Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
14-03-2009
Aquarel Raam met geraniums: Fase 2/ deel5
Vandaag nog enkele woorden over de verdere afwerking van dit schilderij. Zoals ik in de vorige bespreking al geschreven heb, ga ik vandaag iets meer over het linkerluik schrijven, maar ook wil ik nog iets toevoegen aan het schilderij zodat het naar zijn afwerking kan toe gaan. Als je nu op de foto naar dat linkerluik gaat kijken dan zie je dat ik getracht heb om aan te geven dat de verf die op dat luik zit niet meer in de allerbeste staat is. Je kan duidelijk zien dat de verf aan het "afbladeren" is. Ik weet niet of het woord "afbladeren" een goed nederlands woord is maar ik bedoel hiermee dat de verf opengesprongen is op een aantal plaatsen en dat ze daardoor, niet meer vast op het luik zit. Om dat nu weer te geven, heb ik via een aantal kleine technische ingrepen geprobeert een beeld te scheppen van de toestand van deze verf. Als je zulk onderdeel van een schilderij toch realistisch wilt maken, dan moet je heel goed kijken wat zich eigenlijk afspeelt op die plaats waar de verf kapot gesprongen is. Als je dan goed kijkt dan zie je dat er zich verschillende dingen hebben voorgedaan en die dingen stellen zich nu openbaar voor, aan je oog. In feite komt het er op neer dat je een klein schilderij in een schilderij moet gaan maken. Hoe heb ik dat nu aangepakt? In de eerste plaats moet je natuurlijk heel goed kijken wat zich daar afspeelt. Doordat de verf kapotgesprongen is zie je de ondergrond waar de verf op aangebracht is. Deze ondergrond was hier hout en die ondergrond was zeer donker geworden. Dus dat moet je schilderen. In de tweede plaats heb je de kapot gesprongen verf die op verschillende manieren licht vangt. Ook dat moet je minitieus weergeven, anders ga je geen natuurlijk resultaat krijgen. Hoe krijg je dat natuurlijk resultaat? Wel ook weer eenvoudig door goed te kijken. Doordat de verf kapot gesprongen is gaat het voorste gedeelte van die verf meer licht vangen ten opzichte van het gedeelte dat nog aan het luik vasthangt. Ook dat moet je nauwkeurig weergeven. Dus het voorste gedeelte van die schilfer krijgt een lichtere kleur dan het achterste stukje. En als je dat gedaan hebt dan is het fenomeen "afbladerende" verf weergeven. Het heeft natuurlijk allemaal wat meer voeten in de aarde dan dat ik dit hier beschrijf. Want hou er rekening mee dat zich dit allemaal afspeelt op een heel klein gedeelte van het schilderij. Maar ik, blijf van oordeel, dat je door het juist weergeven van een aantal details je een perfecte weergave van het geheel kunt maken. Alleen dien je er op te letten dat de details ook als detail gaan overkomen bij de toeschouwer. De details mogen zeker niet gaan overheersen en het beeld bepalen. Ze moeten met andere woorden een onderdeel blijven en mogen niet de hoofdmoot van het schilderij zijn. Het werk is bijgevolg voor mij geslaagd als iemand naar dit schilderij staat te kijken en na alles bekeken te hebben een stap dichter bij het schilderij gaat staan, om die "afbladerende" verf te bekijken. Want dan heeft dat stukje schilderij gewerkt zoals het moet. Namelijk even de aandacht gevraagd om nader onderzoek maar ook niet meer dan dat. En als men dan zegt verdomme die verf is er af aan het gaan op die en die plaats, dan is het voor mij een festijn van het kan niet meer. Let wel ik ben geen fijnschilder maar toch geef ik alles weer zoals het zich aan mijn oog voltrekt. Volgende bespreking zal handelen over het afwerken van het schilderij en het inlijsten ervan.
Vandaag ga ik weer wat verder beschrijven over het afwerken van deze aquarel. Je kan duidelijk zien dat alles stilletjes aan op zijn einde begint te lopen en dat je steeds meer en meer het eindresultaat begint te zien. En ik durf zeggen dat ik helemaal niet ontevreden ben met het werk dat ik hier gemaakt heb. Op de foto kan je zien dat ik een aantal zaken verder in de verf heb gezet en dat daardoor het schilderij nog beter begint uit te komen. Wat het meest opvalt is, denk ik, dat ik nog verder gewerkt heb aan de doek. Ik heb geprobeert om de kleur nog verder uit te werken en daardoor de blikvanger van het schilderij nog beter in de aandacht te brengen. Want dat is ook een van de meest vergeten en elementaire begrippen. Je moet als je, een schilderij aantrekkelijk wilt maken voor de aanschouwer van je werk, een focuspunt in je schilderij aanbrengen. Dit focuspunt dient er voor te zorgen dat de toeschouwer zijn blik als het ware aangetrokken wordt naar dat deel van het schilderij, dat de maker zelf, als het voornaamste punt naar voor wil brengen. De schilder dient er dan ook voor te zorgen dat er zulk punt in zijn schilderij aanwezig is. Indien hij of zij dat niet doet dan zal zijn schilderij eerder oninteressant lijken voor de toeschouwer hoe goed dat dit werk, technisch gezien, ook gemaakt is. Het is daarom dan ook van kapitaal belang dat je als maker er rekening mee houdt, dat er een zekere spanning ontstaat in de verschillende elementen die er in je schilderij te zien zijn. En je moet er ook voor zorgen dat één van die elementen als aandachtstrekker gaat functioneren. Als je de doek die er voor het raam hangt nu goed bekijkt, dan zie je ook dat ik geprobeert heb, om de kleuren nog iets beter in het oog te laten springen en wat belangrijker is dat dit het schilderij ten goede komt. Door het wit dat er in de doek aanwezig is een lichte wassing met ultramarijn (de kleur van de blauwe strepen) te geven wordt er een zekere schaduwkleur over de doek gebracht. Je ziet dan ook weer dat ik voor de schaduw geen zwart gebruik maar een lichte wassing van de overheersende kleur en dat is in dit geval een lichte wassing van ultramarijn. Je moet er ook altijd van uitgaan dat wit in de schaduw de kleur aanneemt die overheerst in het voorwerp dat je aan het schilderen bent. Door op deze manier te werken krijg ik natuurlijk wel de mogelijkheid om op een aantal plaatsen geen waterige wassing met blauw te leggen, maarop die plaatsen het papier wit te laten. Hierdoor kan je dan een extra lichtpunt in dat voorwerp creëren. Ik heb dit gedaan aan de onderkant rechts van de doek. Je kan daar heel goed die schuine lichte streep kunt onderscheiden. Door deze technische uitleg lijkt het allemaal zo technisch dat schilderen, maar dat is het natuurlijk niet. Al de dingen die ik hier vandaag beschrijf gebeuren bij mij zeer intiutief en gewoon. Maar zij maken wel dat je schilderij een extra waarde krijgt en dat is waar het om gaat. Als je dan die extra waarde wilt beschrijven zoals ik hier probeer te doen, dan moet je iets technischer worden in je uitleg. Er zijn nog een aantal dingen bijgekomen aan dit schilderij maar die ga ik een volgende keer beschrijven zodat we dan weer enkele nieuwe tips kunnen bespreken. De volgende bespreking zal dan ook handelen over het linkerluik en de verschillende dingen die er spelen om het schilderij aantrekkelijk te houden.
