k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Voor wie die wil te weten komen welke tegemoetkomingen worden bekomen kan nu op de web zien wat en waarop men toelage aanbied via een aanvraag bij de Ocmw's.en op of op de Gemeente. 1 http://www.bouwenenwonen.be/premiezoeker/ efkens drukken en je komt er op je kan zoeken per gemeente
PS/voor alle tegemoetkomingen dient men zich te begeven naar het plaatselijke ocmw. en of 't er gemeente. Een greep op wat er al in aanmerking komt. (Federale tegemoetkoming) 6 procent op Installatie van fotovoltaische zonnepanelen, Plaatsen systeem van waterverwarming door zonne-energie; Plaatsen van thermostatische kranen op radiatoren of een kamerthermostaat met tijdsindeling. Plaatsen van dakisolatie, Hoogrendenmentsbeglazing, Vervanging van oude stookketel Uitvoering van energie-audit? Onderhoud van oude stookketel, Woning beveiliging.
(Gewestelijke premies) Verbeteringspremies voor woningen-uitbreidingswerken. Maatregelen ter voorkoming van koolmonoxide- vergiftiging Aanpassingspremie voor bejaarden, Vlaamse renovatiepremies Premie van Vlaams Fonds voor personen met een handicap, plaatsen van fotovoltaische zonnepanelen, Vermindering van onroerende voorheffing, Huursubsidie en installatiepremie, Verzekering gewaarborgd wonen.
(De provinciale premies) Premie ter voorkoming van CO-vergiftiging.
(Premies van de netwerkbeheerderEANDIS? Pemie voor zonneboiler thermostaatkranen, condensatieketel, keukengeiser op aardgas Ventilatiesysteem met warmterecuperatie, Plaatsen vaneen waterpomp, Plaatsen van een aardgasdroogautomaat, radiatotfolie,superisoleerende beglazing buisisolatie; dak en muurisolatie, buitenzonnewering, domotica Premie voor 't behalen van energieprestatiepeil voor nieuwbouw. Premie voor spaardouchekop, spaarlampen,verbouwen volgens passiefstandaardhuis.
(Gemeentelijke premies) Voor regenput,zuiveringsinstallaties bij pariculiere woningen. verbeterings en renovatiepremie.
(Ocmw tussenkomst) Steunpunten voor 'thuiszorgdienst,poetsdienst, gezinszorg, poetshulp, te bevragen in het plaatselijke ocmw.
Met wat tegenslag die nu aan een oplossing toe is,kan ik dan toch met de nodige medicatie vertrekken. nog zojuist heeft er iemand mijne linker spiegel van mijnen auto afgereden, hij is binnen in de garage en komt van avond weer t huis. Dus tegenslag genoeg gehad en morgen vertrek ik dus met veel plezier voor 10 dagen.
IEDREEN DIE MIJ NOG EENS BEZOEKEN WENS IK VOORAL het allerbeste en je krijgt allemaal nen dikke zoen,ergens zal ik jullie missen.
(Met de groetjes van een dikke vriend en tot binnen kort ploef)
Je hebt alles in je, in je handen,in je hart, tekens van fijne vrienschap, echte vreugde en diepe dankbaarheid voor elken morgen, want alles van jou en mij komt toch uit het hart, en 't maakt zo blij.
Een ruiker frisse bloemen in een hand, een teken van een fijne vriendenband, van echt geluk te kunnen geven, samen voor iets moois te kunnen leven, want alles van jou en alles van mij, komt toch uit het hart en maakt me blij.
Al ben ik nog zo ver van u, en heb ik jou nog nooit gezien, toch voel ik in mijn hart, de vreugde van het samen zijn, en dat zal mij verblijden, want ik heb voeten om te lopen, naar de mens die eenzaam is, en een hart om waar te maken, dat een mens geen eiland is.
