Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
08-02-2010
Aquarel: Doorkijkvenster: Fase 2 / deel 2
Vandaag begin ik weer met wat nieuwe uitleg over dit schilderij. Als je op de foto kijkt dan kan je zien dat ik weer enkele nieuwigheden aangebracht heb die het schilderij werkelijk verlevendigen.
In de eerste plaats ben ik beginnen te werken aan de planken die rond het venster zitten. Door met een borstel waar ik de haren gespreid heb een aantal fijne lijntjes te trekken krijg je de indruk dat je de nerven van het hout ziet. Ook heb ik met een menging van gebrande Sienna en Frans ultramarijn een redelijk donkere kleur gemaakt. Deze kleur heb ik gebruikt om de knoesten die in de planken zitten aan te geven. Ook dat is me redelijk goed geslaagd vind ik zelf. De nagels die er in deze planken zitten heb ik dan weer met een menging van gebrande Sienna en omber geschilderd. En ook dat draagt bij tot een goed geheel.
In de tweede plaats ben ik dan verder gaan werken aan de binnenkant van deze kamer. Ik ben nog wat extra kleur gaan aanbrengen op het koffer waardoor dit object weer beter tot zijn recht komt. Ik tracht ook hier een duidelijk beeld te geven hoe zo een koffer er uit ziet. Maar ik werk het ook weer niet teveel uit omdat je de koffer ziet staan door de venster aan de achterkant in de kamer. Dit soort denkpistes zijn van belang om een goed schilderij klaar te maken. Dikwijls wordt er niet aan gedacht dat je met een aantal wetmatigheden moet rekening houden om iets geloofwaardig te schilderen. En nu kan je zien door dit koffer niet helemaal in detail te schilderen dat dit bijdraagt om een bepaalde afstand te scheppen in het werk.
Ten derde ben ik iets gaan uit proberen wat ik nog niet gedaan heb. Ik ben namelijk een soort lichtbreking gaan weergeven op de ruiten. En ook hier ben ik zeer tevreden over. Door met een stijvere borstel die vochtig is heb ik een aantal lijntjes uit gewassen in de ruiten. Door dit te doen krijg je het gedacht dat de lichtinval (in dit geval zou ik het ook het zonlicht kunnen noemen) vanuit het achterste venster goed zichtbaar wordt in de voorste ruiten. Natuurlijk moet je opletten met dit soort toepassingen dat je dit niet te veel doet want dan gaat je schilderij te kunstmatig zijn en lijkt het nergens op. Je kan zelfs je schilderij er mee verknoeien. Dus let op als iemand dit toepassen gaat probeer het eerst uit op een stukje papier zodat je deze handeling goed in de vingers krijgt.
Tot slot heb ik nog een zeer dunne laag omber natuur over de plankenvloer gezet waardoor alles wat warmer wordt en beter aansluit bij de kleuren van het koffer.
De volgende bespreking zal handelen over de verdere afwerking en het zal stilletjes aan naar zijn einde lopen wat dit schilderij betreft.
Vandaag ga ik weer iets meer schrijven over dit schilderij. Er zijn inderdaad nog een paar mensen die zich afvragen waarom een aantal lijnen zo schuin lopen. Dit lijkt nu nog steeds redelijk eigenaardig maar het heeft alles te maken met het perspectief. Als je de glaslatten van de voorste venster gewoon recht tekent dan krijg je geen goed zicht op de achterkant. Waarom overdrijf ik dit een beetje kan je, je afvragen? Wel dat doe ik om alles nog beter te laten overkomen als het hele schilderij klaar is. Dan pas zal je zien dat het inderdaad de moeite loonde om dit zo te tekenen zoals ik het gedaan heb. Vandaag ben ik weer begonnen met een aantal dingen verder af te werken. In de eerste plaats heb ik de binnenkant van de kamer verder afgewerkt. Ik heb de koffer die in deze kamer staat een eerste kleurlaag gegeven en daardoor wordt het geheel iets beter. De koffer is nog niet zoals ik het zou willen maar dat komt bij de volgende bewerking wel weer goed. Ik ga deze eerste laag goed laten doordrogen en dan kan ik met een gerust gemoed verder werken om het geheel verder af te werken. Je ziet ook dat ik gewerkt heb aan de planken die de gevel bekleden. Nu wordt het natuurlijk al iets duidelijker waarom deze lijnen schuin lopen. De perspectiefwetten die aangeven dat alle verticale lijnen verticaal blijven lopen maar diezelfde wetten geven ook aan dat alle horizontale lijnen samenkomen op de horizon of ooghoogte. Door dit alles nu iets meer vorm te geven maar ook door de schaduw van de planken te schilderen krijg je dat driedimensionale weer veel beter te zien. Je ziet nu als het ware de voorste planken gevel loskomen van het papier en daardoor meer volume geven aan het geheel. Ook heb ik de rechterplank van het venster iets meer in kleur gezet zodat je kan zien dat het raam kozijn afgewerkt is met planken. Hier wil ik nog iets meer de hoofdstructuur benadrukken maar dat zal ik uitleggen in een volgende bespreking.
Vandaag ga ik weer iets verder met dit schilderij. ik moet zeggen dat ik er zelf heel veel goesting heb ingekregen nu alles redelijk meevalt. Want zeg nu zelf als je van meet af aan een goed gevoel hebt bij een project dat je aan het uitvoeren zijt dan gaat alles nog iets beter. Ik heb een vraag gekregen of de middelste glas lat van het raam niet verkeerd is. Wel ik heb het perspectief iets overdreven om het onderscheid te maken tussen de twee vensters. Want het is toch wel moeilijk om het geheel aanschouwelijk te maken voor de toeschouwer.
Als je nu op de foto kijkt dan zie je dat er weer wat onderdelen van een kleur zijn voorzien. Je kan nu duidelijk beginnen binnen te kijken in de kamer. Door binnen in de kamer de licht inval van het achterste venster te schilderen (het is eigenlijk de schaduw die ik geschilderd heb) krijg alles een heel andere dimensie. Op deze manier schilderen noemt men ook wel eens negatief schilderen. Dit heeft niets te maken met het negatief zijn of iets negatief opvatten. Neen dit heeft alles te maken met het schilderen zoals je naar het negatief van een foto kijkt. Je schildert eigenlijk alles wat rond de vormen zit waardoor de vormen die je wilt hebben vanzelf te voorschijn komen. Deze vorm van schilderen is zeer goed als je onderwerpen schildert waarvoor we allemaal een symbool in ons hoofd hebben. Als je bv een koffie tas wilt schilderen dan gaan de meeste mensen niet de tas schilderen maar eerder terugvallen op het symbool dat we in ons hoofd hebben dan werkelijk naar de tas te kijken en te schilderen wat men ziet. Als men dan de vormen die ontstaat rondom de tas gaat schilderen dan ontstaat de tas vanzelf. Wel dat heb ik ook gedaan in zekere zin met het raam dat weerspiegeld wordt op de grond van de kamer. Door dit te doen geef ik ook aan dat het licht van aan de zijkant rechts komt want de schaduw van dat venster zie je aan de binnenkant. Ook dit is weer een heel grote uitleg voor een onderdeel van het schilderen dat je eigenlijk onmiddellijk ziet als je naar een onderwerp kijkt.
Ook heb ik aan de buitenkant de vensterbank verder afgewerkt. Eigenlijk heb ik hier ook weer de schaduwen geschilderd in plaats van de vensterbank zelf. Ook dit is weer een vorm van negatief schilderen al gaat het hier niet helemaal op.
Tot slot wil ik er nog even op wijzen dat de kleuren die ik gebruikt heb helemaal op elkaar afgestemd zijn zonder te vervallen in een saaiheid die het schilderij niet ten goede zou komen. Let ook nog eens op de lichtblauwe vlekken die je ziet op het voorste vensterraam waardoor je ook hier iets van een weerspiegeling te zien krijgt. Ik vind dit zelf zeer fraai gevonden want dit was eigenlijk ter plaatse praktisch niet zichtbaar. Door het feit dat ik een aantal foto's genomen heb op de plaats van het schilderen ben ik tot deze vaststelling gekomen dat er zich enkele lichtere vlekken bevonden op dit raam. Door dit voorval wint het schilderij enorm aan realiteit en dan zie je dat de fotografie ook haar bijdrage kan geven als je ze gebruikt voor datgene waar ze eigenlijk voor gemaakt is namelijk het weergeven van een wel bepaalt ogenblik van een wel bepaalt onderwerp.