Het is weer enige tijd geleden dat ik nog wat heb geschreven maar het is dan ook redelijk druk geweest. Soms komt alles waar je jaren voor gewerkt hebt zo maar ineens op je af en dan is het even doorbijten. Maar er zijn een heleboel aangename dingen te verwerken geweest. In de eerste plaats zijn we in ons gezamenlijk nieuwe atelier in de Remise van het kasteel Edelhof te Musnterbilzen ingetrokken. En ik moet bekennen dat dit een van de voornaamste betrachtingen van mijn jarenlang werken als voorzitter van Kunstkring Alkanna is geweest. We hebben nu een prachtig atelier waar we als kunstkring kunnen groeien en waar we als kunstkring enorm veel zaken kunnen verwezenlijken voor onze leden. We kunnen nu een aantal workshops gaan houden die voor ons allen een verrijking moeten gaan betekenen in ons kunstenaarsleven. Ook kunnen we nu een aantal mensen die al een hele tijd een aanvraag hebben ingediend om toe te treden, tot onze kunstkring, gaan invullen. En ook dat zal een verrijking betekenen voor enerzijds onze kunstkring maar ook voor onze leden. Je ziet dat er wel het één en ander gebeurt is de laatste weken. En dat intensief bezig zijn met alle voorbereidingen en de verhuis is niet in mijn kleren gekropen. De laatste dagen weet "fibromyalgie" mij weer zeer goed wonen en doet ze duidelijk haar best om zich te manifesteren. Wat nog zeker het vermelden waard is dat ik een aanbieding heb gekregen van de regionale televisie Maastricht om in een namiddag uitzending een aantal dingen te gaan presenteren voor de Televisie. Of ik op dit aanbod in ga zal afhangen van mijn gezondheid en stress dat zo een gebeuren met zich meebrengt. Nu nog enkele woorden over het schilderij waarvan in aanhef sprake is. Op de foto kan je zeer duidelijk zien dat ik weer wat verder gegaan ben met het afwerken van de doek die voor het venster hangt. Je kan nu duidelijk zien dat ik niet alleen maar gewerkt heb aan de vorm van de verschillende banen in de doek, maar dat ik ook werk gemaakt heb om de kleuren nog beter op mekaar af te stemmen. En om alles iets beter af te lijnen heb ik langs de verschillende gele banden een dunne rode streep geschilderd. Deze warme rode kleur zorgt er extra voor, dat de zonnige opdracht die ik me zelf had opgelegd bij het begin van deze aquarel, nog beter tot haar recht komt. Tevens zorgen de afgelijnde banen er voor dat het lineaire effect van de doek nog beter te zien is dan voorheen. En dit is ook weer bewust gedaan, omdat dit een zeer goede tegenhanger is voor de nogal onrustige structuur die de ganse gevel uitstraalt. Door dit te doen met de blikvanger van het schilderij ,wordt alles veel rustiger en komt het veel beter over als één eenheid. Ook heb ik er nu voor gezorgd dat je al een eerste zicht hebt op het feit dat er een klein briesje is dat de doek beroerd. Daardoor maakt de doek een kleine beweging en is daardoor niet geheel strak naar beneden hangend. Je kan ook nu weer denken dat dit niet zo belangrijk is in het gehele schilderij, maar ook hier moet ik je weer tegenspreken. Want deze kleine vervorming maakt het geheel toch weer wat frivoler en aangenamer om te bekijken en wat nog belangrijker is het roept een aantal vragen op bij de toeschouwer. Zoals waarom beweegt deze doek en wat zit er in de andere potten op de vensterbank. Tot slot wil ik ook je aandacht verstigen op de bloempotten die nu helemaal afgewerkt zijn en goed passen in het zonnige thema van het schilderij. Let ook eens op de lichte schaduw die de bloempotten werpen op de vensterbank aan hun linkerzijde Bij de volgende bespreking zullen we nog verder gaan om het schilderij af te werken en zal het eindresultaat stilletjes aan duidelijk beginnen te worden.
Vandaag weer iets meer uitleg over het maken van deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik me op dit ogenblik vooral concentreer op de doek die voor het venster hangt. Natuurlijk moet je hier rekening houden met hetgeen er al geschildert is (gevel) maar daarom is het zo belangrijk dat je in de eerste plaats het schilderij al volledig overlopen hebt in je hoofd alvorens je nog maar één penseelstreek geplaatst hebt. Door op die manier te werken maak je het schilderij eigenlijk twee keren waardoor je een aantal fouten die er zouden kunnen zijn, tegen compositie en kleur, veel sneller zult ontdekken. Het is zoals men dikwijls zal horen zeggen door kunstenaars; het meest interessante van het schilderen is het maken van het kunstwerk in mijn hoofd. Want daar begint het hele creatieve proces en als het daar niet juist zit dan zal het heel moeilijk worden om iets goeds te creeëren op doek of papier. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zul je duidelijk kunnen zien dat ik niet alleen maar aan de doek aan het werken ben geweest. Om ook iets vrijer te kunnen werken heb ik een begin gemaakt met de bloemen te schilderen. Dit heeft als doel dat ik iets losser en vrijer wilde werken (de doek moet ik heel goed opletten wat ik doe) maar ik wilde ook het rood van de geraniums al eens uitproberen voor ik het rood op de doek zou gaan afwerken. Het is natuurlijk zo dat je de geraniums niet zomaar rood kunt maken, maar, dat je naar een kleur moet zoeken die aanvaardbaar is voor dit soort bloemen. En ik wilde ook een rode kleur op de doek gebruiken die niet dezelfde was als de bloemen maar die zeker complementair zouden zijn aan de kleur van de geraniums. Je ziet dat er ondanks dat je al het hele schilderij in je hoofd hebt gemaakt, toch nog wat zoekwerk bij te pas komt alvorens je het schilderij kunt afwerken. Het is natuurlijk wel zo dat ik op voorhand besliste om de kleur rood van de geraniums en van de doek niet hetzelfde te maken. En vele onder u zullen wel denken dat dit allemaal van bijkomende orde is maar ik kan je verzekeren dat niets minder waar is. Het is van een enorm belang dat je dit soort afwegingen in het vroegste stadium gaat maken om tot een goed en aanvaardbaar resultaat te komen. Ook de pot van de geranium aan de rechter kant is voor mij goed en heeft de juiste intensiteit; Het is maar een klein onderdeel van het schilderij maar ook die onderdelen maken deel uit van het werk en dienen in harmonie te zijn met de rest. Want het zijn de onderdelen die samen het geheel vormen en als de onderdelen niet met elkaar in harmonie zijn, dan zal het schilderij eerder een losse verzameling van objecten zijn dan een samenhangend geheel. en daardoor niet de uitstraling hebben die ze zouden moeten hebben. Door de kleuren van de doek iets intenser te maken wordt alles weer een heel stuk intreressanter en daar is het om te doen. Je ziet hier nu heel goed dat koel (blauw) en warm (geel en rood) mekaar gaan versterken wanneer ze in harmonie en met de juiste intensiteit gebruikt worden. In de volgende bespreking zal het schilderij weer wat verder naar zijn voltooiing gebracht worden.
Vandaag ga ik weer iets verder met een aantal zaken, zodat ik de eerste fase van het schilderij kan afsluiten en met de tweede beginnen. Zoals je kan zien ben ik nu begonnen met de doek die voor de vensteropening hangt te schilderen. Om eerlijk te zijn, zou ik nog een aantal tussenstappen hebben kunnen neerschrijven, maar die zijn zo klein dat ik die beter vandaag ineens mee belicht dan die afzonderijk te gaan beschrijven. Ik heb in de eerste plaats de tekening van de doek terug opgebracht. Waarom? Wel om de eenvoudige reden dat wanneer je een aantal details wilt gaan schilderen je er voor moet zorgen dat je een juiste tekening van het onderwerp hebt. Maar niet alleen de juistheid van de tekening is bij dit soort schilderijen van belang maar ook het duidelijk weergeven van het onderwerp is zeer belangrijk. Op de foto zie je dat ik al de verschillende lijnen die er op de doek geschilderd moeten worden, getekend heb. Ook heb ik een aantal plaatsen waar de kleur van intensiteit gaat wijzigen, tengevolge van schaduw of lichtinval, aangegeven. Het is voor mij van belang dat als je de doek op het schilderij bekijkt je, je een redelijk goed beeld van die doek kunt vormen zoals hij er in werkelijkheid zou bijhangen. Je kan al goed zien dat de kleuren niet overal even helder of donker zijn. Door de verschillende toonwaarden al van in het begin aan te brengen maak ik het ook voor mij gemakkelijk om alles in zijn juiste context te blijven zien. Want geloof me vrij als je een onderwerp dat zeer ingewikkeld is door het lijnen patroon en de vorm die je wilt weergeven, niet van in het begin zijn juiste tonaliteit geeft, dan ga je onherroepelijk in een kluwen van lijnen en strepen kopje ondergaan en je gaat het onderwerp niet meer terug vinden zoals het zich aan je oog presenteerde. Ook dat is één van de meest interessante dingen die ik bij het schilderen en tekenen kan tegenkomen. Door de kleuren en de lijnen van in het begin trachten juist weer te geven, maakt het schilderen achteraf alleen maar gemakkelijker en het schilderij beter. De kleuren die ik op dit moment voor de doek gekozen heb zullen het hele schilderij nog vrolijker gaan maken. Geef toch wat aandacht aan het feit dat ik langs warme kleuren ook een koude kleur heb geplaatst (denk hierbij aan het blauw). Door dit te doen voeg je een extra dimensie toe aan het schilderij. Dit omdat koud en warm mekaar aanvullen en sterker maken als je zet op de juiste manier gebruikt of toepast. In de volgende bespreking zal er nog meer van het schilderen van deze doek te lezen zijn en tegelijkertijd zal ik trachten de moeilijkheden die ik ondervonden heb om alles goed op papier te krijgen proberen te beschrijven.
