Biologisch Dynamisch Ecologisch Tuinieren Maria THUN
.
NAMISC
•
07-01-2013 SIDERISCH 1.3
De sterrentekens van de dierenriem MAANFASES en DIERENRIEM Elke fase van de maan heeft haar eigen kwaliteit en beïnvloedt het leven hier op aarde. We onderscheiden de maanfases NIEUWE, Wassende, VOLLEe en Afnemende maan binnen de voor ons zichtbare cyclus van 29,5 dagen - de synodische periode. De draconische periode duurt 27,3 dagen.
Daarnaast heeft de maan een relatie met de sterren, de SIDERISCHE periode van 27,2 dagen met een Klimmende en Dalende maan. Deze zijn van invloed op gewassen, vooral het planten en oogsten: De klimmende maan - Plantmaan : doorloopt de sterrenbeelden van winter en lente: Boogschutter, Steenbok, Waterman, Vissen, Ram en Stier. De dalende maan - Oogstmaan : doorloopt de sterrenbeelden van zomer en herfst: Tweelingen, Kreeft, Leeuw, Maagd, Weegschaal en Schorpioen. Gemiddeld duren de synodische, siderische en draconische perioden 28 dagen. Vanuit het universum bekeken staat de maan elke 28 dagen op dezelfde plek
De invloed van de maan op ons lichaam en de planten
°°° Sterrentekens van de dierenriem De DIERENRIEM of ZODIAC is een ongeveer 20 graden brede zone aan de hemelbol, waarbinnen de schijnbare banen van de zon, de maan en de planeten verlopen De beweging van de zon en de voortdurende verandering van de sterrenhemel heeft de mens van oudsher gefascineerd. De sterrenhemel draait iedere dag van oost naar west om een vaste pool. Op het noordelijk halfrond is deze pool op minder dan 1 graad van de poolster verwijderd, wat het gemakkelijk maakt om zich te oriënteren. De sterren rond de poolster bewegen zich in een concentrische cirkel om haar heen, zodat aan de oostelijke horizon voortdurend nieuwe sterrenbeelden opduiken die in het westen weer ondergaan. Zoals de zon dag en nacht markeert, zo keert ze ook na verloop van een jaar terug op dezelfde plaats aan de sterrenhemel. Op basis van deze waarnemingen werden door verschillende oude beschavingen kalenders opgesteld, waarbij de maan de maanden aangaf en de baan van de zon de periode van een jaar bepaalde. Tot de oudst bekende sterrenbeelden behoren de twaalf van de dierenriem. Aan deze tekens werd een bijzondere betekenis toegekend, omdat zij de achtergrond, het decor vormden waartegen zon, maan en planeten zich schijnbaar voortbewogen. Deze baan, die in werkelijkheid de baan is die de aarde om de zon beschrijft, wordt ecliptica genoemd
Deze ecliptica, de gordel van de dierenriem, ligt scheef op de hemelequator, de denkbeeldige lijn van de aarde-equator in het oneindige doorgetrokken. Daardoor vormen die twee vlakken een hoek van 23,5 graden: de 'helling' van de ecliptica. Als gevolg daarvan zijn slechts 2 dagen per jaar dag en nacht even lang tijdens de zogenaamde 'equinoxen': bij het begin van de lente (ca. 21 maart) op 0 graden Ram en bij het begin van de herfst (ca. 23 september) op 0 graden Weegschaal.Als startpunt van de dierenriem werd ca. 300 v.Chr. het lentepunt op 0 graden Ram gekozen. Dit is dus het tijdstip (omstreeks 21 maart) waarop de zon in het snijpunt van dierenriem en de hemelequator treedt. Iemand die dus zegt 'Ik ben een Ram' is geboren in de maand volgend op 21 maart. Reeds de Griekse astronoom Hipparchus (2e eeuw v.Chr.) had opgemerkt dat het lentepunt stilaan verschoof in 'achterwaartse richting' langs de ecliptica. Hij berekende dat deze verschuiving ongeveer 1 graad per 72 jaar bedroeg. [1] Van hem komt ook de naam van het verschijnsel dat hij 'precessie' doopte. Pas veel later zouden moderne natuurkundigen deze precessie vanuit een beweging van de aarde zelf kunnen verklaren. De aardas staat immers scheef op haar omloopbaan, waardoor ze tijdens haar rotatie een soort 'kegelmantel' beschrijft. Ze wiebelt als het ware als een tol. Door deze beweging die 25800 jaar duurt voor hetzelfde uitgangspunt weer wordt bereikt, blijft de poolster niet precies in het noorden staan
