|
 Terug naar Oosterdonk
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vanavond wordt op  de serie Terug naar Oosterdonk heruitgezonden.
Een fantastische reeks. Zonder meer een aanrader.
Terug naar Oosterdonk vertelt het verhaal van het polderdorp Oosterdonk (contaminatie van Oosterweel en Wilmarsdonk) ten noorden van Antwerpen dat moest verdwijnen voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. Het is gebaseerd op de verdwenen dorpen zoals Oosterweel, Wilmarsdonk, Oorderen en Lillo in de jaren 50 en 60.
Het verhaal vangt aan op het einde van de jaren '90.
Na de begrafenis van de vader van reportagemaker Brecht Bosmans, worden tijdens de koffietafel in Café Spek en Eieren, herinneringen opgehaald, die afgewisseld worden met flashbacks uit de jeugd van de jonge Brecht die als snotaap met zijn vriend Walter Bolle kattekwaad uithaalde.
Samen brengen ze in de polder vele uren door met de ietwat vreemde Pietje de Leugenaar.
Ook werd hij verliefd op bakkersdochter Elza Mees.
Verder is er ook nog de toenmalige en nu verwarde schoolmeester Moens die nog oude 8 mm-filpjes heeft meegebracht om te vertonen.
Het vooruitzicht dat het dorp moest verdwijnen en zou ondergespoten worden slaat diepe wonden in het dorp, dat zich uiteindelijk in twee kampen verdeelt. Maar de havenuitbreiding is niet te stoppen en Oosterdonk loopt langzaam leeg. Er worden wonden geslagen die zelfs 40 jaar later, op een eenvoudige begrafenis, nog niet geheeld blijken
"Eens wordt Oosterdonk begraven
Ligt onze wereld onder 't zand
Zoveel ik kan, wil ik bewaren
Alles in mijn hart gebrand.
Maar nooit zal ik uw beeld vergeten
En waar ik woon, of waar ik ga
Er is slechts één in heel mijn leven
Slechts gij, en niets daarna".
(Gedicht dat de jonge Brecht schreef voor het meisje Elza Mees waarop hij zo verliefd was en dat door de schoolmeester in de klas onderschept werd. Deze dacht dat het een emotioneel gedicht over het tot verdwijnen gedoemde dorp ging en was zo onder de indruk dat de jongen het op het schoolfeest moest voordragen.)
Het onderwerp van de reeks is in feite nog steeds actueel vermits ook het polderdorp Doel op Linkeroever als zoveelste in de rij sinds einde jaren 90 zich in eenzelfde situatie bevindt.
Terug Naar Oosterdonk kunnen we écht niet anders bestempelen dan een meesterwerk. Er is enorm veel aandacht besteed aan de historische reconstructie in de jaren '50: de sjofele muziek, de beklemmende sfeer van de clerus die het volk dom houdt, de naweeën van de oorlog, maar ook de komst van de televisie, de legendarische Vlaamse wielergoden... En dan krijg je vervolgens nog échte authentieke, vijftig jaar oude bussen te zien, die over betonnen macadam-platen rijden, zelfs de reclamepanelen die in beeld verschijnen, zijn van merken die alleen nog in onze herinneringen bestaan, alsof de makers hiermee nog eens extra de vergankelijkheid der dingen hebben willen benadrukken. Waar ze anno 1997 nog al die lokaties hebben gevonden om een veertig jaar oud accuraat plaatje te kunnen schieten is ook al een prestatie op zich. Elk detail van Terug Naar Oosterdonk is met veel liefde en zin voor historisch perspectief gemaakt
(bespreking door Werner geplaatst op het internet)
(enkele van de bijgevoegde illustraties komen eveneens uit het internet)
 |
Het bekende café
'Spek en eieren'
in de Antwerpse haven. |
 |
Wat er nog rest van het vroegere Oosterweel: enkel de kerk is overeind gebleven.
Op de plaats van het vroegere dorp bevinden zich nu dokken. Tot voor de verdwijning was Oosterweel het laagst gelegen dorp van België. In 1910
had het dorp 1070 inwoners.
|
(Dit artikel schreef ik bij de vorige heruitzending van deze reeks in feb.2008 - toen op Canvas - en heb dit nu hier opnieuw geplaatst.)
|
