Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
23-02-2008
Egypte tegen film Geert Wilders
Egypte tegen film Geert Wilders
CAIRO - Egypte betreurt de plannen van Geert Wilders om een anti-Koranfilm te maken.
,,Het is jammer dat Europese wetgevers en politici stemmen willen winnen door de heilige waarden en religies van anderen aan te vallen'', aldus een woordvoerder van de minister van Buitenlandse Zaken.
PVV-leider Geert Wilders wil in maart zijn film Fitna uitbrengen, wat beproeving betekent.
Volgens hem is het Arabische begrip fitna ook synoniem voor 'het kwaad'.
Wilders wil in de film zijn mening verbeelden dat de Koran een fascistisch boek is dat nog altijd aanzet tot geweld.
,,In de film illustreer ik teksten en verzen uit de Koran met documentaire beelden, die laten zien dat de Koran geen dode letter is, maar het gezicht van de islam: een levensgroot gevaar.''
Uitgegeven: 18 februari 2008 17:55 Laatst gewijzigd: 18 februari 2008 17:59
Omniversum-documentaire over de mysteriën van Egypte, met een glansrol voor de nog altijd charismatische Toetanchamon.
In 1922 deed de Britse ontdekkingsreiziger Howard Carter dé ontdekking van die tijd: hij stuitte op de graftombe van Toetanchamon, de Egyptische farao van de 18de dynastie. Geen piramide voor deze farao maar een zorgvuldig verborgen graf.
De grootse bouwwerken waren inmiddels een aantrekkelijk lokaas geworden voor dieven die de kostbare graven van de farao's sloopten. Toetanchamon kreeg zijn welverdiende rust in een onopvallend weggewerkte tombe.
Omar en het meisje
Deze korte documentaire van circa een half uur, wordt gepresenteerd door Omar Sharif, de filmster met Egyptische roots. Aan zijn arm is een tienermeisje gehangen die nieuwsgierige vragen stelt, waar met tekst en beeld uitleg op wordt gegeven. Want tienermeisjes hebben vooral belangstelling voor de legendarische vloek die volgens de overlevering iedereen die de tombe molesteert, zou treffen.
Natuurpracht
Dat perspectief verschaft deze documentaire een vederlicht kinderlijk trekje, maar zoiets als een vloek valt dan ook lastig academisch te benaderen. Bovendien wordt die sesamstraat ruimschoots gecompenseerd door verbluffende beelden van de Vallei der Koningen bij de stad Luxor, en de uitgestrekte oranje woestijn met onwaarschijnlijk blauwe lucht.
Met al die natuurpracht en de indrukwekkende erfenis van de farao's is het onmogelijk om de mist in te gaan, maar met deze professionele aanpak en fraai camerawerk is het een helemaal schitterend geheel geworden, met die vogelvluchtbeelden over het Egyptische landreliëf.
Londen
Deze DVD is een mooie inleiding voor wie de grootste Toetanchamon-tentoonstelling in Londen nog wil bezoeken (t/m eind augustus). De nalatenschap van de farao is weer voor het eerst in 30 jaar vanuit Cairo naar het British Museum gebracht. Het is een rijke verzameling schatten, maar dan zonder dat spektakel van deze DVD met al die woestijn en piramiden onder de schroeiende zon.
Brussel - Vandaag wordt in het Jubelpark een nieuwe tentoonstellingszaal geopend. De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis stelt er een collectie kunst uit de islamitische wereld tentoon. Dit weekend is de toegang tot de tentoonstellingsruimte gratis.
De collectie kunst uit de islamitische wereld lag jarenlang in opslagruimtes, maar krijgt nu dus een volwaardige tentoonstellingszaal.
In de collectie zitten enkele opmerkelijke pronkstukken, zoals een helm van een dertiende-eeuwse sultan die over Egypte en Syrië regeerde. Er is ook een veertiende-eeuws zijden broekje uit Egypte te bewonderen.
De islamitische wereld is een immens gebied van Zuid-Spanje tot Noord-India. Er is dus een grote diversiteit in de kunst die in die regio werd gemaakt.
