'Los' doet het dan toch niet zo slecht.
 De nieuwe film van Jan Verheyen, die door onze eigenste filmrecensent Dave Mestdach volledig werd neergesabeld, is geselecteerd voor de officiële competitie op het Internationaal Filmfestival van Caïro.
De prent dingt er onder meer mee naar de Gouden Piramide.
Het filmfestival in de Egyptische hoofdstad vindt plaats van 18 tot 28 november.

11-11-2008 om 15:15 geschreven door andre&ida

De founding fathers van het Stedelijk Museum Zwolle waren vooral verzamelaars.

Alles wat ze ook maar een beetje aansprak werd aangeschaft. Dat leidde tot een collectie die even exuberant als ongrijpbaar was
. Dat er publiek op afkwam - meer dan duizend per jaar waren het er niet - was alleen maar meegenomen.

Tot in de jaren veertig hanteerden de verzamelaars het Martini-principe: anytime, anyplace, anywhere. Daarna kwam er wat meer structuur in het aankoopbeleid. In 1950 was er niettemin een grote schoonmaak nodig om het huis op orde te krijgen. Alles wat niet met Zwolle of de provincie Overijssel had te maken werd in dat jaar afgestoten.
Of nou ja, bíjna alles: sommige bezittingen waren zo curieus dat de bestuurders het niet over hun hart konden verkrijgen er afstand van te doen.

De mummie bijvoorbeeld. Hoe lang die al in de collectie zit is niet bekend, evemin hoé die erin is gekomen. Daarover doen twee verhalen de ronde.
De eerste lezing wil dat een dochter van Willem I, prinses Marianne, na bezwangerd te zijn door haar koetsier naar het buitenland werd gestuurd, waar de schandvlek op het blazoen van de Oranjes niet opgemerkt zou worden.
 Bij die tijdelijke verbanning werd ze begeleid door de Zwolse dominee G.H. van Senden, die inEgypte een mummie op de kop zou hebben getikt. Weer eens wat anders dan een presse-papier in de vorm van een piramide.

Het tweede verhaal is prozaïscher: de jonge edelman Anthony baron Van Dedem zou de mummie meegenomen hebben van een grand-tour die onder meer door Egypte voerde.
 De omzwachtelde Arabier is hoe dan ook authentiek, toonde onderzoek in 2002 aan.
De mummie bleek 2600 jaar oud te zijn.
Waarom de man een tweede stel benen bevatte bleef daarentegen volstrekt onduidelijk.

11-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egypte plaatst hek rond piramiden

 
Sfinx bij de piramiden van Gizeh.

10-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Nawal El Saadawi schreef een boek: "U zal het moeten lezen"

Aagje, Keltoum06 november 2008 – 16:49

Een witharige dame van 77 die van een trein springt om een stel dieven op de hielen te zitten. Een vrouwelijke arts die zichzelf met trots 'dissident schrijfster' noemt en met strijdlust vervuld raakt als haar boeken worden gecensureerd en verbrand.
Ze bestaat! Als u deze stormram van het feministische schrijverschap nog niet kent, kniel dan neder. Aanschouw: Nawal El Saadawi en haar nieuwe roman Zina, le roman volé.

Met licht verwijtende, onthutste toon spreekt dit monument, rebel van de Egyptische beschaving, me toe. “You 'll have to read it”.
Ze kijkt van mij naar haar boek en dan terug. Hoort u het ook? De dwingende toon van deze woorden? “Waarom hééft u het nog niet gelezen?” Ik ontmoet deze dame op leeftijd na de avond waarop ze in wereldpremière haar boek voorstelde in het Centre Culturel Arabe in Brussel. Ik heb nauwelijks de kans gekregen haar nieuwe boek door te nemen.
 Maar dàt was duidelijk een inschattingsfout. Ik moet even slikken onder de strenge blikken van deze 'no- nonsense machine'. Maar dan doe ik waarvoor ik ben gekomen; “Mevrouw El Saadawi, vertel me over dat boek van u.”

Mevrouw El Saadawi, kan u voor ons nog eens in het kort schetsen waar uw boek over gaat?
“‘Zina’, het hoofdpersonage is een meisje dat opgroeide op straat. Ze is een onwettig kind, zonder vader en achtergelaten door haar moeder die de schaamte van een bastaardkind niet aankon. Zina wordt min of meer geadopteerd door een muziekleraar die haar talent ontdekt. Uiteindelijk wordt Zina een bekende en belangrijke artieste.
Maar dan ontmoet ze een religieuze fundamentalistische fanatiekeling die verliefd wordt op haar. (benadrukt deze zin met zichtbare ernst).”

