Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
09-12-2008
De fabelachtige Phoenix
De fabelachtige Phoenix
03-12-2008 | 15:24: De Phoenix (ook wel Feniks genoemd) is een teken van onsterfelijkheid, gunst en schoonheid. Dit mythische schepsel is een vogel met een kleurrijke pluimage die over zijn eigen dood beslist: deze vogel bouwt een nest waarin hij verbrandt en verandert in as . De legenden variëren, maar gewoonlijk leeft de Phoenix 1.000 jaar vóór hij aan de bouw van zijn eigen brandstapel begint. Uit de resten van de brand komt een nieuwe, jonge Phoenix te voorschijn die nog eens 1.000 jaar zal leven.
De Phoenix is een steeds weer terugkerend wezen in mythologische tradities. In het Oude Egypte was de Phoenix bekend onder de naam 'benoe' en werd hij geassocieerd met de rijzende zon en de zonnegod Ra
De Grieken en de Romeinen pasten het imago van de vogel aan naar het beeld van een pauwachtig wezen, inclusief een bijhorend lied dat er voor moest zorgen dat de zonnegod Apollo niet dagelijks de zon moest 'vervoeren'.
Ook in de Perzische mythologie komt de Phoenix voor, en in de Libanese cultuur vertegenwoordigt de Phoenix de zeven maal vernietigde en weer opgebouwde stad Beiroet. In de christelijke theologie vertegenwoordigt de Phoenix de verrijzenis van Christus en onsterfelijkheid in de christelijke kunst en cultuur.
De Phoenix speelt ook een centrale rol in de Chinese en Japanse mythologie. Tenminste één Aziatische en twee Europese ridderorden werden naar dit fabelachtige dier vernoemd.
In de wereld van vandaag is de Phoenix een prominent aanwezig symbool in twee Amerikaanse steden die een wedergeboorte hebben beleefd: San Francisco na de aardbeving van 1906 en Atlanta na William T. Sherman's dolgedraaide burgeroorlog. De stad Phoenix in Arizona werd gebouwd met het idee van de wedergeboorte van Hohokam, een Indiaanse nederzetting.
De Phoenix wordt gebruikt als duidelijk en krachtig symbool in veel artistieke voorstellingen. In de Broadwaymusical 'Miss Saigon' is de beeltenis van de Phoenix een cruciaal gegeven voor de ontknoping. In de enorm populaire boeken over Harry Potter wordt een geheel nieuwe Phoenixgeneratie geïntroduceerd die een belangrijke rol speelt in verschillende climaxen.
De eerste Farao die in de bijbel genoemd wordt is de Farao die Abraham ontmoette.(1) De tweede is de Farao van de gastvrijheid (2) (Gen 47:7). Deze Farao behoorde waarschijnlijk tot de Hyksos-dynastie. Het waren Aziaten die Egypte waren binnengevallen, ge-egyptiseerd waren en vriendelijk waren tegenover mede-Aziaten, zoals de Hebreeën en Jozef met name. De Hyksos hadden de paarden ingevoerd (Gen. 47 :17).
De hoofdstad van de Hyksos-dynastie was Avaris in het noord-oosten van Egypte, niet zover van het land Gosen dat Israël kreeg toegewezen. Daar waren ook de Hyksos neergestreken Daarom kon Jozef heel gemakkelijk zijn vader en zijn broers aan de Farao voorstellen. Dit was uitgesloten als het ging om een Farao die in Thebe zijn paleis had.Die afstand was veel te groot. Let er ook op dat Potifar een Egyptisch man genoemd wordt in de tijd van Jozef. Dat was alleen mogelijk tijdens de periode waarin de Hyksos de macht in Egypte hadden.In Thebe waren ze natuurlijk allemaal Egyptenaren. Enkele jaren heeft men in het oostelijk gedeelte van de delta de enorm grote steden Pythom en Raamses opgegegraven. (Ex. 1: 11).Ze zijn onder het Nijlslib terecht gekomen. Er zijn maar weinig geleerden die twijfelen aan de historische basis van de dwangarbeid-traditie.Hier lag vroeger de regio Gosen.
We lezen in Exodus 1:8 Toen kwam er een nieuwe koning over Egypte die Jozef niet gekend had´ (3) Dit is het beste te verklaren als het een Farao betrof van zuiver Egyptische dynastie. En dat was Thutmoses I. Hij was vermoedelijk de Farao van het verdrinkingsbevel (3)
Zijn dochter was de beroemde Hatsjepsoet. Haar tempel kunnen we nog steeds bewonderen omdat deze in de rotsen was uitgehakt. Ik vind die zeer indrukwekkend. Deze vrouwelijke farao heeft veel reizen gemaakt naar verre landen. Afbeeldingen daarvan zijn uitgehakt in haar tempel
Mozes is door haar als kind in huis opgenomen (Ex. 2 :5 en 10) Deze dynastie verdreef de Hyksos, die Thutmoses als vreemden beschouwde. Deze Thutmoses breidde ook de grenzen uit tot bij de Eufraat en verlegde de zuidgrens waardoor Nubië een Egyptische provincie werd Deze zwarte Nubiërs kom je nu overal tegen in Zuid-Egypte
Bovengenoemde Thutmoses is de eerste Farao geweest die bijgezet werd in de bergspleet van het Dal der koningen bij de Nijl. Vóór hem werden voor de Faraos pyramiden gebouwd. De mummie van Thutmoses bevindt zich in het museum van Cairo. Volgens medici zou hij een ernstige bekkenbreuk gehad hebben die weer genezen is.
