Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
06-02-2007
Pastel: Zelfportret met Pieter: fase 4:deel/3
Vandaag wil ik nog wat verder gaan met de uitleg over de handen. Op de foto kan je zien dat er gewerkt is aan mijn rechterhand. In de eerste plaats wil ik weer benadrukken dat nog enkele zaken g niet zijn zoals het hoort, maar het is wel interessant om te kijken hoe die missers of vertekeningen tot stand komen. Als we nu dat rechterhand bekijken, dan zie je duidelijk de verschillende aders die op mijn handen aanwezig zijn. Ik heb deze aders duidelijk aangegeven omdat zij ten eerste zo duidelijk aanwezig zijn op mijn handen Maar ook omdat deze aders zo'n duidelijk contrast vormen met Pieter zijn handjes. Technisch wil ik hier een kleine uitleg geven waarom ik de groene kleur aan breng op mijn handen. Als je kijkt naar de aders, ook op uw handen, dan zul je zien dat die aders (die vol bloed zitten ) een groen- blauwachtige kleur hebben. De meeste mensen zullen zeggen, bloed is rood en dat klopt ook, alleen de adel heeft blauw bloed. Dit laatste is een grapje natuurlijk. Maar als je nu goed kijkt naar die gevulde aders die onder je huid zitten, dan krijgt dat bloed inderdaad die blauw- groenachtige schijn. Dit is niets nieuw hoor, de grote portretschilders, pasten dit reeds eeuwen geleden toe. Ik wil u attend maken op het feit dat er nog enkele onvolmaaktheden aan dit hand zijn.In de eerste plaats aan de vingers en ook aan en de pols. Door de speciale houding van mijn hand zijn de proporties van de vingers niet meer juist en zal ik die opnieuw moeten aanpassen. De oorzaak van deze misser is mede tot stand gekomen door de verkortingen die er op treden wanneer je hand in die positie tekent. De pols is te dun geworden, dit mankement heeft dezelfde oorzaak maar die wordt nog aangepast. Ik zou natuurlijk deze foto kunnen weglaten en deze uitleg achterwege laten. Ik had deze fase van uitleg kunnen overslaan en onmiddelijk een foto plaatsen waar deze onvolkomendheden niet op te zien zijn. Maar dan kan natuurlijk ik ook niet aangeven dat schilderen niet altijd van een leien dakje loopt . Neen realistisch schilderen is zweten en goed opletten wat je doet, en dan doe je soms nog dingen die niet voor honderd procent kloppen. Tot slot wil ik ook nog aangeven dat ik een donkere kleur heb opgezet onder mijn handen waardoor mijn handen een ondersteuning krijgen. En alles nog meer zeggingskracht krijgt. In een volgende bespreking wilik nog wat verder gaan met de afwerking van de handen.
Vandaag wil ik iets dieper ingaan op het onderwerp van mijn handen. Ik heb reeds verschillende keren gesproken dat de handen één van de meest wezenlijke onderdelen en oogtrekkers van het menselijk lichaam zijn. En voor mij hebben ze altijd een aparte plaats in mijn leven gehad. In de eerste plaats wil ik het verschil in ouderdom tussen de twee mensen die er geportrettteerd worden vastleggen. Je zult zeggen ja maar dat komt onmiddeljk tot uiting door het portret zelf. Dat is ook wel zo, maar wanneer je de handen van de twee personen gaat bekijken dan zul je nog veel meer zien. Als je de handen van Pieter bekijkt dan zijn die zeer gaaf, zonder ook maar één afwijking zoals zijn zieltje dat nog volledig onbesproken en zonder littekens is. Tevens zeggen en vragen ze aan de toeschouwer kom binnen en bekijk mij en mijn bompa hier. Als je dan naar mijn handen kijkt en ik heb ze op de bij geplaatste foto vergroot, dan zul je zien dat zij volledig het tegendeel zijn, van Pieters handen. Maar en dat is frappant, zij lijken ook veel ouder dan de rest van mijn portret. Tekening technisch moet je in gedachte houden dat dit nog maar de eerste opzet van de handen is, maar toch kun je al duidelijk zien dat er uitgesproken aders op mijn handen liggen. Dat mijn handen niet zo gaaf meer zijn en een ruwer voorkomen hebben dan die van Pieter. Dat ruw betekend ook dat ze in de praktijk reeds veel hebben gedaan. En je ziet ook nu reeds het verschil in afwerking tusen mijn rechterhand en mijn linkerhand. In de volgende bespreking zul je nog veel beter zien dat er tussen deze handen onderling ook nog een verschil is. Wat zal dit tenslotte aantonen, of wat wil ik aantonen? Aan de handen kun je letterlijk zien of het leven van iemand over rozen gegaan is of niet. Dat er met die handen veel gewerkt is of niet.Of die handen geleden hebben of niet. Ik moet toegeven dat mijn fascinatie voor handen er gekomen is van in mijn prilste jeugd. Toen ik vroeger op vacantie mocht gaan bij mijn grootouders dan was dat iets geweldigs (je mag geloven dat ik nu nog soms terug denk aan die prachtige maanden).Als ik dan met mijn grootvader ging wandelen en mijn hand in zijn hand mocht leggen dan kreeg ik een gevoel dat niet te beschrijven is. Dan verdween mijn hand volledig in die grote ruwe mannenhand ze werd als het ware zacht ommanteld door een ruwe bolster. Ondanks die eeltige, en zware en ruwe hand kreeg ik dan een zeer warm en rustig gevoel dat me zei "Nu kan niks meer gebeuren Bompa is bij mij en die beschermt mij". Wel dat gevoel, die gewaarwording hoop ik ooit te kunnen doorgeven aan mijn kleinzoon. Mijn handen zijn er die van hem zijn er en het gevoel zal hij moeten krijgen. Maar in ieder geval wil ik mijn gevoel van toen, hier op dit schilderij cryptisch tot uiting brengen.
