Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
29-01-2008
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
De vele feestdagen van Egypte
Anita vanuit Alexandrië Egypte
In Egypte hebben we een heleboel feestdagen, maar helaas worden ze niet allemaal gevierd.
We hebben moederdag op een andere dag dan Nederland (21 maart), we hebben een feest in het begin van de lente (Shem Elnisiem), en sommige mensen vieren de dag waarop de profeet Mohammed geboren werd (Mawlid el nabawie).
Maar de belangrijkste feestdagen van Egypte zijn de twee Aieds zoals ze die hier noemen.
Alle moslims vieren die twee feesten.
Het eerste is zoals ze het in Nederland noemen Het Suikerfeest oftewel de kleine Aied, dat duurt drie dagen en komt gelijk na de Ramadan, de maand waarin alle moslims moeten vasten. Het feest is er om te vieren dat de Ramadan klaar is. Op de eerste dag van het suikerfeest mag je niet vasten zodat je een verschil voelt tussen de Ramadan en het feest
.De tweede Aied wordt in Nederland het Offerfeest genoemd oftewel De Grote Aied, dat duurt vier dagen en komt op een bepaalde datum een paar maanden na het suikerfeest. Het Offerfeest is er om te herdenken dat God een schaap aan Abraham heeft gegeven toen hij bereid was zijn zoon voor hem op te offeren.
Beide feesten worden bepaald door het Islamitische jaar (het Hiqrie-jaar), dat wordt bepaald door de stand van de maan, en met beide feesten krijgen we vrij van school.
s Ochtends gaat iedereen naar de moskee voor een speciaal Aied-gebed, dat is heel leuk, het is het begin en voor mij het belangrijkste van de Aied. Het is heel grappig, want omdat iedereen gaat, zie je na het gebed een heleboel mensen die je kent, die je anders nooit had opgezocht of buiten had gezien. Zoals klasgenootjes, of leraressen en buren. Of mensen die je al een hele tijd niet hebt gezien. Dat is min of meer ook de bedoeling van dat gebed, alle moslims bij elkaar brengen. En daarna begint het feest! Alle families komen samen en gaan uit, het is dan overal heel erg druk.
We hebben nog een paar feesten die alleen voor Egypte zijn. Een daarvan heet het 6 oktoberfeest. Dan krijgen we ook vrij van school, maar niemand die ik ken viert het echt. Op die dag won Egypte de oorlog tegen Israel.
Op 26 April vieren we de bevrijding van Sinaï, een gebied in Egypte, we noemen het Tahrier Sinaa (Sinaa betekend Sinaï in het Arabisch.) Sinaï grenst aan Israel, en Israël had Sinaï afgesloten van de rest van Egypte en wilde dit gebied hebben. Ze hadden een reusachtige muur van zand gebouwd om de Egyptenaren buiten te houden. En zand kan meer dan je denkt, want bommen en raketten maakten het niet kapot. En omdat ze een wachtpost hadden, werd iedereen die het Suezkanaal over wou steken gelijk neergeschoten. Toen heeft het Egyptische leger het water uit het kanaal gebruikt om de muur op te lossen en hebben ze Sinaï terug gewonnen.
Hier in Egypte vieren ze niet echt kerst, omdat het van oorsprong een christelijk feest is. Sommige mensen denken zelfs dat het op oudejaarsavond is, omdat ze in films mensen merry christmas and a happy new year hebben horen zeggen. Maar op 6 en 7 januari hebben ze wel een kerstfeest voor de christenen hier.
In Egypte begint het nieuwe jaar ook op 1 januari. Op oudejaarsavond slaapt iedereen meestal, wat ik heel zonde vind, want dan kun je het niet vieren. Wij zetten thuis altijd de Nederlandse tv aan en als het hier 12 uur is (als het in Nederland 11 uur is) steken we kleine bommetjes af. En soms tellen we nog een keer af samen met Nederland (een uur later).
Een paar jaar geleden gooiden we een paar bommetjes van het balkon, en toen kregen we op onze kop van de mensen beneden. Dat vond ik heel flauw. Ze eten hier niks speciaals op oudejaarsavond, maar de mensen die wij kennen wel, want ons moeder bakt lekker elk jaar oliebollen!!!
Een Egyptische moeder vecht voor het recht van haar tweeling om weer christen te worden. Zij staan sinds 2002 ingeschreven als moslim, toen de vader van Mario en Andrew Medhat Ramsis zich tot de islam bekeerde om met een andere vrouw te kunnen trouwen. De koptische kerk staat geen echtscheiding toe.
Afgelopen maand februari ontdekte de moeder dat haar zoontjes tijdens godsdienstles op school onderwezen werden in de islam. In mei weigerde de tweeling examen te doen in dat vak. Zij leverden hun examen in met alle vragen oningevuld.
De moeder van Mario en Andrew eist nu dat de kinderen weer worden ingeschreven als christen. Er was me verteld dat de Egyptische wet de moeder het voogdijschap over haar kinderen gunt totdat zij 15 jaar oud zijn, zei zij tegenover het koptische weekblad Watani, maar onlangs ontdekte ik dat dit alleen geldt voor moeders die moslim zijn.
Haar advocaat Naguib Gabriel heeft de rechtzaak met opzet laten verdagen , wanneer de rechtbank uitspraak moet doen in een gelijksoortige zaak van twaalf moslims die zich willen terugbekeren tot het christendom. Waar het om draait is of de rechtbank zal oordelen volgens het burgerlijk wetboek of volgens de sjaria. In het eerste geval staat het hun vrij om terug te keren tot het christendom, in het andere geval niet, zei Naguib Gabriel. De christen-advocaat is de laatste tijd onder toenemende druk gezet door conservatieve moslims wegens zijn rol in de verdediging van de tweeling.
In Egypte wordt water al jaren uit de Nijl gehaald. Sinds een grote dam gebouwd werd (van 1960 tot 1971), regelt Egypte het water dat door de Nijl stroomt. Zo kunnen ze bepalen hoeveel en wanneer ze het nodig hebben.
Het water dat in de leidingen terecht komt, wordt eerst een paar keer gezuiverd. Als het bij de huizen en flats in de grote steden komt, is het meestal helemaal schoon en gewoon drinkbaar.
Het water bij ons in Alexandrië is helder en schoon, maar het smaakt wel naar chloor. Toen we hier kwamen wonen, werden we in het begin wel ziek van het water (waarschijnlijk door het chloor), dus kookt mijn moeder het water altijd in een waterkoker en doet het als het is afgekoeld in een fles en stopt die in de koelkast.
Nu kunnen we het water gewoon drinken zonder ziek te worden, maar we koken het nog steeds vanwege de smaak. Sommige mensen die ik ken hebben waterfilters aan hun kranen om de smaak te verbeteren en het nog schoner te maken.
In de grote steden komen de waterleidingen uit op grote vierkante watertanks op de daken van flatgebouwen, en daarvandaan gaan ze naar de appartementen zelf.
