ik wil jullie laten kennismaken met een tante van mij, Berlinde. Reden is, dat zij hele mooie poezen verkoopt en ze haar neutrale kleurenpoezen wegdoet wegens voortzetting in collor point poezen. Is het geen schatje? (die poes hé, hihi) Ze heeft ook een eigen site waar jullie gerust eens een kijkje kunnen gaan nemen. Doen hé, is echt de moeite!
Ik ben nu iets aan het proberen. Mijn plaatjes bewogen eigenlijk nooit en mijn blinkende animaties blonken niet. Ik heb nu een tip gekregen van hoe het moet en hopelijk deed ik het goed. Duimen hé!
Mensenlief, nu hebben we wat meegemaakt! Dat geloven jullie NOOIT! Mijn vriend Wim en mijn 2 zoons (10-13) kwamen gisterenavond met de auto naar huis. We zaten enige tijd later gezellig TV te kijken, toen de telefoon ging. Wim nam op. "Meneer, het is de politie, reed u deze avond met een VW-golf vanuit de richting Dendermonde? Ja? Dan komen wij langs." Nog geen minuut later stonden zij daar effectief, met de hand aan de revolver, kogelvrij vesten, walkietalkie's, alles erop en eraan. Drie agenten gingen naar boven (belle-etage, living boven) en vier in reserve onderaan de trap. Mijn vriend vroeg natuurlijk of hij iets verkeerds had gedaan. Toen scheen hij met een zallamp op het speelgoedgeweer van mijnen oudsten dat op de tafel lag en vroeg hij "lag dat geweer daarnet in uw wagen?" En dan viel onze euro natuurlijk hé! Ik had wel al 100 keer tegen mijn boys gezegt "leg je geweren nooit in het zicht" maar tja...met alle gevolgen vandien. Een bezorgde en plichtbewuste burger had de politie gewaarschuwd voor het 'GEVAAR'. Enfin, het backup-team dat paraat stond voor een eventuele 'INVAL' werd afgeblazen. Mijn zoon kreeg een serieuze preek en kwam er met de schrik en knikkende knieën vanaf. Het gezegde 'de politie is er nooit als je ze nodig hebt' daar geloof ik niet meer in zenne, amai!!!!!
Ik keek vandaag naar mijn foto's van toen en ik kon er echt niks aan doen maar in mijn hoofd dwarrelde vragen hoe kan ik de tijd vertragen?
Je komt plots tot het besef dat je verandert in reliëf dat we veranderen met de jaren als we zien hoe we vroeger waren
Maar veranderen doen we allemaal en ieder van ons heeft zijn verhaal verhalen uit het dichte en verre verleden herinneringen die we koesteren in het heden
Dan zeg ik meteen, en het is een cliché maar het houdt ons wel jong, happy en tevree je zal denken, ik weet wat ze bedoelt inderdaad, je bent zo jong als je je voelt.
zelfgeschreven gedicht: het meisje in de bruidsjurk
Er was eens een meisje dat trouwen wilde ze zorgde dat ze haar centjes niet verspilde ze keek naar de winkels met elegante bruidsjurken en liet bij de drukker haar kaartjes al drukken
Ze telde de maanden, weken, de uren het zou toch zo lang niet meer duren dat ze trouwen zou met de man van haar dromen ze verlangde al naar de dag die zou komen
Het feest werd al voorbereid zij werd voor het huwelijk ingewijd De familie begon er zich mee te moeien "koop uw bruidsjurk, gedaan met stoeien!"
Het meisje dat eerst zo naar het feest uitkeek werd plots helemaal bleek Ze begon te twijfelen en stelde zich vragen Zal hij mij liefdevol over de drempel heen dragen?
Zal hij de man zijn die mij nooit zal verlaten? Die me zal begrijpen en met me zal praten? Zal hij mijn liefde waard zijn en mijn vertrouwen? Zal ik het mij nooit of te nimmer berouwen?