Vandaag start ik met de voorlaatste fase. In deze fase wil ik het volledig portret klaar hebben, zodat ik in de laatste fase de zogenaamde "afwerkingsfase" enkel en alleen nog wat verbeteringen dien aan te brengen. Waarna ik tenslotte het schilderij kan inlijsten met passepartout en lijst. Zoals je ziet heb ik voor dit eerste deel reeds een foto geplaatst waar ik mijn handen in eerste opzet uitgewerkt zijn. Ik heb reeds verschillende malen gezegd dat de handen een van de meest sprekende onderdelen van het schilderij moeten worden en vanaf nu zal die aap uit de mouw moeten komen. En ik kan je verzekeren het is een heel grote aap geworden. ik bedoel hier mee dat het één van de lastigste opdrachten geweest is, die ik mezelf opgelegd heb. Je zult in deze fase zien hoe de handen die meestal door de schilders bewust tot een achtergrond rol worden herleid, in dit zelfportret een vooraanstaande rol gaan opeisen. In de eerste plaats wil ik even uitleggen waarom ik me er zelf toe verplicht heb om de moeilijkheids graad van dit portret te verhogen, door de handen zo op de voorgrond te plaatsen. Wel ik weet dat het misschien clichématig overkomt als ik zeg, toon me uw handen en ik zeg wie je bent. Wel ik denk dat er een heel grote waarheid zit in dit gezegde. Het is namelijk bewezen dat de handen één van de duidelijkste herkennings punten zijn die aangeven wie of wat die mens is. Men zegt wel eens de handen zijn de ziel van het menselijk lichaam wel ik geloof daar namelijk nogal sterk in. Je weet dat er een aantal lijnen en figuren in handen zijn terug te vinden die een gedeelte van de levensloop van imand verklaren, maar ook een spiegel voor de toekomst van die persoon zijn. Ik ga dit gegeven niet verder uitwerken omdat dit ons te ver zou leiden, maar ik weet wel dat men heden ten dagen, door het bestuderen van het schilderij "Het lam Gods" van Jan van Eyck enkel merkwaardige vastellingen heeft kunnen doen. Een van die vastestellingen is namelijk dat door Van Eyck de handen van Kannunik Vand der Paelen zo meesterlijk zijn weergegeven, dat men heeft kunnen vastellen dat deze man aan een beginnende vorm van aderverkalking leed. Iets wat ik fantastisch vind als men weet dat er in die tijd zeker geen medische kennis was om dit aan te tonen. Het geeft natuurlijk een kijk op de virtuositeit van Van Eyck maar het geeft ook aan dat je met schilderen en dan met realistisch schilderen zeer veel kunt laten zien. Ik wil mezelf zeker niet vergelijken met een kunstenaar als Jan Van Eyck maar ik wil wel enkele zaken, die ik weet uit mijn medische gegevens, aantonen. Wat die zijn daar ga ik hier en nu zeker geen uitspraak over doen maar voor mij zijn ze essentieel bij dit "Zelfportret met Pieter". In de volgende bespreking ga ik verder in op het schilderen van mijn handen en de daarmee gepaard gaande moeilijkheden.
Vandaag ga ik nog iets meer proberen te vertellen over de kleding van Pieter. Zoals je kan zien op de foto heb ik door het aanbrengen van donkere en lichtere kleuren geprobeerd om iets meer schaduw en licht te creëren op Pieter zijn kleding. Het is ook hier weer van belang dat je goed oplet waar je deze kleuren aanbrengt. In dit geval is het meest aangewezen om onder de rechtermouw van Pieter (links op de foto) een iets donkerdere kleur aan te brengen. Dit doe ik omdat ik dan drie dingen tegelijk verzorg: 1) ik zorg ervoor dat de arm die Pieter uitstrekt en naar de toeschouwer wijst nog meer in de andacht komt en zich beter manifesteerd in het geheel; 2) de trui die hij draagt krijgt hierdoor een beter driedimensioneel effect 3) door de donkere kleur boven mijn handen te plaatsen gaan die nog beter de aandacht opeisen. Waardoor het contrast tussen het kinderhandje en de mannenhand nog groter en contrastrijker gaat overkomen. Door naast de donkere kleur ook nog wat lichtere kleuren te vermengen met het rood wordt het schilderij nog rijker en kleurrijker. Ook heb ik reeds een aanzet gegeven voor de linkerhand van Pieter. Door het bloesje dat hij aanheeft onder de rode trui iets meer in de aandacht te plaatsen en verder uit te werken komt hier ook de algemene indruk van spontaniteit beter naar voren.. Hetgeen wat nu nog moet gebeuren alvorens ik de afwerkingsfase aanvat, is een van de moeilijkste partijen namelijk mijn handen. Zoals ik reeds bij het begin van mijn reeks over dit portret schreef, zij moeten ervoor zorgen dat dit portret niet zomaar een portret is, maar door het contrast tussen de kinderhanden en de mannenhanden net dat ietsje meer bieden. Ik zal in mijn volgende bespreking dan ook aanvatten met de voorlaatste fase van dit zelfportret namelijk "de handen" en alle problemen die ik daarmee gehad heb.
Vandaag wil ik weer aanvatten met de bespreking van mijn pastelschilderij. Vermits ik reeds de kleren van mij besproken heb wil ik vandaag de kleding van Pieter naar voor brengen en waarom de kleur van Pieter zijn kleren zo belangrijk zijn in dit schilderij.. Het is vanzelfsprekend dat ik voor de klederen van Pieter een kleur kies die redelijk fel is. Waarom ik dat doe is vrij eenvoudig. Het is namelijk door die kleuren dat ik het schilderij wil beïnvloeden en er voor te zorgen dat het niet niet al te saai wordt.Ook is reeds een kleine zweem van deze kleur aanwezig in mijn kleding waardoor de rode kleur over de beide personen verdeeld is en dit het geheel positief kan beïnvloeden. Als je op de foto kijkt dan zie dat de rode kleur zeker een aanwinst is voor het portret in het algemeen en het plaats Pieter in het bijzonder onmiddelijk in de kijker. Ook probeer ik met deze kleur een bepaalde richting aan te geven hoe de toeschouwer het schilderij zal bekijken. Als je naar het schilderij kijkt dan zullen je ogen automatisch aangetrokken worden door de rode vlek die de bloes van Pieter is. Daarna zullen je ogen via het gezicht van Pieter verder lopen naar mijn pullovr en naar mijn gezicht.. Tot slot zul je via de rechterkant het schilderij verlaten. Door deze opstelling en deze kleuren verplicht ik namelijk de toeschouwer het gehele schilderij volgens een bepaalde vooropgezette chronologie te overlopen. Hierdoor bereik ik dat genen wat ik voor ogen had namelijk een "Zelfportret" maken met mijn kleinzoon en door middel van vorm en kleur de toeschouwer de kans te geven het schilderij helemaal en op zijn gemak te overlopen. Je zult dan ook merken dat je ogen eigenlijk volgens een driehoek het schilderij overlopen en daardoor ook alles gezien hebben wat er te zien valt. Omdat de handen van mijzelf nog geen kleur hebben vallen zij ook niet onmiddelijk op maar dat zal in de volgende besprekingen veranderen. De volgende bespreking zal handelen over hoe ik de bloes een meer drimensionele vorm en uitstraling geef.