Let er op dat de naam van de kleine Mozes van Hatsjepsoet dezelfde twee laatste lettergrepen heeft als de vader van Hatsjepsoet: Tutmoses of thotmoses. Mozes is een echt Egyptische naam!
. De Farao die Mozes wilde doden.(4) We lezen over hem in Ex. 2 : 15. Mozes vluchtte toen naar Midian.Dit is Farao Thutmoses III. Hij was een militair genie, maar ook erg agressief.Dat kun je nu nog zien in de tempel van Hatsjepsoet.Op zijn bevel is in deze rotstempel overal haar naam uitgekrast.
De Farao van de intocht (5) in Kanaän is in ieder geval Amenotep of Amenophis IV geweest. Hij wordt ook genoemd Echnaton, die het heiligdom van Thebe verplaatste naar Tel-el-Amarna (zie daar).Onder de regering van deze Farao deden de stammen van Israël (Chabiroe genoemd) een inval in het land Kanaän De vazalvorsten in die regio lieten
De Farao van de tempelroof (6). In de tijd van Rehabeam.Hij heette Sesjonk of Sisak.Hij was de Farao die de tempel van Salomo heeft leeggeroofd. We lezen uitvoerig over hem in II Kron. 12. Buitengewoon boeiend is het om dit verhaal terug te vinden aan de buitenzijde van rechterpiloon van de grote Amontempel te Karnak .Dáár heeft deze Farao het resultaat van zijn Palestijnse veldtocht laten inbeitelen en ook op deze piloon wordt de naam van Rehabeam genoemd (de zoon van Salomo!) en zijn grote overwinning op de koning van Juda
Farao van de uittocht (7) is wellicht Amenhotep(1447-1421)
De achtste Farao die in de bijbel ter sprake komt is Farao Necho( Jeremia 46 : 2). Hij regeerde van 609-594.Hij werd bij de bekende slag bij Karkemis beslissend verslagen door Nebukadnezar.
Het is al vrij gauw makkelijk om geld te wisselen in het hotel maar hou er rekening mee dat de meeste hotels niet een beste koers rekent. vrijwel op de meeste plekken zijn er automaten te vinden waar je kan pinnen maar ook kunt wisselen (brief papier) ook de locale banken zijn altijd eerlijk met een goede koers.
Voor souvenirs kunt u goed terecht in Old market, ze verkopen dezelfde dingen als in Naama Bay Center enkel een stuk goedkoper.
Bij aan komst in Egypte is het verstandig om eerst even langs de drogisterij te gaan om ANTINAL aan te schaffen, mocht je eenmaal buik of diarree klachten krijgen dan bij het innemen van deze medicijn ben je er zo weer vanaf, anders zou je er wel eens een paar dagen goed ziek van kunnen wezen.
Het is logisch dat u geen kraan water kunt drinken maar overal kunt u wel flessen water kopen , normale prijs in de winkel voor een fles water is 3 pond.
De kamelenmarkt is exotisch, maar niet voor de teerhartigen. De meeste kamelen die u hier ziet, zijn vanuit Soedan met Bishari-herders over de '40-daagse karavaanroute' door de woestijn naar Darâw gekomen en vandaar per vrachtauto of trein naar Cairo vervoerd. Hier springen ze rond, uitgeput maar nerveus, terwijl Soedanese handelaren schreeuwend de verkoop beklinken. Sommige kamelen worden door Egyptische boeren gekocht als last- en trekdier, maar de rest belandt uiteindelijk in een Cairotisch abattoir. Vlakbij wordt een vee- en snuisterijenmarkt gehouden.
Egypte krijgt gestolen antieke kunstvoorwerpen terug
Egypte krijgt gestolen antieke kunstvoorwerpen terug
Deel van de gestolen antieke kunstvoorwerpen (Foto: ICE)
De antieke kunstvoorwerpen die een voormalige Amerikaanse legerpiloot in 2002 uit een museum in Caïro stal, zijn weer terug in Egypte.
De Amerikaanse legerpiloot stal in 2002 maar liefst 370 predynastieke voorwerpen uit het Ma'adi-museum in de Egyptische hoofdstad Caïro. In januari van het volgende jaar verkocht hij ongeveer tachtig van deze voorwerpen voor een bedrag van rond de 20.000 euro aan een kunsthandelaar. Tegenover deze handelaar beweerde de Amerikaan dat de voorwerpen familiebezit waren en afkomstig waren uit het begin van de twintigste eeuw.
Deskundigen constateerden na de verkoop echter dat de verkochte voorwerpen gestolen waren. De voorwerpen werden in de jaren twintig en dertig opgegraven vlak buiten Caïro en dateren uit de periode tussen 3900 en 3600 voor Christus.
Graag breng ik even de lezing van Egyptologica Vlaanderen vzw voor december in herinnering.
Die zal gegeven worden door Sandra Coussement en gaan over
"De lijkkist van Isetweret in het Rijksmuseum voor Oudheden te Leiden".