(Foto een Duitsch vliegtoestel wordt in de Engesche linie tot dalen gebracht))De kloosterzusters bleven.Dan werd het gesticht een kazerne voor drie tot vier honderd soldaten, die op het dak toch maarde Roode Kruisvlag lieten wapperen."Worden diezelfde vlaggen ook niet voortdurend op de vrachtauto's met munitie geheschen?" lezen we,"En trouwens, hoe dikwijls hebben de ziekenverplegers niet uit de ramen van de ambulancie op de geallieerde vliegtuigen gevuurd? De groote kapel eerst in hooimagazijn veranderd, word door een predikant gerekwideerd die ze toch te klein noemt voor zijn gelovigen. hij spreekt soms over politiek en besluit dat alle naties een kastijding nodig hebben. We gaan soms eenige oogeblikken in den tuin als er niet teveel soldaten loopen, het weer het toelaat en er geen vliegtuigen boven ons zweven. Arme tuin, welke veranderingen heeft men hem al niet doen ondergaan?; Eerst is hij een slachthuis, kwartieren van varkens en runderen versieren onze fruitboomen,dan bouwt men er barakken voor de herstellenden, daarna wordt hij" Herberg van het klooster", varkenskweekerij, kiekenkot, kantine, kasino, enz,een onzer klassen is in een stal verkeerd, tot groote verontwaardiging der vroegere onderwijzeres. Dagelijks moeten wij protesteeren: nu voert men bedden uit de kostschool weg, dan vernielt men meubels. Onze twee orgels verdwijnen ook; het eerste gaat naar een herberg, het tweede krijgen wij terug, maar leeg vanbinnen. Wij dienen een klacht bij de gedarmen in."Hebt hij den soldaat gezien, die het deed?Als hij zijn nummer kent, zal ik hem straffen?"Hoe kunnen wij den overtreder kennen, daar wij reeds weken lang niet meer in de kapel mogen komen, en bovendien hebben de soldaten bevel de nummers van hun regiment te verbergen." " Ja als als ge hem niet gezien hebt, het spijt mij."Enzoo eindigt de komedie. Om aan onze onderzoekende blikken te ontkomen; besloten de Saksers niet meer onder onze vensters te gaan, en daarom maakten ze, achter in den tuin, een bres in den muur; zoo konden ze verdwijnen en vooral van alles doen verdwijnen zonder bemerkt te worden? Onze bevoorrading was voldoende.Alles was gerandsoeneerd; zelfs het zwarte, onverteerbare deeg, dat tot brood diende. De Amerikaansche bloem verdween in de handen der Duitschers, die voor zichzelf kleine broodjes en koeken bakten. Voor ons werd het meel vervangen door zemelen, stroo, aardappelschillen, aarde zelfs.Wedra hadden wij noch melk, nog boter,noch bier, noch azijn. Het zeer zeldzaam vleech was niet te kopen: 10 mark voor 1 kg, hondenworst,80 en 100 mark voor een hesp en 16 en 18 mark voor een kilogram rundsvleesch.Onze eenige voedingsmiddelen waren rijst, boonen en cerealine( schors van mais) Maar bijzonder pijnlijk was het uitblijven van nieuws: nooit eenwoord uit Frankrijk, van onze familieleden, ons moederhuis? Elke brief bij een burger of in diens huis gevonden, beteekende een groote boete, of gevangenis , en soms den dood: men fusilleerde een man uit Wervik, die zeer onschuldige brieven vervoerde.De burgerij werd met allerlei verordeningen geplaagd: verbod op zekere dagen en uren het huis te verlaten, aan de deur of in den tuin te verblijven, licht op te steken, enz... Bevel de officieren te groeten die men ontmoet. De pastoor van Belgisch Komen mocht die drie jaren zijn kerk niet gebruiken, die om beurten als stal en magazijn dient. Hij moest zich voor zijn vijf duizend zielen tevreden stellen met een kapel; de begrafenissen gedschieden bijna burgerlijk. De priester ontvangt het lijk aan de deur van de pastorie naast het kerkhof; de geestelijke mag niet in betrekking zijn met zijn bisschop. Wordt vervolgd op 5
'T IS NIET TE GELOVEN MAAR MIJNEN TELLER STAAT OP 0000? Hoe dat nu moet dat weet ik niet en hopelijk komt 't weer in orde. ondertussen nog de groetje van ploef.
Morgen is nog tijd genoeg, alle zorgen komen steeds te vroeg de mooiste dag is als ik met je dansen mag, dus dans met mij tot morgenvroeg, want de zorgen komen altijd veel te vroeg.
'Kben vandaag eens naar mijn ma geweest, 't is immers Moederdag. reeds 18 jaar is ma gestorven, Waar is de tijd dat jij er was voor mij, je vriendelijke lach die ik nu missen moet, je geborgenheid die 'k bij je kreeg wanneer ik bang was, je lekker eten dat je met liefde bereidde; je troostend woord als ik verdrietig was, je lieve blik die mij gelukkig maakte, je dikke zoen die 'k kreeg als ik moest slapen gaan, je verhaaltjes die je met zoveel liefde kon vertellen, Dat alles mis ik nu; nu jij er niet meer bent? En toch voel ik mij blij,dat ik U als mijn moeder heb gehad. Je leeft nog in mijn hart;voor de rest van mijn leven.