Vandaag heeft de fibromyalgie weer zeer hard toegeslagen. Door het enorme slechte weer, met veel wind en nattigheid, heeft de fibromyalgie weer vrij spel. De voorbije dagen was alles nog een beetje houdbaar maar vandaag is het weer midden in de roos. Alle spieren, ledenmaten en rug doen weer enorm pijn en mij verplaatsen is uit den bozen. Het kon werkelijk op geen slechter moment komen, gezien er morgen voor het eerst een blogmeeting in Limburg is. Ik heb me indertijd zeer snel ingeschreven om zeker te zijn van deelname, maar door de fibromyalgie opstoot komt alles weer in gevaar. Toch zal ik er alles aan doen om deze meeting niet te missen. Maar hoe graag ik er ook bij wil zijn, blijf ik de gedachte trouw die ik mij met Nieuwjaar heb voorgenomen, "Alles mag, Niets moet". Ik heb namelijk geleerd in het afgelopen jaar dat het belangrijk is dat indien je geconfronteerd met deze aandoening, je vooral rekening houdt met je lichaam. En dat je door één ongeoorloofde (in dit geval te zware) handeling, weer voor weken out kunt zijn. Om niet te pessimistisch te zijn, wil ik een uitspraak die mijn kinesist me steeds opnieuw voor ogen houdt aanhalen "denk er aan Pierre , de carosserie is misschien oud en vol met blutsen en schrammen, maar de motor (geest) blijft nog steeds goed draaien. Mocht hij even sputteren gun hem dan een weekje rust en je zal zien dat de motor opnieuw loopt zoals een nieuwe en tegeljker tijd zal je merken dat de carosserie ook weer wat meer blinkt". Tot slot wil ik besluiten met een gezegde "Na regen , komt er meestal zonneschijn" en dat zal ook hier weer het geval zijn..
Vandaag heb ik aan Boke uitgelegd wat het presentje is die mijn 100.000 ste bezoeker krijgt. Het is namelijk een pentekening van mijn hand waarbij ik een van de mooie gebouwen die Bilzen rijk is op papier heb gezet. Hoe alles geregeld wordt en in zijn werk moet gaan wordt besproken maar het is zeker dat zij een klein kunststukje rijker kan worden. Ik wil erbij vermelden dat de waarde voor zulke tekeningen rond de 150 schommelt en dat de tekening vergezeld is van een beschermende passepartout maar dat de kader niet inbegrepen is. Wanneer alle probleempjes opgelost zijn, zal ik verder berichten hoe en welke tekening dat het geworden is.
Het is er inderdaad vandaag van gekomen, de 100.000 ste bezoeker heeft zich aangemeld. Ik ben zeer blij dat degene die de 100.000 ste was zich ook heeft kenbaar gemaakt. Het is Boke van het gelijknamige Blog. Wat het presentje wordt voor Boke ga ik vandaag nog niet uit de doeken doen, maar het wordt wel iets dat met kunst te maken heeft, en van mijn hand is. En natuurlijk krijgt de winnaar het voorrecht om het eerste te weten wat de prijs is. Morgen zal alles beschreven staan op mijn blog en ik hoop dat ik nog lang kan verder doen met deze prachtige vrije tijdsvulling. Tot slot wil ik nogmaals al mijn bezoekers danken voor de fijne reacties die ik mocht ontvangen in het afgelopen anderhalfjaar.
Pastelschilderij: Zelfportret met Pieter: Fase 3/deel 4
Vandaag ga ik wat meer uitleg geven over het schilderen van het hemd en de stropdas. In de eerste plaats begin ik met ht schilderen van de kraag en de stropdas. Achteraf schilder ik de andere delen van het hemd. Zoals je kan zien op de foto is de kraag van het hemd een ander wit dan het stukje hemd dat er op het borststuk zit. Ook de mouwen zijn iets anders van kleur. Ik weet wel het is allemaal wit maar toch is het niet allemaal de zelfde kleur. In de eerste plaats wil ik even stilstaan bij de stropdas. De bordeau rode kleur van de stropdas beinvloedt nu reeds het witte hemd. Bij het schilderen van de stropdas moet je wel een beetje rekening houden met de licht en donkere kant maar voor de rest is dit vrij eenvoudig aan te brengen. Kijken we naar de kraag dan zien we duidelijk dat deze boven tegen de nek iets meer wit bevat dan daar waar hij tegen de pullover aanzit. De kleur van de pullover beïnvloed met andere woorden de kleur van de witte kraag. Dit is belangrijk omdat je daardoor het driedimentionele karakter van de kraag kunt weergeven. Kijken we naar het borststuk dan zie je duidelijk dat het hier minder wit gebruikt is dan in de kraag. Waarom is dat ? Wel de kraag staat boven de "débardeur" en vangt alle licht aan de rechterzijde daarom is hij daar ook het helderst van kleur. Het borststuk is ook wit maar wordt beïnvloedt door de kleur van de "débardeur" en door mijn lichaam. Indien ik een gekleurd "T-shirtje" zou dragen onder mijn hemd dan zou het wit nog meer naar de kleur van dat T-shirtje aannemen. Nu is het mijn lichaam dat het wit lichtjes beïnvloedt en heel lichtjes door het hemd schijnt. Je ziet als je goed kijkt ook een licht rose schijn op dit witte gedeelte van het hemd. En dit gaat dan weer naar de kern van de zaak. Wit is een kleur waar je het best de omgevingskleur in weerspiegeld ziet. Je zal nooit enkel en alleen wit mogen gebruiken als je eergens een object wil weergeven waar wit de hoofdtoon is. Beginnnende schilders maken tegen deze regel meestal de fout dat zij hun hersenen volgen en die zeggen dat alles wit is. Ze kijken niet genoeg naar de werkelijukheid die ze terplaatse zien. Indien je enkel wit zou gebruiken, zou de kleur te hard zijn. Dit kan je op de foto goed zien aan de mouwen. In deze onderdelen van het hemd tref je verschillende gradaties van wit tot grijs aan. Het helderste wit zie je daar waar er plooien zijn en daar waar de plooi het meeste licht vangt. Het donkerste wit (beter gezegd de grijzig blauwe tint) zie je in de plooien waar er het minste licht te vinden is. Om af te sluiten wil ik je nog meegeven dat je deze witte kleurnuances het beste kan beoordelen in een sneeuwlandschap. Daar zul je zien dat het wit van de sneeuw bestaat uit blauwe, grijze, bruine en rode tinten, kortom uit alle mogelijke tinten die er in dat landschap voorkomen. Toch zullen je hersenen zeggen dit een sneeuwlandschap is en de sneeuw is wit. Wannneer je nu je hersenen en je gevoel volgt bij het schilderen van dit sneeuwlandschap en louter en alleen wit gebruikt zul je merken dat dit landschap zeer wezenloos en onrealistisch overkomt. Daarom wil ik je ook aanraden om de witte kleur van het hemd goed te bekijken en even te ontleden. Je zal constateren dat wit eigenlijk niet alleen maar wit is als je het schildert.
