Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
24-02-2006
Pastelschilderij: Kleed en stoel:fase 1/deel5b
Vandaag wil ik nog enkele bijzonderheden toelichten die zich momenteel op het schilderij bevinden. In het vorige deel heb ik reeds beschreven waar je dient op te letten in verband met de basiskleur. In deze beschrijving wil ik de aandacht brengen naar een aantal ogenschijnlijk kleinere dingen die ook in deze fase gerealiseerd zijn en van kapitaal belang zijn wil je een goed eindresultaat bekomen.. Zo kan je zien dat het schilderij dat aanwezig is op de foto enkele basistrepen heeft gekregen waardoor de illustratie die later op het schilderij moet komen reeds beter te onderscheiden valt. Ook kan je zien dat het hoedje met enkel strepen iets meer vorm krijgt . Ik moet erbij vermelden dat ik op dit moment de vorm iets te klein vind, maar daar zullen we in de volgende fase op terug komen. Ook kan je op de foto goed zien dat er reeds een eerste aanzet van de schaduwpartijen gegeven is. In de eerste plaats kan je het kleed beschouwen en daarbij valt natuurlijk de donkere partij aan de arm op aan de linkerzijde van het kleed. Hierdoor geef je duidelijk aan dat het licht van rechts komt. Laat je niet misleiden door de schaduwpartij van de knoppen op de kapstok, want die schaduwpartijen liggen onder de knoppen. Dit geeft aan dat het licht van boven komt. Dus de conclusie hieromtrent is dat het licht van rechtsboven op het tafereel schijnt. En dit wordt duidelijk bevestigd door de schaduwpartij aan de stoel en is bijzonder goed te zien rond het schilderijtje. Hier zie je duidelijkdat de schaduw links en onder het schilderij ligt. Je kan je nu natuurlijk afvragen of dit analyseren wel echt nodig is? Wel ik kan zeggen dat dit inderdaad het geval dient te zijn, bijzonder als je naar een foto schildert. Waarom? Ook dit is weer eenvoudig te verklaren namelijk als je naar een levend opgesteld stilleven schildert dan zie je duidelijk waar je lichtbron staat en dan zie je ook duidelijk de verschillende kleurvariaties. Wanneer je zoals in dit geval naar een foto werkt dan zie je de lichtbron niet staan maar je dient je theoretisch te overtuigen vanwaar het licht komt. Als je dit goed nagaat dan kan je haast blindelings de lichtste en donkerste partijen zien hoe klein die ook mogen zijn. En tenslotte door dit te doen kom je uiteindelijk weer tot een volwaardig eindresultaat.
Vandaag wil ik even dieper ingaan op het contrast tussen de verschillende objecten op de tekening. Het is belangrijk dat er een eenheid tussen de kleuren van een schilderij bestaat maar er dient ook het nodige contrast tussen verschillende objecten te bestaan. Wanneer je geen contrasterende kleuren aanbrengt tussen de verschillende kleurtonen dan krijg je een saai schilderij en dat wil ik zeker niet. Waar kijk ik in de eerste plaats naar? Wanneer je in de huidige stand van zaken even gaat kijken hoe de verschillende objecten zich tot elkaar verhouden qua kleur dan moet je zeggen dat de kleur van het kleed ok is. Ook de kleur van de achtergrond is vrij goed maar als je de twee objecten met elkaar vergelijkt dan zie je dat er te weinig kleurcontrast aanwezig is tussen deze twee elementen. Hier moet je dan kiezen voor welke kleur die je gaat kiezen als basis toon. Ik kies op dit moment voor de kleur van het kleed en hou me voorlopig voor dat de kleur van de achtergrond dient gewijzigd te worden. De andere delen van het schilderij zijn nog niet ingevuld dus zal ik voor deze objecten ook rekening moeten houden dat de kleur van het kleed de basis kleur is en bepalend is voor het hele schilderij. De andere kleuren zullen deze kleur moeten aanvullen en zelfs moeten versterken. Op de foto zie je heel duidelijk dat de achtergrond tot in het kleed doorloopt. Ook moet je eens kijken naar het kleed zelf hier zie je nog steeds de ondergrond van het papier doorschemeren. Dit heeft het voordeel dat het kleed zelf reeds een fijn geweven structuur heeft. Ik denk er nu ook aan dat ik nog niet heb gezegd welke ondergrond ik gebruik voor dit schilderij. Ik heb gekozen voor het zwaarste pastelkarton dat je kunt krijgen en het is voorzien van een zandachtige struktuur. Deze struktuur maakt het mogelijk om meer pastel aan te brengen; waardoor je gemakkelijker in lagen kan werken maar heeft als nadeel dat het zich moeilijker laat bewerken wanneer je eventuele fouten wil verbeteren. Omdat het zand loslaat wanneer je het aangebrachte pastel wilt verwijderen. Tot slot wil ik zeggen dat ik morgen nog enkel extra punten wil benadrukken in de huidige stand van van het schilderij.
