Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
15-12-2008
Kies van olifant gevonden
Kies van olifant gevonden in antiek Egypte
Archeologen hebben enige tijd geleden in Egypte een olifantenkies opgegraven. De onderzoekers vonden de kies in een ruim tweeduizend jaar oude nederzetting aan de kust van de Rode Zee. Vroegere bewoners voeren de olifanten per schip vanuit Afrika naar Egypte om ze te gebruiken in oorlogen.
Het stuk kies is acht centimeter lang, drie centimeter breed en een centimeter dik. De kies lag op een vuilnisbelt in een industriegebied van de opgegraven stad Berenike. Berenike ligt ongeveer 250 kilometer ten oosten van Aswan en 800 kilometer ten zuiden van Suez. Volgens bewaard gebleven geschriften was Berenike een belangrijke handelshaven vanaf de derde eeuw v. Chr. tot de zesde eeuw na Chr.
In 275 v. Chr. stichtte koning Ptolemeus II de haven voor de internationale handel en het transport van olifanten uit Afrika. De Afrikaanse olifanten werden gebruikt in de oorlog tegen de Seleuciden. De Seleuciden blokkeerden de aanvoer van olifanten uit India. De Ptolemeeën vingen hun olifanten in oostelijk Soedan, Eritrea en Ethiopië en transporteerden die op speciale schepen naar Berenike.
De onderzoekers denken dat de olifanten van Berenike door de oostelijke woestijn naar de nijlvallei liepen. De olifantenkies vormt de eerste archeologische aanwijzing dat inderdaad ooit olifanten in Berenike rondliepen. Het opgravingsteam had al meermalen ivoor gevonden, maar dat zou ook als handelswaar kunnen dienen.
CAIRO - Een busongeluk in Egypte heeft zondag aan zeker 45 mensen het leven gekost. Minstens twaalf mensen raakten gewond. Dat hebben de Egyptische autoriteiten gezegd.
De bus was met ongeveer zestig inzittenden onderweg van de hoofdstad Caïro naar de stad Minya.
Bij het dorp Bahrut, ongeveer 200 kilometer ten zuiden van Caïro, moest de chauffeur uitwijken voor een tegemoetkomende vrachtwagen. Het voertuig belandde in een kanaal.
Bericht uit de Standaard....
Bij een busongeval in Egypte zijn zondag zeker 52 mensen om het leven gekomen. Volgens de veiligheidsdiensten zijn alle slachtoffers Egyptenaren en kan de dodenbalans nog oplopen.
In de bus zaten zeker 60 passagiers die op weg waren van Kairo naar Minya, in Opper-Egypte. Zo’n 200 kilometer ten zuiden van Kairo ging de bus om een onverklaarbare reden over de kop.
De Egyptische wegen, chauffeurs en voertuigen hebben een slechte reputatie. Jaarlijks komen in het land ongeveer 6.000 mensen om het leven bij verkeersongevallen. Eind oktober nog kwamen zes Belgen om het leven op de weg van de Egyptische plaats Aswan naar Aboe Simbel.
Een aantal elitegraven uit het Oude Egypte is nu voor iedereen toegankelijk door het uitkomen van de MastaBase. De MastaBase is een cd-rom die beschrijvingen en hiërogliefische bijschriften van het dagelijks leven uit 337 mastaba-graven bevat. Onderzoek naar de elitegraven wordt met gebruik van de cd-rom een stuk makkelijker.
Een Mastaba is een elitegraf uit het Memphitische gebied in het Oude Egypte (2600 - 2150 voor Christus). In de graven vindt men scènes uit het dagelijks leven die vaak voorzien zijn van teksten. De elitegraven zijn extreem complexe kunstwerken. Ze bevatten verschillende hoofdthema's, die weer onderverdeeld zijn in subthema's. Hoofdthema's zijn bijvoorbeeld offerscènes, landbouw, vissen enzovoort. Vissen kan vervolgens weer onderverdeeld worden in diverse subthema's, zoals vissen met een sleepnet, het transport van vissen en het verwerken van de vis.
Voor een diepgaande analyse van de graven is het van groot belang om er zeker van te zijn dat men rekening houdt met al het beschikbaar, gepubliceerd materiaal. Dit doel is bereikt door het creëren van een digitaal archief voor elk van de 337 gepubliceerde elitegraven: het Leids Mastaba Project. De Leidse oplossing heeft hoofdthema's verschillende kleuren gegeven. Subthema's staan met een afkorting in de gekleurde hoofdthemavelden. Zo is de thematische layout (omvang en plaats op de muur) in één oogopslag duidelijk. Via uitgebreide zoekmogelijkheden is het nu mogelijk om snel een overzicht te krijgen van deze tombes.
Onderzoeksvragen kunnen met de MastaBase makkelijker beantwoord worden. Hierbij moet gedacht worden aan vragen zoals 'Hoe vaak komen offerscènes voor in de tombes?'. Om een antwoord te krijgen op zo'n vraag moeten verschillende graven met elkaar vergeleken worden. In totaal zijn er 337 gepubliceerde graven, elk zeer gedetailleerd. Een abstractere, versimpelde versie, zoals de MastaBase is hierbij erg handig. Op die manier kan snel een antwoord worden verkregen op diverse vragen en behoort het zeer tijdrovende, op goed geluk, doorbladeren van publicaties tot het verleden.