Maar niet overal in Egypte is het zo makkelijk. Vorige zomer gingen we op vakantie naarMars-Matrouh (een andere stad aan de Middellandse zee). Daar hadden ze voor alle villas grote containers waarvandaan leidingen naar de villas zelf leiden. Er komt daar regelmatig een tankwagen langs om de containers te vullen.
Ik weet niet of er overal genoeg water is, maar waarschijnlijk is het water in kleine steden en dorpjes lang niet zo schoon als hier. Op het platteland halen de boeren hun water soms rechtstreeks uit de Nijl of kleine irrigatie-kanalen zonder dat het wordt gezuiverd.
Maar de meeste mensen drinken gewoon schoon water, en als je dat nog niet lekker vindt, kun je altijd nog mineraalwater kopen.
JERUZALEM - Israël blijft de geblokkeerde en belegerde Gazastrook van humanitaire hulp voorzien. Dat heeft premier Olmert van Israël de Palestijnse president Abbas gisteren in Jeruzalem beloofd.
Palestijnen vluchten de grens over naar Egypte. FOTO AP
De toezegging leek verband te houden met de opening van de grens tussen Egypte en de Gazastrook door Palestijnse militanten. Abbas overlegt woensdag met zijn Egyptische ambtgenoot Moebarak over de situatie bij de grensplaats Rafah.
Palestijnen in de Gazastrook kunnen nog altijd relatief ongehinderd de zuidgrens met Egypte over. Caïro wil zo snel mogelijk de grens sluiten, maar wil ook een veldslag met Palestijnen vermijden.
De Palestijnse Hamas-beweging, die het voor het zeggen heeft in de strook, heeft zich bereid getoond om met Egypte een oplossing te zoeken. Hamas heeft gisteren ook laten weten eventuele besluiten over de grenscontroles van Abbas, die tot de rivaliserende Fatah-partij behoort, te negeren.
Israël heeft zaterdag van Egypte maatregelen geëist om de orde langs de grens met de Gazastrook te herstellen. De Egyptenaren blokkeerden het autoverkeer, maar hielden Palestijnse voetgangers die boodschappen wilden doen aan de Egyptische kant van het grensstadje Rafah niet tegen.
Opvallend was dat het beetje ordebewaking uit gezamenlijke patrouilles van Egyptische agenten en Hamas-militanten bestond.
Later op de dag keerden Palestijnen terug naar de Gazastrook, nadat er in de winkels in Rafah niets meer te krijgen zou zijn geweest.
De Egyptische autoriteiten beloofden eerder dat de Palestijnen konden kopen wat ze nodig hadden, maar in de praktijk lijken ze de schaarste te bevorderen. Vrachtautos met goederen zijn door de autoriteiten tegengehouden, melden waarnemers. (AP)
Boven de gehele Egyptische kunst staat echter als een motto dat vrijwel geen uitzondering kent,: Kunst is een instrument van de religie
En daar de Egyptische religie zich in de eerste plaats bezighoudt met het hiernamaals, kan van een groot deel van de voortbrengselen van de Egyptische kunst worden gezegd, dat kunst niet voor de levenden maar voor de doden wordt vervaardigd. De gehele Egyptische kunst architectuur, driedimensionale beeldhouwkunst, reliëf is één gigantische poging de sterfelijkheid en vergankelijkheid van al het geschapene uit te bannen en te overwinnen, een blijvende, betere, ideale wereld te scheppen die nog zal bestaan wanneer haar scheppers al lang vergeten zijn.
De kunst weet niet alleen volledig uitdrukking te geven aan het heden van de oude Egyptenaar, maar ook gestalte te geven aan zijn toekomst, aan zijn eeuwig leven.
In Egypte moet elke weergave van een mens de uitbeelding zijn van een ideaal type, waarin de opdrachtgever zich kan herkennen, zodat hij in zekere zin tot een representant van de hele mensheid wordt
Zo ziet in de Amarna-tijd elke Egyptenaar er min of meer uit als Echnaton, en in de tijd van de Kuschitische heersers vertonen ook alle Egyptenaren Soedanese trekken.
In deze zin is elke Egyptische uitbeelding van een mens een portret , weliswaar niet dat van een enkeling maar van een volk, waarmee de enkeling zich identificeert, dat van een cultuur die zich zelf steeds opvatte als de eenheid van al haar dragers.
Merkwaardig is hier dat de stellers van de catalogus vergeten te melden dat deze kunst en religie uitsluitend de macht dienen en die oude Egyptenaar vooral proberen in te peperen dat alles was, is en blijven zal zoals de goddelijke continuïteit dit heeft voorzien:
Zonder mythe raakt elke cultuur haar gezonde, scheppende natuurkracht kwijt, pas een met mythen afgeperkte horizon verleent een cultuurbeweging haar eenheid. Aldus Friedrich Nietzsche
Steeds meer Egyptische schrijvers worden aangeklaagd door mensen die zichzelf beschouwen als beschermers van de islam. Het regime gaat daarin mee en vijzelt zo zijn islamitische kredietwaardigheid op.
Door Alexander Weissink
Cairo
De Egyptische dichter Abdel Moati Hegazi (foto links) moet genoegdoening betalen aan de schriftgeleerde Yusuf el-Badr (foto rechts), omdat hij hem een gevaarlijke extremist noemde en vergeleek met fundamentalistische joden. (Fotos AFP)
Er is tegenwoordig al snel sprake van heiligschennis in Egypte, zegt de Egyptische dichter en schrijver Abdel Moati Hegazi.
Na vijf jaar procederen heeft de rechter bepaald dat hij genoegdoening moet betalen aan de aartsconservatieve schriftgeleerde Yusuf el-Badri.
In 2002 had hij zich in een krantenartikel kritisch uitgelaten over de islamitische golf die het dagelijkse leven van Egypte overspoelde. Dat was natuurlijk tegen het zere been van al die islamistische fundamentalisten, zegt Hegazi met een grijns. Nu proberen ze me bang te maken.
In zijn kantoor van de staatsuitgeverij Huis van de Cultuur kan Hegazi er wel om lachen. Hij had sjeik El-Badri uitgemaakt voor gevaarlijke extremist. Erger nog, hij had islamitische geestelijken zoals de sjeik vergeleken met fundamentalistische joden. Daarop klaagde El-Badri hem aan wegens godslastering.
Als ze het geld willen zullen ze me moeten bestelen, verklaart Hegazi. De deurwaarders kwamen, taxeerden voor ruim 2.500 euro aan stukken uit zijn inboedel en legden er beslag op. Als u op tijd op de veiling komt, kunt u mijn dressoir misschien kopen, zegt hij droog.
Thuis bij sjeik El-Badri heerst een vrolijke stemming. Hij toont gretig de aankondiging in de krant dat de meubels van Hegazi worden geveild. Ik hoef alleen maar hier te wachten tot ze me het geld komen brengen, zegt de sjeik in zijn studeerkamer.
