Met dochterlief terug naar de accupunctuur. Gisteren hebben ze een bevruchte eicel terug geplaatst. Vandaag werd aan de innestelling gewerkt . Een uur zijn ze daar mee bezig en ondertussen zit ik in de wachtzaal. Ik had mijn E-raeder mee. Eén van de practischte geschenken die ik ooit van mijn kinderen gekregen heb. Kompact minstens 5 boeken bij, dus leesvoer genoeg voor in geval van nood . Maar lang heb ik niet gelezen. Er kwam een oudere vrouw binnen en even erna een man van ongeveer mijn leeftijd. Zij bleken bij elkaar te horen, moeder en zoon.  Hij merkte mijn E-reader op en zei dat zijn vrouw ook eentje had. Hij had een tablet bij. Hij begon er op te werken, ik las ook verder. Ineens vroeg hij of ik veel las. En we zijn beginnen praten en praten, heel gezellig alsof we elkaar al jaren kenden. Lang geleden dat ik zo ongedwongen met een man gepraat heb, over mijn en zijn kinderen, hun levensloop, wat hij deed (hij is wiskundeleraar), wat ik deed, ..., hij duwde me zelfs lachend weg op de schouder, we spraken  over verschillende boeken die hij en ik gelezen hebben. Hij heeft mijn mail-ades opgeschreven om boeken door te sturen om te lezen op mijn E-reader. En toen kwam mijn dochter terug . Ik stelde hun aan elkaar voor en hij beloofde dat ik van hem nog ging horen. Toen we naar buiten stapten gniffelde Stéphanie: " Heb je een date? ' Jammer neen, deze is zoals ik al zei getrouwd. Maar dit is echt de wijze om op een fijne manier een man te leren kennen. Maar misschien, wie weet, ooit!

Stéphanie vertelde dat ze nog een naaldje in haar oor had om rustig te zijn. Dat moest daar blijven zitten (hopelijk doet dat goed zijn werk, want ze is zo gespannen als een veer). Toen ik haar ging halen, had ze buikpijn en was ze misselijk. Maar het zullen zeker haar darmen zijn, want om een zwangerschapsgevoel te hebben is het echt nog veel te vroeg. Gisteren pas ingepland dus dat is pas binnen 10 dagen eer we meer weten.

Duimeldeduim en kaarsje brandt!!!