Vandaag een moeilijke dag. Mijn droom bleef maar nasidderen.Verdorie, wat mis ik Herman. Thomas en Leen zijn komen eten en dat was een welkome afleiding. Maar eens ze weg waren weer die leegte. Ben dan maar aan een ander blij schilderij begonnen. Maar is moeilijk als je je niet blij voelt. Maar ik blijf volharden.

Het keerpunt kwam toen ik deze avond een vriendin in het ziekenhuis ben gaan bezoeken. Eerst zag ik voor het venster in de inkomhal een meisje, ik schatte haar een jaar of 18, in een rolstoel, lijkbleek voor zich uit te staren. Er hingen wel 5 zakken met één of ander vocht aan haar  staander. Naast mijn vriendin lag een vrouw met een bakje onder haar kin te kokhalzen. Morgen wordt mijn vriendin geopereerd in de onderbuik. Een ingewikkelde, drie uur durende operatie. Dus wat loop ik toch te klagen??? Ik ga direct gezellig onder het dekentje naar 'Reizen Waes' kijken en morgenvroeg goed uitslapen om morgennacht gaan te werken. Als ik dat allemaal zie ben ik blij dat ik kan gaan!! 

Monique morgen brandt de hele dag hier een kaarsje voor jou.Niet dat ik gelovig ben, maar telkens als ik er voorbij ga, denk ik aan jou! En voor mijn dochter brandt er ook eentje want vanaf morgen begint er een nieuwe procedure IVF. Duimeldeduimduimduim voor allebei!!!!!!!!