ARMOEDE IN HOLLAND EN EGYPTE
Geplaatst op 30-11-2005 17:04 door boris bouricius in categorie actualiteit
Mijn huis is in een stad in Egypte met een paar honderd duizend inwoners. Wie werk heeft verdient niet veel.
Een ambtenaar die nog niet zo lang in dienst is verdient 250 guinee per maand, Daarvan gaan er ongeveer 7 in een euro, dus 23 euro.
Huren zijn laag. Er wordt gekookt op butagas.
Daarvan staan in ieder huis een fles van 12 liter.
Twee keer per dag rijdt er een vent door de wijk met een ezelwagen met flessen gas, niet zoals vroeger bij ons de olieboer. Je hoort hem al van verre aankomen, omdat hij met een grote moersleutel alsmaar op die flessen slaat.
Als het gas op is, roep je hem uit het raam toe, hij komt met een volle fles gas naar boven, koppelt de lege fles af en sluit de volle fles aan. Voor het gas en zijn werk krijgt hij 5 guinee, 75 eurocent.
Als je ergens heen wil je ga je naar een route van een gemeenschappelijke taxi en geeft een teken dat je mee wilt.
Van hier, 4 km naar het station in de stad betaal je dan een kwart guinee, 4 cent. Er kunnen 6-8 mensen mee. Ze kijken niet gek als ik er ook mee ga, maken plaats. Als je maar gewoon zoals zij doet is alles goed.
Er zijn veel werkelozen, er is niet genoeg werk, maar een uitkering? Ho maar.
Families springen voor elkaar in. Er wordt geklust bij het leven. Er komt af en toe iemand bij me schoonmaken, die betaal ik anderhalve euro voor 3 uur. En dat is meer dan ze zelf aan elkaar zouden geven. Volgens onze standaard zijn de mensen hier arm. Ze leven vaak van de hand in de tand. Er wordt gebedeld. Maar
..
In wezen kijkt niemand sacherijnig. Er zijn er natuurlijk wel die dat wel doen. Maar in winkels en op straat praat men opgewekt tegen elkaar, in de bus en in de gemeenschappelijke taxi worden grappen gemaakt.
De mensen maken geen ongelukkige indruk. Ze maken er het beste van. Ik noem ze niet arm. Ze leven eenvoudig, nou en?
Daarom ben ik graag hier in de winter. Ik leef in een huis, ik leef net zoals in Holland, heel eenvoudig.
Voor die mensen ben ik een rijke vent, want ik kan hierheen komen vliegen, en op mijn eentje in een appartement wonen, ik kan een taxi betalen en me voor 60 eurocent naar de stad laten rijden.
Dat ik dan afding als ze meer vragen, dat is landsgewoonte, dat nemen ze me niet kwalijk, want zo werkt het nu eenmaal.
Er zijn rapporten dat er veel armoede is in Nederland, lees ik in de krant. Vooral onder de allochtonen, staat er.
Ik vraag me wel eens af of die zogenaamd armen zichzelf arm vinden. Dat ze vaak weinig geld hebben, is zeker, Maar ze lijken er tevreden mee, ze klagen niet echt.
Wie dergelijke dingen uitkramen noem ik salonsocialisten., op kruistocht tegen de armoede.
|
