Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
11-10-2005
Wild-Life: Gezworen Kameraden
Vandaag wil ik het afgewerkt schilderij laten zien.Aan de hand van dit schilderij wil ik de verschillende onderdelen die voorkomen in dit werkstuk bespreken. Achteraf wil ik enkel details specifiek toelichten. Het afgewerkte schilderij bestaat in dit geval uit een drietal grote onderdelen: -een achtergrond die een bepaalde kleurstruktuur bezit die het schildereij kenmerkt -een middengedeelte waar er iets meer in detail gewerkt is - de voorgrond waar alles precies uitgewerkt is. Deze drie onderdelen zorgen ervoor dat een schilderij goed overkomt bij de toeschouwer Hoe ontstaat nu zulk schilderij (mijn werkwijze)? Meestal begin ik met een goede basistiekening. Deze tekening ontstaat nadat er reeds verschillende voorstudies gemaakt zijn. Wanneer de ontwerptekening erop staat begin ik met de achtergrond in te vullen. Een achtergrond dient meestal onscherp getekend te zijn vormen dienen vaag weer gegeven te worden en de kleuren mogen niet te royaal in het oog springen. Toch dient men er rekening mee te houden de de gebruikte kleuren achteraf als het schilderij voltooid is de juiste uitstraling aan het schilderij geven. Met pastel is het namelijk zo dat je niet verschillende kleuren gaat mengen op doek of op het papier maar eerder probeer je reeds de gepaste kleuren rechtstreeks te gebruiken. Bij fijnschilderen met olieverf gaat men verschillende glacislagen over elkaar heen aanbrengen, waardoor men een bepaald effect weet te creëeren..Maar pastel schilderen is een dekkende schildermethode wat wil zeggen dat de kleuren die men aanbrengt voor een groot gedeelte reeds op zich zelf bestaan. Zoals ik gisteren reeds zei is dit schilderij gemaakt op glasspapier 000 wat het tekenen en schilderen enerzijds moeilijker maakt maar anderzijds ook een veel beter resultaat geeft. De heel fijne glaskorrels (zand noem ik het) houden het pastel veel beter vast en hierdoor kan men ook een dikkere laag pastel aanbrengen waar dit nodig is. Het moeilijke is dat men zeer weinig kan corigeren (men wrijft gemakkelijk de korrels weg), waardoor er lelijke vlekken ontstaan. Dus men moet zeer goed weten wat men alds uiteindelijk resultaat wil bereiken. Wanneer de achtergrond klaar is dan ga ik meestal over naar het middengedeelte van het schilderij of tafereel en in dit geval zijn dat de stammen en de twijgen die duidelijker afgetekend staan tegen de achtergrond (zij staan natuurlijk ook voor de achtergrond). Tenslotte werkt men de voorgrond uit (hier wordt alles in detail weergeven) en in dit geval zijn dat de wolven. Welke details wil ik nu in de volgende dagen extra bespreken: 1) de achtergrond hoe komt die tot stand 2) het middengedeelte met de bomen, twijgen en bladeren 3) de wolven waarin ik extra aandacht wil geven aan de vacht, de ogen en de neus.