(Een vrolijke moederdag van je zoon) (Met de groetjes van ploef en voor jou een bloemken Lieve Ma)
Maar ook dit bloemken is voor alle moeders die dit lezen
(Fote Koning Albert bezoekt het op Duischers veroverd terrein)'T Was nabij dit terrein det het militair kerkhof van Ter Hand lag. Er verhief zich daar een gedenkteeken voor de dooden, te midden der graven, maar tevens op een uitstekend punt. Later kwam het uit, dat dit monument niets anders wasdan een waarnemingspost.Binnen bevonden zich twee portalen en buiten was er ee trap, die naar het platform leidde, vanwaar men de gansche omgeving kon overzien. Achter Berlare lag het groot fronstation van Ledegem met zijn talrijke lijnen in allerlei richting. Burgers van Kortrijk moesten er laden en lossen, munitie en allerlei materieel.De arbeiders waren verplicht te gehoorzamen. Men voerde ze met geweld weg; kortom Ledegem en Becelare waren twee punten aan 't front ; waar het volksrecht op dezelfde wijze metde voeten werd getreden, gelijk wij het in Noord Frankrijk beschreven.Ook te Roeselare zag men die ongelukkigen , er waren zeer veel Gentenaren bij, ze logeerden in barakken. In deze tijd onving Vlaanderen nogmaals het bezoek van dfen Duitschen keizer. Deze moest toch zijntroepen komen bemoedigen.Het gemeentebestuur van Kortrijk kreeg bevel voor den hoogen gast, onmiddelijk het meubilair van een slaapkamer te laten maken . Het moest aande kommandatuur de modellen der meubels toonen.Dit werk eischte een uitgave vzn 40.000 frank. De meubels werden naar een huis in de Doornikwijk gevoerd. maar de keizer ging er niet overnachten; men begrijpt waarom,De geschiedenis van de kostbare meubels was bekend en spionnen konden alles nagaan en het nieuws ter juister plaatse melden, waar de opperste krijgsheer vertoefde.En Kortrijk was bij de vliegers goed bekent.Geen dag toch schier ging er voorbij, of het regende bommen te Kortrijk, vooral rond het station, doch ook op andere punten. De burgers brachten angstige nachten door in vele straten waren de kelders door openingen in de tusschenmuren gekapt, verbonden zoodat men onder den grond vluchten kon.Toen tijdend dit offensief in 't hart der stad een vreeselijke ramp plaats had en een luchttorpedo drie huizen neersmakte, zoodat zeven personen om 't leven kwamen en velen gewond werden, verlieten tal van inwoners de gteisterde stad want Kortrijk was onveilig geworden. Hierook zag men steeds meer aanvoer van gewonden veel gestichten lagen gestatig vol , en treinen brachten er verder't land in of naar Duitschland.Tusschen Kortrijk en Bissegem, terzijde den weg naar Meenen, was een reusachtig munitiedepot , waar eveneens veel dwangarbeiders aan 't werk gesteld werden. men wierp daar natuurlijk ook veel bommen. Trouwens, tal van Belgen zijn daar door de gevaarlijke taak zelf gedood? Ja het geweld langs de leie was vol ellende en tragiek.Meenen werd in dezen tijd ontruimd en onderging het lot van Roeselare, men plunderde de huizen en onttakelde deze; vooral toen de koude dagen aanbraken en men het hout van deuren, ramen, vloeren, zolderingen opstookte.O, dat leven nabij het frond, drie jaren lang,enten slotte toch in ballingschap gezonden te worden.Slaan wij even het dagboek open van een klooster te Komen dat der Gardiennes Adoratrices de I'Eucharistie.Het gesticht was eerst een Belgisch-Fransche en dan een Duitsche ambulancie geweest maar Komen werd beschadigd en de ambulancie vertrok.Wordt vervolgd op 4
Zondag is het moederdag, een dag om nooit te vergeten, een dag om eens te zeggen, dank je Ma voor al die mooie dagen, je lieve lach,je zo'n spontaan gebaar, altijd stond je voor mij klaar, en in gedachte blijf ik nu bij jou, omdat ik toch zoveel van je hou.
Ik wens alle moeders een prettig moederfeest.
(Met de groetjes van ploef)
Dankbaarheid is het geheugen van je hart bedankt lieve Moeders
Een boterham smeren voor elkaar, samen ons nestje onderhouden, in vrienschap naast elkaar, en even keuvelen over 't heden,het verleden, een klein geschenkje geven, elkaar gewoon bewonderen,vergeven, want iemand wil dat je gelukkig bent, want iemand wil dat jij er altijd bent.
(Met de groetjes van ploef en geniet van 't goede weer)
Eeen groene plant, met kleine gele bloemen, een dag om hem te zoenen. Vogels doen hun best, met 't bouwen van een nest, een klein konijntje komt voorbij, en ieder vogel legt een ei, bollen komen uit de grond, en 't gras is flink aan 't groeien, bloemen bloeien overal,iets waar ik ieder jaar op wacht, het zonnken dat vriendlijk lacht, en 'd aarde met zijn mooiste kleuren pracht, dat frisse groen doet ons verblijden, bloemen, bomen in volle kleur,en met al die geuren, 't is als in sprookjesland, ja ja ;de lente 'z is weer eens in het land.
