Ik zou mij moeten schamen want ik mag eigenlijk helemaal niet klagen. Ik heb  met al mijn kinderen en kleinkinderen, fijn Pasen gevierd.Een echt gezellige Paasbrunch! (wel 1 van mijn mooie borden laten vallen en kleindochter op weg naar hier gevallen, waardoor ze nu 6 draadjes in haar been heeft. Maar ze is heel flink geweest). Rond 3 uur zijn ze vertrokken, alles netjes opgeruimd. Daarna naar mijn moeder vertrokken om samen met de rest van mijn familie te vieren en onderweg overviel mij het 'alleen zijn gevoel'. Stom! Ik weet het!! Ik heb mezelf al streng toegesproken maar ik krijg het niet meer van mij af en weet op het ogenblik met mezelf geen blijf. Ik snap me zelf soms niet!!

(dienblad gemaakt voor collega die van werk veranderde)