Vandaag wil ik starten met een bespreking over een schilderij dat mij nauw aan het hart ligt. Dit schilderij heeft voor mij een speciale betekenins omdat dit het eerste schilderij was dat ik maakte op zandpapier.Dit pastelpapier is van zeer goede kwaliteit en geeft ook een enorme gloed aan de pasteltekeningen die men erop maakt. De moeilijkheid echter bestaat hierin dat men praktisch geen correcties kan aanbrengen in het schilderij dit omwille van de fijne zand (glas)deeltjes die op dit papier aanwezeig zijn.Als men iets (drastisch) wil corrigeren zal men de ondergrond (zandkorrels noem ik het) beschadigen en daardoor lelijke vlekken veroorzaken in het schilderij. Het is dus van het grootste belang om zowel de tekening als het schilderwerk zeer nauwkeurig uit te voeren. Het schilderij dat ik hier bespreek is een onderdeel van een groter schilderij van C. Brenders. Door dit schilderij te maken heb ik geleerd om vacht en ogen van dieren maar ook boomschors en andere strukturen uit de natuur te tekenen en te schilderen. Ik wil hieraan toevoegen dat ik dit schilderij verschillende keren gemaakt heb als studie om de verschillende onderdelen die in het schilderij te zien zijn onder de knie te krijgen.. Het is dan ook mijn bedoeling om verschillende van deze onderdelen uitvergroot weer te geven en te bespreken. Als eerste foto heb ik gekozen voor een schets waarop reeds een aantal elementen te zien zijn die voor het totale schilderij konden dienen. Verschillende schetsen heb ik herwerkt en gewijzigd maar deze schets kon het beste dienen als voorontwerp voor het definitieve schilderij. Je kan hier reeds goed de twee wolven onderscheiden waarbij de voorste wolf nog in een schetsfase staat. Dit ontwerp was reeds het derde of vierde ontwerp maar wel het eerste op het zogenaamde "zandpapier". Toen ik voelde dat het papier mij wel lag en ik de intensiteit van de kleuren zag komen besloot ik om hiermee verder te werken. Een nieuw hoofdstuk ging voor mij open in de pastelleer techniek.Ik heb deze schets ook niet veel verder meer uitgewerkt en ben toen begonnen met schilderen aan het echte schilderij. Hoe dat in zijn werk ging leg ik morgen verder uit.
De voorbije week is niet zo prettig geweest. In de eerste plaatsomdat onze oogappel Pieterke ziek is geweest en eigenlijk nu nog ziek is. Hij heeft al de ganse week redelijk wat koorts en is daar door nogal moeilijk en hangerig. Als je van een goede kant mag spreken bij ziekte dan is het dat hij praktisch de ganse week thuis is geweest bij Bomma en Bompa; Maar we hopen dat zijn dubbele oorontsteking en hoest stilletjes naar de prullenmand wordt verdrongen en dat hij weer terug onze kleine bengel wordt. Door deze beslommeringen en nog enkele andere minder prettige ervaringen is mijn blog werk iets in de vergetelheid geraakt maar .........daar gaan we verandering in brengen. Vanaf morgen begin ik weer met enkele besprekingen van schilderijen die weer in verschillende fases hun uitleg zullen krijgen. Het zal in eerste instantie gaan over een drietal schilderijen en als eerste zal het ontstaan en afwerken van een Wild-Life schilderij te volgen zijn.
Deze akwarel is ook iets voor een kinderkamer waarbij ik geprobeerd heb iets te maken wat een kind aanspreekt; Dus zeker geen kunstwerkjes maar eerder iets om een kinderkamer op te fleuren en verhaaltjes rond te vertellen. En dat kan rond dit thema en met Goofy in de hoofdrol (of beter in de vallende rol)
Ik heb een aantal dagen niet kunnen werken aan mijn blog omdat we mijn kleinzoon hebben opgepast tijdens zijn ziekte. Hij heeft op een bepaalt moment meer dan 40° koorts gehad maar nu gaat het weer wat beter met hem. Zoals beloofd enkele akwarelletjes voor op zijn kamer; Enkele handelen over Donald Duck en eentje over Goofy. In de eerste zie je Donald op reis maar natuurlijk is hij verkeerd. Hij is namelijk op de renbaan terecht gekomen. Deze spreekt Pieter enorm aan vanwege de heldere kleuren.
In de volgende paar dagen wil ik enkele aqua's tonen die ik gemaakt heb voor op de kamer van mijn kleinzoontje Pieter. Het zijn natuurlijk geen grote kunstwerken maar ze zijn interessant om mij op een speelse manier terug een klein beetje te oefenen in aquarelle techniek. Een techniek die ik redelijk veel gedaan heb maar de laatste tien jaren minder aan bod is gekomen door het pastelleren. Ook geeft het de nodige afleiding voor de momenten van pijn die ik de laatste tijd heb. Soms vraag ik me af of ik nog wel kan blijven schilderen omdat mijn rechterhand door de reuma niet altijd even gehoorzaam mijn bevelen opvolgt. Maar en dat is belangrijk deze aquarelletjes vervullen hun rol in een kinderkamer. Ik kan in elk geval zeggen dat Pieter er gek van is. De kleuren spreken hem enorm aan en ja de bedoeling is in hoofdzaak dat hij ze graag ziet. Telkens als hij blijft slapen ga ik met hem de verschillende prenten af en vertel hem wat er op staat. Hij begrijpt wel niet alles maar toch........Bompa beleeft er evenveel plezier aan als de kleinzoon. Enerzijds door ze te maken en anderzijds door verhaaltjes te verzinnen en te zien hoe Pieter geniet van dit alles. Even ernstig, want daar draait het in het leven toch om, zeker als je wat ouder wordt, plezier beleven aan dat wat je doet en wat je maakt.
