Als echtgenote

Volgens sommigen mochten de Egyptische priesters slechts 1 vrouw hebben, terwijl de rest van de gemeenschap mocht kiezen hoeveel echtgenotes zij hadden. Het tegendeel is waar, afbeeldingen op monumenten tonen steeds individuen met 1 gemaal/gemalin.
 Wederzijdse affectie, tederheid en liefkozingen kunnen afgeleid worden uit de tedere manier waarop zij samen zitten met hun partner en hun kinderen.

Mannen en vrouwen zaten samen of afzonderlijk in een ander gedeelte van de kamer. Ze werden niet afgezonderd . De Egyptenaren behandelden hun vrouwen heel anders dan in Griekenland, wat bewezen wordt door beeldhouwwerken en verslagen van oude schrijvers.
Vrouwen werden verwacht deel te nemen aan openbare evenementen, samen met hun echtgenoot of partner.

De beste omschrijving van de Egyptische vrouw werd gegeven door een weduwnaar die over zijn overleden echtgenote schrijft:

Haar gesprekken zijn nuttig, haar conversaties aangenaam, zij geeft goede raad in haar brieven, alles wat over haar lippen komt is zoals het werk van Ma-at, de 'netert' van de Waarheid, een perfecte vrouw, aanbeden in haar stad, de hand reikend aan iedereen, sprekend over goede dingen, herhalend wat men liefheeft, genot schenkend aan iedereen, niets kwaads kwam ooit over haar lippen...

De geschiedschrijver Diodorus vermeldde dat een deel van de overeenkomst, afgesloten bij het huwelijk, was dat de vrouw de controle over haar echtgenoot zou hebben, en dat geen bezwaren mochten geuit worden over haar bevelen.

Een instructie uit het Nieuwe Koninkrijk (ca. 1500 voor Christus) bevestigt het verslag van Diodorus:

Controleer uw echtgenote niet in haar huis,
Wanneer je weet dat ze efficiënt is;
Zeg niet "Waar is het? Haal het!",
Wanneer ze het op de juiste plaats gelegd heeft.
Laat je ogen haar observeren in stilte,
Dan zal je haar vaardigheid (h)erkennen:
Er is vreugde wanneer je hand bij haar is,
Weinigen weten dit.

In de Osiris legende huwden Osiris en Isis (broer en zus).
 De relatie tussen Isis en Osiris was louter een allegorische fabel. In een bredere kosmologie kan ze beschouwd worden als een soort goddelijke liefde. Hun relatie is een toonbeeld van toewijding.

Dit concept van toegewijde liefde werd overgedragen aan het gewone volk. Toegewijde geliefden noemden mekaar broer en zus. De medeklinkers in de oud-Egyptische woorden voor broer en echtgenoot zijn hetzelfde. Zo ook de medeklinkers in de woorden voor zuster en echtgenote.
Vermits oud-Egyptisch geschreven werd zonder klinkers, kan dit bijgedragen hebben tot de verwarring van enkele geschiedkundigen, zoals de Griek Diodorus.
Hij rapporteerde dat huwelijken tussen broers en zussen te wijten waren aan - en geinspireerd waren door - de Isis/Osiris mythe!

Gedurende bepaalde perioden uit de antieke geschiedenis was het wettelijk toegelaten dat oude Egyptenaren, Atheners en Hebreeërs huwden met een zus van dezelfde vader, maar niet geboren uit dezelfde moeder.
Slechts weinig Egyptenaren deden dit, en dan nog alleen als deze halfzuster de wettige erfgename was, zodat ze op die manier de troon konden erven.

De Ptolemeeën keken niet naar de beperking van vaders zijde, maar de Ptolemeeën waren geen Egyptenaren.

De Wijze Man, Ptah-hotep, geeft volgende raad aan mannen:

Als u een man van aanzien bent,
Zoek voor uzelf een huishouden
En hou van je echtgenote bij jou thuis,
Zoals het betaamt. Vul haar buik, kleed haar rug;
Zalf haar ledematen met haar medicijnen.
Maak haar hart blij, zolang ze leeft; zij is een goed veld voor haar heer.