Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
01-11-2005
Fase 2A:"Deur van Moskee".
Vandaag enkele woorden over het verder afwerken van de achtergrond en meer bepaald het gedeelte in de linkerbovenhoek (dit is het zelfde gedeelte als in de eerste fase A). Je zult mischien denken dat er niet veel gewijzigd is sinds de vorige detail opname toch moet ik het tegenovergestelde beweren. Als je goed kijkt zul je zien dat er een aantal wijzigingen zijn aangebracht in kleur en vorm. Voornamelijk heb ik geëxperimenteerd met de kleur. Dit heb ik gedaan om meer diepte te sugereren . Het is nog steeds niet zoals ik het hebben wil maar toch kan je nu duidelijker zien dat de lichtere stukken pleisterwerk voor of bovenop het donkere gedeelte zitten. Eigelijk zijn de lichtere stukken de nog aanwezige buitenafwerking en de donkere stukken zijn de stukken waar de buitenlaag reeds is afgebrokkeld. Het kleurgebruik is nog steeds meer naar de koude kant (grijs en meer bepaald koud grijs) maar dat zal in de loop van de volgende fases ook moeten veranderen. Je ziet reeds een eerste aanzet naar een warmere kleur op de hoogte van de bovenste uitstulping van de deuromkadering. Hier ben ik reeds bezig geweest met wat meer okertinten aan te brengen op de nog bestaande gevel bepleistering. Naar mijn mening is dit een goede kleur voor een warme gloed te laten schijnen op de bepleistering en komt beter tot zijn recht in de volledige kleurencompositie. Zoals je kan zien is dit werk nog lang niet af en voor morgen geef ik een gedetailleerde bespreking over de linkerkant van de deuromkadering waarbij de linkerpilaar de volledige aandacht zal krijgen.
Vandaag ga ik wat meer uitleg geven over de tweede fase van in aanhef vernoemd schilderij. In deze tweede fase heb ik meer aan de linkerkant van het schilderij gewerkt. Waarbij ik de onregelmatige structeren in de achtergrond verder onderhanden heb genomen. Ook de zijpilaar links heb ik verder uitgewerkt. Algemeen genomen zul je je mischien afvragen waarom ik aan de linkerkant begin en niet aan de rechterkant? Steeds als ik aan een schilderij of een volgende fase begin zal ik linksboven in de achtergrond beginnen. De reden hiervoor is zeer eenvoudg. Ik ben namelijk rechtshandig en daarom werk ik van linksboven naar rechts beneden. Doe ik het andersom dan zit ik steeds met mijn rechterhand voor of in het pas geschilderde stuk te werken. Waardoor de kans op beschadiging van dat stuk veel groter is. En dat is vooral bij pastel schilderen van belang omdat pastel nogal rap een smeerboel wordt als je niet goed oplet. Wat heb ik gedaan aan deze linkerkant? Aan de structuur van de achtergrond heb ik nog enkele zaken uitgeprobeerd. Met de bedoeling om het relief en de diepte nog beter naar voor te brengen. De linker zijpilaar heb ik verder uitgewerkt met de bedoeling het architektonische beter in de vingers te krijgen. Ook dient deze linkerpilaar het spiegelbeeld van de rechter te zijn. waardoor het iets gemakkelijker wordt om die rechter te construeren. Dat betekend niet dat links en rechts volkomen gelijk van kleur en of aftakeling zullen zijn. Maar de grondvorm van beide zijpilaren dient gelijk te zijn. Tot slot kun je ook zien dat de raamkader van het venster boven de deur een kleuraanzet heeft gekregen. Deze kleur moet je in de volgende fases goed in het oog houden. Door kleur aanpassingen zal deze nu nog vlakke kader wijzigen, en uiteindelijk de vorm van een raamkader zal krijgen. Ook is er een eerste uitprobeersel van de grond voor de deur en de deur plaat. Morgen ga ik een uitvergroting van de linkerachtergrond bespreken waardoor het vorderen in dit gedeelte van het schilderij nog duidelijker wordt.