De volgende keer ga ik weer iets verder met dit werk uit te leggen.
Iets later dan normaal maar we gaan vandaag weer iets verder met het bespreken van dit schilderij. Ik kreeg een mooie vraag van "Sloefke" die zich gisteren al afvroeg of mijn verf op was maar tevens stelde hij de vraag of alles in orde is. wel Henry de verf is nog niet op (anders kopen we er nieuwe) en alles is ok, maar de tijd heeft me ontbroken om twee dagen geleden iets nieuws te schrijven. Maar niet getreurd ik maak het goed en ga verder met dit schilderij. Als je goed op de foto kijkt dan zul je zien dat er weer enkele delen van het schilderij aangepast zijn. Ik krijg al eens de opmerking dat mensen denken dat schilderen een heel creatieve bezigheid is en niet al te beredeneerd moet plaats vinden. Ik kan daar op twee manieren op antwoorden:
Enerzijds kan je zeggen dat alles wat je schildert creatief is want je doet van alles wat een gewone sterveling niet doet. Anderzijds is het zeer vanzelfsprekend voor een kunstenaar dat hij de dingen die hij doet zeer doordacht doet. Dit wil zeker niet zeggen dat hij bij alles wat hij doet nadenkt hoe moet ik dat gaan doen. Neen bij hem is dat een eigenheid en of gave dat hij datgene wat hij doet van nature uit weet. Maar als je een werkwijze wilt uitleggen hoe dat iets tot stand komt dan moet je dat begrijpend proberen te doen. Hierdoor beschrijf ik de dingen zoals ze gebeuren maar waar ik meestal niet zo erg bij nadenk dan dat een leek dat zou doen. Maar door het begrijpend proberen voor te stellen van deze handelingen wil ik een leek (beginnend kunstenaar) vertrouwd maken met de verschillende wetmatigheden die er zijn bij het schilderen en tekenen. Ik heb al verschillende keren opmerkingen gekregen van collegas kunstenaars diezeggen dat ik eigenlijk gratis les geef via mijn blog. Wel dat vind ik een compliment alhoewel er enkele waren die dat niet als compliment bedoelde.
Maar goed ik ga verder met het schilderij waar ik mee bezig was. Je kan nu duidelijk zien dat ik verder gewerkt heb aan het raamkozijn. Natuurlijk is dit een eerste kleur die ik dun opgebracht heb. Je ziet heel duidelijk dat ik op verschillende plaatsen het wit van het papier onbeschilderd gelaten heb. En je ziet ook heel duidelijk dat ik zeer transparant geschilderd heb. Waarom ik dat wit laat dat weet al want hierdoor krijg achteraf een aantal licht vlekken op het raam en dat maakt het allemaal nog veel aantrekkelijker. Waarom ik zo transparant gewerkt heb is gewoon een ingeving van het moment omdat ik dacht dat dit het geheel in een later stadium zeker ten goede zal komen.
Een volgende zaak die je kan opmerken is dat ik aan de boven en rechterkant van het raam de kleuren iets donkerder gemaakt heb dan aan de linkerkant. Deze reden is zeer eenvoudig ik wil namelijk dat het licht meer op de linkerkant laten schijnen. Waarom kan je, je afvragen. Het is namelijk de bedoeling om het licht door het tweede venster op de vloer een schaduw laten te werpen waardoor de binnenkant veel aantrekkelijker gaat worden. Maar daardoor moet het daglicht of zonlicht van rechts komen want het venster ligt aan de rechterkant. Dit lijkt allemaal heel moeilijk maar dat is het natuurlijk veel minder omdat wanneer je naar de werkelijkheid schildert zoals ik doe een voorbeeld ter plaatse hebt of dat je een voorbeeld op een foto hebt. Maar ik denk wel na als ik aan het schilderen ben hoe en waar ik bepaalde dingen kan en moet overdrijven om daar een mooi schilderij van te maken. Want laten we eerlijk zijn we schilderen wel hetgeen we zien maar we proberen wel een mooi schilderij te maken.
Ook ben ik begonnen met de venstertablet iets meer aan te zetten. Ook heir zie je weer dat het heel belangrijk is om de wetten van perspectief te kennen en te volgen. Ook moet je denken aan het feit dat wanneer je ergens een schaduw zet dat die schaduw moet komen op DEZELFDE plaatsen en op dezelfde zienswijze op het schilderij. Hier wil ik mee zeggen dat ik soms een schilderij zie waar de schaduw aan de linkerkant zit maar bij een ander onderwerp op het schilderij aan de andere kant zit. En dat kan verwarring oproepen bij de toeschouwer. Natuurlijk kan je zeggen ik wil die verwarring oproepen maar dat doe ik dan weer niet. Je ziet ook duidelijk dat door de schaduw aan te brengen en de bovenkant van de venstertablet zeer licht te houden je onmiddellijk een driedimensionaliteit krijgt die alles veel aanschouwelijker maakt.
De volgende keer gaan we weer iets verder en dan ga je zien dat alles nog veel beter zichtbaar wordt.
Ik ga vandaag weer een stap verder met deze mooie aquarel. Het is niet altijd even eenvoudig om zinnige dingen te schrijven over zo'n werk omdat de meeste dingen die ik doe voor mij meer een routine zijn dan nieuwigheden. Maar natuurlijk zijn er ook steeds nieuwe hindernissen die ik moet overwinnen en ik moet toegeven soms moet ik verschillende van mijn boeken of dvd's, die ik in de loop der jaren verzameld heb over aquarel, raadplegen om een oplossing te vinden voor het probleem. Vandaag wil ik aan de hand van de bijgeplaatste foto aantonen dat ik weer een nieuwe stap genomen heb in dit schilderij. Ik heb in de eerste plaats opnieuw plakband geplakt op de plaatsen waar ik een redelijk rechte lijn wilde hebben. Een tip voor het afplakken van je werk: koop hiervoor speciale plakband die voor dit soort werk bestemd is. Deze plakband is meestal doorschijnend maar wat voornamer is hij plakt niet zo sterk als gewone afplakband. Wanneer je gewone afplakband gaat gebruiken dan bestaat de kans dat je het aquarelpapier gaat beschadigen bij het verwijderen van de plakband (of dat er een beetje plaksel achterblijft op je papier, en dat zou zonde zijn want dat blijf je altijd zien in je aquarel. Daarom zorg er voor dat je steeds een aantal dingen die je denkt nodig te hebben in voorraad hebt zodat je ze kan gebruiken wanneer de nood er is. Want het voornaamste bij het aquarelleren is dat je alles wat je wil gaan doen zeer goed in planning neemt voor dat je begint te schilderen. Je moet er wel voor zorgen dat je schilderij niet te gekunsteld gaat worden door deze voorzorgen maar dat je ze speels weet te houden. Ik ben na het afplakken begonnen met het schilderen van het buitenste raamkozijn. Ook hier heb ik gekozen voor de groenachtige kleur die zo mooi staat aan de binnenkant. Ik heb er wel voor gekozen om de kleur iets helderder te maken dan binnen in de kamer. Dit heeft een aantal redenen. Een eerste is dat alles wat ik binnen schilder voor het grootste gedeelte in de schaduw ligt en dat daardoor de kleur ietsje donkerder wordt. Natuurlijk dien je dan alles wat buiten en in ons geval ook dichtbij de toeschouwer is, veel kleurrijker te maken. Hierdoor ontstaat dat optische gevoel van onderscheid tussen de twee delen van het schilderij namelijk de binnen en buitenkant van dit onderwerp. En daardoor kan je de toeschouwer op het juiste, of is het, het verkeerde been zetten. Je laat hem namelijk geloven dat er een binnen en buiten is op het schilderij. Maar je krijgt ook een meer driedimensioneel zicht op het onderwerp. Om te laten zien hoe belangrijk contrasten zijn in een schilderij heb ik deze foto geplaatst zodat je kan zien wat het betekend om op de juiste plaats de juiste schaduw aan te brengen. Je ziet op dit moment al heel duidelijk dat er een venstertablet gaat komen aan de onderkant van het venster. Dit idee kvan deze venstertablet komt enkel en alleen al door een donkere schaduwkleur aan te brengen onder deze tablet. Je ziet dat ik hier het oog al weet te verschalken, maar wat nog beter is dat ik ook het idee weet te scheppen dat hier op deze plaats iets aanwezig is dat een schaduw op de muur werpt. Je kan nu reeds zien dat het gedeelte dat afgeplakt is met de doorschijnende (en reeds gebruikte) plakband (om een mooie rechte schaduwlijn te krijgen en om gemakkelijk te kunnen schilderen) vooruit steekt ten opzichte van het donkere gedeelte. En het is daarom waarom ik het zo interessant vind om deze tekstjes te maken. Het zijn die kleine verwezenlijkingen die het schilderen interessant maken en het zijn die kleine dingen die meestal niet worden meegedeeld aan andere schilders of mensen die starten met het schilderen. Men plaats deze dingen dan onder de noemer je moet goed kijken naar je onderwerp en dan pas datgene schilderen wat je ziet. Ik zeg hierover dat het zeer goed is om te zeggen dat men goed moet kijken alvorens te schilderen maar ik zeg er in een adem bij dat je de beginneling wel moet leren kijken. Als hij/zij niet weet waar hij/zij moet kijken kan het zeer lang duren voor alleer hij / zij dat weet. Bij mijn volgende bespreking zal ik weer iets vertellen over het schilderen van het raamkozijn in het front van het schilderij.
