Hoofddoekparadijs als voorland voor Nederland

woensdag 20 augustus 2008 17:53

‘Een non-issue!’, is vaak het meewarige commentaar wanneer iemand begint over nadelen van de hoofddoek. Ook vooral zich progressief noemende mensen willen er nooit over spreken.

Ik heb zelf wel eens een blog gewijd aan het dragen van hoofddoeken achter gemeentebalies en burqa’s op straat. De Elsevier-lezer zal het mogelijk open deuren vinden, maar ik ben daar op tegen.
 Dat is ook makkelijk te onderbouwen met respectievelijk een beroep op de scheiding van kerk en staat (laïcité) en veiligheid (herkenbaarheid).

Straatbeeld
Moeilijker ligt het om aan te geven waarom ik ook geen warm voorstander ben van de hoofddoek, al realiseer ik me dat je die in het straatbeeld niet kunt verbieden. Samenvattend komt het erop neer dat:

1. De speelruimte voor emanciperende allochtone vrouwen ernstig wordt beperkt bij een ongebreidelde toename van hoofddoeken in het straatbeeld;

2. Vrouwen die geen hoofddoek dragen, in bepaalde wijken dan maar benaderd worden als een hoer.

Ik spreek wel eens met allochtone vrouwen die merken dat hoe meer hoofddoeken er in hun wijk verschijnen, hoe groter de druk wordt om zich te conformeren aan dergelijke kledingvoorschriften.
Die dwang begint al vroeg.
 Verhalen zijn bekend van werkloze vaders die de gangen op school afstruinen om te zien wie er in het klaslokaal een hoofddoekje draagt, maar vooral wie niet.

Ook is het niet zo dat de last en de overlast zich beperken tot islamitische vrouwen, zoals sommige schijntolerante Nederlanders schijnen te wensdenken. Het sprekendste moment is altijd het moment dat ‘progressieve’ mensen, zonder invoelingsvermogen en wonend in een échte prachtwijk, eens zelf bij toeval geconfronteerd worden met het ‘sisgeluid’, voor hoer worden uitgemaakt of zelfs fysiek worden lastiggevallen.

Sissen
Mijn vriendin vraagt dan meestal of de persoon in kwestie last heeft van een lekke band, maar dergelijke verbale lik-op-stuk is niet altijd zonder risico. Ronduit naar overigens was het moment dat niet gesist werd, maar een lift waarin zij met drie mannen stond, werd stilgezet met kennelijk kwalijke bedoelingen.
Met veel geluk en wijsheid kwam ze zonder kleurscheuren uit deze situatie.

In de Koran stata niet 1 op 1 dat hoofddoekloze vrouwen per definitie moeten worden lastig gevallen, maar het scheelt ook niet veel. Je hoort toch wel vaak geluiden, die kunnen worden samengevat als: ‘Eigen schuld, dikke bult, na na na na na.’
 Sla er de diverse websites maar eens op na.

Maar helpt het nou, zo’n hoofddoek? Een van de hoofddoekjeswalhalla’s bij uitstek is Egypte. In NRC Handelsblad stond een onthullend artikel onder de titel 'Zonder sluier vraag je erom - Egypte legt verantwoordelijkheid voor seksuele intimidatie bij vrouw'.
In een campagne worden vrouwen zonder hoofddoek voorgesteld als een lolly zonder papiertje, maar vol met vliegen.
 De vrouw mét een hoofddoek is de lolly met het papiertje, waar iedereen met z’n fikken vanaf blijft.

Seksuele intimidatie
Maar klopt dit beeld? Is Egypte het toonbeeld van ‘handjes thuis’ en goede manieren?

Ik wil u enkele citaten wat dit aangaat, niet onthouden.

‘Recent onderzoek wijst uit dat ruim 80 procent van de Egyptische vrouwen slachtoffer is van seksuele intimidatie, zij het verbaal of fysiek op straat, op school of op het werk.’

‘Van de westerse vrouwen die Egypte bezoeken, wordt zelfs 98 procent lastiggevallen, zo blijkt uit de enquête.’

‘De praktijk wijst echter uit dat de sluier en conservatieve kleding helemaal geen bescherming bieden. De overgrote meerderheid van de Egyptische vrouwen draagt tegenwoordig, in tegenstelling tot enkele decennia geleden, een hoofddoek, maar gesluierde vrouwen worden net zo vaak lastiggevallen.’

‘We worden altijd als lustobject afgeschilderd dat afgeschermd moet worden. Geen wonder dat de vrouw een obsessie is geworden’.

De vrouw als obsessie? Belasteren en betasten? Is dit ons voorland? In sommige wijken soms al wel.
Maar de hoofddoek helpt hiertegen in elk geval dus niet.

Ik zou me daarom willen aansluiten bij de enige campagne in Egypte, die volgens de NRC op mannen is gericht,
 met de boodschap: ‘Yichtirim Nafsak’.

In het Nederlands: ‘Gedraag je!’.

21-08-2008 om 23:12 geschreven door geknipt