Natuurlijk is dit een realistisch schilderij maar een aantal objecten zijn volledig verzonnen. Of beter, deze objecten zijn schilderde ik vanuit mijn kennis en fantasie welke ik heb over deze objecten. Deze voorwerpen behoren niet tot mijn collectie zoals ze op dit schilderij voorkomen. Toch zijn ze weergegeven in een herkenbare vorm en kleur. In de eerste plaats is dit de oude melkkan. Deze heb ik gemaakt volledig vanuit mijn verbeelding. Het is nog een kan die de boeren vroeger gebruikten voor de melk te transporteren. Ook de schotel waar de verschillende groenten inliggen is gedeeltelijk verzonnen ttz ik heb de grootte van de schotel aangepast zodat deze beter paste in de compositie welke ik voor ogen had. En tot slot de locatie waar alles tentoon gespreidt wordt is helemaal ontsproten aan mijn verbeelding. Wat schilderde ik echt naar model: - de groente - het fruit - de terracotta bloempotten. Hiermee hoop ik nogmaals aan te tonen dat realistisch schilderen meer is dan slaafs na tekenen of schilderen. Ik denk dat hiermee genoegzaam bewezen is dat Realistisch schilderen niet alleen een grote vakkennis vereist maar dat men ook over de nodige fantasie, moet beschikken om een goed schilderij te maken.
In dit schilderij zijn enkele zaken verwerkt die men alleen kan ontcijferen als de toeschouwer het schilderij goed bekijkt. Waarom de titel" Het geluid van water" 1) aan de kleding kan men zien dat het model zich in een ruimte bevindt niet in openlucht 2) het gezicht van het model is niet hekenbaar, het kan dus iedereen zijn (natuurlijk geen man) gezien de anatomie 3) er is een blote borst te zien wat het geheel een licht erotische uitstraling geeft maar ook een zekere nonchalence welke men heeft bij een gevoel van veiligheid. 4) het model is omgeven door een soort nevel wat bij de toeschouwer de bedenking oproept dat het model bevindt zich in een badkamer of sauna 5) in haar rechterhand heeft het model een schelp symbolisch geeft dit water weer en meer bepaalt de zee weer Bij dit schilderij wilde ik "het geluid van water weergeven" aan de hand van een aantal zeer realistisch geschilderde onderdelen (hoofdrol voor de schelp). Vroeger zei men als men een schelp tegen zijn oor hield je de zee hoorde ruisen en dat is waar probeer het maar..
De foto staat bij Foto van Realisme met Suggestief tintje. Dit schilderij is een realistische weergave van twee zwaluwen. Het handelt enerzijds over het monogaam zijn van deze vogeltjes en anderzijds probeer ik een tragisch moment in een leven gestalte te geven. De titel van dit schilderij is "Klaaglied voor mijn Partner". Het geeft de ruwe wekelijkheid weer van de tragdie die hier heeft plaats gevonden. Je ziet een zwaluw zitten bij zijn overleden partner en hij/zij probeert zijn/haar partner weer tot actie te roepen. Met dit schilderij heb ik een maatschappelijk gegeven willen aankaarten. Een mens kan in zijn leven heel wat tegenslagen verwerken met hulp van zijn partner gaat dit nog gemakkelijker. Want zoals het spreekwoord zegt "Gedeelde smart is halve smart". Maar en dit is de kern van de zaak er komt een moment dat de hulp en toewijding van je partner je niet meer kan helpen. Dat die partner even hulpeloos is als jij. Dan kan je partner alleen en in stilte roepen. Er is een verschil met de vogeltjes die ik schilderde en de mens. De mens is een redelijk wezen (meestal toch), de mens kan kracht putten uit de mooie en prachtige momenten die hij/zij samen met zijn/haar partner beleefde. Wat ik hier wil aantonen is dat de toeschouwer, wannneer hij dit schilderij bekijkt, een realistische weergave ziet van twee vogels. Maar en dit is het subjectieve of bijkomende of het extra gevoel dat ik wil opwekken bij de toeschouwer je duidelijk de onmacht van het levende zwaluwtje ziet en voelt.