Vrij geboren. Zo vrij als een vogel, zo vrij als 't gras in de weide, vrij om je hart te volgen. Leef vrij; de wereld zal je nog verbazen, kijk nog een naar de sterren, geen muur kan je hinderen, vrij als een onstuimige zee, geen reden om je te verstoppen, Bornfree; en je leven is 't leven waard, als je vrij geboren bent, muren zullen je niet hinderen, ja geen reden om je te verstoppen, want vrij geboren zijn is altijd 't leven waard.
(FOTO VERVOER VAN SPIJZEN NAAR DE LOOPGRAVEN DE WARME SOEPMAN )En vijfde tegenaanval dan, ontstuimiger nog, gestund door alle helsche weermiddelen. De Kanadeezen hielden zich dapper. Ze wilden van geen wijken weten. Versterkingen naderen, hoe ook geteisterd, eer ze op den Goudberg waren. En ook die vijfden aanval mislukte en de Goudberg met al zijn lijken en zijn arme gewonden bleef aan de Britten. Wat noordelijker kampten matrozen en Londensche al even hardnekkig; om het gehucht Moselmarkt , en bleven er meester .Passchendale was nauw omsloten. Te Roeselare heerschte zenuwachtige angst bij de Duitschers.Ze vreesden reeds de stad te moeten ontruimen. Wat er eenigzins aan versterking was, werd ter verdediging gezonden ,Passchendale moest behouden blijven. Zo was er in den nacht van Allerheiligen, den vierden hoogdag reeds tijdens den oorlog.En welk een hoogdag nu: overal lagen dooden en stervenden, zwaar gewonden, waarvan er zoo weinig konden geholpen worden. Men hoorde de kreten , gekerm en nu en dan gehuil, waar patroeljes op ekaar botsten en een kort,hevig gevecht leverden. De Britten legerden in het slijk, zochten een schuilplaats in granaattrechters,tot aan de borst, de de schouders in 't ijskoude water. Toch hielden ze het uit, ze wisten dat er een vreeselijke strijd nog zou volgen. Maar men moest wachten op meer hulp, op verplaatsing van geschut.Zoo gingen de beide eerste dagen van November slechts in schermutselingen voorbij; de tegenaanvallen van den vijand mislukten. Den 5* was de worsteling heviger en namen de Britten steunpunten ter Brookseinde en bij Poelkapelle. Want ook nog om een andere reden moest men trager te werk gaan. Op vele plaatsen waren nog Duitsche blokhuizen of pilledoozen, echte schansen, met veel machinegeweren . Men was ze voorbij gestormd en de bezetters van die punten gaven zich niet over, hopend dat 't getij weer keeren en de linie van de Britten terugvallen zou.Die punten, steeds bedrijgingen in flank en rug; moest men opruimen en zuiveren, zooals men zulks in militaire taal noemde. En 't was een vreeselijk werk; allereerst leed men zware verliezen door het vuur uit de blokhuizen zelf, welke met een paar handgranaten of door artillerie niet vernield werden: en dan geschiedde dit opruimen onder ontzettende aktie van het vijandelijk geschut, dat de gansche vlakte bestookte. Den 6* eindelijk konden de Britten pogen verder te rukken en hun doel; Passchendale te bereiken.Bij dit dorp was nog puin van hoeven, door beton, aarde en zakken, in echte vestingen herschappen.'t Waren brandpunten van verzet.Tanks werkten wel mee, maar vormden op het bloote veld, zonder eenige beschutting, voor een gemakkelijk doelwit van de Duitsche kanonnen. Tal van stormwagens lagen dan ook vernield aan de weg van Poelkapelle.Van 's morgens reeds begon de strijd. De Britten gingen ten aanval, van 't Noorden, 't Oosten en 't Zuiden rukten zij naar het dorp op. Tegen den middag hadden zij de begeerde plaats. Hevige aanvallen. Telkens weer sprongen de Duitschers nader. De Britten sloegen hen terug, maar even toch was de tegenpartij weer meester van het Oostelijk deel. Versterkingen wierpen ze weer uit posities en Passchendale was veroverd.Tergelijkertijd worstelde men voor de hoogten tusschen Becelare en Geluwvelt. Daar behielden de Duitschers hun stellingen(Wordt vervolgd op 3)
( Foto de zwaar gegavende Sint-Janstoren van Diksmuide)Al de vorderingen der geallieerden zouden van ondergeschikt belang blijven, zo men geen meester werd van de gansche heuvelrij en in de eerste plaats van Passchendale. Zestig dagen duurde nu de geweldige strijd. Men had den vijand 30000 gevangenen 700 officieren ontnomen ongeveer 100 kanonnen, 500 machienegeweren,200 mortieren; men wist, dat zijn verlies aan dooden en gewonden ook zeer zwaar was. De tegenpartij has herhaaldelijk zijn divisies moeten afwisselen. Van 31 Juli tot 30 Oktober had men op dit kort frond 52 verschillende divisies geteld.Ja, meer dan de helft der effektieven van het westelijk front had voor Ieperen moeten strijden en was min of meer gehavend geworden.Doch , angstig keek de