Ik ben naar het WK aan't zien, verlengingen zeg, Italië-Frankrijk momenteel nog 1-1. Er werden aan de voet van de berg met zijn leeuw, talrijke demonstratie's gegeven. We zagen een duel, de uitdager die de andere de handschoen tegen zijn gezicht sloeg, alles erop en eraan. En ook in groep, mooi met de tenten en den berg op de achtergrond.
Wim en de boys kregen uitleg over hoe alles in mekaar zit. Deze vriendelijke soldaat, die normaal Franstalig is (Waals), legde ons alles goed uit in een ietwat gebroken Vlaams.
Wij zijn een stukske van ons Belgenland gaan verkennen vandaag. We zijn naar Waterloo gegaan. Daar werden demonstratie's gegeven door de infantery van het Britse leger (allee ja), door een groep die de veldslagen tegen de Fransen (Napoleon) 1814) naspelen. Rond 18 juni zelfs met een 2500 man, artillery, infantery en ook de cavalière. Een soldaat schoot met een geweer op een bloemkool, zonder kogel, enkel geladen met buskruit. Er zat een groot gat in de kool. Dan schoot hij vanop een kortere afstand en de bloemkool vloog in honderden stukskes. Dus zelfs wanneer een geweer enkel met buskruit geladen is, kan je gewond geraken, te zien vanop welke afstand.
Deze foto geeft de werkelijkheid weer. Neen, de film was er geen met een fictief verhaal. Dit gegeven in je achterhoofd houdend, geeft je bijna de aandrang om te wenen. Het doet je meer meeleven met de acteurs. Je hebt er wel al eens iets over gelezen, maar wanneer je deze beelden ziet gaan je ogen toch wagenwijd open... Je staat er niet bij stil, maar 4 vliegtuigen werden gekaapt! De chaos en machteloosheid druipen van het scherm af. En je voelt jezelf ook machteloos. Ik ben er nog altijd niet goed van...
We zijn juist terug van de cinema, de Siniscoop te Sint-Niklaas. We zagen een zeer aangrijpende, waargebeurde film van Paul Greengrass (The Bourne Supremacy, Bloody Sunday). Het is een documentaire-achtige film, doordat er met kleine handheld-camera's werd gefilmd. Daardoor krijg je als kijker het idee dat je voortdurend midden in de actie zit. De film speelt zich grotendeels in de control centers af, de werkelijke kaping beslaat een klein deel van de film. Maar toch krijg je een meelevend en bloedstollend verhaal te zien dat je aan de stoel kluistert van begin tot einde. Ik werd er stil van...kippevel-effect...de moeite waard om te zien. Het verhaal, voor velen wel gekend: Amerika, 11 september 2001. Vier vliegtuigen worden gekaapt door terroristen. Drie van hen bereiken hun doel: Ze boren zich in de WTC-torens en het Pentagon en richten een ravage aan. Dankzij een aantal moedige passagiers zijn de kapers van het vierde vliegtuig minder succesvol. Alles is rustig wanneer vlucht 93 na drie kwartier vertraging eindelijk opstijgt in Newark. Eenmaal in de lucht wacht de passagiers en de crew een onaangename verrassing. Er zijn kapers aan boord die de controle overnemen. Een paar passagiers slagen erin familieleden aan de lijn te krijgen. Ze horen wat er gebeurd is met de andere vliegtuigen. En dan staan de angstige en vertwijfelende passagiers voor een zware keuze: Afwachten of ingrijpen?
In september komt er een nieuwe film uit van Oliver Stone. Over de aanvallen op de WTC-torens. Dan gaan we zeker ook gaan kijken.
Ik ben mijn zoon gaan laten inschrijven in het GTI te Beveren. Hij gaat daar in de klas 3 ET zitten, ElektriciteitsTechnieken. Die leerkrachten waren supervriendelijk. Het toeval wil dat nu net de leeraar aardrijkskunde Giovanni inschreef, zijn beste vak, haha! Ik heb die leraar al op de hoogte gebracht hoe hij het vorig en dit schooljaar heeft gedaan voor aardrijkskunde. Ook dat wij de laatste toetsen samen leerden, ik overhoorde hem, en dat hij de leerstof toen wel kende. Tot hij de toets voor zich kreeg, natuurlijk. Hij pastte ook een werkpak, veiligheidsschoenen en handschoenen. Zijn veiligheidsbril van vorig jaar is nog goed, maar zijn werkpak was in het VTS een soort overgooier en dat is daar niet toegelaten. We moeten ook de beste fietsroute zoeken van Sint-Niklaas (nabij 't hertjen) naar Beveren (Europalaan). We hadden wel dorst en zijn onderweg efkes gestopt om onze dorst te laven. En vermits mijn boys toch al grote tieners zijn, kregen ze ne kriek.
Ik ben een fervent WK-fan wanneer de rode duivels meespelen. Ik keek vroeger, in de jaren '80, met mijne pa naar het WK in Mexico. dat was mooie voetbal en ik kende de spelers met naam en toenaam. Het zwakt wat af bij het uitvallen van de Belgische ploeg. Ik weet nog goed dat ik in temidden van mijn examenperiode liever eerst naar de WK-matchen keek en dan pas begon te studeren. In mijn appartementje, ik woonde op gelijkvloers, had ik een vaas gezet met daarin de Belgische drie-kleur, zo trots als een gieter. Het luid meebrullen bij een goal, tot ergenis van mijn bovenburen, ben ik bijna zeker van. Ik keek in een café naar een groot scherm, samen met een vriendin van mij en nog vele fans, we wonnen toen en ik geloof dat het tegen Zweden was. Achteraf verloren we tegen Turkye, teleurstelling allom. Op de markt van Sint-Niklaas zagen we niet anders dan Turkse vlaggen, toeterende auto's en toch was er die sfeer. Nu heb ik slechts 2 wetstrijden gezien. Brazilië-Frankrijk en Portugal-Frankrijk. Omdat ik een fan ben van Zinedi Zidane en Henry. Ook omdat hun kieper zo ne goeien is Barthez. Hoewel...toch een foutje in de laatste wetstrijd...hij wist precies niet hoe de bal in zijn handen was gekomen. Nu zondag spelen ze tegen Italië. Wie durft er een pronostiek te doen? Ik hoop op 2-1 in het voordeel van de 'oude' Franse ploeg. Zidane die de beslissende goal maakt in de laatste 5 minuten met Henry als assist. En na het WK gaat hij naar 't schijnt met pensioen op 34-jarige leeftijd. Zou mooi zijn.
