|
Mijn trouwe bezoekers zullen zich wel herinneren dat ik sinds begin dit jaar lijd aan dermatomyositis, een zeer zeldzame ziekte. Eigenlijk was het eind vorig jaar al begonnen met huiduitslag, maar toen wist ik nog niet wat mij te wachten stond.
De ziekte sloeg zo erg toe, dat ik op korte tijd, buiten de erg pijnlijke huiduitslag, mijn armen of benen niet meer kon opheffen, bijna niet meer kon gaan, mijn hoofd zelfs niet meer rechtop kon houden en niet meer kon slikken.
Half februari zei men me hier in het ziekenhuis: "Meneer, we kunnen u niet meer helpen."
Ik ben dan doorgestuurd naar één van de zeldzame specialisten voor deze ziekte in een franstalige kliniek tegen Brussel. Deze had de ziekte in zulke erge mate zelfs nog maar zelden gezien.
Daar heb ik dan meer dan drie weken gelegen en werd er om me nog te kunnen voeden een maagsonde gestoken.
Ddoordat ik zo erg verzwakt was, heb ik daar nog een schimmel in de longen opgedaan ook.
De afbraak van de spieren was zo erg dat ik uiteindelijk nog amper 49 kg woog.
Mijn leven heeft echt aan een zijden draadje gehangen.
Nu, meer dan negen maanden later is, dank zei dagelijkse logopedische oefeningen, het slikken toch in zoverre terug verbeterd dat de maagsonde terug kan verwijderd worden.
En dat gaat vandaag gebeuren.
Eindelijk eens goed nieuws.
Maar genezen ben ik zeker nog niet.
Ik moet nog steeds blijven voortdoen met de logopedie en ook nog drie maal per week naar de kinesist om de spieren terug op peil te krijgen.
Maar het gaat eindelijk de goede weg op.
Nu ga ik me klaarmaken om te vertrekken. Ik moet er kort na de middag zijn en het is 55 km rijden. Eerst de ring rond Antwerpen en dan tegen Brussel, ik ben benieuwd waar we nu weer in de file gaan staan...
|
