Maar is er nu meer na de dood?
Of er een leven na de dood bestaat weet niemand. In veel "oude" culturen gelooft men in een leven na de dood.
Zo prepareerden de Egyptenaren de lichamen van hun doden voor een reis naar een andere wereld waar ze verder zouden leven. De mummies die zo bewaard zijn gebleven, zijn daar getuige van. Het leven na de dood wordt vaak gezien of ervaren als iets geestelijks terwijl er genoeg religies zijn waar de lichamen worden gebalsemd, misschien wel in de veronderstelling dat, net als in oude epossen, opstanding uit de dood ook lichamelijk mogelijk is.
De verschillende wereldreligies hebben elk hun eigen visie op een leven na de dood. Christenen geloven in de verrijzenis. Na hun overlijden wordt de ziel van goede mensen opgenomen in de hemel. Daar krijgt de ziel het eeuwige leven bij God die als vader gezien wordt.
Moslims en Joden geloven in een vergelijkbaar fenomeen. Zij geloven dat de goede mensen na hun dood in het paradijs worden opgenomen. 'Slechte' mensen daarentegen komen bij bovengenoemde religies in de hel. Er is geen eensluidende beschrijving van de hemel of de hel, iedere stroming (en mogelijk ieder individu) heeft zo zijn of haar eigen interpretatie.
Zowel het Hindoeïsme als het Boeddhisme geloven in de wedergeboorte van de mens. Afhankelijk van hoe de mens heeft geleefd, wordt hij geboren als mens, dier of plant. Het gaat er bij het proces van reïncarnatie om dat de mens op aarde steeds nieuwe lessen leert. Als hij het leven in al zijn vormen heeft ervaren en een diep gelovig mens is geworden, wordt hij verlost uit de cirkel van wedergeboorten.
|