Vandaag weer wat extra uitleg over dit schilderij. Alvorens te starten met mijn uitleg wil ik toch even zeggen dat het goed doet om te horen van verschillende lezers, dat ze wel degelijk wat hebben aan mijn beschrijvingen over het maken van aquarellen. Ik zeg nogmaals dat het zeker niet de bedoeling is om hier een cursus voor schilderen te geven maar ik probeer wel door middel van mijn bevindingen een aantal dingen naar voor te brengen die op de één of andere manier bepalend zijn geweest bij mijn aquarellen en als die dan iemand anders op het juiste spoor kunnen brengen dan is dit extra meegenomen. Dat die mensen dan dankbaar zijn en me dat laten weten, vind ik super en daar ben ik hen zeer erkentelijk voor. Vandaag wil ik starten met een tip die ik zelf ook nog al eens vergeet. Als je met aquarel werkt dan moet je van licht naar donker werken. Het wit van het papier moet je hoogste licht in de aquarel zijn. Hier is mijn tip: probeer niet te snel naar een oplossing en een eindresultaat te werken bij aquarel maar neem voldoende tijd. Zeker als je in lagen gaat werken zoals ik doe (en de meeste aquarellisten doen dat als ze een schilderij opbouwen) dan moet je elke laag de tijd geven om voldoende te drogen. Doe je dat niet dan gaat de nieuw opgebrachte laag de laats aangebrachte laag terug nat en vloeibaar maken. Daardoor lopen de verschillende lagen in elkaar en dat geeft naar verloop van tijd een vuile kleur en de helderheid verdwijnt helemaal uit je aquarel. Ik geef dit mee omdat ik me er ook nog meer dan eens op betrap dat ik te snel wil werken. Als je het droogproces wil versnellen dan kun je een haardroger gebruiken om de lagen sneller te drogen waardoor je dan sneller kan werken. Dus denk er aan dat het bij aquarelleren er op aankomt, om voor 80 % van de tijd te denken en te wachten tot alles droog is en maar voor 20 % van de tijd gebruikt om te schilderen. Nu terug naar dit werkje. Zoals je op de foto kan zien ben ik vandaag begonnen met het schilderen van alles wat zich in het vensterraam bevindt. Ik heb er voor gezorgd dat ik eerst de donkere achtergrond heb ingekleurd in het venster. Hierbij heb ik er voor gezorgdt dat ik zorgvuldig om de geraniums heen heb geschilderd en dat ik ook de doek die voor het venster hangt vrij gelaten heb. In de vorige fase had ik al een eerste kleuraanzet van de bloempotten die op de vensterbank staan geschildert zodat je nu al een goed zicht begint te krijgen waar alles om gaat draaien. Alleen kan ik er nog bijvermelden dat het onderwerp van de doek er dinet voor te zorgen dat het schilderij een mooie kleurrijke uitstraling krijgt. Maar dat worden zorgen voor een volgende keer te bespreken.
Vandaag ga ik weer enkele woorden schrijven over deze aquarel. Zoals altijd probeer ik een aantal dingen op een rij te zetten die ik gevolgd heb om tot een redelijk aanvaardbaar resultaat te komen. Het zijn altijd mijn bevindingen en mijn gevolgde werkwijze die ik probeer te beschrijven waarbij ik niet de pretentie wil hebben om alles beter te weten. Neen het zijn enkel mijn ervaringen en gewaarwordingen die ik hier uitschrijf. En als ik daardoor één iemand iets kan bijbrengen over het benaderen van schilderen in het algemeen en met aquarel in het bijzonder dan is alles voor mij meer dan geslaagd. Nu iets meer over deze aquarel waarbij ik me van in het begin voorgenomen had dat het een zeer zonnige schilderij zou moeten worden. Alvorens verder te gaan met het venster heb ik besloten om een van de luiken een eerste laag te geven. Waarom ? Wel dat weet ik zelf niet zo goed maar ik had het gevoel dat ik beter eerst aan de luiken zou werken alvorens ik terug verder aan het werk zou gaan met het vernster en alles wat zich daar binnen bevindt. Het is natuurlijk wel zo dat wanneer je buiten werkt de schaduwvormen zeer snel veranderen maar daar voorzie ,ik mij altijd op door een aantal foto's te trekken die ik als geheuggensteun kan gebruiken bij het verder af werken in het atelier. Het meest a-typische aan dit schilderij is dan nog wel dat ik aan de rechterkant ben beginnen te werken en dat ik dat nu ook weer doe bij het rechterluik. Vraag me niet waarom, ik weet het niet want meestal begin ik aan de linkerkant van het papier (dit omdat ik rechtshandig ben) en met eniege reden om zeker niet met mijn arm in het pas geverfde gedeelte te komen liggen. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik gekozen heb voor heel bleke luiken die als het ware schitteren in het zonlicht. Ik ga weer iets doen dat het tegenovergestelde is wat veel schilders doen. Ik ga namelijk de schaduwen schilderen waardoor het luik als het ware van zelf tevoorschijn gaat komen. Dit is een methode die ik me zelf eigen heb gemaakt en die heeft het voordeel dat je niet steeds bezig bent met het schilderen van een bepaald iets of een bepaalt object, maar dat je, je eerder gaat concentreren op een aantal vormen. En door deze vormen te schilderen of te tekenen ga je het onderwerp zonder dat je er erg in hebt weergeven. In de eerste plaats heb ik de achtergrond al geschildert en dat is natuurlijk een goede basis om verder op te werken. Vervolgens ben ik op het luik een aantal schaduwvlakken gaan aangeven die ik terplaatse kon waarnemen van verschillende onderdelen die door het zonlicht meer of minder beschenen werden en daardoor een grillige schaduw op het witte luik wierpen. Ook heb ik er voor gezorgd dat ik de verschillende planken waar het luik uit bestaat aangeef door de ruimtes die er door de tijd ontstaan zijn tussen deze planken te schilderen. Wat missien wel het meeste opvalt in dit stadium is dat ik weer geen zwarte of heel donkere schaduwen geschildert heb. Ik kan je zeggen dat ik dit enerzijds bewust gedaan heb en anderzijds waren deze schaduwen ook niet zo uitgesproken aanwezig. Door ze weer te geven met een ietwat donkerder kleurtint van wit als ik het zo mag zeggen, waardoor ik dat zonnig karakter volledig blijf behouden waardoor ik mijn uitgangspunt van zonig goed kan behouden. Als je goed kijkt naar het rechterluik dan zie je dat ik op de smalle strook die het luik van het raam af ligt benut heb om een tweetal scharnieren weer te geven. En je ziet dat ik daar niet veel voor heb moeten doen, enkel en alleen het donkere tussenlijntje tussen de twee scharnierhelften te schilderen en de scharnieren waarmee het luik aan de muur is bevestigd komen te voorschijn. Ik kan je zeggen dat dit de zaken zijn waar ik zelf enorm kan van genieten namelijk met een paar kleine dingen een object goed weer te geven. Let er ook even op dat ik de spleten die tussen de planken ontstaan zijn in de loop der jaren niet zwart of heel donker geschildert heb maar eigenlijk heb ik daar ook alleen maar de kleur van de muur geschildert. Maar dan wel iets donkerder dan het luik. Ook dat is weer zeer bewust gedaan omdat daardoor alles een heel zachte en zonnige uitstraling zou gaan krijgen. Tot slot wil ik er ook op wijzen dat ik aan het linker luik begonnen ben op net dezelfde wijze als rechts maar dat ik daar nog iets extra's ga doen. Ik ga de verf die aan het afbladeren is duidelijk weer geven maar daar ga ik de volgende keer weer iets meer over vertellen.