Omdat ik me voorgenomen had om ondanks de tegenslag die ik te verwerken kreeg en fibromyalgie heet, niet bij de pakken te blijven zitten zocht ik iets om naast het schilderen de vrij gekomen tijd aangenaam te benutten. Liefst wilde ik iets met de computer doen. Daar ik hoorde en zag dat Seniorennet een van de toppers was en is voor mensen die niet bij de pakken bleven zitten bezocht ik op een bepaalde dag seniorennet ook daadwerkelijk. Ik kan je verzekeren het was liefde op het eerste zicht en zeker het bloggen sprak mij dadelijk aan. Ik dacht in het begin als ik mij kan bezig houden dan is het fijn meegenomen. Nooit had ik gedacht dat ik zoveel bezoekers op mijn blog zou krijgen. Nog minder had ik gedacht dat er zoveel mensen zouden geïnteresseerd zijn in mijn schrijfseltjes over mijn grote hobby "tekenen en schilderen." Ik wil dan ook iedereen hartelijk dank zeggen voor de vele blijken van symphatie. Bijzonder raakt het mij dat vele bezoekers die mijn blog bezoeken ook mijn werken mooi vinden. Tevens vind ik het opmerkelijk dat er ook tegenwoordig nog mensen zijn die mijn manier van schilderen en de uitleg goed vinden. Het doet dan ook bijzonder veel genoegen te kunnen constateren dat ook in deze moderne tijd er mensen zijn die realistisch schilderen kunnen smaken. Daarvoor mijn oprechte dank. Tot slot wil ik zeggen dat ik graag zou weten wie mijn 100000 ste bezoeker is. Voor hem of haar heb ik iets speciaals in petto, wat dat zeg ik nu nog niet, maar op het juiste moment wil ik dat wel kenbaar maken.
Vandaag ga ik iets meer vertellen over de kleding. In de eerste plaats wil ik het hebben over mijn kleding. Hetgeen natuuurlijk het meest opvalt is de "débardeur" die ik draag. Niet alleen qua vorm maar meer nog door de verschillende kleuren die er in verwerkt zijn.. Om een mooi en realistisch geheel te verkrijgen is het belangrijk dat er gelet wordt op verschillende onderdelen van dit kledingstuk. Delen zoals daar zijn de vorm waarin de verschillende kleuren verwerkt zijn, de kleurenintensiteit van de verschillende kleuren, en de plooien. De meesten onder jullie zullen zeggen dat het in dit geval duidelijk te zien is, dat alle kleuren in een ruit aangebracht zijn. Dat is in werkelijkheid zo als je dit kledingstuk mooi vlak uitstrijkt of op een tafel legt. Maar in dit geval moet je rekening houden met de drapage die er is door dat dit kledingstuk om mijn lichaam zit. Hierdoor gaan deze ruitvormen op verschillende plaatsen vervormen. Om een geloofwaardige structuur en opbouw van dit kledingstuk te krijgen mag je die ruitvormen niet zomaar willekeurig vervormen. Neen je moet goed opletten waarom op één plaats de vervorming zo en op een andere plaats weer anders is. Meestal heeft dit te maken met de plooien die er in het keldingstuk aanwezig zijn ten gevolge van die welbepaalde "drapering". Je zal ook zien dat de kleur op de plaatsen waar er een vervorming is wijzigd. Dit naargelang er een dal of ophoging aanwezig is met andere woorden waar krijg je meer of minder licht . Op de bijgaande foto kun je duidelijk zien dat ik de structuur aangeef door kleine en grotere streepjes aan te brengen in de verschillende kleuren. Bijzonder de rode verbindingsdraad die de verschillende ruiten aan elkaar hangt heb ik getekend door middel van kleine lijntjes. Je zou natuurlijk die rode draad als een lijn kunnen weergeven maar dan zou hij nooit die uitstraling krijgen als die hij nu heeft. Ook kan je heel goed zien dat de afboording aan de kraag en de mouwen niet hetzelfde gemaakt is als de rest van het kledingstuk. Hier zie je ook weer heel duidelijk dat er een andere structuur aanwezig is. Ook gebruik op bepaalde plaatsen het pastelstaafje met de zijkant om lichtvlekken aan te geven. Door niet te hard op het staafje te drukken raak ik dan enkel de bovenkant van het papier (pastel papier heeft een bepaalde structuur) waardoor je ook weer een speciaal effect verkrijgt. Tot slot moet je ook eens goed kijken naar de naden waar de ruiten aan mekaar gezet zijn (niet daar waar de rode draad aanwezig is). Deze naden zijn geen rechte lijnen maar eerder het overlopen van de twee kleuren van de verschillende kleurvlakken. Wat wil ik hiermee aantonen? Wel het is duidelijk dat als je een realistisch beeld van iets wil weergeven je zeer goed moet kijken en nadenken hoe ga ik dit materiaal of die stof of dat object weergeven. Als ik met zo een ingewikkeld patroon en structuur, met de plooienval en kleuren begin te werken, bestudeer ik het te schilderen voorwerp zo grondig mogelijk. Als je bij deze studie je goed voorbereid, en je alle mogelijke hinderpalen bekeken hebt dan kan je voor jezelf een goed beeld vormen van de oplossingen voor die moelijkheden en dan kan je gaan schilderen. Meestal is het schilderen dan veel gemakkelijker en veel sneller met een veel beter resultaat. Het is hier ook weer duidelijk te zien op de foto dat een deel van de plooien reeds is aangebracht. Maar ook die zullen in de afwerkingsfase (als alles op mekaar afgestemd wordt) nog gewijzigd en verbeterd worden. Een volgende bespreking zal handelen over het schilderen van het witte hemd met stropdas en alle mogelijkheden die er zijn om wit weer te geven.