Ik heb kunnen vaststellen dat de foto van gisteren niet zo heel duidelijk is overgekomen op mijn blog. Hoe het komt weet ik niet maar vandaag ga ik extra aandacht besteden aan de foto. Vandaag ga ik de deur uitvergroten. Zoals je op de foto kan zien is de deur ingekleurt met een blauwe ondergrond. Deze ondergrond geeft nu reeds een voorproefje van het beoogde effect van het afgewerkte schilderij. Natuurlijk in mindere mate als bij het voltooide schilderij. Ik heb reeds aangehaald dat ik beoog om een goed contrast te krijgen tussen de verschillende onderdelen (in kleur) van het schilderij, maar dat er ook een eenheid (kleurcompositie) dient aanwezig te zijn. Op het onderwerp van vandaag zie je ook dat er een aantal details aanwezig zijn die nog verder uitgewerkt moeten worden. Deze details breng ik toch reeds in de beginfase aan om zo reeds een goede kijk te hebben, op het voltooide schilderij. Zo kan je zien dat er op de deur een hele reeks klinknagels getekent zijn. Deze nagels moeten aangeven dat dit een redelijk zware deur moet zijn. Ook zie je de deurklopper die summier aangegeven is maar ook heb ik reeds een paar plaatsen ingetekend waar de verf aan het afbladderen is. Hier zie je weer het zelfde als gisteren de plaatsen waar de verf weg is wordt ingekleurt maar met een redelijk lichte toon. Wat hiert vooral opvalt is dat het venstertje in de deur nog niet aangepakt is . Waarom kun je je afvragen? Wel daar heb ik geen speciale reden voor. Alleen kan ik meegeven dat ik, door dit niet in keuren de mogelijkheid open laat om dit venster volledig aan te passen aan de omgeving. En dat ik in de volgende fases nog de mogelijkheid heb om dit de juiste invulling te gevenn. Ook kan je zien dat er nog alleen maar gewerkt is aan de omijsting in de zijpilaren. Ook lichtjes aan de boog en de bovenste ribben. Waarom? Eenvoudig omdat ik nog niet goed wist hoe ik dit verder moest afwerken en ik hiervoor nog enkele extra gedachten moest uitwerken. Aan de tegels en het venster boven de deur is ook niets gedaan omwille van dezelfde reden als hierboven beschreven. Waarom geef ik dit mee? Wel ik wil hiermee aantonen dat het maken van een realistisch schilderij niet alleen maar een creatief proces is maar dat er je ook veel nadenk momenten nodig hebt. Deze nadenk momenten zijn er nodig om het creatieveproces tot een goed einde te brengen. Gisteren schreef ik reeds dat ik het schilderij practisch helelmaal in mijn hoofd heb alvorens ik begin te schilderen. Maar en dat zie je vandaag tijdens het schilderen dienen er wijzigingen te komen in dat idee omdat je in de schilderperiode tot de constatatie kan komen dat hetgeen je vooraf dacht niet mooi of niet goed uitvoerbaar is. Tot slot wil ik zeggen dat dit soort problemen eigenlijk luxe problemen zijn. Ik wil hiermee zeggen dat je ook tevreden kunt zijn met een minder doordacht en of afgewerkt product maar ja zo ........werk ik niet. Morgen begin ik met de tweede fase uit te leggen.
Vandaag wat meer uitleg over de stenen rechts van de deur. Steeds is het voor mij een uitdaging een schilderij te maken waar wat architectuur in aanwezig is. Bijzonder met pastel is dit niet zo vanzelf sprekend. Om tot in de kleinste details een juiste weergave van de architecturale vormen te komen dien je toch heelwat creativiteit aan de dag te leggen. Zoals je op de foto kan zien is aan dit gedeelte van het schilderij in deze eerste fase niet zoveel gebeurt. Toch is het belangrijk om met de nodige aandacht aan de onderlaag te werken. In de eerste plaats geeft dit je een eerste overzicht in verband met de gebruikte kleur maar ook hoe die kleur in het schilderij zal gaan werken. In de tweede plaats en ook dat is belangrijk krijg je het gevoel of je al dan niet goed bezig zijt. Ik noem het altijd "het in de vingers krijgen van het schilderij". Want je kunt een bepaald werk wel helemaal klaar hebben in je hoofd dat wil daarom niet zeggen dat het schilderij af is. Voor mij begint na het denkproces het creatieve proces en die zijn volgens mij even belangrijk. De algemene kleur is op dit moment nog een citroengeel met een zweem van oker en voor de kapotte stenen heb ik gebrande sienna gebruikt. Ook bij de eerste opzet gebruik ik reeds de verschillende kleuren die ik later in de volgende fases verder uitwerk en meestal vertrek ik met een lichtere toon dan diegene waarnaar ik streef als het schilderij voltooid is. Waarom? Wel op deze manier kan ik tijdens de volgende fases nog verschillende wijzigingen aanbrengen. En het is gemakkelijker om een lichte toon te verdonkeren dan andersom. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik nooit lichtere tonen over donkere plaats. Ook het uittekenen van de de boog rond de deur dient vrij secuur te gebeuren. Zoals ik reeds in de vorige dagen beschreef ga ik proberen steeds dezelfde stukken van het schilderij uit te vergroten. Hierdoor kan je beter de evolutie zien die het schilderij ondergaat tijdens de verschillende fases. Er zullen ook enkele speciale uitvergrotingen besproken worden waarmee ik hoop een nog beter beeld van de werkwijze te geven. Voor morgen wil ik wat meer uitleg geven over de deur en de omkadering van de deur.
