Guy Vanhengel Open VLD: Door af te haken heeft Open VLD een momentum gecreëerd om het dit keer wel ernstig aan te pakken
Alexander De Croo voorzitter Open VLD: Als men ons roept, zijn we bereid om te helpen.
Louis Tobback SP.A Ik ben en blijf een republikein. Maar in omstandigheden als deze bewijst de monarchie haar nut. Zonder koning zou dit land nu in een diepe crisis zitten.
Karel De Gucht Open VLD bij het mislukken van de preformatie : Ik heb de indruk dat de Waalse politici nog altijd geen juiste inschatting maken van wat er zich in Vlaanderen afspeelt. Na een lange tijd onderhandelen is het logisch dat het vertrouwen daalt. Lange onderhandelingen leiden niet tot een beter onderling begrip. In het begin stijgt het vertrouwen, maar na een tijd daalt dat weer, en na 2,5 maanden ben je uitgesproken.
Jean-Marie Dedecker - LDD: De bemiddelingsopdracht van het olijke duo Bollie en Billie, de conciërges van de Kamer en Senaat, heeft enkel tot doel stervensbegeleiding te rekken op een kerkhof van wantrouwen en valse beloftes. . Nu enkele PS-coryfeeën, zoals Onkelinx, Moureaux en Demotte, hun verlatingsangst overwonnen hebben en zelf het idee opperen van een splitsingsscenario, is het tijd de bevolking te bevragen.
De Franstaligen in ons land vinden zich nog altijd superieur aan een Vlaming.
- "FRANSTALIGEN VINDEN ZICH OOK VANDAAG NOG BETER. ZE KIJKEN NOG ALTIJD WAT MEEWARIG NEER OP ALLES WAT VLAAMS IS.
- Moi je suis dune race destinée à dominer et vous dune race destinée à servir
... vervolg...
In Brussel, toch onze tweetalige hoofdstad, worden Vlamingen gezien als 'Woekerend ongedierte'.
Herhaling van een gedeelte van mijn artikel van 31/5/2009:
⇒Op Facebook werd door de groep Bruxelles élargie,libérée et surtout francisée(Brussel uitgebreid, bevrijd en vooral verfranst), een groep FDF'ers die pleit voor een Brussel waar de Vlaminghatende FDF-voorzitter Maingain de leiding heeft, een tekst geplaatst waarin de Vlaamse pendelaars omschreven worden als: "woekerend ongedierte dat we elke ochtend de Brusselse arbeidsmarkt zien overspoelen om 's avonds hun geld af te geven aan de vijand". Opvallend is dat de- overigens in pover Frans geschreven tekst - ondertekend is door tal van FDF-personaliteiten en parlementsleden en ook een Brussels gemeenteraadslid.
Zo weten de Vlaamse pendelaars, die 's morgens om 6 uur of vroeger op moeten om tijdig in Brussel op hun werk te geraken, hoe ze daar verwelkomd en beoordeeld worden.
Olivier Maingain en zijn volgelingen vergeten hierbij wel een belangrijk feit, nl. de miljardenstroom die jaarlijks uit solidariteit vanuit Vlaanderen naar Wallonië en Brussel gaat en die in totaliteit minstens 12,68 miljard euro bedraagt. Dat betekent dat elke Vlaming jaarlijks 2.100 euro naar de Franstaligen transfereert. Een gigantisch bedrag zou ik zo zeggen. (voor artikels over de geldtransfers naar Wallonië: tik 'geldstromen' in 'Zoeken in blog')
Wij Vlamingen hebben er nochthans niets tegen dat een Franstalige in Vlaanderen zou komen werken. Maar dan duikt er plots toch een groot probleem op, want: "Les francophones, ce sont des imbéciles, parce-qu'ils ne connaissent que le français."
In de Vlaamse rand rond Brussel hebben de Franstaligen een hele reeks faciliteiten om zich niet te moeten aanpassen aan de streek waar ze zich gevestigd hebben. Anderzijds, een Vlaamse boer die naar Wallonië verhuist, kan zich maar beter gedeinsd houden en te gedragen 'op zijn Waals' om niet weggepest te worden. De Walen ergeren er zich ook dood aan dat in hun toeristische centra het Nederlands overheerst. Was het niet Happart die het kanovertier op de Lesse, de Ourthe en de Semois aan banden legde omdat er overwegend Vlaams en Hollands te horen was? Als een Vlaming in Wallonië iets wil uitbaten op toeristisch vlak wordt hij door de overheid gewoonweg gesaboteerd en kan hij jaren op zijn vergunning wachten. Enz. enz.
