k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
(Foto Het laatste afscheid)Blijf vlak achter mij en verlies mij niet,kleine,schreeuwt Maes, verplicht te huilen om zich van Graide verstaanbaar te maken, die toch niet ver van hem verwijderd is.é Ik ben een man van de moerassen en ken dat hier. H'e fourier, gij gaat naar Pervijse, langs daar....kom hier.... volg mij "Als Maes na eenigen tijd den fourier niet meer achter zich hoort, kijkt hij om..."Niemand?"Den hals door een kogel doorboord, ligt de gegradeerde te ziektogen onder het groenachtig vlies van een vaart."He...is dat zoo gauw afgeloopen?"Graide, die zwijgt, heeft weer een slecht voorgevoel; maar hij schud zijn schouders, als wilde hij het van zich afwerpen. en vooruit op Gods genade?Men ziet in de vochtige gangen lange rijen groene jassen en blinkende shako's verschijnen."Hier karabiniers... wij kennen de juiste richting."Zonder verpozen voegt den majoor der karabiniers zich bij luitenant Van Rolleghem in een gracht, waar de officieren schetsen maken en elkaar inlichten over den toestand, die als volgt is: het bataljon van het 8° moet als steunpunt een vrij groote hoeve nemen, waarvan men het roode pannendak rechts van den aardeweg ziet; vandaar zullen de mannen naar den Yzer marcheereen, de vijandelijke groepen welke in de weiden gedrongen zijn, terugwerpend.Maar deze hoeve,de boerderij Vasseur genaamd naar den majoor,die wil trachten er zijn kommandopost te vestigen, evenals drie andere kleine doeningen,tusschen de hoeve en den Yzer, zullen weldra het doel van zulk een allergeweldigst bombardement zijn,dat zij in weinig tijd slechts nog een onregelmatigen en zwarten puinhoop vormen Majoor Vasseur wordt op de groote boerderij door een kogel gedood en een enorme gekwetste zeug welke uit haar hok ontsnapt, komt neervallen zich wringen en sterven op zijn lichaam.Vervolg op 7
Als je morgen naar de Heer toe moet,en onderweg komen de vragen in je hart en twijfels in je Geest,zie dan toe wie meegaat op de weg.... Het zal een mens die eerst vreemd voor je is,misschien luistert hij en maakt hij veel voor je duidelijk. Zijn stem zal warm zijn en vol begrip: zijn hand vast en zacht, en wanneer je hem uitnodigt om binnen te komen, het al valavond zijn, en zie toe als hij met u het broodbreekt: het kan de Heer zijn, heel duidelijk, en daarna maar weer gewoon de mens die de weg met je gaat..... Heer, laat me de moed niet opgeven. zend me bij tij en ontij blije en hoopvolle mensen op mijn weg, die de zin zien van alle leven.Mensen die mij kracht geven door hun voorgaan om toch door te gaan in Geloof en hoop. Blijf bij mij-hoe ook-nabij, maar liefst in mensen in wie Gij verrezen zijt.
(Tekst uit 't parochieblad) ((Met de groetjes van ploef))
Wie zei ooit dat je 't geluk eerst erkent als het verdwenen is? Ik draag mijn geluk in mijn handen,als ik je eerlijk en teder aankijk. Er moet niets wonderbaars gebeuren om ons hart met vreugde te vervullen. De glimlach van een kind,het lied van vogels in de morgen. Het frisse klateren van levend water,en de koelte na de warme zomerdag. De bleke glans van de zon die bij dageraad je kamer binnendringt en er alles in kleur zet. Het grote Christusbeeld dat in je woning hangt en van eeuwig leven spreekt, zijn glimlach die ons rustig maakt,zijn hooft die naar ons neigt en zijn beschermende handen. Wie zei ooit dat je 't geluk eerst erkent als het verdwenen is?
De steen is weggerold. De Heilige Geest is God,midden in de dood, hebt u het leven gebracht.Nog altijd mogen wij deze blijde boodschap aan elkaar verkondigen:de dood heeft niet het laatste woord? Sinds de blijde paasmorgen kunnen wij geloven dat u God;een God van levenden bent,dat ons gelukkig wilt maken en ons overvloed aan leven wil schenken.Sinds den paasmorgen begrijpen wij dat u altijd bij ons zal zijn in elk ogenblik, voor eeuwig,want U bent"God met ons"Wij danken en prijzen U want Christus, uw zoon, is opgestaan. Haleluja.
