Het is koud en het regent wanneer we ons naar
de ontbijtruimte begeven. We willen het vliegdekschip Midway bezoeken, het
meeste speelt zich binnen af zodat de regen ons niet te veel kan deren. We
zagen in New York reeds de Intrepid maar dit schip is nog heel wat groter en
indrukwekkender. Het eerste dat de aandacht trekt is een ouder jachtvliegtuig
uit de tweede wereldoorlog, ik heb dit steeds een mooie machine gevonden. In
het voorkasteel liggen de enorme ankerkettingen mooi uitgestald. Het is
werkelijk een enorm schip dat zo een vijfduizend mensen aan boord kan hebben
wanneer het operationeel is. We dwalen trap op en trap af en lopen door de
slaapruimtes, die voor de officieren heel wat ruimer zijn dan voor de gewone
matrozen. Voor de verschillende rangen zijn er ook verschillende keukens. Van
op de controletoren hebben we een mooi uitzicht op het vliegdek. Op het
vliegdek waait het fel en de regen maakt het er niet echt vrolijk op, toch was
dit een zeer interessant en boeiend bezoek.
In de namiddag klaart het weer op wanneer we
naar Rancho Santa Fe rijden om mijn achterneef te bezoeken. We worden er
hartelijk ontvangen door Alice en Phil, die in een schitterende omgeving wonen.
Hun prachtige woning is omgeven door een enorme tuin met zwembad. In de tuin
groeien appelsienen, citroenen, amandelen en nog verschillende zuidvruchten,
een ware tuin van Eden. We sluiten de avond af in Del Mar waar we vergast worden
in de Fish Market op een heerlijk vismaal.
In de morgen maken we contact met mijn
achterneef Phil, die ons meteen uitnodigt om morgen te komen eten bij hem thuis.
We rijden naar het havenfront van San Diego en parkeren nabij het museumschip
Midway. Vandaar wandelen we naar het scheepsmuseum waar een mooie verzameling schepen
voor anker liggen. Een Amerikaanse en een Russische onderzeeër, twee prachtige
oude zeilschepen en nog vele andere. Het zeilschip Star of India, gebouwd in
1863 is op het eiland Man ziet er schitterend uit. Het wordt dan ook
keurigonderhouden door een ploeg
toegewijde vrijwilligers en gaat eens per jaar onder zeil voor een tocht op
zee. Het zeilschip Surprise is een
getrouwe kopie van een schip van de Royal Navy uit de 18de eeuw en
werd gebruikt in verschillende films oa. Pirates of the Carribean. Alles bij
elkaar een mooie collectie die we uitvoerig bekijken van binnen en buiten.
Nadien wandelen we door San Diego, mooie brede straten met mooie gebouwen, de
zon schijnt maar er waait een ijskoude wind. Het valt ons op dater hier ook vele dakloze mensen aan het
bedelen zijn tussen al die luxe.
De twee voorbije dagen hebben we rustig
genoten van het samenzijn met de familie want Zondagmorgen moeten we afscheid nemen
van Peter, Joke, Fenna en Linde. Het afscheid is moeilijk maar nieuwe
belevenissen wachten ons. Onder een gietende regen voert Joke ons naar het
vliegveld van Westchester. We stijgen op tijd in het vliegtuig maar wanneer de
kapitein wilt vertrekken krijgt hij de melding dat zijn starttijd verzet is. Na
een uur en tien minuten stijgen we dan toch op, hopelijk halen we tijdig onze
aansluiting in Chicago naar San Diego. In Chicago regent het ook en we halen
tijdig onze vlucht. We vliegen boven een dicht wolkendek, halverwege trekt het
dek open en zien we diep onder ons het landschap voorbij schuiven. Onder een
stralende zon landen we in San Diego, er staat flink wat wind en dat maakt het
vrij fris. We halen onze huurauto op en rijden naar het hotel. Het was weer een
lange dag en door het tijdverschil, nu 9 uur verschil met thuis, erg
vermoeiend. Na een welkome maaltijd gaan we dan ook vroeg naar bed.
Bij Battery Park nemen we de ferry naar
Liberty Island.