De studie van lijkkisten heeft zelden de doorgedreven aandacht ge-kregen die ze verdiende. Nochtans kan een gedetailleerde analyse van één kist ons veel informatie over het religieuze denken van de Oude Egyptenaren verschaffen. De kist van Istweret, tentoon-gesteld in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden, is zo'n 'ver-waarloosde kist'. Door het bestuderen van de verschillende aspec-ten van de kist, de techniek, maar vooral de decoratie-elementen, kunnen we de kist niet alleen in een chronologisch en geografisch kader plaatsen, maar krijgen we ook een idee over de onderlinge samenhang van de decoratie.
Zo zien we dat de verschillende ele-menten (de ornamentale hiërogliefen, de schijndeur, de offertafel, de afgebeelde objecten, de offerlijst en de sarcofaagteksten) de do-de niet alleen voorzagen van materiële welvaart voor zijn leven in het hiernamaals, maar hem ook een voorraad rituele instrumenten en kennis ter beschikking stelden. Deze rituele achtergrond, die de dode in verband brengt met Osiris en Re, is belangrijk voor het be-grijpen van de kist als 'container van het leven'. De overledene lijkt bij deze rituelen zowel een actieve rol, als uitvoerder, als een passie-ve rol, als ontvanger van rituelen, te kunnen spelen.
Leuven: dinsdag 9 december 2008 Gent: donderdag 11 december 2008
De lezingen in Gent vinden plaats in de auditoria economie, auditorium V, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur.
Ali is zijn werk kwijt en is in een grimmige stemming. Hij heeft besloten die avond stoned te worden. Met een waterpijp en een paar gram hasj op het balkon van zijn flat, een bandje met de zwaar melancholieke muziek van Umm Kalthoum - zeer geliefd bij oudere hasjrokers - en dan maar roken en vergeten.
Een recente studie van de Egyptische overheid slaat alarm over het toegenomen drugsgebruik in Egypte. Volgens de Nationale Raad voor drugsbestrijding en -behandeling (Ncfta) is 8,5 procent van de Egyptische bevolking - zo'n zes miljoen mensen - 'verslaafd' aan drugs. Het blijkt hier in hoofdzaak te gaan om de als softdrugs bekend staande cannabisproducten hasj en marihuana. Die laatste drug staat in Egypte bekend onder de naam bango.
Traditie Hoewel het streng verboden is, heeft het gebruik van hasj een lange traditie in Egypte. Het gebruik in combinatie met de illegale status is omgeven met een soort romantiek die in de Egyptische literatuur en films uitgebreid aan bod komt . Er zijn de beroemde ghorza's, geheime hasjcafés, waar prominente Egyptenaren en mannen van de straat gezamenlijk genieten van hun gedeelde verboden passie.
In de jaren zeventig leverde de Egyptische politie slag met de hasjhandelaren in de steegjes van de wijk Batniyya in het oude middeleeuwse centrum van Cairo. Er werd een film over gemaakt, die miljoenen bezoekers trok.
Het gebruik van softdrugs was jarenlang redelijk stabiel in Egypte. Maar volgens de Egyptische Raad voor Drugsbestrijding zou vooral onder jongeren het druggebruik de laatste jaren explosief gestegen zijn. Nieuw is dat het gebruik van softdrugs al op de lagere school begint. Sinds 2004 is de gemiddelde leeftijd waarop een Egyptenaar met zijn druggebruik begint, gedaald van 24 naar vijftien. Twaalf procent van de Egyptische studenten gebruikt softdrugs. En dat percentage wordt nog gedrukt door het relatief lager gebruik onder vrouwelijke studenten. Onder mannelijke studenten ligt het gebruik op twintig procent.
Ali heeft zichzelf een avondje doorzakken beloofd, maar eerst moet de hasj gescoord worden. Drugs blijven een riskante hobby in Egypte. Je moet niet het ongeluk hebben in handen van de Egyptische politie te vallen. Maar de spanning draagt op een of andere manier bij tot het effect van de drug en hoort bij de totaalervaring. Verboden vruchten smaken het best, dat waren we in Nederland met zijn gedoogbeleid alweer enige tijd vergeten.
Donker steegje Op Ali's brommertje rijden we naar Imbaba, de uitgestrekte volkswijk waar betonnen flatgebouwen elkaar in een eindeloze rij opvolgen. In de jaren negentig vocht de Egyptische politie hier nog veldslagen uit met gewelddadige islamisten op een moment dat dit extremisme in Europa nog een ver-van-mijn-bed-show was. We hobbelen over de onverharde, met vuilnis geplaveide straten, kriskras kinderen en oneffenheden vermijdend, tot we een donker steegje inrijden.
Aan het eind van het steegje een zware blauwgeverfde ijzeren deur met daarin een klein luikje dat opengaat als Ali klopt. Een elegante vrouwenhand grist het biljet uit zijn hand en levert vrijwel gelijktijdig de verlangde koopwaar. Bijna niemand krijgt de vrouw achter de deur ooit te zien, vertelt Ali me later, maar het verhaal gaat dat ze bloedstollend mooi is. Het luikje klapt dicht en Ali wil zo snel mogelijk weer weg. Hij doet een beetje knorrig, wat in zijn geval betekent dat hij zenuwachtig is. Als we het steegje uit zijn, is het grootste gevaar geweken. We racen terug naar Ali's flat in de middenklassewijk Muhandeseen. Onderweg scoren we nog een paar flessen Egyptisch bier en een gebraden kippetje en het feest kan beginnen.