Vandaag weer iets meer over deze fantastische uitdaging. Het lijkt me allemaal zeer vlot te gaan maar daarom is het niet zeker dat het helemaal lukken. Want het is zo als het altijd is, wanneer alles vlotjes verloopt dan dien je extra aandachtig te zijn of anders krijg je een mislukking aan je been gesmeerd. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan kan je goed zien dat ik begonnen ben met de weerspiegeling in de voorste ruiten beter uit te werken. Maar ook heb ik er voor gezorgd dat je in de achterse ruiten een mooie lucht te zien krijgen. Het moeilijke aan dit schilderij is om alles realistisch te doen overkomen. Je moet enerzijds de weerspiegeling in de voorste ruit weergeven maar alles wat je achteraan ziet moet ook werkelijk achteraan te zien zijn. En dat is natuurlijk een ander paar mouwen als je niet goed oplet. Het si daarom ook dat ik de weerspiegeling in de voorste ruiten veel helderder en sterker uitwerk dan hetgeen in de achterste ruiten te zien is. Want je weet dat alles wat dichtbij is veel beter zichtbaar is. Dit is een waarheid als een koe maar men vergeet dit soms toe te passen bij het schilderen. Men schildert dan de achtergrond net zo uitgewerkt dan de voorgrond en je krijgt dan de indruk dat er geen achtergrond maar eigenlijk ook geen echte voorgrond aanwezig is. Je kan ook zien dat ik begonnen ben met het invullen van het raamkozijn op de achterkant. Ik heb hiervoor een vrij neutrale bruine/beige/groenachtige kleur gekozen. Waarom deze kleur, wel zij gaat wonderwel op in de achtergrond maar zij is toch zodanig overtuigend dat zij een mooie omlijsting vormt rond de helder blauwe lucht die te zien is. Alsje goed kijkt dan zie je ook dat ik aan de linkerkant van het raamkozijn een aantal lichte stippen geschildert heb. Deze lichtlbauwe stippen zorgen ervoor dat je een duidelijk zicht krijgt op de voorste en achterste ruiten. Want hierdoor zie je weer dat de voorste ruit een overwegend deel van het schilderij in beslag neemt. Ik heb deze stippen bewust neit helemaal ronde gemaakt want dan zou alles veel te gekunsteld overkomen. Wat je nu nog niet zo goed ziet maar een onderdeel dat zeer belangrijk gaat zijn voor het slagen van het schilderij is het licht dat door het achterste raam naar binnen valt en een licht en schaduw zal werpen op de vloer. Je kan nu reeds een klein stukje van dit lichtspel zien op de vensterdorpel van het achterste raam. Je ziet dat deze dorpel zeer licht van kleur is maar je ziet ook dat er een kleine schaduw valt van de raamlatjes op deze dorpel. Het zijn die kleine dingen die men soms vergeet te schilderen. Maar het zijn die dingen die een schilderij iets boven de middenmaat kunnen uittillen. En ik zeg het nogmaals ik voel dat dit schilderij iets meer gaat worden dan zomaar een afbeelding van een venster in een muur. De volgende keer ga ik weer iets verder met de uitleg. Ik ga dan iets meer uitleg geven over het uitwerken van het voorste raam want daar ga ik nu mee beginnen en dat kan je zien doordat ik nu reeds één van de raamlatjes geschildert heb. foto 007
Vandaag op de tweede dag van het nieuwe jaar ga ik terug aan de slag met het beschrijven van een aantal schilderijen. Het schilderij dat ik nu verder ga beschrijven is volgens mij één van de betere schilderijen dat ik al gemaakt heb. Deze aquarel is redelijk groot. Het is een aquarel van 90 bij 75 cm en dat is toch groot voor een aquarel. Ik wil niet opscheppen over deze afmetingen maar voor aquarellen van deze afmetingen moet je al een beetje bagage en technisch kunnen hebben om dit soort werk tot een goed einde te brengen. Maar dit heb ik al beschreven in een vorig stukje en dus kom ik nu tot de orde van de dag namelijk verder uitleg over het schilderij in dit stadium. Ik heb in de vorige beschrijving van de opzet van deze aquarel vergeten te vermelden dat ik de verschillende vensterlatjes die de twee vensters maken heb afgeplakt met een witte plakband. Dit is een soort plakband wat niet heel hard plakt waardoor je het aquarelpapier niet beschadigd zodat je later alles perfect kan afwerken, maar waar je wel overheen kan schilderen zonder dat je de ondergrond raakt. Soms kan je wanneer het maar kleine delen zijn die je moet afdekken gebruik maken van afdekvloeistof maar hier moest ik redelijk veel afdekken en heb daardoor gekozen voor een niet zo krachtige afplakband. Ik heb in de eerste plaats al getracht om onder het verst gelegen venster een impressie van de wand waarin dit venster zit weer te geven. Ik heb deze wand ook donkerder gemaakt dan de rest van het schilderij omdat deze wand eigenlijk een beetje in de schaduw ligt. Maar ook omdat ik moet proberen om het geheel een driedimensionele vorm te geven (ik wil namelijk de ruimte van een kamer met zijn wanden schilderen. Dan moet je natuurlijk een aantal contrasten zeer goed aangeven en goed opletten dat je de verschillende onderdelen van je werk goed benadrukt maar je mag ook niets overdrijven bij je eerste opzet . En dit is nu het moeilijkste onderdeel van aquarelleren je moet er al van in het begin heel goed rekening mee houden dat je alles met de juiste toonwaarde aangeeft. Want wanneer je iets veel te donker gaat inkleuren dan kom je achteraf tot de constatatie dat je schilderij veel te donker wordt. Alleen om het feit dat je bij aquarel zeer moeilijk een te donkere partij kunt oplichten moet je daar in het begin zeer goed opletten. Om tegelijkertijd al wat diepte in het schilderij te brengen ben ik ook al begonnen met een eerste impressie te geven van die voorwerpen die zich in de voorste ruit weerspiegelen. Ook dit is weer zo'n secuur werkje waar je moet balanceren op een redelijk slappe koord. Je mag ook hier zeker niet te donker gaan werken om de zelfde reden als ik hierboven beschreven heb. Ik heb ook al een gedeelte van de latten die er in het raam in de tegenoverliggende wand zitten in gekleurd en ik heb hier gekozen van een kleur die afgeleid is van de kleur die de wand heeft. Natuurlijk moet je ook heir met dezelfde voorzichtigheid aan de slag gaan. Als je het schilderij nu al bekijkt dan zie je wel al een heel stuk duidelijker dat dit een zicht is op een kamer door een venster en dat in de tegenoverliggende wand waar je van buiten nog kan opkijken er nog een venster zit waar je doorheen kunt kijken. Je ziet dat dit werk een redelijke uitdaging is om te maken en ik hoop dan ook dat dit me gaat lukken want indien het lukt dan ben ik er zeker van dat dit een prachtig werk gaat worden. In mijn volgende bespreking ga ik verder met de opbouw van het schilderij en gaat alles weer wat duidelijker worden.