Entente naar Rusland.Van daar konden de divisies aangevult worden. En 't was of de Centralen aan de wereld wilden toonen,dat ze nog veel vermochten, want terzelfdertijd begonnen ze een geweldig offencief tegen de Italianen en deze moesten tusschen de Isonzo en Piava wijken. Dat gebood aan de geallieerden de tegenpartij in Vlaanderen niet te los te laten. Ze moesten de Duitschers vast houden en verhinderen troepen tegenover de Italianen te voeren. Den 30* Oktober laaide den strijd dan ook weer fel op. De Britten gingen ten aanval tusschen den spoorweg Ieperen-Roeselare en den weg Poelkapelle-West-Roozebeke. Nogmaals sloeg het weer tegen; het stortregende en gansch het gewest was een slijkpoel. De wagens der transporten zonken tot aan de assen in den modder, men moest telkens eindjes weg aanleggen, om eenige vordering te maken. Ook de tanks werden daardoor in hun aktie belemmerd. De Kanadeezen bestormden Passchendale en drongen binnen het dorp. Verwoed werd er gestreden, man tegen man. Uit allerlei mitrailleurnesten spoot het kogels, De artillerie bracht afschuwelijk spervuur, waardoor toch versterking aanrukken moest. De Kanadeezen werden weer uit Passchendale geworpen, maar klemden zich aan den Goudberg, een gewichtige stelling.Hindenburg had belast dat Passchendale tot elken prijs behouden moest worden. De staf gelastte dus ook den Goudberg terug te nemen. Door artillerie en mitrallieurs gesteund,vielen de Duitschers de hoogte aan. een bloedige worsteling ontstond. Vier maal viel den vijand aan, viermaal werd hij verdreven.vervolg op (2)
Indien ik je kon dragen over de diepe grachten , van je getob en je angsten heen, dan droeg ik je dagen lang.
Indien ik de woorden kende om antwoord te geven, op al je vragen, over leven;over jezelf, over liefhebben en gelukkig worden, dan sprak ik dagenlang met je
Indien ik vrede kon planten in je hart, om geduldig te wachten en te hopen, dat het zaad van vrede in je openbrak dan wachte ik dagen lang op je.
Als ik genezen kon wat omgaat in je hart, aan onmacht en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, vele dagen lang.
Maar ik ben niet groter en niet sterker dan jij, en ik weet ook niet alles, ik ben maar een vriend op je weg, voor uren en voor dagen lang.
Ik kan alleen maar hopen dat je 't weet, je moet nooit alleen vechten, huilen, als je een vriend hebt voor het leven lang.
Open je oren om te horen, open je hart voor iedereen, Handen heb je om te geven, van je eigen overvloed, ook een hart om te vergeven, wat een ander jou misdoet.
Ogen heb je om te zoeken, naar wat mensen soms ontbreekt, en een hart om te zeggen, wat een ander moed inspreekt.
Schouders heb je om te dragen, zorg en pijn van iedereen, en een hart om te aanvaarden, wat een ander beter kan. Voeten heb je om te lopen, naar de mens die eenzaam is, en een hart om waar te maken, dat geen mens nog eenzaam is.
Geluk dat is? Het gewoonste en het meest wonderlijke: licht dat 's morgens in je kamer binnen valt; een zwerm vogels hoog boven jou, bomen zachtmoedig ruisend in de wind; de prikkelende geur van regen; bloemen zomaar aan de kant van de weg; een melodie, "muziek" dat je al eens hebt gehoord; een kind dat je vol vertouwen aankijkt; iemand die 'z en hand opsteekt naar je, de glimlach van een vriend, ook wel een lieve vriendin: een vleugje tederheid, een arm even koestrend om je heen, Geluk is zo mens zijn dat je mens tussen de mensen bent, het is niet een kwestie van hebben, maar van zijn.
Wil je geluk, leef dan met open handen, met open ogen en een open geest.
(Met de groetjes van ploef) en als je nog eens een vallende ster mocht zien bewaar ze dan in je hart,want 'z is van een vriend die je het beste toewenst.
Het geld dat je bezit, een carrière,iets dat je zelf presteert, geluk licht nooit in de sfeer van het maakbare, en 't is nooit te koop. Je moet het zoeken ,en als je goed kijkt, het ligt binnen je bereik in al de mooie dingen om je geen. het is een gift van de Heer, en de mensen om je geen, Zo zou de wereld er heel anders uitzien.
Een lach, een vriendelijk gebaar, dat willen wij ; een licht dat glanst in 't hart, het tart de doden in de nacht, een straal dat binnen in je ziel woont , als vleugels van hoop, de kleine dingen die wij zeggen, een fonkel in je oog, een gift; eenvoudig maar bedacht, ergens is een paradijs, waar ieder rust kan vinden, je vind het tussen je ogen, die plaats om vrede te vinden, open je hart en reik naar de sterren, geloof in je kracht hier op aarde, geen naam,geen prijs, enkel een 't huis waar 't goed is om te wonen.