Terwijl voor de astronomie deze precessie van groot belang is, heeft zij voor de astrologie geen betekenis. Voor haar zijn immers alleen de 'veranderlijke sterren' van belang, de planeten en hoe die zich vanuit de aarde gezien lijken voort te bewegen langs de schijnbare baan van de zon. Volgens oude astrologische tradities verdeelde men de weg die de zon aflegde [2] in twaalf parten of tekens met een lengte van 30 graden. In de loop van het jaar beweegt de zon zich dan door alle tekens die voornamelijk levende wezens of dieren voorstellen. [3] Omdat de tekens hoofdzakelijk dieren zijn, werd de strook van sterrenbeelden 'dierenriem' of zodiak genoemd (uit het Grieks: zooion = levend wezen of dier). Het enige niet-levende wezen uit de dierenriem, de Weegschaal, is pas in latere tijden toegevoegd. Aanvankelijk werden de schalen van de Weegschaal gezien als de klauwen van de Schorpioen
De Indische zodiak was direct afgeleid uit het Griekse systeem en geadopteerd tijdens een periode van intense culturele contacten met Griekenland onder het bewind van de Seleuciden (2e tot 1e eeuw v.Chr.). In de hindoe astrologie worden de tekens 'rāshi' genoemd. Het Indische systeem maakt wel gebruik van de siderische dierenriem, ook al hebben ze met het Europese systeem gemeenschappelijke wortels. De Sanskriet namen van de tekens zijn, op kleine verschillen na, trouwe vertalingen van de Griekse namen. Zo betekent 'dhanus' 'boog', in plaats van 'boogschutter' en 'kumbha' betekent zoiets als 'waterkan' in plaats van 'waterdrager. De Rig-Veda spreekt over het "twaalfspakig wiel" van de hemel http://hemel.waarnemen.com/Tabellen/sterrenbeelden.html#dierenriem
De 13 sterrenbeelden van de Dierenriem
Hieronder vindt u een tabel met de namen van de dertien sterrenbeelden, waar de ecliptica doorheen loopt. Dit zijn dus de sterrenbeelden van de dierenriem. Er zijn dertien (en niet slechts twaalf, zoals astrologen denken) sterrenbeelden van de dierenriem. Het sterrenbeeld Slangendrager maakt er prominent deel van uit, meer dan bijvoorbeeld het sterrenbeeld Schorpioen (zie de tabel). Een andere misvatting in de astrologie is dat de sterrenbeelden niet van plaats veranderen. In werkelijkheid werd al in de tweede eeuw voor Christus door Hipparchos de precessie der equinoxen ontdekt. Door de precessie schuiven de sterrenbeelden langzaam op, met een tempo van één sterrenbeeld per ongeveer 2000 jaar. Zo'n 2000 jaar geleden werd bedacht 'dat je een Boogschutter bent', wanneer je tussen 21 november en 20 december geboren werd. De reden (als je dat zo kunt noemen het causale verband is ver te zoeken) dat je dan een Boogschutter 'bent', is dat de Zon zich in het sterrenbeeld Boogschutter bevindt op het moment dat je wordt geboren. Althans 2000 jaar geleden... Doordat de dierenriem in de afgelopen 2000 jaar ongeveer een sterrenbeeld is opgeschoven, 'ben' je dan dus eigenlijk een Schorpioen. En doordat op de plaats waar astrologen denken dat de Schorpioen staat, zich het sterrenbeeld Slangendrager bevindt, ben je dus eigenlijk eigenlijk een Slangendrager. Voor mensen die nu zo'n 2000 jaar oud zijn, hebben astrologen het bij het rechte eind (wat betreft de positie van de Zon op het moment van je geboorte dan; het is al eeuwen duidelijk dat de stand van de sterren geen enkele invloed heeft op je leven), voor eenieder van 1000 jaar of jonger zitten ze er ver naast. Henoch en Sinterklaas zitten dus wat dit betreft goed. Als de stand van de sterren al invloed op je leven zou hebben (en gebrek aan proberen is niet de reden waarom dit nog nooit is bewezen), is het probleem dat die invloed vaak honderden tot duizenden jaren nodig heeft om ons te bereiken sterren staan immers vele lichtjaren van ons verwijderd. Wanneer je bijvoorbeeld een Schorpioen 'bent' en de helderste ster, Antares, ondergaat