Vandaag wil ik mijn wederwoord op het tema " Waarom Realistisch schilder als de realiteit toch al bestaat en voegen zij zelf iets zelf toe aan het bestaande" afsluiten. Om deze tekst goed te begrijpen leest men best ook deel één en twee. Het vorige deel heb ik afgesloten met de vraag:"wat is kunst eigenlijk".
Ja, wat is kunst voor jou eigenlijk? Wat Kunst voor mij is kan ik je wel zeggen. Voor mij bestaat Kunst op zich zelf niet. Kunst is voor ieder mens verschillend en anders. Wie zijn wij " de zogenaamde scheppers van "DE KUNST" om mensen die zich aangetrokken voelen tot de een of andere strekking en niet tot datgene wat je zelf maakt te veroordelen als kunst analfabeten. Wat van de volgende onderwerpen kan men als kunst beschouwen: Jan Hoet bepaalt die wat kunst is, een machine die stront (namaakstront) produceert is dat kunst, ham tegen de pilaren van het SMAK in Gent geplakt is dat kunst, een hoop afval op elkaar gestapelt is dat kunst, 127 bh 's aan elkaar geknoopt is dat kunst, een plafond van een der zalen in het koninklijk paleis vol geplakt met groene kevers en die ook de initialen van de belgische koningin vormen is dat kunst, de David van Michel Angelo is dat kunst, de hele Sixtijnse kapel is dat kunst, het Horta huis in Brussel is dat kunst. Mijn definitie van kunst is vrij eenvoudig "Kunst is datgene waar het kunnen van de ene mens ophoudt en maar waar een andere medemens uitdrukking kan aan geven". Als je deze gedachte verder volgt en niet laagdunkend praat over mensen die een andere stijl beoefenen, dan is alles, zelfs jouw schilderkunst kunst. Uit eigen ervaring kan kan ik je zeggen dat een goed portret maken kenmerkend aan je eigen stijl, met een goede gelijkenis aan het model, gemaakt met veel liefde en vakkennis en soms komt er zelfs moed bij kijken, om iemand af te beelden zoals hij werkelijk is, niet eenvoudig is. Toch zal dit portret,zoals ik reeds zei door de eigen stijl en kijk van de kunstenaar iets unieks zijn en dat betekent voor mij een vorm van kunst. Want niemand anders zal nog zo eenzelfde portret kunnen schilderen. Maar honderden mensen zullen wel eenzelfde foto kunnen maken van een model, en toch zijn er ook weer mensen die dat ietje extra's aan een foto weten te geven waardoor je gaat zeggen "dat is uniek" dat vind ik Kunst". Vergeef me als ik denk dat mensen gek zijn om aan de schilderijen van bv Herman Broodt (schilderijen welke hij in een kwartier soms zelfs minder) klaar stoofde, duizenden spenderen, toch zeg ik dan, iedere zot doet met zijn geld wat hij wil en hij zal wel zijn kunst van een ander zijn kunst kunnen onderscheiden zeker. Maar men moet mij niet vragen om geld aan een Herman Broodt te spenderen en men moet mij zeker niet vragen om dit als kunst te ervaren. zeker. Tot slot zou ik nog willen zeggen als een aantal schrijvers en dichters die bv hun romans of gedichten in spijkerschrift schrijven en zeggen dat de schrijvers en of dichters die hun romans en of gedichten in de gewone gangbare talen schrijven minderwaardig zijn aan hun werk. Enkel en alleen omdat zij (de schrijvers inhet spijkerschrift) iets nieuws brengen in de literatuur. Ook al kan niemand het neergeschrevenen lezen (met uitzondering van enkele specialisten) en de gewone sterveling moet er een extra extra verhaaltje bij krijgen om het die roman of gedicht te begrijpen, wel ik denk dat er nogal een storm zou opgaan in de wereld van de literatuur. Dus mijn beste Ludo dit moest mij even van het hart, en bedenk alvorens je iemand of een groep in de vergeethoek wil drummen, je verdomd goed moet nadenken over wat je zegt en zeker over hetgeen je schrijft. En tot slot wil ik je dit zeggen, in alle eerlijkheid, ik kan jouw kunst goed waarderen, al zie ik liever dat wat de realisten en aanverwanten schilderen, en dat mag toch of niet! Voor de rest wens ik je nog een prettig schildersleven.toe en even goede vrienden hoop ik.