Fase 1A: Detail achtergrond muur van "Deur Moskee"
Zoals gisteren gezegd ga ik vandaag iets meer vertellen over de achtergrond in dit schilderij. Het is een hele uitdaging om een schilderij als dit goed af te werken gezien de complexiteit enerzijds en de eenvoud anderzijds van het onderwerp maar die beiden in dit schilderij aanwezig zijn. Complex door de achtergrond en de architectuur, eenvoud door het onderwerp zelf "een deur". Ik zal steeds dezelfde stukken van het schilderij uitvergroten zodat je perfect de evolutie van het schilderij kunt volgen. De opbouw zal als volgt werken: bv Fase 1 zal ik zoals gisteren een algemeen overzicht van die fase (met foto) geven bv Fase 1A vandaag geef ik een uitvergroting van de achtergrond (steeds het linker gedeelte van het schilderij). Fase 1B morgen geef ik een uitvergroting van de stenen die zich op het rechtergedeelte van het schilderij bevinden. Fase1C en dat is dan overmorgen zal steeds als laatste gedeelte van die fase de deur en de omlijsting een uitvergroting krijgen. Hierachter komen dan de verschillende andere fases aan bod met steeds dezelfde onderverdeling zoals hierboven beschreven.Dus iedere fase zal uit vier beschrijvingen bestaan.
Als je nu goed kijkt naar de foto dan kun je zien dat er nogal wat verschillende kleuren nodig zijn om het relief waaruit de muur bestaat weer te geven. Ik heb hier gekozen voor een grijze onderlaag waarop ik later met verschillende andere kleuren zal werken om een mooi geheel te krijgen. Dit is nodig om zowel de muur, de omlijsting en de deur als een aangenaam geheel te presenteren. Dit betekend dan ook dat de achtergrond complementair dient te zijn met de stenen (oker en geel ) en de deur (blauw). Het grijs dat ik gekozen heb in deze eerste fase is een blauwachtig grijs. Waarom? Wel eenvoudig omdat dit later zal moeten meehelpen de blauwe kleur van deur te ondersteunen. Maar ook gaat deze blauwgrijze en ietwat koudere ondertoon, een goed tegengewicht moeten geven aan de warme oker en gele tinten die in de stenen aanwezig zijn. In de volgende fases zullen deze ondergrond kleuren gedeeltelijk verdwijnen. Maar en dit is een van de belangrijkste dingen waar een schilder dient mee rekening te houden om een goed schilderij af te leveren, deze onderlaag kleuren zullen de nieuwe kleuren beïnvloeden en zodoende een bepaald karakter geven. Het karakter dat ik beoog in het laatste stadium (als het schilderij afgewerkt is) is dat de muur een perfecte aanvulling is van de deur en van de stenen langs boven en opzij van de deur. Dit klinkt nu wat ingewikkeld maar in de loop van het schilderproces zal dit veel duidelijker worden een aantal foto's zal dit proces nog eenvoudiger te begrijpen maken. Ik hoop aan de hand van dit systeem weer iets duidelijker de tot stand koming van een pastelschilderij te laten zien. Morgen ga ik het rechter gedeelte van het schilderij ttz de stenen verder in detail beschrijven. beschrijven
Meesteal start ik met een schets wat ook nu het geval is geweest . Vervolgens begin ik een aantal zaken in kleur op te zetten (meestal een gedeelte van de achtergrond).Ook probeer ik in verband met de kleurcompositie iets van het middengedeelte en de voorgrond weer te geven. Op de foto kan je zien dat ik een gedeelte van de muur bewerkt heb en ook een basiskleur op de deur gewreven is. Het moeilijke en achteraf is dit dan iets gemakkelijker praten, is bij dit soort werk dat je alles redelijk nauwkeurig dient uit te tekenen. Zeer gedetailleerd werken met pastel is moeilijker dan met bv olieverf omdat je afhankelijk bent van de pastelkrijtjes. Deze krijtjes zijn nogal dik en de stukjes die je van de krijtjes afbreekt hebben niet altijd de vorm die je wilt. Bij olieverf is het iets gemakkelijker omdat je daar met verschillende haarsoorten en dikte van het penseel kunt werken en je de dikte van de verf kunt aanpassen aan je penseel of aan dat wat je wilt schilderen. Dit wil niet zeggen dat het gemakkelijk is om met olieverf zeer gedetailleerd of "Fotorealistisch te schilderen" ook wel fijn schilderen genoemd. Hetgeen ik op dit moment schilder behoort tot de realistische stijl maar het neigt naar het fotorealisme maar is zeker geen fijnschilderen zoals men dat bij olieverf kan zien.. Je kan natuurlijk voor de fijne details met pastelpotloden werken maar deze hebben niet dezelfde mooie kleurintensiteit als de krijtjes en ze zijn ook harder dan de pastelkrijtjes waar ik mee werk. Een van de moeilijkheden bij dit schilderij is dat ik de grijze muur wil weergeven zoals ze is namelijk met veel afgebrokkelde bepleistering. Ik kan je zeggen dat dit nu reeds in de eerste fase niet meevalt.om dat relief op de muur weer te geven. Het is namelijk zo dat ik in de achtergrond een gedetailleerde vorm van ondergrond wil tekenen maar en dat is de kunst die achtergrond mag niet de hele aandacht gaan trekken hij moet achtergrond blijven. Ook de architectuur dient hier goed uit getekent te zijn want anders krijg je een tekening die niet klopt architectonisch gezien. De geelachtige stenen langs en opzij van de deur dienen ook hun verweerd uiterlijk te krijgen. In de eerste plaats breng ik hier een lichte nuancering aan door de plekken die niet meer hun oorsprokelijke kleur hebben reeds een oker onderlaag te geven De deur zelf zal in een helder blauw voor een goed contrast zorgen ten opzichte van het metselwerk. Boven de boog van de deur waar momenteel nog niets is gebeurt zal er een soort van faincetegeltjes komen waar ik op dit moment nog niet de juiste kleuren voor heb. Eerlijkheids halve moet ik er aan toevoegen dat ik de tekening die in deze tegeltjes voorkwam iets eenvoudiger gemaakt heb omdat de oorspronkelijke tekening onmogelijk uit te voeren was met pastel, zeker op het formaat waar het schilderij nu op gemaakt is (afmeting 60/75cm). Morgen wil ik aan de hand van enkel detailfoto's iets verder ingaan op de achtergrond en de stenen.