Dan kwam de dag...het meisje in haar bruidsjurk de mensen rond haar deden zeer druk Het moment aan het altaar was aangebroken ze werden door de priester aangesproken...
De twijfel was verdwenen, ze begon te wenen ze was dan toch in haar bruidsjurk verschenen Ze werd met veel liefde over de drempel gedragen en was alles vergeten toen ze in elkaars armen lagen...
Wat een weer vandaag, en alsof dat nog niet genoeg was...had ik ook nog eens een lekke band! Maar een doehetzelver gelijk ik ben, heb ik zelf de band vervangen. Ja mannen, dat lezen jullie goed...een VROUW die zelf haar autoband heeft vervangen. Moest dat net gebeuren tijdens mijn patiëntentoer natuurlijk en als toemaatje...een flinke regenbui op mij...man man man wat een weer vandaag! Geen kans om te drogen, dus heb ik de ganse dag kou gehad! En wat denk je? Geen enkele die vroeg of ik hulp nodig had. Die patiënte waar ik vandaan kwam...jaja ook een vrouw...deed haar regenjas aan en kwam me helpen! Pech pech pech...maar hulp onderweg!!!!!!!
Een Japanner en een Belg zitten in een café te praten over cultuurverschillen. Op een gegeven moment geeft de japanner de belg een klap in zijn nek. Zo'n minuut of 5 later staat de belg weer recht en vraagt wat dat in godsnaam moest voorstellen. "Dat is karate" zegt de Japanner "dat komt uit Japan" De Belg is kwaad, maar gaat toch weer aan de bar gaan zitten. EEn tijdje later geeft de Japanner hem een enorme heupzwaai. Kreunend en nog kwader staat de Belg weer recht en vraagt wat dat nu weer moest voorstellen. "Dat is judo, dat komt uit Japan" zegt de Japanner. De Belg heeft het nu behoorlijk gehad en loopt naar buiten. Een tijdje later komt hij terug binnen met een ijzeren voorwerp in zijn hand. Hij ziet de Japanner aan de bar zitten en geeft hem een enorme klap met het voorwerp. Na een half uur komt de Japanner een beetje bij en ziet de Belg staan. "Dat was de krik uit mijnen Toyota, komt ook uit Japan!"
Ik zoek naar woorden, naar het begin van woorden die vervloeien in een mooie zin Om te zeggen wat jij betekent voor mij jij laat mij zweven en ik voel mij vrij
Jij hebt geen woorden nodig om het mij te zeggen je hoeft je liefde voor mij niet uit te leggen Het is niet nodig, al die woorden ben ik bij jou, dan verlies is volledig het noorden
al zeg je geen woord, al ben je heel stil je dicht bij me hebben is alles wat ik wil Wij hebben helemaal geen woorden nodig alle woorden zijn voor ons totaal overbodig
En toch kan ik het mij niet laten met woorden te stoeien ze zachtjes vol liefde over mijn lippen te laten vloeien Bij jou voel ik mij goed, ik voel mij veilig de liefde die wij voelen, dat is mij heilig
1) Je per ongeluk je paswoord ingeeft in de microgolfoven... 2) Je in geen jaren "patiënce" hebt gespeeld met echte kaarten... 3) Je een lijst hebt van 12 telefoonnummers van een familie van 3 personen... 4) Je een e-mail stuurt naar de persoon van het bureau naast het jouwe... 5) Je reden om geen contact te houden met bepaalde familie of vrienden is dat ze geen e-mailadressen hebben... 6) Je je eigen oprit oprijdt en dan met je gsm belt om te zien of er iemand binnen is om de boodschappen mee uit je auto te laden... 7) Elke reclamespot op TV een website vermeldt onderaan het scherm... 8) Je huis verlaten zonder je gsm, die je de eerste 20, 30 of 40 jaar van je leven niet gehad hebt, is nu een reden om in paniek te raken en als een gek terug naar huis te keren om het verrekte ding op te halen... 9) Je s'morgens opstaat en eerst online gaat alvorens koffie te zetten...