Het vervolg op deel 1 van gisteren (25/09/2005) over het Realistisch schilderen en of realistische schilders iets bijbrengen aan de schilderkunst. Om een goed idee te hebben waar het over gaat lees je best ook deel 1.
Je zal mij nooit horen beweren dat een schilder die, doormiddel van enkele zwarte of rode punten en deze punten te flankeren door dito strepen en klodders verf en dan zegt dat hij sneeuw heeft geschilderd, niet naar de werkelijkheid kan tekenen of schilderen. Met een aantal neuten op zou ik daar zelfs zwarte sneeuw in kunnen zien . Dus verkondigen dat Modernisten niet kunnen tekenen uit waarneming, zou een zeer bekrompen mening zijn, daar ik niet eens weet wat die man of vrouw werkelijk als tekenaar of als schilder waard is. Maar evenzeer vind ik het een domme stelling te zeggen dat het naar Realiteit schilderen minder kunstig is aan het schilderen van een hervormde en eigen interpretarie van de realiteit. Want hoe weet je waar de schilder zich bevond op het ogenblik dat hij een boompje of dat model of dat landschap schilderde. Was hij wel op die plaats waarvan jij denkt dat het geschilderde een voorstelling is, of was hij in zijn atelier of op een andere locatie. En als hij al op locatie aan het schilderen was, heeft hij dan niet nieuwe composities, nieuwe kleuren en kleurarrangementen gemaakt van de bestaande toestand. Door eventueel objecten weg te laten en ander dingen toe te voegen kan hij een totaal nieuwe realiteit gemaakt hebben waar geen enkele toeschouwer achteraf weet van heeft. Er bestaat zoiets als dichterlijke vrijheid in het maken van gedichten,en de vrijheid die een schilder heeft bij het maken van schilderijen laten we die dan de schilderlijke vrijheid noemen. Of denk jij mischien beste Ludo dat ik letterlijk alle stillevens zelf uitstal en opzet en dan alles netjes overteken en schilder. En indien ik dat doe, dan nog maak ik de compositie (samenstellen van het stilleven) zelf en zelfs jij zal begrijpen dat het niet perse een compositie is die je in de natuur vindt. Neen dat onderwerp heb ik dan zelf samengesteld en zelf gemaakt, dat is iets wat ik zelf creëer. En door het realistisch te schilderen laat ik achteraf de toeschouwers, via mijn schilderij, mee genieten van iets dat eigenlijk een kortstondig leven heeft gehad. Neen mijn beste vriend, en vergeef mij de ironie, ik heb redelijk wat stielkennis opgedaan in de afgelopen 25 jaar als schilder, veel van deze zogenaamde realitische schilderijen komen voor een gedeelte of soms helemaal voort uit mijn fantasie. Ik weet hoe het licht reflecteert in een fles of op glas, ik weet dat een schaduw indien het licht van rechts komt zo en niet andersom achter een welbepaalde schaal ,of op een achtergrond valt. Een schaal of achtergrond die ik dikwijls zelf bedenk, die ik zelfs niet in mijn bezit heb of dacht je dat ik honderden houten achtergronden en evenveel doeken en andere objecten bezit die ik in mijn schilderijen gebruik. Zelf heb ik zeker niet de wijsheid in pacht ook niet als het over schilderen of kunst in het algemeen gaat, maar ik verzeker je, en dat weet ik uit ervaring dat de toeschouwer slim genoeg is en voor zichzelf bepaalt wat kunst is. Voor de een is dat super realisme voor de ander Naïve kunst voor weer een ander is dat een Visionistisch schilderij en voor nog andere is dat het Kubisme of Surealisme of Modernisme met al hun onderverdelingen. Eigenlijk zou ik je willen vragen wat is kunst? Wel mijn menig hierover geef ik morgen en ik ben benieuwd om de jouwe te kennen. Lees ook de tekst bij de foto hieronder voor iets meer inzicht in mijn redenering