Eerst moeten we weer door een strenge veiligheidscontrole waarbij
mijn pennenmesje niet door de beugel kan. Ik ben verplicht om het buiten ergens
te verbergen in de hoop het later terug te vinden. Wanneer we bij het eiland
aankomen zien we pas hoe groot het Vrijheidsbeeld is, indrukwekkend. We wandelen
rond het eilandje en bekijken het beeld van alle kanten. Om de ferry naar Ellis
eiland te nemen moeten we een half uur aanschuiven, het is er erg druk. Op
Ellis eiland kwamen vroeger alle immigranten toe, die een toevlucht en een baan
zochten in de Verenigde Staten. Een uitgebreide tentoonstelling laat ons toe
een beeld te vormen hoe voor die mensen hun eerste kennismaking met de VS verliep.
In de grote hal moet het er toen echt chaotisch zijn toegegaan.
Met de ferry keren we terug naar Manhattan en
krijgen nog een mooi zicht op de uiterste punt van het eiland. Ik ga op zoek
naar mijn mesje en vindhet terug, net
voor mij heeft nog iemand anders ook nog wat opgegraven, dus ik was niet alleen
met dit probleem.
Met nog een blik op de heropbouwwerken van
Ground Zero sluiten we deze dag af.
Er staat een frisse wind wanneer we het Grand Central
station verlaten om langs 42nd Street naar het gebouw van de Verenigde Naties
te wandelen. Het hoge kantoorgebouw wordt grondig gerenoveerd en we begeven ons
naar het bezoekerscentrum. Na een grondige veiligheidscontrole mogen we binnen
en na een half uur wachten sluiten we ons aan bij een geleid bezoek aan het VN
gebouw. Onze gids geeft ons een goedinzicht in de werking van de VN en leidt ons rond in het gebouw. In het
conferentie halfrond is een vergadering aan de gang en we moeten ons beperken
tot een snelle rondgang achter de perstribunes. Stil staan en fotograferen is verboden.
Toch kunnen we een blik werpen in de zaal die we zo vaak in het nieuws reeds
zagen. Het was een erg interessante rondleiding.
Na een korte lunch nemen we de bus naar Central Park, de
vrouwelijke buschauffeur is erg behulpzaam om ons te verwittigen waar we een
overstap moeten maken. Het weer is ondertussen opgeklaard en het is aangenaam
warm geworden. Het Central Park is een enorm park in het midden van Manhattan.
Het is er heel mooi wandelen, langs de grasvelden, heuvels, rotspartijen en
verschillende vijvers. Er wordt druk gewandeld en gefietst op de grasvelden
zitten de mensen te zonnen of te picknicken er gezellig. We hebben all vlug
weer enkele kilometers in de benen en bij het Metropolitan museum laten we ons
met de bus terug naar Central voeren.
Na de kinderen mee naar school gebracht te hebben nemen
we weer de trein naar NY. We lopen 42nd Street af tot aan de rivier, waarbij we
nog even Times Square aandoen. Ons doel is een bezoek aan het vliegdekschip
Intrepid dat als museum ingericht is en een mooie collectie vliegtuigen en
helikopters bezit.
Vandaar stappen we naar het Rockefeller gebouw, met een
snelle lift komen we vlug aan het uitzicht platform, weliswaar niet zo hoog als
het Empire State maar we hebben wel een mooi zicht erop. Het weer is zeer
zonnig en we kunnen over gans NY heen kijken, in de verte zien we het Vrijheidsbeeld
en Brooklyn bridge.
In het Bryant Park komen we op adem bij een frisse pint
alvorens de trein terug naar Scarsdale te nemen.
Op de terugweg rijden we in Pennsylvania doorheen destreek waar de Amish wonen. Zij zweren nog
bij de oude traditionele levenswijze en willen niet weten van moderne dingen.
Ze verplaatsen zich met paard getrokken koetsen en bewerken het land met
muilezels en paarden, wat wel leuke plaatjes oplevert. Laat in de namiddag
komen we aan de overzijde van New York aan, vanwaar we een schitterend zicht
hebben op Manhatttan.
We gaan vroeg in de voormiddag op pad, langs het monument
ter ere van George Washington komen we bij het Lincoln Memorial, waar de Mall
begint die doorloopt tot aan Capitol Hill.