Ik heb in mijn gastenboek een berichtje gekregen waarin de heer of mevrouw Kes Bosma opmerkt dat ik wisselende kleuren gebruik in mijn teksten . Hij/zij vindt dit nogal storend en kan door deze wisseling de hele teksten moeilijk lezen. Ook vraagt deze bezoeker zich af waarom ik dat doe? Wel of het storend is of niet kan ik enkel maar te weten komen indien er nog personen zijn die zich aan deze manier van schrijven storen. Ik doe dit om de belangrijkste items aan te geven. Met andere woorden ik probeer door het blauw de meest belangrijke onderdelen van de tekst iets meer in de aandacht te plaatsen. Maar ik wil graag tegemoet komen aan de de verzuchtingen van deze bezoeker als er nog bezoekers problemen hebben met mijn teksten zoals ze nu opgevat zijn. Graag opmerkingen of raadgevingen hieromtrent want het is mij erom te doen om alles zo duidelijk mogelijk weer te geven.
Vandaag een verdere uitleg over het schilderij Kleed en stoel. Het is natuurlijk een pastelschilderij en met pastel is het belangrijk dat je ervoor zorgt dat je niet steeds met je hand door of over het pastel schuift. Om dit euvel op te lossen heb ik voor mezelf twee oplossingen uitgewerkt: 1- omdat ik rechtshandig ben begin ik meestal Linksboven in de achtergrond te werken zodoende zal ik niet snel met mijn handen in een reeds gepastelleert stuk komen 2- omdat ik eerst de achtergrond vrij ver afwerk moet ik op een bepaald moment toch weer over het schilderij bewegen met mijn hand en daarvoor heb ik voor mezelf een redelijk eenvoudig hulpstukje gemaakt. Dit hulpstukje bestaat uit twee houten lattjes van een kleine 5 cm hoog die ik met elkaar verbonden heb met een plankje. Dit plankje dient om mijn tekenhand op te leggen als ik aan het werken ben. Door dit hulpstukje blijf ik steeds een vijftal cm. boven het werkoppervlak en blijft mijn schilderij mooi zuiver. Je kan dit werkplankje vergelijken met de schilderstok van olieverf schilders. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik een redelijk gedeelte van de achtergrond bewerkt heb. Het is natuurlijk nog altijd maar de eerste opzet en dan is alles nog wat ruwer gedaan. Toch houd ik reeds rekening met de verschillende stadia die ik verder dien te doorlopen om tot een mooi schillderij te komen. Zo zal ik de achtergrond kleur steeds een klein beetje inwerken in de andere objecten die de voorgrond sieren. Zie naar het kleed dat ik reeds van een eerste laag voorzien heb dit om te kijken of de achtergrond kleur en de kleur van het kleed genoeg contrast gaan hebben om een mooi geheel te krijgen. Hierover wil ik in de volgende dagen iets meer uitleg geven.