Vandaag zoals afgesproken in de vorige beschrijving weer wat meer uitleg over deze aquarel. Zoals je op de bijgeplaatste foto duidelijk kan zien ben ik in dit stadium gewoon verder gegaan met het schilderen van de gevel zelf. En ik moet zeggen dat dit een heel leerzame en fijne ervaring is geworden. Ik heb zoals ik al eerder schreef een grof papier genomen om op te schilderen en dat heeft tot gevolg dat er een redelijk oneffen oppervlaktestructuur aanwezig is. Deze oneffen structuur zorgt ervoor dat je zo'n gevel redelijk goed kan nabootsen. Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van deze eigenschap en met een redelijk vloeibare verf de gevel ingekleurd. Daarna ben ik begonnen met een iets donkerdere kleur, maar let erop dat je, indien je iets zonnig wilt houden, je een kleur moet nemen die veel licht uitstraalt zoals bijvoorbeeld een lichte gele oker, gebrande sienna en ook napels geel of een menging van deze kleuren lenen zich uitstekend voor deze lichte en door de zon beschenen gevel. Wanneer je de donkerste kleuren in trransparante lagen over de eerder aangebrachte kleuren aanbrengt dan krijg je een mooie kleurnuance die een aantal oneffenheden in de gevel nog meer gaat benadrukken en laten uitkomen. Het spreekt voor zich dat we deze kleuren enkel daar toepassen waar we een schaduwplek willen hebben. En let er op dat de onderliggende lagen steeds helemaal droog zijn alvorens je er een nieuwe laag over aanbrengt want anders gaat de onderste laag loskomen en zich vermengen met de nieuwe laag. en ik kan je verzekeren dat dit meestal uitmondt in een smeerboel van doffe en smerige kleuren. En meestal ook in een ontevreden schilder die stopt met het aquarelleren omdat het zo moeilijk is. Wanneer je nu oordeelkundig de verschillende lagen toepast op deze meer schaduwrijke plaatsen dan krijg je een prachtige nuance in je gevel of in eender welk oppervlak dat je wil weergeven. Je ziet op dit moment ook op de foto dat ik rondom het venster een smalle okergele strook heb aangebracht. Deze smalle strook is van belang, omdat dit, in een latere fase de omlijning van het venster dient te worden. Het is dan ook redelijk belangrijk dat je hier probeert om de kleur die je voor ogen hebt redelijk snel op papier zet. Het is ook aan te raden om niet teveel kleuren met elkaar te vermengen omdat je anders snel vuile kleuren gaat krijgen die niet meer zo sprankelend zijn als dat men van een aquarel verwacht. Daarom probeer ik ook zeker nooit meer dan drie kleuren met elkaar te vermengen. En ik zeg er dan ook dadelijk bij dat dit het absolute maximum voor mij is. Ik zeg altijd dat er genoeg kleuren in de handel te verkrijgen zijn om alle kleuren die je in de praktijk nodig hebt, te maken. En natuurlijk dien je kleuren te mengen om bijvoorbeeld een goede schaduwkleur te krijgen (want zwart is daarvoor uit den boze) maar leer je dan te beperken tot een menging van maximum drie kleuren en je zal zien dat alles veel helderder gaat overkomen. Ik weet dat dit soort zaken niet vaak verteld worden door meer ervaren schilders omdat dit soort dingen zogezegd de ervaring van een schilder zijn, maar voor mij is het belangrijk dat je dit soort wetenswaardigheden wel verteld als je iets wilt uitleggen. De volgende bespreking zal handelen over het aanbrengen van een zeer donkere en contrasterende kleur in de opening van het raam, waardoor de verschillende andere onderdelen veel beter in het oog gaan springen.
Vandaag wil ik aan de hand van een foto weer iets meer vertellen over dit schilderij. Op de foto kan je duidelijk zien dat ik weer een stapje verder gegaan ben met het schilderen. Er wordt wel eens beweerd dat je met aquarel niet gelaagd kunt schilderen, maar niets is minder waar. Als je er zorg voor draagt dat de wassingen die je aanbrengt over een eerdere wassing, dat deze laatste zeer goed droog is dan kan je verschillende lagen over elkaar aanbrengen. Wanneer je dan ook nog zorg draagt over welke wassing en welke kleur dat je gaaat aanbrengen dan kan je zeer mooie aquarellen maken. Als je er voor zorgt dat je met transparante lagen schildert dan gaat er een heel nieuwe dimensie voor je open. Want door deze techniek kan je een aantal zeer mooie en prachtige effecten creëren. Zoals je op de foto kan zien heb ik door middel van een nieuwe kleurwassing, de kleuren van de gevel dieper en kleurrijker gemaakt. Bijzonder goed kan je dit zien, rechts onder en onder het raam zelf. Je kan nu zelf duidelijk constateren dat ik hier een aantal technieken heb gecombineerd. Enerzijds is er een heel lichte kleur opzetting die ik als grondlaag heb aangebracht, om een zonnig effect te krijgen op de gevel en anderzijds heb ik met een iets donkerdere kleur verschillende wassingen over elkaar, op een aantal plaatsen aangebracht. Dit heeft tot gevolg dat ik een mooie schakering in de stenen gevel kan maken, maar ook kan je op bepaalde plaatsen schaduwen en diepere putten en of gaten sugereren. Door een grovere papiersoort te nemen heb ik al op voorhand rekening gehouden om de ruwe stenen gemakkelijker te schilderen. Het is immers zo dat je op ruw papier meestal de toppen van het papier gaat raken met verf en naargelang je meer verf gaat gebruiken of verf vloeibaarder maakt, gaan de kleurstoffen zich ophopen in de putjes van het papier. En natuurlijk heb ik deze eigenschap van het papier gebruikt om de stenen nog ruwer te maken. Ook kan je zien dat ik op verschillende plaatsen de eerste laag onbeschildert heb gelaten en je kan ook duidelijk zien dat er zelfs een aantal plaatsen alleen maar het papier zichtbaar is. Ook dit helpt mee om een mooie textuur te verkrijgen. Bijzonder onder het venster kan je dit laatste effect goed bekijken en beoordelen. Ik kan dan ook iedere beginnende aquarellist aanbevelen om eens iets gelijkaardigs uit te proberen om te zien hoe deze techniek in zijn werk gaat. En je moet er in eerste instantie niet van uitgaan om een groot kunstwerk te maken, neen ga er van uit dat je dit eerst als een oefening gaat doen. Want geloof me vrij aquarelleren is in de eerste plaats veel oefenen. En door te oefenen ga je proberen het water en de verf te beheersen en wanneer je dat onder de knie hebt dan kan je er gaan aan denken om mooie werken te maken. Want zoals je weet zegt het spreekwoord "Oefening baart kunst". En als je dit doet dan mag je van mij aannemen dat je na enige tijd van oefenen een aantal mooie werkjes gaat maken. Zelf heb ik er nu spijt van dat ik me niet eerder heb toegelegd op het maken van aquarellen maar ik probeer de opgelopen achterstand met mondjes maat in te halen. Mijn volgende bespreking zal nog iets meer van de gevel laten zien en kan je ook weer lezen hoe dit in zijn werk gegaan is.
Vandaag beginnen we met het echte schilderwerk. Dat is natuurlijk wel interessanter dan het tekenen op zich van het te schilderen. Alhoewel ook het tekenen een mooie bezigheid is. Maatr natuurlijk is het werken met kleur nog wat fijner. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik weeral begonnen ben met een eerste en heel dunne wassing op te zetten. Ik heb gekozen om een zeer zonnige schilderij te maken met veel schaduwen die op de muur en op het venster vallen. Dan moet je natuurlijk kiezen voor zonnige kleuren. En wat kan je dan beter nemen dan deze licht gele kleur die nu al het geheel doet stralen van de zon. Wanneer je zulk een besluit neemt dan weet je ook dat je zult moeten gaan werken met zeer uitgesproken schaduwpartijen wil je het geheel aantrekkelijk maken. Voor het eerst kan je nu ook zien dat ik niet voor niets de verschillende textuurlijnen in de muur aangebracht heb. Het zijn namelijk een aantal plaatsen waar de zon ofwel vol op schijnt of dat de zon er een schaduw op werpt. In de eerste plaats dien je rekening te houden van waar dat de zon komt en onmiddelijk hier aan verbonden leg je dan ook de plaatsen van de schaduw vast. Dit is zeer belangrijk om in het hele schilderij vol te houden. Omdat de zon op dagen met veel zonneschijn nogal schaars zijn maar ook omdat de zon zich vrij snel verplaatst maak ik altijd wat foto's van zo'n zicht. Enerzijds om het geheel als geheugensteun in mijn atelier te hebben maar ook om een aantal details en hier zijn dat de schaduwplaatsen te onthouden. Er zijn wel veel schilders die zeggen dat het niet goed is om naar foto's te werken maar ik zeg hier altijd op je mag en moet de middelen die je ter beschikking staan om je schilderij beter te maken volledig gebruiken. en indien dat foto's zijn (die je niet persé slaafs moet volgen) mag je die zeker gebruiken. Zeker als da tgoede foto's zijn die je zelf genomen hebt om het één en ander te verduidelijken. Je ziet nu al goed dat ik van in het begin van het schilderen de lichte en schaduwkanten een eerste kleurlaag geef die ik naarmate het schilderij zal vorderen alleen maar dieper en kleurrijker ga maken. In de volgende bespreking gaan we weer een stapje verder met het uitwerken van dit mooie tafereel.