Gedurende vele eeuwen nu werd een stilzwijgende, doch heftige, strijd tussen de priesters van Ra en Osiris gevoerd, doch ten slotte kreeg het geloof van de laatste de overhand, ja, hij nam de titels, macht en attributen van den grote zonnegod tot zich. Daarop werd de opvatting over een zonne- en maangod in zijn persoon verenigd.
De Osiris-verering was eigenlijk Afrikaans en Egyptisch van karakter, doch er is reden te vermoeden, dat de cultus van Ra verschillende vreemde elementen in zich bevatte, waarschijnlijk West-Aziatisch van oorsprong en dit zou de koelheid, waarmede de Egyptische massa zijn verering beschouwden, verklaren. Heliopolis, zijn stad, bevatte vele inwoners van Aziatische afkomst en deze omstandigheid is wellicht de verklaring voor de invoering van enige leerstellingen in zijn geloof, welke de inheemse Egyptenaren onaangenaam vonden.
Er is geen twijfel mogelijk, of Ra nam, tenminste bij de Egyptische aristocratie, de positie van schepper en vader der goden in. Osiris was zijn zoon. De verwantschap tusschen deze twee goden kan men beschouwen als die tussen god de vader en god de zoon en zoals in sommige godsdienstige stelsels de gestalte van god den zoon, die van god de vader overschaduwd heeft, zo overvleugelde Osiris Ra.
De god Tem, of Atum, die de plaatselijke god van Heliopolis was, werd in den tijd der dynastieën voor een der gestalten van Ra gehouden en wel in de personificatie van de ondergaande zon. Tem was een van de eerste goden der Egyptenaren. Men stelt het voor, dat hij in de boot van Ra voer en met deze werd hij zelfs verenigd onder den naam van Ra-Tem. Hij schijnt een god geweest te zijn, die vele attributen met Ra gemeen had en later eveneens met Osiris geïdentificeerd te zijn.
In de mythe van Ra en Isis zegt Ra: Ik ben Khepera in de morgen, Ra in de middag en Tem in de avond; dit toont ons, dat voor de Egyptenaren de dag verdeeld werd in drie delen en dat ieder van deze onder de bescherming stond van een bijzondere gedaante van de zonnegod. Tem werd in een van zijn gestalten als een slang vereerd, een zeer gewone vorm voor een zonnegod, want in vele landen is de draak, of slang, het symbool voor de zonneschijf.
CAIRO (ANP) - Zeker 8,5 procent van de Egyptische bevolking, ofwel circa zes miljoen mensen, is verslaafd aan drugs. Dat blijkt uit een studie van de Egyptische Nationale Raad voor Drugsbestrijding en -Behandeling (Ncfta).
De meerderheid van de drugsgebruikers is tussen de 15 en 25 jaar oud, zei Suheir Lufti van de Ncfta woensdag in het weekblad Al-Ahram Weekly. Vooral bango, een soort marihuana, is populair. Maar cocaïne, heroïne en chemische drugs zoals ecstasy zijn ook op grote schaal verkrijgbaar in het land aan de Nijl, zo bleek uit het onderzoek. Volgens de Ncfta gebruiken 439.000 kinderen regelmatig drugs. Egypte is een belangrijke doorvoerhaven voor drugs.
21 feb 2008, 03:01 - Ze zien er niet uit, de acht Egyptische politieagenten in korenblauw uniform die net zijn gearriveerd in Israël. Ze gaan spelen in een Centrum voor Arabische Cultuur, maar helaas is er geen welkomstcomité voorzien.
Als de kolonel te eigenwijs is om de Egyptische ambassade te bellen en ze vervolgens ook nog in de verkeerde bus stappen, gaat het mis. Ze stranden in een Joodse nederzetting in de woestijn waar geen cultuur is, laat staan een cultureel centrum, maar ook geen hotel.
