Oorsprong van buikdans

Over de oorsprong van buikdans, en van dans in het algemeen, kunnen we enkel gissen. Misschien is alles wel ontstaan uit de spontane huppeldans van iemand die ongewild op een doorn had getrapt.
Of, wie weet, was de eerste dans een vorm van gebed, een manier om de aandacht te trekken van de hogere machten, nog voor de mens de spraak had ontwikkeld.
Vandaag de dag heeft dans vooral een ontspannende en vermakende funktie, maar dat zij van oorsprong een magisch-religieus karakter heeft, is meer dan waarschijnlijk.

Buikdans houd je fit en soepel. Dansen brengt je lichaam en geest in harmonie. Je krijgt totaal nieuwe gewaarwordingen, met heupbewegingen gebruik je spieren die anders passief zouden blijven.

De term 'oriëntaalse buikdans' vraagt om een toelichting.
 Louter spreken van 'buikdans' (de letterlijke vertaling van danse du ventre of bellydance) zou te beperkend zijn.
 
Het is de naam die orientalisten zoals Gobineau, Curtis en Guztav Flaubert uit de negentiende eeuw hebben gegeven aan de dans gekenmerkt door rollende en golvende buikbewegingen, die ze observeerden in het Nabije Oosten en Noord-Afrika.

Het toont aan dat deze mensen voor weinig anders oog hadden, dan voor die soepel bewegende buik.
Spreken van oriëntaalse of oosterse dans geeft verwarring met Chinese of Indonesische dans. De term Arabische dans is evenmin correct. Turkije is geen Arabisch land, maar heeft niettemin een belangrijke bijdrage aan deze dans geleverd.
 
Sommigen noemen het baladi, wat in feite de naam is van een bepaalde Egyptische dansstijl annex ritme.
Anderen hebben het over raqs sharqi, wat Arabisch is voor 'oriëntaalse dans'.