De zaak tegen Hegazi is slechts een van de vele zogeheten hesba-zaken tegen Egyptische schrijvers, journalisten en bloggers. Deze op islamitisch recht gebaseerde procedure maakt het mogelijk dat elk individu een ander kan aanklagen op beschuldiging van godslastering. Sommigen zijn in de gevangenis beland, anderen sloegen op de vlucht.
Vol trots haalt El-Badri de dossiers van al zijn rechtszaken uit de kast, als waren het trofeeën. Ik wil ervoor zorgen dat iedereen die leeft van de pen, dat doet zonder Allah te belasteren. Hij is ervan overtuigd dat hij resultaat boekt. Zelfs de meest recalcitrante schrijver denkt nu wel duizend keer na voordat hij Allah beledigt.
Ruim tien jaar geleden leidde een beruchte hesba-zaak tot het vonnis dat de academicus Nasr Hamid Abu Zeid van zijn vrouw moest scheiden. Een afvallige kan immers niet met een islamitische vrouw getrouwd zijn. Zijn vergrijp? Hij had in zijn proefschrift de traditionele interpretatie van de koran in twijfel getrokken. Verschillende schriftgeleerden, onder wie Yusuf el-Badri, maakten hem uit voor ketter. Abu Zeid zag zich gedwongen om met zijn echtgenote naar Nederland te vluchten waar hij politiek asiel kreeg. Hij werkt er nu als hoogleraar aan de universiteiten van Leiden en Utrecht.
Sindsdien kan niet iedereen meer zomaar een zaak tegen je aanspannen, aldus Negad Mohammed el-Borai, een advocaat die zich heeft gespecialiseerd in het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting. Na de zaak tegen Abu Zeid bracht de regering een wijziging aan in de hesba-procedure. Je moet je klacht eerst bij de openbare aanklager indienen en hij beslist of je een zaak hebt. Maar dat heeft niet geleid tot een vermindering van het aantal hesba-zaken, want de openbare aanklager gaat er meestal graag in mee.
De dichter Helmi Salim is het meest recente doelwit van wat door intellectuelen ook wel de nieuwe mohtaribeen (religieuze politie) van Egypte wordt genoemd.
Zijn gedicht over de vele verschijningsvormen van Allah werd uit een tijdschrift geweerd. In reactie op een klacht had een speciale commissie van Al Azhar, de toonaangevende sunnitische leerinstelling van Egypte, het gedicht godslasterlijk bevonden.
Selim werd aangeklaagd voor heiligschennis en de openbare aanklager nam de zaak in behandeling. Zo gaat dat in dit ellendige land, zegt El-Borai. Wat weet een religieuze instelling nu van dichten? Waar bemoeien ze zich mee?
Salim, stoppelbaard, bruine tanden, achterovergekamd haar, blijft er kalm onder. Het is niet de eerste keer dat ze me proberen te intimideren, zegt de man in zijn afgeleefde kamertje in het hoofdkwartier van de socialistische Togamu-partij. Hij breekt een stukje van zijn sigaret af voordat hij die opsteekt. Ik heb twee jaar geleden een beroerte gehad, daarom moet ik een beetje op mijn gezondheid letten. Ik maak ze korter, dan is de schade minder, zegt hij serieus. Figuren als El-Badri doen alsof ze uit religieuze gronden bezwaar maken, aldus Salim. In werkelijkheid willen ze politieke macht verwerven door zichzelf als de morele beschermer van het geloof voor te doen.
In een obscuur kantoor ontkent de gevreesde advocaat Nabih el-Wahsh uit te zijn op politieke invloed. Met zijn gevloek maakt hij bepaald geen godvrezende indruk, maar toch klaagt hij in naam van de islam om de haverklap schrijvers aan. Ik doe wat nodig is om ze te disciplineren, vertelt hij. God zal mij op een dag vragen of ik mijn plicht heb gedaan.
El-Wahsh heeft een lange staat van dienst. Als hoogtepunt noemt hij de filmproducent die door de rechter tot tachtig zweepslagen werd veroordeeld omdat ze had gezegd dat Egyptische meisjes niet lang maagd bleven. De rechter beriep zich terecht op de koran, maar het vonnis werd niet uitgevoerd omdat dit land zich niet houdt aan de sharia, zegt hij teleurgesteld . Een ander recent doelwit van El-Wahsh is de feministische schrijfster Nawal El-Sadaawi die onlangs het land is ontvlucht. Ze had geschreven dat Allah een vrouw is. Het werd hoog tijd dat iemand haar een halt toeriep.
De vraag waarom de openbare aanklager al deze hesba-zaken in behandeling neemt, is volgens El-Borai makkelijk beantwoord. Het is een manier om kritische schrijvers aan te pakken. De openbare aanklager en mensen zoals Yusuf el-Badri and El-Wahsh ontvangen orders van het regime, zegt hij overtuigd. Daarnaast gebruikt het regime deze zaken om haar islamitische geloofwaardigheid op te vijzelen. De regering zou willen aantonen dat ze minstens zo vroom is als de islamitische oppositiegroepen, met name de Moslimbroederschap die steeds meer aan populariteit wint.
De advocaat noemt het de reflexen van een regime dat zich bedreigd voelt. President Hosni Mubarak is al 26 jaar aan de macht en vrijwel iedereen gaat ervan uit dat zijn zoon Gamal hem wil opvolgen. Daarom moet de regering zich presenteren als de hoeder van het volk en het geloof, zegt ook Hegazi. We zitten gevangen tussen de dictator aan de ene kant en de fundamentalisten aan de andere. Het resultaat is ernaar. Alle zogenaamde intellectuelen van vandaag zijn opgegroeid in het tijdperk van de dictatuur, aldus Hegazi. Alle progressieve liberale denkers doen aan zelfcensuur. Het zijn allemaal makke schapen geworden.
Faraonisch Egypte - Hoe is de natuur georganiseerd?
Faraonisch Egypte - Hoe is de natuur georganiseerd?
De natuurvisie in het oude Egypte werd gedomineerd door het geloof in een kringloop van leven, dood en wedergeboorte. In natuurverschijnselen als de jaarlijkse overstroming van de Nijl, en het dagelijks ondergaan en opkomen van de zon, werd deze kringloop herkend.
Eeuwig leven
De kringloop was een gevolg van een godenstrijd, die nooit definitief gewonnen kon worden door het goede of het kwade. Zo geloofden de Egyptenaren dat de zon iedere avond stierf.
De hemelgodin Noet slikte hem in, waarna een nacht in de onderwereld volgde en de zonnegod strijd moest leveren met de machten van het kwaad. 's Ochtends werd de zon weer geboren. Het ochtendrood werd aangezien voor het bloed dat bij de geboorte vloeit.
De cartouche, een koord waarvan het einde aan het begin is gebonden, is het symbool van de eeuwigdurende kringloop. In Egyptische teksten is de naam van een farao vaak omcirkeld door een cartouche. Door de magische kracht die de Egyptenaren aan het hiëroglyf toekenden, zou de farao op deze manier van het eeuwige leven verzekerd zijn.