“Hij is helemaal gefascineerd door het dansen en het zingen van Zina. Tegelijkertijd is hij ertegen door zijn fanatieke religieuze ideeën.
 De man houdt van haar en haat haar tegelijkertijd. Hij wordt verscheurd door die tegenstelling. Hoe het verder gaat zal u in het boek moeten lezen.”

De naam van uw hoofdpersonage ‘Zina’ is eveneens de term die in het Arabische gebruikt wordt om overspel aan te duiden. Waarom wilde u hierover schrijven?
“'Zina', heeft eigenlijk twee betekenissen in het Arabisch. De eerste is ‘schoonheid’ en de andere betekent ‘overspel’. Maar ik had geen speciale reden om hierover te schrijven behalve dat ik wil schrijven over het leven.
 Ik houd ervan te creëren. Als ik begin te schrijven komt het verhaal vanzelf. Ik houd ervan te schrijven, dus dat is wat ik doe. Het is zoals muziek maken.”
Uw werk staat toch ook bekend om de controversiële (feministische) thema’s die u erin aankaart. Is ‘overspel’ geen gevoelig thema in de Arabische wereld?
“Toch wel. Maar àlles wat met seksualititeit te maken heeft is gevoelig in de Arabische wereld. Ik schrijf vanuit wat er in de realiteit gebeurt.
 Dit is een ‘echt’ verhaal dat uit het echte leven komt. Maar ik schrijf zeker niet alleen over vrouwen, ik schrijf ook over mannen, heersers, het bestuur en God en duivels.”

Met de ondertitel ‘le roman volé’ verwijst u naar het originele manuscript dat in 2007 in het station van Mechelen werd gestolen. Wat is er gebeurd?
(kreunt) “Ach, het was een vreselijke nacht. Ik dacht dat ik ging sterven! Ik noem het 'de zwarte nacht'. Ik zat samen met Belgi (Belgi Ahmetaj houdt El Saadawi gezelschap tijdens haar bezoeken aan Europa) op de trein van Rotterdam naar Brussel.
Het was een bende van vier mannen die me bestal. Eén van hen probeerde ons af te leiden en de anderen gingen aan de haal met al mijn bagage. Wanneer de trein een tussenstop maakte, stapten de dieven uit en gingen ervandoor met al mijn bezittingen.”

“Het ging heel snel en ik stapte af om achter hen aan te lopen. Belgi moest aan de noodrem trekken om de trein tot stilstand te brengen! Ze was echt heel moedig. Ze heeft erna veel moeite gedaan om een deel van de bagage en het manuscript terug te vinden maar zonder resultaat.”

Hoe was het om de roman helemaal te herschrijven?
“Het was zeer moeilijk. Sommige elementen zijn wel dezelfde als de oorspronkelijke versie maar het is toch een andere roman geworden. Gelukkig was de uitgever hier in Brussel bereid om de rechten van ‘de verloren roman’ toch te kopen vooraleer deze versie geschreven was.
Maar ik denk dat dit een betere versie is geworden, ik ben sinds de oorspronkelijke versie van de roman geëvolueerd en dus moet het wel een betere versie zijn!”

U schreef ‘Zina, le roman volé’ oorspronkelijk in het Arabisch. Toch verschijnt de roman eerst in het Frans. Mogen fans zich nog verwachten aan een Arabische versie?
“Het is nog niet gepubliceerd in het Arabisch omdat mijn uitgever in Caïro het weigerde te publiceren. Vorig jaar kreeg hij bezoek van de politie.
Hij werd verplicht om de uitgave van twee van mijn boeken te vernietigen. Hij heeft die boeken verbrand. Dus was hij enorm bang om mijn nieuw boek te publiceren.
 Maar ik zal zeker een andere Arabische uitgeverij zoeken die het boek in het Arabisch wil uitbrengen.”