De eerste kloosters verschenen in het begin van de 3e eeuw in de Egyptische woestijn in de streek Wadi Natroen (of Wadi El Natrun). Hier leefden monniken als heremieten en asceten in eenzaamheid, vaak in eenvoudige hutjes. Het werd de Skete-gemeenschap genoemd.
Later werden er echte kloosters gebouwd. De streek is gekozen, omdat vermoedelijk omdat Jezus, Maria en Jozef deze streek passeerden op hun vlucht naar Egypte.
Het Paromeosklooster (of Baramus) in Wadi Natroen is een voorbeeld van zo'n vroegchristelijk klooster. Het is een koptisch klooster, gewijd aan Maria. Dit klooster is waarschijnlijk de oudste van vier kloosters in deze streek. Het gebouw stamt uit 335 na Christus. Pa-Romeos betekent "van de Romeinen". Dit verwijst vermoedelijk naar twee heiligen, St. Maximus en Domitius, de kinderen van keizer Valentinus I.
Andere kloosters - ook uit de 4e eeuw - zijn het klooster van Sint Bishoi (of: Pishoi), het klooster van Sint Macarius de Grote het het Syrische Klooster.
Het koptische Bishoi-klooster in Wadi Natroen uit de 4e eeuw.
De streek Wadi Natroen is erg belangrijk in het vroege christendom. Belangrijke woestijnvaders komen hier vandaan, zoals Sint Arsenius, Sint Amun, Antonius van Egypte en Mozes de Zwarte.
De Universiteit Leiden onderzoekt sinds 1996 met steun van het NWO archeologisch onderzoek in de streek. Aanvankelijk dacht men de resten van Deir Anba Mussa al-Aswad (het klooster van Mozes de Zwarte) te onderzoeken, maar steeds aannemelijker wordt het eigenlijk het oude Deir al-Baramous (of Baramus) is. Dat betekent dat het hier gaat om de oudste monastieke nederzetting in dit gebied. Deir al-Baramous moet in het midden van de 4e eeuw zijn gesticht door Sint Macarius, een van de grondleggers van het Egyptische kloosterleven.
De moderne tijd en de antieke oudheid raken elkaar bij de wereldberoemde piramiden van Gizeh, bij de Egyptische hoofdstad Caïro. Met een indrukwekkende geluids- en lichtshow wordt in een nachtelijke voorstelling van vijftig minuten en in acht verschillende talen (Engels, Frans, Duits, Japans, Italiaans, Russisch, Spaans en Arabisch) de geschiedenis van het oude Egypte verteld.
Egypte is het enige land in het Midden-Oosten dat dergelijke historische licht- en klankspelen kent; elders in het land zijn nog eens drie soortgelijke shows over Egypte, onder meer in het toeristische Luxor. Bewegende beelden komen er niet in voor.
Een sfinx licht op in het nachtelijk duister. Bezoekers wordt aangeraden zich warm te kleden, want de nachten in de woestijn zijn koud.
Met laserlicht en geluid wordt het gezicht van een sfinx 's avonds 'tot leven' gebracht. Op een tempelmuur bij een van de piramiden worden schrijvers van de farao's geprojecteerd even later gevolgd door het masker met het gelaat van de zeer jonge koning Toetanchamon.
Het Manchester museum in de gelijknamige Noord-Engelse stad heeft beslist twee Egyptische mummies in zijn tentoonstellingsruimtes aan te kleden nadat bezoekers zich hadden beklaagd over hun "naaktheid". Geen geval van hedendaagse preutsheid, overigens, maar een bezoekersvraag om "respect".
Doordat twee (van de elf) mummies van hun windels waren ontdaan, presenteerden de oude Egyptenaren zich naakter dan naakt aan de bezoeker.
Sommige museumgasten vonden dit tact- en respectloos en op hun vraag besliste de directie het duo van enige zedige lichaamsbedekking te voorzien. Dat heet een tijdelijke maatregel te zijn, tot een publieke vorm van brainstorming heeft uitgemaakt wat nu precies de beste manier is om menselijke resten museaal uit te stallen.
De voorzitter van de Ancient Egypt Society van Manchester, Bob Partridge, noemde het besluit om de mummies aan te kleden "belachelijk".
Pesach geldt als een van de belangrijkste feestdagen binnen het jodendom. Het feest dat in het christendom bekend is onder de naam pasen en de herrijzenis van Jezus herdenkt, wordt ook wel pascha of matzefeest genoemd. Joden vieren het feest in de periode tussen de 14e en de 20e dag van de eerste maand (Nisan).
Tijdens Pesach wordt de joodse slavernij en de uittocht uit Egypte, die rond de vijftiende eeuw voor onze jaartelling plaatsvond, herdacht. In het bijbelboek Exodus wordt beschreven hoe Mozes het joodse volk in opdracht van God bevrijdt uit het land Egypte. Omdat de Egyptische farao aanvankelijk weigerde 'zijn' slaven te laten gaan, strafte god het Egyptische volk met tien plagen. Hierna smeekte de farao Mozes volgens de overlevering om het volk te vertrekken uit het land.
Joodse families die Pesach vieren doen dit ieder jaar ongeveer op dezelfde manier. Traditiegetrouw doet de vader of familieoudste het verhaal van Pesach tijdens de viering uit de doeken.
Matzes Het is ook traditie om tijdens Pesach ongezuurde broden, matzah of matzes, te eten. Dit herinnert aan het feit dat de joden die in de tijd van Mozes uit Egypte moesten vluchten, dit zo gehaast moesten doen dat er geen tijd was om het brood te laten rijzen.