Jammer genoeg is de
vijver voor het Memorial drooggelegd voor onderhoudswerken en dat bederft
ietwat het zicht. Langs die Mall is het fijn wandelen en er heerst een
gezellige drukte. Langs het parcours zijn er verschillende monumenten, zoals
het Korean War Monument. In het midden prikt de naald van het Washington
Monument hoog de lucht in. Vandaar trekt het Capitol de aandacht met zijn witte
koepel, die met gietijzer is gebouwd. We hebben ondertussen vele kilometers
afgelegd en duiken moe de metro in naar het hotel.
Na het ontbijt vertrekken we met de ganse familie met de
auto richting Washington. Het is weekend en het is niet te druk op de snelwegen
en vlot bereiken we Baltimore waar we op een terrasje aan de haven wat eten en
drinken. In de haven treffen we het laatste schip dat Pearl Harbour overleefd
heeft. In de late namiddag komen we in Washington aan, na ons in het hotel
ingecheckt te hebben wandelen we nog tot aan het Witte Huis. De stad geeft een
erg goede indruk, brede en goed onderhouden straten met indrukwekkende
gebouwen.
Vandaag verkennen we de wijken buiten het centrum. Soho
(SOuth of HOuston street) en TriBeCa (TRIangel BEneath CAnal street) zijn de
eerste wijken die we aandoen.In Soho
bevindt zich de grootste verzameling van gietijzerarchitectuur ter wereld.
Tussen 1869 en 1895 werden de gevels in massa in gieterijen vervaardigd, het
was goedkoop en gemakkelijk te onderhouden. De oorspronkelijke plannen van de
stad om deze wijk met de grond gelijk te maken werden onder protest afgevoerd,
zodat deze verzameling bewaard werd. Het gaf de wijk een meerwaarde en all snel
kwamen er allerhande boetieks en kunstgalerijen. Het is een aardige buurt geworden
waar het leuk wandelen is. De hoogte van de gebouwen is niet zo
duizelingwekkend alsin het centrum. In
Little Italy kom je in een andere wereld, het lijkt wel echt Italiaans,
gezellige terrasjes met allerlei Italiaanse specialiteiten waar we even pauzeren
met een glaasje wijn en een kop koffie. Greenwich Village heeft weer een andere aanblik, met nog lagere
bebouwing en knusse straatjes. We hebben voor de avond afgesproken met Peter om
met een diner hun huwelijksverjaardag te vieren. We moeten dus nog wachten en op
een terras komen we op adem met een frisse pint.
Maandag en dinsdag hebben we het rustig genomen om de
gevolgen van de jetlag wat op te vangen. s Morgens brengen we de kleindochters
naar school en dan toont Joke ons de omgeving van Scarsdale. Het is een heuvelachtig landschap met mooi
verzorgde woningen en overal is er groen en tonen de sierbomen hun prachtige
bloesems. We maken ook een wandeling langs het strand van Rye, het weer is
zonnig maar er staat een frisse wind. Er zijn niet veel zandstranden in de
omgeving en in het zomerseizoen kost het wel $10 per persoon om op het strand
te komen.
Het weer werkt vandaag niet echt mee, het regent en het
is zeer fris. Met de trein rijden we naar New York. We komen aan in Grand
Central met zijn indrukwekkende hal. Gewapend met regenscherm trekken we de
stad in. Het is er erg druk en levendig. Joke loodst ons naar de bibliotheek
van New York een prachtig en statig gebouw. Binnen is het rijkelijk afgewerkt
en in de enorme leeszaal zijn bijna alle tafels bezet. Joke toont ons haar
favoriete plekjes in NY, zoals Bryant Park, dat er erg leuk uitziet maar onder
de regen oogt het wat triest. Rockefeller Plaza, Times Square we lopen er
overal langs, ondanks de regen wemelt het er van het volk. In een Belgisch
restaurant nuttigen we een middagmaal. en in denamiddag gaan we via de chique winkelstraat 5th Avenue naar het
reusachtige warenhuis Macys. Moe rondgelopen keren we terug naar het Grand
Central station voor de terugreis naar Scarsdale.