Zoals afgesproken in de vorige bespreking ga ik vandaag iets meer vertellen over het schilderen van de kleding. Algemeen wil ik opmerken dat het je misschien wel opgevallen is, dat ik de verschillende onderdelen vrij ver uitwerk in elke fase. Waarom doe ik dat? Als ik met olieverf of met aquarel werk, dan werk ik meer over het hele schilderij of tekening. Dit doe ik dan om een goede eenheid te krijgen in het schilderij. Met pastel doe ik dat niet. Het moeilijke van pastel is dat wanneer je er aan het werken bent, het pastel oppervlak nogal kwetsbaar is. Dus werk ik de verschillende onderdelen afzonderlijk, vrij ver uit. Ik begin ook meestal aan de linker bovenkant van een schilderij. Dit is ook weer eenvoudig te verklaren. Ik ben rechtshandig en wannneer ik rechtsboven zou beginnen dan zou ik steeds met mijn hand door het aangebrachte pastel wrijven en zou alzo het geschilderde oppervlak kunnen beschadigen. Om tenslotte toch de verschillende onderdelen op elkaar af te stemmen doe ik als laatse bewerking die zogenaamde afwerkingsfase. In deze laatste fase ga ik alles op elkaar afstemmen en werk ik over het hele schilderij en stem indien nodig de verschillende onderdelen nog iets meer op elkaar af. Ik wilde deze uitleg nog eens meegeven voor hen die niet altijd alles gevolgd hebben van in het begin. Op de foto zie je dat ik begonnen ben met het afwerken van mijn kledij. Ook hier begin ik weer linksboven en probeer ik alles zover mogelijk uit te werken. Het moeilijke van deze "debardeur" is dat hij verschillende kleuren heeft die verbonden zijn door een drode draad. Ook wil ik aangeven dat het kledingstuk gebreidt is waardoor hij een harige oppervlakte structuur heeft. Nog een belangrijk onderdeel van dit kledingstuk zijn de plooien. Deze plooien moet je goed bestuderen wil je een duidelijk en juiste weergave van het kledingstuk hebben. Je zal misschien denken waarom is dit zo belangrijk? Wel dit kledingstuk zit rond mijn lichaam maar zit niet strak als een spannend hemd of bloes rond het lichaam zit. Door deze situatie ontstaat er een mooie structuur van plooien die typisch zijn voor een loszittende kleding. Wanneer je nu deze structuur met zijn plooien niet juist weergeeft dan krijg je een totaal ander beeld van de werkelijkheid. Tevens dien je deze plooien zo nauwkeurig mogelijk weer te geven om de houding van de betrokken persoon realistisch aan te geven. Een bijkomende moeilijkheid in dit geval is dat er verschillende kleuren in het desbetreffende kledingstuk zitten. Deze verschillende kleuren hebben allemaal een verschillende toon daar waar er lichtere en donkere plaatsen (plooien) zijn.Ook dit punt is van kapitaal belang om een goede stofuitdrukking te krijgen. Je kan nu reeds een eerste aanzet van deze techniek zien in het bovenste witte vlak. In een volgende bespreking wil ik de werkwijze die ik hanteer om een goede stofuitdrukking te krijgen uit de doeken doen.
Vandaag enkele woorden uitleg over de gelijkenis tssen het schilderij en de genomen foto's. Het is in dit geval zo dat er nog altijd wat aanpassingen nodig zijn om het schilderij gelijkend te krijgen . Je herkent de beide personen zeer goed maar toch dienen er nog enkele aanpassingen te gebeuren. In het geval van Pieterke is het vrij miniem. Het gezicht is volgens mij vrij goed gelijkend en hier zal ik nog enkel aan de huidskleur moeten werken. De donkere kleur die het gezicht op het schilderij heeft is bewust gedaan omdat ik door ervaring weet dat je heel gemakkelijk een lichtere toon kunt aanbrengen in de afwerkingsfase. In het geval van mijn gezicht is er nog wat meer werk. Op het schilderij zie ik er te goed uit voor mijn leeftijd. Eigenlijk moet ik mezelf verouderen. Ik heb reeds in de vorige fase beschreven dat ik de portretten die ik schilder, steeds probeer het portret op zijn voordeligst te maken voor de geportretteerde. Ook in mijn geval zal dat zo zijn maar toch zal ik ook hier in de afwerkingsfase nog enkel aanpassingen doorvoeren. Meer bepaaltaan de huidskleur en ouderdoms rimpels. Niet teveel natuurlijk want over 10 jaar wil ik nog kunnen zeggen, kijk een hoe goed ik er 10 jaar geleden nog uitzag. Waarom spreek ik steeds over een afwerkingsfase en doe ik die aanpassingen niet onmiddelijk? Het is namelijk zo dat een pastel redelijk kwetsbaar is als je aan het schilderen bent. Dat wil zeggen dat er hier en daar wat krijt verloren gaat op je schilderij tijdens het schilderen. Dat kan komen door ergens tegen te stoten of door zelf met je hand of mouw de tekening te raken. Wanneer je zoals ik een afwerkingsfase inlas dan kan je die foutjes gemakkelijk corrigeren. Tevens zorg ik ervoor dat deze afwerkingsfase in één sessie afgewerkt wordt waardoor de kans om het krijt te beschadigen praktisch onmogeijk is. Eens dat het schilderij afgewerkt is en voorzien van een passepartout en ingelijst is achter glas, dan is het een van de duurzaamste schildertechnieken die er bestaan. Maar alvorens je zover bent kunnen er allerhanden kleine beschadigingen van het oppervlak zich voordoen en daarom die afwerkingsfrase. De volgende bespreking zal handelen over het schilderen van de kleding.
Als je op deze foto klikt dan wordt ze groter en je kan op de nieuwe foto nogmaals klikken (op het icoonteje dat rechts onder verschijnt) dan krijg je een nog groter foto. Alleen wordt de kwaliteit van deze laatste foto iets minder. Deze handeling kun je natuurlijk ook bij deel 5 toepassen.
