Het Dodenrijk in Egypte

• Het geloof in een leven na de dood is zo oud als de mensheid. Nergens is het sterfelijkheidgeloof van de mens beter tot uitdrukking gebracht dan in de rotsgraven der farao’s in de vallei der koningen.Veel graven zijn ingericht als een paleis.
• Op sommige  wanden is de tocht van de overleden farao door de onderwereld afgebeeld in schitterende kleuren.Eeuwen lang waren de ruimten afgesloten  van licht en lucht. Daarom is het net alsof de kleuren zo juist zijn aangebracht.
• Net als de piramiden liggen de rotsgraven aan de westelijke oever van de Nijl.De zon gaat immers in het westen onder.Daar in het westen ‘sterft’de zon als het ware en daar ligt het dodenrijk.
• De Egyptenaren dachten dat de zonnegod in een bark langs de hemel voer.Bij het ondergaan van de zon verlieten de zielen de grafkamers en grepen een touw beet dat achter de bark van de zonnegod neerhing.Op die manier zeilden ze mee naar het andere rijk.Daar, waar de zon onderging, daar begon de onderwereld.Daar hield  de jakhalsachtige god Anubis zich op.Hij was de god van de mummificatie, die de doden wegwijs moest maken in het dodenrijk.
• Het oude Egypte kende ook vele dodenboeken.Het waren reisgidsen voor de dode als hij zich bevond in het schimmenrijk van de onderwereld.
• Een tweede voorstelling van het leven na dit leven voor de oude Egyptenaren was die van de onderwereld als een nachthemel. De zalige doden zouden in hun sterrenbootjes het goddelijke zonneschip begeleiden  als het langs de hemeloceaan voer.Hoe de Egyptenaren zich het hiernamaals ook voorstelden, hun onsterfelijkheidsgeloof  was bijna even duurzaam als het graniet waaruit de sarcofagen der farao’s gehakt werd.
• Op papyrus geschreven teksten van de zogenoemde dodenboeken is er telkens sprake van een oordeel dat de dode moet ondergaan Als de dode voor Osiris  verschijnt moet eerst  met de ‘veer der waarheid’ het hart gewogen worden.Anubis helpt bij het wegen van het hart.