The Band's Visit is een mooie, lieve, zachtmoedige komedie met wat scherpe kantjes die het Joods-Arabische conflict als thema heeft, maar uit de buurt blijft van politiek. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo heel erg veel. Het onverwachte bezoek uit Egypte heeft weinig keus en moet blij zijn met de aangeboden logeerbedden. Wat volgt, is een wonderlijke nacht vol verrassingen, ontmoetingen en sociale blunders.
De Arabische gasten en de Joodse dorpelingen proberen moeizaam hun cultuur- en taalverschillen te overbruggen met gebroken Engels, en de film is vooral leuk vanwege goede ouderwetse grappen rond miscommunicatie en verwarring. Maar de boodschap is helder: mensen van goede wil zullen elkaar altijd verstaan en begrijpen, ook als ze niet dezelfde taal spreken en tot bloedgroepen behoren die elkaar naar het leven staan. Trouwens, over miscommunicatie gesproken: de ironie wil dat The Band's Visit niet in aanmerking kon komen voor de Oscar voor de beste niet-Engelstalige film, omdat er te veel Engels in wordt gesproken. Engels? The Band's Visit zou gemakkelijk sentimenteel en kitscherig kunnen worden, maar dat gebeurt nergens. In de bekwame handen van de Israelische regisseur Eran Korilin zijn de personages levensecht, sympathiek en geloofwaardig. En het is prachtig om te zien hoe de Egyptische kolonel Tawfiq Zacharaya (Sasson Gabai), totaal overdressed en verdwaald in een onvriendelijk land, langzaam verandert van een formele en traditioneel denkende soldaat in een menselijk mens.
De plattegrond van een uitgegraven stad toont ons, dat de huizen om een tempel en diens vierkanten bouw zijn samengebracht.
Deze diende als versterking en tot toevluchtsoord voor het geval, dat de stad werd aangevallen. De plattegrond van steden, in een bepaalde periode gebouwd, was gewoonlijk voorzien van breede geplaveide straten, welke rechte hoeken vormden en voorzien waren van stenen goten, om het water af te voeren. De gebouwen werden op een vaste lijn geschikt.
In steden echter, welke het product van verschillende eeuwen vormen, vindt men een zeer grote onregelmatigheid. Men ziet er huizen in een doolhof van donkere lanen en donkere, nauwe straten. Over het algemeen vindt men in iedere straat een plein, door wilde vijgeboomen beschaduwd, dat men twee- of driemaal per maand voor marktplaats gebruikte.
De armere klassen waren in hutten gevestigd, gewoonlijk niet meer dan 12 of 16 voet in lengte, en weinig beter dan de hutten der fellahs van heden ten dage. De huizen der middenklasse, van winkeliers, lagere beambten en hogere bedienden hadden een beter aanzien, maar waren vrij klein.
Gewoonlijk bevatten zij een half dozijn kamers en sommigen waren twee of drie verdiepingen hoog, terwijl nauwe binnenplaatsen hen van de straat afscheidden; vaker echter grensde het huis direct aan de straat en werd met drie zijden om een binnenplaats gebouwd.
Men heeft veelvuldige bewijzen, dat zeer zorgvuldige hygiënische toestanden in het oude Egypte bekend waren, want zelfs vrij armoedige huizen in Kahûn kunnen zich op een stenen regenbak beroemen en deze weelde was algemeen, uitgezonderd bij de allerarmsten. In Tell el Amarna heeft men in een huis van een aanzienlijk beambte, tot de 18e dynastie behorende, een mooi bewerkt bad en een kunstig systeem om het water aan te voeren, ontdekt.
De inrichting van het gewone huis was ongeveer dezelfde als in het Oosten van onze dagen; de benedenverdieping bevatte bergplaatsen, schuren en stallen; de daarop volgende verdieping diende om er in te huizen en te slapen; het dak om er zomers te rusten, terwijl de vrouwen hier ook babbelden en kookten. Een trap, welke zich aan de buitenzijde van het huis bevond, nauw en zeer steil, leidde naar de bovenvertrekken. Dezen waren langwerpig van vorm en de deur alleen diende voor ventilatie en verlichting. Soms werden de muren bij wijze van versiering met wit bestreken, met rood en geel versierd, of met huiselijke taferelen beschilderd.