Ik ga weer in enkele dagen de werkwijze en het ontstaan van het bovengenoemde schilderij door middel van een fotoreportage weergeven. Het idee om dit schilderij te maken is gekomen toen ik op een bepaalde dag een jeugdvriend terug zag die ik in jaren niet meer gezien had. Hij heeft een aantal jaren in Marokko verbleven en heeft er een enorme verzameling foto's aan over gehouden. Niet alleeen van het land zelf, maar ook van de bewoners met hun rites en gebruiken, heeft hij prachtige foto's. Zijn hobby kun je dan ook wel raden. Bij een bezoek aan hem viel mij een foto speciaal op (er waren er meerdere die mijn speciale aandacht hadden). Maar deze viel mij op door haar eenvoud en kleuren harmonie, maar ook de tegenstelling van oud en nieuw en dit alles kon je terug vinden op een klein onderdeel, van iets enorm groots namelijk een moskee. Ik heb dan ook dat onderdeel, een deur die volgens mij alles in zich had om als onderwerp te dienen voor een schilderij. Van deze foto heb ik enkel ontwerpen gemaakt en na enige tijd was ik tevreden met één bepaald ontwerp. Ik ben dan begonnen aan een schilderij waar enkel een deur en een stuk muur op staat. Niet veel als te schilderen onderwerp zul je mischien denken maar volgens mij genoeg om het te proberen. Het onderwerp heeft inderdaad op het eerste zicht niet veel om het lijf, maar, en dat zie je pas als je goed toekijkt er zitten wel enkele elementen in die de moeite waard zijn. Bijvoorbeeld het weergeven van de architectuur en bepleistering, maar ook nog enkele kleinere elementen zoals de faience tegels met hun speciale kleuren. Kleuren die met pastel minder gemakkelijk weer te geven zijn. Zoals steeds begin ik mijn reportage met een foto van het afgewerkte schilderij en ga ik de volgende dagen het schilderproces stukje bij beetje proberen uit de doeken te doen. Vanaf morgen deel één met het ontwerp en de eerste aanzet..
Als laatste stukje over de guldensnede wil ik nog de volgende manieren brengen.Je kan natuurlijk de methode met de rechthoek die ik reeds beschreven heb uitbreiden naar de twee hoekpunten, waardoor je twee focuspunten krijgt in je rechthoek . Dit wil zeggen (zie op foto tekening 1) dat je een diagonale lijn trekt in je rechthoek en dat je van uit de twee overgebleven hoekpunten een loodlijn trekt op deze diagonaal. Hierdoor krijg je twee snijpunten en wanneer je blikvangers opbouwt rond één van de twee snijpunten dan staan deze op een goede plaats. Dit kun je ook doen op dezelfde manier met een staande rechthoek. En voor een vierkant formaat verdeel je je tekenvlak zowel horizontaal als vertikaal weer in drie gelijke delen en op een van de vier verkregen snijpunten kan je weer je blikvangers plaatsen.(zie ook tekening 3) Om blikvangers nog beter in de aandacht van de kijker te brengen maak ik ook nog gebruik van kleur. Warme kleuren hebben de neiging meer naar ons toe te komen dan koele kleuren. Koele kleuren hebben namelijk meer de neiging naar de achtergrond te verdwijnen. Er zijn natuurlijk nog verschillende ander methode om je compositie te versterken en je blikvanger meer en meer in de kijker te plaatsen. Ik ga nu zeker niet te ver ingaan op deze materie omdat het dan te zeer op een tekenles gaat lijken en dat is het laatste wat ik zou willen. Ik hoop dat ik met deze drie deeltjes weer een klein tipje heb kunnen oplichten in verband met het opbouwen van een schilderij met pastel en het opbouwen van schilderijen in het algemeen.