Vandaag wil ik aan de hand van een kleine fotomontage de vooruitgang tonen die er reeds gemaakt is van bij de opzet van het schilderij tot nu. Ik ga hierbij niet veel uitleg geven omdat de beelden eigenlijk voor zich zelf moeten spreken. Je ziet van links naar rechts de verschillende fases die er gemaakt zijn. Nu kan je weer duidelijk op de eerste foto zien dat er vertokken is van een redelijk gedetaïlleerde potloodtekening. Op de tweede fotoo zie je dat ik begonnen ben met een basiskleur op mijn hoofd en ook op dat van Pieter te zetten. Deze basiskleur is bij mij steeds een middentoon zodat ik gemakkelijk kan verdonkeren of oplichten. Op de derde foto zie je dat mijn hoofd verder is uit gewerkt en aan Pieter is niets gedaan. Deze foto geef ik om te laten zien dat er één tussenfase nodig was om mijn gezicht op toon te krijgen. Op de vierde foto kun je duidelijk zien dat ik gewerkt heb aan mijn gezicht maar ook bij Pieter heb ik enkele verbeteringen aangebracht. Let hierbij zeker bij Pieter op het verschil aan de vorm en grootte van de ogen tussen foto drie en vier. En op de laatste foto zie je het resultaat tot nu toe, waarbij de twee gezichten in een zelfde afwerkingsfase zitten. De volgende bespreking begint met een nieuwe fase en in het eerste deel vna deze fase zullen we eens kijken hoe de gezichten zich verhouden. Ik bedoel hiermee dat ik de tekening zal vergelijken met de foto's die ik genomen heb en die als geheugensteun dienen tijdens het schilderen. Bijzonder zijn die foto's handig om Pieter te tekenen omdat hij nu een stuk groter is dan toen ik met het schilderij begon.
Vandaag wil ik iets meer uitleg geven over mijn gezicht zoals het nu afgewerkt is. Je kan op bijgaande foto goed zien dat er weer een aantal wijzigingen gekomen zijn, die in de eerste plaats de plasticiteit en de driedimentionaliteit van het gezicht naar voor laten komen. Ook heb ik de kleur reeds een beetje aangepast. Voorlopig zal deze zo blijven tot ik de afwerkingsfase aanvat. Als we het hoofd van boven naar beneden bekijken dan zie je zeer goed dat de verschillende onderdelen op hun juiste plaats zitten en dat zij ook ruimtelijk goed zitten. Wanneer we even de ogen en bril beschouwen, dan zie je dat de ogen meer uitstraling hebben gekregen en dat ook de wenkbrauwen beter aangezet zijn. Ook de lichtvlekken boven de brilmontuur heb ik nog iets meer opgehaald waardoor de plaats van de bril nog duidelijker naar voor komt. Wat in dit geval belangrijk is, zijn de vorm en plaatsing van de ogen. Ik begin een gezicht ook altijd met de ogen te maken omdat tesamen met de neus een heel groot herkenningspunt vormen in het gezicht. De bril zelf heeft zijn kleur en enkele lichtpunten gekregen die ervoor zorgen dat alles wat meer gaat schitteren door het licht dat er op valt. De oren en de neus hebben nu hun juiste kleur maar ook de juiste afmeting. Dit is voor mijn gezicht nogal cruciaal omdat deze beide onderdelen kenmerkend zijn . Waar ik bijzonder opgelet heb is de vorm van de neus. Bij mij eindigd de neus in en bolvorm en dat kun je denk ik ook goed zien. Wanneer ik mijn neus nu een meer puntige vorm zou hebben gegeven wel ik kan je verzekeren dat de herkenning helemaal zoek zou zijn. Dan kan een goed getekende snor, baardje, of een ander onderdeel van mijn gezicht de gelijkenis niet redden. Ook aan mijn oren heb ik bijzonder veel aandacht besteed. Ze zijn niet van de kleinste en hebben ook niet de gemakkelijkste vorm.. Wanneer je naar het rechter oor op de tekening kijkt, dan zie je ook dat deze een heel stuk lichter van kleur is dan het gezicht. Ook dat is bewust gedaan. De oren van een mens zijn over het algemeen lichter van kleur omdat zij in beperkte mate doorzichtg zijn en omdat doordat ze iets verder van het hoofd staan meer licht vangen. Natuurlijk zal het verschil in kleur kleiner worden als ik in de afwerkingsfase de huidskleur van het gezicht ga oplichten. Ook zie je duidelijk dat ik een redelijk ronde kin heb. Door op de juiste plaats licht en schaduw aan te brengen heeft ook dit onderdeel haar bolle vorm gekregen. Wat verder nog typisch is aan mijn gezicht zijn de twee groeven die van mijn neus naar mijn mondhoeken lopen en de vorm van mijn voorhoofd. Mijn voorhoofd steekt namelijk iets vooruit waardoor mijn wenkbrouwen, die daarbij ook donker van kleur zijn, prominent aanwezig zijn in mijn gezicht. Ook deze twee zaken zijn nu reeds duidelijk aanwezig, maar dienen in de afwerkingsfase nog iets meer uitgewerkt te worden. Tot slot dient er in de laatste fase ook nog gewerkt te worden aan de door de ouderdom verkregen rimpels in voorhoofd en de lachrimpels aan de ogen. Maar deze aanpassing doe ik ook in de laatste fase. Als je met de vraag zit waarom ik dit nu niet doe, dan kan ik je zeggen dat het veel fijner is om steeds naar een jonge man te kijken dan naar een ietwat verouderd type (grapje hoor). In de volgende bespreking wil ik aan de hand van een samenvoeging van verschillende foto's de verschillende afwerkingsstadia tot nu toe tonen.