STA JE ER WEL EENS BIJ STIL?
Ik wel, na het lezen van deze tekst...hoe de wereld veranderen kan...hoe een mens lijden kan...de vooruitgang...TJA!
Oef! weer thuis...na mijn grote tocht doorheen bloggenland, toch eerst even uitrusten en lekker iets eten...heb ik nu toch verdiend, is het niet? Samen met mijne lieve schat Wim en mijn 2 lieve boykes Giovanni en Marnick. Ik moet wel zeggen dat ik HELE MOOIE blogs heb gezien...proficiat aan jullie, blogvrienden! Wat ik ook heb gezien, zijn vele mooie buttons. VRAAGJE: Hoe komen jullie daar feitelijk aan? Ik zou dat ook wel graag willen hebben...das gemakkelijke om bij mij thuis te geraken en mij een bezoekske te komen brengen.
Jullie zullen het wel al op enkele foto's gezien hebben, maar wij zijn aan het bouwen. Een eigen stek...ons geluk kan nie niet meer stuk! Dat geluk wil ik nu met jullie delen. De raamdorpels steken er nu in en op 8 december de ramen. En a.s maandag de dakpannen. Dan is de ruwbouw winddicht klaar en kunnen we aan de afwerking beginnen. Er komt wel veel bij kijken, echt een organiseren, een foul-timejob om die aannemers op tijd naar ons huisje te krijgen...jawadde! Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte!
Een koppeltje is pas getrouwd en beleven hun eerste huwelijksnacht. Plots trok de man zijn broek uit met een streng gezicht, keek de vrouw aan en zei: "trek deze broek eens aan" Zij paste de broek en zei: " het gaat niet, hij is te groot" De man sprak door op strenge toon: "juist, als je dus maar onthoudt dat IK de broek draag en niet jij..." Meteen daarop trok zij haar slipje uit en beval de man het eens aan te passen. Halverwege zijn rechterbeen kreeg hij het slipje niet verder omhoog. "ik kan helemaal niet in jouw slipje" mompelde manlief. "juist" zei ze "en als je jouw houding niet verandert...dan blijft dat zo..."
WAT GEBEURT ER TOCH ALLEMAAL IN DE WERELD??????? Nu hebben we al een Franse revolutie in België, met brandende auto's en al!!! Bij Brussel, Antwerpen, Gent... En dan wel ZO DICHT in de buurt. In Sint-Niklaas, een sociale wijk waar ik en mijn collega's enkele patiënten hebben wonen. Wij komen er dagelijks, ook s'avonds als we de laatdienst hebben. Echt akelig!!!!!!!!
- Een exporteur die niks uitvoert - Een timmerman met plankenkoorts - Even iets kortsluiten met een elektriciën - Een restaurant voor het gerecht slepen - Een voetballer zonder doel in zijn leven - Een verdacht die niet zit en terecht staat - De curcus lassen voor beginners die is afgelast - Aan een verloskundige vragen of haar werk bevalt - Een spuitjunkie die om een bijdrage voor de armen vraagt - Een bamihap uit de Chinese muur proberen te halen - De dermatoloog loog dermate, dat zijn patiënten hem de huid volscholden
Enkele jaren geleden volgde ik een curcus om porseleine poppen te leren maken via de hobbyclub waar ik toen lid van was. Het poppenatelier was in Stabroek "living doll" en Mora gaf de curcus,een Engelse die terug naar Engeland is gegaan Deze poppen zij Raven en de bok Shivo, een zeer groot beeld dat nu midden op mijn kast prijkt. Raven was oorspronkelijk een Mexicaanse, maar ik maakte er een Indiaanse van.
Dit zijn 2 andere poppen die ik maakte. Baby Aaron en Bunny,een kleinere pop met konijntje in de hand. Ik weet nu een adres in Baasrode, iemand die ook een poppenatelier heeft met dezelfde poppen dan die dat Mora had.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben nu iets aan het proberen.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