De cd-rom is te bestellen via de boekhandel. MastaBase - René van Walsem, Peeters publishers, Leuven. ISBN: 978 90 429 1826 9, prijs: 80,00. De invoer van de data in de Mastabase werd mede gefinancieerd door NWO.
In zijn jonge jaren spiegelde Napoleon Bonaparte zich graag aan Alexander de Grote, de Macedonische veroveraar van Egypte. Hij voelde zich daarom eens te meer tot Egypte aangetrokken. Op 21 juli 1798 sprak Napoleon zijn manschappen aan de voet van de piramides van Gizeh toe met de historische woorden: 'veertig eeuwen kijken op u neer'. De Franse wetenschappelijke expeditie die met het leger van Napoleon was meegetrokken op campagne in Egypte, is een van de grootste ooit gehouden. De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in de 'Description de l'Égypte'. Deze cursus treedt in de voetsporen van 'Les Savants de Bonaparte', de geleerden die als eersten de Egyptische monumenten hebben bestudeerd.
De cursus vormt een uitstekende voorbereiding op de excursie Bonaparte et l'Égypte in maart 2009.
Aanbod seizoen 2008-2009
Amsterdam
Aanvang dinsdagmiddag 6 januari 2009 van 13.00 tot 15.00 uur. Data: 6 januari, 20 januari, 27 januari, 10 februari. Locatie: Allard Pierson Museum, Oude Turfmarkt 127 te Amsterdam.
Amsterdam 105,-. 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. 93,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum.
Hilversum 98,-.
Leiden 118,- inclusief museumjaarkaart. 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart.
Cyclus van vijf korte cursussen
De cursus 'Napoleon in Egypte' maakt onderdeel uit van een cyclus van vijf korte cursussen. Elke cursus bestaat uit vier lessen. De vier andere korte cursussen zijn:
De verborgen tombe De tempels van Egypte Egypte en het Oude Nabije Oosten Van Cairo tot Abu Simbel
Bij inschrijving voor de gehele cyclus van vijf korte cursussen gelden de volgende totaalbedragen:
Amsterdam 410,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum. 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. 455,-: inclusief een museumjaarkaart.
Hilversum 435,-.
Leiden 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. 455,- inclusief museumjaarkaart.
Alle genoemde prijzen zijn inclusief het cursusmateriaal. Het maximum aantal deelnemers bedraagt dertig personen.
Wie mag het water in de rivier de Nijl gebruiken? Ministers van tien Afrikaanse landen lukt het maar niet een goed antwoord op die vraag te geven. Een overleg dat al jarenlang aansleepte, liep vorige week spaak. Uganda en Kenia beschuldigen nu Egypte en Sudan ervan dat zij willen vasthouden aan hun monopolie over het water in de Nijl.
KAMPALA - De ministers van Water van Uganda en Kenia hadden dezer dagen maar weinig goede woorden over naar hun ambtgenoten uit Egypte en Sudan. Zij lieten weten gefrustreerd te zijn over het feit dat die ministers weigeren hun handtekening te zetten onder een waterverdrag waarover al sinds 1999 wordt onderhandeld. Het desbetreffende verdrag moet in de plaats komen van bestaande verdragen over het eigendom van het Nijlwater. Die bestaande verdragen zijn namelijk zeer nadelig voor acht van de tien landen die in het stroomgebied van de Nijl liggen.
Eigendom Het water, dat in de vorm van regen valt in grote delen van Uganda, Kenia, Tanzania, Congo, Burundi, Rwanda, Ethiopië, en zelfs in een klein gedeelte van Eritrea, is volgens verdragen uit 1929 en 1959 eigendom van Egypte en Sudan. Die verdragen werden opgesteld in een tijd waarin de meeste Afrikaanse landen nog kolonies waren van westerse landen.
De Nijl begint bij het Victoriameer in Centraal-Afrika. Daarvandaan stroomt de rivier via Uganda en Sudan naar Egypte. Maar het water dat uiteindelijk via de Nijl in de Middellandse Zee stroomt, komt natuurlijk uit een veel groter gebied dan alleen deze drie landen. Water vanuit Ethiopië en Eritrea stroomt via de Blauwe Nijl naar Sudan.
In Sudan komt de Blauwe Nijl uit in de Witte Nijl. Samen vormen de rivieren dan de uiteindelijke Nijl. Het Nijlwater dat door Egypte stroomt is voor tachtig procent afkomstig uit de bergen van Ethiopië. Een andere belangrijke voedingsbron voor de Nijl is het Victoriameer, dat op zijn beurt gevoed wordt vanuit Kenia, Tanzania, Burundi, Rwanda, Congo en Uganda.
In 1959 hadden Egypte en Sudan becijferd dat er jaarlijks in het totaal 84 miljard kubieke meter water door de Nijl stroomde. Ongeveer tien miljard kubieke meter zou verloren gaan door verdamping, dus bleef er nog 74 miljard over. Zij spraken af dat Sudan jaarlijks 18,5 miljard kubieke meter Nijlwater mocht gebruiken en dat de overige 55,5 miljard voor Egyptische consumptie bestemd zou zijn.
In het verdrag van 1929 had Egypte al afgesproken met Engeland - dat toen veel kolonies had in Oost-Afrika - dat Egypte het vetorecht had op ontwikkelingen in alle landen in het stroomgebied van de Nijl, die de watertoevoer naar die rivier zouden beïnvloeden.
