Za 27/02/2021
Beste allemaal,
Zaterdagochtend, het hardnekkige ochtendgrijs trekt slechts langzaam weg. Een schril contrast met vorige week toen we al begonnen te dromen van een prille lente.
Soms worden we met onze voetjes terug op de grond gezet. Dromen zijn altijd een stukje bedrog. Een paar weken geleden hadden we er goede hoop op. Onze coronacijfers daalden, weliswaar nog niet tot op het niveau van het einde van de eerste golf, maar toch.
Afgelopen tien dagen zijn ons aantal besmette patiënten opnieuw meer dan verdubbeld. In de media kan men nu wel de discussie voeren of de derde golf nu al dan niet begonnen is, wij hebben hier althans het gevoel van wel. We hadden ook te kampen met een aantal gelukkig kleine lokale uitbraken. Deze zijn beperkt gebleven mede door de strikte opvolging vanuit het team infectiepreventie. We zijn genoodzaakt geweest onze cohorte-afdelingen en IZ op te schalen. Dit heeft heel wat implicaties gehad zowel voor onze medewerkers op deze afdelingen als ook op de rest van het ziekenhuis, waar we continu geworsteld hebben met beddendruk. Mijn oprechte dank voor allen die dit alles in goede banen leiden en voor de sereniteit waarmee degenen die hierdoor geplaagd worden, ermee omgaan.
Gelukkig zijn er nu afspraken op netwerkniveau rond herverdeling van patiënten, mocht dit nodig blijken.
Een zaak is duidelijk: we dienen het anker van onze boot te lichten en we moeten terug de volle zee in. Sinds een paar dagen zijn we bezig met het vastleggen van alle los materiaal op het dek en bereiden wij ons voor op zwaar weer. Hopelijk is het voorbarig maar ik wil vooral vermijden dat we op drift slaan.
Deze pandemie is ook gekenmerkt door een aantal stokwoordjes, hetzij maandelijks, hetzij wekelijks. De verschillende excellenties en experten gebruiken deze woordjes maar al te graag. Het laatste in de rij is perspectief.
Gisteren is evenwel besloten om nog niet te beslissen en iedereen nog een week in het ongewisse te laten wat perspectief nu juist inhoudt. Laat ons eerlijk zijn: met de evolutie van de laatste dagen zou het bijzonder onverstandig zijn om te versoepelen.
Perspectief kan gegeven worden als we met z’n allen voldoende gevaccineerd zijn. Inmiddels gaan bij manier van spreken de dagen open en toe, het is routine geworden. Wij verlangen allemaal naar meer maar het zal nog eventjes op de tanden bijten zijn.
Maar er zijn ook zekerheden. De lente zal komen binnen een paar weken. De natuur is volop aan het ontluiken.
Vorige keer schreef ik over mijn bijgelovig trekje en mijn lang haar. Gisteren kwam het mooiste en beste nieuws van de afgelopen maand. Tegen 10 maart zal ieder van ons die zich wenst te laten vaccineren zijn eerste prik gekregen hebben, dat is pas echt perspectief. Wij zullen gevaccineerd zijn met verschillende vaccins maar voor zover ik er zicht op heb, is de bescherming van de drie vaccins vergelijkbaar. Onze vaccinatiewerkgroep heeft hier schitterend werk geleverd.
Wij zullen hierdoor zo goed mogelijk beschermd zijn maar dit neemt niet weg dat de voorzorgsmaatregelen verder strikt dienen te worden toegepast. Als medewerkers in de gezondheidszorg hebben wij hierin ook een voorbeeldfunctie. Wij dienen er rekening mee te houden dat we nog een aantal maanden misschien nog wel een jaar zullen geconfronteerd worden met opflakkering van varianten.
Soms heb ik het gevoel dat wij slachtoffer zijn van de zeven plagen van Egypte. Naast de stijgende coronacijfers staan wij sinds maandag met zijn allen in de file in de buurt van het ziekenhuis. Na contact met de burgemeester zijn er goedbedoelde bijsturingen gekomen in de signalisatie die initieel tot overmaat van ramp een omgekeerd effect hadden. De werken zullen evenwel nog een paar weken aanslepen.
Vandaag is geen ideaal fietsweer. Ik ga lekker lui zijn en passief aan sport doen. “Mijn” Bahamontes zat in de bus, een tijdschrift voor wielerliefhebbers met de zo mooie ondertitel ‘uit liefde voor de stiel’. Het nummer gaat over La Primavera Milaan San Remo. De prachtige cover alleen al maakt mij gelukkig: een helm met bloeiende paaslelies. En daarna is er de KOERS, de openingsklassieker van Vlaanderen in mijn buurt. Dat wordt genieten.
Hou jullie taai en zorg voor mekaar
Dirk
Ps: ik maak een afspraak bij de kapper voor een weliswaar beperkte knipbeurt
09-03-2021 om 14:56
geschreven door Pikuurtje
|
