Ik belde vorige week naar gerrit om te informeren wanneer onze trap zou arriveren. Ik schatte ergens in de eerste of tweede week van mei, vermits men op 11 mei is komen opmeten en je 6 tot 7 weken moest wachten. Omdat gerrit mij al eerder aan het lijntje had gehouden met het opmeten van het trappengat, had ik niet veel vertrouwen meer in die gast, dus belde ik. Hij zei "Je gaat eerst een brief naar huis krijgen. Wanneer je die ontvangt, bel je maar eens terug, dan kunnen we een datum afspreken voor het plaatsen van de trap, maar dat zal in de derde week van mei zijn." "Zo laat, Gerrit? Volgens mijn berekening moet dat toch de...blablabla..." "Nee, het wordt geteld vanaf de datum dat de papieren binnen zijn, dus vanaf de 26ste" Alléé, ik dacht dat hij wel gelijk zou hebben, het is tenslotte toch zijn werk. We hadden nog geen brievenbus en vermits Roger (make's vriend) een zelfgemaakte in den unox te koop aanbiedt, hebben we die maar voorlopig (na het te vragen) vooraan gezet, om die brief die volgende week zou komen, te kunnen ontvangen. Ik ben dus vanmorgen aan mijn toertje bezig en zat in belsele, tot ik plots een foontje krijg. "Mevrouw, wij zijn van de firma...en wij komen uw trap leveren, Destelwijk, waar is dat juist? Onze GPS kan het niet vinden." IK VIEL UIT DE LUCHT...niet omdat onze wijk niet door dat apparaat te vinden is, kan ook niet, 't is een nieuwe wijk...maar WIJ WISTEN VAN NIKS! Onze trap??? Komen leveren??? Nu??? Help!!! De deuren waren vast en die mannen zaten al in Temse, die bewuste firma is in Bornem. Ik belde mijn hoofdverpleegster "Ik zit met een klein probleempje!" Ik leg het haar uit...deur vast...ik moet naar daar...die mannen binnen laten. Enfin, voor haar niet erg, maar ik zou wel later zijn bij mijn patiënten. Ik mocht anders een collega bellen die dan zou komen inspringen. Ik naar den Destelwijk, ik zie diene kamion met onzen trap daar achterin...ik deed teken naar die mannen om mij te volgen en dat deden ze uiteindelijk ook. Ze waren mij zo geconcentreerd aan 't volgen, tussen twee kamionetten in (ene met remork achter), dat zij bijna hun zijspiegel afreden. Ik liet hen binnen, deed mijn toer alleen verder in versneld tempo, ik smste Wim om na zijn werk naar ons huis te gaan en ging na mijn werk gaan kijken. We geraakten aan de praat met de buren naast ons, zij wonen er ook al een aantal maanden. We gaven hen een rondleiding en kregen zelf ook één in hun huis. Wim moest de voegen van de garagevloer stofzuigen en ik ging samen met de boys nog eens gaan zien.
Wij zijn bij ROMX en BEN blijven logeren, dan hebben we al dikwijls gedaan, en we hielden het rustig. Ben nam dat nogal letterlijk, hij was in slaap gevallen, terwijl ik en Romxke aan de pc zaten te tokkelen en hij met Wim TV zaten te zien. En ik heb er stiekem een foto van genomen, haha! Ben...ge kent mij, hé!
Zoals ROMX het zo schoon zei "de echte star's staan niet aan de hemel, maar..." op het podium!!!!! Kijk maar naar de foto...de STAR's IKKE, VEERLE, ROMX, FRIEDA, CORRY en ROOSJE. Dat was de mooie afsluiter van deze avond, na al dat dansen, zweten, drinken, zingen...eindigde het laatste lied op het podium. Maar wat dacht je, dat dit het einde van ONZE avond was?...MOOI NIET! We hadden dan wel gene muziek meer, maar wel nog een hele hoop chetonnekes. Ik en Veerle gingen altijd om den drank...we hebben eens lief in die garcons hun ogen gekeken en we kregen nog te drinken, hoewel de bar al werd afgeruimd. We hadden dan NOG chetonnekes over, die gaven we als dank aan hen, zij mochten iets drinken op onze kosten, we konden er niks anders meer mee doen. Die kontent, natuurlijk. ROMX ging ook naar hun tafel, zij kreeg ons aan't zingen en die garcons ook, haha...da's een echte, zenne! Dan zeggen ze van mij dat ik een zot geval ben, maar dan ken je haar niet! Oesje, ze zal dit lezen, dan zal ik mij maar koest houden...is lief bedoelt zen zoetje, haha! We hebben daar nog meer dan een uur gezeten en we bleven als enige tafel over. Er is wel ook iets verschrikkelijks gebeurt die avond, een chatster SACA (Ingrid) die ik via ROMX ken, is opgehaald door een ambulance en naar het ziekenhuis gevoerd. Ben is constant op de baan geweest, om haar vader te gaan verwittigen, hij's ook in het ziekenhuis geweest. Ik hoop dat het nu beter met haar gaat. Wie er ook van de chat was die ik al eerder op een meeting samen met ROMX leerde kennen is GYPSY en hij heeft ook een blog. We kregen honger en zijn een pakske friet gaan eten. Ikke, Wim, Ben, Romx, Frieda, Roosje en Veerle...totin de late uurtjes!
