Francesca Vanthielen in Egypte



Heel geregeld reist Francesca Vanthielen naar Egypte om er vrienden op te zoeken, die voor een paar jaar in Kaïro werken. Tijdens die trips verdiept ze zich in de Arabische gebruiken en rituelen, en dat komt Piet Huysentruyt goed uit. Zijn gaste behoedt hem voor flaters en foutjes in de omgang met de bevolking. Hij geeft haar dan weer culinaire tips. Want het moet gezegd, eten en koken nemen in het leven van Francesca een belangrijke plaats in. Ze staat zeer vaak achter het fornuis en geeft aan traditionele gerechten graag een persoonlijke noot. Ook voor de tafelversiering is Francesca gevoelig. Onder het motto “het oog eet mee” kiest ze met de grootste zorg borden, glazen, bestek en tafelversiering uit.

De Egyptische keuken valt in de smaak van Francesca. Ze is dol op zoet én op brood, de basis van deze eetcultuur. Als kind al hielp ze haar vader bij het bakken van het brood. Samen met Piet maakt ze dit ritueel mee in een afgelegen dorpje. Het ovenverse broodje wordt onmiddellijk gebruikt voor de bereiding van pitta op eigen wijze. Daarna trekken Piet en Francesca op de motor de woestijn in. Ze houden halt aan een bedoeïnenkamp en koken bruiloftvingers met een pasta van nootjes en gesuikerde vijgen. Een mierzoet dessert en zo heeft Francesca het graag. Ook tijdens het mystieke Arabische feest waar er duif met humus en kruiden op het menu staat, verwent ze haar smaakpapillen.

Aangemoedigd door Piet Huysentruyt verlegt Francesca een persoonlijke grens en waagt ze zich aan het roken van de waterpijp. Ze deinst er evenmin voor terug om een waterbuffel te melken en in de souks ontpopt ze zich –zoals het hoort- tot een volleerd afdinger.