Bevolkingsgroei De verdragen uit 1929 en 1959 gelden nog steeds, omdat er nog geen andere verdragen voor in de plaats zijn gekomen. Maar inmiddels is er veel veranderd. Alle landen in Oost-Afrika zijn zelfstandig en voelen zich niet gebonden aan de voor hen zeer nadelige verdragen. Bovendien is de bevolking in die landen gedurende de afgelopen decennia meer dan verdubbeld; is er daardoor ook veel meer behoefte aan water: bijvoorbeeld voor het bevloeien van landbouwgronden en voor het opwekken van stroom met behulp van stuwdammen.
Ook in Egypte is bevolking sterk gegroeid. Momenteel komen er jaarlijks meer dan een miljoen mensen bij. De Nijl is de levensader van Egypte, de enige zoetwaterbron van betekenis die het land heeft. Wie naar de kaart van Egypte kijkt, ziet dat het land een grote zandbak is, Behalve waar de Nijl stroomt. De druk op de Nijl is dus enorm toegenomen en blijft toenemen.
Om conflicten en zelfs eventuele oorlogen te voorkomen, lanceerden in 1999 de tien genoemde landen het zogenoemde 'Nijlbekkeninitiatief' (NBI). Zij wilden samen komen tot afspraken over het gebruik van het Nijlwater. Bovendien wilden ze profiteren van lucratieve leningen via de Wereldbank, voor gezamenlijke initiatieven met betrekking tot de Nijl. Zo zou er makkelijker geld beschikbaar komen voor bijvoorbeeld de bouw van stuwdammen, als de landen beloofden samen te werken. Nederland is een van de grootste donoren van het initiatief.
Terwijl de aan het NBI deelnemende landen profiteerden van de financiële voordelen die het overleg en de samenwerking hen boden, kabbelden de echte onderhandelingen over wie nu de eigenaar was van het Nijlwater rustig voort.
Commissie Totdat er vorig jaar knopen werden doorgehakt. Er werd een Nijlbekken Samenwerkingsverdrag opgesteld. De bewoordingen van dat verdrag waren erg vaag en nog niet helemaal uitonderhandeld, maar in maart vorig jaar zou er een commissie komen, die de laatste beslissingen zou nemen.
Dat is niet gelukt. Egypte en Sudan wijzen artikel 4 van het verdrag af. Daarin staat: 'Nijlbekkenstaten spreken af dat zij de waterhuishouding van geen enkele andere Nijlbekkenstaat in belangrijke mate nadelig zullen beïnvloeden.' Egypte en Sudan willen aan die tekst toevoegen dat ook de bestaande gebruiken en rechten gehandhaafd blijven . Terug bij af, dus. Al die jaren overleg hebben nog geen werkbare overeenkomst opgeleverd.
De Nijlstaten die volgens de oude verdragen geen recht hebben op grootschalig gebruik van Nijlwater, laten het er echter niet bij zitten. De Keniaanse minister van Water, Charity Ngilu, zegt dat het Nijlbekken Samenwerkingsverdrag wel is ondertekend door zeven van de tien staten. Ngilu heeft gedreigd dat die landen doorgaan met dat nieuwe verdrag, desnoods zonder Egypte en Sudan.
In Uganda mogen Egyptische wetenschappers plotseling niet langer watermonsters nemen bij de plek waar de Nijl begint. Egypte had daartoe op basis van de oude verdragen recht, om te kunnen vaststellen hoeveel water er de Nijl instroomt en om de kwaliteit van dat water te kunnen meten.
Tanzania heeft aangegeven dat het projecten laat doorgaan die zullen leiden tot verlaging van het waterniveau van het Victoriameer.
Het Nijlbekken Samenwerkingsverdrag is tot nu toe besproken op ministerieel niveau. Dat overleg is vastgelopen; het laatste woord is nu aan de presidenten van de betrokken landen, en dan vooral die van Egypte en Sudan.
President Hosni Mubarak van Egypte bracht maandag onverwacht een bezoek aan Sudan. Hij sprak daar met president Omar Hassan al-Bashir. Later op die dag bezocht hij ook de federale regering van Zuid-Sudan, om te praten over projecten die de bedding van de Nijl moeten verbeteren, zodat er meer water doorheen kan stromen. Het was de eerste keer sinds 1962 dat een Egyptische president een bezoek bracht aan Zuid-Sudan. Dat geeft aan hoe belangrijk het Nijlwater is voor Egypte.
03-12-2008 | 15:24: De Phoenix (ook wel Feniks genoemd) is een teken van onsterfelijkheid, gunst en schoonheid. Dit mythische schepsel is een vogel met een kleurrijke pluimage die over zijn eigen dood beslist: deze vogel bouwt een nest waarin hij verbrandt en verandert in as . De legenden variëren, maar gewoonlijk leeft de Phoenix 1.000 jaar vóór hij aan de bouw van zijn eigen brandstapel begint. Uit de resten van de brand komt een nieuwe, jonge Phoenix te voorschijn die nog eens 1.000 jaar zal leven.
De Phoenix is een steeds weer terugkerend wezen in mythologische tradities. In het Oude Egypte was de Phoenix bekend onder de naam 'benoe' en werd hij geassocieerd met de rijzende zon en de zonnegod Ra
De Grieken en de Romeinen pasten het imago van de vogel aan naar het beeld van een pauwachtig wezen, inclusief een bijhorend lied dat er voor moest zorgen dat de zonnegod Apollo niet dagelijks de zon moest 'vervoeren'.
