Ik had gisteren de laten...op de dag van Amor...en woensdag ook al.
Ik was pas rond 22u30 thuis, maar mijn ventje Wim was wakker gebleven, ook al moet hij s' morgens rond 4u vertrekken als hij met de vroegen staat.
Tis te zeggen...hij lag op de zetel te slapen.
Ik zag wel dat hij had opgeruimd en gestofzuigd en op het midden van de tafel prijkte een grote vaas met mooie bloemen...lief hé!
Ik heb zijne valentijn nog niet gaan halen...maar dat heeft een reden, want als hij dat gaat zien gaat hij mij direct bespringen en ik wil dat liever op een rustig moment hebben en niet ergens tussen de soep en de patatten...want hetgeen ik voor ogen heb is nogal stimulerend en hij ziet dat graag (hihi)...en meer verklap ik nie...voila!

Ik kijk naar je gezicht
met mijn liefdespijl
op jou gericht
Ik kijk naar beneden
mijn blik is
naar beneden gegleden
Naar de plek waar ik moet zijn
naar je hart
het hart van mijn valentijn
Je liefdevol hart
is voor mij
bijzonder en heel apart
Ik leg mij neer
en luister
je hart gaat snel tekeer
Omdat je ziet
hoe ik je verliefd bekijk
en je geniet
Onze liefde komt bijeen
het verenigd zich
en wij vormen één
Op deze speciale dag
der verliefden
zeg ik met een brede lach
Lieve valentijn
ik hoop dat je voor altijd
mijn valentijn kan zijn

Dit is het vervolg op de foto's van de vorige keer...de kerk van Puivelde.

Zaterdag zijn we naar een restaurant gegaan om make's en mijn toekomstige verjaardag te gaan vieren...De Brokkelinck.
Ik was nog geen 100%...nog erg moe na het minste dat ik deed...nog geen goede eetlust en ik had nog altijd geen goesting op een sigaretje.
Als dat er nog niet is...aan dat alleen al, weet ik dat ik nog ziek ben of niet.
De drang was er wel, maar het roken zelf smaakte mij nog lang niet.
We waren er al om 18u en Wim was zijn ouders gaan halen.
Aan het restaurant heb je een meer en da's een recreatiepark 'De Ster' genaamd.
Op onderstaande foto zie je Wim bij zijn ouders staan met Raymond die het verjaardagskado voor make in zijn armen heeft.




Ik en mijn broer hebben make een kadobon gekocht die ze in gelijk welke winkel in het Waaslands shoppingcentrum kan gaan inwisselen.
Make en haar vriend Roger kwamen iets later binnen, samen met mijn nonkel Danny (make's broer), tante Ingrid en diens zus Vivianne.



 
 

 

Vivianne kennen we ook al jaren!
Ik ben met haar eens in een luchtballon meegevlogen en ze gaat naar alle waarschijnlijkheid deze winter met me mee naar Egypte, in Wim zijn plaats, want die ziet die reis niet zitten.
Ik liet hen mijn fotoalbum zien van mijn natuurfoto's...een prachtalbum is het geworden van fototoalbum...de moeite waard.
Vivianne woont in een bos met een grote vijver waar veel libellen rondvliegen...een eigenste ratatouille (een slim en tam ratje dat gewoon bij haar komt eten halen)...allerlei mooie bloemen en zelfs vleermuizen...tijd dus om eens een tochtje naar ginds te maken met mijnen digi...vooral het mooist in de zomerperiode.
Mijn broer Joeri was er even later ook met zijn zoontjes Robbe en Tibo.


 

 

Ik had hen een paaseitje gekocht om met pailletten en naaldjes te versieren, om zich bezig te houden.
We hadden de verjaardagsmenu gevraagd, en voor de kids eten van de kaart.

 

 

Onze menu:
Aperitiefhapje
...
Tongfilets met aardappelmouseline en coulis van groene kruiden
...
Kabeljauwhaasje op een bedje van paddestoelen en blanke botersaus
...
Opkikkertje
...
Supréme van parelhoen met groententaartje en een roomsaus geparfumeerd met cognac
...
verjaardagsdessert (taart)
...
Koffie en pralines
...
En een drankenarrangement.
...

Het eten was echt jammie!
Ik heb echter slechts de helft ervan opgegeten.
Toch van het hoofdgerecht...ik kon echt niet meer.
Ook make at maar de helft op, want dat moest nu lukken dat ze zich ook niet opperbest voelde.
Ze had een zware verkoudheid...de twee jarigen ziek, zeg! Kom dat tegen, hé!
Ik en make trakteerden, ieder de helft en dat was met plezier gedaan, amai!