Vandaag wil ik nog enkele manieren bespreken om blikvangers een juiste plaats te geven op uw schilderij. Ik wil nogmaals beklemtonen dat ik geen leraar ben en dat ik ook niet de pretentie wil hebben om alles te weten. Ik wil alleen meewerken, om voor het brede publiek, een tip van de sluier op te lichten omtrent kunst in het algemeen en schilderen en tekenen in het bijzonder (omdat ik dit al jaren doe). Dit gezegd zijnde ga ik verder met hetgeen ik normaal zou uitleggen vandaag. Enkele gemakkelijke manieren om met behulp van de Gulden snede de juiste focuspunten te vinden. Ik vertrek weer van dezelfde rechthoek (20x12 cm of een veelvoud). 1) teken een diagonale lijn van de ene hoek naar de andere.Het maakt niet uit welke hoek je kiest maar deze lijn verdeelt de rechthoek in twee gelijke driehoeken.(zie figuur 1 op de foto). 2) trek vanuit één van de twee overblijvende hoeken een tweede lijn die de eerste lijn snijdt in een rechte hoek (hoek van 90° graden). De plaats waar deze twee lijnen mekaar snijden is een uitstekende plaats voor een focuspunt. (zie tekening 2). 3) Door deze toepassing krijg je drie driehoeken van verschillend formaat. Wanneer je nu voorwerpen neemt die ongeveer in deze driehoeken passen dan krijg je een harmonieuze compositie. Je kunt natuurlijk op allerlei wijzen variëren met deze formule: door je blad bv een kwart slag te draaien of op zijn kop te leggen. Of door je rechthoek verticaal te tekenen of in spiegelbeeld enz. Morgen sluit ik dit onderdeel af met nog enkele voorbeelden te geven hoe je een compositie kan verlevendigen.
Vandaag wil ik het wat uitgebreider over de Gulden Snede hebben en wat zij betekent voor schilders en tekenaars. Eerst nog even antwoord op de vraag van gisteren "waar wordt je oog in het schilderij Gezworen Kameraden naar toe getrokken en waarom"? Wel ik denk dat iedereen die naar dit schilderij kijkt onmiddelijk de eerste wolvenkop ziet en zeker eerst het oog in die kop. Vandaar wordt je via de snuit naar de volgende kop gebracht en dan dwaalt je blik over het hele schilderij. Althans dit is de bedoeling. Het grote punt dat ik wil bewijzen is dat de kop zich op een focuspunt bevindt en daardoor het oog van de kijker aantrekt. De Gulden Snede? Als je vroeger al eens indutte tijdens de wiskundelessen, dan kan dit wel even pittig worden, maar met de volgende formule vindt je de perfecte focuspunten. Ik noem deze versie van de guldensnedecompositie ook wel eens de regel van drie. 1) teken een horizontale rechthoek van 12x20 cm. Deze smalle rechthoek wordt de tekenruimte. Wanneer je een grotere tekenruimte wilt dan vermenigvuldig je de afmetingen van de rechthoek met het veelvoud dat je, de tekenruimte wil groter maken.(bv tweemal groter dan zou de perfecte rechthoek 24x40 cm zijn, bij driemaal groter 36x60 cm enz.) 2) verdeel deze rechthoek in drie gelijke vertikale stukken 3) verdeel de rechthoek nog eens in drie gelijke horizontale stukken. Kijk nu naar de figuur op de foto dan zie je vier punten waar deze lijnen mekaar snijden, ik heb er een cirkel omheen gezet. Wel deze vier punten zijn alle vier fantastische focuspunten, maar de beste twee staan rechts- en links boven (rood en groen). De meeste mensen lezen van links naar rechts, hierdoor bekijken ze een tekening ook meestal eerst links onderaan en dan naar rechtsboven en zo verder over het gehele schilderij of tekening. Als je een focuspunt rechtsboven plaatst, gaat de blik van de kijker van linksonder naar het focuspunt. Ik hoop dat deze tekst voor iedereen begrijpelijk is maar als je de foto bekijkt dan dan kun je perfect zien wat ik bedoel. Morgen geef ik nog een paar andere manieren om je focuspunt te zoeken en te verlevendigen.
Zoals gisteren reeds gezegd ga ik vandaag en de volgende dagen proberen iets te vertellen over de Gulden Snede. Ik ga geen ingewikkelde tekst of theorie schrijven maar eerder een heel begrijpelijk voorbeeld laten zien en aan de hand van een aantal vragen en antwoorden het geheel begrijpelijk te maken.. Onze ogen verkiezen een bepaalde composities boven andere. Waarom? Wel daar zijn verschillende redenen voor een van de belangrijkste is eigenlijk dat je zelf steeds eerst kijkt naar datgene wat voor jouw interressant of belangrijk is. Intuitief ga je steeds een blikvanger zoeken in een compositie. Dit kan op een schilderij zijn, in een groep mensen of bij een aantal bij elkaar gelegde of gestapelde voorwerpen zijn. In mijn geval gaat het over een schilderij en hetgeen ik met dat schilderij wil laten zien. In de eerste plaats is het doel van een schilder een schilderij maken dat hij mooi vindt en interessant genoeg is om op doek vast te leggen. Onmiddelijk daaraan vast hangt zijn verlangen om iets te maken dat een aantal mensen weten te waarderen. Door op zijn schilderij de "blikvanger " op de juiste plaats te zetten kan hij zijn schilderij of tekening aantrekkelijker maken. Waar komt die blikvanger? Hier is het belangrijk dat hij zijn Focuspunt of blikvanger niet te kort op de kant van het doek zet. Hij wil immers niet dat de kijker via die blikvanger vlak bij een zijkant onmiddelijk naar een volgend schilderij wordt gebracht. Je plaatst de blikvanger ook niet in het midden van het schilderij want dat komt saai en vervelend over. Waar ga je dan het focus punt plaatsen? Een gouden regel is de Gulden Snede. Dit is een gouwe ouwe zou ik zeggen.De guldensnedeformule om goede composities te tekenen, komt zoals veel andere principes van bij de Oude Grieken. Deze formule is gebaseerd op de definitie van de perfecte rechthoek Met deze klassieke vorm van compositie wordt de aandacht van de kijker rechtstreeks op het focus punt gericht. Als toepassing op het al dan niet goed plaatsen van het focuspunt zou ik nu willen vragen het volgende te doen: Kijk naar de foto van de wolven (om een goede foto te hebben klik er op zodat zij vergroot weergegeven wordt) en probeer dan eens uit te vinden waar je oog naar toe getrokken wordt. Waarom wordt je oog naar dit punt getrokken en wat doet het verder met je oog. Probeer hierop zelf eens een antwoord te vinden. Om de spanning er een beetje in te houden en deze tekst niet te lang te maken ga ik morgen verder in op deze vraag.