Stabiliteit
De enige natuur die de Egyptenaren kenden, was die van Egypte. En hier waren de natuurlijke omstandigheden eeuwenlang uiterst stabiel.
Er waren drie seizoenen van elk vier maanden: Droogte, Overstroming en Opkomen.
In de zomermaanden, wanneer de zon op zijn heetst is, leed Egypte honger en werden de mensen door besmettelijke ziektes bedreigd. De machten van de chaos deden een aanval. Maar dan kwam de Nijl, die alle leven mogelijk maakt. Nadat het land bevloeid was, werd gezaaid, en het land beleefde een wedergeboorte. Ieder jaar zag Egypte er weer uit als net na de schepping.
Het fenomeen kringloop was zo dominant in de Egyptische denkwereld, dat men vanzelf aannam dat alle levensvormen, dus ook de mensen, een kringloop moesten doormaken. De mens kwam na zijn dood voor een rechtbank die besliste of hij het dodenrijk mocht betreden. Osiris was de koning van het dodenrijk, nadat hij zelf eens was vermoord om daarna weer tot leven te komen. Zijn rijk bevond zich buiten de zichtbare hemel.
Het geluid van hakken in het zand klinkt een archeoloog als muziek in de oren. Egypte, waar het zand zoveel moois bewaart, trekt al eeuwenlang geïntrigeerde wetenschappers van over de hele wereld.
Sinds vijftig jaar voert ook het Rijksmuseum van Oudheden, vermaard om zijn indrukwekkende Egypte-collectie, eigen opgravingen uit.
Maar al in de zeventiende eeuw verdiepten Nederlanders zich in het oude Egypte en verzamelden 'oudheden en rariteiten' van deze bijzondere beschaving.
De tentoonstelling Hakken in het Zand - Nederlandse opgravingen in Egypte (Rijksmuseum van Oudheden, 29 november 2007 - 11 mei 2008)vertelt het verhaal van de archeologische activiteiten in Egypte door Nederlanders, aan de hand van persoonlijke notities, dagboekfragmenten, fotos en vondsten.
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Anita over Nederland
Een vergelijking Egypte/Nederland door Anita
Wat valt mij op aan Nederland?
Nederland is een echt fietsland, dat merk je bijna overal. Je ziet een heleboel fietsende mensen en er zijn zelfs speciale paden voor langs de weg. Voor Nederlanders lijkt dit heel normaal, maar als ik dit in Egypte vertel krijg ik verbaasde reacties.
De wegen in Egypte zijn vreselijk druk. Overal rijden autos snel en roekeloos, zoals je ze hier zou beschrijven als wegpiraat. Als je ergens drie banen hebt, maken zij er wel vijf van, en het oversteken is in sommige plaatsen een levensgevaarlijke opgave. Dus het idee van fietsen op openbare wegen is daar niet zo aantrekkelijk. Kinderen in Egypte zien fietsen als een vorm van entertainment, dan fietsen ze op plekken waar de wegen minder druk zijn, zoals de plaats waar ik woon. Als mijn nichtjes op feestdagen bij ons kwamen wilden ze altijd fietsen, omdat zij langs drukke wegen wonen, net als de rest van Egypte.
De lucht in Nederland is ook veel schoner dan in Egypte. Als ik op vakantie naar Nederland ga, is het eerste wat ik merk als ik uit het vliegveld kom, dat ik al twee jaar niet echt heb geademd. Zo fris en schoon ruikt het! Mischien komt dat omdat er in Nederland veel weides zijn, en veel meer natuur zoals bossen. Als je er rondloopt ruik je bloemen en planten, of gewoon de frisse buitenlucht.
Het grootste deel van Egypte is woestijn, dus het klimaat daar is veel droger en veel stoffiger dan in Nederland. En in Nederland regent het ook veel vaker, dat is voor de mensen die er wonen niet zo fijn, maar na de regen merk je dat de lucht is veranderd, net alsof alle fijne deeltjes zijn weggewassen uit de lucht. En dan ruik je alleen nog maar de geur van alle bloemen en planten. In Egypte regent het bijna nooit, maar als het regent ruik je het natte stof en is de lucht ook schoner, maar dat duurt maar twee maanden per jaar en niet eens elke dag.
De winkels in Nederland gaan altijd vroeg dicht, behalve op koopavond. En op zondag is bijna alles gesloten. In Egypte blijven de meeste winkels open tot laat in de avond, en op vrijdag, de vrije dag in Egypte in plaats van zondag, zijn de meeste winkels ook gewoon open. Vooral in de zomer, als het s middags te heet is om naar buiten te gaan en alle mensen pas na donker uitgaan, blijven de winkels open tot laat in de nacht en soms wel tot vroeg in de ochtend. Als je dan om twee uur s nachts buiten rijdt zijn er zo veel mensen, dat als je geen klok bij je had, je zou zweren dat het net pas donker was geworden!
De huizen in Nederland zijn ook heel anders, al verschillen die ook per regio. In Nederland heb je huizen, villas, appartementen, twee onder een kap woningen, enz. In Egypte heb je voornamelijk flats. Overal waar je naartoe gaat zie je flatgebouwen, de meeste hebben vijf etages, maar er zijn ook gebouwen met wel twintig etages of meer. De meeste hebben geen liften, dus moet je overal met de trap naar boven.
Natuurlijk verschillen de flats ook van elkaar. Je hebt grote en kleine flats, flats aan zee of aan een drukke straat. Je hebt ook overbevolkte gebieden, waar de flats bijna tegen elkaar aan zitten met maar hele smalle straatjes er tussen, en er zijn maar weinig plaatsen waar de flats een eind van elkaar afstaan. Maar voor de rijkste mensen zijn er natuurlijk ook villas. En in Nederland hebben een heleboel huizen hun eigen tuin, terwijl er in Egypte geen ruimte voor is. Op het platteland zijn er natuurlijk wel plantages, maar een privé-tuin is alleen voor mensen met een villa.
In Egypte is er veel gedoe over een lesbische kus in een nieuwe film. Het gaat om "Hina maysara", de prent van de jonge regisseur Khaled Youssef die in december 2007 uitgebracht werd.
De film doet het goed in de Egyptische cinema's. De controverse rond een kusscène doet de prent zeker geen kwaad. In de scène zie je hoe een vrouw probeert de heldin van de film, een jonge arme vrouw, te verleiden. De heldin wordt gespeeld door de filmster Summaya Al-Khashab.
Proffen van de islamitische Al-Azhar-universiteit in Caïro keerden zich in het openbaar tegen de film. De prent promoot homoseksualiteit en ontucht, vinden ze.
Volgens Elwi Amin, een professor islamitisch recht, zijn er in Egypte geen lesbiennes. "Er is hier geen lesbianisme, en dat zal ook nooit zo zijn."
De professor klaagt over "de invloed van de immorele westerse cultuur die de media controleert". Hij ziet de film als een onderdeel van "een Amerikaans-zionistisch complot".