Dit olieverf schilderij is een 20 jaar geleden gemaakt in het begin van mijn schilders bestaan op academie. Het schilderij is volledig gemaakt met het schildersmes (paletmes) en geeft een zicht op een landschap met twee knotwilgen.,dit zou je in eerste instantie denken. Dit is ook wel zo maar dit schilderij is volledig gemaakt in het atelier van de academie en het is volledig verzonnen. Waarom? Omdat een van onze opdrachten was om een zelf gekozen object te transformeren naar een bestaand object in de natuur. Ik koos een landschap te maken en als object had ik een stukje boomschors waarop een klein zilverkleurig plantje vegeteerde en het geheel was in een sierpotje bevestigd. Dit soort kleinigheden was toen nogal in trek om een huiskamer op te fleuren. Wat vind je in mijn schilderij terug van het object dat ik meenam: eigenlijk heb ik alle onderdelen gebruikt in mijn schilderij "Landschap met knotwilgen" te weten: 1) de boomschors komt terug in de stam van de knotwilgen 2) het kleine plantje zijn de lange wissen van de knotwilgen 3) het mos wat aan de voet van het plantje in de pot stond is het gras aan de voet van de knotwilgen. Wat wil ik hiermee bewijzen? Wel zeer eenvoudig de theorie dat realisten niets toevoegen aan de waarde van een schilderij totale nonsens is. Dit is toch een realistisch schilderij, maar en dat is mijn punt dit schilderij is geheel verzonnen en is uit mijn eigen verbeelding ontstaan alle elementen heb ik zelf zelf gecreëerd (geen punten , geen strepen, geen klodders verf edm) maar bestaande voorwerpen uit de natuur. Dus beste Ludo dit is het eerste voorbeeld dat jouw theorie van "realisten voegen niets toe aan het huisje boompje landschapje"op losse schroeven zet.
Antwoord op: Realistische schilders brengen niets bij .............
Naar aanleiding van een artikel dat ik gelezen heb op het blog van een van onze medebloggers, ben ik bijna achterover gevallen van verbazing. Volgende uitspraak werd gedaan: Schilders die een realistisch werk afleveren fabricereniets klakkelooszonder zelf een eigen inzicht toe te voegen of een specifieke eigen zienswijze te geven aan het geschilderde. En zodoende geen enkel extra gegeven bijdragen aan hetgeen ze schilderen. Wel deze uitspraak is een kunstenaar onwaardig. Ik heb dan ook onmiddelijk een reactie gegeven via het dagboek van de schrijver. Tevens wil ik hier mijn eigen menig geven en even rechtzetten en uitleggen waarom ik zulke uitspraak dom en weinig respectvol vind. In de eerste plaats wil ik u de mening van deze schrijver-artiest zeker niet onthouden:
Realisme
Waarom zouden beeldende kunstenaars zich beperken tot het slaafs nabootsen van de realiteit als die toch al bestaat? Is het dan niet veel boeiender om een eigen beeld te creëren. Maar het aangaan van die uitdaging schrikt duidelijk velen af. Tekenen betekent dus niet het afbeelden van wat ik zie, maar "wat zie ik er in." Wat kan de kunstenaar toevoegen aan de realiteit omdat die boom of dat landschap of dat model, zijn boom, zijn landschap of zijn model wordt.
Om het op een beschaafde toon te zeggen ben ik het niet helemaal eens met deze stelling.