Ik merk de laatste tijd dat het moeilijk wordt om een bericht in te sturen in gastenboekjes. Sinds het invoeren van de veiligheidscode krijg ik om de haverklap de melding sorry u hebt uw bericht te snel ingestuurd of u hebt de code verkeerd ingegeven. Wel ik moet zeggen dat ik het niet eens ben met de opmerkingen en ik heb gemerkt dat verschillende medebloggers reeds nieuwe gastenboekjes hebben ingezet om van dit euvel af te komen. In sommige gastenboekjes kan je dan geen button meer nalaten en dat is ook vervelend. Ik zou bij deze willen vragen of er nog bloggers zijn die met dit euvel te kampen hebben of hadden en hoe zij dit opgelost hebben zonder een nieuw gastenboek in te schakelen. Je kan steeds je antwoord kwijt via mijn gastenboek of e-mail. Alvast vriendelijk bedankt. Priet
Zij die iets meer willen weten over tekenen en schilderen in het algemeen en Pastelschilderen in het bijzonder, zijn altijd welkom op mijn Blog. Vriendelijke groeten Priet
Zoals gisteren reeds gezegd ga ik vandaag een beetje uitleg geven bij het aanvatten met het echte schilderwerk. Ik probeer steeds een schilderij te analyseren eer ik met het schilderwerk begin. Dit heeft niets te maken met al hetgeen ik reeds beschreven heb over dit werk. Dit heeft te maken met het schilderen en met het toepassen van de verschillende onderdelen waaruit het schilderij bestaat. Ook is het belangrijk om te weten met welke materialen waar je mee werkt en welke problemen deze materialen met zich kunnen meebrengen. De meeste schilderijen die een landschap als onderwerp hebben bestaan uit drie delen een achter-, midden- en een voorgrond. Een stlilleven zoals dit wat ik nu aan het maken ben heeft dit ook, maar in beperktere mate. De achtergrond in dit schilderij is natuurlijk goed te onderscheiden. Dit is de hele achterwand. De voorgrond is ook goed te onderscheiden dat is de stoel, het kleed en de schoenen. Wat is hier het middengedeelte (om een goed diepte zicht te krijgen)? Wel dat noem ik het schilderijtje dat naast de deur hangt. Waarom zul je mischien wel vragen? Wel omdat het kleed voor het schilderij hangt en door de detailering van dit schilderijtje iets minder goed uit te werken ga ik dit tussen gedeelte iets duidelijker weergeven. Je kan dit schilderij ook zonder tussen- gedeelte afwerken maar dan heb je als nadeel dat het schilderij vlak gaat uitzien. En dat wil ik niet . Het grote voordeel is dat je door het schilderij op te bouwen zoals ik voorstel en ga doen je nog meer een ruimtelijk gevoel krijgt als je dit schilderij gaat bekijken. Om dit te illustreren kan je op de tekening zien dat ik begonnen ben met de achtergrond op te zetten. Je ziet duidelijk de donkere schaduw van de mouw van het kleed en een eerste aanzet van de houten muur. Om een goede eenheid in kleur te bekomen heb ik gekozen voor een lichtgrijs getint papier waardoor ik wat kan spelen met de kleuren in de aanvang van het schilderen. Er is nog een reden waarom ik met de achtergrond begin en dat is het materiaal zelf maar daar schrijven we morgen weer wat over en tegelijkertijd zie je dan ook de vooruitgang van het schilderij.
Vandaag wil ik wat meer uitwijden over de verschillende kenmerken van deze compositie. Ook wil ik de in voorgaande dagen besproken perspectiefwetten op dit ontwerp toepassen. Als eerste punt wil ik nog even herhalen dat ik gisteren door middel van de diagonalen het middenpunt van mijn schilderij heb bepaalt en ook gezorgd heb voor een goede compositie. Als tweede punt zie je vandaag op de foto verschillende rode lijnen, die redelijk belangrijk zijn in de opbouw van het schilderij.