En met de jaarlijkse GORDEL begin september komt de Vlaminghaat van de Franstaligen ook telkens weer sterk naar boven. Dit jaar werden er buiten het traditionele wegnemen en vernielen van de bewegwijzering nog meer spijkers op de weg gegooid dan de voorbije jaren, zodat er nog meer fietsers een platte band reden en werden wandelaars in Linkebeek door agenten staande gehouden omdat ze een klein stikkertje met een Vlaamse Vlag hadden opkleven. Ze werden verzocht dit te verwijderen omdat het gevoelig lag in de gemeente!
Bij de regeringsonderhandelingen eisen de Franstaligen steeds maar extra compensaties voor elke zogezegde toegeving in verband met een staatshervorming of zelfs voor de normale toepassing van de wet (B-H-V).Om de mislukking van (pre)formateur Elio Di Rupo goed te praten wordt Bart De Wever als ware schuldige aangeduid, die na elke toegeving zogezegd een nieuwe eis op tafel legt.Dat wordt de Franstalige bevolking althans wijsgemaakt.Bart De Wever wordt er meneerke nooit genoeg genoemd omdat hij een staatshervorming wil koppelen aan financiële verantwoordelijkheid van de gewesten.Ze snappen nog altijd niet dat de Vlamingen niet meer kunnen gesust worden met vage en onbetrouwbare beloften.
De Franstaligen achten zich een uitzonderlijk volk. Ze leven in een irreële wereld. Met zulke mensen valt geen land te bezeilen.
De franstaligen hebben het nog altijd niet begrepen: de tijd dat de Vlamingen steeds moeten toegeven aan de franse overheersing is voorbij.
Mais vous plaisantez, ou quoi?
De franstaligen in ons land zien dat heel anders: zij zijn er heilig van overtuigd dat het andersom is; dat de toegevingen al 140 jaar lang van hun kant komen.
Bij het ontstaan van België in 1830 was iedereen die iets te betekenen had franstalig. De bedoeling was om van België een ééntalig Frans land te maken. Alle functies, zowel burgelijke, militaire als overheidsfuncties, werden aan Walen toevertrouwd en een Vlaming die een functie wou uitoefenen moest eerst Frans leren. Kortom: taalkundige discriminatie werd als middel gebruikt om het doel te bereiken.
Zelfs heden ten dage bestaan er nog steeds minstens 128 Belgische wetten alleen maar in het Frans.Et pour les Flamands la même chose. (Deze bekende zinsnede, waarmee de weigerachtige houding van de Franstalige Belgen wordt aangeduid om de Nederlandse taal te gebruiken gaat terug tot de Eerste Wereldoorlog, toen Belgische officieren hun bevelen aan de soldaten in het Frans gaven, ook wanneer de Vlaamse soldaten die taal niet machtig waren. Omdat ze de instructies van de oversten niet verstonden liepen zo vele Vlamingen recht de dood tegemoet).
Maar de Vlamingen begonnen zich steeds meer te ergeren aan het feit dat ze zelfs in eigen streek voor officiële zaken niet terecht konden met hun eigen taal. Anderzijds begrepen de Walen maar niet waarom de Vlamingen hun dialect niet opgaven om zich beter te integreren in hun franse cultuur.
Uiteindelijk werden in 1873 de eerste taalwetten goedgekeurd die het Nederlands als taal een bescheiden plaats gaven naast het Frans. Voor bestuurszaken duurde het nog tot 1878 en inzake onderwijs tot 1883 en 1890 alvorens de eerste schuchtere hervormingen verschenen.
Deze stapsgewijze intrede van het Nederlands in Vlaanderen werd door de Franstaligen gezien als een onafgebroken reeks toegevingen.
De Waalse ambtenaren in Vlaanderen zagen dit alles als een bedreiging voor hun toekomst en zo ontstonden de eerste Ligues Wallonnes, bewegingen met als doel om het Frans in Vlaanderen (en Brussel) zoveel mogelijk te behouden.
Maar intussen is er nog niet veel veranderd.
De Franstaligen in ons land vinden zich nog altijd superieur aan een Vlaming.
Zoals de heer Leo Peeters, burgemeester van Kapelle-op-den-bos in 2006 nog zei: "FRANSTALIGEN VINDEN ZICH OOK VANDAAG NOG BETER. ZE KIJKEN NOG ALTIJD WAT MEEWARIG NEER OP ALLES WAT VLAAMS IS. HET FRANS IS NU EENMAAL EEN WERELDTAAL EN DAT WILLEN ZE LATEN MERKEN."