Ik ga vandaag met een nieuwe aquarel beginnen. Het is geen kleintje maar een van 90 bij 70 cm. Dit is dubbel zo moeilijk omdat je wanneer je met een groot formaat werkt, er moet voor zorgen dat je meer dan genoeg verf aanmaakt, want anders kom je in de problemen. Het kan natuurlijk niet zijn dat wanneer je met een bepaalde kleur bezig bent je plotseling tot het besef komt dat je geen verf genoeg hebt aangemaakt. Want je krijgt nooit meer exact dezelfde kleur aangemaakt. Maar omdat het zo moeilijk is wil ik dit natuurlijk ook eens uitproberen. Een andere moelijkheid die er in dit werk verscholen zit is dat ik een aantal reflecties die in een ruit of venster kunnen voorkomen ga schilderen. Ook deze uitdaging heb ik nog nooit aangegaan in aquarel en dat ga ik ook proberen bij dit werk. Er zijn nog een aantal uitdagingen die er bij dit werk zitten maar daar zal ik ten gepaste tijd nog over spreken. Zoals altijd begin ik eerst met een goede ondertekening. Maar daar ik vergeten ben om een foto te nemen van deze eerste stap (ondertekening) moet ik noodgedwongen verder gaan met de tweede stap namelijk het inkleuren van de lucht die door het achtergelegen venster te zien is. Dit is één van de extra moeilijkheden die ik mezelf weer heb opgelegd en waar de naam van deze aquarel vandaan komt. Je kijkt door een venster en ziet in een andere venster, een landschap. Maar in het eeste venster zijn er ook een aantal reflecties die zich weerspiegelen in de ruiten van dat raam. Hoe ik dit ga afwerken en proberen tot een goed einde te brengen ga je zien en kunnen lezen in mijn verdere besprekingen maar je ziet nu al dat er een aantal moeilijkheden verscholen zitten in dit werk.
Aquarel: Deur met afdak van Wiijnranken en bladeren
Hier kan je het afgewerkte schilderij zien. Ik heb het ingelijst in een blank houten lijst en met een redelijk bleke passe-partout. Op deze manier komt het werkje dat als oefening begonnen werd toch nog tot zijn recht. Zo zie je maar weer dat je altijd tot het laatste moment moet doorgaan met het afwerken van een schilderij.
Aquarel: Deur met afdak van wijnrnanken: Fase afwerking
Vandaag nog iets over deze aquarel schrijven. Het is voor de eerste keer dat ik iets schrijf met de vernieuwde interface van Seniorennet en ik moet zeggen dat alles veel duidelijker en overzichtelijker is. Alleen vind ik het nog altijd spijtig dat ik geen tekstcontrole kan uitvoeren. hierdoor blijven er nog al eens wat typfouten (en soms ook andere ) in mijn teksten staan. Maar van de andere kant iedereen zal wel begrijpen wat ik bedoel en dan kan een taalfout niet zoveel bederven (hoop ik). Op de bijgeplaatste foto zie je het afgewerkte schilderij. Ik heb op nog verschillende plaatsen kleur toegevoegd zodat alles een beetje beter harmonieerde met elkaar. Ook heb ik er voor gezorgt dat er een aantal bloemen in de potten zijn bijgekomen zodat ook dit iets meer kleur heeft gekregen. Eigenlijk valt er niet zoveel meer over te zeggen alleen dat het als oefening bedoelde werkje me redelijk goed bevalt en het dan ook voorlopig ga inkaderen. Ik zal straks nog een nieuwe foto op de deze pagina plaatsen zodat dit hoofdstuk weeral afgewerkt is en ik met goede moed terug aan een nieuw schilderij kan beginnen. foto 28
Aquarel: Deur met afdak van wijnranken: Fase 1/deel 2
Het is al weer meer dan een week geleden dat ik nog iets schreef over deze aquarel. Maar het is enorm druk geweest. Ik ben namelijk een portret aan het schilderen van het dochtertje van een kennis en dat neemt toch altijd wat tijd in beslag. Bijzonder omdat ik altijd met een paar voorontwerpen werk waardoor de betrokkenen kunnen kiezen in welk formaat en pose ze het schilderij wel of niet willen hebben. Ik ben nog eens begonnen met een pastel te maken en ik hoop dat het pastelleren nog gaat lukken. Want ik ben eigenlijk afgestapt van pastelleren omdat ik alles niet meer zo goed in de hand had. Ik bedoel hiermee dat ik de pastelkrijtjes niet meer goed kan hanteren en zeker de kleinere stukjes die je dan nodig hebt om heel gedetaiilleeerd te werken kan ik niet meer hanteren. Maar ik moet zeggen dat de voorontwerpen aardig gelukt zijn, wat nog niet wil zeggen dat daarom het portret zelf gaat lukken maar toch heb ik er goede hoop op. Maar nu even iets meer over het schilderij waar ik mee bezig ben. Op de foto kan je zien dat ik weer een stukje verder gegaan ben met deze oefening. Ik heb weeral over de gehele aquarel gewerkt maar het merendeel van het werk is toch gebeurt aan de deur zelf. Ik heb de kleuren allemaal nog iets verder uitgewerkt en sommige delen van de planken een schaduw gegeven. Ook heb ik de wijnranken aan de bovenkant iets meer in beeld gebracht door de hoeveelheid te vergroten en de kleur iets op te trekken. Ook hier heb ik enkele donkere vlekken aangebracht waardoor alles er iets meer driedimensionaal begint uit te zien. Tot slot ben ik nog wat gaan werken aan de potten die onder aan de deur staan en hier heb ik geprobeert om al wat groen en blaadjes aan te brengen. Kleur zal nog komen in de een volgende fase. Wat mij wel opvalt als ik nu op de foto kijk is dat de onderkant van de muur vrij donker overkomt. Ik had de bedoeling om deze band iets donkerder te maken maar als ik nu op de foto kijk dan zie ik dat het allemaal wat te donker en te overheersend overkomt. Daar zal ik dan moeten proberen om kleur weg te nemen. Maar dat zal niet gemakkelijk zijn gezien ik daar met gelmedium en zand gewerkt heb en de hele textuur nogal ruw geworden is. Ook dat was een doelstelling maar of ik de kleur wat kan oplichten dat zal nog moeten blijken. De volgende keer bespreek ik de afwerking van dit werkje. foto 26
Aquarel: Deur met afdak van wijnranken: Fase 1 / deel1
Ik ben ook heir begonnen met een goede tekening maar ik heb vergeten ze te fotograferen. Dit is natuurlijk niet zo erg vermits ik steeds een duidelijke ondertekening maak en daaardoor kan je dit ook nog in deze fase duidelijk zien. Wat ik wel gedaan heb in deze aquarel is werken met een gel die je op het aquarelpapier kan aanbrengen en daardoor gemakkelijker structuur kan maken in een aquarel. Ik heb het materiaal aangebracht in de muur die links van de deur is en je kan dan ook duidelijk zien dat er daar nogal wat kleuren door elkaar vloeien. Maar deze kleuren zijn wel heel gemakkelijk te beheersen door het gelmedium. Ook heb ik aan de rechteronderkant iets van dit medium aangebracht en daar een heel klein beetje fijne zand in verwerkt zodat je nog meer struktuur verkrijgt. Ook dat is volgens mij goed gelukt maar je moet er natuurlijk wel voor opletten dat je dit soort dingen niet teveel gaat gebruiken want dan ga je de eigenheid van aquarel teveel beïnvloeden en gaat een deel van het transparante van een aquarel verloren. De foto die ik bij het schilderij plaats laat je zien hoe het medium zich leent tot een aantal dingen om je schilderij te verrijken. Zoals je kan zien ben ik ook begonnen met de deur die eigenlijk als onderwerp en blikvanger moet dienen een eerste kleurlaag te geven. Ik heb hier gekozen voor een sienna bruine tint. Tegelijkertijd heb ik een klein beetje Alazarine Crimson verwerkt in de verschillende horizontale planken. Ik kan er wel bij vermelden dat ik het alazarine crimson met een droge borsteltechniek opgebracht heb. Dat wil zeggen dat ik eerst de ondergrond van gebrande sienna goed heb laten drogen en dat ik daarna met een bijna droge borstel het alazarine crimson ben gaan opbrengen. Normaal doe ik dit pas in laatste instantie maar hier heb ik deze manier van schilderen veel vroeger in het proces toegepast. Ook omdat ik het noodzakelijk vond om iets meer kleur in het het schilderij te brengen. Het werd me te eentonig en dat werk niet altijd in je voordeel. De meeste schilders zullen zeggen dat je dan net beheerst moet te werk gaan maar ik kon het deze keer niet laten en zocht naar een gemakklelijke oplossing. Ook heb ik geprobeert de bloempotten al wat vorm te geven maar dat is op dit moment nog niet wat het zijn moet. Het is natuurlijk ook zo dat we nog maar pas in de eerste fase zijn en dan mag er nog het een en ander niet voor 100% procent in orde zijn. Alleen moet je er voor oppassen dat je niet al te veel in de fout gaat temaar omdat je met aquarel niet al te veel meer kan corrigeren zeker als je in de opzet al fouten maakt. Ook heb ik bovenaan in het schilderij al een eerste aanzet gedaan van de wijnranken die het geheel iets zouden moeten verlevendigen. Je kan goed zien dat deze wijnranken en bladeren tegen een netwerk van koord en bamboe moeten groeien ook dat is neit altijd even gemakkelijk weer te geven. Natuurlijk moet ook hier nog het één en ander aan bijkomen maar dat ga ik bewaren voor de volgende sessie.
