In de Arabische wereld isvooruitgang op het gebied van vrouwenemancipatie dikwijls symbolisch.
Voor veel Arabische leiders zijn politieke rechten voor vrouwen een soort democratische façade.
Vrouwen vormden een gemakkelijk te manipuleren symbool voor landen om politieke kritiek op hun ondemocratische omstandigheden te vermijden.
Op het eerste gezicht is de laatste jaren vooruitgang geboekt op het terrein van politieke participatie van vrouwen.
In de meeste Arabische landen hebben vrouwen stemrecht gekregen, meest recent in Oman, Katar en Koeweit.
Het percentage vrouwen in Arabische parlementen blijft echter een van de laagste in de wereld. Gelijke politieke rechten zijn onvoldoende om de participatie van vrouwen te verbeteren.
Het rapport roemt vormen van positieve discriminatie in Marokko, Tunesië en Jordanië. Die landen hanteren quotasystemen om de aanwezigheid van vrouwen in hun parlementen te vergroten. Hoewel de meeste Arabische regeringen ten minste een vrouwelijke minister hebben, blijft hun portefeuille meestal beperkt tot vrouwenzaken of sociale zaken en is hun rol vooral symbolisch.
Het rapport benadrukt dat echte beslissingen in de Arabische wereld op alle niveaus door mannen worden genomen.
De toegankelijkheid van nieuwe media als internet en satelliet-tv, gebaseerd op open dialoog, biedt vrouwen de mogelijkheid een belangrijker rol te spelen. Maar voor velen is vrouwenemancipatie iets dat hen door het Westen wordt opgelegd.
Belangrijkste obstakel voor een verbetering van de positie van vrouwen in de Arabische wereld blijft de invloed van islamitische bewegingen met een conservatieve kijk op de rol van vrouwen in de samenleving.
Maar verzet tegen vrouwenemancipatie komt niet alleen uit conservatief islamitische hoek. Ook seculiere autocratische leiders zien meer participatie van vrouwen als een van de maatschappelijke ontwikkelingen die hun machtspositie aantasten.
Veel Arabische landen verbieden zelfs onafhankelijke vrouwenbewegingen om zich met de politiek te bemoeien.