Pesach duurt in Israël zeven dagen en buiten Israël acht dagen. In 2008 duurt Pesach van avonds 19 april tot 's avonds 26/27 april en in 2009 van 's avonds 8 april tot 's avonds 15/16 april.
Dat de condoom geen betrekkelijk nieuwe uitvinding is, is bekend. Al in het oude Egypte werden bijvoorbeeld al condooms gebruikt. Uiteraard waren deze toen nog niet van het merk Durex. Men gebruikte bijvoorbeeld gevlochten stro en linnen.
Dat de condoom ook handig is voor soldaten aan het front bleek tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Soldaten kwamen er toen achter dat het condoom goed gebruikt kon worden om wapens te beschermen tegen vocht en stof. De condooms werden over de loop van de geweren getrokken waardoor er geen vuil meer door kon.
Ook tijdens de Golfoorlog bleek de condoom handig. Amerikaanse soldaten gebruikten de condooms toen om hun geweren te beschermen tegen het in de woestijn overtollig aanwezige stofzand.
In drie grote Westerse hoofdsteden zijn oud-Egyptische obelisken te zien. Namelijk in Londen, New York en Parijs. Deze zogenaamde 'naalden van Cleopatra' werden in de 19e eeuw door Egypte aan deze landen geschonken. De gedenkstenen werden in het oude Egypte vaak voor tempels geplaatst. Sommige geleerden zien in de obelisk een fallussymbool (penis) terwijl anderen er van uit gaan dat de obelisk de stralen van de zon symboliseert.
Aan de verschillende zijden van de obelisk zijn doorgaans hiëroglyfen te vinden. Vaak is hierin informatie te lezen over de farao die regeerde ten tijde van de bouw van de obelisk.
De 'Naald van Cleopatra' is in Parijs te vinden op het Place de la Concorde Precies in het midden van dit grote plein in het centrum van Parijs verrijst deze 23 meter hoge obelisk. Oorspronkelijk bevond deze obelisk zich voor de Luxortempel in Egypte.
Mohamed Ali schonk de obelisk in de negentiende eeuw aan Parijs in ruil voor een klokkentoren in Caïro. Het had enige voeten in de aarde om de obelisk van Egypte naar de Franse hoofdstad te vervoeren. In 1833 werd de obelisk uiteindelijk, in opdracht van koning Lodwijk Filips van Frankrijk, op het Place de la Concorde geplaatst. Naast de 250 ton wegende obelisk zijn twee grote fonteinen te zien.
De spits van de obelisk ontbrak overigens al toen deze van Egypte naar Frankrijk werd vervoerd. In 1998 gaf de Franse regering opdracht een nieuwe piramidevormige top op de obelisk te plaatsen.
Londen
Naald van Cleopatra in Londen
In Londen is de 'Naald van Cleopatra' te vinden in de City of Westminster bij de Hungerford Bridge. De Egyptische onderkoning Mohmmed Ali schonk de obelisk in 1819 aan het Verenigd Koninkrijk.
Hoewel de Britten het geschenk wel konden waarderen wilden ze de transportkosten aanvankelijk niet betalen, waardoor de obelisk nog enige tijd in Egypte bleef. In 1877 nam Sir Willian James Erasmus Wilson de transportkosten betalen. Een jaar later kwam de obelisk in het Engelse Gravesend aan. Naast de obelisk in Londen staan twee sfinxen. Deze staan overigens met hun kop richting de obelisk terwijl de sfinxen naast een obelisk normaal gesproken van de obelisk af kijken om deze te bewaken.
New York
Obelisk in Central Park
De Naald van Cleopatra in Amerika is te vinden in Central Park. De Egyptische onderkoning Ismail Pasha besloot rond 1869 de obelisk aan Amerika te schenken. Dit nadat het Suezkanaal was geopend. Egypte hoopte hiermee de handel met de Amerikanen een impuls te geven. De schenking werd in 1879 bevestigd.
Waarop letten als je een huis koopt, huurt, verhuurt enz....in Egypte
Wonen Nota Bene
(valkuilen en -strikken)
Let er goed op dat de vorige bewoner zijn water, electriciteits, telefoon (en eventuele gasrekening) heeft betaald. Leer de Arabische cijfers en welke rekeningen voor wat zijn. Vindt iemand die je kan helpen ze te ontcijferen.
Je kunt met onaangename zaken als kiezen tussen afsluiten en betalen geconfronteerd worden, waarbij je, als je betaalt (afsluiten is natuurlijk ook geen echte optie), een rechtzaak aan moet spannen tegen de vorige bewoner (als je die al kan traceren).
Laat iemand die je kent en vertrouwt (en liefst Arabisch spreekt) met de huidige meterstanden, nummers en dergelijke naar de betreffende instanties gaan om dit te controleren voor je iets koopt of huurt.
Het kan tot jaren teruggaan, hoe bizar dat ook klinkt, maar ik ken Britten die nu in een rechtzaak duizenden Egyptische ponden trachten terug te krijgen van de verkoper/igenaar van hun huis.
Let er op dat goed beschreven staat wat je meehuurt/koopt; airconditioner(s), koelkast, gasfornuis, meubels, telefoon, etc., zodat je later niet voor verrassingen komt te staan dat de spullen die jij meende te hebben aangeschaft (en betaald) ineens aan de verhuurder toebehoren.