De reacties op uw boeken zijn erg extreem in Egypte. In 2007 werd uw autobiografie zelfs geweigerd op de internationale boekenbeurs van Caïro.
“In totaal werden vijf van mijn boeken gecensureerd. Het toneelstuk; ‘God Resigns in The Summit Meeting’, de roman; ‘Val van de imam’ en drie delen van mijn autobiografie werden geweigerd op de beurs.”

Waarom werd dit gedaan?
“Een deel van de regering en religieuze fundamentalistische groepen zijn bang. Zowel christelijke- als moslimfundamentalistische groepen. Ook in België of Amerika zijn machtige mensen met geld bang voor een volksopstand.
Ze willen niet dat de samenleving verandert want dan zullen ze hun geld, hun macht en hun privileges verliezen. Ik vertegenwoordig een zwijgende meerderheid van miljoenen mensen.
De fundamentalistische groepen zijn bang voor die onderdrukte bevolking. De revolutie moet dus afgeblokt worden.”

 

Hoe verwacht u dat dit boek zal worden onthaald?
“Ik verwacht niet dat het boek goede kritieken zal krijgen. Ik ben een dissidente schrijfster en het probleem met dissidente boeken is dat zelfs sommige literaire critici ertegen zijn.
Ze begrijpen de waarde van dit soort boeken niet. Dus ze vallen het aan of negeren het.”

Waarom denkt u dat dit zo is?
“Omdat ze dit ‘nieuwe type’ van schrijven niet kennen. Ze zijn enkel bekend met het traditionele mannelijke schrijven. Critici zijn nog niet gewend aan deze revolutionaire schrijfstijl.
Zelfs vrouwelijke critici zijn beïnvloed door deze patriarchale gedachte.
Er zijn maar weinigen die het complexe en revolutionaire van deze literatuur begrijpen, zelfs hier in het Westen. We hebben nood aan feministische critici die deze dimensies in de literatuur begrijpen en waarderen.”

Wat is er zo bijzonder aan dit ‘nieuwe type van revolutionaire schrijven’.
“Het is anders dan eender welke ander type schrijven. In Egypte heb je bijvoorbeeld de schrijver Alaa Al Aswani die het boek 'Het Yacoubain' schreef. (in 2002 schreef Al Aswani dit boek waarin hij onder meer homoseksualiteit en druggebruik aankaart). Het boek was een succes en het werd zelfs verfilmd. Dat kan, omdat het een traditionele roman is. Hij bekritiseert de samenleving wel, maar niet zoals dit! (wijst naar haar roman)
Ik schrijf over de rebellie van vrouwen en over rollenpatronen. Ik ben in mijn boeken heel gevoelig voor alle soorten van discriminatie zoals klasse, geslacht of religie. Mensen zijn bang om aan thema’s als religie te raken. Hierover schrijven is heel radicaal. En dus is mijn roman een radicaal boek en is het een revolutionaire manier van schrijven.”

Voelt u zich ondanks de vele weerstand toch nog erkend als schrijfster?
“Oh ja (gesticuleert overtuigd). Er zijn vele groepen die tegen mijn boeken zijn, maar daar staan 'miljoenen' tegenover die van mijn boeken houden. De vrouwen en de armen heb ik mee want dat zijn de mensen die ik vertegenwoordig in mijn boeken. Mensen houden me in Caïro tegen op straat om me te feliciteren met mijn boeken. Jonge mannen en vrouwen vertellen me dat het lezen van mijn boeken hun leven veranderde!”

Zijn er andere schrijfsters in het Midden Oosten die uw voorbeeld volgen?
“Ik gebruik de term 'Midden Oosten' nooit. Te midden van wie of wat? Ik noem het 'de Arabische wereld' of 'Noord- Afrika'. Schrijfsters die zo vooruitstrevend zijn als ik, ken ik zelf niet. Er zijn wel vele schrijfsters maar die schrijven verhaaltjes over uiterlijke schoonheid en het traditionele leven. Maar er zijn wel vele mensen die ‘creëren’. Mijn dochter bijvoorbeeld is een poëet en schrijfster. Mijn zoon is een filmproducer.
 Alleen zijn deze mensen niet bekend omdat ze geen toegang hebben tot het grote geld en de media. Ikzelf ben bekend omdat ik al langer dan vijftig jaar schrijf. Maar de jongere generatie zal in de toekomst bekendheid verwerven. Er is wel wat vooruitgang.”