 

We hebben toch heel veel plezier gemaakt.
We waren voor 24u al weg uit het restaurant en da's wel spijtig, maar tja...met die twee zieken!
Wim bracht zijn ouders naar huis en die belde ineens...ze stonden in panne met zijn auto en moesten op de touring wegenhulp wachten om geholpen te worden.
Die liet gelukkig niet al te lang op zich wachten.
Ontdanks ons 'ziek-zijn' en de autopanne, toch weer een avond om nooit meer te vergeten!

Donderdag zei een collega tegen mij "Ge zijt zo stil, Sandra?"
Tja...dat zijn ze van mij niet gewoon, hé...maar door dat inspringen de ganse tijd was ik moe.
Ik ben s'avonds nog naar de bijeenkomst geweest voor de fuif die drie collega's op 22 februari organiseren.
Ik en een andere collega gaan hen helpen...ik mag de wc versieren met pampers... ...tof jobke amai!
Ik reed rond een uur of 20 naar huis, maar ik voelde mij niet zo goed...wat overgeefachtig, dus zette ik voor de zekerheid nen emmer naast mijn bed.
Om 24u moest ik eruit...rap de badkamer in en ik heb daar een uur gezeten...echt afgezien!
Ik had diarree en ik moest ook overgeven...in dienen emmer dan...en ik zweette mij verloren.
Ik dacht het af te wachten en de volgende morgend vroeg op te staan om toch de vroegen te gaan doen, maar het ging niet, ik was op, helemaal leeg!
Maagpijn tot en met, geen eetlust, zo slap als een vod en wat ik probeerde te eten moest er weer uit.
Ik belde dus naar mijn hoofdverpleegster, maar omdat zij niet opnam belde ik de collega die recuup 1 had.
Zij nam de toer van mij over.
Ik sliep de ganse dag op de zetel en af en toe werd ik eens wakker.
Ik probeerde cornflakes te eten en die hield ik binnen...voor een tijd, want van zodra dat de dokter die middag het huis uit was, moest ik weer naar de wc lopen.
Ik had buikgriep en ik moest ook de vrijdag thuisblijven...en als ik werkend weekend had gehad, moest ik ook dan thuisblijven.
Vrijdag had ik normaal de laten en wie had recuup 1...diezelfde collega, zeg en in het weekend had ze ook al de laten.
Ik voelde mij schuldig, maar ik kon ECHT niet!
Ik heb donderdag 2 potjes platte kaas gegeten en that's it...en ik heb geslapen...de ganse dag.
Ook s' nachts kon ik goed doorslapen en de vrijdag lag ik ook weer op diene zetel, zo slap als een vod en misselijk tot en met!
Zelfs een sigaretje roken, hetgeen ik vrijdag eens probeerde, ging niet, want dat maakte mij nog misselijker.
Zaterdag was ik al iets beter, maar bij het minste dat ik deed was ik zo moe als iets, en ik moest s'avonds dan gaan eten voor onze verjaardag, zeg!
Maar daarover later meer...nu ga ik ver mijn bedje opzoeken, want morgen weer mijn eerste werkdag en ik wil fit genoeg zijn om die heelhuids door te komen.
Ik ben op die drie dagen 2 kilo kwijt, zeg!
Ik heb nu eerst 2 vroeges, dan 2 lates, dan een vroegen en dan in het weekend de vroegen, in de plaats van een collega die met haar been in het gips zit, want normaal was ik thuis.
Het wordt dus een drukke week...7 dagen werken!
Jullie zien mij nog één van dees verschijnen...tot dan!

Ik weet niet juist hoe deze ganzensoort noemt en ik heb geen goesting om het op te zoeken...maar deze foto werd in 2006 te Paradisio getrokken.
Als je te dicht in de buurt kwam, dan maaktten ze zich kwaad.
Ik vind het een mooie foto en een plekske op mijn blog waard.

Carnaval in Brazil
dat is waar ik heen wil
dé Carnavalstad bij uitstek
daar is niets 'te' gek

Ik wil de sfeer opsnuiven
naar de mensen in de stoet staan wuiven
Ik wil alle figuren zien
en de halfnaakte dansers bovendien

Ik wil uitbundig carnaval gaan vieren
het uitschreeuwen en met mijn gat staan zwieren
Ik wil de drank rijkelijk laten vloeien
ik wil daar volledig openbloeien

Ik wil de kleurrijke veren voelen
en mijn bezweet lichaam in de zee gaan afkoelen
Ik blijf niet hier, ik ga naar Brazil
want da's waar ik heen wil

We zijn de zaterdag naar een verjaardagsfeestje geweest bij de schuinsoverburen en hebben daar pannekoeken gegeten.
't Was ook lichtmis, dus had Lieve haar man Luc een pannekoekfeestje in mekaar gestoken met hem als pannekoekenbakker.
Lieve werd 37 jaar en dat hebben we gevierd samen met enkele zussen en schoonbroers van haar en een deel buren...degenen waarmee we een weekend naar de Ardennen gaan trekken.
We hebben ons reuzegoed geamuseerd tot bijna middernacht...en sanderendaags waren die mannen afgesproken om te gaan mountainbiken...Wim heeft afgezien een toer van in de 80 kmrs.
Luc wordt 40 in april...een schoonbroer van hen ook...ikke 40 in mei...en een zus van Lieve in juli...dus gaan we samen een fuif organiseren!
We weten wel nog niet waar en wanneer en we zullen nog eens samen moeten komen om alles te bespreken...maar hopelijk komt die fuif er...we zien wel!