Je hebt alles in je,
Al ben ik nog zo ver van u,
(Foto een Duitsch vliegtoestel wordt in de Engesche linie tot dalen gebracht))De kloosterzusters bleven.Dan werd het gesticht een kazerne voor drie tot vier honderd soldaten, die op het dak toch maarde Roode Kruisvlag lieten wapperen."Worden diezelfde vlaggen ook niet voortdurend op de vrachtauto's met munitie geheschen?" lezen we,"En trouwens, hoe dikwijls hebben de ziekenverplegers niet uit de ramen van de ambulancie op de geallieerde vliegtuigen gevuurd? De groote kapel eerst in hooimagazijn veranderd, word door een predikant gerekwideerd die ze toch te klein noemt voor zijn gelovigen. hij spreekt soms over politiek en besluit dat alle naties een kastijding nodig hebben. We gaan soms eenige oogeblikken in den tuin als er niet teveel soldaten loopen, het weer het toelaat en er geen vliegtuigen boven ons zweven. Arme tuin, welke veranderingen heeft men hem al niet doen ondergaan?; Eerst is hij een slachthuis, kwartieren van varkens en runderen versieren onze fruitboomen,dan bouwt men er barakken voor de herstellenden, daarna wordt hij" Herberg van het klooster", varkenskweekerij, kiekenkot, kantine, kasino, enz,een onzer klassen is in een stal verkeerd, tot groote verontwaardiging der vroegere onderwijzeres. Dagelijks moeten wij protesteeren: nu voert men bedden uit de kostschool weg, dan vernielt men meubels. Onze twee orgels verdwijnen ook; het eerste gaat naar een herberg, het tweede krijgen wij terug, maar leeg vanbinnen. Wij dienen een klacht bij de gedarmen in."Hebt hij den soldaat gezien, die het deed?Als hij zijn nummer kent, zal ik hem straffen?"Hoe kunnen wij den overtreder kennen, daar wij reeds weken lang niet meer in de kapel mogen komen, en bovendien hebben de soldaten bevel de nummers van hun regiment te verbergen." " Ja als als ge hem niet gezien hebt, het spijt mij."Enzoo eindigt de komedie. Om aan onze onderzoekende blikken te ontkomen; besloten de Saksers niet meer onder onze vensters te gaan, en daarom maakten ze, achter in den tuin, een bres in den muur; zoo konden ze verdwijnen en vooral van alles doen verdwijnen zonder bemerkt te worden? Onze bevoorrading was voldoende.Alles was gerandsoeneerd; zelfs het zwarte, onverteerbare deeg, dat tot brood diende. De Amerikaansche bloem verdween in de handen der Duitschers, die voor zichzelf kleine broodjes en koeken bakten. Voor ons werd het meel vervangen door zemelen, stroo, aardappelschillen, aarde zelfs.Wedra hadden wij noch melk, nog boter,noch bier, noch azijn. Het zeer zeldzaam vleech was niet te kopen: 10 mark voor 1 kg, hondenworst,80 en 100 mark voor een hesp en 16 en 18 mark voor een kilogram rundsvleesch.Onze eenige voedingsmiddelen waren rijst, boonen en cerealine( schors van mais) Maar bijzonder pijnlijk was het uitblijven van nieuws: nooit eenwoord uit Frankrijk, van onze familieleden, ons moederhuis? Elke brief bij een burger of in diens huis gevonden, beteekende een groote boete, of gevangenis , en soms den dood: men fusilleerde een man uit Wervik, die zeer onschuldige brieven vervoerde.De burgerij werd met allerlei verordeningen geplaagd: verbod op zekere dagen en uren het huis te verlaten, aan de deur of in den tuin te verblijven, licht op te steken, enz... Bevel de officieren te groeten die men ontmoet. De pastoor van Belgisch Komen mocht die drie jaren zijn kerk niet gebruiken, die om beurten als stal en magazijn dient. Hij moest zich voor zijn vijf duizend zielen tevreden stellen met een kapel; de begrafenissen gedschieden bijna burgerlijk. De priester ontvangt het lijk aan de deur van de pastorie naast het kerkhof; de geestelijke mag niet in betrekking zijn met zijn bisschop. Wordt vervolgd op 5
'T IS NIET TE GELOVEN MAAR MIJNEN TELLER STAAT OP 0000?