Ook in de Perzische mythologie komt de Phoenix voor, en in de Libanese cultuur vertegenwoordigt de Phoenix de zeven maal vernietigde en weer opgebouwde stad Beiroet. In de christelijke theologie vertegenwoordigt de Phoenix de verrijzenis van Christus en onsterfelijkheid in de christelijke kunst en cultuur.
De Phoenix speelt ook een centrale rol in de Chinese en Japanse mythologie. Tenminste één Aziatische en twee Europese ridderorden werden naar dit fabelachtige dier vernoemd.
In de wereld van vandaag is de Phoenix een prominent aanwezig symbool in twee Amerikaanse steden die een wedergeboorte hebben beleefd: San Francisco na de aardbeving van 1906 en Atlanta na William T. Sherman's dolgedraaide burgeroorlog. De stad Phoenix in Arizona werd gebouwd met het idee van de wedergeboorte van Hohokam, een Indiaanse nederzetting.
De Phoenix wordt gebruikt als duidelijk en krachtig symbool in veel artistieke voorstellingen. In de Broadwaymusical 'Miss Saigon' is de beeltenis van de Phoenix een cruciaal gegeven voor de ontknoping. In de enorm populaire boeken over Harry Potter wordt een geheel nieuwe Phoenixgeneratie geïntroduceerd die een belangrijke rol speelt in verschillende climaxen.
De eerste Farao die in de bijbel genoemd wordt is de Farao die Abraham ontmoette.(1) De tweede is de Farao van de gastvrijheid (2) (Gen 47:7). Deze Farao behoorde waarschijnlijk tot de Hyksos-dynastie. Het waren Aziaten die Egypte waren binnengevallen, ge-egyptiseerd waren en vriendelijk waren tegenover mede-Aziaten, zoals de Hebreeën en Jozef met name. De Hyksos hadden de paarden ingevoerd (Gen. 47 :17).
De hoofdstad van de Hyksos-dynastie was Avaris in het noord-oosten van Egypte, niet zover van het land Gosen dat Israël kreeg toegewezen. Daar waren ook de Hyksos neergestreken Daarom kon Jozef heel gemakkelijk zijn vader en zijn broers aan de Farao voorstellen. Dit was uitgesloten als het ging om een Farao die in Thebe zijn paleis had.Die afstand was veel te groot. Let er ook op dat Potifar een Egyptisch man genoemd wordt in de tijd van Jozef. Dat was alleen mogelijk tijdens de periode waarin de Hyksos de macht in Egypte hadden.In Thebe waren ze natuurlijk allemaal Egyptenaren. Enkele jaren heeft men in het oostelijk gedeelte van de delta de enorm grote steden Pythom en Raamses opgegegraven. (Ex. 1: 11).Ze zijn onder het Nijlslib terecht gekomen. Er zijn maar weinig geleerden die twijfelen aan de historische basis van de dwangarbeid-traditie.Hier lag vroeger de regio Gosen.
We lezen in Exodus 1:8 Toen kwam er een nieuwe koning over Egypte die Jozef niet gekend had´ (3) Dit is het beste te verklaren als het een Farao betrof van zuiver Egyptische dynastie. En dat was Thutmoses I. Hij was vermoedelijk de Farao van het verdrinkingsbevel (3)
Zijn dochter was de beroemde Hatsjepsoet. Haar tempel kunnen we nog steeds bewonderen omdat deze in de rotsen was uitgehakt. Ik vind die zeer indrukwekkend. Deze vrouwelijke farao heeft veel reizen gemaakt naar verre landen. Afbeeldingen daarvan zijn uitgehakt in haar tempel
Mozes is door haar als kind in huis opgenomen (Ex. 2 :5 en 10) Deze dynastie verdreef de Hyksos, die Thutmoses als vreemden beschouwde. Deze Thutmoses breidde ook de grenzen uit tot bij de Eufraat en verlegde de zuidgrens waardoor Nubië een Egyptische provincie werd Deze zwarte Nubiërs kom je nu overal tegen in Zuid-Egypte
Bovengenoemde Thutmoses is de eerste Farao geweest die bijgezet werd in de bergspleet van het Dal der koningen bij de Nijl. Vóór hem werden voor de Faraos pyramiden gebouwd. De mummie van Thutmoses bevindt zich in het museum van Cairo. Volgens medici zou hij een ernstige bekkenbreuk gehad hebben die weer genezen is.
Let er op dat de naam van de kleine Mozes van Hatsjepsoet dezelfde twee laatste lettergrepen heeft als de vader van Hatsjepsoet: Tutmoses of thotmoses. Mozes is een echt Egyptische naam!
. De Farao die Mozes wilde doden.(4) We lezen over hem in Ex. 2 : 15. Mozes vluchtte toen naar Midian.Dit is Farao Thutmoses III. Hij was een militair genie, maar ook erg agressief.Dat kun je nu nog zien in de tempel van Hatsjepsoet.Op zijn bevel is in deze rotstempel overal haar naam uitgekrast.