In 2006 waren er gelijkaardige reacties op "Het Yacoubian-gebouw", een film waarin homoseksualiteit in beeld kwam.
Homoseksualiteit is in principe niet verboden in Egypte, maar de politie vervolgt geregeld homo's. En homo's worden soms ook veroordeeld omdat ze de openbare zeden zouden schenden en zouden indruisen tegen de gangbare normen en waarden.
De situatie bij de grens tussen Gaza en Egypte wordt steeds onoverzichtelijker. Nadat Egyptische veiligheidstroepen waren begonnen met het sluiten van de grens met de Gazastrook, werd later besloten om de grens toch op bepaalde plekken weer te openen.
Tienduizenden Palestijnsen steken de grens over met Egypte
De Egyptische oproerpolitie wist zich geen raad met de situatie en er is een complete chaos ontstaan. Dat meldt RTL Nieuws
Eerder op de ochtend hielden de grensbewakers met onder meer waterkanonnen Palestijnen tegen die hun buurland Egypte binnen wilde komen. Palestijnen die vanuit Egypte terug wilden keren naar hun woonplaats in de Gazastrook, werden wèl doorgelaten.
Schaarste Sinds Israël als gevolg van aanhoudende luchtaanvallen op het land de Gazastrook afsloot van de buitenwereld, heersen daar grote tekorten aan levensmiddelen en andere goederen. De afscheidingsmuur tussen Egypte en de Gazastrook werd als gevolg van de schaarste deels door opstandelingen vernield om zo inkopen te kunnen doen. Tienduizenden Palestijnen drongen het buurland binnen.
Israël heeft er bii Egypte op aangedrongen iets aan de situatie te doen om te voorkomen dat er tijdens de chaos wapens de Gazastrook in worden gesmokkeld.
Condoleezza Rice De BBC meldt dat ook de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken, Condoleezza Rice, Egypte tot actie maande. Het is een internationale grens die bewaakt moet worden en ik geloof dat de Egyptenaren het belang er van inzien dit ook te doen.
De Israëlische luchtmacht voerde vrijdagochtend luchtaanvallen uit boven de Gazastrook, in de buurt van de grensplaats Rafah Vier Hamasleden werden hierbij gedood. Israël zegt dat deze aanvallen specifiek op terroristen zijn gericht.
ff iets anders !!!!! 'Sprookje Drie Biggetjes is te beledigend'
'Sprookje Drie Biggetjes is te beledigend'
De computeranimatie 'De wolf en de drie kleine biggetjes' kan moslims beledigen en moet dus verboden worden.Dat vindt de Britse semi-overheidsinstelling Becta.
Van de tekenfilmbiggetjes zou een nieuwe digitale versie gemaakt worden voor kinderen op school. Maar de sprookjesklassieker waarin de biggetjes een huis bouwen om zich te beschermen tegen de boze wolf, kan volgens Becta " vanwege het gebruik van varkens een stroom van verontwaardiging teweegbrengen in de moslimcultuur ". Zeventig onafhankelijke 'rechters', hoofzakelijk bestaande uit leraren, bogen zich woensdag over de zaak.
Sommige scholen hadden de varkens al veranderd in 'cowboy bouwvakkers', maar dit zou de bouwsector in een kwaad daglicht kunnen stellen. " Bouwvakkers moeten juist een rolmodel zijn voor kinderen", zegt een van de rechters die zich over de zaak buigt. "Een remake maken van het verhaal mag, maar je hoeft geen groepen in de samenleving te vervreemden door een verhaal. Klopt het dat alle bouwvakkers cowboys zijn? Dat het werk van bouwvakkers zo omver kan worden geblazen? Zijn alle bouwvakkers soms varkens? "
Uitgever Shoo Fly is geschokt dat het sprookje niet geschikt zou zijn voor kinderen. "De uitspraak van die rechters is eerder beledigend." Ook de maker van de animatiefim reageert afkeurend. "Dit besluit voelt als een klap in mijn gezicht. Het is al het zoveelste verbod op een onschuldig kinderverhaaltje."
In het verleden heeft Engeland al eerder kinderverhalen aangepast omdat het andere culturen pijn zou doen, schrijft de Telegraph. Zo is Baa Baa Black Sheep (zwart schaap) veranderd in Baa Baa Rainbow Sheep (regenboog schaap), om raciale geschillen te voorkomen. De zeven dwergen hebben de bons gekregen van Sneeuwwitje omdat de kleinere medemens zich gekwetst kan voelen. Humpty Dumpty uit Alice in Wonderland heeft het veld moeten ruimen vanwege overgevoelige kindjes die wel eens bang kunnen worden voor het grote ei.
Moslims bekritiseren de uitspraak juist en zeggen er geen enkel probleem mee te hebben als de animatie over de drie biggetjes op openbare scholen wordt vertoond. Tahir Alam, directeur van een Britse moslimschool, zegt: "We voelen ons er helemaal niet door beledigd. "
De wolf en de drie biggetjes is een kindersprookje. De varkentjes bouwen ieder voor zich een huis. Het eerste biggetje is lui en bouwt een huis van stro. Het tweede biggetje is iets ijveriger en bouwt een huis van hout. En het derde biggetje werkt zich helemaal rot om een stenen huis te metselen. Terwijl het derde biggetje nog aan het werk is maken de andere twee plezier of luieren. De boze wolf blaast de eerste twee huizen omver maar het stenen huis is te stevig. De wolf kruipt door de schoorsteen en valt in een pan met kokend water die het derde biggetje heeft klaargezet. Hard werken loont, is de onderliggende boodschap.
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Raoul woont in Cairo
Ik heet Raoul en ik ben 13 jaar. Ik ben in Rotterdam geboren.
Waar woon je nu? Ik woon nu in Cairo in Egypte.
Hoe lang woon je er al? (En hoe lang blijf je er nog wonen, denk je?) Ik woon er al een jaar en ik denk dat ik hier nog een jaar ga wonen.
Waarom woon je daar? Mijn ouders hebben werk daar. Die zijn allebei leraar.
In welke land(en) heb je nog meer gewoond? Ik heb twee jaar in Thailand gewoond, vervolgd door vijf jaar Mauritius. Daarna woonde ik vier jaar in Zambia en ik begin nu mijn tweede jaar in Egypte.
Vind je het leuk om te wonen in Egypte? Of zou je liever in Nederland of een ander land wonen? Ik vind het leven in Cairo ok. Cairo is leuk maar ik vind Egyptische kinderen een beetje eigenwijs.
Op wat voor een school zit je? Ik zit op een half Engelse half internationale school die heet CES (Cairo English School). De school ligt aan het rand van de Sahara en tijdens Ramadan is de kantine doodstil, er is niemand daar. De week begint op zondag en eindigt op donderdag.
Spreek je Arabisch? Is het een moeilijke taal? Ik heb Arabische les, 5 keer per week. Het is erg moeilijk. Ze schrijven van rechts naar links! Ik vind het een erge moeilijke taal.