Is er een groot verschil in de manier waarop u en uw kinderen zijn opgegroeid?
“Absoluut (enthousiast)! Mijn kinderen zijn opgegroeid in vrijheid! We zijn een erg revolutionaire familie! We discussiëren, we zijn het oneens met elkaar en we leren van elkaar.”

Zijn er schrijvers die u zelf bewondert?
(Knikt overtuigd) “Ik lees heel erg graag; Er zijn vele schrijvers die ik bewonder. Ik ga nu geen namen noemen maar ik kan wel zeggen dat ik niet hou van de grote bekende schrijvers die de literaire prijzen winnen. Ze zijn niet bekend om de juiste redenen maar om politieke redenen. Het gaat altijd om politiek weet u wel.”

In de 2002 werd de meer gematigde “Tomorow Party”(politieke oppositiepartij) opgericht. Heeft u het gevoel dat de Egyptische samenleving aan het veranderen is?
“Zeker en vast (beslist). 50% van de bevolking gaat vooruit en de andere 50% gaat achteruit.
Maar ik ben optimistisch. Als er hoop is, is er ook macht en ik denk dat er hoop is.” (lacht)

Is er toch plaats voor een gezonde maatschappelijke discussie in Egypte?
(denkt na, twijfelt) “'Gezonde' discussie zou ik het niet noemen. Misschien wel in enkele oppositiekranten. Ik lever soms bijdrages aan een onafhankelijke krant. Daarin is er wel wat plaats voor debat. Maar mensen komen ook op straat om tegen de regering te demonstreren. Er is heel duidelijk een strijd, een conflict.”

Hoe reageert de regering en president Moebarak daarop?
“Moebarak wil dat zijn zoon hem opvolgt als president. De bevolking laat van zich horen omdat ze dat niet willen. Af en toe laat hij mensen oppakken en in de gevangenis opsluiten. Hij laat ook journalisten opsluiten. Van een democratie kan je dus niet spreken.”

Is het niet moeilijk om in een land te wonen met zo'n tegenstrijdigheden waar u zelf zowel geliefd als gehaat wordt?
“Ik ga terug naar Egypte. Ik heb de rechtszaak gewonnen (In Egypte liep een rechtszaak tegen El Saadawi waarbij de aanklager de opheffing van haar nationaliteit eiste omwille van haar controversiële ideeën) en heb gedaan met het doceren aan de universiteit in Amerika.
Tegen mei ga ik terug naar Egypte om er te wonen en te schrijven. Dit is niet de eerste strijd die ik lever, weet u.”

Nawal El Saadawi.
Zina, le roman volé is verschenen bij Luc Pire / Grand Miroir
Oktober 2008, p 314, ISBN:978-2-87415-972-5

09-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

 Naguib Mahfouz, het links geweten van Egypte

 

 overleden in 2006 -foto EPA

Mahfouz gold als het (linkse) geweten van Egypte.
 Zijn kritiek op de Egyptische samenleving met zijn fundamentalisme en dictatoriale presidenten heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken, reden waarom scholen enkele boeken van hem van de examenlijsten weerden.
 Reden ook waarom een religieuze fanaat op 14 oktober 1994 de schrijver met een mes te lijf ging, dat in Mahfouzs nek terecht kwam, een zenuw raakte en de rechterhand van Mahfouz, zijn schrijfhand, nagenoeg van al zijn kracht beroofde.


Naguib Mahfouz werd op 11 december 1911 in Caïro geboren als kind van een middenstander. Op de leeftijd van 23 jaar studeerde hij af in de filosofie aan de Universiteit van Caïro.

 Hij was één van de eersten in de Arabische wereld die de westerse romanvorm hanteerde en schreef realistisch over de ervaringen van de Egyptenaren in de twintigste eeuw met kolonialisme en despotisme.
 Als zijn meesterwerk geldt de ‘Caïro trilogie’ over drie generaties van de familie Abdel Jawad.

In de ban

De hoogste islamitische autoriteit in Egypte, Al-Azhar, deed zijn boek ‘Kinderen van Gabalawi’ in 1959 in de ban, omdat het ‘godslasterlijk’ zou zijn en islamitische regels zou overtreden.
 
In de roman komen karakters voor die duidelijk zijn gemodelleerd naar God, Jezus, Mohammed, Adam en Mozes. Met zijn steun aan het Camp-David-vredesverdrag van Egypte met Israël haalde hij zich in 1979 de woede van talloze Arabische landen op de hals, die zijn werken verboden.
 