De Farao van de intocht (5) in Kanaän is in ieder geval Amenotep of Amenophis IV geweest. Hij wordt ook genoemd Echnaton, die het heiligdom van Thebe verplaatste naar Tel-el-Amarna (zie daar).Onder de regering van deze Farao deden de stammen van Israël (Chabiroe genoemd) een inval in het land Kanaän De vazalvorsten in die regio lieten
De Farao van de tempelroof (6). In de tijd van Rehabeam.Hij heette Sesjonk of Sisak.Hij was de Farao die de tempel van Salomo heeft leeggeroofd. We lezen uitvoerig over hem in II Kron. 12. Buitengewoon boeiend is het om dit verhaal terug te vinden aan de buitenzijde van rechterpiloon van de grote Amontempel te Karnak .Dáár heeft deze Farao het resultaat van zijn Palestijnse veldtocht laten inbeitelen en ook op deze piloon wordt de naam van Rehabeam genoemd (de zoon van Salomo!) en zijn grote overwinning op de koning van Juda
Farao van de uittocht (7) is wellicht Amenhotep(1447-1421)
De achtste Farao die in de bijbel ter sprake komt is Farao Necho( Jeremia 46 : 2). Hij regeerde van 609-594.Hij werd bij de bekende slag bij Karkemis beslissend verslagen door Nebukadnezar.
Het is al vrij gauw makkelijk om geld te wisselen in het hotel maar hou er rekening mee dat de meeste hotels niet een beste koers rekent. vrijwel op de meeste plekken zijn er automaten te vinden waar je kan pinnen maar ook kunt wisselen (brief papier) ook de locale banken zijn altijd eerlijk met een goede koers.
Voor souvenirs kunt u goed terecht in Old market, ze verkopen dezelfde dingen als in Naama Bay Center enkel een stuk goedkoper.
Bij aan komst in Egypte is het verstandig om eerst even langs de drogisterij te gaan om ANTINAL aan te schaffen, mocht je eenmaal buik of diarree klachten krijgen dan bij het innemen van deze medicijn ben je er zo weer vanaf, anders zou je er wel eens een paar dagen goed ziek van kunnen wezen.
Het is logisch dat u geen kraan water kunt drinken maar overal kunt u wel flessen water kopen , normale prijs in de winkel voor een fles water is 3 pond.
De kamelenmarkt is exotisch, maar niet voor de teerhartigen. De meeste kamelen die u hier ziet, zijn vanuit Soedan met Bishari-herders over de '40-daagse karavaanroute' door de woestijn naar Darâw gekomen en vandaar per vrachtauto of trein naar Cairo vervoerd. Hier springen ze rond, uitgeput maar nerveus, terwijl Soedanese handelaren schreeuwend de verkoop beklinken. Sommige kamelen worden door Egyptische boeren gekocht als last- en trekdier, maar de rest belandt uiteindelijk in een Cairotisch abattoir. Vlakbij wordt een vee- en snuisterijenmarkt gehouden.
Egypte krijgt gestolen antieke kunstvoorwerpen terug
Egypte krijgt gestolen antieke kunstvoorwerpen terug
Deel van de gestolen antieke kunstvoorwerpen (Foto: ICE)
De antieke kunstvoorwerpen die een voormalige Amerikaanse legerpiloot in 2002 uit een museum in Caïro stal, zijn weer terug in Egypte.
De Amerikaanse legerpiloot stal in 2002 maar liefst 370 predynastieke voorwerpen uit het Ma'adi-museum in de Egyptische hoofdstad Caïro. In januari van het volgende jaar verkocht hij ongeveer tachtig van deze voorwerpen voor een bedrag van rond de 20.000 euro aan een kunsthandelaar. Tegenover deze handelaar beweerde de Amerikaan dat de voorwerpen familiebezit waren en afkomstig waren uit het begin van de twintigste eeuw.
Deskundigen constateerden na de verkoop echter dat de verkochte voorwerpen gestolen waren. De voorwerpen werden in de jaren twintig en dertig opgegraven vlak buiten Caïro en dateren uit de periode tussen 3900 en 3600 voor Christus.
Graag breng ik even de lezing van Egyptologica Vlaanderen vzw voor december in herinnering.
Die zal gegeven worden door Sandra Coussement en gaan over
"De lijkkist van Isetweret in het Rijksmuseum voor Oudheden te Leiden".
De studie van lijkkisten heeft zelden de doorgedreven aandacht ge-kregen die ze verdiende. Nochtans kan een gedetailleerde analyse van één kist ons veel informatie over het religieuze denken van de Oude Egyptenaren verschaffen. De kist van Istweret, tentoon-gesteld in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden, is zo'n 'ver-waarloosde kist'. Door het bestuderen van de verschillende aspec-ten van de kist, de techniek, maar vooral de decoratie-elementen, kunnen we de kist niet alleen in een chronologisch en geografisch kader plaatsen, maar krijgen we ook een idee over de onderlinge samenhang van de decoratie.
Zo zien we dat de verschillende ele-menten (de ornamentale hiërogliefen, de schijndeur, de offertafel, de afgebeelde objecten, de offerlijst en de sarcofaagteksten) de do-de niet alleen voorzagen van materiële welvaart voor zijn leven in het hiernamaals, maar hem ook een voorraad rituele instrumenten en kennis ter beschikking stelden. Deze rituele achtergrond, die de dode in verband brengt met Osiris en Re, is belangrijk voor het be-grijpen van de kist als 'container van het leven'. De overledene lijkt bij deze rituelen zowel een actieve rol, als uitvoerder, als een passie-ve rol, als ontvanger van rituelen, te kunnen spelen.
Leuven: dinsdag 9 december 2008 Gent: donderdag 11 december 2008
De lezingen in Gent vinden plaats in de auditoria economie, auditorium V, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur.
Ali is zijn werk kwijt en is in een grimmige stemming. Hij heeft besloten die avond stoned te worden. Met een waterpijp en een paar gram hasj op het balkon van zijn flat, een bandje met de zwaar melancholieke muziek van Umm Kalthoum - zeer geliefd bij oudere hasjrokers - en dan maar roken en vergeten.