Heb je een hobby (of doe je een sport) die je nooit gehad zou hebben als je in Nederland had gewoond? Ik doe cricket.
Als je op vakantie in Nederland bent, waar ga je dan heen en wie zoek je op? In Nederland zoek ik mijn oma, tante en oom op. Mijn tante heeft twee kinderen.
Mis je Nederland? Ik heb maar zes maanden in Nederland gewoond, dus ik kan me niks herinneren.
Wat zal je missen aan Egypte, als je weer gaat verhuizen naar een ander land? Ik zal de piramides en de historie en cultuur van Egypte missen.
Heb je tips voor andere kinderen als ze gaan verhuizen naar Egypte? Als je Nederland woont, dan merk je van Ramadan niet veel, maar in Egypte is het onmogelijk om het niet te merken, dus je moet Egyptenaren niet plagen met eten want ze zijn al chagrijnig van de honger.
RAFAH - In jubelstemming zijn tienduizenden Palestijnen gisteren vanuit de Gazastrook Egypte binnengestroomd om levensmiddelen, brandstof en dergelijke in te slaan.
Palestijnen vluchten de grens over naar Egypte. FOTO AP
Nadat de ijzeren wand die hen in de Gazastrook hield was opgeblazen, trokken drommen Palestijnen naar de grensplaats Rafah. Met karren vol geiten, kippen, kratten Coca- Cola, televisie-toestellen en autobanden keerden ze terug.
Israël is bezorgd dat in de chaos wapens de Gazastrook in worden gesmokkeld. Volgens een politieagent van Hamas hoeft Israël daar niet voor te vrezen. ,,Wapens kun je in Gaza kopen; geweren en raketgranaten. Aan medicijnen of cola is veel moeilijker te komen.
In de Gazastrook zijn veel artikelen schaars geworden sinds Hamas er in juni een greep naar de macht deed. Israël sloot de strook vorige week hermetisch af om de druk op Hamas op te voeren wegens raketbeschietingen vanuit het gebied.
Osama Hassan (25) en zijn 17-jarige verloofde Sarah maakten van de gelegenheid gebruik voor hem een speciaal matras voor zijn pijnlijke rug en voor haar keukenspullen te kopen. Ze hadden hun trouwplannen tot juli uitgesteld, maar nu ze de uitzet alsnog bij elkaar hebben willen ze elkaar volgende week al het jawoord geven. Hassan: ,,Ik ben van Fatah, maar vandaag kan ik (Hamas-premier) Haniyeh wel zoenen.
De 45-jarige Ibrahim Abu Taha, vader van zeven kinderen, kwam met twee broers en zevenhonderd shekel (128 euro) op zak rijst, suiker, melk, tarwe en kaas kopen.
Niet alle Palestijnen kwamen inslaan. Moussa Zuroub (28), met dochter op de schouders in de straten van Rafah: ,,Ik ben alleen gekomen omdat ik nog nooit buiten Gaza ben geweest.
Door de koopwoede van de Palestijnen moesten sommige Egyptenaren naar Gaza. ,,Ik moet brood hebben voor mijn kinderen, zei Ashraf el-Sayyid (32). ,,De Palestijnen hebben niets voor ons overgelaten. Ze zijn ons dierbaar, maar vandaag zijn ze net sprinkhanen.
De Nederlandse bijdrage aan de Egyptische archeologie
De Nederlandse bijdrage aan de Egyptische archeologie
Van de zeventiende eeuw tot heden
Al vierhonderd jaar hebben Nederlanders zich verdiept in de materiële resten van het oude Egypte. Het begon met voorwerpen die als 'rariteiten' min of meer toevallig bij Nederlandse verzamelaars belandden. De laatste vijftig jaar zijn Nederlandse egyptologen nauw betrokken geweest bij archeologische projecten in Egypte.
Zeventiende-eeuwse handelaren Rond 1600 werd de Nederlandse Republiek een echte handelsnatie. Er kwam daardoor ook meer contact met Egypte. Hollandse schepen namen exotische goederen mee, zoals Egyptische mummies die in apotheken als geneesmiddel werden verkocht. Hollandse kooplui vestigden zich in de landen van het Nabije Oosten. Sommigen gingen oudheden en rariteiten verzamelen. Diplomaten knoopten contacten aan met de Turkse Sultan, die dat hele gebied beheerste. Zo konden Europeanen zich vrijer bewegen in deze landen. Geleidelijk begonnen ook Hollandse geleerden zich te interesseren voor het oude Egypte.
Een belangrijk moment was de stichting van de Leidse universiteit in 1575. Daar werd onderwijs gegeven in de Oosterse talen. Vanaf 1620 groeide er ook een kleine verzameling van Egyptische oudheden. Zo werd de basis gelegd van de archeologische belangstelling voor het land van de faraos.
De negentiende eeuw De veldtocht van Napoleon (1798-1801) legde Egypte open voor Europa. Met de Franse legers trok een groep geleerden en kunstenaars mee. Hun publicatie Description de l'Egypte gaf een grote impuls aan de nieuwe wetenschap van de Egyptologie. In 1822 ontcijferde Champollion de Egyptische hiërogliefen. Nederland volgde deze ontwikkelingen met belangstelling. In 1818 werd het Rijksmuseum van Oudheden gesticht, dat ook Egyptische voorwerpen ging verzamelen. Tegelijkertijd deed het museum archeologisch onderzoek, sinds 1827 ook door eigen opgravingen. Wetenschappelijk opgraven in Egypte was toen nog niet mogelijk. Engelse en Franse avonturiers plunderden daar de oudheden. Andere landen kwamen er nauwelijks tussen.
De oprichting van een Oudheidkundige Dienst en een Egyptisch Museum in 1859 veranderde dat. Voortaan konden alleen wetenschappers een opgravingsvergunning aanvragen. Enkele Nederlanders deden mee met zulke projecten: niet als archeoloog maar als tekenaar of fotograaf.
De eerste Nederlandse opgraving In 1882 werd in Londen de Egypt Exploration Society opgericht.
Tegelijkertijd begon William Flinders Petrie (1853-1943) in Egypte te graven, de eerste moderne archeoloog. Als eerste registreerde hij ook de kleinste vondsten zoals potscherven. Als hoogleraar in Londen leidde Petrie een hele generatie van jonge archeologen op. Eén van Petries studenten was de Nederlander Henri Frankfort (1897-1954). In Nederland waren er nog geen mogelijkheden om Egyptologie of Assyriologie te studeren. Frankfort ging in 1922-1923 voor het eerst mee naar Egypte. Als veldassistent werkte hij op de Britse opgravingen in Kau el-Kebir. In 1925 vroeg de Egypt Exploration Society aan Frankfort om de opgravingen in Abydos te leiden. Het jaar daarop leidde hij de Britse opgravingen in Amarna, in 1928-1929 werkte hij in Armant.