Realisme of superrealisme of schilderen naar de werkelijkheid (realiteit) is in de eerste plaats het streven om de behoefte die ontstaat bij een schilder, om een deel van de visueel waarneembare werkelijkheid, zo in een plat vlak af te beelden, dat de kijker de illusie heeft de realiteit zelf te zien. Deze behoefte bestaat al duizenden jaren en is zeker zo oud als het schilderen zelf, mischien wel zo oud als dat de mensheid (denk aan de grotten van Altamira waar de toenmalige mens reeds de dingen die hij interessant vond op de wand tekende. Door te tekenen of tenminste te proberen iets gelijkend op weer te geven en gelukkig voor ons kende hij toen nog niet het Modernisme, heeft hij ons een inzicht gegeven in de toenmalige wereld of in de Realiteit van toen. Door de eeuwen heen is het schilderen naar model en naar de realiteit een academisch gegeven geweest om het zogenaamde "metier of vak" van schilder onder de knie te krijgen. Want laten we eerlijk zijn het Modernisme heeft zijn oorsprong in de 19de en 20ste eeuw waar een aantal artiesten een verhaaltje wisten te vertellen bij enkel strepen, vegen en dergelijke meer en hierdoor een aantal snobs wisten te overtuigen van hun kunnen. Dus waarom zouden de werken van een "kunstenaar" die de drang en de behoefte heeft om te schilderen naar wat hij ziet of van objecten die hij in zijn verbeelding ziet en die wonderwel gestalte geven aan een aantal realistische en hedendaagse dingen. Voor de toeschouwer is er geen verhaaltje nodig om het schilderij te begrijpen omdat de dingen herkenbaar zijn.Maar waarom deze schilderijen van minder belang of minder kunstig zouden zijn dan de werken van iemand die de werkelijkheid vervormt blijft mij een raadsel. Toch niet omwille van dat verhaaltje hoop ik, want en dat is het mooie van de zaak, je kunt dat verhaaltje nergens vastknopen aan wat je op dat doek of blad ziet. Ik persoonlijk denk dat je een toeschouwer niet hoeft te vertellen of iets moet wijsmaken over wat hij dient te zien in je werk. Ik denk dat een toeschouwer slim genoeg is om te zien wat er op het doek staat als het tenminste duidelijk is wat je werk voorstelt en dat dat is even belangrijk laat de toeschouwer zelf invullen wat dit of andere tekening voorstelt..
Om deze tekst niet te lang te maken en je de kans te geven om zelf eens na te denken en eventueel commentaar te geven over wat je net hebt gelezen (via mijn gastenboek of e-mail) komt morgen een tweede deel.
Ook wil ik je vragen goed het bovenstaande schilderij te bekijken en aandachtig de uitleg te lezen. Vriendelijke dank.
Als voorbeeld wat Pastel wel kan betekenen in portret schilderen wil ik nogmaals het portret van mijn kleinzoon ter sprake brengen. Je kan hier goed de subtiele tonen zien die er nodig zijn om een baby van 1 maand weer te geven. Wat ik zelf bijzonder vind aan deze tekening is dat je de teerheid van zulk klein mensje als het ware kunt voelen.Ook het contrast tussen de handen van mijn vrouw en Pieterke is zeer uitgesproken, 1) door de afmetingen van de handen kan je, je een idee vormen van de kleinheid van dit stukje mens. 2) de vorm en kleur van de handen tov van het tere gezichtje van Pieter spreekt boekdelen 3) tot slot heeft geheel het portret volgens mij een intimiteit die je prachtig en alleen met pastel kunt weergeven. Ik wil hier wel benadrukken dat dit mijn interpretatie van het werk is. Voor morgen wil ik een wederwoord geven op iets wat ik gelezen heb op de blog van iemand en het schrijfsel handelt over het ondergeschikt zijn van schilders die Realistisch schilderen.