Ja, door zo rap te willen zijn en alles op mijn blog te willen zetten, ben ik nog wat vergeten te vertellen.
Op make's verjaardag was ik naar haar thuis gegaan, omdat de coiffeur ging komen en die doet dan ook mijn haar...en voor haar verjaardag, vaneigest hé!
Ik had haar al een kaartje mee, voor het kado zullen we samenleggen, maar ze weet nog niet goed wat ze wil hebben.
Make's gebuurvrouw zat daar ook en mijn tante Ingrid even later ook.
Ik kreeg een sms van mijn broer, of er ergens taart stond, anders zou hij één gaan halen en komen brengen.
Ik trok haar ijskast open, keek er eens efkes in en deed ze terug dicht, dus make "Wa zoekt ge?"
"O niks" zei ik en ze zal zich vaneigest afgevraagd hebben wat ik in haar ijskast deed...normaal haal ik er dan toch tenminste iets uit voor te drinken, hé!
Ik stuurde een sms naar mijn broer dat ze geen taart had en een goed uur nadien kwam hij taart brengen...en een grote verjaardagskaart...lief van hem, hé!



Mijn broer heeft besloten om met de scheiding door te zetten.
 Ze zijn 14 jaar getrouwd geweest, ik had mij mistelt.
Hij woont nu bij make en heeft zich daar al goed geïnstalleerd, en zij is het nu ook al gewoon.
Deze maand heeft hij tijd om ons terras te komen leggen, maar vanaf maart gaat hij drie bouwen moeten vloeren...en omdat we het graag voor de communie van Marnick in april willen af hebben, zal het er binnenkort moeten gelegd worden.
Dat zal eens gaan tijd worden, zenne!
Wim en zijne pa gingen het leggen, maar dat werd alsmaar uitgesteld...dus heb ik het aan mijn broer gevraagd, dan gebeurt het wat rapper...en zeker met hun hulp, hé!
De tegels zijn gekozen en besteld...keramische gaan het worden...ik kijk er al naar uit! 

Deze foto's zijn getrokken aan de kerk van Puivelde, de Jobkerk.
Ik heb daar mijn plechtige communie gedaan en daar hangt een anekdote aan vast.
We moesten onze hobby voorstellen en ik zwom heel graag, dus nam ik mijn bikini mee.
Ik was wel mijn bovenstukske vergeten, dus toen ik enkel mijn broekske toonde, schoot gans de kerk in de lach...en ikke
Ik ben ook in deze kerk getrouwd.
En ook daar weer een anekdote, ik kreeg tijdens mijnen trouw de slappe lach...maar 't was niet moeilijk, als ik jullie ook vertel waarom.
Eerst begon het al met die pastoor...telkens als die onze namen uitsprak, bleef die hangen bij de R.
Sandrrrrrrra en Rrrrrrrrony was dat alle keren...en ikke
Dan moest hij iets zegenen..."ik zegen...ik zegen...ik zegen..." hij kon er niet meer opkomen wat hij juist moest zegenen.
De getuigen stonden verkeerd en toen de pastoor de ringen vroeg, kwam de fotograaf met de plastieke ringen af die ik als versiering op een wit kussentje had genaaid dat één van mijn neefjes vasthield in de stoet
Twee nichtjes en 2 neefjes gingen mee en ze moesten elk iets dragen.
En iedereen tegen mij achteraf "We zagen je rug de hele tijd schudden en op en neer gaan"
Niet moeilijk...ik kon mij gewoon niet meer houden van 't lachen...en dat staat ook allemaal op diene film die mijn nonkel gefilmd heeft, hé!
Zal geen goede voorbode zijn geweest, amai!
Zes en een half jaar later was ik ribbedebie, inmiddels een dikke 10 jaar geleden.
Die kerk heeft dus een plaats in mijn leven gehad, en hoewel ik geen gelovig mens ben, wou ik die toch eens op de gevoelige plaat vastleggen.
De kerktoren met de haan in een klein stukje blauwe lucht...het hek eromheen...fauna en flora (de eerste spin van 2008) en het mooie Jezusbeeld, toch wel één van de mooiste die ik al gezien heb...zeker een foto waard!
Wat dat wit spul was, weet ik feitelijk niet, maar dat het niet bij de flora hoort, weet ik wel.
Maar dit zijn mijn eerste foto's van 2008.
Mijn fotoalbum is niet mooi...de foto's zijn donkerder met strepen die er normaal niet op te zien mogen zijn en verkleuring van de kleuren.
Ik vroeg mijn geld terug aan foto.com, maar ze gaan een ander album sturen en ik moet daar niks meer voor betalen.
Ik heb wel een mail gestuurd en erin geschreven dat het ander album naar hen onderweg is, maar ik zou 4,95 euro verzendingskosten moeten betalen en dat heb ik er eerlijk gezegd niet meer voor over.
Ik verwacht ook nog een ander fotoalbum van pfototoalbum...ik ga hier dus 3 albums hebben met dezelfde foto's.
Er zal toch ene schonen tussen zitten, hoop ik, hé!