Aan onze tafel zaten zijn GROOTSTE FANS, zie maar hoe wij hier aan 't meezingen zijn en rechtop applaudiseerden telkens hij een lied gezongen had. Op de foto: VEERLE, ROMX en ikke
Ook FOLIEKE (chatster en blogster) en haar ventje kwamen aan onze tafel zitten. Ze heeft mij de naam van haar blog gezegd, ik dacht 'lieke's thuishaven', maar ik vind het niet. Als je dit leest, meisje...zeg het mij dan nog eens ne keer, want de dees heeft dat weeral vergeten, zenne. Echt een plezant koppel!
Eén blogster moest ik extra in de gaten houden. Zij schoof alsmaar dichter naar Wim en was kwaad op ROMX toen die tussen haar en mijn ventje dierf gaan zitten. Juist...ROOSJE! Ze ging ook dikwijls met mijne Wim gaan dansen en ze maakte Sonja ook wijs dat Wim haar nieuwe vriend is. En die speelde dat spelletje zelfs mee, zeg! En jaloers dat ze was als ik eens met hem ging dansen...jawatte zeg! Maar alléé, ze heeft hem eens gebezigd voor een avondje en op 't einde heb ik hem toch (gelukkig heelhuids) terug gekregen, haha!
ook LANA was met zijn lanamobiel tot in Oostende geraakt. Die kan tetteren, jong...en dan zeggen ze dat vrouwen viswijven zijn, haha! En zoals altijd, weer aan tafel met een hele hoop vrouwen. Ook RIBBEDEBIE kwam eens naar onze tafel. PALSON (Sonja) ook, maar ik heb haar niet gezien, ik zat weer met mijn gedachten ergens anders ofwel was ik naar LANA zijnen uitleg aan 't luisteren, ik weet het niet. Daar heb ik dan ook weer spijt van, hé! Er waren nog een heleboel bloggers, mensen die mij waarschijnlijk wel hebben herkent, maar ik hen niet. Er waren ook veel chatters die ik niet kende, je kon moeilijk zien wie een blogger en wie een chatter was. Hoewel, Sonja zou ik toch wel herkent hebben.
Mijn vriendinnetje ZUS53 zat spijtig aan een andere tafel, bij JEAN, BETTY, OPAPAT, ROOS, MIEKEMUIS en vriend, MAY, LEENTJE (Wist ik achteraf pas), JOSKE( trekhaak, wist ik ook niet) en nog andere bloggers. Ze is wel eens naar onze tafel een bezoekje komen brengen en ik was dan toch kontent.
Ik, Wim, Romx en ben hadden een tafel gevonden vlak aan de danszaal. Vermits wij wilden dansen, leek dat ons een ideale plaats. We waren wel de anderen kwijt geraakt. ROOSJE, VEERLE (schoondochter van Frieda) en CORRY zaten in het auditorium. FRIEDA, COOLTJE (Rita) en den LANA (Eddy) wilden de zeelucht gaan opsnuiven...en die bléven maar weg, zeg! Dus gingen ik met ROMX een broodje gaan eten, we hadden al honger. Ondertussen hielden de mannen de wacht aan onze tafel. Toen wij terugkwamen, gingen zij gaan eten...aflossing van de wacht. Het auditorium liep leeg en dan hebben wij wel 100 keer moeten zeggen "die plaatsen zijn bezet". De groep was dan eindelijk kompleet en de broodjes die wij kregen, werden verorberd (hoewel), wij vonden die toch niet zo jammie! Ik nam dan ondertussen wat foto's van ons gezelschap. Op de foto: CORRY, COOLTJE en FRIEDA
JEAN bedankte MAY achteraf voor het geschenkje. Tegen mij zei hij dat we nog wat te verwachten hadden "wacht maar op het blog!" Alléé, wat hebben wij dan gedaan? Mijn naam is haas! Dan geeft ne mens al eens een kadootje...amai zenne...hihi Ik gaf JEAN zijn prijs van mijn prijsvraag, 2 chetonnekes om iets te drinken op mijn kosten. Hij had gezegd "dat gaat je veel geld kosten!" dus dacht ik, die gaat mij nog om chetonnekes komen vragen, ik zal mij maar wat wegsteken. Maar nee...ik kwam er nogal goedkoop vanaf, zelfs die 2 had ik niet moeten geven. OEF! (haha)
Wat later hoorden we van MAY dat JEAN gezien was en of we naar de inkom wilden komen. Ook OPAPAT was aldaar, dus konden wij ons geschenkje afgeven, ikke, MAY en FRIEDA. Het idee kwam van MAY, als gevolg op een opmerking die ik had gemaakt over de kledij die JEAN droeg tijdens zijn parachutesprong uit een vliegmachien om zich te vervoegen met zijn bruidje OMA...euh...OPAPAT. Wij vonden dat hij zich toch wat deftiger moest kleden om naar Oostende te komen. Het zou anders nogal een schande zijn geweest! Daar hoorde ook een felicitatiefoto bij, natuurlijk. Het koppeltje stond daar met het hoofd in de wolken (alhoewel, zou ook rook kunnen geweest zijn van de JEAN zijn sigaar...haha! Ik kreeg ook mijne prijs van JEAN van zijn prijsvragen...een fles PINEAU des CHARENTES, speciaal voor mij gaan kopen! MIEKEMUIS was samen met haar vriend, BETTY en JEAN binnen gekomen na ergens met hen te zijn gaan eten. Zij heeft haar prijs (2 flessen champagne) nog niet gekregen. Bleek dat de bestellingen van de wijn en andere dranken niet op tijd waren gearriveerd ten huize Peeters. We hadden dan een plezant gesprekje, echt sympathieke mensen.
Wim moest eerst gaan werken op de dag van het sennet-feest. Hij kwam om 12u thuis en maakte zich klaar (eten, sigaretje en douche)...anderhalf uur later (heeft meer tijd nodig dan een vrouw, amai!) vertrokken we richting oostende. Wij reden eerst naar onze vrienden, ROMX (chatster) en haar ventje BEN die in Oostende wonen. Dan met de tram naar het casino, waar we hadden afgesproken met FRIEDA en MAY (Magda), want wij hadden een verrassing in petto voor de pasgehuwden OPAPAT(Patrick) en JEAN (la douce France) en we moesten nog het één en het ander afspreken. De eerste die ik zag was REDPOPPY die aan de inkom stond om de badgekes uit te delen. Ik werd ook gedag gezegd door ALEX, VLIEG, COWBOYKE en nog enkele bloggers waarvan me de naam ontglipt (sorry). Zij herkenden mij blijkbaar van de vele foto's die op mijn blog staan. Ik voelde mij al als een BV (haha). De eerste die we van het nieuwe gelukkige koppeltje zagen was OPAPAT die meteen mooie foto's van ons nam. Hij was daar samen met zijn echt vrouwtje ROOS. Op de foto van links naar rechts: FRIEDA, ikke, ROMX en ROOSJE (Lisette). Ik zag ook ZUS53 (Ann) met haar ventje, STEFFIE, CORRY, TINAATJE en nog vele anderen. Met ZUS53, CORRY en TINAATJE was het een blij weerzien (zoete inval).
Terwijl wij ons op het sennetfeest te Oostende volop aan 't amuseren waren (meer daarover later), is mijn broer aan het werk geweest. Hij heeft de badkamer gevloerd. Ik nam er een foto van, we mochten wel nog niet op de vloer lopen, die moet eerst drogen. Een deel van de garage moest ook nog gedaan worden, dat heeft hij bijgewerkt en de plinten ook. Mijn broer heeft dus heel wat gedaan in ons huisje. Volgende week komt hij nog eens terug op een avond. Dan zal hij waarschijnlijk de vloer opvoegen. Weer een stapje dichter bij de verhuis.
Mijn broertje is gisteravond samen met Wim weer aan het werk geweest. Wat heeft hij allemaal gedaan? De raamdorpels gestoken in de slaapkamers (dezelfde als in de badkamer), zo'n dorpel aan het bad, ene op de douchemuur, tussen de keuken en de berging en aan het ronde raam. Ik nam al een foto van het bad (toch deels), het moet natuurlijk nog worden afgekuist en met siliconen worden afgewerkt plus de vloer (gaat hij morgen doen, terwijl wij ondertussen gaan feesten). Dat wordt dus een mooie verrassing bij onze thuiskomst. Wanneer wij zondag gaan thuiskomen, zal dat...SPURTEN...naar den bouw zijn, denk ik! En dan om de boys naar mijn make en terug naar den bouw om ook hen te laten kijken.
Ik vroeg in een vorig artikel "moet er nog zand zijn?" Het antwoord was "ja". De goden hebben mij aanhoort...haha...banee, 't waren de goden niet, 't was den aannemer, onze metser die zijn werf-eletriekkast kwam halen en zei dat ze op andere verkavelingen de funderingen aan't graven waren. Hij zei "ik denk dat er voor iedere klant nog wel 3 kamions zand zijn, gratis zoals de vorige keer." Ik zei "o maar dat is héél goed, we hebben nog veel nodig. Dat mogen zelfs 4 kamions zijn ook." "Ik zal er voor zorgen!" zei hij al lachend en ik dacht 'ojee, ik ben precies wat stout geweest, ik krijg zand en ik vraag naar nog meer!' Heeft die daar toch wel voor gezorgd ook, zeker...haha.
Dit is de hond van één van mijn patiënten, samen met twee nesten kittens, 4 al enkele weekjes jong, 2 pas één dagje. Telkens er één van hun poezen kittens heeft, zorgt ook hun hond voor hen, hij wast ze, legt ze terug op hun plaats, speelt met ze. Zo'n taferelen zie je nog bij dieren, leven als kat en hond, zegt men dan. Dat spreekwoord gaat hier toch niet op, zenne! Bij de mensen dikwijls wel, het verdelen in kampen, de achterklap, de jaloezie, nijd, onverdraagzaamheid, ook te zien in Bloggenland. Toch zijn er ook nog mensen met dezelfde kenmerken als deze lieve dieren, Jean en Betty, Patrick en Roos, en vele anderen die hun huis open zetten om de vele binnengebrachte spullen te wassen en te strijken, Frieda zelfs ondanks lichamelijke en pijnlijke ongemakken. En al de mensen die zich hebben ingezet om deze spullen te vergaren...die mensen verdienen een DIKKE PLUIM! Ik kijk al uit naar morgen, om deze lieve mensen te kunnen ontmoeten, en om sommigen weer terug te zien. TOT MORGEN!
Gisteravond in 'koppen' gezien, toerisme te Tjernobyl ongeveer 20 jaar na de ramp. Zijn die mensen nu helemaal ZOT geworden of is het nu echt om de kick te doen...de echte 'ramptoeristen' die zich verkneukelen om het leed van anderen. Sensatiezoekers...ik kan er niet bij! In de reportage werden enkele Duitse toeristen gevolgd op hun rondreis te tjernobyl en omgeving. Rondom de kerncentrale is een sarcofaag gebouwd en men meet daar nog steeds een hoge hoeveelheid radio-activiteit. De waarden liggen rond de 92, normaal mag het maar rond de 28 zijn. Ze lieten prepiat zien, een spookstad. Een ijzeren kerkhof met machines, waar ze zelfs een waarde meten dat heel dicht bij de dodelijke waarde komt, en dat is rond de 700. De toeristen krijgen een warme maal opgediend, weliswaar bereidt met voedingswaren van buiten Tjernobyl. De dame die daar werkt zei dat ze er al zoveel jaren werkt (15 jaar, dacht ik) omdat de verdiensten hoog liggen, het dubbele tot 3-dubbele van een normaal maandloon, tussen de 200 en 400. Toch wonen er nog redelijk wat mensen in de omgeving van de kerncentrale, mensen die heimwee kregen naar hun verlaten huisje. Wat kost dit grapje...een dagtoer kost zo'n 300 per dag. Dat men zoiets zelfs DURFT doen, dat versta ik gewoon niet! Zijn die mensen dan niet slimmer? Er is wel steevast controle van het bestralingsgehalte van de toeristen. daar staat die gids op, je bent er vet mee als die boven het toelaatbare blijkt te zijn. JAWATTE!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Gisteravond in 'koppen' gezien, toerisme te Tjernobyl ongeveer 20 jaar na de ramp.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