'Kben vandaag eens naar mijn ma geweest,
(Fote Koning Albert bezoekt het op Duischers veroverd terrein)'T Was nabij dit terrein det het militair kerkhof van Ter Hand lag. Er verhief zich daar een gedenkteeken voor de dooden, te midden der graven, maar tevens op een uitstekend punt. Later kwam het uit, dat dit monument niets anders wasdan een waarnemingspost.Binnen bevonden zich twee portalen en buiten was er ee trap, die naar het platform leidde, vanwaar men de gansche omgeving kon overzien. Achter Berlare lag het groot fronstation van Ledegem met zijn talrijke lijnen in allerlei richting. Burgers van Kortrijk moesten er laden en lossen, munitie en allerlei materieel.De arbeiders waren verplicht te gehoorzamen. Men voerde ze met geweld weg; kortom Ledegem en Becelare waren twee punten aan 't front ; waar het volksrecht op dezelfde wijze metde voeten werd getreden, gelijk wij het in Noord Frankrijk beschreven.Ook te Roeselare zag men die ongelukkigen , er waren zeer veel Gentenaren bij, ze logeerden in barakken. In deze tijd onving Vlaanderen nogmaals het bezoek van dfen Duitschen keizer. Deze moest toch zijntroepen komen bemoedigen.Het gemeentebestuur van Kortrijk kreeg bevel voor den hoogen gast, onmiddelijk het meubilair van een slaapkamer te laten maken . Het moest aande kommandatuur de modellen der meubels toonen.Dit werk eischte een uitgave vzn 40.000 frank. De meubels werden naar een huis in de Doornikwijk gevoerd. maar de keizer ging er niet overnachten; men begrijpt waarom,De geschiedenis van de kostbare meubels was bekend en spionnen konden alles nagaan en het nieuws ter juister plaatse melden, waar de opperste krijgsheer vertoefde.En Kortrijk was bij de vliegers goed bekent.Geen dag toch schier ging er voorbij, of het regende bommen te Kortrijk, vooral rond het station, doch ook op andere punten. De burgers brachten angstige nachten door in vele straten waren de kelders door openingen in de tusschenmuren gekapt, verbonden zoodat men onder den grond vluchten kon.Toen tijdend dit offensief in 't hart der stad een vreeselijke ramp plaats had en een luchttorpedo drie huizen neersmakte, zoodat zeven personen om 't leven kwamen en velen gewond werden, verlieten tal van inwoners de gteisterde stad want Kortrijk was onveilig geworden. Hierook zag men steeds meer aanvoer van gewonden veel gestichten lagen gestatig vol , en treinen brachten er verder't land in of naar Duitschland.Tusschen Kortrijk en Bissegem, terzijde den weg naar Meenen, was een reusachtig munitiedepot , waar eveneens veel dwangarbeiders aan 't werk gesteld werden. men wierp daar natuurlijk ook veel bommen. Trouwens, tal van Belgen zijn daar door de gevaarlijke taak zelf gedood? Ja het geweld langs de leie was vol ellende en tragiek.Meenen werd in dezen tijd ontruimd en onderging het lot van Roeselare, men plunderde de huizen en onttakelde deze; vooral toen de koude dagen aanbraken en men het hout van deuren, ramen, vloeren, zolderingen opstookte.O, dat leven nabij het frond, drie jaren lang,enten slotte toch in ballingschap gezonden te worden.Slaan wij even het dagboek open van een klooster te Komen dat der Gardiennes Adoratrices de I'Eucharistie.Het gesticht was eerst een Belgisch-Fransche en dan een Duitsche ambulancie geweest maar Komen werd beschadigd en de ambulancie vertrok.Wordt vervolgd op 4
Eeen groene plant,
Vrij geboren.