Eindelijk is het zover. Zondagmorgen zeer vroeg op want om 7 uur moeten we op het vliegveld zijn. Iets na zeven zijn we inderdaad in Zaventem. Zonder al te veel moeite melden we ons in aan de balie van American Airlines en om 10 uur stijgen we op. Het weer is zeer helder en onder ons zien we vervolgens Gent en Brugge van uit de lucht, vooraleer we de kust bereiken. Engeland en Ierland zien we ook vooraleer we de Atlantische Oceaan bereiken. Het weer begint te betrekken en we zien nog slechts een gesloten wit wolkendek onder ons. Alleen het geraas van de motoren en het lichte schommelen van het vliegtuig gaf ons een gevoel van beweging. Toen we het vasteland naderden trok de bewolking open en konden we 12 kilometers onder ons Labrador zien waar nog veel sneeuw lag en we geen spoor van bewoning zagen. Nadien kwam New Foundland waar stilaan de sneeuw verdween en we ook wegen zagen verschijnen. Nabij New York zagen we langgerekte stranden van Long Beach, ondertussen hadden we reeds heel wat hoogte verloren en was er meer detail zichtbaar. New York kwam in zicht en van ver konden we de skyline van Manhattan zien en van heel ver het Vrijheidsbeeld.
Na een uur onze beurt afgewacht te hebben kwamen we zonder problemen doorheen de grenscontrole. In de inkomhal werden we opgewacht door de hele familie. Het was een zeer hartelijk weerzienmet iedereen. Na een rit van een klein uur arriveerden we in Scarsdale, waar Peter en Joke een zeer mooie woning betrekken. We kijken uit naar het vervolg van ons bezoek aan New York.
In Ligny en Barrois staan we aan de jachthaven, het weer is mooi en het is een leuke plaats om de hengel uit te werpen. Het vissen lukt niet erg want ik krijg de vis niet aan het bijten. Op de hele dag kan ik slechts twee katvissen aan de haak krijgen. Ons volgend doel is Pont à Mousson, waar veel vis zou zitten. Onderweg op de snelweg krijgen we een klapband, het is wel even schrikken maar ik kan de camper veilig aan de kant zetten. Na drie uur wachten komen ze het wiel verwisselen. We kunnen nu verder naar Pont à Mousson zonder reservewiel, daar ontdekken we dat die klapband ook nog een vuilwatertank heeft beschadigd en het water zo op de grond loopt. Bovendien wil ook daar de vis niet bijten volgens een plaatselijke visser. We besluiten dan maar om recht naar huis te rijden, waar we behouden aankomen. Het zit er weer op en we plannen nu voor het volgend jaar.
Woensdagmorgen trekken we de stad Memmingen in. Langs een mooi aangelegd park komen we bij een oude stadspoort, langs de stadsmuur loopt een beek die ons tot in het centrum leidt. Het centrum is één grote voetgangerszone met een groot en mooi marktplein met imposante gebouwen. Nadien rijden we verder richting Frankrijk, ik wil als het kan nog wat genieten van rust aan de waterkant en wat te vissen. Na een korte wandeling in Colmar rijden we naar Thaon les Vosges, waar een mooie camperplaats is bij het Canal des Vosges en blijven er twee nachten. Het is er erg leuk aan de waterkant en ik kan mij enkele dagen uitleven met te vissen, de vangst is redelijk talrijk maar de vissen aan de kleine kant maar wel leuk. We gaan ook fietsen langs het kanaal waar een goed berijdbaar fietspad ligt. Ons volgende doel is Charmes, een erg campervriendelijk dorp want er zijn wel 100 plaatsen beschikbaar ook weer aan hetzelfde kanaal gelegen. De plaats is goed verzorgd en voorzien van alle comfort, tegen een vergoeding van 6,00 wat erg redelijk is. We knopen er ook een gesprek aan met een Duits koppel die met een eigengemaakt vlot op doortocht zijn naar Bordeaux, met datzelfde vlot hebben ze reeds het Kanaal naar Engeland overgestoken. Het is haast niet te geloven dat ze zulke afstanden kunnen doen met dit vaartuig.