De kerk is leeg.Er wordt pas liturgie gevierd in den laten avond. Wij verwachten gelaten de verrijzenis van de Heer. Pas op paasmorgen,de nieuwe dag er is,Dan is er feest,want de heer is verrezen.Het nieuwe licht; de Heer is weer onder ons,de wereld herleeft. wij vieren feest .
Jezus wordt bespot ,hij draagt zijn kruis,een doornen kroon ,en gaat op weg naar zijn vader. Velen volgen hem,hij wordt ontdaan van zijn kleren en aan het kruis genageld, aanroept de vader en sterft. De aarde trilt op zijn grondvesten,daarna wordt hij ten grave gedragen. Een enge stilte omsluierdt de wereld,De gemeenschap treurt en leeft in 't duister van de nacht.Wij aanvaarden zo de gekruisigde Christus als de Heer van ons leven. (Met de groetjes van ploef)
Op Witten Donderdag Samen aan de tafel van de Heer
Ze zitten allen samen aan de tafel van de Heer. Jezus breekt het brood en zegt;"neem dit brood" dit is mijn lichaam,daarna neemt hij de beker met wijn: reikt hem aan en zegt"Drink deze wijn ter mijn er gedachtenis; dit is mijn bloed .Nadat zij hadden geeeten ging Jezus aan de praat Vol lof zei Petrus:Heer tot in der eeuwigheid blijf ik je trouw,en Jezus keek Petrus aan en zei"voorwaar ;voorwaar "nog voor de haan kraait zult hij mij tot drie maal toe verloochend hebben.Ze gingen naar het hofken van olijven waar reeds soldaten van de keizer Jezus stonden op te wachten.Deze vroegen Petrus; wie van u is nu die Jezus van Nazaret.en Petrus antwoorde DAT WEET IK NIET, HEM KEN IK NIET , DAAR HOOR IK NIET BIJ?.Jezus ging in stilte bidden, en voor Petrus het wist kraaide de Haan?3 maal. Jezus werd gevangen genomen en weggebracht, waar de Wijzen der aarde zouden beslissen over zijn lot. (eigen geschreven tekst Met de groetjes van ploef)
Dat eene lichtje, dat brand in mijn hart. Dat lichtje van hoop en vriendschap? Ik geef het door aan jullie opdat je 't zou bewaren in je hart, en warmte geven,opdat je nimmer koud zou hebben,en licht;veel licht, zodat je nooit hoeft bang te zijn in 't donker,maar vooral veel liefde, zodat je't kunt geven aan al wie je lief is;en je zo dierbaar zijn. zodat ook hij 't ook doorgeven kan en laten schitteren voor ieder mens.
Voor ons christen mensen is de Goede Week het hoogtepunt van 't Jaar;Met Jezus gaan wij de tocht mee naar Jerusalem; Wij komen met woorden en gebaren de kern van ons geloof te vieren. De liturgie 'meemaken' brengt je naar de vreugde van Pasen Zo beleven wij Witte Donderdag, Goede Vrijdag,Stille Zaterdag en tot slot Paaszondag dat voor ieder mens belangrijk is.
( Met de groetjes van ploef en tot op Witten donderdag)
Een echte vriend is er altijd,beledigd soms maar heeft dan spijt,hij doet je soms pijn om de waarheid te zeggen,een ware vriend is altijd eerlijk,voert felle discussies, dat is soms nodig,om zo te weten wat er in elkaar omgaat,maar ook niet iemand die elk woordje zeeft. Een ware vriend kletst niet achter je rug; hij geeft alleen; vraagt niets terug.Een ware vriend die is onmisbaar als voeding,geeft je altijd antwoord, zelfs als je niets vraagt,zwijgen kan een vriend zeer goed,en kan een verward verhaal aan een stuk rijgen.Je zult ham altijd mogen, je kunt hem vertouwen en hij is iemend waarvan je wil houden, en er komt aan die vriendschap nooit geen einde.
Aan allen die mij vandaag bezoeken zie 't bericht op de cite?
ALLEN DIE MORGEN TANKEN.KRIJGEN TIEN LIETER MAZOUT GRATIES? Te bekomen aan alle tankstations in de direkte omgeving.je moet zich in de voormiddag aanmelden tussen 10 uur en 18 uur.
