Aan boord van de Nijl
door Herman Veenhof
Straatbeel in het gemoedelijke Caïro. |foto Nederlands Dagblad
De Egyptische hoofdstad Caïro telt inclusief de voorsteden evenveel inwoners als Nederland, bijna 17 miljoen. De stad is vol, druk en fascinerend.
Maar er zit een zekere orde in de chaos, en veel gemoedelijkheid in de drukte. Caïro is leefbaar voor wie zich gedraagt.
Je moet echt moeite doen om in Caïro in de problemen te raken. Maar soms lukt dat. In het oosten ligt de Dodenstad. Dat is een enorme wijk met graftombes waar gedurende eeuwen mensen zich hebben gevestigd om te wonen. Vreemdelingen worden er niet graag gezien, rondom de Ashraf Qaitbeymoskee. Als fotograaf moet je er niet al te opzichtig rondlopen. Maar uiteindelijk gaat ook dat wel.
De twee Britse dames die per se ongesluierd en met blote schouders een andere moskee in willen, wekken meer onmin op. Ze zijn boven de veertig, immens bleek en handen en armen zitten vol sproeten. Ze geven opeens een nieuwe dimensie aan het begrip nijlpaard. We bedoelen maar: 's lands wijs, 's lands eer . Dertig jaar geleden liepen heel wat Egyptische meisjes met wapperend haar in korte rok rond. Nu kan dat niet meer. Staat noch moskee schrijven het expliciet voor, de sociale controle in de wijk geeft de doorslag.
Is dat problematisch? Boerka's zijn ook in Egypte zeldzaam. We ontmoeten een dame in lange jurk met sluier die perfect Engels spreekt en de zelfbewustheid in eigen persoon is. Ze coördineert inkomend toerisme. Haar baas is een man, dat is waar. Ook hij, viceminister van Toerisme, heeft geen tijd voor promopraatjes.
Het toerisme in Egypte is goed voor 11,3 procent van het bruto nationaal product en 12,6 procent van de werkgelegenheid. Vorig jaar bezochten bijna 13 miljoen vakantiegangers het land aan de Nijl, die 11 miljard euro uitgaven en 211.000 hotelkamers bezetten. Van die mensen waren er 268.000 Nederlander.
|