Islamitisch fundamentalisme zag hij als een groot kwaad.

 Na de aanval op hem in 1994 waarschuwde Mahfouz: ‘Ze proberen het licht van rede en verstand te doven. Pas op!’

08-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egypte krijgt gestolen kunst uit farao-tijd terug van Spanje

CAÏRO - Uit Spanje keren deze week drie gestolen kunstvoorwerpen uit de periode van de farao’s terug naar Egypte.

De Oudheidkundige Dienst in Caïro verklaarde donderdag dat het Egyptisch museum in Barcelona na hardnekkige onderhandelingen en een klacht uiteindelijk heeft toegegeven de vondsten uit het Nieuwe Rijk (ca. 1530-1292 v. Chr.) terug te geven aan het land van herkomst.

Het gaat om een bijzonder fijn gevormd hoofd van een mannelijk beeld uit basalt, de granieten buste van een hoge ambtenaar en een reliëf.
Het reliëf zou uit de muur van een grafkamer in Luxor uitgebroken zijn.
 Het vertoont twee naast elkaar staande vrouwen, waarbij de ene aan een lotusbloem ruikt en de andere een kelk in de hand houdt.

De Oudheidkundige Dienst heeft onder haar secretaris-generaal Zahi Hawass de afgelopen jaren vele gestolen antiquiteiten terug naar Egypte gehaald.
De archeologische artefacten werden meestal door Egyptenaren gestolen en het land buiten gesmokkeld, vaak geholpen door corrupte ambtenaren die tegen smeergeld certificaten voor de export gaven, waarin de waardevolle objecten werden beschreven als kopieën.

Vele Egyptische oudheden in internationale musea zijn afkomstig uit de tijd toen in Egypte nog de zogeheten deling van vondsten in praktijk was. Toen werden de vondsten tussen de buitenlandse archeologen en de Egyptische staat verdeeld.

svh

07-11-2008 om 13:20 geschreven door andre&ida

07-11-2008 om 13:19 geschreven door andre&ida

Studenten eisen vrijlating Egyptische blogger in Brussel

06/11/2008 15:21

Een veertigtal liberale Nederlandstalige en Franstalige studenten hebben donderdag gemanifesteerd voor de Egyptische ambassade in Brussel.
Ze eisten de vrijlating van Kareem Amer, een Egyptische student die sinds twee jaar gevangen zit in zijn land voor zijn blog op het internet, waarin hij kritiek uitte op de regering van Moubarak en de religieuze instituten in het land.

De manifestanten eisten respect voor de vrijheid van meningsuiting in Egypte en moedigden de Belgische autoriteiten aan om maatregelen te nemen. "De regering-Moubarak respecteert de fundamentele principes van vrijheid niet", stellen ze.
Met deze actie willen de studenten ook het grote publiek sensibiliseren. "We vragen de vakantiegangers niet om Egypte of China te boycotten, maar willen hen wel waarschuwen over de politiek van deze landen.
De mensen zijn niet voldoende geïnformeerd over de situatie en het is positief als onze actie hen de realiteit doet ontdekken", zei een studente. (SVR) 

06-11-2008 om 20:00 geschreven door andre&ida

Nederland geeft Egyptisch beeldje terug

CAIRO (ANP) - Nederland heeft aan Egypte een eeuwenoud beeldje teruggegeven dat in de jaren tachtig door een team archeologen in het land is opgegraven. Dat heeft de Egyptische autoriteit voor antiquiteiten, de SCA, bekendgemaakt.

Egypte drong er al langer bij de Nederlandse regering op aan het 8,5 centimeter hoge beeldje, dat vermoedelijk dateert uit de dertiende eeuw voor Christus, terug te geven.
 Nederlandse en Britse archeologen vonden het antieke beeldje in 1985 in Saqara, even ten zuiden van de Egyptische hoofdstad Cairo.

Volgens de SCA heeft een Nederlandse ondernemer het kunstwerk gekocht op een veiling in Brussel. Toen een Nederlands museum voor een tentoonstelling de authenticiteit van het beeldje wilde verifiëren bij de Egyptische autoriteiten, bleek het gestolen te zijn.
 Via de Nederlandse justitie is het kunstwerk terechtgekomen in het Egyptisch Museum in Cairo, waar het wordt gerestaureerd.