Vandaag wil ik nog een stukje wijden aan enkele opmerkelijke elementen in het schilderij "Gezworen Kameraden". Meerbepaald wil ik de vacht en de neus iets verder uitvergroten . Wanneer men op een schilderij een dier met een pels of pluimen ziet denkt men soms wel ten onrechte dat de schilder geen anatomische kennis van dit dier dient te bezitten. Wel niets is minder waar. Het is namelijk zo dat je bij het tekenen van dit soort dieren zeer goed op de hoogte moet zijn van de anatomie. Steeds als ik deze dieren tekenen onderzoek ik de skeletbouw. Dit is belangrijk omdat je door dit te doen zeer goed de vormen van het dier in de vingers krijgt . Ook is het belangrijk om al de specifieke eigenschappen en vormen te kennen , omdat de vacht steeds (meestal) de vormen van het lichaam volgt. Dit kun je op de foto goed zien doordat de haren in de nek van de wolf de lijnen en plooien van de nek volgen. Hierdoor krijg je een juiste weergave van het profiel en van de manier waarop de kop op de romp zit. De snuit van een wolf is ook weer zeer typisch voor dit dier omdat zij de sterkte van de kop weergeeft. Ook hier dien je de haren zeer nauwkeurig te tekenen om een geloofwaardig beeld te scheppen. Belangrijk is hier ook om het gevoel van een ietwat vochtige neus op te roepen en zeer goed de juiste contouren weer te geven. In zekere zin is dit ook weer een beetje eeen portrtet tekenen ik noem dit soort schilderijen ook meestal dierenportretten. Nattuurlijk is het ook belangrijk goed de verhoudingen en kleur in de gaten te houden om geloofwaardig te schilderen. Als laatste maar niet onbelangrijkste opmerking wil ik meegeven dat de licht en schaduwpartijen zeer goed moeten geobserveerd en weer gegeven worden. Want door middel van deze kleurnuances kan je weer het glanzen van een pels maar ook de doffere plekken of dieptes in een vacht meegeven. Ik hoop dat ik met de bespreking van dit schilderij weer wat meer duidelijkheid uit de wereld van de realistische schilderkunst heb kunnen brengen. Toch wil ik er aan toevoegen dat schilderen niet zo moeilijk is als men zich een gedachte voor ogen houdt "Realistisch schilderen bestaat voor drievierde uit goed kijken en observeren, en de rest is kinderspel (voor wie de knepen van het vak kent)". Mijn volgende bespreking zal handelen over het hoe en waarom van de guldensnede toepassing in een schilderij.