Een bootreis op een Egyptische felucca is een avontuur vol sterke verhalen en onverwachte ontmoetingen. Langs de grillige Nijl valt het onbedorven Egypte een land van kamelenmarkten, verlaten stranden en trouwe Bob Marley-fans nog te ontdekken.
Vanuit onze felucca, de traditionele Egyptische zeilboot, zien we de drukke kade van Aswan langzaam verdwijnen in de verte. De honderden riviercruiseboten, sluwe handelaars en toeristen laten we opgelucht achter ons. Stroomopwaarts hopen we nog een glimp van het onbedorven Egypte te vinden. We worden bijgestaan door Hassan, Atta en Nasser. De drie hebben twee dingen gemeen: ze werken al hun hele leven op zeilboten en ze zijn gek op alles wat met Jamaica te maken heeft. Onze boot heet de Breenc of Love (lees: Prince of Love, Egyptenaren kunnen de p niet uitspreken) en is met kleurrijke graffiti versierd. Bob Marley, met een enorme toeter van een joint, siert de binnenkant van de boot.
Melancholische liederen
Kapitein Hassan stuurt de felucca vakkundig tussen de andere boten door naar rustiger vaarwater. Even voorbij Aswan zijn we alleen en nestelen we ons op de grote matrassen in de boot, genietend van de rust om ons heen. Het is alweer een paar uur donker als we uiteindelijk aanleggen op een verlaten strandje. Op het kabbelende water, de zacht ruisende palmbomen en de tjirpende krekels na, is het volledig stil, totdat Hassan zijn met kamelenhuid bespannen trommel tevoorschijn haalt en melancholische Soedanese en Egyptische liederen begint te zingen.
No worry
De volgende ochtend zetten we na het ontbijt (pannenkoeken!) koers richting het noorden . Met de stroom mee schiet het lekker op en komen we na een paar uur aan bij de brug die de overgang van Nubisch naar Arabisch Egypte aangeeft. Met volle zeilen varen we eropaf. Er is echter één probleem: de spriet van de felucca, waaraan het zeil is opgehangen, is te hoog om zomaar onder de brug door te kunnen. We prevelen al wat halfzachte schietgebedjes als Atta, vlak voordat we op het punt staan de onderkant van de brug te rammen, het zeil halverwege laat zakken. No worry!, zegt Hassan laconiek. Als je maar weet wat je doet, is het een makkie.
s Avonds leggen we aan bij een verlaten eilandje met mango-bomen en groene akkers. Terwijl we op het maanverlichte strand een Egyptisch biertje drinken, vertelt Hassan over zijn dorp en hoe het leven er daar vroeger aan toe ging. Tot twintig jaar geleden hadden de dorpen hier geen elektriciteit. Iedereen leefde van zijn eigen landbouwgrond en er was nooit ergens een tekort aan. Het grote geheim van een lang en energiek leven? Dadels, vertrouwt Hassan ons toe. Zijn opa at er wel twee kilo per dag van.
Kamelenvlees
Het hoogtepunt van dag drie is een bezoek aan Daraw, een marktplaatsje tussen Aswan en Kom Ombo. Elke week worden hier honderden, soms wel duizenden, kamelen uit Soedan verhandeld. Het is er ongelofelijk druk. Ezels, schapen, zwaarbeladen karren en taxis banen zich een weg door de nauwe straten. Op weg naar de veemarkt ontmoeten we de tweeëntachtigjarige Haji Mohammad. Elke zondag en dinsdag worden onder zijn leiding op de grote marktplaats de kamelen, waarvan het overgrote deel bestemd is voor de slacht, verhandeld. Haji is nog geen één meter vijftig en is slecht ter been. Maar pit heeft hij nog wel. Steunend op zijn twee krukken laat hij zich voorzichtig op een bankje zakken en haalt hij uit een smoezelig tasje zijn trofeeën tevoorschijn: een krantenartikel over zijn leven, fotos van een beroemde buitenlandse fotograaf, bedankbrieven van toeristen. Tussen zijn verhalen door doet hij meerdere malen een huwelijksvoorstel. In zijn paspoort is nog plek voor een extra vrouw, laat hij hoopvol zien. Voordat we afscheid nemen drukt hij ons een envelop in de handen. Zijn adres staat er al op: Daraw Camel Market, Haji Mohammad. Wel schrijven, hè?