Het was gedichtendag vandaag en Giovanni moest een gedicht voordragen in de klas.
Hij koos eentje uit mijn gedichtenboek...eentje dat hij als mijn beste heeft bestempeld.

Vrienden

Je hebt vrienden nodig in je leven
die je op tijd een schouderklopje geven
die hun huis open stellen om in te schuilen
een schouder aanbieden om op uit te huilen

Vrienden staan klaar om je te steunen
om in moeilijke tijden tegenaan te leunen
ze staan je bij met raad en daad
en staan altijd voor je paraat

Sommigen zeggen je vriend te zijn
geven je water en stelen je wijn
je hoeft ze niet op twee handen te tellen
je kan het ook met weinig vrienden stellen

Je weet meteen wie je vrienden zijn
door zorgen te hebben groot of klein
vriendschap werkt het best langs twee wegen
ook zij willen wel eens hun hartje legen

Wees dan ook hun steun en toeverlaat
wie een goede vriend is, weet hoe dat gaat
het is een nemen, maar ook belangloos geven
vrienden verrijken immers je leven



Zijn klasvrienden vonden mijn gedicht het beste...tof hé...en ikke blij

PS: Mijnen overgebuur is just komen zeggen dat we het vakantiehuis hebben...tis in orde...JOEPIE!!!!!

We hadden begin deze week met de buren samen afgesproken.
Toch met de buren die met Wim gaan biken en met hun vrouwtjes.
We willen 10-11 en 12 mei naar de Ardennen, wij en nog 3 gezinnen, maar we hadden nog geen vakantiehuis gevonden en ook nog geen locatie.
We bekeken de sites en belden naar verschillende vakantiehuizen voor minstens 16 personen...niks vrij!
Het is dan ook pinksterweekend...verlengd weekend...een weekend waarop velen op weekend trekken!
We zagen een villa mét zwembad in één van die boeken, maar we dachten dat dat zéker niet vrij ging zijn...één voor 14 personen, omdat die vanaf 16 allemaal volzet waren.
Nu was dat toch wel vrij, zeker!!!!!
Dit is het.
Het huis staat 4 km van Libin, niet zo ver van de Grotten van Han.
Het domein is 8 hectare groot met 3 vijvers en een dierenweide...en een bloemenpark...ik ga daar foto's kunnen trekken, niet te doen!
Een ruime living met open haard, kleurenTV, HIFI en video.
Een volledig ingerichte keuken met electrische kookplaten, koffiezetapparaat, diepvries, ijskast, microgolfoven, vaatwasser.
Er staat een wasmachine en een droogkast.
5 kamers hebben een dubbel bed, waaronder één ook met 2 bij mekaar horende bedden.
1 kamer heeft 2 stapelbedden en er is een kinderbedje.
We gaan de oudste kids in 2 tenten verdelen...één met 3 meisjes en één met mijn 2 boys.
2 badkamers, één met wc en nog een aparte wc.
Er is een terras met tuinmeubels en een BBQ.
Er staan fietsen en mountainbikes te huur.
In het souterain staat een biljarttafel en een kickertafel.
Een zwembad van 12 op 5 meter.
Een droomvakantiehuis dus, als we alles mogen geloven.
Gisteren was het woensdag en ik ging dus rond 19u naar de overgebuur, die alles ging regelen.
Hij was nog niet thuis, maar hij had tegen zijn vrouw gezegd dat hij nog ging bellen.
Ik heb hem niet meer gehoord, ofwel hebben we de bel niet gehoord, want die rinkelt niet hard genoeg.
We moeten daar eens naar kijken, want dat kan niet meer zijn.
Hoopt eens met mij mee dat alles geregeld is...please!!!