- Je kan duidelijk zien dat de ooghoogte of de horizon iets onder het middenpunt van het schilderij valt. Waarom op die plaats en niet hoger of lager wel om de eenvoudige reden dat ik dit een zeer goede plaats vind om in dit geval de ooghoogte te leggen. Het is natuurlijk ook zo dat door de wetten van het perspectief, je de ooghoogte duidelijk op de foto van het onderwerp kan zien. De lijnen van de kleine ruitjes van de deur, van het schilderij, en de kapstok lopen op de foto schuin omlaag naar de horizon toe. En dat onder de horizon of ooghoogte de lijnen van die ruitjes, en de lijnen van de zitting van de stoel schuin omhoog lopen naar de ooghoogte. Door deze lijnen iets te verduidelijken (zie rode lijnen) zie je het verloop beter. En uit de vorige besprekingen met perspectief weetjes weet je dat de horizon steeds horizontaal is, en dat deze dus ergens moet liggen tussen de onderste schuine lijn die omlaag loopt en de bovenste schuine lijn die omhoog loopt. Door op deze manier dit schilderij te ontleden kan je denk ik nog beter de noodzaak en het begrip van een elementaire kennis over het perspectief begrijpen. Zo zie je dan ook hier weer heel duidelijk dat zelfs bij een stilleven de perspectivistiche kenmerken hun aandeel hebben bij het maken van een schilderij. Morgen beginnen we met het schilderen van de achtergrond van dit stilleven.
Eindelijk kan ik weer beginnen met schilderen. Het heeft een paar dagen minder goed gegaan maar deze namiddag voelde ik me weer beter en ben ik begonnen met de opzet. Op bijgaande foto kan je zien dat er redelijk wat tekenwerk aan te pas komt om een duidelijk beeld op te zetten dit om achteraf redelijk juist te kunnen werken. Het uittekenen van dit onderwerp is geen schets meer maar eerder een uitgewerkt ontwerp. De schetsfase is hier niet weergegeven omdat ik me beperkt heb tot enkele zeer ruwe schetsen om de afmetingen en de vorm van de verschillende onderdelen van het ontwerp in de vingers te krijgen. Als je goed kijkt zul je ook hier natuurlijk de diagonale lijn onderscheiden. Ik heb het onderwerp zodanig geplaatst dat wanneer je de hoekpunten verbind, en hierdoor je het middenpunt van het schilderij bepaald hebt, dat dit middenpunt ongeveer op de zijkant van het kleed terecht komt. Het kleed zelf dat het eigenlijke focusonderwerp is heb ik links van het middenpunt getekend. Je kan ook zien dat ik een gedeelte van de onderkant van de stoel niet getekent heb omdat ik van oordeel was dat door dit gedeelte van de stoel weg te laten, de compositie nog sterker is. Door dit te doen komt de onderkant van het kleed praktisch gelijk met de onderkant van het schilderij iets wat in dit geval zeker geen nadeel is. Morgen geef ik nog iets meer uitleg over de ooghoogte en waarom ik deze op die plaats gekozen heb.
Zoals gisteren reeds besproken zou ik vandaag beginnen met de bespreking van een nieuw te maken pastelschilderij. Ik ga dit schilderij maken van een foto uit een fotomagazine. Op bijgaande foto kan je duidelijk zien dat ik verschillende foto's heb samengevoegd. Je ziet goed dat de schoenen en de hoed niet bij het andere deel van de foto horen. Ik heb deze zaken bijgevoegd omdat zij eigenlijk totaal het tegengestelde zijn van het kleed. Het kleed en de stoel horen binnenshuis en de schoenen en de hoed horen eerder buitenshuis gedragen te worden.Want zeg nu zelf zulke schoenen en zulke hoed zal men niet snel tesamen dragen. Ook was ik van oordeel dat door de toevoeging van deze onderdelen mijn compositie iets evenwichtiger en sterker zou worden. Als je goed kijkt zul je hier een diagonale lijn ontdekken in deze compositie, waarbij je oog getrokkken wordt naar het kleed van rechts onder naar links boven. Het schilderij aan de rechterkant van de foto trekt net de nodige aandacht om je oog iets langer in het centrum van de foto te houden. En natuurlijjk dienen de schoenen en de hoed het oog verder te geleiden in het latere schilderij en de diagonale compositie te bestendigen. De kleuren die op de foto staan zijn goed wat de achtergrond en het kleed aangaat. Wat er verder dient bijgebracht te worden om tot een evenwichtige kleurencompositie te komen zal ik tijdens het schilderen wel ondervinden. Het zal in elk geval een stil en ingetogen werk worden. Een werk dat niet door zijn felle kleuren de aandacht zal trekken, maar eerder door de ingetogen schoonheid van zeer eenvoudige en dagdagelijkse dingen met een beperkt kleurenpalet. Morgen ga ik beginnen met de de opzet van dit werk weer te geven en te bespreken.