(Met de groetjes van ploef en veel rijgenot)zorg dat je der bij bent
Hij was maar een man opeen ezel, eenvoudig en zonder aanzien.Zonder grote parade,onder rode loper onder de voeten,en onder lijfwacht.Geen speciale veiligheidsmaatregelen, geen agenten en geen beveiligde wegen.Hij was maar de man op den ezel,de koning der armen, de missias van dienst,zonder troon, zonder plechtige ontvangsten van de overheid, vol zorg voor de verlaten , mensen,zonder gekroonde hoofden.Hij was maar de man op een ezel, vol van aandacht voor de armen,de zachste mens op deze wereld.Hij reed op een zacht dier door de hardste steden,Moeten wij dan ook die man op zijnen ezel niet binnenlaten en ons grondig veranderen als wij zijn naam willen dragen?
Dag kelsey,veel liefs van je nieuwe vriendje ploef hier in onze wereld is 't niet best met 't weer maar de weerman belooft beter voor de komende dagen,van op mijn site stuur ik u een bloemeken als dank voor je bezoek;weet je kelsey ik hoop dat je mama blij zal zijn als ze dit leest want (k heb 't gevoel dat ze veel verdriet heeft te verwerken,vergeet niet af en toe eens wat te schrijven want het maakt haar echt gelukkig,zo ik laat je nu en beloof je af en toe eens nog een briefje te schrijven.Veeeeeel groetjes van ploef De foto is van ikkkkkkkkkkkke ploef) en nog eens veel liefs.
(Foto)( Verzorging der gewonden on de ambulancen achter het frond)Zich voortsleurend onder de regen van steenen,gruis,pannen,kalk sleepten de gewonden,die van den dijk terugkeerden,zich voort naar den hulppost van de herberg"De Pelikaan")) en zij vertelden aan de soldaten,die op de uitdeeling der soep wachtten, het noodlottig nieuws,dat ze in hun koortsachtigen angst nog overdreven." Het Duitsche leger is bezig over den Yzer te trekken met zijn kanonnen. De linie is gebroken....wij zijn er aan? " Reeds dompelden de koks den grooten lepel in den ketel om de uitgestoken gamellen te vullen, toen eensklaps een order kwam."Het bataljon moest de enkele honderden Duitschers, die over den stroom gedrongen waren, terug werpen." Met een stem als een hoorn, die de harten versterkte, riep kammandant Guffens tot zijn mannen: " Denk er aan, dat hij allen in het land een moeder, een vrouw, een verloofde of een zuster achtergelaten hebt? Voouit, mijn vrienden,om hen te bevrijden." De jonge luitenantCalmes,die van geestdrift weent, sleept eerst zijn volkje naar de Vicognestraat mee, welken welken weg men al volgen tot op de hoogte van Tervate, om dan loodrecht naar den Yzer te marcheeren."Goed geluk, vrinden, tot dezen avond," zegt hartelijk den onderwijzer van Stuivekenskerke, M Degrave, een uitmuntend man, die zich voor de soldaten uitgesloofd heeft. Bij het verlaten van het dorptrekt men zwijgend door den zijgracht van den aarden weg;de koude, welke uit den dichten nevel straalt doet nog scherper den honger gevoelen: de mannen denken aan de goede soep, die in de ketels der dorpelingen afkoelt. Rond hen is den vijand onzichtbaar ,maar het gezoem der kogels,die den mist scheuren ,verraadt zijn loensche nabijheid. ALLES GAAT GOED?ZOLANG MEN TUSSCHEN DE KANTEN WANDEN MARSCHEERT?maar bij het einde van den gracht,waar men op een groote vlakke, met de verwenselde kanalen doorsneden weide komt wordt de gang verschrikkelijk. Het is nutteloos er aan te denken kolonne gewije op te rukken.De mannen dalen neer in de vlieten, stappen tot aan de schouders door het water en hied het geweer boven het hoofd. Onzichtbaar voor de kameranen en deze onzichtbaar voor hen;dolend door al dat kruisen van grachten, geraken de mannen van elkaar af: verblind botsend tegen de oevers , verwarrend in kruid en lisch,weren de kerels ich al brommend en vloekend en hebben slechts als richtpunt de stem van kapiteinPottier, die rechtop over het gras stapt.'t wezen rood en opgeet door het roepen boven het helsche lawaai:"Vooruit, mijn vrienden, langd hier, langs hier?.Vervolg op (6)