Met de aanvang van het Nieuwe jaar heb ik ook, zoals zoveel andere mensen, een aantal goede voornemens gemaakt. Of ik ze allemaal kan uitvoeren is iets anders, maar goed ze zijn er. Eén van deze voornemens is dat ik meer aan tekenen en schilderen zal doen dit jaar en dit voornemen ga ik zeker uitvoeren. Tot slot wil ik nog aan alle lezers van mijn blog de allerbeste wensen overmaken voor een goed en gezond 2007. Vandaag wil ik verder gaan met iets meer uitleg over het gezicht van Pieterke. Als je op de bijgevoegde foto kijkt dan zie je duidelijk het verschil tussen deze staat van afwerking en de vorige (fase2/deel3). Ik wil hierbij nog vermelden dat ik eigenlijk nog een tussen fase heb gehad maar dat ik deze niet uitvoerig ga bespreken omdat dat ons anders te ver zou leiden. Je ziet nu heel goed dat ik de ogen heb aangepast. Dit was natuurlijk ook nodig, zij stonden in de vorige fase wel goed op hun plaats, maar waren iets te klein. De vergroting van de ogen is een milimeter werkje, maar je moet het wel aanpassen, anders krijg je een zeer slecht gelijkend gezicht. Het is namelijk zo dat de ogen van kinderen groter zijn in verhouding tot hun hoofd, dan dat dit bij volwassenen het geval is. En deze algemene regel had ik in de vorige fase over het hoofd gezien. Je ziet ook duidelijk dat het kindje nog geen nek (of practisch geen nek) heeft. Dit is ook een van de kenmerken van zuigelingen en/of baby's. Ook hier moet je rekening mee houden als je kinderen schildert. Wat natuurlijk verder van belang is, is dat je ook bij dit gezicht alle delen afzonderlijk goed moet bekijken. Dit om het karakteristieke van het gezicht weer te geven, maar dat je dient er ook heel goed op te letten dat je een evenwichtig kleurenscala behoud. Hier wil ik mee aangeven dat je alle kleuren op mekaar afstemd. Ook dien je de nodige aandacht te besteden aan de samenhang van de verschillende onderdelen en dit zowel wat de vorm als de kleur aangaat. Ook kan je heel goed zien dat ik de linkerkant van het gezicht in een donkere kleur heb gezet. Hierdoor breng ik het driedimentionele karakter van het gezicht beter tot uiting. Tot slot wil ik nog iets kwijt over de mond en de neus van Pieter. Op het moment van het schilderen waren zij zeer typisch waren voor hem. De neus is nog niet honderd procent in orde, zij staat nog niet helemaal recht en op de juiste plaats maar dit dat zal ik in een volgende fase aanpassen.. Maar ook de mond is zeer typisch. Je ziet duidelijk dat het verbindingsstuk tussen neus en mond (ik noem het wel eens oneerbiedig de snotgeul) bij hem uitgesproken aanwezig is. Verder heeft hij nogal dunne lippen (is een kenmerk in de familie, zijn vader, bompa en overgrootvader hebben dat ook). Toch vind ik ze nu wat te smalletjes en ga ik die ook nog wat ophalen. Een algemeene trek bij zuigelingen is de typische vorm van de bovenlip. Je kan duidelijk zien dat er nog aan een papfles gezoogd wordt. In een volgende bespreking neem ik nog even mijn hoofd ter bespreking en dan verder een algemeen overzicht en stand van zaken tot nu toe.
Alvorens mijn wensen voor 2007 op mijn blog te plaatsen (ik doe dat liever met een nieuwjaarsbrief) wil ik dit jaar in schoonheid afsluiten. Ik ga vandaag weer iets verder met mijn schilderij. Je ziet op de foto dat de twee gezichten weer iets verder zijn uitgewerkt. Ook heb ik reeds een hele kleine aanzet gedaan voor mijn kleding. Het bespreken van de twee gezichten is voor de volgende bespreking maar toch zie je nu duidelijk dat er een driedimensionaliteit in het schilderij verschijnt. De verschillende onderdeleln van beide gezichten zijn heelwat beter uitgewerkt en ook heb ik de kleur ietwat aangepast. Toch hou ik er een mooi gekelurd schilderij (tot nu toe) aan over. In het gezicht van Pieter zijn ook al verschillende zaken beter uitgewerkt . Denk hierbij aan de ogen die nu omdat ik ze vergroot heb veel beter zijn en ook veel beter tot hun recht komen in het gezichtje. Ik ga niet verder uitwijden over de huidige stand van zaken omdat ik dat veel beter kan doen door de twee gezichten afzonderlijk te bespreken. Ik hoop dat je nu reeds duidelijk kan zien dat de gelijkenis redelijk treffend begint te worden. Toch wil ik de opmerking die door een attente bezoeker geformuleerd werd aan mijn adres" Pierre het wordt een prachttekening maar je ziet er zelf jonger uit" beamen. Inderdaad zie ik er jonger uit als op de foto maar de tekening is natuurlijk nog niet af. En eigenlijk zou het tof zijn als je je zelf jonger kunt maken dan de werkelijkheid maar ja er komt weeral een nieuw jaar en daarin worden we weer wat ouder misschien ook op het schilderij. Aan allen die dit lezen een heel mooi uiteinde van 2006 en straks een heel goed begin van 2007. Gelukkig Nieuwjaar.
Vandaag wil ik toch nog eerst even laten zien hoe mijn gezicht er op dit moment uitziet. Ik herhaal wel nog eens, dat er nog verschillende bewerkingen nodig zijn alvorens het gezicht zijn definitieve afwerking heeft bereikt. Aan de hand van deze foto kan je redelijk goed zien wat er verder afgewerkt is. Je ziet duidelijk wat de groene kleur in het gezicht doet. Door deze kleur aan te brengen krijg je een betere huidtint op de onderste helft van het gezicht. Het is natuurlijk ook dat gedeelte van mijn gezicht waar de baardgroei (ondanks mijn geschoren uiterlijk) het meest aanwezig is. Ook zie je duidelijk dat er gewerkt is aan de ogen, de bril en de neus. Maar ook heb ik aanpassingen gedaan aan het gezicht zelf. Zo zie je nu reeds dat de wangen en jukbeenderen veel beter tot uiting komen waardoor het gezicht een betere plasticiteit verkrijgt. Ik hou de toon nog redelijk donker en kleurrijk, dit om achteraf een mooi en schilderachtig effect te krijgen. Ook moet je eens kijken naar de lichtvlekken boven de bril. Het beste zie je dit aan de rechterkant van de bril. Door deze lichtvlekken juist weer te geven krijg je ook weer een duidelijk beeld van het gezicht en ook geven deze vlekken een extra dimensie aan de bril. Het is daarom dat ik steeds zeg dat je de bril als een onderdeel van het gezicht moet beschouwen. De neus heb ik redelijk ver afgewerkt. Waarom, Wel dit is één van de duidelijke kenmerken van mijn gezicht en omdat ik toch steeds verder ga in het perfectioneren van de verschillende onderdelen ben ik met de neus als eerste begonnen. Waarom leg ik hier de nadruk op dit onderdeel van mijn gezicht ? Wel hier zie je reeds duidelijk dat de neus vooruit komt . Zij komt los van het gezicht en krijgt daar door haar driedimentioneel karakter. De oren ,ogen en mond evenals de snor en het sikje moeten nu verder aangenomen worden. Tegelijkertijd als ik aan deze onderdelen werk zal ik er ook voor zorgen dat het gezicht in het algemeen verder afgewerkt wordt. Hier zul je in een volgende bespreking weer meer van horen.
Vandaag wil ik u laten kennismaken met het verder afwerken van de gezichten. Ik ga dit iets uitgebreider doen, door eerst een foto te brengen waarop je mijn gezicht ziet dat een tweede bewerking heeft ondergaan, en waar Pieter nog in de eerste fase zit. Daarna breng ik een samenzicht waar de twee gezichten zijn aangepast en hoe ze eruit zien na deze fase. Als slot behandel ik de twee gezichten afzonderlijk om de wijzigingen duidelijk aan te geven. Ik doe dit zodat je een duidelijk beeld krijgt van de vorderingen die er gemaakt zijn maar ook kan je hieruit afleiden dat er redelijk wat werk aan een portret is. Zeker als je dit wil afwerken naar gelijkenis zoals ik het doe. Ook wil ik benadrukken dat ik de geportretteerde steeds op zijn voor hem/haar beste manier wil weergeven. Ik wil hiermee zeggen dat je als schilder de kans hebt om enkele onvolmaaktheden die niet essentieel zijn om de gelijkenis te beïnvloeden al dan niet kunt weergeven. Het moet natuurlijk een gelijkend portret blijven maar en dat is mijn streefdoel het mag een mooi portret zijn. Op de foto zie je nu dat mijn gezicht reeds verder is aangepast. Let op dit is nog niet hoe het er zal uitzien op het einde van de rit maar dit is een verder tussen situatie. Van het gezicht van Pieter, dat hier nog opstaat zoals het in de voorgaande fase was, ga ik in een volgend deel een indruk geven. Je ziet duidelijk dat er over het hele gezicht is gewerkt maar zeer belangrijk zijn de gebieden links en rechts onder aan het gezicht. Hier heb ik namelijk nog verder gewerkt met die groene toon die ik in fase2/deel 2 reeds besproken heb. Door deze toon krijgt zowel de schaduw als de belichte kant meer diepte en krijg je ook de indruk van de baardgroei (ondanks een geschoren gezicht) die er bij mannen aanwezig is. Ook zie je dat de jukbeenderen in het gezicht zich meer beginnen te manifesteren (spel van juist licht en donker te plaatsen) en zijn de neus en ogen onder handen genomen. Belangrijk detail is dat de lichtvlekken boven de bril een gedeelte van de oogkassen weergeven die meer licht vangen. Tot slot wil ik er op wijzen dat ik een kleine aanzet gedaan heb om grijze haren in mijn snor(linkerkant) weer te geven. In een volgende bespreking gaan we beide gezichten zien meer bepaald hoe ze er na deze derde fase uitzien.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag wil ik nog wat verder gaan met de uitleg over de handen. Op de foto kan je zien dat er gewerkt is aan mijn rechterhand. In de eerste plaats wil ik weer benadrukken dat nog enkele zaken g niet zijn zoals het hoort, maar het is wel interessant om te kijken hoe die missers of vertekeningen tot stand komen. Als we nu dat rechterhand bekijken, dan zie je duidelijk de verschillende aders die op mijn handen aanwezig zijn. Ik heb deze aders duidelijk aangegeven omdat zij ten eerste zo duidelijk aanwezig zijn op mijn handen Maar ook omdat deze aders zo'n duidelijk contrast vormen met Pieter zijn handjes. Technisch wil ik hier een kleine uitleg geven waarom ik de groene kleur aan breng op mijn handen. Als je kijkt naar de aders, ook op uw handen, dan zul je zien dat die aders (die vol bloed zitten ) een groen- blauwachtige kleur hebben. De meeste mensen zullen zeggen, bloed is rood en dat klopt ook, alleen de adel heeft blauw bloed. Dit laatste is een grapje natuurlijk. Maar als je nu goed kijkt naar die gevulde aders die onder je huid zitten, dan krijgt dat bloed inderdaad die blauw- groenachtige schijn. Dit is niets nieuw hoor, de grote portretschilders, pasten dit reeds eeuwen geleden toe. 
Vandaag heeft de fibromyalgie weer zeer hard toegeslagen. Door het enorme slechte weer, met veel wind en nattigheid, heeft de fibromyalgie weer vrij spel. De voorbije dagen was alles nog een beetje houdbaar maar vandaag is het weer midden in de roos. Alle spieren, ledenmaten en rug doen weer enorm pijn en mij verplaatsen is uit den bozen. Het kon werkelijk op geen slechter moment komen, gezien er morgen voor het eerst een blogmeeting in Limburg is. Ik heb me indertijd zeer snel ingeschreven om zeker te zijn van deelname, maar door de fibromyalgie opstoot komt alles weer in gevaar. Toch zal ik er alles aan doen om deze meeting niet te missen. Maar hoe graag ik er ook bij wil zijn, blijf ik de gedachte trouw die ik mij met Nieuwjaar heb voorgenomen, "Alles mag, Niets moet". Ik heb namelijk geleerd in het afgelopen jaar dat het belangrijk is dat indien je geconfronteerd met deze aandoening, je vooral rekening houdt met je lichaam. En dat je door één ongeoorloofde (in dit geval te zware) handeling, weer voor weken out kunt zijn. 
Vandaag heb ik aan Boke uitgelegd wat het presentje is die mijn 100.000 ste bezoeker krijgt. Het is namelijk een pentekening van mijn hand waarbij ik een van de mooie gebouwen die Bilzen rijk is op papier heb gezet. Hoe alles geregeld wordt en in zijn werk moet gaan wordt besproken maar het is zeker dat zij een klein kunststukje rijker kan worden. Ik wil erbij vermelden dat de waarde voor zulke tekeningen rond de 150 schommelt en dat de tekening vergezeld is van een beschermende passepartout maar dat de kader niet inbegrepen is.
Alvorens mijn wensen voor 2007 op mijn blog te plaatsen (ik doe dat liever met een nieuwjaarsbrief) wil ik dit jaar in schoonheid afsluiten. Ik ga vandaag weer iets verder met mijn schilderij. Je ziet op de foto dat de twee gezichten weer iets verder zijn uitgewerkt. Ook heb ik reeds een hele kleine aanzet gedaan voor mijn kleding.