Pastelschilderij: Interieur met Kleed - deel 1Camera Obscura
Vandaag wil ik aanvangen met een pastelschilderij te maken aan de hand van een foto. Een foto welke ik gevonden heb in een fotomagazine. Het is een voorstelling welke mij zeer aansprak. Het heeft iets dat men niet zo dikwijls tegenkomt, iets geheimzinnigs en toch ook weer alledaags in zich. Hoe ver ik ga komen met de uitwerking weet ik niet zo onmiddelijk maar toch spreekt het mij enorm aan . Ik weet dat veel zogenaamde kunstenaars en kunstkenners hun neus op halen voor het schilderen naar foto's maar daar ga ik mij niets van aantrekken en mijn gevoel volgen om hier iets mooi van te maken. Ook kan ik aan deze zogenaamde kunstkenners met volle overtuiging zeggen dat het schilderen naar foto's reeds zo oud is als de ontdekking van het fotoapparaat en zelfs veel ouder als men het principe van de "Camera Obscura" die toch de voorloper van het huidige fototoestel is, in acht neemt. Een klein beetje geschiedenis is nooit weg, zeker als men daardoor verschillende misvattingen kan uit de weg ruimen. De term 'camera obscura' kwam omstreeks 1600 ter sprake voor het toestel dat wij in gedachte hebben, namelijk letterlijk vertaalt als "de zwarte kamer of doos" (niet die van een vliegmachine).. Hoe zag zo'n "Camera Obscura" eruit? Eigenlijk is het niet meer dan een doos met een klein gaatje in een wand. Op de wand tegenover dit gaatje wordt het omliggende landschap, persoon, dier of andere onderwerp geprojecteerd tot een omgekeerd beeld. Als men de camera obscura als tekenhulp gebruikte beschikte hij over een lens en was de achterkant van doorzichtig papier. De lens zorgde ervoor dat het beeld helderder werd en zette het scherp op een bepaalde afstand. De basisprincipes van de optica kwamen al te sprake in chineese teksten uit de 5de eeuw voor Christus. Tijdens de renaissence werd dit toestel voornamelijk gebruikt voor wetenschappelijke doeleinde en ook als tekenhulp bij het tekenen van perspectieven. Kunstenaars als Durer, Da Vinci, Van Eyck, Vermeer ( 14 de eeuw en later)en dit zijn toch niet van de minste maakte duidelijk gebruik van de camera obscura. Als je nog meer wilt weten over dit onderwerp kan je gemakkelijk via Google meer uitleg vinden door het woord Camera Obscura in te geven. Vanf morgen begin ik met de uitleg over mijn nieuw schilderij.
Vandaag toch weer een ietwat speciale dag. Ik heb altijd gedacht dat verjaren naarmate je ouder wordt iets van zijn aantrekkingskracht zou verliezen. Maar ik moet zeggen dat het mij toch elke keer weer goed aan het hart doet als je enkele telefoontjes krijgt die je een goede verjaardag wensen. Voor mij is dat vandaag weer enkele keren gebeurt en het doet goed te weten dat er nog mensen zijn die aan zulke zaken denken. Meestal zijn dat familieleden en vrienden maar vandaag was er iemand die al heel vroeg op mijn gsm een berichtje achter liet. Het gaf een goed gevoel dat die collega er aan dacht dat ik 55 jaren jong werd. Dat jong worden is het laatste jaar niet altijd even rooskleurig geweest maar al bij al kunnen we op gepaste tijden toch nog mee met de grote hoop. En seffens komt mijn "kleine grote vriend Pieter" naar zijne bompa en dan is het "....FEEST....".