morgen een supernova-explosie, dan zou dat een nogal dramatische invloed hebben op 'jouw' sterrenbeeld (waarschijnlijk zou de ster enkele weken tot maanden overdag zichtbaar zijn). Echter, de ster staat meer dan 100 lichtjaar hier vandaan en dus kunnen astrologen pas over ruim 100 jaar rekening houden met deze supernova. Deze supernova kan dus simpelweg geen invloed hebben op jouw leven, en in het algemeen is het waar dat de sterren geen invloed kunnen hebben op ons leven. Een horoscoop is dus flauwekul; geniet, maar geloof met mate! In de tabel hieronder is dus te vinden wanneer de Zon werkelijk in een bepaald sterrenbeeld staat. Deze tabel geldt strikt genomen voor het jaar 2000 en het midden van de dag, maar is preciezer dan de astrologische versie voor iedereen die na het jaar 1000 werd geboren (naar verluidt het merendeel van de bezoekers van deze website)
Hieronder vindt u een tabel met de namen van de dertien sterrenbeelden, waar de ecliptica doorheen loopt. Dit zijn dus de sterrenbeelden van de dierenriem. Er zijn dertien (en niet slechts twaalf, zoals astrologen denken) sterrenbeelden van de dierenriem. Het sterrenbeeld Slangendrager maakt er prominent deel van uit, meer dan bijvoorbeeld het sterrenbeeld Schorpioen (zie de tabel).
Een andere misvatting in de astrologie is dat de sterrenbeelden niet van plaats veranderen. In werkelijkheid werd al in de tweede eeuw voor Christus door Hipparchos de precessie der equinoxen ontdekt. Door de precessie schuiven de sterrenbeelden langzaam op, met een tempo van één sterrenbeeld per ongeveer 2000 jaar. Zo'n 2000 jaar geleden werd bedacht 'dat je een Boogschutter bent', wanneer je tussen 21 november en 20 december geboren werd. De reden (als je dat zo kunt noemen het causale verband is ver te zoeken) dat je dan een Boogschutter 'bent', is dat de Zon zich in het sterrenbeeld Boogschutter bevindt op het moment dat je wordt geboren. Althans 2000 jaar geleden...
Doordat de dierenriem in de afgelopen 2000 jaar ongeveer een sterrenbeeld is opgeschoven, 'ben' je dan dus eigenlijk een Schorpioen. En doordat op de plaats waar astrologen denken dat de Schorpioen staat, zich het sterrenbeeld Slangendrager bevindt, ben je dus eigenlijk eigenlijk een Slangendrager. Voor mensen die nu zo'n 2000 jaar oud zijn, hebben astrologen het bij het rechte eind (wat betreft de positie van de Zon op het moment van je geboorte dan; het is al eeuwen duidelijk dat de stand van de sterren geen enkele invloed heeft op je leven), voor eenieder van 1000 jaar of jonger zitten ze er ver naast. Henoch en Sinterklaas zitten dus wat dit betreft goed.
Als de stand van de sterren al invloed op je leven zou hebben (en gebrek aan proberen is niet de reden waarom dit nog nooit is bewezen), is het probleem dat die invloed vaak honderden tot duizenden jaren nodig heeft om ons te bereiken sterren staan immers vele lichtjaren van ons verwijderd. Wanneer je bijvoorbeeld een Schorpioen 'bent' en de helderste ster, Antares, ondergaat morgen een supernova-explosie, dan zou dat een nogal dramatische invloed hebben op 'jouw' sterrenbeeld (waarschijnlijk zou de ster enkele weken tot maanden overdag zichtbaar zijn). Echter, de ster staat meer dan 100 lichtjaar hier vandaan en dus kunnen astrologen pas over ruim 100 jaar rekening houden met deze supernova. Deze supernova kan dus simpelweg geen invloed hebben op jouw leven, en in het algemeen is het waar dat de sterren geen invloed kunnen hebben op ons leven. Een horoscoop is dus flauwekul; geniet, maar geloof met mate!
In de tabel hieronder is dus te vinden wanneer de Zon werkelijk in een bepaald sterrenbeeld staat. Deze tabel geldt strikt genomen voor het jaar 2000 en het midden van de dag, maar is preciezer dan de astrologische versie voor iedereen die na het jaar 1000 werd geboren (naar verluidt het merendeel van de bezoekers van deze website).
