Afshin Ellian

Mubarak, de Lodewijk de 16e van Egypte?

De Egyptenaren vieren feest. Maar waarom eigenlijk? De tiran is verdreven.
je hebt in deze wereld verschillende soorten en maten van despoten. De westerse journalisten mochten in de afgelopen weken live verslag doen van demonstraties in Egypte.

Moslims
Het Tahrir-plein schijnt te transformeren in een openbare moskee. Wat? Een openbare moskee? Is het vrijheidsplein een openbare moskee geworden?
Ja, er waren afgelopen vrijdag duizenden mensen die op Tahrir-plein het vrijdagsgebed ten uitvoer brachten. De islamisering van de Egyptische publieke ruimte is nu al aan de gang.

Vanuit Moskou en Teheran is het niet mogelijk om live-verslag te doen van demonstraties. Dus, wees voorzichtig met de definitieve kwalificatie van Mubarak.
 Hij was een despoot, maar de mate en de ernst van zijn despotisme zal later nog moeten worden bepaald. Desalniettemin nemen sommige westerse media de taal van de moslimfundamentalisten over. De Volkskrant kopte: ‘De gevallen farao vocht voor zijn gekwetste eer’.

Farao
Het was imam Khomeini, de leider van de Iraanse islamitische revolutie die president Saddat als een Farao aanduidde. Een Farao moet door een Mozaïsche kracht, in dit geval een Mohammedaanse kracht worden verslagen. Dat gebeurde ook.
 Saddat werd vermoord door een militante moslim. De Moslimbroederschap en Khamenei duiden nu Mubarak aan als Farao. Maar was hij een Farao?

Als Mubarak een professionele dief was, dan was hij al lang met koffers vol geld en goud naar het buitenland gegaan. Natuurlijk bestond en bestaat de Egyptische staat uit corrupte mensen die ook zeker een en andere hebben gejat uit de publieke middelen.
 Maar Mubarak wilde niet zijn land verlaten. Houdt hij zo veel van Egypte waarvoor hij bereid is om zijn leven te riskeren? Waarom? Eer? Sinds wanneer hebben dieven en grote despoten eergevoel?

Sjah
Waarschijnlijk heeft Mubarak een andere afweging gemaakt. Hij dacht bij zichzelf: ‘Ik ben geen dief zoals Ben Ali van Tunesië. Immers als president heb ik niet meer gejat dan de rest van de topambtenaren en generaals van Egypte.
 Daarom ga ik niet vluchten als een dief.’ Daarna dacht hij over de vraag hoe hij de recente Amerikaanse verzoeken om Egypte te verlaten moest beantwoorden.

President Carter vroeg aan de Sjah om Perzië te verlaten. Hij gaf hem de garantie dat hij in Amerika welkom zou zijn . Maar dat gebeurde niet. Ondanks het feit dat de Sjah ziek was, moest hij Amerika onder druk van de Iraanse revolutionaire verlaten.
 Zelfs de Amerikaanse ambassade in Teheran werd om die reden bezet. De Sjah van Iran werd een zwerver. In de hele wereld was slecht één politieke leider die bereid was de Sjah asiel te verlenen. Dat was president Saddat van Egypte.
Daar stierf hij. In Caïro werd de Sjah begraven.

Shakespeare
Toen Mubarak aan de Sjah van Perzië dacht, ging een weemoedige kracht door hem heen: ‘Ik wil niet zwerven. Ik wil in mijn eigen land kunnen leven en sterven. Laat ze maar komen. Ik was een verlichte despoot. Laat ze mij doden.
 Maar dan sterf ik in de zandkorreltjes van Egypte, dat ik meen gediend te hebben.’  Zodoende belde Mubarak president Obama met de mededeling: ik ga niet weg en ik blijf hier zoals de demonstranten op het Tahrir-plein. Met King Richard II van Shakespeare dacht president Mubarak:

A little, little grave, an obscure grave;

Or I'll be buried in the king's highway,

Some way of common trade, where subjects' feet

May hourly trample on their sovereign's head;

For on my heart they tread now whilst I live;

And buried once, why not upon my head?

Historie
Nee, vrienden, Mubarak was geen Farao. Er leefden geen joden of moslims als slaven onder Mubarak. Voor de radicale volgelingen van Mohammed was hij een Farao.
Maar met een Shakespeariaans gevoel en ook met enig historisch besef zouden we Mubarak met Lodewijk de 16e kunnen vergelijken. Mubarak was een koninklijke president in een republiek zonder een monarch.

De Jacobijnen (de Moslimbroeders), de ware politieke volgelingen van Mohammed, met hun extreemlinkse vrienden willen weer de machine van de revolutie, de guillotine, in werking zetten. Naar het koninklijk bloed, daarnaar verlangt de uitzinnige massa.
 En hiervoor heeft kennelijk Mubarak gekozen. Mubarak is de Lodewijk de 16e van Egypte, tenzij het Egyptische leger een herhaling van de geschiedenis weet te voorkomen.

Patriot
Wat wil Mubarak? Hij wil niet de geschiedenis ingaan als knecht van de Amerikaanse president. Temeer nu hij zijn val te danken heeft aan het verdedigen van de westerse belangen in een land waar de Moslimbroeders sterke wortels hebben.
Mubarak wil als een gewone oosterse leider in de zandkorreltjes van het antieke Egypte sterven.

Als een patriot wil Hosni Mubarak worden herinnerd. Kan een despoot als een patriot sterven? Zolang de democratie en vrijheid niet meer zijn dan lege woorden, zullen de oosterlingen moeten balanceren tussen de gematigde despoten en de totalitaire tirannen.

Afshin Ellian