Achttien broers en zussen
Terug op de boot staart Atta beteuterd naar de Nijl. No wind, constateert hij. Gelukkig hebben we de stroming mee en komen we, zij het tergend langzaam, nog vooruit. Of we Edfu morgen wel bereiken, vragen we aan Hassan. Inshallah, als God het wil, antwoordt hij eenvoudig.
We passeren prachtige akkers met grazende buffels en koeien en ondanks de zwakke wind bereiken we die avond het dorp van Hassan, net vóór Edfu. Het plaatsje, dat niet meer dan zeshonderd inwoners telt, is tegen grillige rotsen aan gebouwd. Hassan nodigt ons uit met hem mee naar huis te komen, waar we hartelijk verwelkomd worden door zijn achttien broers en zussen. In het huis is het een komen en gaan van familie en vrienden. Op tafel staat een waar feestmaal: een grote schaal rijst met gebraden schapenvlees.
Na de feestelijke avond zit onze feluccatrip er helaas weer op. Maar de reis is nog niet helemáál voorbij Nasser heeft ons uitgenodigd voor een bruiloft in zijn geboortedorp. Tot diep in de nacht storten we ons in het feestgewoel. Als we vertrekken, beloven we dat we ooit nog eens terug zullen komen. Inshallah...
De 3.300 jaar oude tempel van Abu Simbel, gebouwd door RamsesII, werd met steun van Unesco verplaatst naar een andere veilige droge plaats. Dit monument ligt langs de oever van het Nassermeer.
Lezing over de Arabische keuken van oudsher tot heden
dinsdag 19 februari 2008
WEZEP - Op woensdag 20 februari wordt in de Kruiskerkin het kader van Vorming en Toerusting een lezing gehouden over de Arabische keuken van oudsher tot heden. Gastspreker is mw. Janny de Moor die onder meer in het dagblad Trouw een kooprubriek verzorgd.
Tot op de dag van vandaag is de verhouding tussen veel Arabische staten en het Westen vaak gespannen en is er veel geweld te betreuren. Dat er ook plaatsen geweest zijn waar we het eeuwenlang goed met elkaar konden vinden is minder bekend. De Europeanen hebben ontzettend veel overgenomen van de Arabische keuken. Die is meer dan 4000 jaar oud en gaat terug op gerechten uit Babylonië en Egypte. Een milieuvriendelijke keuken, ongeëvenaard wat het vernuftige gebuik van kruiden en specerijen betreft.
Janny de Moor, culinair publiciste, leidt u de fascinerende wereld van het Oude Midden Oosten binnen, en laat zien hoezeer die wereld - ook de wereld van het Oude Testament - voortleeft in de huidige Arabische keuken aan de hand van veel fotomateriaal dat ze zelf verzamelde in Libanon, Syrie, Jordanië, Egypte, Oman, Tunesië en Marokko.
De avond begint om 19.45 uur in de Kruiskerk. Belangstellenden zijn hartelijk welkom.
Hallo ik ben Renee. Ik ben geboren in Nederland op 12 maart 1998. Sinds tien maanden woon ik samen met met papa, mama en broertje Thomas in Egypte, in Sharm el Sheikh. We hebben een Nederlandse au pair Pascalle meegenomen.
Sharm el Sheikh ligt op het puntje van de Sinai. Hier komen heel veel toeristen uit Europa en Rusland. We blijven hier een paar jaar zo lang papa en mama het leuk vinden. Wij kunnen veel zwemmen, snorkelen en af en toe duiken!