Ook de kwetsende woorden van Kardinaal Mercier (*) van een eeuw geleden: Moi je suis dune race destinée à dominer et vous dune race destinée à servir, blijven ons in het geheugen.
En zelfs Koningin Fabiola liet zich ooit laagdunkend uit over de Vlamingen met haar uitspraak: "Je n'apprendrai jamais cette langue des paysans.", waarbij ze de Vlamingen omschreef als boeren.
(*) Desiré Félicien François Joseph Mercier (Eigenbrakel 21 nov.1851 Brussel 23 jan. 1926) was een Belgisch aartsbisschop, kardinaal en metropoliet. (Metropoliet is in de Katholieke kerk en in de Oosters-Orthodoxe kerken de titel van een kerkvader die aan het hoofd staat van een kerkprovincie of metropolie) Doordat hij zich hevig verzette tegen de vernederlandsing van het Franstalige onderwijs in Vlaanderen werd Mercier in eigen land als een Vlamingenhater beschouwd. Van hem is ook de uitspraak bekend dat het Nederlands niet verondersteld een taal te zijn om te doceren in het hoger onderwijs. Mercier liet zich als Franstalige niet onbetuigd in de taalproblematiek en voerde jarenlang een verfransingsbeleid in de Vlaamse Kerk, waarbij hij met name met de Vlaamsgezinde Jezuïten in conflict kwam. (Wikipedia)
Op 11 september is ook dit jaar in New York de jaarlijkse herdenking van de terroristische aanslag uit 2001.
Vanaf 8uur 46 min. worden er vier stiltemomenten ingelast om de tijdstippen te herdenken waarop de vliegtuigen de Twin Towers in vlogen en de torens instortten.
Er is op die dag ook een demonstratie tegen het bouwen van een grote moskee vlakbij Ground Zero.
Deze demonstratie is georganiseerddoor de SIOA
(Stop Islamization Of America) en vindt plaats om 14:00 uur uur op Park Place tussen Church en West Broadway, vlakbij Ground Zero.
Tegen zonsondergang is er ook weer het jaarlijkse Tribute of Light. Dit eerbetoon bestaat uit 44 xenon lampen van 7000 Watt die 6 kilometer de lucht inschijnen en vanaf 45 kilometer afstand nog te zien zijn. Het zijn de sterkste lichtbundels die ooit vanaf de Aarde de nachtelijke hemel zijn ingestuurd.
In New York worden op diverse locaties honderden concerten en andere culturele evenementen georganiseerd om 9/11 te herdenken.
11 september: Burn the QuranDay.
In Florida heeft de 58-jarige predikant van een kleine kerkgemeenschap, Terry Jones, het plan opgevat om precies op 11 september een Internationale Verbrand de Koran Dag te organiseren.
De religieuze leiders in de VS hebben zich eensgezind tegen het plan van Jones gekant.
Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton en haar collega Holder van Justitie noemen het plan 'respectloos', 'schandelijk' en gevaarlijk.
Ook generaal Petraeus gaf zijn mening, wat alsopmerkelijk magheten omdat hij zich als militair niet hoort uit te spreken over binnenlandse aangelegenheden. Hij maakt zich grote zorgen: "Beelden van koranverbrandingen zullen ongetwijfeld worden aangegrepen door extremisten in Afghanistan om de publieke opinie op scherp te zetten en geweld uit te lokken."
Al die bezwaren lijken Jones zelf niet te raken. De dominee heeft intussen al honderden doodsbedreigingen ontvangen. Hij draagt nu een pistool bij zich en is niet van plan zijn actie af te blazen. "We moeten de radicale islam een duidelijke boodschap sturen dat we hun bedreigingen en de verspreiding van angst bij ons hier in Amerika niet tolereren." Volgelingen hebben hem al 50 exemplaren van het heilige boek van de moslims gestuurd om op de brandstapel te gooien. Zijn actie heeft bij de moslims over heel de wereld al hevige reacties van verontwaardiging uitgelokt. Zij mogen wel ongestraft overal Amerikaanse vlaggen verbranden en aanslagen plegen,maar het Westen mag daar nietop reageren door een boek te verbranden. Om maar een vergelijking te maken.
Als de actie doorgaat zullen er van moslim-zijde zeker represailles volgen.
