In het naar huis rijden van Leuven naar Genk volgde mij een volle maan, speels hing ze voor mij of dook even achter de huizen of een bomengroep. Eerst roze getint van de ondergaande zon, dan gesluierd door een paar wolkenslierten, af en toe in vol ornaat, blinkend aan de steeds donker wordende lucht. Ik voelde mij afwisselend klein en dan weer groot. Ik , een klein onderdeeltje van de wonderen der natuur en in mij groots om het intense gevoel van leven. De mooiste fantasieën gaan dan door mijn hoofd, romantische verhalen. Maar vooral de vraag of de idee: zouden nu diegene die we zo hard missen daar naartoe gegaan zijn? Want zo te zien aan de gloed van de maan is het daar warm en heel gezellig. Het zou toch mooi zijn als dat waar zou zijn.
|