Vandaag wil ik aan de hand van de pastel "zicht op Sintra" nog wat extra uitleg geven. Het gedeelte waarop je neerkijkt in het hoger genoemd schilderij hebben we gisteren bekeken. Het gedeelte boven de horizon wil ik vandaag nog even bekijken. In de eerste plaats moet je stellen dat alles wat ik besproken heb in perspectief weetjes theorie is en dat je deze theorie geheel of gedeeltelijk kan toepassen in je schilderijen. Op de foto zie je nu duidelijk dat de meeste horizontale lijnen weer schuin naar beneden lopen dit omdat ze boven de horizon gelegen zijn. Je kan ook duidelijk zien dat deze lijnen niet zo drastisch naar beneden lopen. Ook hier is er een verklaarbare reden voor. Het is namelijk zo, dat hoe korter een horizontale lijn bij de horizon of ooghoogte ligt hoe horizontaler of minder schuin ze getekend wordt. Ik hoop dat ik hiermee weer heb kunnen aantonen dat wanneer je een schilderij bekijkt je meestal niet stilstaat bij de regels die er zijn en waar een naar de natuur geschilderd schilderij dient aan te voldoen. Maar dat deze regels wel degelijk in acht dienen genomen te worden wil je een natuurlijk ogend schilderij maken.
Vandaag wil ik aan de hand van de pastel "zicht op Sintra" enkele zaken die we besproken hebben nog even aan de realiteit toetsen. Op bijgaande foto zie je een zicht op een gedeelte van de stad Sintra gezien en geschilderd vanaf een hoger gelegen standpunt. Het grootste gedeelte van het schilderij speelt zich af onder mijn horizon en een heel klein gedeelte boven mijn horizon. Je ziet hier dan ook duidelijk de verschillen tussen de twee standpunten. Vandaag wil ik je laten zien waar de horizon ligt en ook te kijken naar het gedeelte onder de horizon dus het gedeelte waar je op neerkijkt. Namelijk het grote dak links onder in de tekening. Je ziet duidelijk dat de horizontale lijnen van het dak schuin naar boven lopen omdat het gebouw onder de horizon ligt en alle vertikale lijnen blijven vertikaal. Om de foto niet te druk te maken kijken we morgen naar het geen boven de horizon ligt.
Ik zou iets willen schrijven maar het is mij praktisch onmogelijk door die vervelende reuma. Niet alleen de stijfheid speelt mij vandaag parten maar ik heb er bovenop ook nog enorme hoofdpijn met uitstraling in mijn nek bijgekregen. Gratis en voor niets.Maar morgen gaat het mischien weer wat beter dus afspraak morgen voor nieuwe ideetjes.
Vandaag wil ik de twee uiterste standpunten van de vorige dagen nog eens samenvoegen namelijk 1,80 m (begane grond) en en 6,30 meter (boven een normaal huis). Je kan je natuurlijk afvragen waarom deze verschillende hoogteverschillen? Deze specifieke hoogten heb ik gekozen om twee redenen: ten eerste zijn de drie laagste steeds met een verschil van een staande persoon van ongeveer 1,8 meter gekozen en het laatste standpunt is een zittende persoon van 1,8 waardoor de horizon met 0,90 meter verhoogt. Wat heb ik nu met deze vier standpunten willen aantonen? In de eerste plaats is dit omdat enige kennis van perspectief zeer interressant en mischien wel noodzakelijk is als je iet of wat natuur getrouw wilt schilderen - ten tweede dat de basiskennis van perspectief berust op enkel regels die je steeds goed moet onthouden. Deze basisregels zijn in volgorde dat: alle vertikale lijnen vertikaal blijven, bepaal steeds je horizon alvorens je begint met tekenen, alle evenwijdige lijnen boven de horizon lopen naar beneden naar een verdwijnpunt in de horizon en alle horizontale lijnen onder de horizon lopen steeds naar boven naar een verdwijnpunt in de horizon. - tenslotte is er ook nog de bedenking dat niet alle standpunten die je tekent volgens de regels van het perspectief even natuurlijk overkomen op de toeschouwer. Dit om de eenvoudige reden dat niet alle standpunten even frequent voorkomen in het dagelijks leven. Ik hoop dat ik door deze reeks van perspectiefweetjes met voorbeelden weer enkele mensen iets heb bijgebracht. Namelijk dat schilderen niet altijd maar wat aankliederen (vergeef me de uitdrukking) is maar ook belang heeft aan sommige ellementaire regels. Morgen wil ik een pastelschilderij bespreken waar ook enkele interressante perspectiefweetjes zitten.