The Tropical Zodiac Dates are used primarily in the United States of America and Western Europe.
The Sidereal Zodiac Dates are used elsewhere, according to MontanaBl@aol.com. More information about the Sidereal Zodiac is available
Siderisch is afgeleid van het Latijnse sidus (gen. sideris) (sterrenbeeld, ster). Siderische dag De tijd die de Aarde nodig heeft om ten opzichte van de sterren eenmaal rond haar as te draaien of met andere woorden het tijdsverschil tussen twee opeenvolgende meridiaanpassages van een bepaalde ster. De sterrendag duurt 23h56m04,1s of anders nog, één ware zonnedag is 1,0027379093 siderische dagen. (DD) (Zie ook: aardrotatie)
Siderische tijd = Sterrentijd Het is de tijdrekening die gebaseerd is op de siderische rotatieperiode van de Aarde. De plaatselijke sterrentijd is per definitie gelijk aan de rechte klimming van de objecten die zich op de meridiaan van de waarnemer bevinden, ofwel aan de uurhoek van het lentepunt. De sterrentijd is dus altijd een bruikbare indicatie voor het deel van de sterrenhemel dat op een bepaald moment waarneembaar is. Tijdens de herfstequinox is de sterrentijd gelijk aan de plaatselijke zonnetijd. (DD) Let wel, plaatselijke sterretijd en plaatselijke burgerlijke tijd vallen samen rond het moment van de herfst-equinox, niet precies op het moment zelf van deze equinox. (Ik gebruik hier de term "burgerlijke tijd", omdat de zonnetijd per definitie geteld wordt vanaf de middag, de burgerlijke tijd vanaf middernacht). http://www.astrolab.be/avk/woordenlijst/woordenlijst.html#Sid_dag
Siderisch is afgeleid van het Latijnse sidus (gen. sideris) (sterrenbeeld, ster).
Siderische dag De tijd die de Aarde nodig heeft om ten opzichte van de sterren eenmaal rond haar as te draaien of met andere woorden het tijdsverschil tussen twee opeenvolgende meridiaanpassages van een bepaalde ster. De sterrendag duurt 23h56m04,1s of anders nog, één ware zonnedag is 1,0027379093 siderische dagen. (DD) (Zie ook: aardrotatie)
Siderische tijd = Sterrentijd Het is de tijdrekening die gebaseerd is op de siderische rotatieperiode van de Aarde. De plaatselijke sterrentijd is per definitie gelijk aan de rechte klimming van de objecten die zich op de meridiaan van de waarnemer bevinden, ofwel aan de uurhoek van het lentepunt. De sterrentijd is dus altijd een bruikbare indicatie voor het deel van de sterrenhemel dat op een bepaald moment waarneembaar is. Tijdens de herfstequinox is de sterrentijd gelijk aan de plaatselijke zonnetijd. (DD) Let wel, plaatselijke sterretijd en plaatselijke burgerlijke tijd vallen samen rond het moment van de herfst-equinox, niet precies op het moment zelf van deze equinox. (Ik gebruik hier de term "burgerlijke tijd", omdat de zonnetijd per definitie geteld wordt vanaf de middag, de burgerlijke tijd vanaf middernacht).
Een schijnbare siderische dag (of sterrendag) is de tijd die de aarde nodig heeft om 360 graden om haar as te draaien; preciezer, ofwel de tijd tussen twee opeenvolgende bovenmeridiaansedoorgangen van een verafstaande ster. Dit is iets korter dan een zonnedag. Er gaan 366,2422 siderische dagen in een tropisch jaar, maar 365,2422 zonnedagen, wat een siderische dag oplevert van 86.164,09 seconden (of: 23 uren, 56 minuten en 4,09 seconden). Dat er één siderische dag meer is dan er "gewone" dagen in een jaar zijn, is te verklaren doordat de rondgang van de Aarde om de zon een dag compenseert, zodat een waarnemer op Aarde ruim 365 dagen ziet, hoewel de planeet zelf ruim 366 keer om zijn as is gedraaid. (De Aarde draait in dezelfde richting om haar as als zij om de zon draait; vanuit de noordelijke hemel gezien tegen de klok in.) Middernacht in siderische tijd is wanneer het lentepunt de bovenmeridiaan kruist. Een gemiddelde siderische dag wordt niet vanaf de eigenlijke doorgang gerekend, maar vanaf de doorgang van de gemiddelde voorjaarsequinox (zie: gemiddelde zon).