Met een fijne lach bekijk ik nu mijn leven,'k bewonder ook de schoonheid van onze natuur,de mensen om me heen,de bloemen en de planten, de dieren in de weide,mijn verstand zet ik op nul en jaag de trieste dingen om mij heen naar dromenland; zo werd mijn leven weer 't beleven waard,en 'k weet dat God mij van veel tegenslagen nog bewaardt. Vele maal loop ik te dromen,voel ik mij goed,vooral tussen de mensen om mij heen,"Houden van" doet wonderen en 't is allemaal vriendschap die je krijgt. Aan alle bloggers die mij bezoeken hou ik de beste herinneringen vast en wensen van liefde en genot zijn voor mij weggelegd iedere dag van mijn bestaan. (Love en de beste groetjes van ploef)
Lieve Heer,ik hoop dat je begrijpt dat het niet altijd even gemakkelijk is om vergeving te schenken en nieuwe kansen aan te reiken.Toch wil ik je vragen mij te helpen om het telkens opnieuw te proberen, tot zeventig maal zeven keer als 't nodig is.Laat mij niet wachten tot een ander 't voor mij doet of tot dat het zo moeilijk wordt dat er geen uitweg meer is.Maar geef mij den moed zelf te proberen om met een warm hart naar mensen toe te gaan, op de manier zoals u naar mij toekomt. Ik zal je daarvoor altijd dankbaar zijn.
Mijn lieve God;geef ons uw Geest van alertheid,zodat wij geen onbezonnen dingen doen,maar integendeel ingaan op wat u ons vraagt in mensen. Zorg dat wij uw naam 'ik zal er zijn' waarmaken hier op aarde.Leer ons kijken om ons heen hoe u aanwezig bent in mensen, in bloemen in pas geboren dieren,zo stil, zonder enige commentaar.
(Met de groetjes van ploef)'k ben nog een beetje suf van den antibiotica)
(Foto; Wat van Passchendale overblijft)Terwijl in hun gracht met stilstaande water, de enkele mannen van luitenantSeverin en kommandant Louis, tot aan hun schouders in den vloed, zonder eten of drinken na een slapeloozen nacht geduurende zeven uuren zullen vuren op de Duitschers, die over de voetbruggen komen,, vraagt majoor Aulaerts van het 9'linie, die verneemt hoe de vijand bij de Roode Hoeve nog een brug slaat,versterking aan zijn overste Reding. Deze zendt twee compagnien waarvan een door zijn zoon wordt aangevoerd, maar hoe prachtig ze ook aanmarcheerden worden deze afdeelingen reeds vernietigd voor zij den Yzer bereikten.Luitenand Legrand en luitenand Mahieu worden gedood en luitenant Berg is doodelijk gewond, terwijl men majoor Aulaerts gekwetst wegvoeren moet. Van oversten beroofd, gedund door de machienegeweren van de bocht overtuigd van de onmogelijkheid in deze kromming, die reeds doorboord is en waarin een vloed van mitrailleurs en voetvolk doordringt, nog verderen weerstand te kunnen bieden, wijken de soldaten van het 2', met hun gewonden, naar den weg van Schoorbakke rechts van de brug zal het bataljon Lippens nog den ganschen dag stand houden de bocht is dus tusschen den haak van luitenant Severin tot aan hetbataljon Lippens. open voor den vijand die zich verschanden gaat op de hoeven en in de grachten, wanhopige pogingen werden in het werk gesteld om den tegenstander nog te verjagen. Majoor Blairon zond zijn laatste reserve, de compagnie Pire, die juist wat rust geboot omdat den vorige dag afgelost was.De officier stapte aan het hooft van zijn mannen.'tGing door een geweldig vuur; veel soldaten, de fourier, een korporal sneuvelden ; dan viel den luitenant zelf. En 't werd nog erger. Eensklaps barstten de mitrailleurs los. Van de kompagnie bleven nog eenige mannen over, zonder oversten. Ze kropen terug tusschen de gewonden, over de dooden. Men hoorde tusschen de knallen der granaten en het fluiten der kogels gekerm. gekreun, geschrei. De toestand was verschrikkelijk. Hier scheen geen uitkomst meer.WIE ZICH EVEN BLOOT GAF? WAS EEN MAN DES DOODS.Kolonel Couturiau zond dan het 1'bataljon van het 8' in 't vuur. We hebben reeds gezegd, dat dit in reserve was te Stuivekenskerke, het kleine dorp,dat daar altijd zoo vergeten lag tusschen de weiden, ver van de groote wegen. Maar den vijand vond het dus wel en had het den ganschen nacht beschoten. Op enkele inwoners na, waren alle inwoners