Aan de hand van de twee tekeningen op de foto wil ik je nogmaals aantonen dat hoe hoger het standpunt van de tekenaar ten opzichte van zijn object hoe onnatuurlijker dit object gaat overkomen. Tenzij je dit object in een landschap plaatst waar je het hoge standpunt van de tekenaar als normaal gaat ervaren. Maar daar kom ik een volgende keer op terug. De twee standpunten die op de foto voorkomen zijn nog hoger dan de vorige en je ziet dat het huis bij het hoogste standpunt volledig onder de horizon ligt en dat dit natuuurlijk een zeer eigenaardige kijk op dat huis weergeeft. Het kan niet anders want vanuit dit standpunt kijk je boven op het dak en door de perspectief wetten die we reeds dikwijls besproken hebben hebben lopen alle lijnen die evenwijdig zijn maar onder de horizon liggen naar boven. Het eigenaardige gevoel dat we hebben bij dit standpunt komt natuurlijk voort uit het feit dat je practisch nooit van op zulke plaats naar een huis kijkt maar dat we meestal van op de begane grond naar de huizen kijken. Hierdoor vormen er zich in onze hersenen bepaalde symbolen voor een huis en die symbolen nemen de overhand wanneer we een huis willen tekenen of er aan denken. Het is daarom ook zeer belangrijk dat als je ooit gaat tekenen je oefent om naar iets te kijken ( bv een tas) en enkel en alleen dat weergeeft wat je ziet en niet dat wat je denkt dat het moet zijn. Want als je je laat leiden door je hersenen dan ga je gegarandeerd iets weergeven dat je hersenen zeggen en dat is niet datgenen wat voor je staat. Ik weet dat dit nogal ingewikkeld is maar daar gaan we nog eens op terug komen. Morgen wil ik het standpunt van 1,80 m en dat van 6,30 meter nog naast elkaar zetten om zo het grote verschil tussen beide standpunten aan te geven.
Zoals gisteren afgesproken zou ik vandaag iets meer vertellen over de verschillende horizonhoogten of laagten die een tekenaar of schilder kan aannemen voor het op papier zetten van een bepaald object.. Ik heb reeds in de vorige Perspectiefweetjes iets verteld over de horizon hoogte, vandaag probeer ik aan de hand van enkele schetsen iets duidelijker te zijn. Ik neem een huis als uitgangspunt omdat dit goed laat zien wat de verschillende ooghoogte teweeg brengen in perspectief. Als je op de foto kijkt dan zie je twee keer hetzelfde huis dat getekend is van op twee verschillende standpunten van de teknaar. Ik wil erbij vertellen dat ik om "technische" redenen de aanschouwer van het object (lees huis) aan de zijkant heb getekend. Als hij de voorstelling wil zien zoals ze hier is afgebeeld dan zou hij eigenlijk voor het huis met zijn rug naar ons toe moeten getekend zijn. Met andere woorden hij moet net zoals wij recht naar het huis kijken. En voor alle duidelijkheid dit maakt voor het bepalen van de ooghoogte geen enkel verschil. Je ziet nu duidelijk wat de horizon betekend wanneer de ooghoogte 1,80m is en wanneer ze 3,60 m is. Boven de horizon weten we uit de vorige perspectief weetjes dat alle evenwijdige lijnen naar beneden lopen onder de horizonn lopen alle evenwijdige lijnen naar boven, en komen samen in een verdwijnpunt op de horizon. Alle vertikale lijnen blijven vertikaal. Je ziet duidelijk een heel ander huis vanuit beide zichtpunten (ondanks dat het hetzelfde huis is). Je moet nu voor jezelf uitmaken welk van de twee het meest natuurlijk ovrkomt. Morgen nemen we nog twee standpunten ter overschouwing.