Mijn papa en mama hebben hier een duikcentrum en dat is fijn want wij kunnen veel zwemmen, snorkelen en af en toe duiken! Het weer is ook altijd zonnig. Je hoeft niet zoveel kleren aan te trekken als in Nederland. Wat niet zo fijn is, is dat iedereen aan mijn blonde haren zit. Soms wil ik ze verven!
Ik ga samen met mijn broertje naar St. Jozef International School in Sharm el Sheikh. We moeten op school een uniform aan. Iedere klas heeft een eigen kleur polo met het logo van school.
De schooldag is lang en we krijgen heel veel huiswerk. Goede punten halen is hier heel belangrijk. Je krijgt een week rapport met punten. Sporten of clubjes kennen ze hier niet. In Nederland is veel meer mogelijk.
We kunnen nog niet lezen en praten in het Arabisch. Het is een heel moeilijke taal, maar we krijgen wel les. En we moeten ook nog Engels en Frans leren!
Mijn vriendin komt uit Libanon en we kunnen fijn samen spelen en huiswerk maken. Of ze anders is? We zijn allemaal hetzelfde met een ander kleur velletje.
Het hier warm en droog. Er is een warm en koud seizoen. Maar het is altijd mooi weer.
Ik mis mijn vriendinnen uit Nederland en het na school samen afspreken. Hier gaat iedereen na school meteen naar huis en zie je ze de volgende dag pas weer.
Wat ik zou missen aan Egypte. Natuurlijk de zon! Hier is het altijd mooi weer en je hoeft niet zoveel kleren aan.
Tips voor wereldkids die naar Egypte gaan verhuizen Vergeet niet prikken te halen zodat je niet ziek kan worden. Ook moet je niet teveel kleren meenemen en je zwembroek en zonnebrand niet vergeten!
Khepera, de nog overblijvende vorm van Ra, wordt gewoonlijk in menselijke gedaante afgebeeld, met een kever op zijn hoofd. De verering van den kever was in Egypte zeer oud en wij moeten zijn verbinding met den cultus van Ra aan priesterlijken invloed toeschrijven.
Wanneer de scarabaeus zijn eieren in het Egyptische zand gelegd heeft, rolt hij ze in een kleinen bal mest, dezen duwt hij daarna met zijn achterpoten door het zand naar een hol, dat hij tevoren gegraven heeft en hier worden de eieren door de zonnestralen uitgebroed.
Het scheen nu aan de oude Egyptenaren toe, dat deze handelwijze van den kever op de voortwenteling van de zon, langs den hemel, leek, zodat Khepera, het opkomende zonnelicht, door hem gesymboliseerd werd
Khepera is een god van enig gewicht, want hij wordt de schepper en vader der goden genoemd, tevens beschouwde men hem als het type der wederopstanding vanwege het symbool van den bal, welke levend zaad bevatte en waarschijnlijk in nog een ander opzicht, daar de opkomende zon als het ware de ene morgen na den andere uit zijn nachtelijke graf stapt.
De scarabaeën, welke men op de Egyptische mummies vond, typeren de hoop op wederopstanding en men heeft deze in graven gevonden, welke waarschijnlijk al uit de 4e dynastie dateren.
In de Tombe van Nefersekheru in de vallei der Nobelen is er een niche waar 3 beelden zijn afgebeeld De beelden zijn wat beschadigd maar de kleuren erom heen zijn nog mooi. Waarschijnlijk is het eigenaar van de tombe samen met zijn vrouw en moeder.
CAIRO (ANP) - De Egyptische politie heeft zondag in de provincie Dakahlia zeker 50 leden van de streng islamitische Moslimbroederschap opgepakt wegens lidmaatschap van een verboden organisatie, meldden veiligheidsfunctionarissen.
Volgens leden van de verboden Moslimbroederschap is het een poging om te verhinderen dat leden van deze oppositiebeweging meedoen aan gemeenteraadsverkiezingen. Donderdag werden al 36 mannen van deze beweging opgepakt in andere delen van het land.
De Moslimbroeders die vanwege het verbod als 'onafhankelijke' kandidaat mee willen doen aan de verkiezingen zijn met 88 afgevaardigden de grootste oppositiefractie in het door de president Hosni Mubaraks Nationaal Democratische Partij (NDP) gedomineerde parlement.