gevlucht;.Alleen de pastoor en den onderwijzer waren op de dorpsplaats gebleven om de gewonden bij te staan. Weer geven wij het woord aan Marguerite Baulu om de episode van de 35 mannen van dit 1'bataljon te beschrijven. Haar verhaal geeft den lezer een denkbeeld van al het moordadige van dezen eersten Yzerslag ..In den nacht van 21 op22sliep het dorp Stuivekenskerke vreedzaam. Eensklaps schkudde tegen den ochtend een geweldige ontploffing de huisjes. De straatsteenen sloegen de ruiten uit, en aldus werd brutaal ook een raam geopend van een school waar de compagnie Pottier kantoneerde.Maes(een soldaat uit Coxyde, voor den oorlog onderwijzer), was zoo afgemat daar hij den vorigen dag loopgraven gemaakt had, dat hij pas een seconde na de slag ontwaakte; in de terugkeerende stilte gingen zijn oogen open op het bevallig dekor van een schoolklas, kleine lessenaars, een bord, wantkaarten. Maar onmiddelijk daarna slingerde een nieuw gedonder de potten met geraniums van 't vensterkozijn en 't roode steengruis over den vloer."Buiten vallen er nog bloempotten, mompelde Graide( een der manschappen van de compagbie) en weemoed vervulde eensklaps zijn hart. Gedurende eenige oogenblikken volgde hij met het oog de dikke schrapnellwolken tegen den hemel." als hij onzen Yzerveldtocht aan de kleine boeren van Coxyde vertelt, zult hij ook uw blik naar Stuivekenskerke moeten wenden",zei hij tot Maes" want er is iets, dat mij zegt,dat de veldtocht hier voor mij eindigen zal." "Zijt gij hek...wilt ge...." Maar hij werd onderbroken door het vreeselijk lawaai dat het dorpje van de kleine school vervulde.vervolg op nummer 5
Wie lief kan zijn,aanvaard elkaar zijn fouten,ze geven vrijheid,geven ruimte om zichzelf te vinden,zonder dat ze elkaar hinderen.Ze aanvaarden ook mensen hun fouten;hoe vervelend die ook kunnen zijn, hoeveel geduld je er voor moet hebben.Ze weten dat wij met de fouten die wij 't liefst niet zouden hebben moeten leren leven.
(Met de groetjes van ploef) ps/ ploef is ziek en aan 't herstellen)
(Foto Het laatste afscheid)Blijf vlak achter mij en verlies mij niet,kleine,schreeuwt Maes, verplicht te huilen om zich van Graide verstaanbaar te maken, die toch niet ver van hem verwijderd is.é Ik ben een man van de moerassen en ken dat hier. H'e fourier, gij gaat naar Pervijse, langs daar....kom hier.... volg mij "Als Maes na eenigen tijd den fourier niet meer achter zich hoort, kijkt hij om..."Niemand?"Den hals door een kogel doorboord, ligt de gegradeerde te ziektogen onder het groenachtig vlies van een vaart."He...is dat zoo gauw afgeloopen?"Graide, die zwijgt, heeft weer een slecht voorgevoel; maar hij schud zijn schouders, als wilde hij het van zich afwerpen. en vooruit op Gods genade?Men ziet in de vochtige gangen lange rijen groene jassen en blinkende shako's verschijnen."Hier karabiniers... wij kennen de juiste richting."Zonder verpozen voegt den majoor der karabiniers zich bij luitenant Van Rolleghem in een gracht, waar de officieren schetsen maken en elkaar inlichten over den toestand, die als volgt is: het bataljon van het 8° moet als steunpunt een vrij groote hoeve nemen, waarvan men het roode pannendak rechts van den aardeweg ziet; vandaar zullen de mannen naar den Yzer marcheereen, de vijandelijke groepen welke in de weiden gedrongen zijn, terugwerpend.Maar deze hoeve,de boerderij Vasseur genaamd naar den majoor,die wil trachten er zijn kommandopost te vestigen, evenals drie andere kleine doeningen,tusschen de hoeve en den Yzer, zullen weldra het doel van zulk een allergeweldigst bombardement zijn,dat zij in weinig tijd slechts nog een onregelmatigen en zwarten puinhoop vormen Majoor Vasseur wordt op de groote boerderij door een kogel gedood en een enorme gekwetste zeug welke uit haar hok ontsnapt, komt neervallen zich wringen en sterven op zijn lichaam.Vervolg op 7 
Als je morgen naar de Heer toe moet,en onderweg komen de vragen in je hart en twijfels in je Geest,zie dan toe wie meegaat op de weg....