Enkele onderdelen die deze aquarel tot een redelijk goede aquarel maken zijn de steeds weer terugkomende dingen zoals : het open karakter van een aquarel, en die openheid benutten om een oor een zekere eenheid in het schilderij te bekomen. - de bomen zijn redelijk los weer gegeven zowel in kleur als in vorm - de lichtinval (schaduwkant ) is goed doorgetrokken naar alle onderdelen. Je kan dit goed zien aan de schaduw van de bomen op de grond. - de struiken en bomen die zich op de achtergrond bevinden zijn iets minder gedetaillieerd weergegeven waardoor de opbouw van het schilderij beter naar voor komt - je kan goed de voorgrond van de achtergrond onderscheiden. Het minst tot de verbeelding sprekend gedeelte is het ietwat ongewone gezichtspunt bij het maken van het schilderij waardoor sommige zaken onnatuurlijk overkomen. Morgen wil ik aan de hand van enkele schetsen tonen dat het weergeven van een onderwerp van uit een hoger gelegen standpunt niet altijd een even natuurlijke tekening opleverd.
Ik ben enorm tevreden dat een van mijn bezoekers zich de moeite getroost heeft om mij een prachtig antwoord te geven op mijn vraag van gisteren. Het is inderdaad zo dat je aan de vijver goed kan zien dat dit schilderij niet van op de begane grond geschildert is maar vanuit een hoger standpunt. Ook zie je dat aan de bomen. Deze zijn niet van beneden uit geschilderd maar dat de schilder pracktisch op de hoogtevan het onderste gebladerte schilderde. Tenslotte zie je dat de horizon hoger ligt dan deze die je van op de begane grond (dat zie je aan het weggetje links dat loopt opwaarts tot aan de horizon) zou zien. Bedankt Malouke voor de interresse en je goed omschreven antwoord. Zoals ik hierboven reeds beschreven heb zie je de onnatuurlijke overkomende vorm van de vijver. Dit komt omdat ik van bovenaf op deze vijver heb neer gekeken. Ook ik heb toen moeite gehad om deze vorm weer te geven omdat het zo onnatuurlijk oogde. Als de vijver een volledig ronde vorm had gehad dan zou het zicht op deze vijver nog meer een ellips zijn geweest maar daar dit niet het geval was krijg je deze vorm. Als ik nu deze vijver zou schilderen dan zou ik opteren om een ellips weer te geven omdat dit veel natuurlijker zou overkomen. Natuurlijk zou dan dit schilderij niet exact de werkelijkheid weergeven maar zou er wel een aanvaardbaardere (vanuit het menselijk oogpunt) vorm overkomen op de toeschouwer. De reden waarom ik dit nu anders zou weergeven is ingegeven door ervaring en de wetenschap dat een schilder zelf mag bepalen hoe hij iets weergeeft. Je moet weten dit schilderij stamt uit mijn beginperiode als schilder namelijk uit 1986 en dat toen de ondervindig om dingen weer te geven, nog zeer laag stond.. De horizon zie je hier enkel door het weggetje aan de linkerkant te volgen tot aan de einder. De rode lijn geeft deze horizon aan en dan zie je duidelijk dat de ooghoogte (horizon) loopt door de onderste bladeren van de voorste boom. Dit wil in dit geval zeggen op een hoogt van ongeveer een 4 meter (de hoogte van het eerste verdiep + de hoogte van een zittende schilder). Als je nu met deze horizon het schilderij bekijkt dan geeft dit ook een ander gevoel aan dit werk. Morgen nog iets meer uitleg over dit schilderij met zijn plus en min punten.
Vandaag wil ik een aquarel ter sprake brengen die gemaakt is in dezelfde periode als de aquarel zicht op het Apostelhuis. Deze aquarel is ook weer terplaatse gemaakt maar gezien vanuit de bibliotheek in Bilzen. Je zult je dan mischien afvragen wat heeft het te maken vanwaar je deze aquarel geschilderd hebt. Wel in dit geval heel veel. De plaats waar ik schilderde is namelijk vanop de eerste etage van de bibliotheek en dat zie je ook aan deze aquarel. Waaraan je dit kunt zien wil ik morgen uitleggen maar het zou mij enorm veel genoegen geven als iemand van de bezoekers mij zou zeggen aan welke ellementen je kan zien dat deze aquarel gemaakt is van een hoger standpunt dan vanop de begane grond. Een kleine tip is dat als je naar de aquarel kijkt een eigenaardigheid ziet die je normaal niet ziet in dit soort schilderijen en die hier ook mischien wel wat onnatuurlijk aandoet.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