Het is iets langer geleden dan normaal en daarom ga ik proberen het schilderj helemaal te bespreken. Ik heb al gezegd dat het schilderij als een studie begonnen is maar dat alles veel beter meevalt dan dat ik gedacht had waarsdoor dit toch nog een waardevol schilderijtje is geworden Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik weer enkele stappen gezet heb om het schilderij verder te vervolledigen. In de eerste plaats heb ik gewerkt aan de bakstenen aan de linkerkant. Ik heb er nu voor gezorgd dat alle bakstenen een betere kleur zouden krijgen. Je ziet duidelijk dat ik een aantal van de stenen een nieuwe kleurwassing heb gegeven maar ook de reeds van kleur voorziene stenen heb ik een extra laag kleur gegeven. Dit schilderen in lagen is één van de mooie eigenschappen van aquarel, maar je moet het goed toepassen indien je niet zorgvuldig je lagen opbouwt wordt het snel een vuile smeerboel. De werkwijze is nochthans heel eenvoudig. Wanneer je een onderwerp al van kleur voorzien hebt en als die kleur helemaal opgedroogd is kan je er een nieuwe kleurlaag overzetten. Dit kan een laag van dezelfde kleur zijn maar het kan ook een anders kleurige laag zijn. Door met deze lagen te werken ga je zien dat je onderwerp er veel mooier uitkomt. En dat is een eigenschap die niet genoeg kan benadrukt worden. Het in lagen werken bij aquarel geeft diepe en mooie heldere kleuren. Ik heb dit geleerd door veel video's en lessen te nemen uit de Engelse school voor aquarellisten. Je moet er natuurlijk voor openstaan en er van uitgaan dat men in Engeland totaal anders werkt met aquarel dan op het continent. Zij (de Engelsen) vinden dat je bij aquarel je kleuren moet opbouwen door te werken met lagen en dat je enkel dat wit laat wat je onderwerp vraagt. Hier in onze contreien gaat de denkpiste dat je voor een goede aquarel heel veel wit moet hebben en weinig geschilderde kleur en of beschilderde oppervlakte. In onze contreien denkt men dat een aquarel voor het grootste gedeelte uit water moet bestaan en dat is niet waar. Ik vind dit zelfs een totaal verkeerde benadering van het medium aquarel. Dus ik werk naar het Engels model je probeert je schilderij op te bouwen door verschillende kleurlagen over elkaar te zetten. Ik zelf heb daarbij het idee in mijn achterhoofd dat mijn schilderij zo realistisch mogelijk weergeeft wat ik zie en daarvoor heb je nu eenmaal mooie diepe kleuren voor nodig. Als je dan verder kijkt op de foto dan zie je dat ik dezelfde techniek heb toegepast voor het bovenste balkje waar ik weer een kleurlaagje heb aangebracht waardoor ook dit weer wat meer gaat spreken. De scharnieren en de schaduwen onder de scharnieren heb ik ook op dezelfde manier bewerkt waardoor ook hier zeer mooie schakeringen en diepe kleuren ontstonden. Zo zie je maar weer dat je nooit teveel kent, maar ook, dat je door te experimenteren, een aantal zaken beter onder de knie krijgt en dat je daardoor weer een stapje verder komt in de beheersing van het medium waar je mee bezig bent in dit geval het aquarelmedium. De volgende keer geef ik nog een kleine bespreking over het afgewerkt schilderijtje.
Aquarel: Deuren: kleine Kippenhokdeur: fase 1/deel 2
Vandaag een tweede deel over dit studieschilderijtje. Ik heb in de eerste beschrijving reeds gezegd dat ik dit schilderijtje eerder als studiewerkje zie maar door er mee bezig te zijn blijkt alles veel beter mee te vallen dan ik in eerste instantie gedacht heb. Natuurlijk speelt de kennis van het materiaal ook mee maar toch kom ik steeds weer uit op mooie toevalligheden die het zo fijn maken om met aquarel te werken. Op de bijgeplaatste foto kan je duidelijk zien dat er weer enkele zaken verder zijn afgewerkt. In de eerste plaats heb ik de bakstenen aan de rechterkant van de deur verder afgewerkt en iets meer vorm en kleur gegeven zodat ze meer in evenwicht zijn met deze van de linkerkant. Ook heb ik de kleur wat versterkt zodat er een gelijkmatig beeld wordt opgeroepen wat de muur aangaat. Vervolgens ben ik gaan schilderen aan de deur zelf. Om de vom beter te benadrukken heb ik boven- en onderkant een eerste kleuraanzet gegeven. Het is een donkere kleur omdat hierdoor de ruimte die achter de deur zit en zichtbaar is, op deze plekken vrij donker is. Als je naar dit soort openingen kijkt bij deuren of vensters of op andere plaatsen dan zijn die meestal vrij donker. Ik heb hier geen zwart voor genomen want door zwart te gebruiken ga je alles veel te donker en hard maken. Neen ik heb een mengeling gemaakt van ultramarijn blau (French Ultramarine) en sepia waardoor er al een vrij donkere kleur ontstaat. Deze mengeling heeft van nature een warme van uitstraling omdat ultramarijn een warm blauw is en sepia ook tot de warmere bruinen kan gerekend worden. Om alles nog iets meer te verdonkeren heb ik nog wat "neutral tint" aan deze menging toegevoegd. Deze laatste kleur zorgt ervoor dat de menging die je gemaakt hebt (ultramarijn en sepia) nog donkerder wordt zonder dat je de eigenschap (warm blauw/paarsachtig) gaat wijzigen. En dit is toch wel belangrijk. Want soms krijg je met menging een perfecte kleur voor het één of ander onderwerp, maar de kleur is na droging net niet donker genoeg. Want je weet nog wel, dat aquarelverf altijd iets lichter is als ze opgedroogd is ten opzichte van de natte verf. Wel in dat geval kan je de tube met neutrale tint naar boven halen en deze toevoegen aan je mengsel. Je zal zien dat je gevoel van de kleur net hetzelfde blijft maar dat alles donkerder wordt. Het grote voordeel is dat je geen harde zwarte kleur krijgt maar eerder een mooi aangepaste donkere schaduwkleur. Vervolgens ben ik aan de scharnieren gaan werken. Ik heb voor de scharnieren geen nieuwe kleuren gemaakt. Neen ik heb gedeelte van de kleuren die ik maakte voor de bakstenen en voor de donkere onderkanten van de deur gebruikt om het roestige van en de schaduwpartijen onder de scharnieren te schilderen. Natuurlijk zal je dit soort onderwerp nooit helemaal hetzelfde schilderen. Dat is trouwens ook niet mogelijk met aquarelverf. In de eerste plaats omdat je de samenstelling van verf en water nooit helemaal exact hetzelfde krijgt. In de tweede plaats is het papier van zeer groot belang bij het werken met aquarelverf. Wanneer je met hetzelfde mengsel op twee verschillende papiersoorten werkt dan zal je zien dat de kleuren nooit exact hetzelfde zijn. Daarom vind ik het ook van zo'n groot belang dat je steeds genoeg verf aanmaakt voor je schilderij en dat je er voor zorgt dat je een onderdeel van een aquarel steeds in één sessie met een menging probeert te schilderen. Want wanneer je een mengsel een aantal uren laat staan en aan de lucht blootgesteld welliswaar, dan zal het mengsel niet meer hetzelfde zijn dan in het begin van je sessie. Waarom niet? Om de eenvoudige reden dat een gedeelte van het water dat in je verfmengsel zit, verdampt is en daardoor zal de kleur van je mengsel beïnvloed zijn. Het is daarom ook dat ik zelf nooit een mengsel dat ik maak onafgedekt laat staan. Want door het mengsel in een potje of napje te doen en er een deksel of folie over te trekken verdampt het water minder snel en zal mijn mengsel ook minder van kleur veranderen. Als laatste punt heb ik ook de opening in het deurtje wat meer kleur gegeven wederom heb ik hier geen nieuwe kleur voor gemaakt, maar eerder de kleuren die ik gemengd had verder gebruikt ook hier weer gebruikmakend van het al dan niet toevoegen van water (lichter mengsel)of neutral tint (donkerder mengsel). Tot slot kan ik zeggen dat mijn experiment tot nu toe om met weinig kleuren een schilderijtje te maken vrij aardig aan het lukken is en we zullen zien in de volgende bespreking hoe ver je kan gaan om te spreken van een geslaagd studiewerkje. foto 002