Als je je (duizenden) euro's op wil nemen op de dag van aankoop of voor de aanbetaling bij het voorlopig koopcontract, moet je dit wel bij de bank (ruim) van te voren aangeven, zij moeten dat ook weer bestellen!
Maak foto´s vanaf het begin, meestal vergeet je die tijd te nemen, maar het is leuk om te zien wat er in de loop der tijd allemaal verandert..... Ik heb bijvoorbeeld geen foto's gemaakt toen ik het huis net had gekocht, daar heb ik nu spijt van.
Enkele nuttige woorden:
boekra = morgen bad boekra (of boekra boekra) = overmorgen ana = ik mis = niet aisa = wil ana mis aisa = ik niet wil (ik wil geen/ik wil niet) roekama = marmer hadiet = ijzer izzaz = glas
Caïro - De Al-Azhar Universiteit in Caïro heeft met een fatwa de druk op de Egyptische regering opgevoerd om iets voor de armen te doen.
De bevolking zucht onder de hoge voedselprijzen en een hoge inflatie. De theologische faculteit sprak uit dat de staat 20 procent van de opbrengsten uit olie, gas en mineralen als aalmoes aan de armen moet geven.
Het geven van aalmoezen, de zakat, is een van de vijf zuilen van de islam, waar elke moslim aan moet voldoen. Het religieuze decreet van de universiteit legt veel gewicht in de schaal.
De theologische faculteit van de Al-Azhar is één van de hoogste autoriteiten binnen de soennitische islam.
Papieren Vliegers in luchtgevechten boven de afscheidingsmuur tussen Gaza en Egypte
GAZA STAD - De 13-jarige Mahmoud Abu Teior herkent de vlieger van Abdullah, hoog in de lucht boven het niemandsland tussen Gaza en Egypte. Abdullah zelf heeft hij nooit gezien, want die staat aan de andere kant van de stalen scheidingsmuur die de Israëlis hebben gebouwd om Gaza af te sluiten. Vliegerwedstrijden brengen jongetjes aan beide kanten van de grens bij elkaar.
Vakantie. Een zee van tijd voor 13-jarigen aan beide kanten van de grens tussen Gaza en Egypte. Hoewel ze elkaar niet kennen, communiceren ze met hun zelfgebouwde vliegers.
Wat nu de grens is, was altijd al Mahmouds speelterrein. Hier stond ooit het huis van zijn ouders, voor het werd afgebroken om plaats te maken voor een stuk niemandsland, de Philadelphia Corridor. Ik kom altijd naar hier omdat hier ons huis was, zegt Mahmoud.
De meeste kinderen zijn hier thuis en spelen waar ooit Block O, Block J, Yebna of het de al-Salamwijk waren. Meer dan 2400 huizen werden afgebroken toen Israël in 2005 de Gazastrook verliet. 16.800 mensen verloren hun huis en kwamen in een vluchtelingenkamp terecht.
Krantenpapier
Er kwam een scheidingsmuur en nu kunnen alleen vliegers nog de grens over. De vliegers uit Gaza haal je er zelfs in de lucht zo uit. Ze zijn gemaakt uit krantenpapier en plasticzakjes, omdat goed papier en lijn schaars zijn in Gaza. Uiteraard ontbreken ook enkele uitstekende doornen niet voor de luchtgevechten die de jongens onder elkaar houden.
Ook de 12-jarige Khalid Zanoun staat op de plaats waar ooit zijn huis stond. Een gewiekste Egyptische vliegeraar is erin geslaagd Khalids touw door te vliegen en zijn vlieger verdwijnt in de verte. Hij is weggelopen, roept Khalid, de vuisten gebald . Maar al gauw is hij weer aan het stralen en bouwt hij een nieuwe vlieger om zich te meten met zijn onzichtbare vriendjes aan de andere kant.
De kinderen kunnen elkaar wel horen en vroeger klommen ze wel eens op de afsluiting om te zien hoe hun speelkameraadjes eruit zagen. Dat gaat nu niet meer, zegt Khalid, De Egyptische grenswachters en de wachters van Hamas aan onze kant jagen ons weg. Af en toe wagen ze het er toch op, gewoon om de Egyptische grenswachters te jennen.
Beloofde land Egypte
De andere kant lijkt een veel betere wereld. De Egyptische jongens hebben niet alleen betere vliegers, ze hebben schoenen. In Gaza lopen de meeste kinderen blootsvoets op de hete bodem. De Israëlische blokkade heeft van schoenen in Gaza voor de meeste families een onbetaalbare luxe gemaakt.
Mahmoud heeft vier broers die in Egypte werken, als dagloner. Zelf wil hij er ook naartoe, maar dan als ingenieur. Ik ben er ooit geweest in januari, toen de grens enkele dagen open was. Heerlijk was dat.
Alleen heeft Mahmouds familie niet genoeg geld om hem naar de universiteit te sturen. Zijn familie werd in 1948 verjaagd toen Israël werd opgericht en sinds 2005 zitten ze opnieuw in een vluchtelingenkamp. Het Hulpfonds van de Verenigde Naties (UNRWA) bouwt nieuwe huizen voor de families en organiseert zomerkampen voor de kinderen. Maar het is moeilijk om een kwart miljoen kinderen in Gaza bezig te houden tijdens de vakantie.