Wie zei ooit dat je 't geluk eerst erkent als het verdwenen is?
Jezus wordt bespot ,hij draagt zijn kruis,een doornen kroon ,en gaat op weg naar zijn vader.
Ze zitten allen samen aan de tafel van de Heer.
Dat eene lichtje, dat brand in mijn hart.
Voor ons christen mensen is de Goede Week het hoogtepunt van 't Jaar;Met Jezus gaan wij de tocht mee naar Jerusalem; Wij komen met woorden en gebaren de kern van ons geloof te vieren. De liturgie 'meemaken' brengt je naar de vreugde van Pasen Zo beleven wij Witte Donderdag, Goede Vrijdag,Stille Zaterdag en tot slot Paaszondag dat voor ieder mens belangrijk is.
Een echte vriend is er altijd,beledigd soms maar heeft dan spijt,hij doet je soms pijn om de waarheid te zeggen,een ware vriend is altijd eerlijk,voert felle discussies, dat is soms nodig,om zo te weten wat er in elkaar omgaat,maar ook niet iemand die elk woordje zeeft. Een ware vriend kletst niet achter je rug; hij geeft alleen; vraagt niets terug.Een ware vriend die is onmisbaar als voeding,geeft je altijd antwoord, zelfs als je niets vraagt,zwijgen kan een vriend zeer goed,en kan een verward verhaal aan een stuk rijgen.Je zult ham altijd mogen, je kunt hem vertouwen en hij is iemend waarvan je wil houden, en er komt aan die vriendschap nooit geen einde.
Aan allen die mij vandaag bezoeken zie 't bericht op de cite?
Hij was maar een man opeen ezel, eenvoudig en zonder aanzien.Zonder grote parade,onder rode loper onder de voeten,en onder lijfwacht.Geen speciale veiligheidsmaatregelen, geen agenten en geen beveiligde wegen.Hij was maar de man op den ezel,de koning der armen, de missias van dienst,zonder troon, zonder plechtige ontvangsten van de overheid, vol zorg voor de verlaten , mensen,zonder gekroonde hoofden.Hij was maar de man op een ezel, vol van aandacht voor de armen,de zachste mens op deze wereld.Hij reed op een zacht dier door de hardste steden,Moeten wij dan ook die man op zijnen ezel niet binnenlaten en ons grondig veranderen als wij zijn naam willen dragen?