Henri Frankfort in 1923 op de Britse opgraving in Kau el-Kebir
Egyptologie aan de Universiteit Frankfort moest voor zijn opleiding als archeoloog nog naar het buitenland. Weldra waren er ook mogelijkheden in Nederland. In 1902 werd Pieter Boeser (1858-1935), conservator aan het RMO, benoemd tot docent in de Egyptologie aan de Leidse Universiteit. Dit was de eerste leerstoel in dit vak in Nederland. Boeser was ook de eerste Nederlandse Egyptoloog die Egypte zelf bezocht (1903).
Eén van Boesers leerlingen was Adriaan de Buck (1892-1959). In 1924 vroeg het Oriental Institute in Chicago De Buck voor een internationaal project: de publicatie van teksten op Egyptische lijkkisten. Hiervoor bracht hij maanden in Egypte door (1925-1930). Daar hielp hij in 1927 Frankfort met de teksten van het Osireion. In 1939 werd De Buck professor in de Egyptologie in Leiden. Hij bleef nog zijn hele leven werken aan het onderzoek van de Sarcofaagteksten.
De jaren '50 Adolf Klasens (1917-1998) was een leerling van De Buck. In 1946 kwam hij bij het Rijksmuseum van Oudheden werken. Tijdens een vervolgstudie in Cambridge leerde hij de Engelse archeoloog Bryan Emery (1903-1971) kennen. In de jaren 1957-1959 voerde het museum archeologisch onderzoek uit in een grafveld nabij Aboe Roash, een dorpje 8 kilometer ten noorden van de piramiden van Gizeh en 16 kilometer ten westen van Cairo. Het onderzoek werd gefinancierd door de organisatie voor Zuiver Wetenschappelijk Onderzoek en stond onder leiding van Dr. A. Klasens, de latere directeur van het museum (1959-1979). Tijdens deze campagnes zijn 380 graven uit 3100-2700 v.Chr. onderzocht.
Door dit onderzoek is meer duidelijkheid ontstaan over de begraafgewoonten, grafarchitectuur en grafgiften uit deze periode. De gevonden objecten, met name stenen vazen en aardewerk, zijn verdeeld over het museum in Cairo en het museum in Leiden. Hierdoor heeft het museum een grote verzameling voorwerpen uit de vroegdynastische periode verworven.
Adolf Klasens (rechts) in 1957 op de opgraving in Aboe Roash
De Nubische reddingsactie In het Egyptische en een groot deel van het Soedanese Nubië zou door de bouw van een dam bij Aswan een stuwmeer ontstaan waardoor veel cultuurschatten op het punt stonden verloren te gaan. Een internationale reddingscampagne in de jaren 60, geïnitieerd door UNESCO, moest dit zoveel mogelijk voorkomen.
Monumenten werden opgegraven en verplaatst. Namens het museum leidde conservator Adolf Klasens noodopgravingen bij de tempels van Aboe Simbel.
Egypte schonk drie tempels aan landen die een grote bijdrage aan dit project hadden geleverd.
Eén tempel is te bezichtigen op een heuvel nabij Madrid, een ander in het Metropolitan Museum in New York. Als dank voor de bijdrage van Nederland schonk de Egyptische regering de Isis-tempel uit Taffeh aan het Nederlandse volk. De ruim 2000 jaar oude tempel is sinds 1979 te bezichtigen in de centrale hal van het museum.
Het archeologisch onderzoek in Sakkara, vanaf 1975 Het huidige archeologische project in Egypte loopt sinds 1975. Een team van het Rijksmuseum van Oudheden, onder leiding van Geoffrey Martin en in samenwerking met de in Londen gevestigde Egypt Exploration Society, voerde tot in 1998 onderzoek uit in de woestijn bij Sakkara, in de omgeving van de bekende trappenpyramide van Koning Djoser (ca. 2650 v.Chr.).
Vanaf 1999 wordt het project door het museum voortgezet in samenwerking met de Faculteit Archeologie van de Universiteit Leiden, en staat het onder leiding van Maarten Raven en René van Walsem. Het opgravingsproject in Sakkara heeft tot doel documentatie te verzamelen bij de uit dit gebied afkomstige objecten die verspreid zijn over Egyptische collecties in de hele wereld. Het museum is zelf sinds het begin van de 19de eeuw in het bezit van een grote verzameling beelden en reliëfs, onder meer uit de graven van Horemheb (generaal van Toetanchamon en later zelf farao) en May(schatmeester van Toetanchamon). Door het huidige onderzoek in Sakkara worden plaats en functie van deze voorwerpen in de betreffende grafmonumenten duidelijk. Inmiddels heeft de expeditie twaalf grafmonumenten in Sakkara blootgelegd.
De opgraving van het graf van Maya en Merit in Sakkara in 1987, met op de achtergrond de piramide van Djoser.
Overzicht van grafmonumenten:
Duizenden jaren lang was de woestijn bij Sakkara, 30 kilometer ten zuiden van Cairo, in gebruik als een begraafplaats voor hoge ambtenaren van de oude Egyptische hoofdstad Memphis. De begraafplaats stamt uit de periode van onder meer de faraos Amenophis III, Toetanchamon, Horemheb en Ramses II (ca. 1370-1250 v.Chr.).
1975-1979: het graf van Horemheb Horemheb was generaal ten tijde van Toetanchamon. In 1319 v.Chr. werd hij de tweede opvolger van Toetanchamon als farao. Horemheb is daarom begraven in de Vallei der Koningen te Thebe. Het graf in Sakkara is uiteindelijk gebruikt voor zijn tweede vrouw, koningin Moetnodjmet.
1981: twee kleine graven van Paser en van Raia Paser was bouwmeester en Raia was opperzanger in de tempel van Ptah ten tijde van farao Ramses II.
1982-1984: het graf van het echtpaar Tia en Tia Tia was de zus van farao Ramses II. Haar man heette ook Tia. Hij was schatmeester van Ramses II.
1985: het graf van Ioeroedef Ioeroedef was de particulier secretaris van het echtpaar Tia enTia. Dit graf blijkt later (11de-10de eeuw) als massagraf te zijn gebruikt. Er zijn ongeveer 70 mummies en mummiekisten gevonden.
1986: het graf van Ramose en de graven van Chay en Pabes Chay was een goudwasser en zijn zoon Pabes was koopman. Ramose was officier in het leger van generaal Horemheb. Via een nevenschacht vanuit zijn graf en een roversdoorbraak werd het lang gezochte graf van Maya gevonden. Het onderzoek naar het graf van Maya startte in het jaar daarop.
1987-1992: het graf van Maya en Merit Maya was schatmeester van farao Toetanchamon. Merit was zijn vrouw. Het Rijksmuseum van Oudheden is in het bezit van drie beelden van Maya en Merit.
1993: het graf van Inioeia Hij was opzichter van het rundvee ten tijde van Toetanchamon. Hij werkte onder de leiding van Maya.
1994-1998: het graf van Pay en zijn zoon Raia Pay was haremdirecteur ten tijde van farao Toetanchamon. Raia was zijn zoon en opvolger.