Een ander jongetje komt Mahmoud gezelschap houden. Op zijn buik heeft hij een litteken van een granaatscherf, een gevolg van een Israëlische aanval. Ook hij is zijn huis kwijtgeraakt, zijn verhaal klinkt bekend. Maar nu heeft hij alleen nog aandacht voor zijn vlieger.
Omdat de bevolking van Egypte blijft groeien, wil het land in de komende tien jaar 1,4 miljoen hectare woestijn leefbaar maken. Deskundigen hebben hun twijfels bij de ambitieuze plannen, onder meer vanwege verwachte watertekorten.
"Je kunt hier alles verbouwen", zegt de 76-jarige Mohamed Ahmed, terwijl hij zijn armen wijd uitspreidt om te wijzen naar de weelderige bougainvilleas en mangobomen die uitpuilen met fruit. "Maar toen ik hier net kwam was er alleen maar zand, niets dan zand."
Het rijke landschap om hem heen ontstond aan de weg die de Egyptische hoofdstad Caïro verbindt met de kuststad Alexandria. Ahmed liet zijn traditionele bedoeïenbestaan op het Sinai-schiereiland achter zich, aangemoedigd door de belofte van toenmalig president Anwar Sadat dat Egypte de woestijn zou verslaan. Hij vond werk bij het Woestijnsontwikkelingscentrum, een onderzoeksorgaan van de American University in Caïro.
Dertig jaar later zijn er opnieuw ambitieuze plannen om woestijn terug te winnen en zo werk en leefruimte voor de groeiende bevolking te creëren. Sommige economen en milieudeskundigen hebben zo hun twijfels bij de haalbaarheid van de plannen.
De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) schat dat de woestijn Sahara ongeveer 96 procent van Egypte beslaat. Het overige, meer vruchtbare land ligt langs de Nijl, die door het oostelijke deel van het land stroomt. Hoewel de Nijlvallei slechts 4 procent van het landoppervlak van Egypte beslaat, wonen bijna alle 79 miljoen inwoners van het land er. De overbevolking van de regio zal een nog groter probleem worden als de bevolking groeit zoals voorspeld wordt: tot ongeveer 158 miljoen in 2050, een verdubbeling van het huidige aantal inwoners.
De regering ontwikkelt daarom plannen om grote delen van de woestijn leefbaar te maken. Onder dit zogenoemde Toshkaproject moeten de komende tien jaar zo'n zes miljoen Egyptenaren vanuit de Nijlvallei verhuizen naar 'nieuw' land in het zuidwesten van Egypte. Tarwe en katoen zijn enkele van de producten die de bevolking inkomsten moeten gaan verschaffen, ook wil de regering lichte industrie in het gebied promoten.
Het land moet geïrrigeerd worden vanuit ondergrondse bronnen en met water dat via leidingen uit de Nijl getransporteerd wordt, over een afstand van zo'n 300 kilometer. De regering wil 51 miljoen euro beschikbaar stellen om 1,4 miljoen hectare woestijn binnen tien jaar leefbaar te maken.
In de Westelijke Woestijn, een deel van de Sahara, verrees het grootste waterpompstation van de wereld. Het project werd vorig jaar ingewijd door president Hosni Mubarak. Het station, dat 1.300 kilometer ten zuidwesten van Cairo ligt, pompt dagelijks 14,5 miljoen kubieke meter water uit het Nassermeer, dat stroomopwaarts bij de Aswandam ligt en dicht bij de Egyptische grens met Sudan.
Critici beweren echter dat de doelstelling van 1,4 miljoen hectare nieuw, leefbaar land onrealistisch is. Zij zeggen dat slechts de helft van dat oppervlak herwonnen kan worden als het waterniveau in de Nijl hetzelfde blijft. Ook zetten ze een groot vraagteken bij de duurzaamheid van het woestijngebruik.
Het Toshkaproject heeft naar schatting jaarlijks zo'n vijf tot negen miljard kubieke meter water extra nodig. Betrokkenen denken dat het weggepompte Nijlwater kan worden gecompenseerd met een miljard kubieke meter regenval, 7,5 miljard kubieke meter grondwater en vijf miljard kubieke meter gerecycleerd drainagewater.
Gaat er echter iets mis met die alternatieve waterbronnen, dan kan het project te maken krijgen met een tekort aan water. Egypte gebruikt nu namelijk al de maximaal toegestane hoeveelheid van 55 miljard kubieke meter Nijlwater per jaar. Die hoeveelheid werd in 1959 vastgesteld bij het Nijlverdrag.
Omdat Ethiopië en Sudan hebben laten weten meer Nijlwater nodig te hebben, kan zelfs het huidige quotum op een zeker moment in gevaar komen. De verdeling van het water in het stroomgebied van de Nijl is een bron van controverse in de regio.
Ook stellen critici vragen bij de kwaliteit van de toekomstige landbouwgrond. Uit tientallen jaren van onderzoek door het Woestijnontwikkelingscentrum groeiden duurzame landbouwmethodes die een rijke oogsten opleverden. Desalniettemin zijn volgens onafhankelijke schattingen 100 hectaren woestijnland nodig om evenveel opbrengst te krijgen als op 1 hectare land bij de Nijl. En ironisch genoeg slaat juist in de Nijlvallei de industrialisatie en verstedelijking toe.