Sinds het dieptepunt van de crisis zijn er in ons land 74.261 nieuwe banen bijgekomen. Dat maakt dat er momenteel 4,47 miljoen Belgen aan het werk zijn. Een absoluut rekord.
Anderzijds zitten er 420.484 mensen zonder werk, wat 11% meer is dan in 2009. Het aantal laaggeschoolde jongeren tussen de 25 en 34 jaar zonder baan ligt zeer hoog: 26%. Maar uit mijn artikeltje van 18/8 (enkele losse berichten) blijkt dat deze dikwijls gewoon niet geïnteresseerd zijn in een job. De werkloosheidscijfers bij beter opgeleide en hooggeschoolde jongeren liggen heel wat lager: respectievelijk 7,8% en 3,8%.
Ondanks de 500 gehuurde cellen in de gevangenis van Tilburg, Nederland, het verhogen van het elektronisch toezicht en een groter aantal invrijheidstellingen is de overbevolking in de Belgische gevangenissen nog toegenomen.
Momenteel zitten er 10.561 gedetineerden opgeloten in de Belgische gevangenissen. Dat is opnieuw een absoluut record. Ter vergelijking: in juli 2008 zaten er 9852 personen opgeloten, wat een bezettingsgraad betekende van 116 procent.
De reeds in 2007 groots aangekondigde maatregel om gevangenen met een buitenlandse nationaliteit terug te sturen naar hun thuisland om daar hun straf uit te zitten en op die manier iets te doen aan de overbevolking in onze gevangenissen, lukt niet. Ons land heeft zowel met Marokko als met Congo en onlangs ook met Albanië hierover een bilateraal akkoord gesloten. Na de ratificering van de verdragen zouden de in aanmerking komende gevangenen zo snel mogelijk worden overgebracht, maar 'zo snel mogelijk' blijkt echter een zeer relatief begrip, want tot op heden werd nog geen enkele veroordeelde overgebracht naar de betrokken landen.
Gevangenen kunnen ook vrijwillig hun straf in eigen land gaan uitzitten. Hierover bestaan akkoorden met Congo, Brazilië, de Dominikaanse republiek, HongKong, Marokko en Thailiand, maar tot nog toe werd naar deze landen nog geen enkele gedetineerde overgebracht.
Toch zijn er sinds 2005 al (slechts) 51 gedetineerde vrijwillig naar een gevangenis in hun land van herkomst verhuisd. De helft hiervan zijn Nederlanders. De laatste 5 jaar gebeurden er ook 26 gedwongen repatriëringen. Hier ook vooral Nederlanders en ook veel Roemenen.
Momenteel werk men aan de bouw van nieuwe gevangenissen in Beveren, Dendermonde, Leuze-en-Hainaut en Marche-en-Famenne. Deze zouden tegen juni 2013 moeten klaar zijn en 1.344 extra cellen opleveren.
Sinds gisteravond terug van een weekje weggeweest. Een week zonder op de hoogte te zijn van nieuwsberichten en van de laatste ontwikkelingen op gebied van de regeringsvorming. Ik wist al wel dat Di Rupo naar de koning ging om zijn opdracht als preformateur terug te geven en dat de koning gevraagd had om toch nog verder te doen. Maar nu hoor ik dat het vergeefse moeite is geweest en dat hij nu toch zijn strikje in de ring gegooid heeft en dat de koning nu Kamervoorzitter André Flahaut (PS) en Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) de opdracht heeft gegeven om te bemiddelen om de regeringsonderhandelingen opnieuw op te starten. Dit keer niet meer 'de ontmijner' of 'de loodgieter' Dehaene, want die kan (kon) het ook niet.
Intussen ontkennen de PS-kopstukken Rudy Demotte en Laurette Onkelinx hun uitspraken, dat de Franstaligen zich moeten voorbereiden op het einde van België, of dat ze de splitsing van het land zelfs al aan het voorbereiden zijn zoals Laurette O. eind augustus nog zei (zie mijn artikel van 25/8).
En Di Rupo? Die wacht intussen op een signaal van die dit keer toch zo ontoegeeflijke Vlamingen. Over de kennis van het Nederlands van Elio Di Rupo zijn de meningen bij de Vlamingen verdeeld. Sommigen vinden dat hij heel erg zijn best doet, maar is dat wel voldoende? Zelfs nu nog zijn er veel Vlamingen die zich kunnen of willen neerleggen bij een premier die de taal van het grootste deel van het volk niet eens spreekt en die met de allergrootste moeite een tekstje in het Nederlands kan aflezen. Welk ander volk zou zo iets aanvaarden? Als het dit keer nog eens een Waalse premier zou worden, wat na zo lange tijd echt niet onlogisch zou zijn, zijn er toch andere waardevolle politici die beter tweetalig zijn. Eigenlijk zou een Belgisch premier zelfs viertalig moeten zijn: de drie landstalen en het engels voor de internationale contacten. En Di Rupo voldoet helemaal niet aan deze voorwaarden.