2001-2006: het graf van Meryneith Meryneith was een opperpriester uit de tijd van farao Achnaton (1353-1335 v. Chr.). Er zijn vijf bovengrondse kapellen, een binnenhof en vestibule met kleurrijk beschilderde reliëfs en teksten in hiërogliefenschrift en een spectaculair beeld van Meryneith en zijn vrouw Anoey blootgelegd. In 2002 werden onder het graf van Meryneith de overblijfselen van een koningsgraf uit de Tweede Dynastie (2770-2649 v.Chr.) ontdekt in de ondergrondse kamers.
2007: het graf van Ptahemwia Ptahemwia was de schenker des konings ten tijde van farao Achnaton (1353-1335 v. Chr.). Zijn graf werd ontdekt ten oosten van het graf van Meryneith. Er zijn een vrijstaande tempel met een poortgebouw, een binnenplaats met zuilgalerijen, een schacht naar de ondergrondse grafkamers, en drie naast elkaar gelegen kapellen opgegraven.
De Egyptische politie heeft in Cairo honderden mensen opgepakt bij een demonstratie tegen de Israëlische afsluiting van de Gazastrook. De betogers, leden van de zogeheten Moslim Broederschap, waren massaal naar de Egyptische hoofdstad getrokken om hun steun te betuigen aan de Palestijnen. Die beschikken door de blokkade nauwelijks over voedsel, medicijnen en elektriciteit. Ook elders in Egypte werden aanhoudingen verricht.
Eerder woensdag braken tienduizenden Palestijnen door de grens met Egypte om daar eerste levensbehoeften te kopen. De wachten bij de grensovergang bij Rafah houden zich afzijdig. De grote toestroom leidt wel tot chaotische toestanden. De VN-Raad voor de Mensenrechten is in Genève in buitengewone itting bijeen om de situatie in de bezette gebieden te bespreken. De Verenigde Staten en Israël boycotten de zitting. Eerder werd een zitting van de Veiligheidsraad geschorst door verdeeldheid onder de leden.
Nederlandstalige kinderen in het buitenland schrijven over het land waar ze wonen
Nederlandstalige kinderen in het buitenland schrijven over het land waar ze wonen
Schoolreisje in de woestijn
In de weekends en tijdens vakanties kunnen we hier in Egypte mooie woestijntochten maken. Met groep 8 zijn we dit jaar een nacht naar de woestijn geweest. We hebben gewoon buiten geslapen.
Soms kom je opgravingen tegen van Romeinse vestingen. Hier zie je een ingang van een oude smaragdmijn. We zijn ook vaak botten tegengekomen van walvissen van miljoenen jaren geleden.
Hieronder is een foto van Brooks hospital for animals. Deze organisatie helpt de mensen met de verzorging van gewonde ezels en paarden. Zij geven ook begeleiding aan de eigenaar van het dier, hoe ze beter met de dieren om kunnen gaan. Wij hebben met de school al een aantal keren een bezoek aan de kliniek gebracht.
Duiken is heel erg mooi in de Rode Zee. Het water is helder; de temperatuur is erg lekker en er is heel erg veel te zien onder water.
Een groentenstalletje, zoals er veel zijn in Cairo.
Dit moeten jullie natuurlijk kennen!
En dit ook!
Gepost door de leerlingen van Groep 7 & 8 van de New Cairo British International School-Dutch Stream, vanuit Cairo, Egypte
Duizenden Palestijnen zijn vandaag vanuit de Gazastrook naar Egypte gevlucht nadat met zeker vijftien explosies gaten in de grensmuur waren geblazen. Dat meldde een bron binnen het veiligheidsapparaat.
Een broertje staat klaar om het Palestijnse jongetje Maher al-Assali met de hand van zuurstof te voorzien als de stroom in Jabalya in de Gazastrook uitvalt. Foto Reuters
,,Duizenden Palestijnen steken de grens met Egypte over door de gaten in de grens die door de explosies zijn veroorzaakt. Hoewel zij illegaal de grens overgaan, is nog niet besloten hoe met ze zal worden omgegaan'', aldus de bron.
De Egyptische grensbewaking en leden van Hamas, die de Gazastrook sinds een half jaar controleert, traden niet op tegen de mensen die de grens overstaken.
Gaza is door Israël van de buitenwereld afgesloten. Daardoor is er een grote schaarste ontstaan. Palestijnen die de grens oversteken kopen onder meer voedsel en brandstof in Egypte, meldde de BBC. Hamas had Egypte al diverse malen opgeroepen de grens te openen om de Israëlische blokkade te verlichten.
kreeg de naam 'Eeuwig zijn de verblijven van Teti', maar ondanks zijn naam werd de piramide in het oude Egypte al gebruikt als steengroeve.
De daltempel en processieweg werden reeds in de oudheid vernield en er is nog maar weinig onderzoek naar gedaan. Ze stonden zoals gewoonlijk ten oosten van de piramide en van de processieweg is alleen nog maar het einde zichtbaar.
De dodentempel was ook al in de Tweede Tussenperiode afgebroken en had hetzelfde grondplan als de dodentempel van Djedkare Isesi. Deze was gekenmerkd door een groot binnenhof en rondomrond waren er magazijnen.
De piramide was oorspronkelijk 52,2 meter hoog en elke zijde mat 78,5 meter. De piramide is zeer slecht bewaard.
Het plan van de piramide is zeer regelmatig: De ingang bevond zich in het noorden en er stond vroeger een kleine kapel bij. Via een ondergrondse gang kwam men dan in de vestibule. Ten oosten daarvan was een kapel met drie nissen en ten westen de eigenlijke grafkamer.
Deze bevat een grote sacrofaag uit behken-steen en op de grafkamer zijn er piramideteksten aangebracht, die wel zeer slecht zijn bewaard.
Vlakbij de piramide liggen nog enkele andere gebouwen
Mastaba van Mereroerka: familiegraf van de familie van Mereroerka, de vizier van Teti
Mastaba van Kagemni, graf van vizier Kagemni, die vizier was in het begin van Tetis regering
Mastaba van Anchmator
Mastaba van Tétiânkh Khem, graf van de prins, een zoon van Teti
piramide van koningin Choeit
piramide van koningin Ipoet
resten van piramide toegeschreven aan Merikara uit de 9e of 10e dynastie
van de jonge regisseur Khaled Youssef die in december 2007 uitgebracht werd.
De film doet het goed in de Egyptische bioscopen. In de scène zie je hoe een vrouw probeert de heldin van de film, een jonge arme vrouw, te verleiden. De heldin wordt gespeeld door de filmster Summaya Al-Khashab. Professoren van de islamitische Al-Azhar-universiteit in Caïro keerden zich in het openbaar tegen de film.
De film promoot homoseksualiteit en ontucht, vinden ze. Volgens een professor islamitisch recht zijn er in Egypte geen lesbiennes.
Hij ziet de film als een onderdeel van "een Amerikaans-zionistisch complot".