Aquarel: Deuren: Kleine kippenhokdeur: Fase 1/ deel1
Ik ga vandaag weer iets nieuws beschrijven. In de allereerste plaats kan ik zeggen dat dit een schilderijtje is geworden dat ik gemaakt heb als oefening. Een oefening voor een aantal grotere schilderijen die ik wil maken over deuren. Ik heb denkelijk al eens gezegd dat al wat met architectuur te maken heeft en bovendien ook nog oud en of verlaten is mijn grote voorkeur wegdraagt. Wel met deze gedachte in het achterhoofd ga ik een reeks schilderijen maken die enerzijds de architectuur van het verleden en heden belichten en anderzijds ook te maken hebben met een aantal dingen (gebouwen) die verlaten zijn en waar de tand des tijds duidelijk huis gehouden heeft. Ik ben begonnen zoals altijd met een goede ondertekening. Eenmaal dat die klaar was ben ik beginnen te schilderen met aquarel. Zoals ik al zegde is dit meer een studie, maar dat wil dan niet zeggen dat ik zomaar wat aanmodder. Neen ook studies kunnen en moeten goed zijn en vooral moeten ze zeer leerrijk zijn. Je ziet op de foto dat ik al een aantal kleuren heb aangebracht naast het onderwerp. In eerste instantie heb ik aan de linkerkant gekozen om een ondergrond met raw umber in te kleuren. Deze ondergrond kleur is goed te gebruiken als kleur voor een bakstenen muur. Na het opbrengen van deze ondergrond ben ik op de nog ietwat vochtige verf begonnen met een aantal bakstenen in te kleuren. Hiervoor gebruikte ik gebrande siena en een mengsel van gebrande sienna en ultramarijn voor de schaduwen. Doordat de ondergrond nog lichtjes vochtig was zijn de kleuren mooi in elkaar gelopen. Maar toch had ik nog voldoende controle over de verf om alles niet te veranderen in een grote smeerboel.De werkwijze die ik voor de linker ondergrond gebruikte heb ik ook boven, onder en rechts van het deurtje toegepast. Maar hier heb ik alles laten opdrogen, dit om te kijken hoe ik deze ondergrond kan bewerken. Door in eerste instantie alles wat zich rondom de deur bevindt te schilderen, komt de deur als vanzelf te voorschijn. Dit kan je ook zien als een negatieve schilder wijze. Dit wil eigenlijk zeggen dat je alles schildert, dat niet met het onderwerp te maken heeft, waardoor je onderwerp als vanzelf naar voor komt. Het grote voordeel van deze manier van schilderen is dat ook de omgeving van het onderwerp goed in beeld wordt gebracht. Daardoor kan je, je in tweede instantie helmaal concentreren op het focuspunt of hoofdonderwerp. Ik heb ook met een zelfde kleurmengsel onder de scharnieren (iets meer gebrande sienna) de scharnieren duidelijk naar voor gebracht. ondanks dat ik nog niets van de scharnieren schilderde. Ook heb ik het gat in het midden van de deur een eerste kleurlaag gegeven. Door al deze onderdelen op een andere wijze te benaderen, leer ik weer wat bij wat het beheersen van aquarelverf aangaat. En daar is het me nu in eerste instantie om te doen. Kijken hoe de verf zich mengt en hoe goed ik ze nog kan bewerken op een drage ondergornd.Of hoe de verf zich vermengd als ik de ondergrond eerst laat drogen en daarna weer nat maak. Want uiteindelijk wil ik door een aantal transparante lagen een mooie diepe kleur bereiken. En daar is het waar het mij tenslotte om te doen is. Het oorspronkelijke doel van aquarelverf zo dicht mogelijk te benaderen namelijk, met transparante verf, in verschillende lagen opgebracht een zeer realistisch beeld op te roepen van datgene wat ik schilder. Tevens is dat de essentie en de omschrijving van wat aquarelleren dient te zijn. Het is niet de bedoeling om zoveel mogelijk wit te laten in mijn schilderij omdat dat volgens sommigen "Kenners" zo zou moeten zijn. Neen ik wil aan deze "Kenners" zeggen dat de definitie van "Aquarelleren" de volgende is: met transparante verf de kleuren in lagen over elkaar aanbrengen en met zo min mogelijk of zelfs zonder het gebruik van dekwit, een schilderij te maken. En het wit dat er in je onderwerp zit zou het wit van het het papier moeten zijn. Dan kan je van een geslaagde aquarel spreken. Zij die zeggen dat een aquarel voor 3/4 uit wit van het papier moet bestaan ( en zodoende de helft of meer van het onderwerp niet moet schilderen) slaan de bal heel duidelijk mis. Zulke aquarellen zijn één van de ondersoorten van aquarellen die men kan maken, maar deze aquarellen zijn niet het voorbeeld van een aquarel waar het allemaal om te doen is. Volgende keer zal ik weer wat meer vertellen over deze studie.
Aquarel: Bloemmolen van Herentals:Interieur 3/ Afwerking
Vandaag weer enkele woorden over dit schilderij en meer specifiek over de afwerking. Sinds ik met het aquarelleren ben begonnen heb ik een nieuwe manier van inlijsten voor mijn werken uitgewerkt. Ik lijst de werken niet meer in op de traditionele manier met een passe-partout maar op een manier waardoor het werk als het ware los komt te zitten in de lijst.
Bijzonder als je een hand geschept papier hebt (er zijn dan van die mooie onregelmatige randen aan het papier) vind ik het bijzonder jammer om de randen te verbergen achter een passe-partout. ook kan je op de manier hoe ik mijn werken nu inlijst de dikte van het papier laten zien en dat is ook een bijzonderheid die je teniet doet als je een passe-partout op de traditionele manier gebruikt.
Als je op de foto kijkt dan zie je dat de aquarel op een vel passe-partout papier is geplakt. Ik kan je zeggen dat het schilderij niet vast tegen de passe-partout zit. Neen tussen het schilderij en het onderliggende passe-partout karton heb ik een kleinere ophoging gemaakt (bestaat uit afgedankte stukken passe-partout karton). Deze ophoging is meestal een 5 à 6mm hoog en die bevestig ik op het onderliggend passe-partout karton. Op deze verhoging plak ik dan mijn schilderij waardoor het schilderij een 5 à 6 mm boven de zichtbare achterwand (op de foto is dat de bleke passe-partout) zweeft. Om het geheel nu goed te kunnen inkaderen plaats ik op de zijkanten van de onderliggende passe-partout een verhoging dit om het ruimtelijk effect in het schilderij nog meer te versterken. Je kan dit ook weer heel goed zien als je naar de foto kijkt dan zie je dat er op de zijkanten van de bleke passe-partout staafjes zijn gelijmd. Deze vierkante staafjes geef ik meestal dan nog de kleur van het passe-tout die als achterwand dient. In dit geval heb ik ze heel licht van kleur gemaakt zodat ze perfect met de achtergrond meegaan. Doordat deze staafjes dikker zijn dan de dikte van het schilderij (papier, ophoging en achter passe-partout) raakt het schilderij niet aan het glas. Dat mag natuurlijk niet want anders zou je de aquarel kunnen beschadigen.