Ik ga er even tussenuit. - Verlof - Ik neem al 35 jaar altijd verlof in augustus, maar dit jaar, rekening houdend met de drukke periode op het werk en de verlangens van collega's, is het september geworden. Vroeger, toen de kinderen nog klein waren, nam mijn vrouw verlof in juli en ik in augustus om zo toch zoveel mogelijk de grote vakantie te overbruggen.
Dus nu in verlof en een weekje naar Frankrijk. Dat betekent ook een week zonder nieuws van wat er zoal gebeurt in de wereld en in ons land. Ik dacht: misschien is er tegen dan wel een nieuwe regering, maar naar ik hoor deze morgend is het nu al geen zachte landing geworden.
Gelezen: 'Het graf van de voddenraper' (Mortselse kroniek)
van Bart Vercauteren.
René, de grafdelver van Mortsel, is bezig met het graf te graven voor de voddenraper die hij zo dikwijls zag voorbijkomen. Het is niet enkel zijn zoveelste klus, het is ook zijn laatste, hij is vijfenzestig. Hij wil alleen zijn en nadenken.
Ook Gert, de jongste zoon van de voddenraper, heeft het kerkhof uitgekozen om te overdenken wat de voorbije dagen is gebeurd en er volgt een ontmoeting tussen de twee.
René ziet in Gert de verpersoonlijking van Bertje, zijn eigen zoontje dat op 2-jarige leeftijd is omgekomen in het vreselijke bombardement van 5 april 1943 op de wijk Oude-God van Mortsel en waarbij ruim 200 kinderen en 700 volwassenen omkwamen.
Tegen deze achtergrond beleeft hij opnieuw zijn leven.
Ook de bakkerij van zijn schoonvader waar hij als bakker werkte, werd getroffen bij het bombardement.
René gaat op het kerkof helpen om voor de vele dodelijke slachtoffers de nodige graven te delven en is van toen grafdelver gebleven, dit sterk tegen de zin van zijn vader.
Het bombardement heeft een hele ommekeer betekend in het leven van René. Het loopt ook als een rode draad door heel het boek.
Als hij nog eens in de kamer van zijn zoontje komt, welk zijn ouders steeds onaangeroerd gelaten hebben, komt alles weer boven: Ik dacht dat ik die kamer definitief achter mij gesloten had en dat er niets van over was. De film wordt weer teruggespoeld. Ik zie hem spelen met zijn kuiken. Ik zie het flitsen en het gele licht, ik hoor de knallen en ik voel het trillen. Het gaat nooit over. Dit is nooit herinneren, het is altijd opnieuw beleven.
Bij het lezen van dit boek herinner ik me iets wat mijn moeder ooit vertelde. Wij woonden in de omgeving van het vliegveld van Deurne. Het moet in 1944 geweest zijn, want ik ben geboren in december 1943. Terwijl mijn 15-maanden oudere zus in de voorkamer lag te slapen, was mijn moeder met mij naar het kinderheil toen er in de nabije omgeving een bom viel. Alle ruiten waren kapot. Mijn moeder is dan, mij achterlatend in het kinderheil, in alle paniek naar huis gelopen om naar haar dochtertje te gaan kijken. Maar zij was ongedeerd. Wij hebben toen geluk gehad.
Voor wie meer wil weten over het bombardement op Mortsel :
Aanvankelijk was ik van plan mijn Weblog gewoon onder mijn echte naam te starten. Maar als ik zo eens naar de andere reeds bestaande keek, viel het mij op dat de meeste ervan met een schuilnaam werken. Vandaar dat ik uiteindelijk beslist heb dat ook maar te doen.
.../raa. is het geworden. R.A.A. is in feite niet zo geheimzinnig als het op het eerste zicht lijkt. Het zijn namelijk de eerste letters van mijn voornamen.
Open VLD:
voorzitter Open VLD:
SP.A
Open VLD bij het mislukken van de preformatie :
- LDD:
Deze demonstratie is georganiseerddoor de SIOA
Verboden te voederen.
Gelezen: 'Het graf van de voddenraper' (