Zaterdag zijn we met ons viertjes naar de cinema geweest naar 'Aliën VS predator 2'
Een prachtige en spannende sience-fictionmovie.
Jullie zullen de Aliënfilms wel kennen, met sigourney Weaver.
En Predator 1 met Arnold Swarzenegger...of den 2 met Danny Glover.
Ze hebben dan 'Aliën' met 'predator' gemixt en daar is een keigoeie film uit gekomen...'Aliën VS Predator 1'
Den 1 is wel beter, omdat er meer feeling in zit, meer spanning, meer verhaal en zelfs humor.
De gevechten tussen de monsters zijn overzichtelijk, zelfs met slow-motion, hoe zo'n Aliën door een predator door een kamer wordt gezwierd en tegen de muren wordt geknalt, da's echt de max.
In deze film mis ik dat wel.
Veel close-ups en donkere shots.
We hebben den 1 op DVD staan en ik denk dat we den 2 ook wel zullen kopen, ook al blijft de eerste film onze favoriet.

Mijn make is gisteren op tram 6 gestapt.
60 jaar is ze geworden...een mooi rond getal!

Mama
je bent nu 60 jaar
en dat willen we vieren.
We zitten nu allen klaar
om je te plezieren
We gaan je met kusjes overladen
en knuffels om het meest
Je gaat in onze liefde kunnen baden
het wordt een supergroot knalfeest!
Een heleboel kadootjes en lekkere taart
zullen we meebrengen voor jou
Mama, je bent het miljoenen keren waard...
we houden héél véél van jou!

HIEP HIEP HOERA VOOR ONZE JARIGE MAMA!

Zelfs op mijn vrije dagen heb ik het te druk!
Ik was 2 dagen thuis vandeweek en ik had woensdag met een vriendin afgesproken die ik in geen jaren gezien had.
Ze had mij een brief geschreven voor de verhuis, maar die was ik natuurlijk kwijt geraakt en ik heb ernaar gezocht, omdat zij ondertussen verhuist was en ik wilde haar een kerstkaartje sturen.
Ik vond de brief in één van mijn dozen op de zolder...dozen die nog niet waren uitgepakt.
We telefoneerden naar mekaar en spraken af.
Ik heb met Ilse in de klas gezeten in de verpleging.
Ook zij is op latere leeftijd beginnen studeren en is nu verpleegster, en ze is nog 5 jaar ouder dan mij, dus je ziet...nooit niet te oud om te leren...zelfs niet om te studeren en tussen de jongere studenten te vertoeven.
Het begon al goed...Giovanni kwam meer dan een half uur later van school en we moesten er om 13u zijn.
Ik belde hem en hij was onderweg, maar hij was een pakske friet gaan eten bij ne kameraad.
Normaal moet hij mij smssen als hij later gaat zijn en dat deed hij niet.
De dag ervoor stond het hem feitelijk al niet aan, want ik sprak af op een dag dat ze op de pc of ps2 spelletjes mogen spelen.
Ik was razend, want hij wist dat we om 13u bij Ilse moesten zijn en dat zij voor eten zou zorgen.
Ik ben in een collére zonder hem vertrokken, met enkel Marnick.
Ik had terug een code op zijne pc gezet en de bakjes van de playstation meegenomen.
Ilse wist dat we later gingen zijn en ze wist de reden...maar da's wel afrontelijk, zenne!
Ilse had spaghetti gemaakt en soep en na het eten ging Marnick beneden voetballen met haar zoon Nick (13 jaar)
Ze kennen mekaar nog van toen ze kleintjes waren...we zijn ooit samen naar de zoo geweest en de boys zijn er eens blijven slapen toen ik naar een trouwfeest moest van een neef van mij.
Nick is ook naar het verjaardagsfeestje van Marnick gekomen, en dan zaten we op school in een andere groep de volgende jaren en was het kontakt wat verminderd.
Ze zitten wel in dezelfde school, Nick in de handel en Marnick nog in het lager onderwijs.
Nick en Marnick kregen last met de onderbuurvrouw, die gewoon hun bal afpakte en ermee dreigde dat ze ervoor zou zorgen dat ze zouden moeten verhuizen...en die woont daar pas een maand.
Nick komt anders bijna nooit buiten, dus was Ilse in alle staten, hé!
Wij hebben gelukkig betere buren, amai!
Hoe het afgelopen is weet ik niet, want Nick moest gaan trainen voor competitiezwemmen en wij reden dan naar huis.
Ik ontdekte dat ik Giovanni zijne pc was vergeten uit te zetten en die had vrolijk spelletjes zitten spelen.
Ik was nog kwaad voor hetgeen hij mij gelapt had en dan dit...die is nu dus goed gestraft, hé!