Vandaag enkele woorden uitleg over een nieuw schilderij dat ik ga maken. Het is weer een aquarel die ik ga maken,, eentje waarin ik de verschillende strukturen en texturen ga proberen weer te geven. Het zal niet gemakkelijk zijn omdat , zoals je weet, het niet eenvoudig is om met aquarel een aantal lagen over mekaar aan te brengen. Als je met een dekkende verf werkt zoals bv: olieverf of akrylverf of met pastel dan kan je iets gemakkelijker een kleur over een andere kleur heen zetten. Daar je bij aquarelverf meestal met doorschijnende lagen gaat werken, is dat iets moeilijker. Maar het heeft dan wel weer als voordeel dat als je op een goede manier gelaagd gaat werken, de onderste lagen de andere lagen kan beïnvloeden, wat dan weer dat speciale aquarelkarakter geeft. Op de foto zie je dat het een redelijk ingewikkelde tekening is die ik heb gemaakt. Je kan je afvragen waarom maakt hij die verschillende onderverdelingen in de muur die rond het venster aanwezig is. Wel dat is even eenvoudig als doeltreffend. Deze onderverdeling maak ik, om enige houvast te hebben bij het schilderen van de verschillende licht- en schaduwkanten van de stenen waaruit de muur is opgebouwd. Natuurlijk gaan deze onderverdelingen naarmate het schilderij vorderd, minder en minder belangrijk worden, omdat dan omdat het aquarelverf is alles in elkaar gaat vloeien. Maar ik doe dit ook, om aan te tonen, datgene wat ik hierboven heb gezegd. Ik wil u laten zien dat wanneer je een bepaalde kleur als eerste gebruikt, deze kleur, al de andere transparante lagen in een aquarel gaat beïnvloeden. En natuurlijk is het aanbrengen van verschillende transparante lagen en de manier waarop je het wit van het papier laat spelen, van enorm belang om een ietwat presentabele aquarel af te leveren en te maken. Op de foto kan je niet alleen onderscheiden dat ik een raam getekend heb in een muur, maar dat voor dat raam een doek hangt dat de bloemen op de vensterbank voor een gedeelte bedekt. Zodoende kan ik nu verschillende materialen in één schilderij gaan bewerken. Enerzijds het hardere materiaal in de muur (stenen) daarnaast heb je de doek die voor het venster hangt en je hebt ook nog een bloem die ik ga weergeven. Zo zie je maar weer, dat de uitdaging, om iets te schilderen, steeds weer op de één of andere manier gaat spelen. Hier is de uitdaging zoals ik al zei enerzijds de verschillende stofuitdrukkingen weer te geven en anderzijds door middel van een aantal transparante lagen een mooie gelaagdheid en diepte sugereren. Of dit gaat lukken zal in de volgende dagen moeten tot uiting komen. De volgende bespreking zal handelen over de eerste transparante laag die ik op het schilderij heb aangebracht.
Vandaag ga ik weer enkele woorden schrijven over het afwerken van deze aquarel. Het zal niet zo lang zijn hetgeen ik vandaag ga vertellen omdat ik de meeste dingen al verteld heb in de voorgaande besprekingen. In de eerste plaats ben ik het hele schilderij nog eens gaan overlopen om te kijken waar er nog wat diende toegevoegd of waar er iets diende afgezwakt te worden. Als je de foto bekijkt dan zie je in de eerste plaats heel duidelijk dat ik de kleuren iets niet veel heviger gemaakt heb. Door dit te doen gaat het schilderij nog meer spreken en gaat ze nog meer stralen. Naatuurlijk mag je iets overdrijven in kleur als dat je werk in de positieve zin beïnvloed. Zo kan je heel duidelijk zien dat ik links achter in de donkere achtergrond een aantal witte strepen getrokken heb. Hierdoor krijg je de indruk dat er een aantal takken aanwezig zijn die iets meer gaan opvallen. natuurlijk zie je niet zo vaak witte takken maar tegen deze donkere achtergrond leek het me een goed idee om deze donkere vlek iets meer te onderbreken maar de kleurintensiteit van deze achtergrond te behouden. Door met een klein penseel dat ik goed nat gemaakt heb, ben ik een aantal lijnen gaan tekenen in de achtergrond. Door verschillende keren deze handeling te herhalen (penseel enkel gevuld met zuiver water) heb ik op die plaatsten wat kleur weggenomen en worden die plaatsen lichter van kleur. Een andere plaats waar ik nog redelijk wat werk aan gedaan heb is de voorgrond. Je kan duidelijk onderscheiden dat ik de schaduwzijden van de verschillende kolen en rond en onder deze kolen wat donkerder aangezet heb. Het is ook hier van uitzonderlijk belang dat je dit niet gaat doen met zwart aan te brengen want dan gaat alles veel te hard overkomen. Neen door het mengsel waarmee ik deze stukken al geschildert had iets te verdonkeren met een neutrale tint heb ik deze plekken bewerkt. het voordeel is dat je een goede kleur behoudt en dat de lichtere delen nog meer gaan afsteken. denk ook hier weer aan de positieve en negatieve vormen die je in een schilderij hebt. Daarna heb ik op de donkerste bladeren de kleur wat wegnomen op dezelfde manier als ik in de achtergrond heb beschreven waardoor ik ook hier weer de nerven van deze bladeren weer wat beter in de kijker plaats. Door dit te doen ga ik een extra dimensie aan het schilderij toevoegen waardoor alles toch weer waarheids getrouw gaat overkomen. Natuurlijk is dit geen fijn schilderen zoals je met olieverf kan doen maar toch benadert het heel goed mijn betrachting om een mooi werkje te maken van een zeer alledaags landschap. Om alles iets beter te maken zodiat je het schilderij nog beter kan naar waarde schatten heb ik er ook al een passepartoute rondgezet. Wat mij vooral tevreden stemt is dat ik door een groot gedeelte van het blad wit te laten en de passepartoute groter te nemen dan het schilderij op zich een prachtig beeld kan oproepen waarin je oog werkelijk naar het onderwerp wordt getrokken. En dat is wat ik wilde maken een aquarel waarin je een alledaags tafereel verheft boven het alledaagse zonder dat het iets of wat maar afbreuk doet aan dit gewone beeld. De volgende keer ga ik een nieuw werkje bespreken wat het zal zijn weet ik nog niet maar ik hoop dat het weer enkele mensen kan bekoren.
Aquarel: tuinhuisje in Herbricht Neerharen:Fase 1 / deel 5
Vandaag ga ik weer iets verder met het schrijven over de manier hoe ik dit werk tot stand heb gebracht. In de vorige beschrijving heb ik uitgelegd dat ik met de negatieve vormen te schilderen een object (in dit geval de kolen) kan weergeven. Vandaag ga ik iets meer schrijven over het op kleur brengen van deze kolen. Op de foto kan je duidelijk zien dat ik nu heel gemakkelijk de verschillende kolen kan gaan bewerken. Door het feit dat zij door de negatieve vormen te schilderen zelf als object naar voor komen kan je gemakkelijk het resultaat gaan voor op zetten. Door in de eerste plaats goed te kijken naar de verschillende onderdelen van dit gewas krijg je natuurlijk een heel goede kijk op de struktuur en de onderdelen waar de kolen zijn uit opgebouwd. Het is daarom niet alleen belangrijk dat je weet waaruit je onderwerp bestaat maar het is evenzeer van uitzonderlijk belang dat je de relatie die de verschillende onderdelen tot elkaar hebben weet te vangen en ontleden. Om het eenvoudig te zeggen moet je weten dat zulke groene kolen bestaan uit een aantal bladeren die rond een middenste hart van bladeren zijn opgebouwd. Natuurlijk weten de meesten onder ons dat zo'n kool uit verschillende bladeren bestaat maar deze ontleding is voor ieder object van belang. Wanneer je het onderwerp ontleed hebt, dan komt weer het gegeven van heel goed te kijken om de hoek loeren. Je weet natuurlijk ook weer uit ervaring dat de buitenste bladeren meer licht gaan vangen dan de bladeren die iets verder in de kool zitten maar je moet ook de verschillende nerven en struktuur gaan weergeven. Ook is het in dit geval zeer belangrijk dat je de verschillende kolen ten opzichte van elkaar gaat bekijken. Je moet als het ware iedere kool als een los van elkaar staand gegeven of object gaan beschouwen. Je moet er van uitgaan dat iedere kool verschillend is en andere kenmerken heeft. Dat wil ook zeggen dat iedere kool een iets andere kleur heeft. En meestal worden tegen de kleur de grootste fouten gemaakt. Het is niet omdat het allemaal groene kolen zijn dat je ze allemaal met hetzelfde groen moet schilderen. Neen je moet voor iedere kool een aangepaste kleur verzinnen en of maken. En je moet er zeker niet voor terug deinzen om een aantal kleuren die het geheel opvrolijken te gebruiken. In dit geval zie je dat ik in één van de kolen een roodachtige/bruine kleur gebruikt heb. Je ziet dat door deze kleur en het okergeel dat ik op verschillende plaatsen gebruikt heb, het zeer banale onderwerp (kolen) iets moois en ondefinieerbaars over zich gaat krijgen. En laat dat nou net de kunst zijn, om die kleine verschillen die er tussen de verschillende onderwerpen (van dezelfde soort) bestaan, weer te geven. Je mag van mij aannemen dat je schilderij zal slagen op het moment dat je durft een aantal beperkingen in kleur en of vorm over boord te gooien en het onderwerp speels gaat benaderen. Want wanneer je dat gaat doen, dan komt er iets op het papier of de doek te staan dat iets meer dan alledaags is en daar gaat het om. Met andere woorden de alledaagse dingen zo te schilderen dat zij boven het alledaagse uitstijgen en dat je door de juiste benadering deze onderwerpen de moeite worden om door derden bekeken te worden. De volgende keer zal ik starten met de afwerking waardoor je kan zien hoe ik het schilderij verder afwerk en er een mooie aquarel van maak.