Dag kelsey,veel liefs van je nieuwe vriendje ploef hier in onze wereld is 't niet best met 't weer maar de weerman belooft beter voor de komende dagen,van op mijn site stuur ik u een bloemeken als dank voor je bezoek;weet je kelsey ik hoop dat je mama blij zal zijn als ze dit leest want (k heb 't gevoel dat ze veel verdriet heeft te verwerken,vergeet niet af en toe eens wat te schrijven want het maakt haar echt gelukkig,zo ik laat je nu en beloof je af en toe eens nog een briefje te schrijven.Veeeeeel groetjes van ploef
(Foto)( Verzorging der gewonden on de ambulancen achter het frond)Zich voortsleurend onder de regen van steenen,gruis,pannen,kalk sleepten de gewonden,die van den dijk terugkeerden,zich voort naar den hulppost van de herberg"De Pelikaan")) en zij vertelden aan de soldaten,die op de uitdeeling der soep wachtten, het noodlottig nieuws,dat ze in hun koortsachtigen angst nog overdreven." Het Duitsche leger is bezig over den Yzer te trekken met zijn kanonnen. De linie is gebroken....wij zijn er aan? " Reeds dompelden de koks den grooten lepel in den ketel om de uitgestoken gamellen te vullen, toen eensklaps een order kwam."Het bataljon moest de enkele honderden Duitschers, die over den stroom gedrongen waren, terug werpen." Met een stem als een hoorn, die de harten versterkte, riep kammandant Guffens tot zijn mannen: " Denk er aan, dat hij allen in het land een moeder, een vrouw, een verloofde of een zuster achtergelaten hebt? Voouit, mijn vrienden,om hen te bevrijden." De jonge luitenantCalmes,die van geestdrift weent, sleept eerst zijn volkje naar de Vicognestraat mee, welken welken weg men al volgen tot op de hoogte van Tervate, om dan loodrecht naar den Yzer te marcheeren."Goed geluk, vrinden, tot dezen avond," zegt hartelijk den onderwijzer van Stuivekenskerke, M Degrave, een uitmuntend man, die zich voor de soldaten uitgesloofd heeft. Bij het verlaten van het dorptrekt men zwijgend door den zijgracht van den aarden weg;de koude, welke uit den dichten nevel straalt doet nog scherper den honger gevoelen: de mannen denken aan de goede soep, die in de ketels der dorpelingen afkoelt. Rond hen is den vijand onzichtbaar ,maar het gezoem der kogels,die den mist scheuren ,verraadt zijn loensche nabijheid. ALLES GAAT GOED?ZOLANG MEN TUSSCHEN DE KANTEN WANDEN MARSCHEERT?maar bij het einde van den gracht,waar men op een groote vlakke, met de verwenselde kanalen doorsneden weide komt wordt de gang verschrikkelijk. Het is nutteloos er aan te denken kolonne gewije op te rukken.De mannen dalen neer in de vlieten, stappen tot aan de schouders door het water en hied het geweer boven het hoofd. Onzichtbaar voor de kameranen en deze onzichtbaar voor hen;dolend door al dat kruisen van grachten, geraken de mannen van elkaar af: verblind botsend tegen de oevers , verwarrend in kruid en lisch,weren de kerels ich al brommend en vloekend en hebben slechts als richtpunt de stem van kapiteinPottier, die rechtop over het gras stapt.'t wezen rood en opgeet door het roepen boven het helsche lawaai:"Vooruit, mijn vrienden, langd hier, langs hier?.Vervolg op (6)
Lieve Heer,ik hoop dat je begrijpt dat het niet altijd even gemakkelijk is om vergeving te schenken en nieuwe kansen aan te reiken.Toch wil ik je vragen mij te helpen om het telkens opnieuw te proberen, tot zeventig maal zeven keer als 't nodig is.Laat mij niet wachten tot een ander 't voor mij doet of tot dat het zo moeilijk wordt dat er geen uitweg meer is.Maar geef mij den moed zelf te proberen om met een warm hart naar mensen toe te gaan, op de manier zoals u naar mij toekomt. Ik zal je daarvoor altijd dankbaar zijn.
Mijn lieve God;geef ons uw Geest van alertheid,zodat wij geen onbezonnen dingen doen,maar integendeel ingaan op wat u ons vraagt in mensen. Zorg dat wij uw naam 'ik zal er zijn' waarmaken hier op aarde.Leer ons kijken om ons heen hoe u aanwezig bent in mensen, in bloemen in pas geboren dieren,zo stil, zonder enige commentaar.