Ik had mijn mooiste natuurfoto's naar foto.com gestuurd om een album van te laten maken, maar die is serieus tegen gevallen!
De foto's zijn donkerder geworden, de kleuren veranderd en er zijn strepen op sommige foto's te zien.
Je moet dat op voorhand betalen, dus stuur ik een mail met de vraag om mijn geld terug te storten, waar ze reclame over maken 'niet tevreden, geld terug'.
Ze vergeten er wel bij te zeggen dat je wel eerst het bewijs moet leveren dat het album niet goed is, dus moet ik daar foto's uit scannen en samen met de originele doormailen.
Ze zullen morgen eens rap ne mail gaan krijgen, zie!
Ik stuur dat album terug en ze moeten voor mij geen album meer maken, da's gedaan!
Het papier is ook trouwens veranderd van kwaliteit en de foto's trekken op niks!
Ik ging naar de fotowinkel achter een fotoalbum om de rest van mijn 624 foto's in te plakken, want ik kwam niet toe
Ik sprak de verkopen aan ivm fotoalbums en er lag enen in zijne winkel, op echt fotopapier en je kunt de achtergronden zelf kiezen, echt de moeite.
De prijs is er natuurlijk ook naar, maar dat heb ik er dan wel voor over.
Photo to album noemt dat...ik ben eens crieus!
Ik heb al wel foto's gaan trekken, deze keer van de kerk van Puivelde waar make woont.
Die zet ik één van dees wel op mijn blogske.
Nu ga ik mijn beddeke in, want ik ben moe, drukke werkdag geweest vandaag!
De zieken zijn genezen en de sfeer is nu beter, dus dat komt wel slim...gelukkig!

Het is hier weeral druk geweest, maar da's geen nieuws, hé!
Wim is naar Marnick zijn school geweest vorige week, want die vertrekt in maart op sneeuwklassen en ik voelde mij dan niet al te goed.
De vrijdag hadden we ons jaarlijks personeelsfeest, maar er gingen slechts 5 van de 14 collega's mee, waaronder ik...(als 't te feesten is, dan ben ik erbij )
We moesten allen een stukske toer doen, behalve degene die niet gingen...die deden een volledige toer, omdat we er al van 's middags moesten zijn.
De dag ervoor waren er wel weer strubbelingen, omdat het aan onze oren gekomen was (via een patiënte) dat degene die niet meegingen wél iets gingen gaan eten samen en dat stond ons niet erg aan.
Naar 't feest komen ging niet, maar iets gaan eten ergens anders dan weer wél...zonder ons.
Vooral één collega was er niet over te spreken en ze weende zelfs.
Zij wil de groep bijeen houden en dacht dat daarmee groepjes zouden ontstaan.
Eén van de collega's die zouden gaan eten was op den bureau en we hebben haar daarover aangesproken en ons gedacht gezegd.
Het was hun bedoeling niet om achter onze rug samen iets te gaan doen, maar ze moesten dingen bespreken in verband met de fuif die ze op 22 februari gaan organiseren.
Maar alléé, da's uitgepraat en achter de rug.
De collega waar ik mijn gedacht tegen had gezegd toen ze die laten weigerde te doen, kwam mij thuis ophalen en we zagen 2 andere collega's in de Tempolunch te Temse, waar we een broodje aten.
De collega die zo lang afwezig was geweest door dat accident, ging ook mee.
Zij reed met een andere collega mee die van Beveren moest komen, zij woont te Melsele, dus spraken zij met mekaar af.
Onze vijfde collega, één van onze drie mannelijke collega's, moest eerst nog iets met zijn dochter gaan doen en kwam met zijn privé-auto naar Deinze.
Ik vond het een goeie gelegenheid om eens met mijn collega over het weigeren van de laten te doen, te spreken, want het was nog niet uitgepraat.
Zonder ruzie te maken en zonder tussenkomst...gewoon op ons gemakske.
Ik begreep haar ook wel, eerst moest ze de laten doen, dan de vroegen en dan toch weer de laten...dat ze gene jojo is kan ik verstaan...maar ik zou toch de laten hebben gedaan en mijn hoofdverpleegster achteraf gezegd hebben dat ik gene jojo ben...dan bleef het tussen hen en werden wij er niet bij betrokken...nu moesten we elk een stuk laten doen na onze vroegen...en dat op een vrijdagavond!
Enfin...het eten viel beter mee dan de andere jaren.
De menu is in Franse stijl...eten mooi voor het oog, maar het vult de maag niet.
Ik heb het voorgerecht gemist, doordat ik buiten een sigaretje stond te roken, maar de rest viel goed mee...niet om over naar huis te schrijven, maar ik had tenminste uitgebakken vlees...en dat had niet iedereen.
Vorig jaar was het voorgerecht en dessert nog bevroren, en we kregen ooit vis dat lag te zwemmen in den azijn.
We kregen speechen te horen, nogal langdradig...en een filmke van een advocate die ons het justitiepaleis liet zien en de vrederechter, waarmee we in contact zouden komen bij teveel drinken, en daarna nog een saaie speech van haar...jongens toch!
We kregen tijdens het eten een soort idool 2008...we moesten jurileden spelen en een favoriet kiezen uit 4 zangers en zangeressen, mensen die bij ons werken.
Een dame die bij te thuishulp te Lokeren werkt heeft gewonnen...ze had een mooie soulstem en we hadden op haar gestemd.
Dan zagen we een optreden van 5 mannen van de marketing die op de pc een song in mekaar hadden gestoken...in het zwart gekleed en een zwarte zonnebril, met achter hen hun clipje...dat was echt goed.
De verassingsact was ene Willem of William, ik weet het niet juist meer, ene met een keigoeie stem.
We hebben ook gedanst en ik leerde mijn collega beter kennen die dat accident heeft gehad, het was haar eerste personeelsfeest, echt een toffe!
We waren om 21u weg, omdat ik en een andere collega de vroegen hadden en een andere de laten, maar we hebben ons héél goed geamuseerd...effe stoom afgelaten!
Vandaag was ik thuis en ik ben met make naar het restaurant gegaan waar we onze verjaardag gaan vieren.
Dat zal ook in februari zijn, ikke 40 en make 60.
We hebben dan een croqueske gegeten.