Een recente studie van de Egyptische overheid slaat alarm over het toegenomen drugsgebruik in Egypte. Volgens de Nationale Raad voor drugsbestrijding en -behandeling (Ncfta) is 8,5 procent van de Egyptische bevolking - zo'n zes miljoen mensen - 'verslaafd' aan drugs. Het blijkt hier in hoofdzaak te gaan om de als softdrugs bekend staande cannabisproducten hasj en marihuana. Die laatste drug staat in Egypte bekend onder de naam bango.
Traditie Hoewel het streng verboden is, heeft het gebruik van hasj een lange traditie in Egypte. Het gebruik in combinatie met de illegale status is omgeven met een soort romantiek die in de Egyptische literatuur en films uitgebreid aan bod komt . Er zijn de beroemde ghorza's, geheime hasjcafés, waar prominente Egyptenaren en mannen van de straat gezamenlijk genieten van hun gedeelde verboden passie.
In de jaren zeventig leverde de Egyptische politie slag met de hasjhandelaren in de steegjes van de wijk Batniyya in het oude middeleeuwse centrum van Cairo. Er werd een film over gemaakt, die miljoenen bezoekers trok.
Het gebruik van softdrugs was jarenlang redelijk stabiel in Egypte. Maar volgens de Egyptische Raad voor Drugsbestrijding zou vooral onder jongeren het druggebruik de laatste jaren explosief gestegen zijn. Nieuw is dat het gebruik van softdrugs al op de lagere school begint. Sinds 2004 is de gemiddelde leeftijd waarop een Egyptenaar met zijn druggebruik begint, gedaald van 24 naar vijftien. Twaalf procent van de Egyptische studenten gebruikt softdrugs. En dat percentage wordt nog gedrukt door het relatief lager gebruik onder vrouwelijke studenten. Onder mannelijke studenten ligt het gebruik op twintig procent.
Ali heeft zichzelf een avondje doorzakken beloofd, maar eerst moet de hasj gescoord worden. Drugs blijven een riskante hobby in Egypte. Je moet niet het ongeluk hebben in handen van de Egyptische politie te vallen. Maar de spanning draagt op een of andere manier bij tot het effect van de drug en hoort bij de totaalervaring. Verboden vruchten smaken het best, dat waren we in Nederland met zijn gedoogbeleid alweer enige tijd vergeten.
Donker steegje Op Ali's brommertje rijden we naar Imbaba, de uitgestrekte volkswijk waar betonnen flatgebouwen elkaar in een eindeloze rij opvolgen. In de jaren negentig vocht de Egyptische politie hier nog veldslagen uit met gewelddadige islamisten op een moment dat dit extremisme in Europa nog een ver-van-mijn-bed-show was. We hobbelen over de onverharde, met vuilnis geplaveide straten, kriskras kinderen en oneffenheden vermijdend, tot we een donker steegje inrijden.
Aan het eind van het steegje een zware blauwgeverfde ijzeren deur met daarin een klein luikje dat opengaat als Ali klopt. Een elegante vrouwenhand grist het biljet uit zijn hand en levert vrijwel gelijktijdig de verlangde koopwaar. Bijna niemand krijgt de vrouw achter de deur ooit te zien, vertelt Ali me later, maar het verhaal gaat dat ze bloedstollend mooi is. Het luikje klapt dicht en Ali wil zo snel mogelijk weer weg. Hij doet een beetje knorrig, wat in zijn geval betekent dat hij zenuwachtig is. Als we het steegje uit zijn, is het grootste gevaar geweken. We racen terug naar Ali's flat in de middenklassewijk Muhandeseen. Onderweg scoren we nog een paar flessen Egyptisch bier en een gebraden kippetje en het feest kan beginnen.
De eerste kloosters verschenen in het begin van de 3e eeuw in de Egyptische woestijn in de streek Wadi Natroen (of Wadi El Natrun). Hier leefden monniken als heremieten en asceten in eenzaamheid, vaak in eenvoudige hutjes. Het werd de Skete-gemeenschap genoemd.
Later werden er echte kloosters gebouwd. De streek is gekozen, omdat vermoedelijk omdat Jezus, Maria en Jozef deze streek passeerden op hun vlucht naar Egypte.
Het Paromeosklooster (of Baramus) in Wadi Natroen is een voorbeeld van zo'n vroegchristelijk klooster. Het is een koptisch klooster, gewijd aan Maria. Dit klooster is waarschijnlijk de oudste van vier kloosters in deze streek. Het gebouw stamt uit 335 na Christus. Pa-Romeos betekent "van de Romeinen". Dit verwijst vermoedelijk naar twee heiligen, St. Maximus en Domitius, de kinderen van keizer Valentinus I.
Andere kloosters - ook uit de 4e eeuw - zijn het klooster van Sint Bishoi (of: Pishoi), het klooster van Sint Macarius de Grote het het Syrische Klooster.
Het koptische Bishoi-klooster in Wadi Natroen uit de 4e eeuw.
De streek Wadi Natroen is erg belangrijk in het vroege christendom. Belangrijke woestijnvaders komen hier vandaan, zoals Sint Arsenius, Sint Amun, Antonius van Egypte en Mozes de Zwarte.