04-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Uithuwelijking in de islam

In het boek 'Een moslima ontsluiert' (Houtekiet, 2005) bundelt de Nederlandse schrijfster van Pakistaanse afkomst niet alleen haar columns uit de Nederlandse krant NRC maar vertelt ze ook het persoonlijke verhaal van haar eigen geplande uithuwelijking.
Een indringend relaas dat ons heel veel leert over de familiale verhoudingen in de Pakistaanse moslimwereld. Een fragment.

(Naema weet dat haar ouders een huwelijk hebben gepland voor haar, zoals dat de gewoonte is in hun familie en cultuur, maar weigert zich daar bij neer te leggen. Haar ouders reizen toch af naar Pakistan om de 'deal' daar te regelen. Terug in Nederland barst de bom.)

Het is stil als ik binnenkom. Ik voel de spanning.
Mijn broers en zussen kijken me aan alsof ik een misdaad heb begaan.
Jeetje, iedereen is boos op mij!
Het feest verloopt zoals gebruikelijk. Veel eten, wat rondhangen en naar de satelliet-tv kijken. Weinig aandacht voor de anderen.
Na het eten zitten we met z’n allen bij elkaar in de woonkamer.
Daar komt de speech!
“Naema,” spreekt mijn vader me streng en krachtig toe, “jij bent klaar om te trouwen en wij zijn naar Pakistan geweest om je huwelijk te regelen.
 We hebben er kennisgemaakt met een heel goede familie en hun zoon is perfect geschikt voor jou.”
Daar gaan we weer.
“Deze man is ook bereid om met jou te trouwen.”
Bereid om met mij te trouwen… Alsof ik een zielig hoopje mens zou zijn, een wanhopige idioot. Alsof mijn leven niets zou voorstellen als ik niet getrouwd zou zijn met een Pakistaanse man. Zouden ze me nu echt nog meer onder druk willen zetten om in te stemmen met een verloving?
“We hebben je verloofd met Tariq.”
Stilte.
“Je bent verloofd.”
Mijn vader praat zacht maar zijn woorden komen keihard aan, als een veroordeling tot levenslange gevangenisstraf.
Ik voel me heel klein worden, week in mijn maag. De stilte is pijnlijk.
Mijn broers en zussen kijken me aan met een blik die doet vermoeden dat ze al veel langer weten wat er aan de hand is, alleen mochten ze het van papa niet vertellen.
In de ogen van mijn oudste zus lees ik bezorgdheid. Zij is al jaren getrouwd met een Pakistaan.
Alleen een huwelijk met een Pakistaan is een gelukkig huwelijk.
Mijn vader is nog niet uitgepraat.
“Pakistaanse ouders zijn verplicht om hun kinderen uit te huwelijken.
Jij bent een Pakistaanse vrouw en geen Nederlandse.
Je moeder en ik gaan niet werkloos toekijken hoe jij je onttrekt aan je plichten als goede moslim en goede Pakistani.”
Ik voel een brok in de keel maar wil niet huilen.
Ik moet sterk zijn. Het enige wat er uitkomt, is een onzekere fluistering.
“Ik had toch gezegd dat ik niet met Tariq wilde trouwen, toen aan de telefoon? Waarom hebt u hem dan toch met mij verloofd?”
Ik slik mijn angst weg en begin opnieuw.
“Ik heb toch het recht om zelf mijn partner uit te kiezen?! Zonder mijn toestemming kàn er geen verloving zijn.”
Maar mijn vader heeft geen zin in een discussie.
“Naema, ik had je al verloofd voor je me in Pakistan belde. We hebben je verteld wat we gingen doen voor we vertrokken.”
Ik ben sprakeloos.
Mijn vader luistert gewoon niet. Het heeft geen zin dat ik hem tegenspreek.

Een moslima ontsluiert, Houtekiet 2005

03-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Baas van stokerij Filliers bij slachtoffers ongeval Egypte

01-11-2008 om 14:43 geschreven door andre&ida

Egyptische broers leggen zus aan ketting

In Egypte zijn vier broers in hechtenis genomen omdat ze hun volwassen zus als een waakhond aan de ketting hadden gelegd. De vier broers, tussen 36 en 56 jaar oud, hadden hun 46-jarige zus met een ijzeren ketting naast het huis vastgebonden.
De ketting was bevestigd aan de benen van de vrouw.