Vandaag wil ik een lans breken voor mijn meest geliefde medium bij het tekenen en schilderen namelijk het "Pastelkrijt". Waarom pastelkrijt? Wel eigelijk is dit een appart verhaal . Van in mijn jeugd had ik reeds een voorliefde voor tekenen met potlood en pen. Ik kende het pastel als medium toen nog niet. Later in mijn academie tijd Bilzen kwam ik bij momenten in aanraking met pastel, dit medium werd niet specifiek onderwezen, het kwam wel aan bod maar meer als hulpmiddel bij het snel kleurschetsen. Na mijn academie tijd heb ik een hele tijd op mijn eentje als kunstenaar bezig geweest waarbij ik nog weinig in contact kwam met andere kunstenaars liefhebbers. Tot ik op een bepaald moment de kans kreeg om aan te sluiten bij de Kunstkring Alkanna. Daar leerde ik Gerard Tullemans kennen een Kunstenaar in de echte zin van het woord een kunstenaar in hart en ziel die als kleine bijverdienste de leden van de kunstkring de kneepjes van het vak als het ware bijbracht (de meeste waren en zijn nog steeds autodidact). Wel van die man leerde ik op enkele maanden meer dan de vijf jaren in de academie. Gerard was een pracht kerel zowel als artiest maar zeker als mens. En hij bracht me eigenlijk op het spoor van Pastelleren omdat zo zei hij ik veel aanleg had voor tekenen en schilderen met een droge techniek waarmee hij niet bedoelde dat ik een droog stoppel was (althans dat hoop ik toch niet) maar eerder zoals hij het uitdrukte had ik iets in mijn vingers dat het beste tot uiting zou komen als ik me specialiseerde in tekenen met krijt (zo noemde hij het pastel). Om mij te overhalen (want toen was olieverf en aquarelle het van het maar het liefst tekende ik toch met de pen) nam hij me mee naar een tentoonstelling in Maaseik van Jef van Grieken. Hetgeen ik daar zag was voor mij een ware openbaring, wat kon die man tekenen MET PEN en wat maakte die man mooie etsen en ook prachtige schilderijen met ............ . Ik moet eerlijk bekennen dat de pentekeningen mij meer aanspraken dan al de rest maar toen we achteraf samen een pint gingen drinken vertelde Gerard mij dat die Jef van Grieken prachtige pentekeningen maakte en dat het pastel schilderen daar zo goed bij aansloot en langs zijn neus weg zei hij dat zou jij ook eens moeten proberen Pierre. En na verschillende pinten, en heel wat uren late,r was ik zelf ook overtuigt dat ik dat pastel schilderen ook eens moest proberen. Ik moet nu zeggen ik heb mij die beslissing niet beklaagt want als je het pastel weet te gebruiken zoals het hoort met het juiste gevoel en ""Zacht" dan geeft het je onder de vorm van subtiele maar toch zeer intense kleuren die een fantastische gloed tentoon kunnen spreiden je een enorme respons van kracht en gloed terug. Morgen iets meer over het pastel zelf.
Deze tafel heb ik onlangs gemaakt om in het clubatelier te gebruiken. Gezien we met verschillende mensen bezig zijn met pastel, dacht ik dat het goed zou zijn om dit atribuut te maken en het laten uit proberen door clubleden. Indien men goed kan werken met dit tafeltje dan kan ik er verschillende bijmaken waardoor het weer ietsje interessanter wordt om te tekenen met pastel. Ik zelf werk reeds jaren thuis op mijn tekentafel in deze schuine stand en ben daar zeer tevreden over. Ook bespaar je plaats (soms een probleem op de club) met deze tafel omdat je zowel je tekening (tot 1m²) kwijt kan maar ook je tekenspullen en tekenschets.
Dit uitklapbaar werktafeltje gebruik ik zeer veel als ik buiten ga schilderen het is een zeer eenvoudig ding zoals je kan zien en ik gebruik het meestal voor aquarelle en pastel of pentekeningen. Het gebruik is even evenvooudig als het tafeltje zelf, je hoeft namelijk enkel het blad op je schoot te leggen en klaar is Kees. Tekenspullen heb je bij de hand in het bakje onder aan het blad en de rest is ...........!
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag wil ik starten met een bespreking over een schilderij dat mij nauw aan het hart ligt. Dit schilderij heeft voor mij een speciale betekenins omdat dit het eerste schilderij was dat ik maakte op zandpapier.Dit pastelpapier is van zeer goede kwaliteit en geeft ook een enorme gloed aan de pasteltekeningen die men erop maakt. De moeilijkheid echter bestaat hierin dat men praktisch geen correcties kan aanbrengen in het schilderij dit omwille van de fijne zand (glas)deeltjes die op dit papier aanwezeig zijn.Als men iets (drastisch) wil corrigeren zal men de ondergrond (zandkorrels noem ik het) beschadigen en daardoor lelijke vlekken veroorzaken in het schilderij.