Vandaag ga ik ondanks mijn minder goede conditie verder werken aan de uitleg hoe komt een schilderij tot stand. Enkele dagen geleden heb ik verteld dat ik nog enkele elementen die zich op de voorgrond van het schilderij bevinden wilde bespreken. Hiervoor wil ik de voorste wolvenkop als uitgangspunt nemen. Als eerste element wil ik het oog bespreken. - wanneer men op een schilderij iets in het "oog" wil laten springen dan houdt men best rekening met de plaats, die dat element of onderdeel van een elemenet, op het schilderij inneemt. Wanneer je dit schilderij bekijkt dan wordt het oog van de toeschouwer automatisch naar de voorste wolvenvenkop getrokken. En in de eerste plaats naar het oog van deze wolf. Het was dan ook de bedoeling om dit oog echt als aandachts punt te laten fungeren. Om dit te bereiken heeft een tekenaar of schilder enkele hulpmiddelen ter beschikking. Een daarvan is om zulk aantrekkingspunt zo te plaatsen dat het staat volgens de regels van de guldensnede. Wat de guldensnede juist voorstelt ga ik vandaag niet uit de doeken doen. Maar in het kort komt het hierop neer dat je een bepaald punt zo plaatst dat dit punt op het snijpunt van twee mekaar kruisende lijnen (volgens een vastligggende methode ) ligt. Wat de gulden snede werklijk is ga ik in een van de volgende dagen uitlegggen aan de hand van dit schilderij. Als het wolvenoog in het brandpunt van het schilderij staat dan moet je ervoor zorgen dat dit oog alles van een oog heeft. Als je goed naar het oog kijkt zul je zien dat de vorm maar ook de kleur zeer precies is weergegeven. Het is belangrijk dat je ziet dat het oog bol is, in een oogkas zit, maar ook dat het vochtig is en daardoor zijn omgeving voor een welbepaald gedeelte weerspiegeld. Ik denk dat dit in dit oog allemaal aanwezig is.Gemakkelijk is dit niet zeker als je bedenkt dat de foto die je hier te zien krijgt de werkelijkheid 20 maal vergroot weergeeft. Dit betekend dat alles wat je hier zeer goed kunt bekijken zich in werkelijkheid (op het schilderij) afspeelt op een diameter van enkel mm. Maar ook zulke dingen hebben hun charme en betekenen steeds weer een uitdaging. Soms hoor je mensen zeggen dat schilderij heeft wel iets maar er ontbreekt iets aan wel meestal heeft dat te maken met de plaatsing van de "oogtrekker" en de uitwerking van het geheel. Dit is van toepassing op alle schilderijen maar zeker op realistische werken. Morgen bespreek ik nog de neus en de vacht van deze wolf .
Ik wil het vandaag hebben over het weergeven van elementen op de voorgrond. In de eerste plaats kan ik zeggen, en dat zal wel iedereeen vertrouwd in de oren klinken, dat alles wat je op de voorgrond wil plaatsen het meest gedetailleerd dient weergegeven te worden. Zo is dit ook met dit schilderij het geval. Je kunt denkelijk goed onderscheiden dat het onderwerp bestaat uit twee wolven die naar iets staan te kijken. Vandaag wil ik enkele onderdelen van deze wolven bespreken en uitleggen waarom en hoe deze elementen geschilderd zijn. Aan de hand van bovenstaande foto kan je de twee twee wolvenkoppen zien. Om enigzins te begrijpen wat de moeilijkheid van zulk onderwerp is wil ik je aanraden goed naar de verschillende onderdelen van deze kop, en om te beginnen naar de haren van de achterste wolvenkop te kijken. Belangrijk voor het gedeelte aan deze wolvenkop zijn de haren (en daar moet je het gehele portret vorr bekijken ) die in de nek staan. Deze haren en dat heb je meestal bij dit soort dieren zijn op bepaalde momenten in het jaar zeer warrig en doorelkaar gewoeld en klitten soms ook aan elkaar. Dit geeft een wollige structuur aan de pels die je meestal aantreft bij dieren die nog moeten ruiven of die nog hun winterpels bezitten. Wel in de nek van deze wolf zit nog de winterharen en dit heb ik proberen weer te geven door de structuur nogal wollig te doen overkomen. De vacht van de voorste wlovenkop die goed zichtbaar is op deze foto heb ik nog gedetailleerder weergeven dan de andere vacht. Hier kan je vooral letten op het feit dat de haren een bepaalde lijnstructuur volgen. Aan de hand van deze lijnen, kan je een bepaald patroon weergeven . Dit patroon volgt eigenlijk de contouren van de kop en zodoende dien je er goed op te letten dat je deze contouren juist volgt om een realistische kop te tekenen . Ook heb ik geprobeerd om een bepaalde glans aan de vacht te geven en door op een juiste manier te spelen met licht en schaduw krijg je de uiteindelijke vorm (in dit geval een wolvenkop ) die al dan niet gelijkend zal zijn. In dit geval kan je eigenlijk spreken van een portret van deze dieren. Morgen wil ik iets dieper inzoomen op de voorste wolvenkop en dan iets duidelijker het oog en de neus weergeven en bespreken.
Om een indruk te geven hoe de verschillende onderdelen geschilderd zijn heb ik een detail uitvergroot. Je kan hier goed zien dat ik om de boomstammen weer te geven redelijk wat registers heb moeten opentrekken. Ik wil nogmaals duidelijk stellen dat het niet eenvoudig is om met pastelkrijt zeer gedetailleerd te werken. Fijnschilders die meestal met olieverf werken doen dit door verschillende glacislagen over elkaar heen aan te brengen. Zij kunnen meestal een nog gedetailleerder onderwerp afleveren. Toch vind ik dat ik hier een redelijk niveau weet te halen zeker als je rekening houdt dat dit met pastel is. Als je de stammetjes en de twijgen bekijkt kun je vrij goed de textuur (de gladheid en ruwheid) van het hout bekijken.Ook de driedimensionaliteit van de stammen komt goed tot zijn recht. De twijgen zijn iets knoestiger maar zij zijn ook niet van dezelfde houtsoort als de stammetjes. Om de loslatende schors en de weerkaatsing op de stammetjes geschilderd te krijgen kan ik zeggen dat dit redelijk wat zweet en tijd gekost heeft. Ook het bestuderen van zulke onderwerpen dient grondig te gebeuren dit om later het geheel een redelijke geloofwaardigheid te geven. Aan de hand van verschillende foto's wil ik nog enkele details van dit schilderij de loop van de volgende dagen verder bespreken. Het zal dan voornamelijk gaan over de elementen die zich op de voorgrond bevinden of onderdelen van deze objecten.