Aangezien de landbouwsector voor minder dan 25 procent bijdraagt aan het nationaal inkomen en 88 procent van het water in het land verbruikt, rijst ook de vraag of er wel een economische basis is voor het creëren van landbouwgrond in de woestijn.
NAALDWIJK - Eén ding staat vast: in Naaldwijk hebben Romeinen geleefd.
Maar waar precies, dát is nog steeds niet bekend. In het nieuwe boek van archeoloog Lourens van der Feijst, De nederzetting te Naaldwijk II. Terug naar de sporen van Holwerda, is wel al te lezen dat het gaat om een vicus (Latijn voor wijk), een nederzetting bij een Romeinse vlootbasis.
De archeoloog schreef zijn boek naar aanleiding van het onderzoek aan de Zuidweg in 2004. "Dit is één van de meest bijzondere projecten waar ik aan mee heb gewerkt,''' vertelt Van der Feijst. "We hebben resten van aardewerk gevonden die niet te vinden zijn bij een normale nederzetting. De inheemse bevolking bouwt altijd volgens een bepaald patroon, maar de plattegronden die wij gevonden hebben, wijken daarvan af.''
Naast de munten en bronzen beeldjes vond de archeoloog ook dakpannen, fresco's en onderdelen van verwarmingsinstallaties, waaruit blijkt dat de Romeinen langere tijd in Naaldwijk geweest zijn. De bijzonderste vondst die hij deed, is het beeldje van de god Serapis, een oude godheid afkomstig uit Egypte. "Deze beeldjes zijn heel zeldzaam en ze zijn tot nu toe alleen in hoofdsteden of op legerplaatsen gevonden.''
Inmiddels is in 2007 en 2008 door archeoloog Jasper de Bruin opnieuw onderzoek gedaan aan de Zuidweg. "Wij zijn er nu zeker van dat de Zuidweg niet dé locatie van de vlootbasis is geweest, maar hij was hier wel heel dichtbij,'' vertelt De Bruin. We zijn erachter dat het fort van de vloot in de 4de eeuw na Christus gesloopt is. De metalen voorwerpen uit het fort zijn waarschijnlijk naar de Zuidweg gebracht om daar om te smelten.''
Die arme Nederlandse kindertjes. Die hebben vanavond niets in hun schoen, want Sinterklaas (de échte!) is even op een snoepreisje naar Egypte.
Daar werd hij donderdagmiddag ontvangen door de Nederlandse kinderen van de Internationale School in Cairo, die natuurlijk ook graag een handje willen van die lieve goede Sint. Sint kwam aan op een Egyptische boot vol pieten en moet het vast bloedheet gehad hebben met zijn mantel en baard in de brandende zon.
Nee, dan het weer in Nederland. Komend weekend wordt het koud en guur, precies het weer waar Sinterklaas zo dol op is. Laat 'ie dus maar snel weer terug komen. Er is nog veel werk te doen voor het vijf december is!
Sabah El Khir! (Dat is Goedemorgen in het Arabisch). Haay, Ik ben Romana. Ik ben 11 jaar en ik wordt 12 op 30 Juni. I k ben geboren in 1996 in Rotterdam, Nederland. Ik ben half Egyptisch en half Nederlands. Ik heb bijna me hele leven in Nederland gewoond tot 2 jaar geleden dan.
Mijn vader miste zijn land, want hij is in Egypte geboren. Dus toen gingen we maar in Egypte wonen. Maar ik ga gelukkig in de zomer- en wintervakantie naar Nederland.
In de zomer kan het hier wel 43 graden worden! Maar in de winter is het niet zo koud als in Nederland. Hier is het minstens 14 graden. Dan moet je wel een winterjas aan maar dan is het toch niet zo koud dat er sneeuw ligt.
Hier is er een enorm groot feest als er iemand gaat verloven, het feest is zelfs nog groter als je gaat trouwen. Er komen zelfs zangers en zangeressen naar dat feest! Ik heb dat wel een paar keer meegemaakt. Zoals die keer dat mijn nicht Mai (spreek je uit als Mei) ging verloven.
Ik ga naar een Internationale school die heet Cairo English School of terwel C.E.S. Toen ik daar kwam sprak ik geen woord engels, maar nu spreek ik vloeiend engels. Ik heb daar veel vrienden maar ik heb maar drie echte vrienden. Het zijn twee jongens en één meisje. De jongens heten; Karim en Asa (spreek je uit als Esa) en het meisje heet Babette. Babette heeft me heel goed geholpen met het leren van Engels.
Op school hebben we een zwembad, een voetbalveld en een theater! Alleen is het theater nog niet af.
Ik doe ook aan buitenschoolse activiteiten. Ik doe aan toneel en honkbal. Toneel is mijn lust en mijn leven daarom wil ik later ook een actrice worden. Maar honkbal kon ik eerst eigenlijk helemaal niet spelen maar nu wel. Ik zit op een soort club, eigenlijk is het een school maar daar speel ik dus honkbal. Maar over drie maanden stoppen ze ermee en dan gaan we voetballen. En dan drie maanden daarna gaan we basketballen.
Eerst vond ik het vreselijk om in Egypte te wonen, maar nu vind ik het eigenlijk wel leuk. Toch mis ik Nederland heel erg.
Dat de condoom geen betrekkelijk nieuwe uitvinding is, is bekend. 
In drie grote Westerse hoofdsteden zijn oud-Egyptische obelisken te zien. Namelijk in Londen, New York en Parijs. 