Aquarel: Schuurtje in Herbricht Neerharen: fase 1 / deel 4
Vandaag ga ik, ondanks de pijn die mijn lichaam teistert, toch wat schrijven over deze aquarel. Het zal voorwat afleiding zorgen en dan denk ik en voel ik misschien wel wat minder van die vervelende fibromyalgie die weer eens besloten heeft om echt de baas te spelen over mijn lichaam. Als je op de foto kijkt dan kun je duidelijk zien dat er weer een aanttal zaken bijgekomen zijn ten opzichte van de vorige bespreking. Je kan duidelijk zien dat ik verder naar de voorgrond aan het werken ben en dat ik ook een aantal kleuren in de achtergrond en het middengedeelte versterkt heb. Als je nu alleeen naar de voorgrond kijkt dan zie je, dat ik, door enkel de negatieve vormen te schilderen, de kolen die op het veld groeien vorm geef. Wat zijn nu precies negatieve vormen zul je, je misschien wel afvragen? Wel een negatieve vorm is datgene wat zich rond een object bevindt en dat object afbakend ten opzichte van zijn achtergrond of een in de omgeving staand ander object. Moeilijk om te begrijpen? Helemaal niet. Als je naar de tekening kijkt dan zie je precies wat deze ingewikkelde zin betekend. In dit specifiek geval zijn het alle vormen en kleuren die rond de kolen te vinden zijn die je als eerste gaat invullen en schilderen. Je kan natuurlijk denken waarom schilder je dan niet onmiddelijk de kolen zelf? Wel dat doe ik ook, maar ik kijk niet naar de kolen omdat die kolen een bepaalt beeld gaan oproepen in mijn hersenen. Als ik zou denken, ik ga snel die kolen schilderen, dan zeggen mijn hersenen die kolen zien er zo uit. Punt aan de lijn. Zij zeggen niet kijk naar de vorm die de kolen hebben en die je ziet, neen zij zeggen dat is een bloem- of groenekool en daar mee basta. Maar zij geven je wel een symbool dat in onze hersenen is opgelsagen voor die kolen. En een symbool is meestal een karikatuur van dat wat zich in dit geval op de akker afspeelt. Dus probeer ik mijn hersenen buitenspel te zetten door te zeggen ik schilder geen kolen maar ik schilder de vorm die er rond de kolen zit. Want die vorm is interessant voor mijn hersenen. Daar hebben zij niet onmiddelijk een symbool of pasklaar antwoord voor. En omdat ze daar geen symboool voor hebben gaan zij zich extra inspannnen om de vorm die ze zien te bevatten en waardoor jij die perfect (willeswaar na enige oefening) kan weergeven. En dan kom je tot de essentie van tekenen en schilderen, dan ga je dat tekenen wat je ziet, je moet je inspannen om te tekenen wat je ziet omdat er geen onmiddelijk symbool voorhanden is. Je mag nu denken wat een ingewikkelde theorie voor zoiets eenvoudigs maar ik raad iedereen aan om dit eens zelf uit te proberen met een aantal voorwerpen. Je neemt en plaats een aantal voorwerpen voor je op tafel en je gaat dan de vormen tussen die voorwerpen tekenen. Je zal zien dat dan inderdaad die voorwerpen die best alledaags kunnen zijn redelijk goed gaat weergeven. In mijn geval heb ik niet alleen de vormen geschildert maar ook heb ik de kleuren die deel uitmaken van die vormen in één keer mee geschilderd en dat geeft een extra troef. Want hierdoor krijg je ook nog eens diepte in je werk en het is daar waar het allemaal om gaat. Iets weergeven op een vlak blad papier dat je de illusie geeft dat je het in de werkelijkheid zelf terplaatse de verschillende dingen gaat aanschouwen. Laat dat nu net mijn drijfveer zijn om realistisch te schilderen en niet abstract te werken. De volgende bespreking zal ik weer iets verder gaan met de uitbreiding van dit schilderij.
Aquarel: Schuurtje in Herbricht: fase 1 / deel drie
Vandaag weer wat meer uitleg over dit schilderij, dat zoals de titel het zegt een schuurtje is dat ik vond in mijn zoektocht naar mooie dingen aan de Maaskant. Zoals je op de foto kan zien, ben ik verder gegaan met het schilderen in de achtergrond maar heb ik ook een stuk van het middengedeelte mee opgenomen, dit om een eerste kleur aanzet te geven. Het schilderen in de achtergrond heb ik op dit moment nog zeer wazig gehouden dit om in eerste instantie zeker niet te veel detail in de achtergrond aan te brengen. Want het is natuurlijk altijd gevaarlijk om teveel in detail te gaan werken in de achtergrond. Als je dit zou doen dan ga je de achtergrond teveel naar voor halen en dan verlies je natuurlijk een groot gedeelte aan diepte in je schilderij. Wat verder nog van belang is, is dat je in de eerste plaats alles één eerste kleur aanzet probeert te geven. dit is een algemene regel maar van uitzonderlijk belang bij het schilderen met aquarel. Wanneer ik bijvoorbeeld de achtergrond al volledig zou afwerken, dan weet ik niet hoe het middengedeelte en de voorgrond er gaan uitzien en dat houdt wel degelijk een gevaar in. Want als je dan naar de voorgrond en of het middengedeelte gaat gaan, dan ben je volledig afhankelijk van de volledig uitgewerkte of afgewerkte achtergrond. en dat is nu net wat ik niet wil. Ik probeer wel de juiste toon te zetten in de achtergrond maar ik ga hem niet uitwerken. Wanneer ik in een latere fase vind dat er iets aan de achtergrond moet wijzigen dan kan ik dat nog altijd op mijn gemak doen maar nu ga ik niet mijn hele schilderij afhankelijk maken van een achtergrond. Als je goed kijkt naar het schilderij dan zie je dat ik het schuurtje een redelijk opvallende kleur heb gegeven die later als het schilderij af is, zal gaan afsteken tegen de achtergrond. Maar ik ga het schuurtje ook niet teveel uitwerken want ik wil dat de groente op de voorgrond ook hun aantrekking hebben op de toeschouwer en dat die voorgrond de toeshouwer als het ware naar het schuurtje begeleidt.. Dat zal de kunst zijn om het geheel die uitstraling te geven, waarmee je een toeschouwer kan en blijft boeien. Ik heb ook een aantal dingen aan de knotwilg aangebracht omdat ik ook dit object de moeite vind om de aandacht mee op te eisen. Je moet er altijd van uitgaan dat je op voorhand weet welk(e) object(en) de aandacht gaat opeisen en welke andere objecten er dienen om het schilderij te volmaken. Bij het schilderen van een landschap is dit van groot belang dat je dit op een goed uitgekiende manier doet. Als je bijvoorbeeld van plan bent om een heel grote omgeving in het schilderij op te nemen, dan moet je er toch nog voor zorgen dat er één bepaalt punt als aandachtstrekker fungeert waar je de hele omgeving rond opgebouwd hebt. En dat je de toeschouwer weet te boeien door de omgeving die je rond dit aandachtspunt construeert de moeite waard is om het geheel als een geheel te zien en niet als een opbouw van verschillende elementen. Tenzij je natuurlijk van te voren beslist hebt dat je, je schilderij gaat opbouwen uit een aantal alleenstaande objecten, maar daar ben ik geen voorstander van. Ik weet dat dit niet zo eenvoudig is als dat ik dit alles hier nu schrijf, maar in één van de volgende besprekingen zal ik hier uitgebreider op terug komen.