Ik en Marnick zijn eens een keertje naar Lokeren geweest in de zomer van 2007 en we zagen deze schattige eendjes...mama eend en haar jonkske.
Er kwam ook een mooie poes naar ons, die we natuurlijk hebben gestreeld...we konden er bijna niet meer van weggaan.
De tweede foto heeft Marnick getrokken...ook een klein fotograafken, hé!
Hij zou ook graag een digi willen hebben, maar hij zal moeten wachten tot hij ooit een eigen PC heeft, of mijn schijf komt nog voller te staan met foto's dan nu voor 't moment.
Ik heb al de helft van de foto's laten ontwikkelen, en dat zijn er...verschiet niet hé...624!
Wél met een 50-tal dubbele voor make en Wim zijne pa, maar toch!
Ik heb er nog over de 600 opstaan...buiten die natuurfoto's...ook nog eens over de 200, maar daar ga ik een album van ontvangen.
En dan kan ik mijn schijf wat leeg maken...'t is nodig, amai!

Ik zet er mijn foto's van de sneeuw op.
De eerste foto is de 19de december getrokken en dat was 's morgensvroeg...rare zon en lucht, hé!
Die foto is onder de baan getrokken tussen Stekene en Moerbeke-Waas. 
De laatste foto is ook precies 's avonds getrokken, maar die is 's namiddags getrokken op den 21 ste december.
Die en de andere foto's zijn niet ver uit onze buurt getrokken, aan appartementen te Sint-Niklaas waar zich ook een vijver bevindt.
De vijver was bevroren, maar geen 'dancing on ice' daar...de eendjes zaten in een ijsvrije zone te zwemmen en te ploeteren.
Ik heb geen foto's van hen getrokken, maar wel eentje van hun 'poot'-afdrukken.
Ik heb nu geen foto's meer...ik zal dus weer eens op pad moeten gaan...maar wanneer, hé!
Jullie zullen dat dan wel direct te zien krijgen.