De Universiteit Leiden onderzoekt sinds 1996 met steun van het NWO archeologisch onderzoek in de streek. Aanvankelijk dacht men de resten van Deir Anba Mussa al-Aswad (het klooster van Mozes de Zwarte) te onderzoeken, maar steeds aannemelijker wordt het eigenlijk het oude Deir al-Baramous (of Baramus) is. Dat betekent dat het hier gaat om de oudste monastieke nederzetting in dit gebied. Deir al-Baramous moet in het midden van de 4e eeuw zijn gesticht door Sint Macarius, een van de grondleggers van het Egyptische kloosterleven.
De moderne tijd en de antieke oudheid raken elkaar bij de wereldberoemde piramiden van Gizeh, bij de Egyptische hoofdstad Caïro. Met een indrukwekkende geluids- en lichtshow wordt in een nachtelijke voorstelling van vijftig minuten en in acht verschillende talen (Engels, Frans, Duits, Japans, Italiaans, Russisch, Spaans en Arabisch) de geschiedenis van het oude Egypte verteld.
Egypte is het enige land in het Midden-Oosten dat dergelijke historische licht- en klankspelen kent; elders in het land zijn nog eens drie soortgelijke shows over Egypte, onder meer in het toeristische Luxor. Bewegende beelden komen er niet in voor.
Een sfinx licht op in het nachtelijk duister. Bezoekers wordt aangeraden zich warm te kleden, want de nachten in de woestijn zijn koud.
Met laserlicht en geluid wordt het gezicht van een sfinx 's avonds 'tot leven' gebracht. Op een tempelmuur bij een van de piramiden worden schrijvers van de farao's geprojecteerd even later gevolgd door het masker met het gelaat van de zeer jonge koning Toetanchamon.
Het Manchester museum in de gelijknamige Noord-Engelse stad heeft beslist twee Egyptische mummies in zijn tentoonstellingsruimtes aan te kleden nadat bezoekers zich hadden beklaagd over hun "naaktheid". Geen geval van hedendaagse preutsheid, overigens, maar een bezoekersvraag om "respect".
Doordat twee (van de elf) mummies van hun windels waren ontdaan, presenteerden de oude Egyptenaren zich naakter dan naakt aan de bezoeker.
Sommige museumgasten vonden dit tact- en respectloos en op hun vraag besliste de directie het duo van enige zedige lichaamsbedekking te voorzien. Dat heet een tijdelijke maatregel te zijn, tot een publieke vorm van brainstorming heeft uitgemaakt wat nu precies de beste manier is om menselijke resten museaal uit te stallen.
De voorzitter van de Ancient Egypt Society van Manchester, Bob Partridge, noemde het besluit om de mummies aan te kleden "belachelijk".
Pesach geldt als een van de belangrijkste feestdagen binnen het jodendom. Het feest dat in het christendom bekend is onder de naam pasen en de herrijzenis van Jezus herdenkt, wordt ook wel pascha of matzefeest genoemd. Joden vieren het feest in de periode tussen de 14e en de 20e dag van de eerste maand (Nisan).
Tijdens Pesach wordt de joodse slavernij en de uittocht uit Egypte, die rond de vijftiende eeuw voor onze jaartelling plaatsvond, herdacht. In het bijbelboek Exodus wordt beschreven hoe Mozes het joodse volk in opdracht van God bevrijdt uit het land Egypte. Omdat de Egyptische farao aanvankelijk weigerde 'zijn' slaven te laten gaan, strafte god het Egyptische volk met tien plagen. Hierna smeekte de farao Mozes volgens de overlevering om het volk te vertrekken uit het land.
Joodse families die Pesach vieren doen dit ieder jaar ongeveer op dezelfde manier. Traditiegetrouw doet de vader of familieoudste het verhaal van Pesach tijdens de viering uit de doeken.
Matzes Het is ook traditie om tijdens Pesach ongezuurde broden, matzah of matzes, te eten. Dit herinnert aan het feit dat de joden die in de tijd van Mozes uit Egypte moesten vluchten, dit zo gehaast moesten doen dat er geen tijd was om het brood te laten rijzen.
Pesach duurt in Israël zeven dagen en buiten Israël acht dagen. In 2008 duurt Pesach van avonds 19 april tot 's avonds 26/27 april en in 2009 van 's avonds 8 april tot 's avonds 15/16 april.
Dat de condoom geen betrekkelijk nieuwe uitvinding is, is bekend. Al in het oude Egypte werden bijvoorbeeld al condooms gebruikt. Uiteraard waren deze toen nog niet van het merk Durex. Men gebruikte bijvoorbeeld gevlochten stro en linnen.
Dat de condoom ook handig is voor soldaten aan het front bleek tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Soldaten kwamen er toen achter dat het condoom goed gebruikt kon worden om wapens te beschermen tegen vocht en stof. De condooms werden over de loop van de geweren getrokken waardoor er geen vuil meer door kon.
Ook tijdens de Golfoorlog bleek de condoom handig. Amerikaanse soldaten gebruikten de condooms toen om hun geweren te beschermen tegen het in de woestijn overtollig aanwezige stofzand.
In drie grote Westerse hoofdsteden zijn oud-Egyptische obelisken te zien. Namelijk in Londen, New York en Parijs. Deze zogenaamde 'naalden van Cleopatra' werden in de 19e eeuw door Egypte aan deze landen geschonken. De gedenkstenen werden in het oude Egypte vaak voor tempels geplaatst. Sommige geleerden zien in de obelisk een fallussymbool (penis) terwijl anderen er van uit gaan dat de obelisk de stralen van de zon symboliseert.