Ik ga vandaag weer wat verder met het beschrijven van dit werk. Ik moet zeggen dat dit weer één van de betere werken van het voorbije jaar is. ook dit werk heb ik gemaakt in het kader van Kusntenaars zien het Maasland. Op de foto kan je goed zien dat ik begonnen ben met de achtergrond van kleur te voorzien. Om dat ik een aantal struiken en takken wil weergeven heb ik alles nogal fel opgezet. Natuurlijk krijg van dit soort werk een tamelijk goed overzicht van het werk dat er gebeurt is. Je kan er goed bij zien dat je bij elk werk een goede planning moet maken om naar een eindpunt toe te werken. er zijn schilders die zeggen dat ze alles op het gevoel doen maar ik geloof dat niet helemaal. Ik doe ook veel op het gevoel maar ik zorg toch altijd dat ik een degelijk plan in mijn hoofd heb hoe ik het schilderij ga uitwerken. Door met een goed plan te schilderen ga je een aantal uitschuivers kunnen vermijden en bij aquarel kan je, je niet veel uitschuivers permiteren omdat de kleinste fout heel moeilijk te herstellen is. Daarom maak ik voor elk schilderij een plan op welke manier ik het schilderij ga afwerken. En in dit geval begint het met een aanzet van de achtergrond. In een volgende beschrijving ga je nog duidelijker zien waarom ik op deze manier aan het schilderij ben begonnen.
Aqua:Schuurtje in Herbricht Project Kunstenaars zien het Maasland Fase 1/Opzet
Vandaag ga ik starten met de beschrijving van een schilderij dat ik gemaakt heb in het kader "Kunstenaars zien het Maasland". Als ik alles overdenk dan is het alweer geleden van in het voorjaar 2008 dat ik dit schilderij gemaakt heb. En ik moet zeggen dat het net is, of ik dit schilderij een maand geleden gemaakt heb. En als ik dan bedenk dat we binnen drie maanden weer aan april gaan beginnen dan moet ik bekennen dat de tijd gewoonweg veel te snel draait. Een aantal dagen geleden dacht ik bij mijn eigen, Pierre als je er nog 10 jaren bij hebt dan ben je ...... bijna 70 jaar en als ik dan bedenk dat alles zo snel voorbij vliegt de laatste jaren dan raakt het je toch wel even. Maar we gaan daar niet te lang bij stil staan en er bij bedenken dat het alles zijn charme heeft ook het ouder worden heeft nog veel mooie dingen in petto hoop ik . Maar het was mijn bedoeling om vandaag een tekst te schrijven bij een nieuw schilderij. Zoals steeds ben ik begonnen met een goede tekening te maken en dat heb ik ook hier gedaan. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik ook hier er voor gezorgd heb dat de verschillende onderdelen van het schilderij uitgetekend zijn. Op de tekening kan je al heel goed zien dat ik een verdeling gemaakt heb in het schilderij. Een verdeling die het schilderij opdeelt in minstens drie delen te weten een voorplan, een middengedeelte en een achtergrond. Je ziet op de voorgrond heel goed dat er een aantal groenten (groene kool) getekend zijn. Ik ben van plan om deze kolen redelijk goed uit te werken waardoor ik de opdeling van het schilderij nog eens zal versterken en waardoor het dieptezicht nog beter tot zijn recht gaat komen. In het middenste gedeelte zie je een schuurtje en een knotwilg; Ook dit gedeelte ga ik redelijk goed uitwerken waardoor dit eigenlijk de aandachtstrekker moet worden in het schilderij. Want zeg nu zelf wat is er mooier om te schilderen dan een oude verweerde schuur die zomaar in het landschap geplant is en waar ook nog iemand een moestuintje rond gemaakt heeft. Deze twee elementen aangevuld met een zeer knoestige en door de wind verwrongen knotwilg geven aan deze plaats iets magisch bijzonder als je het beziet van uit mijn standpunt en met de ogen van een schilder. Want ik moet bekennen dat je niet zo snel een plek tegenkomt die zich zomaar leent tot een schilderij. Zeker als je dan bedenkt dat dit tafereel zich bevindt in de korte omgeving van mijn ouderlijke woonst dan kan je wel denken dat dit nog meer mijn aandacht trekt dan het al het geval zou zijn indien het op een andere plaats ingeplant zou zijn. En tot slot zie je achter het schuurtje een aantal struiken en takken die ik helemaal niet ga uitwerken maar die gaan dienen om het schilderij te omkaderen. Ik kan er wel bijzeggen dat deze takken en struiken zich niet juist achter het schuurtje bevinden maar dat ik ze verplaatst heb om het schilderij een mooie omkadering te geven. Want dat is zeker zo belangrijk als je onderwerp, namelijk je schilderij of het te schilderen onderwerp zo te plaatsen en te omkaderen dat het de moeite loont om te dienen als onderwerp voor een schilderij en het moet dan ook nog de moeite zijn om een aantal mensen te beroeren en te laten genieten.
Aan al de lezers en bezoekers van mijn blog wil ik voor 2009 een zeer gelukkig en gezond 2009 wensen. Moge alles wat jullie je maar wensen uitkomen en bijdragen tot een betere wereld.
Vandaag nog enkele woorden over het afwerken van dit schilderij. Ik heb er voor gezorgt dat het kasteel zelf al afgewerkt was in de vorige fase zodat ik nu alleen nog maar moet werken om de verschillende onderdelen op elkaar af te stemmen. Maar ook dat is een belangrijk werkje omdat je daardoor er voor kan zorgen dat het schilderij een eenhied krijgt die het aangenaam maakt om naar het werk te kijken. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik toch nog verschillende zaken heb aangepast ten opzichte van de vorige fase. In de eerste plaats zie je dat ik in de achtergrond aan de rechterkant een aantal dingen aangebracht heb die een aantal gebouwen sugereren. Deze gebouwen zijn helemaal niet uitgewerkt en er is alleen maar een grijsachtige en roodachtige kleur te onderkennen. Waarbij het grijs voor de daken staat en het fletse rood voor de bakstenen muren waaruit deze gebouwen zijn opgetrokken. Ik heb vrijwilleg geen enkele detail aangebracht omdat daardoor de achtergrond nog verder naar achter komt te liggen en ook daarom heb ik nogal vale kleuren gebruikt. Want indien je hevige kleuren in de achtergrond gaat gebruiken dan gaat dat de achtergrond naar voor brengen en dat wil ik zeker niet hebben in dit geval. Door alles zo te schilderen zoals ik nu gedaan heb krijg je een nog beter dieptewerking in je schilderij. Voor de achtergrond laten we dat het midden gedeelte van het schilderij noemen heb ik een aantal bomen en sturiken geschildert. Ook heb ik aan de rechterkant een aantal takken van een appelaar die in bloei staat op het moment dat ik aan het schetsen was weergegeven. Je ziet dan ook dat de bloesem van deze appelaar een mooi roze kleur heeft en door zijn kleur deze rechterkant van het schilderij als het ware opfleurt. Je ziet ook dat het roze van de appelboom iets heftiger is dan de rood-roze kleur van de gebouwen op de achtergrond. Maar toch sluit de bloesemkleur zeer goed aan bij de achtergrond en maakt door zijn intensiteit verschil ook een verschil in de afstand die de verschillende voorwerpen innemen op het schilderij. Ook heb ik de omheining die op het muurtje voor het kasteel staat iets beter aangegeven en in kleur gezet. Tot slot heb ik aan de rechterzijde een paar taxusstruiken die redelijk donkergroen van kleur zijn mee aangegeven om een goede overgang te maken naar de voorgrond. Als je de voorgrond bekijkt dan heb ik me aan de rechterzijde van het schilderij beperkt om alleen maar het gras te suggereren. Door de droge borstel techniek heb ik met een ietwat donkerdere kleur een aantal plaatsen op het papier aangeraakt en daardoor krijg je een goed zicht op het gazon dat zich voor het kasteel uitstrekt. Door dit te doen hou ik het schilderij vrij strak op de voorgrond en zorgt dit ervoor dat de meeste aandacht naar links verhuist waar ik de struiken die daar stonden verder uitgewerkt heb tot volwaardige struiken. Je krijgt nu een goed zicht op het volume van de verschillende struiken en bomen en dat is wat ik voor ogen had. Ook heb ik aan de linkerkant enkele takken getekend die het geheel aan de bovenkant iets verlevendigen waardoor het schilderij nog iets meer aan zeggingskracht wint. Als je nu naar dit schilderij kijkt dan zou je blik aan de linkerkant moeten vertrekken en dan naar het kasteel moet gezogen worden om aan de rechterkant via de appelaar het schilderij te verlaten. Als jou blik op die manier over het schilderij dwaalt en je alle dingen die je onderscheidt goed kan invullen dan is dit werk meer dan geslaagd. Voor mij is dit althans een van mijn betere aqua's van gebouwen vooral wat de architectuur en het kleurgebruik in het algemeen aangaat.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag nog enkele woorden over de verdere afwerking van dit schilderij. Zoals ik in de vorige bespreking al geschreven heb, ga ik vandaag iets meer over het linkerluik schrijven, maar ook wil ik nog iets toevoegen aan het schilderij zodat het naar zijn afwerking kan toe gaan.