Een siderische maand is de tijd waarin de maan een volledige omloop om de aarde volbrengt ten opzichte van de vaste sterren. De siderische maand van de maan duurt ongeveer 27,32 dagen, dat is 27 dagen, 7 uur, 43 minuten en 11,6 seconden.
Zonnetijd is de plaatselijke tijd, gemeten op een zonnewijzer. Een correct opgestelde poolstijlzonnewijzer staat met de stijl (de schaduwgever) naar het geografische noorden gericht onder een hoek met het horizontale vlak gelijk aan de plaatselijke breedtegraad. In Noord-Nederland zal dat ongeveer 53° zijn, in Midden-Nederland 52° en in Zuid-Limburg en Vlaanderen ongeveer 51°. Een op deze wijze opgestelde en correct ingestelde zonnewijzer zal de ware zonnetijd ter plekke aanwijzen. Door de schijnbare verplaatsing van de zon langs de hemel verplaatst de schaduw van de stijl zich langs de cijfers bij de uurlijnen.
Afwijkingen
Omdat de schijnbare verplaatsingssnelheid van de zon langs de hemel niet altijd dezelfde is, zullen er geringe afwijkingen zijn, die bij elkaar opgeteld tot aanzienlijke verschillen kunnen leiden. Deze momentele verschillen worden omzeild door ze uit te middelen; via een zogenaamde vereffeningstabel of -grafiek kan de middelbare zonnetijd worden bepaald. Omdat zowel de ware als de middelbare zonnetijd uitsluitend gelden voor de plaats waar de zonnewijzer staat, is de tijd die hij aanwijst niet voor elke locatie gelijk. Als het precies twaalf uur is op een oostelijk gelegen plaats, bijvoorbeeld Nieuweschans, zal de zonnewijzer in een meer westelijk gelegen plaats als Cadzand nog lang geen twaalf uur aanwijzen. Nieuweschans ligt op ruim 7° OL, Cadzand op ongeveer 3° OL. Het kost de aarde vier minuten om een graad onder de zon door te draaien. Het duurt dus ongeveer een kwartier tussen het tijdstip waarop de zon zich op haar hoogste stand op 7° OL bevindt tot het tijdstip waarop de zon zich op haar hoogste stand op 3° OL bevindt. Zo verloopt er 14 minuten tussen het tijdstip waarop de zon zich op haar hoogste stand op het meest oostelijke punt van Vlaanderen in Remersdaal (Voeren) op 6 ° OL bevindt tot zij zich op haar hoogste stand op het meest westelijke punt van Vlaanderen in De Panne op 2,5 ° OL bevindt. Midden-Europese Tijd De zonnetijd is, behalve op zonnewijzers, in onbruik geraakt; door de toenemende mobiliteit van mensen ondervond men al in de negentiende eeuw last van de lokale verschillen, de spoorwegen voerden als eerste een uniforme tijdrekening in. Na het invoeren van de "Amsterdamse tijd" (5° OL is 20 minuten voor op GMT of Greenwich Mean Time) werd in de tweede wereldoorlog de Berlijnse Midden-Europese Tijd (MET) ingevoerd. Na enkele onderbrekingen werd in 1977 de Midden-Europese Zomertijd (MEZT) opnieuw ingevoerd. In Nederland loopt MET gemiddeld 35 minuten voor op de middelbare zonnetijd, MEZT loopt met nog een uur daar bovenop met 95 minuten voor. In Vlaanderen gold tot 1892 de Ware Plaatselijke Tijd, meestal die van een grote stad. De uurregeling van de treinen verliep sinds 1836 volgens de Ware Plaatselijke Tijd van Brussel (ongeveer 17 minuten voor op GMT). Vanaf 1892 werd GMT ingevoerd. Tijdens de eerste wereldoorlog van 1914 tot 1918 gold de MET met vanaf 1916 de zomertijd. Tussen de twee wereldoorlogen keerde men terug naar de GMT maar de zomertijd bleef behouden. Tijdens de tweede wereldoorlog had men dezelfde regeling als tijdens de eerste wereldoorlog. MET bleef vanaf 1946 de regeling maar de zomertijd viel weg tot 1977 toen die weer werd ingevoerd