Als ik nu dit alles in een gewone lijst zou plaatsen dan zal dat niet gaan. Dit om de eenvoudige reden dat een gewone lijst niet diep genoeg is om deze hele dikte (achterwand, zichtbare ondergrond van passe-partout, verhoging, schilderij, en de dikte van de staafjes) op te vangen. Dus ben ik ook hier gaan zoeken naar een soort van verdiepte lijsten. Dat soort lijsten bestaat maar die zijn dan wel weer wat kostelijker dan de gewone maar het werk is ook zeer origineel ingelijst.
Je ziet het is niet zomaar snel snel een werk inlijsten maar eerder er voor zorgen dat je met de inlijsting iets doet dat een meerwaarde gaat geven aan je werk. En ik moet zeggen dat het wel iets bijzonders heeft als dat groot dit mooi gerafelde papier los lijkt te zweven in de lijst.
Volgende keer begin ik weer met de uitleg van een nieuw schilderij en ik hoop dat dat dan ook weer een meevaller mag zijn.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Het is weer een week geleden dat ik nog iets schreef over dit werk en ik denk dat ik vandaag het schilderij kan afwerken tot het einde. Je kan duidelijk op de foto zien dat ik verder gewerkt heb aan de graffitie, dat op de verschillende plaatsen in het gebouw aanwezig is. Je kan natuurlijk niet ontkennen dat grafittie een aparte plaats in neemt in de maatschappij. Het fenomeen zelf kan op sommige plaatsen heel wat bijdragen aan de leefbaarheid en de omgevingswaarde van een welbepaalde plek maar anderzijds kan het ook zeer onterend zijn voor dezelfde plek. Meestal als men graffitie laat aanbrengen onder een zekere sociale begeleiding en dat er een zekere controle is op wat men gaat doen, dan komt het meestal goed. Maar als het zo maar ergens tegen een muur of gebouw gespoten of geschildert wordt, door de ene of andere gefrusteerde of vernielzuchtige persoon dan is het een kankerplek in het sociale weefsel. Het is ook daarom dat heelwat graffitie zoveel woede en frustratie opwekt bij mensen. En wanneer deze mensen (meestal terecht) het dan bekijken dan zien zij het eigenlijk als vandalisme wanneer zij het bekijken met hun bril van gewone huisvader en of huismoeder. Als je nu gaat discusieren of het op deze helemaal verlaten plek mag of niet mag dan ga ik moeten afhaken, om de eenvoudige reden dat ik het als kunstenaar in beeld wil brengen en dat ik het beeld nog schoner wil voorstellen dan dat wat het in werkelijkheid is.. Temeer omdat ik op het schilderij een aantal slagzinnen geplaatst heb die ik zelf verzonnen heb. Welke deze zinnen zijn ga ik nu niet verklappen want dan is er voor mij de aardigheid een beetje af. Ik zou willen vragen aan degene die deze stukjes lezen, dat ze zich de moeite doen om me laten weten, in een antwoordje op deze blog, welke zinnen het zijn. Wat ik wel wil verklappen is dat het in totaal gaat over 3 tal zinnen die allemaal betrekking hebben op mij en op mijn leven.tevens zouden deze zinnen redelijk goed bekend moeten zijn. Door deze zelf verzonnen graffitie komt de ruimte veel mooier over, voor mij, dan dat ze in werkelijkheid is. En dat is dan ook weer interessant, om dit op doek of in dit geval op papier te zetten, want nu heeft dit ook weer een speciale waarde voor mezelf. En dat is het wat het schilderen zo mooi maakt. Je kan een onderwerp interpreteren zoals je het zelf aanvoelt, maar je kan het onderwerp ook aanvullen of dingen verplaatsen zoals je zelf wil. Dit kan je met een foto natuurlijk niet. En het is ook daarom dat schilderijen meestal kleurrijker en "anders" zijn dan de gewone kleurfoto of zwart/wit foto. Volgende keer ga ik nog iets extra's zeggen over het inlijsten van dit soort werk en waarom ik in de toekomst steeds meer dit soort inlijstingen ga gebruiken bij mijn aquarellen.
Vandaag weer wat nieuws over dit schilderij. Het zijn niet al te gemakkelijke dagen de laatste week omdat de fibro weer duchtig van zich laat spreken. Maar ik denk, dat ik ook weer wat veel hooi op mijn vork genomen heb, door het organiseren van de tentoonstelling Maasland 2009 in het Cultuurcentrum van Maaseik. Gisteren was de opening van deze tentoonstelling en ik moet zeggen dat de tentoonstelling er op zich goed uitziet. Nu maar hopen dat de belangstelling in evenredigheid is met het werk dat we er ingestoken hebben want niets is zo frustrerend als je moet constateren dat er geen belangstelling is voor het werk dat er geleverd is. In elk geval hebben we weer iets extra's gedaan voor de leden van de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten die meegedaan hebben aan deze thema tentoonstelling.
Maar ik ben eigenlijk niet voor deze tentoonstelling aan het schrijven maar eerder voor het schilderij dat ik hier bespreek.
Op de foto kan je zien dat ik weer wat verder gegaan ben met de afwerking. Ik heb voor het merendeel gewerkt aan de vloer. Het is door de vloer, te voorzien van een aantal elementen, zoals schaduw en licht dat het geheel zijn drie-dimensionaliteit verkrijgt en je, je nog beter kunt inleven in het schilderij zelf. Door de voorgrond iets donkerder te maken komt het licht dat binnenvalt vanaf de linkse kant nog veel beter tot zijn recht en krijgt het geheel wat meer diepte. Je ziet ook duidelijk de verschillende soorten schaduw namelijk de slag- en gewone schaduw. Het verhaal van schaduwen weergeven is natuurlijk een apart verhaal. Zonder het al te technisch te maken kan je zeggen dat de slagschaduw het kortst bij het belichte voorwerp valt (natuurlijk rechtstreeks tegenover de belichte zijde) en ook daarom het donkerst is. De gewone schaduw loopt verder door en wordt eigenlijk hoe verder hij van het belichte voorwerp verwijderd is lichter van kleur. Als extra puntje kan ik zeggen dat veel amateur-schilders slagschaduw en de verlopende schaduw zwart maken maar dat is eigenlijk totaal fout. Een schaduw is nooit helemaal zwart, neen, een schaduw bestaat uit donkerder tonen van het belichte object en neemt hoe langer hij wordt steeds meer de kleur van de grond, waarop de schaduw valt, aan. Ook dat kan je goed zien op de foto en bijzonder goed aan de voorkant van het schilderij.
Het plafond heb ik nog iets meer kleur gegeven maar dat is wel miniem geweest, omdat ik van oordeel was dat de kleur er redelijk goed uitzag alleen iets warmer van toon mocht zijn als tegenhanger van de uitgesproken koudere kleuren in de vloer. Dat heb ik dan ook proberen te bereiken.
De volgende bespreking zal weer iets meer van het afgewerkte schilderij laten zien en dan begint het stilletjes aan op zijn einde te lopen.