Zoals afgesproken ga ik vandaag enkele woorden zeggen over de achtergrond in het schilderij "Gezworen Kameraden". Ik heb voor deze achtergrond gekozen omdat hij perfect aansluit met de voorgrond en zeker met het middengedeelte. De kleuren doen veronderstellen dat deze wolven ergens in een loofbos verscholen staan te loeren op een prooi. Ook doen de kleuren (warm bruin met een sepia ondergrond) vermoeden dat het reeds bij valavond is en denkelijk ook reeds herfst is.Op zo'n neutrale achtergrond kan je heel gemakkelijk verder werken met het middengedeelte. In het middengedeelte van het schilderij (het gedeelte waar de boomstammen zich bevinden) heb ik gekozen voor een aantal kleurvarianten op de kleuren van de achtergrond. Hierdoor krijg je een goede eenheid tussen deze twee verschillende onderdelen van het schilderij. Je kan goed zien dat de stammen en twijgen reeds veel meer gedetailleerd zijn dan de achtergrond. Een achtergrond die eigenlijk alleen maar uit een aantal bruintinten bestaat maar die als je het ganse schilderij beschouwt meer is dan die verschillende kleuren. Het is de logische verderzetting van het middelste gedeelte. En natuurlijk, de moeilijkheid bestaat erin om een goede mix te vinden van de verschillende tinten waaruit het schilderij zal bestaan.Met andere woorden je moet goed weten wat je gaat schilderen zeker omdat je met het verst afgelegen gedeelte van het schilderij begint. Over de details van de boomstammen kan je morgen veel meer zien en vernemen.
Vandaag wil ik het afgewerkt schilderij laten zien.Aan de hand van dit schilderij wil ik de verschillende onderdelen die voorkomen in dit werkstuk bespreken. Achteraf wil ik enkel details specifiek toelichten. Het afgewerkte schilderij bestaat in dit geval uit een drietal grote onderdelen: -een achtergrond die een bepaalde kleurstruktuur bezit die het schildereij kenmerkt -een middengedeelte waar er iets meer in detail gewerkt is - de voorgrond waar alles precies uitgewerkt is. Deze drie onderdelen zorgen ervoor dat een schilderij goed overkomt bij de toeschouwer Hoe ontstaat nu zulk schilderij (mijn werkwijze)? Meestal begin ik met een goede basistiekening. Deze tekening ontstaat nadat er reeds verschillende voorstudies gemaakt zijn. Wanneer de ontwerptekening erop staat begin ik met de achtergrond in te vullen. Een achtergrond dient meestal onscherp getekend te zijn vormen dienen vaag weer gegeven te worden en de kleuren mogen niet te royaal in het oog springen. Toch dient men er rekening mee te houden de de gebruikte kleuren achteraf als het schilderij voltooid is de juiste uitstraling aan het schilderij geven. Met pastel is het namelijk zo dat je niet verschillende kleuren gaat mengen op doek of op het papier maar eerder probeer je reeds de gepaste kleuren rechtstreeks te gebruiken. Bij fijnschilderen met olieverf gaat men verschillende glacislagen over elkaar heen aanbrengen, waardoor men een bepaald effect weet te creëeren..Maar pastel schilderen is een dekkende schildermethode wat wil zeggen dat de kleuren die men aanbrengt voor een groot gedeelte reeds op zich zelf bestaan. Zoals ik gisteren reeds zei is dit schilderij gemaakt op glasspapier 000 wat het tekenen en schilderen enerzijds moeilijker maakt maar anderzijds ook een veel beter resultaat geeft. De heel fijne glaskorrels (zand noem ik het) houden het pastel veel beter vast en hierdoor kan men ook een dikkere laag pastel aanbrengen waar dit nodig is. Het moeilijke is dat men zeer weinig kan corigeren (men wrijft gemakkelijk de korrels weg), waardoor er lelijke vlekken ontstaan. Dus men moet zeer goed weten wat men alds uiteindelijk resultaat wil bereiken. Wanneer de achtergrond klaar is dan ga ik meestal over naar het middengedeelte van het schilderij of tafereel en in dit geval zijn dat de stammen en de twijgen die duidelijker afgetekend staan tegen de achtergrond (zij staan natuurlijk ook voor de achtergrond). Tenslotte werkt men de voorgrond uit (hier wordt alles in detail weergeven) en in dit geval zijn dat de wolven. Welke details wil ik nu in de volgende dagen extra bespreken: 1) de achtergrond hoe komt die tot stand 2) het middengedeelte met de bomen, twijgen en bladeren 3) de wolven waarin ik extra aandacht wil geven aan de vacht, de ogen en de neus.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