(Foto; Wat van Passchendale overblijft)Terwijl in hun gracht met stilstaande water, de enkele mannen van luitenantSeverin en kommandant Louis, tot aan hun schouders in den vloed, zonder eten of drinken na een slapeloozen nacht geduurende zeven uuren zullen vuren op de Duitschers, die over de voetbruggen komen,, vraagt majoor Aulaerts van het 9'linie, die verneemt hoe de vijand bij de Roode Hoeve nog een brug slaat,versterking aan zijn overste Reding. Deze zendt twee compagnien waarvan een door zijn zoon wordt aangevoerd, maar hoe prachtig ze ook aanmarcheerden worden deze afdeelingen reeds vernietigd voor zij den Yzer bereikten.Luitenand Legrand en luitenand Mahieu worden gedood en luitenant Berg is doodelijk gewond, terwijl men majoor Aulaerts gekwetst wegvoeren moet. Van oversten beroofd, gedund door de machienegeweren van de bocht overtuigd van de onmogelijkheid in deze kromming, die reeds doorboord is en waarin een vloed van mitrailleurs en voetvolk doordringt, nog verderen weerstand te kunnen bieden, wijken de soldaten van het 2', met hun gewonden, naar den weg van Schoorbakke rechts van de brug zal het bataljon Lippens nog den ganschen dag stand houden de bocht is dus tusschen den haak van luitenant Severin tot aan hetbataljon Lippens. open voor den vijand die zich verschanden gaat op de hoeven en in de grachten, wanhopige pogingen werden in het werk gesteld om den tegenstander nog te verjagen. Majoor Blairon zond zijn laatste reserve, de compagnie Pire, die juist wat rust geboot omdat den vorige dag afgelost was.De officier stapte aan het hooft van zijn mannen.'tGing door een geweldig vuur; veel soldaten, de fourier, een korporal sneuvelden ; dan viel den luitenant zelf. En 't werd nog erger. Eensklaps barstten de mitrailleurs los. Van de kompagnie bleven nog eenige mannen over, zonder oversten. Ze kropen terug tusschen de gewonden, over de dooden. Men hoorde tusschen de knallen der granaten en het fluiten der kogels gekerm. gekreun, geschrei. De toestand was verschrikkelijk. Hier scheen geen uitkomst meer.WIE ZICH EVEN BLOOT GAF? WAS EEN MAN DES DOODS.Kolonel Couturiau zond dan het 1'bataljon van het 8' in 't vuur. We hebben reeds gezegd, dat dit in reserve was te Stuivekenskerke, het kleine dorp,dat daar altijd zoo vergeten lag tusschen de weiden, ver van de groote wegen. Maar den vijand vond het dus wel en had het den ganschen nacht beschoten. Op enkele inwoners na, waren alle inwoners gevlucht;.Alleen de pastoor en den onderwijzer waren op de dorpsplaats gebleven om de gewonden bij te staan. Weer geven wij het woord aan Marguerite Baulu om de episode van de 35 mannen van dit 1'bataljon te beschrijven. Haar verhaal geeft den lezer een denkbeeld van al het moordadige van dezen eersten Yzerslag ..In den nacht van 21 op22sliep het dorp Stuivekenskerke vreedzaam. Eensklaps schkudde tegen den ochtend een geweldige ontploffing de huisjes. De straatsteenen sloegen de ruiten uit, en aldus werd brutaal ook een raam geopend van een school waar de compagnie Pottier kantoneerde.Maes(een soldaat uit Coxyde, voor den oorlog onderwijzer), was zoo afgemat daar hij den vorigen dag loopgraven gemaakt had, dat hij pas een seconde na de slag ontwaakte; in de terugkeerende stilte gingen zijn oogen open op het bevallig dekor van een schoolklas, kleine lessenaars, een bord, wantkaarten. Maar onmiddelijk daarna slingerde een nieuw gedonder de potten met geraniums van 't vensterkozijn en 't roode steengruis over den vloer."Buiten vallen er nog bloempotten, mompelde Graide( een der manschappen van de compagbie) en weemoed vervulde eensklaps zijn hart. Gedurende eenige oogenblikken volgde hij met het oog de dikke schrapnellwolken tegen den hemel." als hij onzen Yzerveldtocht aan de kleine boeren van Coxyde vertelt, zult hij ook uw blik naar Stuivekenskerke moeten wenden",zei hij tot Maes" want er is iets, dat mij zegt,dat de veldtocht hier voor mij eindigen zal." "Zijt gij hek...wilt ge...." Maar hij werd onderbroken door het vreeselijk lawaai dat het dorpje van de kleine school vervulde.vervolg op nummer 5
Wie lief kan zijn,aanvaard elkaar zijn fouten,ze geven vrijheid,geven ruimte om zichzelf te vinden,zonder dat ze elkaar hinderen.Ze aanvaarden ook mensen hun fouten;hoe vervelend die ook kunnen zijn, hoeveel geduld je er voor moet hebben.Ze weten dat wij met de fouten die wij 't liefst niet zouden hebben moeten leren leven.