Ook vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is de derde in de reeks over de Bloemmolen Herentals en naar mijn inziens wordt ze ook de beste. Je voelt dat als je met een schilderij bezig bent of die gaat slagen of dat het maar een afbeelding van iets wordt. Want het is wel zo, dat een goed schilderij iets meer is dan een weergave van een onderwerp. Bij een goed schilderij komt er ook nog een extra dimensie bij. Op zo'n schilderij gaan een aantal dingen extra naar voor gebracht kunnen worden die je als schilder voelt en ziet bij het schilderen van dit of ander onderwerp. Als je op het schilderij kijkt dan zie je dat ik weer wat verder gegaan ben met het bewerken van de muren maar ook de ondersteuningsberen en het plafond hebben de nodige aandacht gekregen. In deze fase van het schilderen ben ik verder gegaan met de muren in te vullen en te voorzien van de nodige kleuren maar ook heb ik ervoor gezorgt dat de bakstenen niet eentonig naar voor komen. Ik had misschien niet alles zo gedetaïlleerd moet schilderen maar ook dat is nu eenmaal mijn keuze. Ik heb er namelijk voor gekozen om de toeschouwer in de ruimte te plaatsen waardoor hij ook de verschillende materialen waaruit deze ruimte is opgebouwd zeer goed kan zien en beleven. Ook ben ik begonnen met de grafittie dat op de verschillende steunberen staat weer te geven. Het is nog niet zoals ik wil dat het zou moeten worden maar toch begint het schilderij stilletjes aan te leven. Ik heb een aantal woorden en slagzinnen in het schilderij aangebracht die op mezelf betrekking hebben en die daardoor nog een extra dimensie en betekenis aan het schilderij geven. Op deze manier wordt het geheel nog persoonlijker dan dat het al was. In de achterste muur ben ik begonnen met de ramen weer te geven die een bepaald licht in de ruimte werpen. Ook heb ik het plafond een kleur gegeven en daardoor krijgt de ruimte meer en meer de vorm die het in werkelijkheid heeft; Je ziet dat je zulk een schilderij stilletjes aan moet opbouwen en de verschillende onderdelen gelijkmatig en rustig moet aanbrengen en van kleur voorzien. Tot slot ben ik ook begonnen met een aantal slagschaduwen op de grond aan te brengen. Het zijn die slagschaduwen die in de laatste fase het geheel een extra dimensie van ruimtelijkheid dienen te geven. Op dit moment zie je dat nog niet zo goed maar bij de volgende bespreking zul je dit veel beter gaan zien. Over het plafond wil ik wel zeggen dat het me bijzonder goed gelukt is om de betonnen welfsels weer te geven. Je kan natuurlijk zo'n betonnen stuctuur heel egaal gaan weergeven. En je kan dat met één kleur gaan doen. Maar dan wordt je hele schilderij beinvloedt door die ene kleur omdat die kleur dan gaat overheersen en dat wilde ik geen geval. Wanneer je goed naar zo'n betonnen welfsel kijkt dan zie je dat er zeer veel verschillende kleuren aanwezig zijn maar dan zie je ook dat deze kleuren helemaal dooreenlopen en daardoor een bepaalde kleur gaan oproepen maar daardoor ook een bepaald gevoel kunnen weergeven. Omdat ik een warm schilderij wilde maken (als tegenhanger tov deze vervallen ruimte) heb ik dan ook gekozen voor warme kleuren te gebruiken in het plafond. De slagschaduwen op de vloer zullen een aantal koudere kleuren krijgen en daardoor een zeer goede tegengewicht gaan geven aan de warmere kleuren op de muren en het plafond. De eerste aanzet van deze koudere kleuren kan je trouwens al zien al zien op de vloer en je kan nu al voelen dat het één het ander nog gaat versterken. In de volgende bespreking ga ik weer wat verder met het afwerken van deze aquarel.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag ga ik weer iets meer schrijven over dit schilderij. Er zijn inderdaad nog een paar mensen die zich afvragen waarom een aantal lijnen zo schuin lopen. Dit lijkt nu nog steeds redelijk eigenaardig maar het heeft alles te maken met het perspectief. Als je de glaslatten van de voorste venster gewoon recht tekent dan krijg je geen goed zicht op de achterkant. Waarom overdrijf ik dit een beetje kan je, je afvragen? Wel dat doe ik om alles nog beter te laten overkomen als het hele schilderij klaar is. Dan pas zal je zien dat het inderdaad de moeite loonde om dit zo te tekenen zoals ik het gedaan heb. 
Vandaag ga ik weer iets verder met dit schilderij. ik moet zeggen dat ik er zelf heel veel goesting heb ingekregen nu alles redelijk meevalt. Want zeg nu zelf als je van meet af aan een goed gevoel hebt bij een project dat je aan het uitvoeren zijt dan gaat alles nog iets beter. Ik heb een vraag gekregen of de middelste glas lat van het raam niet verkeerd is. Wel ik heb het perspectief iets overdreven om het onderscheid te maken tussen de twee vensters. Want het is toch wel moeilijk om het geheel aanschouwelijk te maken voor de toeschouwer.
Ik ga vandaag weer een stap verder met deze mooie aquarel. Het is niet altijd even eenvoudig om zinnige dingen te schrijven over zo'n werk omdat de meeste dingen die ik doe voor mij meer een routine zijn dan nieuwigheden. Maar natuurlijk zijn er ook steeds nieuwe hindernissen die ik moet overwinnen en ik moet toegeven soms moet ik verschillende van mijn boeken of dvd's, die ik in de loop der jaren verzameld heb over aquarel, raadplegen om een oplossing te vinden voor het probleem.
Vandaag weer iets meer over deze fantastische uitdaging. Het lijkt me allemaal zeer vlot te gaan maar daarom is het niet zeker dat het helemaal lukken. Want het is zo als het altijd is, wanneer alles vlotjes verloopt dan dien je extra aandachtig te zijn of anders krijg je een mislukking aan je been gesmeerd.
Vandaag nog iets over deze aquarel schrijven. Het is voor de eerste keer dat ik iets schrijf met de vernieuwde interface van Seniorennet en ik moet zeggen dat alles veel duidelijker en overzichtelijker is. Alleen vind ik het nog altijd spijtig dat ik geen tekstcontrole kan uitvoeren. hierdoor blijven er nog al eens wat typfouten (en soms ook andere ) in mijn teksten staan. 
Het is al weer meer dan een week geleden dat ik nog iets schreef over deze aquarel. Maar het is enorm druk geweest. Ik ben namelijk een portret aan het schilderen van het dochtertje van een kennis en dat neemt toch altijd wat tijd in beslag. Bijzonder omdat ik altijd met een paar voorontwerpen werk waardoor de betrokkenen kunnen kiezen in welk formaat en pose ze het schilderij wel of niet willen hebben. Ik ben nog eens begonnen met een pastel te maken en ik hoop dat het pastelleren nog gaat lukken. Want ik ben eigenlijk afgestapt van pastelleren omdat ik alles niet meer zo goed in de hand had. Ik bedoel hiermee dat ik de pastelkrijtjes niet meer goed kan hanteren en zeker de kleinere stukjes die je dan nodig hebt om heel gedetaiilleeerd te werken kan ik niet meer hanteren. Maar ik moet zeggen dat de voorontwerpen aardig gelukt zijn, wat nog niet wil zeggen dat daarom het portret zelf gaat lukken maar toch heb ik er goede hoop op.
Het is iets langer geleden dan normaal en daarom ga ik proberen het schilderj helemaal te bespreken. Ik heb al gezegd dat het schilderij als een studie begonnen is maar dat alles veel beter meevalt dan dat ik gedacht had waarsdoor dit toch nog een waardevol schilderijtje is geworden
Vandaag een tweede deel over dit studieschilderijtje. Ik heb in de eerste beschrijving reeds gezegd dat ik dit schilderijtje eerder als studiewerkje zie maar door er mee bezig te zijn blijkt alles veel beter mee te vallen dan ik in eerste instantie gedacht heb. Natuurlijk speelt de kennis van het materiaal ook mee maar toch kom ik steeds weer uit op mooie toevalligheden die het zo fijn maken om met aquarel te werken.
Vandaag weer enkele woorden over dit schilderij en meer specifiek over de afwerking. Sinds ik met het aquarelleren ben begonnen heb ik een nieuwe manier van inlijsten voor mijn werken uitgewerkt. Ik lijst de werken niet meer in op de traditionele manier met een passe-partout maar op een manier waardoor het werk als het ware los komt te zitten in de lijst.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Het is weer een week geleden dat ik nog iets schreef over dit werk en ik denk dat ik vandaag het schilderij kan afwerken tot het einde. 
Vandaag weer wat nieuws over dit schilderij. Het zijn niet al te gemakkelijke dagen de laatste week omdat de fibro weer duchtig van zich laat spreken. Maar ik denk, dat ik ook weer wat veel hooi op mijn vork genomen heb, door het organiseren van de tentoonstelling Maasland 2009 in het Cultuurcentrum van Maaseik. Gisteren was de opening van deze tentoonstelling en ik moet zeggen dat de tentoonstelling er op zich goed uitziet. Nu maar hopen dat de belangstelling in evenredigheid is met het werk dat we er ingestoken hebben want niets is zo frustrerend als je moet constateren dat er geen belangstelling is voor het werk dat er geleverd is. In elk geval hebben we weer iets extra's gedaan voor de leden van de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten die meegedaan hebben aan deze thema tentoonstelling.
Ook vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is de derde in de reeks over de Bloemmolen Herentals en naar mijn inziens wordt ze ook de beste. Je voelt dat als je met een schilderij bezig bent of die gaat slagen of dat het maar een afbeelding van iets wordt. Want het is wel zo, dat een goed schilderij iets meer is dan een weergave van een onderwerp. Bij een goed schilderij komt er ook nog een extra dimensie bij. Op zo'n schilderij gaan een aantal dingen extra naar voor gebracht kunnen worden die je als schilder voelt en ziet bij het schilderen van dit of ander onderwerp.