We meten de tijd op onze planeet aarde om onze samenleving te organiseren.. Voor de landbouw en andere seizoensbelangen hebben we de timing naar de zon van onze zonnekalender: die beschrijft wat het tropische jaar wordt genoemd. Deze timing wordt wereldwijd gerespekteerd terwille van de burgerlijke kalender genaamd de Gregoriaanse kalender. Die werd in 1582 ingevoerd als een hervorming van de Juliaanse kalender van 45 v.Chr. die tien dagen met de seizoenen was verlopen. Daarnaast hebben we gedurende duizenden jaren ook onze levens getimed met zonnewijzers en waterklokken. Dit werd eind achttiende eeuw afgeschaft toen officieel om pragmatische redenen de (mechanische) tijd werd geïntroduceerd die de mens definitief vervreemde van het oude natuurlijke ritme van de cyclische tijd. Maar niettemin is het passeren van de zon over de lengtegraad (meridiaan) van Greenwich de standaard wetenschappelijke referentie van de wereldtijd (UTC) voor het moderne tijdbeheer hoewel die verwrongen is door de moderne tijdpolitiek. (zie artikelen) In China, India en andere oosterse culturen timede men zijn maanden en weken naar de maan op een lunisolaire manier: men respekteert het ritme van de maan, maar voegt af en toe een maand in op die maankalender om gelijke tred te houden met de seizoenen: een geschrikkelde kalender. Omdat dit op verschillende manieren kan worden gedaan schaften de Romeinen voor het Westen deze methode met de juliaanse reformatie af toen ze zagen dat het leidde tot willekeur en corruptie. De Islam beheert om religieuze redenen een zuivere maankalender welke niet wordt geschrikkeld en die twaalf maanmaanden rekent in een (cultureel begrepen) jaar dat ongeveer 11 dagen korter is dan het zonnejaar. (zie kalender-links) Behalve het draaien van de maan welke ons de maantijd geeft en de draaiing t.o.v. de zon welke ons de zonnetijd geeft, hebben we ook timing naar de sterren. Diepe ruimte door de Hubble Telescoop Deze timing wordt de siderische tijd genoemd en wordt hoofdzakelijk gebruikt voor astronomische observatie en heeft weinig of geen maatschappelijk belang. Dit begrip van de tijd vormt niet echt een kalender, hoewel het een andere siderische dierenriem plaatst tegenover die van de seizoensgebonden dierenriem die astrologen gebruiken. Het siderisch jaar beschrijft dagen die vier minuten korter zijn en een jaar dat één dag langer duurt omdat een siderische dag wordt gedefinieerd als de tijd die er voor nodig is om de sterren in dezelfde positie waar te nemen in de hemel: 23 uur en 56 minuten.
Galactische tijd is de tijd die beschreven wordt door onze draaiing t.o.v. het centrum van de Melkweg.
The galaxy centre by the telescope from Cerro Tololo, Chile Precies zoals de maan rondom de aarde draait en de aarde rondom de zon, draaien we allemaal tezamen, zon, maan, aarde en de andere planeten rondom het centrum van ons sterrenstelsel de Melkweg. De animatie links laat zien hoe in ongeveer zes jaar de sterren in het centrum van het sterrenstelsel draaien rondom het centrum. het centrum bevindt zich in Sagittarius A, en is mogelijk een jong zwart gat : een massa van twee miljoen keer die van de zon. Een galactische dag kan dus worden begrepen als één omwenteling rondom de zon van de aarde in verhouding tot het centrum van de Melkweg. Het geeft een ietwat langer (ongeveer 1/71 dag) 'galactisch' jaar (in feite een galactische dag dus) die door de seizoenen loopt beginnend als we het dichtst bij het centrum van de melkweg staan (of op de grootste afstand, er is geen cultureel precedent). Dit ietwat langere jaar hebben we te danken aan de precessie van de equinox die er de oorzaak van is dat de datum van de Galactische Nieuwe Dag vooruit door de kalender opschuift ( zie ook de Hutchinson Encyclopedia). Een galactisch jaar kan worden beschreven als één omwenteling rondom het centrum van het sterrenstelsel die, met een snelheid van ongeveer 250 km/sec
The Earth in its orbit around the Sun causes the Sun to appear on the celestial sphere moving over the ecliptic (red), which is tilted with respect to the equator (blue)
