Met spanning wachtte ik tot Thomas en Leen thuis kwamen van hun huurcontract tekenen. Leen stuurde mij een berichtje toen ze daar vertrokken. ik was heel geëmotioneerd en zenuwachtig. Ik had alles goed voorbereid. Een lamp die op het schilderij scheen, waar ik ging zitten. Toen ze thuis kwamen hen eerst heel hun relaas laten doen. Verhuurders heel vriendelijke mensen en ook allebei leerkracht. Dus zij begrepen hoe het daarin gaat met interims en onzekerheden. Ze vertelden enthousiast. Ik wenste hun proficiat en zei dat ik een verrassing had voor in hun huisje. Ik zag  Thomas zijn voorhoofd fronsen van 'wat zal dat zijn'. Ik zei dat ze even moesten wachten  want ik wou me zo opstellen dat ik Thomas zijn gezicht het best kon zien. Leen zat mee in het complot en hield hem wat tegen. Hij keek eerst naar mij en toen ik naar het schilderij wees klaarde zijn gezicht helemaal op. 'Wouw mama!! zei hij. Hij straalde!!  Hij was er zo ontzettend blij mee!! Hij vond het geweldig. Ik moest niet wenen, ik genoot van hoe blij en verrast hij was. Het deed deugd!! Hij trok er direct een foto van en wou het naar zijn prof sturen. Ook wou hij direct op internet naar de foto's van het huisje gaan kijken waar het schilderij het mooist zou hangen. Het moest een blikvanger worden!! Heerlijk als je je kinderen zo kunt verrassen en blij maken. Daar leef ik voor