De Moslimbroederschap komt naar eigen zeggen op voor de vreedzame 'islamisering' van de Egyptische staat.
In Egypte zijn er een heleboel vervoermiddelen: autos, trams, kleine busjes en zelfs ezel- en paardenkarretjes. De mensen hier gebruiken echt alles om ergens te komen.
Paardenwagens worden gebruikt als gewoon vervoer, in de armere buurten gaan een heleboel kinderen met paard en wagen naar school. Dan zitten ze met zn tienen achterin en dan nog drie naast de man die het paard of ezel ment.
De meeste paardenwagens zijn mooi versierd in mooie kleuren en ze worden ook veel gebruikt om toeristen rond te rijden langs de zee. Die betalen dan 2 pond voor een ritje langs de courniche, de boulevard langs het strand.
Hier in Alexandrië, waar ik woon, rijden ook trams. Ze gaan door de hele stad en worden ook heel veel gebruikt. Een ritje kost 25 PT (=cent) en dan kun je zo ver mee als je wilt. De tram is wel handig maar hij gaat heel erg langzaam
Arme kinderen hangen altijd aan de achterkant van de tram. Het is best gevaarlijk en er gebeuren vaak ongelukken, maar de kinderen blijven het toch doen.
vooral op bepaalde tijden is de tram heel erg vol, om 8 uur s ochtends, omdat iedereen dan naar school en werk gaat, en weer om half vier s middags, omdat de meeste scholen dan uit gaan.
Ik nam vroeger soms ook de tram, maar sinds mijn moeder hier in Egypte auto rijdt, brengt zij me bijna overal naartoe. Wel een stuk handiger!
In Egypte dragen mensen, mannen en vrouwen, al eeuwenlang een soort jurk. Mannen dragen een simpele witte, galabia genaamd, en de vrouwen een iets meer gedecoreerde gekleurde jurk, die abeija heet.
Meer dan 1400 jaar geleden, in de tijd van de profeet Mohammed, droeg iedereen galabias en abeijas. Met de tijd is dat compleet veranderd en droegen alleen de armen ze nog maar. Mensen in de stad droegen maatpakken, jeans, blousjes en T-shirts, net zoals ze dat overal op de wereld doen.
Een paar jaar geleden is dat allemaal weer veranderd. Nu lopen er veel meer mannen in galabias als ze niet op hun werk zijn en vrouwen dragen vaker een abeija. Een heleboel vriendinnen hebben er wel minstens een in de kast hangen.
De abeijas zijn nu ook veel chiquer dan vroeger en de modellen gaan nu een beetje met de tijd mee, voor zover dat gaat. Er zijn nu abeijas voor speciale gelegenheden (feesten, trouwerijen, enz.) met glitters en zo, die nu redelijk veel lijken op lange jurken, maar dan met lange mouwen, het lichaam bedekkend.
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen
"Mijn hoofd staat niet naar voetballen"
zaterdag 16 februari 2008
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup.
"Na onze zege tegen Kameroen zijn we zonder te slapen teruggekeerd naar Egypte, waar een groot volksfeest wachtte", legt Hassan uit in Het Nieuwsblad. "Vervolgens trokken we naar Dubai voor het vervolg van de feestelijkheden."
"Ik heb dan ook geen tijd gehad om te recupereren of tijd door te brengen met mijn familie. Ik geef toe dat ik momenteel moe ben. Mijn hoofd staat niet bepaald naar voetballen", aldus de middenvelder.
Grijpt Anderlecht in?
Bij Anderlecht zijn ze de grillen van de Egyptenaar meer dan beu. De landskampioen wil nu het loon van Hassan drastisch verminderen. Het fiscale voordeel van 18 procent voor buitenlanders werd sinds 1 januari genormaliseerd naar 50 procent.
Nu dreigt Anderlecht ermee om het belastingsverschil niet meer bij te passen. In dat geval verliest Hassan een derde van zijn loon.
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup.