Vanuit Bratislava willen we naar Salzburg rijden,na flink wat zoeken vinden we de weg naar Wenen die niet over een tolweg gaat. Via kleine landwegen gaat het langs schilderachtige valleien en kloven, de zon schijnt volop en het landschap toont zich op zijn best. De blauwe lucht en het helle groen van de weiden vormt een prachtig decor. In Kernhof strijken we neer op een kleine camping gelegen in een breed en schilderachtig dal. Maandag rijden we verder door het natuurpark de Wildalpen. Alweer imposante bergen en betoverend landschap. Hoe meer we Salzburg naderen wordt de lucht donkerder en dreigend. Net aangekomen op de camping bij Salzburg begint het te regenen en het blijft zo ook op dinsdagmorgen. Volgens de weersverwachting zou het de hele dag blijven regenen. We voelen er niets voor om in de regen door Salzburg te lopen en besluiten om verder te rijden. Wanneer we een eind in Duitsland zijn wordt het weer iets beter en in Wasserburg am Inn nemen we de tijd om rustig door het stadje te lopen dat in een lus van de Inn ligt en een mooi oud stadscentrum bezit. Na de siësta rijden we tot in Memmingen, waar we in de late namiddag aankomen.
Reeds van in de 12de eeuw keek er een vesting boven Bratislava over de Donau. Het huidige kasteel brandde in 1811 af en werd pas over een dertigtal jaren gerestaureerd. Het was weer een hele klim om tot boven te geraken. Het kasteel is indrukwekkend maar heeft verder niet veel te bieden. Het is wel een mooi zicht op de Donau en de bruggen er overheen. De oude stadskern biedt ook weer mooie hoekjes en interessante gebouwen. Het is er aangenaam wandelen en terrasjes nodigen uit om rustig te gaan zitten.
Het kasteel van Bojnice is reeds van ver zichtbaar in het landschap. Het werd gebouwd aan het einde van de 12de eeuw en later verbouwd in renaissancestijl. In de 19de eeuw was het eigendom van de rijke Hongaarse familie Palfy die het liet verbouwen in de stijl van de franse Loire kastelen. Het ziet er prachtig uit en een geleid bezoek duurt een uur en een kwartier. In een snel tempo worden we door één derde van de 250 kamers geleid. Het is erg mooi ingericht en het interieur is prachtig met veel houtsnijwerk.
Banska Bystrica is een stad in Midden Slowakije die in het verleden de grootste koper- en zilvermijnen van Europa bezat en het koninkrijk Hongarije rijk maakte. Het hield er een historisch centrum aan over met een weelderige architectuur. Het centrale plein van de oude stad is omzoomd met prachtige gebouwen die getuigen van een rijk verleden. Vele terrassen nodigen uit om wat te verpozen.Bij het museum van de Slowaakse wederopstanding zien we nog een mooi oud DC3 vliegtuig.
Dicht bij Roznava ligt boven op een hoge heuvel de versterkte burcht Krasna Horka waarvan de bouw in 1320 is begonnen en nadien verschillende malen uitgebreid en verbouwd werd. De familie Andrassy, die een rol speelde in de kroning van Sissi tot keizerin van Hongarije, waren er de laatste bezitters van en hebben er in 1906 een museum van gemaakt. Denes Andrassy de laatste eigenaar, die zielsveel van zijn vrouw hield, liet voor haar een mausoleum bouwen en een prachtige lijkwagen. Ze stierf in München en de lijkwagen moest haar stoffelijk overschot van het station 10km verder naar haar laatste rustplaats brengen. De rondleiding door het kasteel duurde een klein uur en was interessant om te zien. Toen we buiten kwamen was het weer aan het regenen en zo bleef het voor de rest van de dag.
Ons doel voor vandaag is Kezmarok, dat over een stadskasteel beschikt en een houten Evangelische kerk met mooie beschildering. Bij het opstaan regent het en het blijft de hele dag regenen. In Kezmarok is het kasteel zowel als de kerk gesloten op zondag. We kunnen wel enkele fotos nemen van het kasteel en de binnenstad. We rijden verder om de burcht Spis te bekijken, maar het is te laat om er nog binnen te kunnen en bovendien blijft het regenen. Een foto onder een donkere hemel is de enige die we kunnen nemen, een echte baaldag. In een dorpje onder de burcht blijven we overnachten. Maandag zijn alle musea gesloten, dus rijden we verder naar Roznava waar in de buurt nog een schitterende burcht is. We moeten daarvoor over een pas van 920m. De weg is barslecht en stijgt met 18% bovendien staan er borden die vrachtwagens van meer dan 6 meter verbieden op deze weg. Wij hebben geen vrachtwagen dus rijden we door, het ging erg traag over een weg vol putten en scheuren, opgelucht komen we in Roznava aan. Het centrale plein is weer leuk om zien en heeft een kathedraal met prachtige altaren en muurschildering