Aan de verschillende zijden van de obelisk zijn doorgaans hiëroglyfen te vinden. Vaak is hierin informatie te lezen over de farao die regeerde ten tijde van de bouw van de obelisk.
De 'Naald van Cleopatra' is in Parijs te vinden op het Place de la Concorde Precies in het midden van dit grote plein in het centrum van Parijs verrijst deze 23 meter hoge obelisk. Oorspronkelijk bevond deze obelisk zich voor de Luxortempel in Egypte.
Mohamed Ali schonk de obelisk in de negentiende eeuw aan Parijs in ruil voor een klokkentoren in Caïro. Het had enige voeten in de aarde om de obelisk van Egypte naar de Franse hoofdstad te vervoeren. In 1833 werd de obelisk uiteindelijk, in opdracht van koning Lodwijk Filips van Frankrijk, op het Place de la Concorde geplaatst. Naast de 250 ton wegende obelisk zijn twee grote fonteinen te zien.
De spits van de obelisk ontbrak overigens al toen deze van Egypte naar Frankrijk werd vervoerd. In 1998 gaf de Franse regering opdracht een nieuwe piramidevormige top op de obelisk te plaatsen.
Londen
Naald van Cleopatra in Londen
In Londen is de 'Naald van Cleopatra' te vinden in de City of Westminster bij de Hungerford Bridge. De Egyptische onderkoning Mohmmed Ali schonk de obelisk in 1819 aan het Verenigd Koninkrijk.
Hoewel de Britten het geschenk wel konden waarderen wilden ze de transportkosten aanvankelijk niet betalen, waardoor de obelisk nog enige tijd in Egypte bleef. In 1877 nam Sir Willian James Erasmus Wilson de transportkosten betalen. Een jaar later kwam de obelisk in het Engelse Gravesend aan. Naast de obelisk in Londen staan twee sfinxen. Deze staan overigens met hun kop richting de obelisk terwijl de sfinxen naast een obelisk normaal gesproken van de obelisk af kijken om deze te bewaken.
New York
Obelisk in Central Park
De Naald van Cleopatra in Amerika is te vinden in Central Park. De Egyptische onderkoning Ismail Pasha besloot rond 1869 de obelisk aan Amerika te schenken. Dit nadat het Suezkanaal was geopend. Egypte hoopte hiermee de handel met de Amerikanen een impuls te geven. De schenking werd in 1879 bevestigd.
Waarop letten als je een huis koopt, huurt, verhuurt enz....in Egypte
Wonen Nota Bene
(valkuilen en -strikken)
Let er goed op dat de vorige bewoner zijn water, electriciteits, telefoon (en eventuele gasrekening) heeft betaald. Leer de Arabische cijfers en welke rekeningen voor wat zijn. Vindt iemand die je kan helpen ze te ontcijferen.
Je kunt met onaangename zaken als kiezen tussen afsluiten en betalen geconfronteerd worden, waarbij je, als je betaalt (afsluiten is natuurlijk ook geen echte optie), een rechtzaak aan moet spannen tegen de vorige bewoner (als je die al kan traceren).
Laat iemand die je kent en vertrouwt (en liefst Arabisch spreekt) met de huidige meterstanden, nummers en dergelijke naar de betreffende instanties gaan om dit te controleren voor je iets koopt of huurt.
Het kan tot jaren teruggaan, hoe bizar dat ook klinkt, maar ik ken Britten die nu in een rechtzaak duizenden Egyptische ponden trachten terug te krijgen van de verkoper/igenaar van hun huis.
Let er op dat goed beschreven staat wat je meehuurt/koopt; airconditioner(s), koelkast, gasfornuis, meubels, telefoon, etc., zodat je later niet voor verrassingen komt te staan dat de spullen die jij meende te hebben aangeschaft (en betaald) ineens aan de verhuurder toebehoren.
Als je je (duizenden) euro's op wil nemen op de dag van aankoop of voor de aanbetaling bij het voorlopig koopcontract, moet je dit wel bij de bank (ruim) van te voren aangeven, zij moeten dat ook weer bestellen!
Maak foto´s vanaf het begin, meestal vergeet je die tijd te nemen, maar het is leuk om te zien wat er in de loop der tijd allemaal verandert..... Ik heb bijvoorbeeld geen foto's gemaakt toen ik het huis net had gekocht, daar heb ik nu spijt van.
Enkele nuttige woorden:
boekra = morgen bad boekra (of boekra boekra) = overmorgen ana = ik mis = niet aisa = wil ana mis aisa = ik niet wil (ik wil geen/ik wil niet) roekama = marmer hadiet = ijzer izzaz = glas
Caïro - De Al-Azhar Universiteit in Caïro heeft met een fatwa de druk op de Egyptische regering opgevoerd om iets voor de armen te doen.
De bevolking zucht onder de hoge voedselprijzen en een hoge inflatie. De theologische faculteit sprak uit dat de staat 20 procent van de opbrengsten uit olie, gas en mineralen als aalmoes aan de armen moet geven.
Het geven van aalmoezen, de zakat, is een van de vijf zuilen van de islam, waar elke moslim aan moet voldoen. Het religieuze decreet van de universiteit legt veel gewicht in de schaal.
De theologische faculteit van de Al-Azhar is één van de hoogste autoriteiten binnen de soennitische islam.
Dat de condoom geen betrekkelijk nieuwe uitvinding is, is bekend. 
In drie grote Westerse hoofdsteden zijn oud-Egyptische obelisken te zien. Namelijk in Londen, New York en Parijs. 