De vrouw kreeg alleen droog brood en kaas te eten en moest onder de blote hemel slapen.
 Na twee maanden slaagde ze er eindelijk in te vluchten.
 De broers, die in een dorp ten zuiden van Caïro leven, wilden beletten dat hun zus terug zou keren naar haar ex-man.

Het koppel, dat samen een dochter heeft, was pas gescheiden.
Haar ex-man, die de scheiding aanvroeg, was ondertussen al opnieuw getrouwd.

01-11-2008 om 14:41 geschreven door andre&ida

Belgische touroperators eisen betere hygiëne in hotels

zwembad

De Belgische touroperators willen meer hygiëne in buitenlandse hotels.
Alsmaar vaker worden toeristen besmet met een of andere hotelbacterie, die in sommige gevallen zelfs dodelijk kan zijn.

Het voorbije weekend werden weer 140 Vlamingen geëvacueerd uit Egypte.
In hun hotel was legionella pneumophila uitgebroken, een bacterie die kan lijden tot een longontsteking en in het ergste geval zelfs dodelijk is.

De Belgische operators kondigen nu acties aan om de buitenlandse hotels aan te zetten meer begaan te zijn met de algemene hygiëne.

01-11-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

31-10-2008 om 16:34 geschreven door andre&ida

31-10-2008 om 16:24 geschreven door andre&ida

31/10 6 Belgische toeristen omgekomen in Egypte, rest van groep vanavond terug

In de omgeving van Aswan, in het zuiden van Egypte zijn er donderdagnacht zes Belgische toeristen om het leven gekomen bij een busongeluk. 29 anderen raakten gewond. Twee bussen van touroperators uit Deinze en Hoboken waren betrokken bij het ongeluk.
 De slachtoffers worden vrijdagavond gerepatrieerd naar België.

De toeristen waren op het moment van het ongeluk op weg naar de tempels van Abu Simbel (foto). Volgens de VTB-VAB-reisbijstand zouden er zes doden, vier zwaargewonden en 22 andere gewonden zijn. De meeste slachtoffers zouden uit de omgeving van Gent en Deinze komen.
 Er waren ook enkele toeristen uit Antwerpen en omstreken bij het ongeval betrokken. Het zou gaan om twee grote families die een rondreis deden door Egypte.

De toeristenbus zou om een tot nu toe onduidelijke reden over kop zijn gegaan.
Vermoed wordt dat de bus een klapband kreeg, maar andere getuigen spreken van een probleem aan het stuur. De gewonden werden overgebracht naar een ziekenhuis in de omgeving.

De coördinatie van de hulp gebeurt door reisbijstandsorganisatie Mondial Assistance.
Er is een dokter ter plaatse en er werd ook nog eens een vliegtuig naar de plaats van het onheil gestuurd, met twee verpleegsters aan boord.
 In eerste instantie werden de slachtoffers van Abu Simbel overgebracht naar Caïro.
Vrijdagavond volgt de repatriëring naar België.

31-10-2008 om 16:02 geschreven door andre&ida

Ook wil GIERFI studiebijeenkomsten over islamitisch recht organiseren en publicaties uitbrengen in samenwerking met internationale wetenschappers. Het streven is het islamitisch recht te hervormen door een nieuwe interpretatie van de koran en islamitische leefregels (soenna) vanuit vrouwelijk perspectief.

Voorzitster van de studiegroep is Asma Lmrabet, die onder andere het boek Simpelweg Moslima publiceerde. Volgens Lmrabet heeft een seksistische lezing van de oorspronkelijke teksten door de eeuwen heen bijgedragen aan discriminatie en onderdrukking van vrouwen. Lmrabet wil enerzijds het westerse beeld van de moslimvrouw corrigeren en anderzijds de vinger leggen op discriminerende interpretaties van de bronteksten van de islam.

Het zogenaamde ’islamitisch feminisme’ krijgt van verschillende kanten kritiek. Terwijl islamgeleerden stellen dat de feministes niet over voldoende kennis beschikken om de bronteksten te interpreteren, vinden wetenschappers de benadering vanuit een islamitisch perspectief niet historisch genoeg. Seculaire feministes ten slotte twijfelen vaak aan de oprechtheid van gelijkheidseisen door religieuze vrouwen.

30-10-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida