Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
12-02-2008
Pastel: Portret Pascal: Afwerking.
Vandaag ga ik nog even enkele woorden plaatsen over de afwerking van het portret. Op de foto kan je zien dat ik aan het portret zelf, in deze fase niets meer gedaan heb. Maar ik heb wel gezorgd voor een Passe partoute en een kader. Zowel Pascal als Jean-Pierre hebben mij volledig vrij gelaten met het kiezen van een kader en passe partoute. Ik heb gekozen voor het zelfde materiaal van kader als voor mijn zelfportret. Het is een bronskleurige lijst die goed aansluit bij het portret en de achtergrond van het portret. Voor de passepartoute heb ik een cremekleurig matieriaal gebruikt. Ik heb een tijdje getwijfelt tussen een gekleurde (neigend naar de achtergrond) en een bleke passe partoute maar ik heb besloten om de bleke passe partoute te nemen. In mijn ogen liet deze passe partoute en deze lijst het portret het beste uitkomen. Ik kan nog zeggen dat ik het portret heb mogen overhandigen aan Pascal op het moment dat hij zijn persconferentie heeft gegeven bij het uitbrengen van de allereerste Pasc@l. In die Pasc@l waren dan ook nog een drietal bladzijden gewijdt aan het maken van dit portret en dat was natuurlijk dubbel leuk. Ik kan je zeggen dat deze dag één van de topdagen voor mij is geweest aangaande mijn schilderen. Bijzonder vond ik het feit dat de Rector van de Uuniversiteit van Gent de heer Rector Van Cauwenberghe mij kwam zeggen dat ik een prachtig portret had gemaakt van deze veelzijdige en altijd vriendelijke jongeman. Ik kan je verzekeren dat dit compliment me nog lang zal bij blijven. Tot slot wil ik zeggen dat ik met enorm veel plezier aan dit portret gewerkt heb. En dat het me nog meer plezier heeft gedaan dat zij, die het portret bestelden en mochten ontvangen, zeer tevreden waren. Ik denk dat je niets beter kan vragen en krijgen bij zulke opdracht dan zo'n dankbare mensen.
Vandaag heb ik een nieuwe foto geplaatst om te laten zien hoe het portret er uiteindelijk uitziet. Zoals ik in de vorige beschrijving reeds meldde is Pascal voor een laatste sessie komen zitten. En tijdens deze sessie heb ik het hele portret nog eens overlopen. Ik heb nog een paar kleine dingen aangepast qua belichting van het gezicht en achtergrond. Je kan nu bv goed zien dat de achtergrond in zijn geheel lichter is geworden. Ook in het gezicht heb ik een aantal kleine details aangebracht qua licht. Zo kan je goed zien dat ik aan de rechterkant van het gezicht ter hoogte van het oor de schaduw die het haar op het gezicht van Pascal werpt iets donkerder heb gemaakt. Maar tegelijkertijd heb ik de lichtvlek op zijn wang iets opgelicht.. Door deze ogenschijnlijk twee kleine details krijgt het gezicht nog meer zeggingskracht. Ik ben ook nog een laatste keer over de kleding geweest en hier en daar wat kleur bijgevoegd en of weg genomen. Ik denk dat ik het portret zo ga laten. De volgende keer laat ik nog even zien hoe het werk er uitziet als het ingekadert is.
Vandaag nog enkele woorden over de achtergrond. Op de foto kan je goed zien dat ik de achtergrond verder uitgewerkt heb. Dit wil zeggen ik heb de kleuren verder in elkaar gewerkt en daar waar het nodig was heb ik nog wat kleur bijgevoegd. Ik krijg zo een achtergrond die het portret mooi omkadert en heel goed aanvult. Je ziet nu heel duidelijk dat de lichtste kant van de achtergrond zich aan de donkere kant van het gezicht bevindt en omgekeerd. Ik heb vrijwillig geen schaduw van het hoofd weergegeven in de achtergrond omdat ik dat niet echt nodig vond en omdat ik vond dat dit de aandacht van het portret zou afleiden. Je kan ook zien dat ik nog wat verder gewerkt heb an de detaillering van het gezicht, de haren en ook de kleding. De details van de kleding die ik nu aangebracht heb zijn niet zo opvallend maar geven wel stilaan de afwerking aan het schilderij die ik voor ogen had. Je ziet nu beter de stiksels van het hemd en jas, maar ook de kleuren zijn over het algemeen die kleuren die ik wilde weergeven. Ik kan zeggen dat het portret stilaan zijn eindstadium begint te bereiken. Meestal als ik in deze fase ben zet ik het schilderij een aantal dagen weg en dat heb ik ook met dit portret gemaakt. Intussen maakte ik opnieuw een afspraak met Pascal om nog een laatste keer te komen poseren. Je mag van mij aannemen dat het een heel werk geweest is voordat ik tevreden was over dit portret. Maar op dit moment ben ik redelijk content. Op de laatste sessie zal ik nog enkele zaken gaan aanpassen, want zo verloopt dit meestal, maar dat zijn geen grote veranderingen meer. Hoe deze laatste sessie met Pascal verliep dat schrijf ik de volgende keer.
Vandaag wil ik enkele woorden schrijven over de achtergrond. Zoals je op de bijgeplaatse foto kan zien heb ik het een en ander uitgeprobeert op de achtergrond. Ik ga nu niet beweren dat ik zomaar begonnen ben met het schilderen van deze achtergrond maar het is toch vrij impulsief gedaan. Ik heb wel even overwogen welke de kleur kon zijn die het meest tot zijn recht zou komen maar ik ben daar van af gestapt omdat ik het portret zelf alle aandacht wilde geven. In zo een geval ga je natuurlijk zoeken naar een vrij onopvallende achtergrond maar ook dat heb ik niet gedaan. Als je de achtergrond te neutraal maakt, dan zou dat zich tegen je en je schilderij kunnen keren, en dit in de vorm dat je schilderij iets te weinig gaat zeggen of opvallen. En dat mag natuuurlijk ook weer niet met portret. Tenslotte ben ik uitgekomen bij deze vrij neutrale kleur die wel de aandacht trekt van de toeschouwer maar die toch niet alle aandacht wegtrekt van het portret zelf . Ik denk dat deze kleur zeer goed past bij de gebruikte kleuren en daardoor het portret sterker maakt en beter maakt. Op de foto zie je op dit moment zeer duidelijk dat ik de achtergrond in net de tegenovergestelde tonen heb geschildert dan het gezicht. Ik heb namelijk de donkerste kleur van de achtergrond aan de lichtste kant van het gezicht gezet. Waarom doet hij dat, zul je nu misschien denken? Wel door deze manier van om te gaan met tonen, ga ik de lichtste toon van het gezicht nog veel beter doen uitkomen tegen de donkerste toon van de achtergrond. En andersom werkt dit natuurlijk ook, want de donkerste toon van het gezicht werkt veel beter tegen de lichtste toon van de achtergrond. Maar eigenlijk is het niet meer dan normaal dat je zo werkt. Want denk nu eens in als je naar het schilderij kijkt waar de lichtbron in dit geval staat. Uiterst rechts natuurlijk. Dus het licht beschijnt de linkerkant van het gezicht (persoon die geschildert wordt) het meest en het licht schijnt het felst op de rechterkant van het schilderij. Dus deze rechterkant is het lichts van toon. Het lijkt allemaal ingewikkeld maar als je alles naar natuur schildert dan kan je in deze gevallen niet missen want dan dient het portret zich aan zoals je dit nu ziet. Wat ik wel doe is de verschillende tonen nog wat meer te overdrijven en daardoor alles nog explicieter in de verf te zetten. Je ziet nu wel op de foto dat ik rond het gezicht op de achtergrond wat lichte kleur bij gezet heb. Op dit moment is deze kleur nog niet in elkaar gewerkt maar wanneer dit gebeurt is dan zal je duidelijk zien dat de achtergrond zijn werk van opvulling zeer goed zal vervullen. De volgende bespreking zal handelen over het afwerken van het portret ,de kleding en de achtergrond.
Ik ga vandaag iets meer uitleg geven over de kleding en het maken van een achtergrond. Het is natuurlijk alweer een tijdje geleden dat ik nog iets schreef op mijn blog. Maar ik kan julllie verzekeren dat ik in de voorbije dagen toch wel bezig geweest ben met verschillende dingen die met kunst te maken hebben. Vooreerst ben ik alles aan het voorbereiden om onze kunstkring een gans jaar te laten exposeren in en ruimte die ons ter beschikking gesteld is door een galerijverhuurder. Ik kan jullie verzekeren dat er heel wat werk aan vooraf gaat voor alleer je alle neuzen in dezelfde richting hebt. En ik kan er nog aan toe voegen dat je meer dan eens je nek moet uitsteken om alles op elkaar af te stemmmen. Ik moet zeggen dat het nog niet helemaal rond is maar goed het einde komt in zicht. Anderzijds ben ik ook nog bezig geweest om verschillende zaken voor de Koninklijke Limburgse Fedratie voor Beeldende Kunsten op touw te zetten. En we zijn daar reeds bezig met onze progammatie van 2010. Want in dat jaar bestaat de Fedratie 65 jaar en dit willen gepast vieren en liefst in het Kasteel van Alde Biesen met een denderende tentoonstelling "Karel van Bockrijck" voor al onze leden. Dus zoals je ziet werk genoeg om mijn dagen mee te vullen. Wat nu het portret van Pascal aangaat wil ik enkele woorden zeggen over de kleding. Ik heb gekozen om een aantal kledingstukken te kiezen die mijns inziens zeer goed passen bij het portret. Ik bedoel hiermee dat ik de kleur van de kleding aangepast heb en daardoor een eenheid in het schilderij wil bewerkstelligen. In de eerste plaats heb ik gekozen om een creme kleurig hemd te tekenen met enkele mooie stiksels die het hemd benadrukken. Op dit moment zie je van deze stiksels nog niet veel maar toch zullen die in het verloop van één van de volgende sessies meer en meer op de voorgrond treden. Wat ik ook nog vermeldens waard vind is, dat in de schaduwpartijen van het hemd een stukje van de achtergrond terug komt. Je ziet dat op deze foto nog niet maar ook dat zal veel helderder worden in de nabije toekomst. Het is natuurlijk zo dat de achtergrondkleur in de werkelijkheid niet die is die ik voor het portret gebruik maar de kleuren die de in de schaduwpartijen van het hemd mij een voorzet hebben gegeven voor de achtergrond kleur in het portret. Dit maakt het natuurlijk een beetje spannender omdat je dan zeer goed op de toonwaarden moet gaan letten. Maar het heeft wel het voordeel dat je schilderij veel intenser is en een grotere samenhang vertoont. Verder kan ik zeggen dat de jas een zacht groene tint meekreeg die bijzonder goed past bij het geheel. En hier werk ik weer in een drietal fases en met een drietal tonen. Je hebt een donkere (bijna zwarte) tint nodig voor de schaduwpartijenen van de jas. En ik heb een middenkleur gekozen die je terug vindt op de kraag maar ook op de mouw van de jas en een stukje van de rug. Deze kleur moet het geheel van de jas wat oplichten. En voor de lichtste partijen heb ik bijna een witte toon gekozen. Op dit moment kan je nog vrij goed zien dat ik in de schaduwpartijen gekozen heb voor twee kleuren die verlopen van een bijna zwarte tint naar een helderdere groene kleur. Daar waar de plooien iets naar omhoog komen heb ik dan de rug van die plooien bewerkt met een geelgroen waardoor de plooienval beter tot uiting komt. En op de mouw zie je dit fenomeen nogmaals naar voren treden zij het dan met ietwat lichtere kleuren. Maar ook hier weer zie je als vanzelf een aantal plooien ontstaan. De volgende bespreking zal handelen over de achtergrond en het in elkaar werken van deze achtergrondkleuren om tot een mooi geheel te komen rekening houdend met de reeds aangebrachte portret kleuren.
Vandaag ga ik zoals afgesproken iets meer vertellen over het haar en de licht en schaduw zijden van het gezicht. Het haar van Pascal is niet het gemakkelijkste van het portret. Het is namelijk zo dat hij er een vrij stevige haardos op na houdt en dat het niet op de eenvoudigste manier in volume is gebracht. Ik heb dan ook gekozen om enkele lichtere stroken in het haar in te lassen om het volume extra te benadrukken en daardoor een weelderige haardos te tekenen. Op de foto kan je nu heel goed zien dat het haar opgebouwd is uit een drietal kleuren. Ik heb in eerste intantie er voor gezorgt dat de eerste opzet van het haar zeer donker was. Dit kan je nu nog goed zien in de schaduwkanten van het haar in de donkerste partijen. En zoals je weet is het van het grootste belang om van donker naar licht te werken bij pastel dus ook bij de haren moet je deze regel indachtig zijn. Vervolgens heb ik een tweede toon gebruikt die wat lichter is dan de donkerste kleur en ik heb deze op verschillende plaatsen ingebracht en daardoor voor een afwisseling gezorgd in de haren. Tot slot ben ik toen overgegaan tot het aanbrengen van verschillende lichtplekken. Ik heb deze lichtplaatsen niet groot gemaakt maar ze eerder afzonderlijk aangebracht en door middel van haarstrepen, waardoor het geheel veel natuurlijker gaat overkomen en meer op haar gaat lijken. Ik weet wel dat je de neiging hebt om het licht in vlekken weer te geven, maar wanneer je bijzonder bij het haar dit iets meer gefragmenteerd en in losse streken doet, dan krijg je een veel betere weergave van haren in het bijzonder en de haardos in het algemeen. Op de foto kan je ook heel goed zien dat schaduw en licht een redelijk grote rol hebben in het weergeven van het tweedimensionale van het gezicht. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de lichte strepen die ik aangebracht heb aan de rechterkant van het gezicht juist onder de haren dan merk je dat hierdoor de haren nog meer gaan spreken. Want door deze lichtstrepen zie je als het ware dat de haren enerzijds een schaduw op het gezicht werpen en anderzijds laten zij ook weer licht door die de lichtere partijen op het gezicht zijn. Je moet zeer goed op dit soort details letten en de nodige aandacht geven, want zij zorgen ervoor dat alles wat je tekent en of schildert een waarheidsgetrouw beeld oproept. Tot slot wil ik je er nog op wijzen dat je heel goed kan zien dat de rechterkant van het gezicht de lichtkant is. Ook dit heeft zijn belangrijkheid en reden, want als je de hals nog wat nader bekijkt dan zie je dat daardoor de hals zijn vorm krijgt. De schaduwkant vormt te samen met de lichtkant de ronde cilinder die de hals eigenlijk is en daardoor ook weer natuurgetrouw gaat overkomen. Let speciaal eens op het witte lijntje juist onder de kin, want dat lijntje laat de kin weer iets meer vooruit komen waardoor dit gedeelte van het gezicht los komt van de hals. Het zijn allemaal heel gewone dingen die ik hier opnoem maar ze zijn zeer belangrijk bij het tekenen of schilderen van een portret. De volgende keer ga ik iets meer over de kleding zeggen en dan kan ik beginnen met de achtergrond in te kleuren.
Ik begin vandaag voor de tweede keer aan dit stukje. Gisteren is er iets mis gelopen tijdens het invoegen van de foto's waardoor ik mijn hele tekst kwijt was. Dus vandaag opnieuw met goede moed aan het werk. Ik ga verder met het beschrijjven van de onderdelen van het gezicht. Op dit moment heb ik al de ogen, neus en mond beschreven. Vandaag wil ik verder gaan met de oren, kin en hals. Soms denkt men dat de oren van een mens niet zo belangrijk zijn bij het schilderen van een portret. Niets is minder waar. Je moet namelijk weten dat er geen twee oren hetzelfde zijn. Zowel wat vorm als wat grootte of de plaatsing kunnen oren verschillen. Zelfs de twee oren op een hoofd zijn verschillend. Ik hoor sommige mensen al lachend zeggen ja je hebt een linkse en een rechtse oor. Wel dat is zo en die verschillen ook van elkaar. Zoals ik al zei kan de vorm van een oor van grote waarde zijn voor de herkenbaarheid van een persoon. In de eerste plaats is dan de oorschelp van bijzondere waarde. De vorm en de afmeting kan zo verschillend zijn dat je deze goed moet weergeven om een herkenbaar portret te maken. Ook moet je de binnenkant van de oorschelp goed bekijken want ook de verschillende vormen die heir aanwezig zijn, kunnen zeer belangrijk zijn. Tot slot moet je goed letten hoe de "lel " aan het hoofd vastzit. Men kan er mee lachen maar ook dit is een vorm van herkenbaarheid. Je kan "lellen" hebben die vast aan het hoofd zitten maar er zijn er ook die helemaal loshangen (komt nogaleens bij vrouwen voor die zware oorbellen of hangers dragen).Bij de plaatsing van de oren kan men de algemene regel dat de bovenkant van de oren meestal gelijk valt met de ooglijn als vertrekpunt nemen. Maar laat je door deze algemene regel niet misleiden want er zijn heel veel oren die ofwel boven of onder deze lijn vallen en ook hier moet je dan weer de juiste registratie doen en deze op je doek of papier weergeven. De kin en de kaakslijn vormen de begrenzing van het gezicht. Meestal steken deze lijnen iets vooruit ten opzichte van de hals waardoor zij een schaduw werpen op deze hals. Bij Jean-Luc Dhaene heb je dat niet want daar werpt de hals een schaduw op het gezicht (grapje natuurlijk). Maar deze schaduw lijn kan belangrijk zijn voor zowel de plaatsing als de stand van het hoofd weer te geven. Bedenk hierbij dat wanneer je de schaduw lijn tekent of schildert dat je dan onmiddelijk de begrenzing van het gezicht weergeeft. Dus door de schaduw te tekenen teken je reeds de kin en de kaakslijn. Als we het portret van Pascal als voorbeeld nemen dan zie dat hij een redelijk stevige kin heeft, een kin die zelf iets schaduw vangt en ook zie je dat deze kin een soort spllitsing heeft in het midden. Je kan spreken van een kuiltje maar in dit geval is het eerder een kleine verdeling van de kinlijn. Wat verder opvalt is dat zijn kaaklijn zeer sterk is en zo ook getekend is waardoor je een mooie afbakening krijgt van gezicht naar de hals. Deze lijn is typisch bij jonge mannen en daar dien je dan ook rekening mee te houden. Tenslotte kunnen we de hals bekijken. Het is natuurlijk zo dat de hals het hoofd ondersteund. We weten dat allemaal maar toch worden er heelwat fouten gemaakt tegen deze regel. Het is namelijk zo dat heelwat beginnende schilders en tekenaars de plaats waar het hoofd overgaat in de nek niet nauwkeurig genoeg tekenen. Als je naar het portret van Pascal kijkt dan zie je dat de hals doorloopt tot achter de oren en dat is in werkelijkheid ook zo. Maar soms wordt de nek een stuk lager aangezet en dan krijgt men een veel te dunne nek en ik kan je verzekeren dat lijkt nergens naar. Dus wanneer je aan het model tekenen bent kijk dan goed waar de nek begint en teken hem daar in ook al zegt er iets in je hoofd dat het daar niet is. Wanneer je bij de kin en kaakslijn goed de lichte en donkere vlakken hebt ingetekend en je hebt tevens goed ingeschat waar de hals begint en het hoofd ondersteunt dan heb je de hals reeds voor 95 % af. Je moet dan nog enkel goed kijken waar het meeste licht valt en waar de schaduwzijde zit om de nek rond of als een cilinder weer te geven. Want dat is tenslotte wat de nek is, een cilinder die het hoofd ondersteund. En zo moet je hem ook behandelen en tekenen Zoals je ziet is alles terug te brengen tot goed kijken en de juiste vormen en verhoudingen in te schatten. Om het hoofdstukje over het gezicht af te sluiten zal ik volgende keer iets meer vertellen over het weergeven van het haar en ook de belangrijkheid van de schaduw- en lichtzijde van het gezicht benadrukken.
Zoals afgesproken wil ik vandaag wat meer uitleg geven over de neus en de mond en misschien ook nog iets over de oren. Op de bijgeplaatste foto kan je goed de verschillende delen van het gezicht onderscheiden. In de allereerste plaats zou ik iets willen zeggen over de neus. Ook hier moet je weer oppassen en dit atribuut met de nodige aandacht en sereniteit behandelen. Want neuzen zijn een van de meest opvallende onderdelen van het gezicht. Dit komt natuurlijk omdat de neus op een heel centrale plaats in het gezicht staat. Maar het is ook een van die onderdelen die zich buiten het vlak van het gezicht bevinden. En daarom is het zo belangrijk dat je goed oplet bij het schilderen van een neus. Waar moet je zoal op letten bij het schilderen van iemand zijn reukorgaan. Natuurlijk moet je goed kijken naar de vorm en grootte van een neus. Want deze twee elementen maken dat de neus gaat lijken en daardoor ga je ook een groot stuk gelijkenis van je model naar voren halen. Denk eraan dat je een neus nooit te groot gaat tekenen. Want omdat zij zo centraal in het gezicht staat gaat het des te meer opvallen als je iemands snuffel te groot gaat weergeven. Ook maar dat is voor elk onderdeel van belang moet je goed met licht en schaduw spelen. Als je de lichtpunten goed gaat weergeven en de meest donkere punten op hun plaats weet te zetten dan ben je al voor een groot deel op de goede weg. Bedenk daarbij dat de neusbrug niet altijd recht is en bv hier bij Pascal is die redelijk vervormt. Nu kan je natuurlijk twee dingen gaan doen ofwel teken je die vervorming niet maar dan gaat je portret niet lijken ofwel teken je deze vervorming wel maar dan ga je dat doen op de meest gunstige manier. Daarom is het ook zo belangrijk om te kijken hoe en op welke manier je het model gaat portretteren. Denk eraan dat de onderkant van de neus practish altijd in de schaduw ligt maar dat je nog enkele varianten in deze schaduw kan hebben. Om een goed beeld te hebben moet je maar eens goed naar de neus van Pascal kijken dan zie dat er een aantal heel kleine kleurnuances in deze neus zijn opgenomen maar zij zijn van essentieel belang voor de herkenbaarheid van het model. Ook voor de lippen gelden ongeveer dezelfde punten die je moet in acht nemen. Denk bij het tekenen en schilderen van de lippen eraan dat de bovenste lippen meestal het donkerst zijn want zij vangen het minste licht. Maar ook juist onder de onderste lippen bevindt zich meestal een donkere vlek omdat de lippen iets uit het gezichtsvlak steken. Daar bij moet je er aan denken dat lippen alle kleuren kunnen hebben maar nooit vuurrood, tenzij je een fel met lippenrood bewerkte mond moet tekenen. Ook zijn meestal de mondhoeken iets donkerder en vangen wat meer schaduw. Bedenk ook dat je goed kijkt naar eventuele plooien die rond de mond zitten. Deze plooien kunnen ervoor zorgen dat iemand glimlacht of heel uitbundig lacht maar zij kunnen ook iemand heel triestig doen lijken. Overdrijf deze rimpels of plooien niet te veel want iemand gaat al snel veel ouder lijken dan dat hij in werkelijkheid is. Mijn volgende bespreking zal handelen over de kin, nek en de oren.
Pastel: Portret Pascal; Fase 3;deel1:uitwerken van de ogen
Vanaf vandaag wil ik een nieuwe fase in het schilderen van dit portret bespreken. Het is natuurlijk zo dat wanneer je aan een portret werkt niet altijd even duidelijk de verschillende fases kunt onderscheiden maar ik probeer toch meestal volgens een welomlijnd schema te werken. In deze derde fase ga ik alles nog eens overlopen en daar waar nodig bijwerken en verbeteren. Meestal is het wel van primordiaal belang dat ik me zelf de discipline opleg om de nodige stappen te blijven ondernemen en niet alles in één keer af te werken zeker wanneer het de onderdelen van het gezicht zijn. Aan de hand van de bijgeplaatste foto wil ik nog enkele onderdelen van het gezicht extra belichten. In de eerste plaats de pupillen in de ogen : als je goed kijkt dan zie je dat deze opgebouwd zijn uit een aantal zeer fijne arceringen. Ik doe dit omdat ik daardoor veel beter de pupil van een oog benader die als je ze wat nader bestudeert ook niet uit een egale toon bestaat. Het is door deze arcering dat je ook veel mooier een licht en donkere kant van een oogpupil kan schilderen. Je kan hier duidelijk zien dat de rechterkant van elke pupil donkerder is dan de linker. Nu kan je denken wat heeft dat nu te betekenen in het geheel van zo een groot schilderij. Wel ik kan je zeggen dat je door dit soort dingen in je schilderij op te nemen ervoor zorgen dat je schilderij boven de middelmaat gaan uit stijgen. Want door dit soort accenten te leggen gaan de ogen veel meer spreken en hierdoor zal je de glans van de ogen beter kunnen nabootsen. Ook kan je zien dat het wit van de ogen niet super wit is. Zeker naar de ooghoeken toe wordt dat wit een iets meer beige tint . Hiermee krijg je de bolling van het oog maar ook weer licht en schaduw die je in een oog te zien krijgt kunnen weergeven. Tot slot moet je ervoor zorgen dat de pupil van het oog niet te groot, maar zeker niet te klein wordt weergeven. Hierbij spelen de lichtpuntjes die je meestal in dit deel van de ogen ziet een zeer grote rol. Ook hier moet je weer goed opletten dat je deze niet te groot of te klein maakt maar ook hun plaatsing in het oog is van zeer groot belang. Ook moet je de nodige aandacht geven aan de wenkbrauwen want die bepalen weer voor een groot deel de herkenbaarhied van de persoon. Tevens moet je er van bewust zijn dat de vorm van de ogen maar ook de oogleden, een zeer belangrijke rol spelen bij je portret. Het is namelijk zo dat je goed moet kijken hoe de oogleden gevormd zijn. Want denk eraaan zij beschermen het oog maar bepalen ook voor het grootste gedeelte de vorm van het oog. Ook moet je de nodige aandacht aan het bovenste en onderste ooglid geven. Hier moet je goed kijken waar er schaduw en of licht valt. Kenmerkend bij Pascal is dat de ogen nogal diep in de kassen liggen en daardoor meer schaduw krijgen dan ogen die minder diep liggen. Als je op de foto kijkt die bij het vorige stukje is weergegeven dan zie je dat op de werkelijke foto (niet op het schilderij) je bijna niets ziet van de ogen. Natuurlijk kun je bij een geschilderd portret niet maken dat je de ogen niet of nauwelijks ziet. Je moet dan het geheel (de ogen en oogkassen ) gaan oplichten maar je moet er blijven voor zorgen dat de ogen redelijk diep in de oogkassen blijven liggen. Ik kan je verzekeren dat dit geen gemakkelijk werkje is. Tot slot wil ik ook nog even aangeven dat je moet oppassen met de oogzakken of verkleuringen die zich bij ieder persoon anders manifesteren. Wanneer je deze minder fraaie onderdelen van een oog te veel in de verf zet, ga je geen mooi portret krijgen. Daar tegenover staat dat wanneer je ze te weinig aandacht geeeft de kans bestaat dat de herkenbaarheid van de persoon verloren gaat. Dus ook hier is het balanceren op het slappe koord tussen de beide uitersten om tot een juiste weergave te komen. Maar en dit moet je in gedachte houden , dit maakt het portrettekenen en of schilderen nu net zo moeilijk maar daarom ook net zo interessant. Volgende keer ga ik iets meer aandacht besteden aan de neuw en de mond.
Vandaag wil ik een beetje meer uitleg geven over het verder afwerken van dit portret. Meestal probeer ik van in het begin van het portret reeds een redelijke gelijkenis met het model te bekomen. Ook in dit geval heb ik dat gedaan. Ik heb om dat te illustreren een samenstelling gemaakt van twee foto's gemaakt en bij dit artikeltje gevoegd. Eentje is een foto van het schilderij op dit moment en het andere is een foto van mijn model zoals ik hem wil portretteren. Je kan nu al duidelijk zien dat er een redelijk grote gelijkenis is tussen het model en het schilderij. Ik weet dat er schilders zijn die zeggen dat je de gelijkenis gelijkmatig moet opbouwen zodat je de nodige tijd hebt om de gelijkenis te krijgen. Maar daar ben ik niet helemaal mee akkoord. Ik probeer in elk geval reeds zo vroeg mogelijk in het portret een zo groot mogelijke gelijkenis te treffen. Het voordeel van mijn werkwijze is dat ik al vrij vroeg tijdens het schilderproces weet of mijn schilderij gaat lukken en gelijken of niet. En zoals ik al verschillende keren gezegd heb bij mij moet een portret lijken op mijn model. Maar ik kan vanaf nu dat ik weet dat de gelijkenis er duidelijk inzit mijn aandacht verder toespitsen op de meer technische zaken van het portret. Tevens kan al mijn aandacht gaan naar het eventueel aanpassen van de kleuren en de compositie. Door deze samenvoeging kan je nu ook duidelijk zien dat het gezicht van Pascal op het schilderij de juiste uitdrukking heeft een uitdrukking die volgens mij zo typisch is aan Pascal. En dit is ook één van mijn prioriteiten: namelijk dat ik naar streef om een portret niet alleeen gelijkend te maken maar ook dat een portret iets meer moet zeggen over het innerlijke van de geportretteerde. In dit geval wil ik Pascal schilderen zoals ik hem heb leren kennen , een ietwat bedeesde jongeman die totaal openbloeit als je hem wat beter kent en zeker als hij voelt dat alles wat je met hem bespreekt gemeend is. Want laten we wel wezen wat deze jonge kerel tot nu verwezenlijkt heeft dat is niet min. Ik kan je zeggen dat ik daar mijn hoed voor af doe. Ik wil deze jongeman dan ook portretteren zoals ik denk dat hij is. Eén van de voornaamste kenmerken die ik ontdekte tijdens de paar sessies dat ik hem ontmoette is dat hij een ontwapende glimlach heeft. En op dit moment zie je ook dat hij zeer guitig in de lens kijkt op het ogenblik dat ik hem fotograffeerde. Al deze kenmerken wil ik dan ook meegeven in het portret en ik denk dat ik dat zal kunnen klaar krijgen. Eigenlijk weet ik het zeker want het portret is al klaar en aan Pascal overhandigd. De volgende bespreking zal handelen over het verder uitwerken van het gezicht met name de ogen, mond en neus.
Vandaag wil ik nog wat verder gaan met de uitleg over hoe je met pastel kleding in het algemeen kunt weergeven. Natuurlijk neem ik als bijzonder voorbeeld de kleding van Pascal. Zoals ik al verschillende keren gezegd heb schilder ik ook bij het weergeven van klederen of drapage eerst de donkerste tonen. Bijna onmiddelijk daarbij schilder ik ook de lichtere tonen en daarna werk ik de lichtere tonen en de donkere tonen naar mekaar toe. Daaruit en door een goede menging ontstaat er een nieuwe middentoon. Zoals je weet heeft werken met pastel een aantal voordelen één daarvan is dat je dekkend kan werken waardoor het gemakkelijk is om verbeteringen in je schilderij aan te brengen. Dit wil evenwel niet zeggen dat je altijd maar kan doorgaan met verbeteringen aan te brengen. Neen je moet er rekening mee houden dat je papier zeer snel verzadigd is van kleur en daardoor kan je het probleem krijgen dat je drager geen kleur meer opneemt. Ook moet je bij het wijzigen of verbeteren steeds blijven denken om van donker naar lich te werken want anders krijg je vuile kleuren. Als je goed naar de foto kijkt dan zie je hetgeen ik hierboven vertelde zeer goed kan zien op de mouw van Pascal zijn vest. Je kan links en rechts een donkere toon onderscheiden en daartussen heb ik gewerkt met een lichtere toon en dan de twee verschillende tonen in elkaar gewerkt waardoor je een mooie tussenkleur krijgt. Natuurlijk moet je in deze gevallen goed kijken naar de plooival van het kledingstuk. Eén tip die ik hier wel wil geven is dat je niet alle plooien moet schilderen die je ziet. Probeer het geheel te vereenvoudigen en teken enkel die plooien die bepalend zijn waardoor ik een mooi patroon en een juiste vorm van het kledingstuk krijg. Je krijgt dan als resultaat een patroon dat overzichtelijk wordt en blijft en het is ook dankzij dit vereenvoudigd patroon dat alles een natuurlijke uitstraling heeft en het aangenaam is en het de moeite loont voor de toeschouwer om naar het geheel te kijken. In mijn volgende bespreking zal ik weer iets verder gaan met het uitwerken van het gezicht.
Eindelijk kan ik weer wat tijd vrijmaken voor mijn blog. Met het opzetten van onze Kerstveertiendaagse tentoonstelling is toch weer meer tijd gemoeid dan ik zelf dacht. Maar het is zoals het steeds is, er moeten hier en daar wat dingen gedaan worden en die komen niet vanuit zichzelf tot stand. Neen daar moet je aan werken en organiseren. Maar goed de tentoonstelling loopt zeer goed, de gezondheid laat het toe om nog wat extra's te doen, dus ga ik weer proberen om regelmatig aan mijn blog te werken. Want het bloggen heeft de laatse tijd op een zeer laag pitje gestaan. Zoals ik in de vorige bespreking al schreef ga ik vandaag enkel woorden uitleg geven over de eerste kleuropzet in de kleding van Pascal. Zoals je op de bijgeplaatste tekening kan zien begin ik ook hier weer met een eerste kleurlaag aan te brengen op de verschillende onderdelen van de kleding. Het hemd geef ik een licht beige kleur mee en die laat ik voorlopig ongemoeid.. Voor de jas kies ik op dit moment voor een donker groene ondergrond. Ik neem een tamelijk donkere kleur omdat ik met pastel perfect van donker naar licht kan werken. Dat het veel moeilijker is om andersom te werken heb ik al uitgelegd. Je kan op de mouw van de jas duidelijk zien hoe je een eerste laag aanbrengt. Dat begint ook hier met de donkerste kleur op te zetten in de schaduwkant van de plooien. De lichtere kant van de plooien kan je voorlopig nog onbeschilderd laten of je kan reeds een lichtere kleur opbrengen. Ik doe soms de twee dingen tegelijk. Ik bedoel hiermee dat ik op een bepaalde plaats de lichtste kleur onbeschilderd laat en op de andere plaats toch al een tussenkleur aanbreng. Je kan je afvragen waarom doe je dat? Wel door deze werkwijze krijg ik ook al in de lichtere kleuren een gradatie van licht en kleur want als je op wit of heel licht getint papier werkt dan gaat het wit van het papier voor de witste tint zorgen. Je kan ook heel duidelijk zien dat ik de verschillende tinten naast elkaar zet en die in deze fase lichtjes naar elkaar toe en lichtjes in elkaar werk. Hierdoor krijg je al een zekere tussenkleur die de plooien extra zal gaan benadrukken. Mijn volgende bespreking zal handelen over de verdere uitwerking van de kleding van Pascal.
Vandaag ga ik enkele woorden schrijven over het tekenen en schilderen van het haar van Pascal. Ik kan je verzekeren dat dit geen sinecure is geweest omdat hij een nogal weelderige haardos heeft. Maar hij zorgt er ook nog voor dat zijn haren alle richtingen uitgaan. Je kan nu wel denken ja dat kan wel zijn, maar je hoeft toch niet elk haarsprietje afzonderlijk te tekenen. En dat is natuurlijk ook waar maar hier zit juist de moeilijkheid. Je moet proberen om de indruk te geven dat je alle haarsprietjes getekend hebt maar je hebt dat eigenlijk niet gedaan. Je ziet op de bijgeplaatste foto de eerste opzet van de haarpartij. Je kan nu heel duidelijk zien dat ik een globale weergave van het haar gedaan heb in een zeer donkere toon. Maar en dat is dan wel van belang ik heb ook op bepaalde plaatsen nu al een wat lichtere toon ingekleurt. Het is op deze plaatsen dat ik bij de verdere afwerking het licht zijn werk kan laten doen. Op deze plaatsen kan ik ervoor zorgen dat het haar een grotere glans heeft en daardoor een relief gaat vertonen ten opzichte van de andere plaatsen. Waarom neem ik de haarkleur zo donker en hou ik de toon heel donker? Het is een ongeschreven wet dat je bij pastel steeds van donker naar licht moet werken om je kleuren mooi te houden. Je kan perfect een lichtere toon over een donkere toon zetten en deze kleur mooi sprankelend houden maar wanneer je donkere tonen over lichtere tonen gaat zetten dan krijg je snel een vuile kleur en dat is toch wel het laatste dat je met je schilderij wilt bereiken denk ik. Dus daarom is het belangrijk om steeds van donker naar licht te werken. Ondanks dat ik tijdens deze basisopzet met grote kleurvlakken van dezelfde tonen heb gewerkt krijgt de haarpartij toch reeds een zeker volume en krijg je de inderuk dat er haartjes getekend zijn. Waarbij ik tenstelligste moet ontkennen dat er ook maar één afzonderlijk lijntje getrokken is. Let hierbij ook op de schaduw die de haren werpen op het voorhoofd van Pascal. Hety zijn dit soort details die je nauwkeurig moet proberen te regristreren en te tekenen want zij zorgen er later voor dat alles wat je getekend en geschilderd hebt veel realistischer zal overkomen. Mijn volgende bespreking gaat over een eerste opzet van kleur van de kleding.
Vandaag ga ik deze eeerste fase afsluiten. Op de bijgeplaatste foto kan je duidelijk zien dat ik nu de grote vorm en kleur van het gezicht klaar heb. Je ziet nu heel duidelijk dat alles in het gezicht zijn eerste kleurlaag heeft en ik vind dit voldoende voor deze eerste fase. Ik stop dan nu ook voorlopig met het gezicht. Vanaf nu ga ik met het tweede deel beginnen en dat zijn in dit geval de haren en de kleren. Op dit moment lijkt het gezicht wat de herkenbaarheid aangaat vrij goed in elkaar te zitten. Het is natuurlijk nog lang niet wat ik in mijn gedachten heb maar voorlopig kan het erdoor. De volgende fase zal als eerste punt de haren bespreken en vervolgens zal ik dan ook de eerste opzet van de kleren aanpakken. Als deze beide onderdelen goed in elkaar zitten wat kleur en vorm betreft en dat ik de juiste toon gevonden heb dan kan ik verder gaan met het afwerken van het gezicht. Maar eer ik zover ben zal er nog wel het één en ander om de hoek komen kijken alvorens het geheel in zijn laatste fase treedt. Ik weet wel dat het allemaal nogal omslachtig lijkt maar als je dit soort werk goed wilt maken dan moet je er voor zorgen dat alles maar dan ook alles op de juiste manier afgewerkt wordt. De volgende bespreking zal handelen over fase twee en hierin zal als eeste deel het haar besproken worden. En ik kan je verzekeren dat dit onderdeel me heel wat kopbreken bezorgd heeft. Want Pascal zijn haartooi is niet van de eenvoudigste vorm.
Vandaag wil ik verder gaan met enkele woorden uitleg te geven over het schilderen van huidtonen in pastel. Op de hierbij geplaatste foto kan je duidelijk zien dat er twee verschillende huidtonen zijn. Ik heb deze foto speciaal genomen om te laten zien hoe ik een huidtoon opbouw in pastel. Het gezicht is op dit moment als het ware in tweeën verdeeld. Je ziet enerzijds dat het gedeeldte tot pakweg aan de neus een normale huidskleur vertoont en het gedeelte onder de neus nogal groenig van kleur is. Ik kan je zeggen dat het onderste gedeelte de eerste opzet van de huidtoon is en dat het bovenste gedeelte een verder afgewerkt stadium is. Waarom geef ik nu deze foto? Zals je weet of niet weet bestaat het menselijk lichaam voor een groot gedeelte uit water. Het bloed dat in ons lichaam zit is overal aanwezig en de meeste mensen zien dit wel eens over het hoofd als ze huidtonen willen schilderen en gaan dan kleuren zo uit de tube of de zogenaamde huidskleur pasteltinten krijtjes gebruiken. Ook gaan veel mensen er van uit dat het bloed alleen maar door onze aderen stroomt. Maar niets is minder waar. Onze heel huid wordt gevoedt door het bloed en dit door heel kleine onderliggende haarvaatjes. Wel deze doorbloeding geeft de zo typische kleur aan onze huid. Om deze typische kenmerken van onze huid weer te geven dien je iets extra's te doen bij het schilderen van de menselijke huid. Zeker bij het blanke ras moet je letten op deze bijzonderheid omdat de huid van de blanken zo teer lijkt. Rubens die een meester was in het weergeven van menselijke figuren, was een van de eerste die het mysterie omtrent het schilderen van huid wist te ontrafelen en te perfectioneren. Ik ga niet de hele werkwijze die Rubens bezigde om de huidtonen perfect weer te geven uit de doeken doen maar in het kort kwam het er op neer dat hij een groene onderschildering (olieverf) gebruikte. Deze onderschildering liet hij vervolgens meespelen in het hele verder schildersproces dat hij toepaste. En dat was in zijn geval, en nu nog steeds, dat hij de huid opbouwde door te glaceren. Wat is glaceren? Dit is een manier van schilderen die men perfect kan toepassen bij olieverf en wel door een aantal doorschijnende lagen verf over elkaar aan te brengen. Doordat deze lagen doorschijnend zijn gaan de onderste lagen de bovenste steeds beïnvloeden qua kleur. Dit komt dordat er door deze verschillende lagen een verschillende breking van licht gebeurt in deze lagen. Wel ik doe hetzelfde met pastel. Ik breng een groene onderschildering aan bij het schilderen van huidtonen. Maar omdat pastel dekkend schilderen is moet je rekening houden met een aantal extra voorwaarden Die voorwaarden ga ik niet verklappen want laat dat nu net het geheim van de meester zijn. Dus je ziet dat het niet altijd maar kleur opbrengen is om een juiste toon te schilderen het is ook dikwijls uitproberen van verschillende zaken en experimenteren maar ook het uitdiepen van je kenneis door lectuur en materialenkennis om tot een goed resultaat te komen.
Vandaag ga ik eindelijk nog eens wat meer kunnen schrijven over dit schilderij. Het is inderdaad al van 21 november geleden dat ik nog een stukje heb geschreven maar er zijn van die dagen dat het gewoonweg niet gaat. En deze keer heeft de fibromyalgie goed huis gehouden in mijn lichaam en ik kan zeggen dat het nog niet voorbij is. Maar genoeg daarover het is op bijgaande foto goed te zien wat er in dit stukje gaat beschreven worden. Het gaat inderdaad over het aanbrengen van een verbindingskleur in het gezicht. Je kan het eigenlijk beter gewoon de huidstoon noemen, maar in mijn geval is dat niet correct. Meestal probeer ik, nadat ik de verschillende onderdelen zoals ogen, neus, mond, oren heb ingewerkt en uitgetekend een eerste verbinding tussen deze onderdelen tot stand te brengen. Ik heb daarom voor deze foto gekozen omdat je hier nog een klein onbewerkt stukje kan vinden. Beneden onder aan de kin is er nog geen kleur aangebracht en kan je goed zien wat nu eigenlijk het verschil is tussen wel of geen verbindingskleur. Zoals je kan zien gaat zij de verschillende onderdelen met mekaar verbinden. Maar wat meer is, deze toon zorgt er nu reeds voor dat het spel tussen licht en schaduw begint mee te spelen. Het komt nu zeker nog niet tot zijn volledig recht maar je kan toch reeds het onderscheid goed waarnremen. Mede hierdoor komt er al een goede plasticiteit in het gezicht tot stand. Nu kan je ook al duidelijk zien waar het naar toe zal gaan met het portret. Het is nog veel te vroeg om te spreken van een geslaagd schilderij maar op dit moment krijg ik toch al een indruk of het een goed portret gaat worden of dat het redelijk hard werken gaat worden om een goed portret af te leveren. En je weet dat voor mij een goed portret een gelijkend portret is dat de geportretteerde op zijn voordeligst naar voor laat komen. En ik denk dat het hier in de goede richting zal evolueren. Volgende keer zal ik iets meer schrijven en laten zien hoe de huidtoon er verder voor zorgt om een eenheid in het portret tot stand te brengen.
Vandaag ga ik het één en ander schrijven over het opzetten van dit portret. Zoals steeds ben ik begonnen met een vrij gedetaïlleerde tekening van het model. Iets wat ik uitvoerig beschreven heb in deel1. Nu wil ik verder gaan met het opzetten van de eerste kleurstreken met pastel in het gezicht. Steeds als ik een portret van iemand teken probeer ik te streven naar een zo groot mogelijke gelijkenis ten opzichte van het model. Je zal van mijn hand niet snel iets zien waar je kruis nog munt van kunt herkennen, zeker niet als het om een portret gaat. Ook probeer ik de geportretteerde zo optimaal mogelijk in beeld te brengen. En dat optimaal in beeld brengen bedoel ik letterlijk en dat vind ik dan ook één van mijn belangrijkste doelstellingen bij het maken van een portret. Ook probeer ik altijd de kenmerken van de persoon zo voordelig mogelijk te schilderen. Ook deze doelstelling vind ik enorm belangrijk. Om dit alles zo goed mogelijk uit te voeren begin ik bij een portret steeds met de ogen daarna volgt de neus, de mond en de oren. Wanneer deze onderdelen mijn goedkeuring wegdragen dan ga ik verder met het hele gezicht en al de andere onderdelen van het schilderij. Waarbij ik meestal eindig met de achtergrond. Ook voor het portret van Pascal ben ik op deze manier te werk gegaan. Op bijgaande foto kan je goed zien dat ik eerst ben begonnen met de onderdelen die ik hierboven heb beschreven. Je kan op de foto goed zien hoe extreem de eerste kleuren zijn die ik gebruik in het gezicht. Je ziet dat de lippen zeer rood zijn ook zie je dat de lichtplekken op de neus vrij donker rood zijn aangezet. Ook zie je dat er een geelgroene kleur gebruikt wordt om de huidtoon weer te geven. Op dit moment is dat nog niet van zo een groot belang, die huidtoon, omdat ik in de eerste plaats de ogen, neus en mond op de juiste plaats en met de juiste afmetingen wil weergeven. Maar je kan toch duidelijk zien dat door het linker gedeelte van het gezicht van kleur te voorzien de neus voor een groot gedeelte haar vorm krijgt. Ook kan je duidelijk zien dat de mond zijn proporties heeft maar nog lang niet zijn definitief stadium bereikt heeft. Ik wil hiermee zeggen dat alle kleuren op dit moment nogal eentonig en zwaar zijn aangebracht maar die zullen in de volgende fases nog verschillende behandelingen krijgen alvorens ze hun definitieve kleur zullen hebben. Het is dan ook zoals ik al gezegd heb de bedoeling om de onderdelen van het gezicht zijn juiste plaats te geven. In de volgende bespreking zal ik het hebben over het aanbrengen van een verbindingskleur in het gezicht en de invloed die de verschillende kleuren van deze verbindingskleur hebben op het gezicht.
Vanaf vandaag wil ik aan de hand van een aantal besprekingen het ontstaan van dit portret weergeven. Ik kan zeggen dat tijdens het werken aan dit portret voor mij één van de fijnste schildersessies heeft opgeleverd tot nu toe. Dit komt natuurlijk niet alleen door het schilderen maar door de ontmoeting met Pascal en de gehele gebeurtenis die rond dit project werden gevoerd hebben daartoe bijgedragen. Het is natuurlijk gemakkelijk achteraf dit soort dingen te vertellen maar de waarheid mag en moet gezegd worden. Vandaag wil ik dan starten met de eerste opzet die ik gemaakt heb van Pascal. Ik heb in dit geval gekozen voor een houding die hem, volgens mij tamelijk goed typeerd. Het is een ietwat gedraaide houding van het torso maar de geportretteerde kijkt je vanop het papier duidelijk aan. Ook kijkt hij de toeschouwer aan met een iet wat terughoudendheid die hem zo typeerd, en hij heeft die geheimzinnige glimlach rond zijn mond die ook weer zeer kenmerkend is. Ik kan je verzekeren dat ik nog een tijdje kan doorgaan waarom ik voor deze houding en deze gelaatsuitdrukking heb gekozen maar dat ga ik niet doen omdat alles anders te uitgebreidt en te melig zou kunnen overkomen en dat is niet nodig denk ik. Op de foto die bij dit artikel geplaatst is zie je dat ik een schets gemaakt heb van het model en dat deze schets vrij gedetailleerd is. Maar voor degenen onder u die mijn blog regelmatig volgen is het natuurlijk geen nieuwtje meer. Zij weten immers dat ik meestal start met een goed uitgewerkte tekening. Je kan trouwens op de foto goed zien dat ik in deze fase al de schaduwen op het gelaat maar meer nog op de kleding aangegeven heb. De schaduwvlekken in het gezicht heb ik op dit moment wel niet donker ingekleurd omdat die hinderend zouden kunnen werken bij het verder afwerken van het portret. Mijn volgende bespreking zla handelen over de eerste aanzet van het gezicht met name de ogen, mond en neus.
Vandaag wil ik wat meer uitleg geven over het verloop van een eerste kennismaking en de daarbij horende eerste tekensessie. Mijn eerste kennismaking met Pascal verliep toch wel anders dan gewoonlijk. Het was namelijk zo dat er tijdens deze samenkomst een aantal ongebruikelijke dingen moesten mee verwerkt worden. Ons eerste gesprek werd namelijk op film vastgelegd en dat was toch voor mij een ietwat stresserende bedoening. Het was een eerste kennismaking tussen Pascal en mij maar tegelijkertijd moest deze eerste kennismaking vastgelegd worden op film zodat dit filmmateriaal later zou kunnen dienen voor de opstart van kanaal50. En ik kan je verzekeren dat dit soort opnames wel het één en ander betekenen voor de personen die daraan meewerken. Ook maakten men een hele reeks opnames over hoe een portret tot stand komt en wat daar allemaal bij hoort. Ook dat gaf wat meer stress dan bij een normale sessie. Maar goed we zijn gestart die dag zoals ik gewoonlijk doe namelijk met een gesprek tussen mij en de persoon wiens portret ik mag schilderen. Dat gesprek moet de te portretteren persoon een inzicht geven in mijn werkwijze en hetgeen hem of haar te wachten maar ook tegelijkertijd probeer ik een beeld te krijgen van de innerlijke persoon die ik ga portretteren. Zo'n eerste gesprek is voor mij van het allergrootste belang omdat je daar meestal een inzicht krijgt hoe en wat de gast verwacht van zijn portret, maar hetgeen voor mij nog belangrijker is dat ik dan probeer om een inzicht te krijgen over de dingen des levens die deze persoon beroeren. En deze iets meer sociale dingen beïnvloeden voor een groot gedeelte hoe dat ik het portret uiteindelijk zal schilderen. Na deze eerste babbel die meestal in mijn salon plaats vindt gaan we voor een kleine werksessie naar mijn atelier. Deze eerste werksessie duurt ongeveer een driekwartier tot maximum één uur. Daarna gaan we nog wat bijpraten en genieten van een versnapering waarna we vervolgens nogmaals een uurtje gaan werken in mijn atelier. Tijdens deze twee eerste sessies neem ik wat aantekeningen en maak ik wat schetsen die later wanneer ik het schilderij aan het schilderen ben van pas kunnen komen. Op de foto kan je een aantal van deze eerste tekeningen en kleurschetsen zien. Op het einde van deze eerste dag maak ik ook nog wat foto's en bepaal ik samen met de geportretteerde de afmetingen en de wijze waarop het portret zal gemaakt worden. Deze afspraken kunnen gaan van het materiaal waarin het schilderij gemaakt wordt tot in welke houding het model wil geportretteerd worden. Ook wordt dan gesproken over de lijst en de prijs van het protret. Wanneer al deze dingen besproken zijn en zowel het model als ik tevreden zijn over de werkwijze wordt een tweede schildersessie vastgelegd zodat het model enig idee heeft hoe en wanneer we opnieuw samenkomen om verder te werken. Hoe ik de tussentijd tussen deze eerste en tweede samenkomst invul wil ik in de volgende besprekingen verder uitleggen.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