Dat heb ik gehad en dat was echt nodig...ontspanning!
Ik had de laten dit weekend...en de zaterdag viel wel goed mee.
Ik kreeg foon van Wim, omdat de buren op mij aan't wachten waren...we hadden een kerstboomverbranding in onze wijk.
Ik deed een patiënt die s'nachts durft bellen als laatste en ik vroeg om liefst voor 22u te bellen, of vanaf 6u, omdat we geen nachtdienst doen.
Een collega was er de vrijdagavond 23u30 nog naartoe gemoeten.
Ze had de vroegen gedaan, dan een stuk laten, en dan werd ze nog eens rond 23u30 opgebeld om naar die patiënt te gaan, zeg!
We staan na de laten wel van wacht, maar da's voor echt dringende zaken...die patiënt heeft dat niet door.
In de kliniek heb je ofwel de vroegen, de laten of de nacht...ik werd zaterdagmorgend om 6u15 opgebeld door de wacht voor die patiënt, terwijl één collega van de vroegen dan van wacht staat...degene die de laten doet normaal niet, maar de collega pakte de foon niet af en dan belde ze mij maar op, tof zenne!
Dan had ik de laten en dan stond ik ook nog eens van wacht.
We moeten wel niet naar die patiënt gaan als die s'nachts belt en dat hebben we hem duidelijk proberen te maken.
Het was volle bak in de wijk, nieuwe buren leren kennen en plezier gemaakt met de gekende buren.
Eerst werden er kleine bekertjes jenever geschonken, maar hoe later dat het werd, hoe groter dat de bekers werden.
Na 22u ben ik ook wat meer beginnen te drinken en ik was samen met nog veel buren zat dat was jaren geleden.
Rond een uur of 24 zijn we naar huis gegaan, omdat enkele buren vandalenstreken kwamen melden.
Mijn autoband stond plat, die van Wim ook en zijn zijspiegel was eraf geklopt.
Ook bij overburen en bij andere was hun brievenbus uit de grond getrokken of stond er een bloempot op hun auto.
De politie is nog bij ons langsgeweest, maar ik was niet meer in staat om een verklaring af te leggen, amai!
Ik lag dan al in mijn bed en alles tolde!
Ik werd rond 5u wakker en dan was Wim nog altijd beneden met de boys aan't babbelen...ook hij was goed zat en het duurde nog een tijdje eerdat zij in hun bed lagen...en sanderdaags konden ze er niet uit, hé!
Ik wel zenne en ik was gelukkig niet ziek.
Mijn ene collega die de vroegen had, belde mij op en ik lag dan nog in mijn bed, rond 9u30.
Ze was door die patiënt die altijd s'nachts belt, verweten voor 't vuil van de straat.
Hij eist dat we direct bij hem zijn als hij ons opbelt.
Hij had ook die van de wacht verweten.
En hij wilt dat we op vaste uren komen, maar dat is onmogelijk bij de thuisverpleging!
Enfin, ik begon aan mijne laten en die begon al goed.
Ik kwam bij de patiënte waar ik al eens wrevel heb gehad met haar zoon.
Zijzelf is superlief, maar die zoon verwijt ons altijd vanalles als er bezoek bij is.
Enkele collega's zijn bang van zijn honden en er is gevraagd om die weg te doen als wij komen.
Ik wachtte dus efkes, zodat hij zijn honden kon wegdoen, maar hij zat in een doos papieren te zoeken en hij bleef dat doen.
Ik weet dat we het recht hebben om onze rug te keren en weg te gaan, als hij niet doet wat we vragen ivm zijn honden, maar ik ging toch binnen (ik ben niet bang voor die honden) en zei wel dat er collega's zullen zijn die dan weg zullen gaan...geen reactie!
Ik hoorde hen wel tegen mekaar brabbelen terwijl ik de trap op liep naar de patiënte die al in haar bed lag.
Toen ik terug naar benden kwam om het gerief terug te leggen, waren de honden nog altijd niet weg, dus herhaalde ik mijn woorden.
Ineens schiet zijn vriendin uit (van haar zijn we dat niet gewoon) "da's altijd iets met die verpleegsters!"
Hij reageerde erop en verweet ons vanalles...ik heb niet alles verstaan.
Dan brak er iets bij mij en ik zei "houdt u maar in zen gij, want gij vernedert ons al genoeg elke keer dat er bezoek is. We verdienen wel meer respect, zenne en nie gelijk da gij ons behandelt!"
Ik keerde mij om en was weg, voordat ik helemaal ontplofte.
Ik was al in de gang als ik hem hoorde roepen dat hij naar gent ging bellen.
Ik riep "Doe wa ge nie laten kunt, jong!" en was weg.
Ik belde het wel door naar mijn hoofdverpleegster en zei dat ik echt kwaad was, omdat ik en al mijn collega's daar al vanalles hadden moeten slikken, en ge moet dan vriendelijk blijven...ik was dat beu en ik schoot ook uit!
Ze gaf me nog gelijk ook!
Ik deed wat al de anderen al lang hadden willen doen...en hij staat in Gent gekend als een héle moeilijke...we moeten ons toch ook niet laten doen, hé zeg!
Ik vertelde haar ook dat mijn collega s' morgens door die andere patiënt verweten was en ze ging er eens met de zorgbegeleidster over praten.
Hij heeft voor den bond gewerkt en denkt dat hij nu alles voor heeft op andere patiënten, maar dat kan niet...we komen er al dagelijks 4 keer.
Tegen mij heeft hij er niks over gezegd, zelfs niet veel toen ik hem erover vroeg.
Hij's echt grof geweest, mijn collega moest haar mond houden, dat zei hij haar gewoon vlakaf en de tranen stonden in haar ogen!
Toen ik mijn collega later aan de lijn had, zei ze dat hij wel supervriendelijk was toen ze daar voor de tweede keer binnen kwam...hij zei zelfs 10 keer dat ze bedankt was...hij zal wel geweten hebben dat hij te ver is gegaan.
En ook dan heb ik gaan nachtelijke foon gehad...sjans!
Ik had dus zeker en vast ontspanning nodig!
Ik ben naar mijne maat Vic gegaan vandaag...dat was al véél te lang geleden, en hij was echt blij om me te zien.
Het werd ook eens tijd, want op 1 januari was hij jarig.
Ik ken Vic al zo'n 7 jaar, toen ik in mijn derde jaar verpleging bij 't wit-geel kruis op stage stond.
De begeleidende verpleegster was een echte toffe...ik heb daar plezier mee gehad, hé!
Een toffe stage meegemaakt en daar ne vriend aan overgehouden.
Ik heb met Vic veel bijgepraat en ook met zijn zus waar hij bij inwoont...'t was plezant!
Ik ben morgen ook thuis (hopelijk), maar dan gaan ik en make naar de kliniek, mijn pit gaan bezoeken...de moeder van mijne pa.