Vandaag ga ik weer wat verder beschrijven over het afwerken van deze aquarel. Je kan duidelijk zien dat alles stilletjes aan op zijn einde begint te lopen en dat je steeds meer en meer het eindresultaat begint te zien. En ik durf zeggen dat ik helemaal niet ontevreden ben met het werk dat ik hier gemaakt heb.
Het is weer enige tijd geleden dat ik nog wat heb geschreven maar het is dan ook redelijk druk geweest. Soms komt alles waar je jaren voor gewerkt hebt zo maar ineens op je af en dan is het even doorbijten. Maar er zijn een heleboel aangename dingen te verwerken geweest. In de eerste plaats zijn we in ons gezamenlijk nieuwe atelier in de Remise van het kasteel Edelhof te Musnterbilzen ingetrokken. En ik moet bekennen dat dit een van de voornaamste betrachtingen van mijn jarenlang werken als voorzitter van Kunstkring Alkanna is geweest. We hebben nu een prachtig atelier waar we als kunstkring kunnen groeien en waar we als kunstkring enorm veel zaken kunnen verwezenlijken voor onze leden. We kunnen nu een aantal workshops gaan houden die voor ons allen een verrijking moeten gaan betekenen in ons kunstenaarsleven. Ook kunnen we nu een aantal mensen die al een hele tijd een aanvraag hebben ingediend om toe te treden, tot onze kunstkring, gaan invullen. En ook dat zal een verrijking betekenen voor enerzijds onze kunstkring maar ook voor onze leden. Je ziet dat er wel het één en ander gebeurt is de laatste weken. En dat intensief bezig zijn met alle voorbereidingen en de verhuis is niet in mijn kleren gekropen. De laatste dagen weet "fibromyalgie" mij weer zeer goed wonen en doet ze duidelijk haar best om zich te manifesteren. Wat nog zeker het vermelden waard is dat ik een aanbieding heb gekregen van de regionale televisie Maastricht om in een namiddag uitzending een aantal dingen te gaan presenteren voor de Televisie. Of ik op dit aanbod in ga zal afhangen van mijn gezondheid en stress dat zo een gebeuren met zich meebrengt.
Vandaag weer iets meer uitleg over het maken van deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik me op dit ogenblik vooral concentreer op de doek die voor het venster hangt. Natuurlijk moet je hier rekening houden met hetgeen er al geschildert is (gevel) maar daarom is het zo belangrijk dat je in de eerste plaats het schilderij al volledig overlopen hebt in je hoofd alvorens je nog maar één penseelstreek geplaatst hebt. Door op die manier te werken maak je het schilderij eigenlijk twee keren waardoor je een aantal fouten die er zouden kunnen zijn, tegen compositie en kleur, veel sneller zult ontdekken. Het is zoals men dikwijls zal horen zeggen door kunstenaars; het meest interessante van het schilderen is het maken van het kunstwerk in mijn hoofd. Want daar begint het hele creatieve proces en als het daar niet juist zit dan zal het heel moeilijk worden om iets goeds te creeëren op doek of papier.
Vandaag ga ik weer iets verder met een aantal zaken, zodat ik de eerste fase van het schilderij kan afsluiten en met de tweede beginnen.
Vandaag weer wat extra uitleg over dit schilderij. Alvorens te starten met mijn uitleg wil ik toch even zeggen dat het goed doet om te horen van verschillende lezers, dat ze wel degelijk wat hebben aan mijn beschrijvingen over het maken van aquarellen. Ik zeg nogmaals dat het zeker niet de bedoeling is om hier een cursus voor schilderen te geven maar ik probeer wel door middel van mijn bevindingen een aantal dingen naar voor te brengen die op de één of andere manier bepalend zijn geweest bij mijn aquarellen en als die dan iemand anders op het juiste spoor kunnen brengen dan is dit extra meegenomen. Dat die mensen dan dankbaar zijn en me dat laten weten, vind ik super en daar ben ik hen zeer erkentelijk voor. 
Vandaag ga ik weer enkele woorden schrijven over deze aquarel. Zoals altijd probeer ik een aantal dingen op een rij te zetten die ik gevolgd heb om tot een redelijk aanvaardbaar resultaat te komen. Het zijn altijd mijn bevindingen en mijn gevolgde werkwijze die ik probeer te beschrijven waarbij ik niet de pretentie wil hebben om alles beter te weten. Neen het zijn enkel mijn ervaringen en gewaarwordingen die ik hier uitschrijf. En als ik daardoor één iemand iets kan bijbrengen over het benaderen van schilderen in het algemeen en met aquarel in het bijzonder dan is alles voor mij meer dan geslaagd. 
Vandaag zoals afgesproken in de vorige beschrijving weer wat meer uitleg over deze aquarel. Zoals je op de bijgeplaatste foto duidelijk kan zien ben ik in dit stadium gewoon verder gegaan met het schilderen van de gevel zelf. En ik moet zeggen dat dit een heel leerzame en fijne ervaring is geworden. Ik heb zoals ik al eerder schreef een grof papier genomen om op te schilderen en dat heeft tot gevolg dat er een redelijk oneffen oppervlaktestructuur aanwezig is. Deze oneffen structuur zorgt ervoor dat je zo'n gevel redelijk goed kan nabootsen. Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van deze eigenschap en met een redelijk vloeibare verf de gevel ingekleurd. Daarna ben ik begonnen met een iets donkerdere kleur, maar let erop dat je, indien je iets zonnig wilt houden, je een kleur moet nemen die veel licht uitstraalt zoals bijvoorbeeld een lichte gele oker, gebrande sienna en ook napels geel of een menging van deze kleuren lenen zich uitstekend voor deze lichte en door de zon beschenen gevel. Wanneer je de donkerste kleuren in trransparante lagen over de eerder aangebrachte kleuren aanbrengt dan krijg je een mooie kleurnuance die een aantal oneffenheden in de gevel nog meer gaat benadrukken en laten uitkomen. Het spreekt voor zich dat we deze kleuren enkel daar toepassen waar we een schaduwplek willen hebben. En let er op dat de onderliggende lagen steeds helemaal droog zijn alvorens je er een nieuwe laag over aanbrengt want anders gaat de onderste laag loskomen en zich vermengen met de nieuwe laag. en ik kan je verzekeren dat dit meestal uitmondt in een smeerboel van doffe en smerige kleuren. En meestal ook in een ontevreden schilder die stopt met het aquarelleren omdat het zo moeilijk is. Wanneer je nu oordeelkundig de verschillende lagen toepast op deze meer schaduwrijke plaatsen dan krijg je een prachtige nuance in je gevel of in eender welk oppervlak dat je wil weergeven.
Vandaag wil ik aan de hand van een foto weer iets meer vertellen over dit schilderij. Op de foto kan je duidelijk zien dat ik weer een stapje verder gegaan ben met het schilderen.
Vandaag beginnen we met het echte schilderwerk. Dat is natuurlijk wel interessanter dan het tekenen op zich van het te schilderen. Alhoewel ook het tekenen een mooie bezigheid is. Maatr natuurlijk is het werken met kleur nog wat fijner. 
Vandaag ga ik weer enkele woorden schrijven over het afwerken van deze aquarel. Het zal niet zo lang zijn hetgeen ik vandaag ga vertellen omdat ik de meeste dingen al verteld heb in de voorgaande besprekingen.
Vandaag ga ik weer iets verder met het schrijven over de manier hoe ik dit werk tot stand heb gebracht. In de vorige beschrijving heb ik uitgelegd dat ik met de negatieve vormen te schilderen een object (in dit geval de kolen) kan weergeven. 
Vandaag ga ik, ondanks de pijn die mijn lichaam teistert, toch wat schrijven over deze aquarel. Het zal voorwat afleiding zorgen en dan denk ik en voel ik misschien wel wat minder van die vervelende fibromyalgie die weer eens besloten heeft om echt de baas te spelen over mijn lichaam.
Vandaag weer wat meer uitleg over dit schilderij, dat zoals de titel het zegt een schuurtje is dat ik vond in mijn zoektocht naar mooie dingen aan de Maaskant.
Ik ga vandaag weer wat verder met het beschrijven van dit werk. Ik moet zeggen dat dit weer één van de betere werken van het voorbije jaar is. ook dit werk heb ik gemaakt in het kader van Kusntenaars zien het Maasland.
Vandaag nog enkele woorden over het afwerken van dit schilderij. Ik heb er voor gezorgt dat het kasteel zelf al afgewerkt was in de vorige fase zodat ik nu alleen nog maar moet werken om de verschillende onderdelen op elkaar af te stemmen. Maar ook dat is een belangrijk werkje omdat je daardoor er voor kan zorgen dat het schilderij een eenhied krijgt die het aangenaam maakt om naar het werk te kijken. 
