In 1849 en 1850 reisden de Franse schrijver Gustave Flaubert en zijn vriend, de fotograaf Maxime du Camp deur Egypte van Alexandrië naar Aboe Simboel in het diepe zuiden. In die tijd nog een hachelijke onderneming.
In het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden is een kleine maar indrukwekkende expositie ingericht waar Niet alleen wat door het tweetal meegebrachte voorwerpen zijn te zien, maar ook de foto's die Du Camp tijdens de Expeditie maakte.
 

Foto's maken was bepaald geen sinecure. Kunnen wij nu Zelfs met een klein mobieltje Redelijke foto's maken, maar 160 jaar geleden moesten er Kisten met glasplaten en chemicaliën mee, en dan natuurlijk nog het enorme toestel DAT Moest worden meegezeuld.
De techniek van de fotografie bestond amper tien jaar en daardoor zijn de 35 Tentoongestelde meer foto's dan uniek te noemen.
Hieronder zie je het fototoestel en een deel van de 'chemische fabriek'.

Zijn de foto's, die gemeten naar de maatstaven van tijd, van zeer hoge kwaliteit. Hieronder zijn er zeven te zien. Onder Iedere foto een passende uitleg, uit Dagboek van Flaubert

De aanblik van de Sfinx Aboe el-Hol (de Vader van de Schrik). Het Zand, de Piramiden, de Sfinx, alles grijs, badend in een grootse roze toon, de hemel is helder blauw, de Adelaars cirkelen langzaam om de toppen van de Piramiden. We maken halt voor de Sfinx, Hij laat zijn ijzingwekkende blik op ons rusten; Maxime ziet wit als een doek.
Ik vrees te gaan duizelen en trachtenindustrie mezelf weer meester te worden.

Ipsam Boel (Aboe Simbel). De kolossen. Het effect van de zon, de half onder het zand bedolven termpel. Op de achtergrond, drie kolossen, maar half te Onderscheiden in de schaduw. Toen ik op de grond lag en met mijn ogen knipperde, dacht ik Zelfs Dat de eerste Kolos voldaan zijn oogleden bewoog. Mooie hoofden, afzichtelijke Voeten.
De vleermuizen laten HUN korte schrille kreet horen. Op een bepaald ogenblik hoorde je ook het geluid van een ander dier, exclusief het verre kleppen van een klok op het platteland.
En onwillekeurig dacht ik aan de Normandische boerderijen in de zomer, Wanneer omstreeks drie uur 's middags iedereen aan het werk is.

Ibrim, paaszondag,
Terwijl Max van benedenuit een foto maakte van de Vesting, beklom ik op mijn gemak de flank van de Berg, waarbij ik geregeld mijn Teennagels kwetste aan de losse, naar beneden gerolde stenen. Binnen de muren ligt een hele stad. De huizen zijn allemaal bouwvallig en staan heel dicht bijelkaar, Zelfs tegen elkaar aan.
Als je bovenop een muur gaat staan, vormt DAT geheel van vervallen huizen, waarvan Alleen nog de vier muren overeind staan, een dambord.
Binnen DAT geheel van ruïnes hangt een koortslucht; je erbij denkt aan vermoeide mensen sterven wegkwijnen van verveling: dit is de middeleeuwse, de mammelukse Oriënt.

Om half elf aangekomen in Kalabsje, op de Linkeroever.
Het dorp ligt Tussen het puin van de buitenwerken van de tempel. Eerst een lange geplaveide weg, waarvan de T-vorm naar de Nijl Wijst; een grote pyloon Waarvan het kroonstuk Verwoest is .. Tegenover ons ligt het heiligdom zelf, met vier Zuilen, een deur en nog vier kleinere massieve deuren.

Kertsassi, dinsdag, negen uur 's morgens.
Niet ver van de ruïnes van de tempel, midden in een steengroeve, een Egyptische kapel, helemaal voldaan Griekse inscripties Bedekt.
In de buurt kom dan, in de woestijn, op weg hiernaartoe, voetafdrukken in het Steen, ook een kindervoetje. Het ging om Ongetwijfeld een bedevaartsoord.

Maxime keert terug naar de boot om wat papieren in orde te maken, we zullen onze tenten in de buurt van de twee kolossen opslaan. Ik stijg te paard en maak in mijn eentje een rit om Medinet heen; ik rijd tot de syrinxen (rotsgraven).
Een vos komt te voorschijn uit een grot, Daarbij hoor het geluid van een slang Tussen de stenen; Hij klimt steil naar boven, keert Zich om en kijkt mij aan doodbedaard; ik diep mijn zakkijkertje op en we bestuderen elkaar wederzijds.