(FOTO VERVOER VAN SPIJZEN NAAR DE LOOPGRAVEN DE WARME SOEPMAN )En vijfde tegenaanval dan, ontstuimiger nog, gestund door alle helsche weermiddelen. De Kanadeezen hielden zich dapper. Ze wilden van geen wijken weten. Versterkingen naderen, hoe ook geteisterd, eer ze op den Goudberg waren. En ook die vijfden aanval mislukte en de Goudberg met al zijn lijken en zijn arme gewonden bleef aan de Britten. Wat noordelijker kampten matrozen en Londensche al even hardnekkig; om het gehucht Moselmarkt , en bleven er meester .Passchendale was nauw omsloten. Te Roeselare heerschte zenuwachtige angst bij de Duitschers.Ze vreesden reeds de stad te moeten ontruimen. Wat er eenigzins aan versterking was, werd ter verdediging gezonden ,Passchendale moest behouden blijven. Zo was er in den nacht van Allerheiligen, den vierden hoogdag reeds tijdens den oorlog.En welk een hoogdag nu: overal lagen dooden en stervenden, zwaar gewonden, waarvan er zoo weinig konden geholpen worden. Men hoorde de kreten , gekerm en nu en dan gehuil, waar patroeljes op ekaar botsten en een kort,hevig gevecht leverden. De Britten legerden in het slijk, zochten een schuilplaats in granaattrechters,tot aan de borst, de de schouders in 't ijskoude water. Toch hielden ze het uit, ze wisten dat er een vreeselijke strijd nog zou volgen. Maar men moest wachten op meer hulp, op verplaatsing van geschut.Zoo gingen de beide eerste dagen van November slechts in schermutselingen voorbij; de tegenaanvallen van den vijand mislukten. Den 5* was de worsteling heviger en namen de Britten steunpunten ter Brookseinde en bij Poelkapelle. Want ook nog om een andere reden moest men trager te werk gaan. Op vele plaatsen waren nog Duitsche blokhuizen of pilledoozen, echte schansen, met veel machinegeweren . Men was ze voorbij gestormd en de bezetters van die punten gaven zich niet over, hopend dat 't getij weer keeren en de linie van de Britten terugvallen zou.Die punten, steeds bedrijgingen in flank en rug; moest men opruimen en zuiveren, zooals men zulks in militaire taal noemde. En 't was een vreeselijk werk; allereerst leed men zware verliezen door het vuur uit de blokhuizen zelf, welke met een paar handgranaten of door artillerie niet vernield werden: en dan geschiedde dit opruimen onder ontzettende aktie van het vijandelijk geschut, dat de gansche vlakte bestookte. Den 6* eindelijk konden de Britten pogen verder te rukken en hun doel; Passchendale te bereiken.Bij dit dorp was nog puin van hoeven, door beton, aarde en zakken, in echte vestingen herschappen.'t Waren brandpunten van verzet.Tanks werkten wel mee, maar vormden op het bloote veld, zonder eenige beschutting, voor een gemakkelijk doelwit van de Duitsche kanonnen. Tal van stormwagens lagen dan ook vernield aan de weg van Poelkapelle.Van 's morgens reeds begon de strijd. De Britten gingen ten aanval, van 't Noorden, 't Oosten en 't Zuiden rukten zij naar het dorp op. Tegen den middag hadden zij de begeerde plaats. Hevige aanvallen. Telkens weer sprongen de Duitschers nader. De Britten sloegen hen terug, maar even toch was de tegenpartij weer meester van het Oostelijk deel. Versterkingen wierpen ze weer uit posities en Passchendale was veroverd.Tergelijkertijd worstelde men voor de hoogten tusschen Becelare en Geluwvelt. Daar behielden de Duitschers hun stellingen(Wordt vervolgd op 3)
( Foto de zwaar gegavende Sint-Janstoren van Diksmuide)Al de vorderingen der geallieerden zouden van ondergeschikt belang blijven, zo men geen meester werd van de gansche heuvelrij en in de eerste plaats van Passchendale. Zestig dagen duurde nu de geweldige strijd. Men had den vijand 30000 gevangenen 700 officieren ontnomen ongeveer 100 kanonnen, 500 machienegeweren,200 mortieren; men wist, dat zijn verlies aan dooden en gewonden ook zeer zwaar was. De tegenpartij has herhaaldelijk zijn divisies moeten afwisselen. Van 31 Juli tot 30 Oktober had men op dit kort frond 52 verschillende divisies geteld.Ja, meer dan de helft der effektieven van het westelijk front had voor Ieperen moeten strijden en was min of meer gehavend geworden.Doch , angstig keek de Entente naar Rusland.Van daar konden de divisies aangevult worden. En 't was of de Centralen aan de wereld wilden toonen,dat ze nog veel vermochten, want terzelfdertijd begonnen ze een geweldig offencief tegen de Italianen en deze moesten tusschen de Isonzo en Piava wijken. Dat gebood aan de geallieerden de tegenpartij in Vlaanderen niet te los te laten. Ze moesten de Duitschers vast houden en verhinderen troepen tegenover de Italianen te voeren. Den 30* Oktober laaide den strijd dan ook weer fel op. De Britten gingen ten aanval tusschen den spoorweg Ieperen-Roeselare en den weg Poelkapelle-West-Roozebeke. Nogmaals sloeg het weer tegen; het stortregende en gansch het gewest was een slijkpoel. De wagens der transporten zonken tot aan de assen in den modder, men moest telkens eindjes weg aanleggen, om eenige vordering te maken. Ook de tanks werden daardoor in hun aktie belemmerd. De Kanadeezen bestormden Passchendale en drongen binnen het dorp. Verwoed werd er gestreden, man tegen man. Uit allerlei mitrailleurnesten spoot het kogels, De artillerie bracht afschuwelijk spervuur, waardoor toch versterking aanrukken moest. De Kanadeezen werden weer uit Passchendale geworpen, maar klemden zich aan den Goudberg, een gewichtige stelling.Hindenburg had belast dat Passchendale tot elken prijs behouden moest worden. De staf gelastte dus ook
Indien ik je kon dragen over de diepe grachten ,
Open je oren om te horen,
Het geld dat je bezit,
Een lach, een vriendelijk gebaar,