Wanneer men als gehuwd of samenwonend koppel een huis koopt of bouwt, zoals in ons geval...is er een heel groot nadeel dat wel degelijk op de loer kan liggen en als een clowntje uit een doosje tevoorschijnt kan komen. Men mag niet sterven...of de langstlevende betaalt zich blauw aan successierechten.
Netto aandeel: - Van 0,01 -> 50.000 = 3 % - Van 50.000 -> 250.000 = 9% - Meer dan 250.000 = 27%
Je wordt dus gestraft, omdat je partner sterft. Je moet op je eigenste eigendom een fortuin betalen om het te kunnen behouden. Schandalig is dat! Bovenop het grote verlies en verdriet dat ermee gepaard gaat, ook nog eens de kans om je huis te verliezen. Maar er komt verandering in de zaak. We mogen wel niet sterven voor 1 januari 2007. Dan vervallen de successierechten tussen partners. Is dat niet normaal? Er werd dat eens geen tijd, zeg?
Ik heb nog niks gezegd over de resultaten van mijn 2 boys. Marnick is geslaagd en mag over naar het vijfde leerjaar. Hij moest normaal dit jaar al in het vijfde zitten, maar het tweede leerjaar heeft hij over gedaan. Er werd mij in het derde kleuterklasje gezegd, dat hij nog niet schoolrijp was, nog een grote speelvogel en dat hij het eerste leerjaar waarschijnlijk zou moeten overdoen. Het vlotte inderdaad niet echt goed, maar er werd beslist om hem toch naar het tweede te laten gaan, omdat hij zich anders een half jaar zou vervelen. Lezen en schrijven kon hij immers al. Zijn tempo lag te laag en hij moest het tweede jaar overdoen. Een goede beslissing, achteraf bekeken, hij plukte er de vruchten van. Voor Giovanni ging het anders. Hij zat nu in het tweede technische elektriciteit mét een waarschuwing voor Aardrijkskunde van in het eerste technische. Dit jaar ging het weer fout, hij was erop gebuisd. De resultaten van zijn examen waren ook niet om voor naar huis te schrijven. Toch moet hij zijn jaar niet overdoen, noch naar het beroeps secundair onderwijs. Er bestaat blijkbaar nog een afdeling waar men minder wiskunde en Engels krijgt en meer praktijkuren...da's iets voor hem. Wat bleek? Dat bestaat daar niet in die school (VTS) voor elektriciteit, wel voor Mechanische technieken. Allemaal goed en wel, maar wat met zijn beroepskeuze? Ik wilde verpleegster worden, maar ik ging dan toch ook niet in de tuin-en landbouw-richting, haha da's toch logisch, niet? Hij heeft toch nog een keuze, want in Beveren bestaat dat dan weer wél. En na dat jaar gaat dat te Sint-Niklaas in de VTS ook zijn. Hij kan één jaartje naar Beveren gaan en dan terugkomen, of er blijven gaan als het hem daar bevalt. Maar hij wil in ieder geval een eletrieker worden, dan vind ik dat hij er voor moet gaan, in welke school dan ook, voila! En hij is het met me eens...(valt niet veel voor, haha)
Een koppel, waar ik al een aantal jaartjes mee bevriend ben, gaan uit mekaar. Niet voor een derde persoon, hoewel zij verliefd is geworden op een ander, is ze daar niet bij. Hun huwelijk gaat niet meer en dat is al een tijd aan de gang. Je weet natuurlijk nooit hoe het er bij een ander koppel aan toe gaat, je hebt je eigen gezin en eigen perikelen. Ik ga met hen bevriend blijven, ik trek geen partij. Ze zijn allebei nog altijd welkom bij ons en zullen dat ook blijven. Ik vind het alleen erg, ik heb het ook meegemaakt, ik weet waar ze voorstaan. Ze zijn naar de notaris geweest en wonen al apart. Ik kan een luisterend oor geven en ik weet dat dat al héél veel is en ook voldoende, uit eigen ervaring. Maar het doet toch zeer, ook voor mij om hen vanaf nu gescheiden te zien.
Wat is dat nu met dat blog? het duurt een eeuwigheid eerdat het opent, de afbeeldingen staan er pas na enkele minuten allemaal op. Ook het gastenboek opent traag. Tegen dat alle buttons tevoorschijnt komen, heb ik al patatten gekookt. Jongens toch, ik krijg het daar eerlijk gezegd serieus van op mijn heupen. Ik geraak ook bij anderen in 'slow-motion' binnen...zo is bloggen echt niet plezant meer. Ik krijg dan ook regelmatig een foutmelding "u was bezig met een bewerking. Deze gegevens zijn mogelijk verloren gegaan." En dan 'BOEF'...alles weg. Ofwel blokkeert de boel en moet ik de PC heropstarten. Weet er iemand hoe dat komt? Ik heb wel een anti-virus gedownload dat langs geen kanten werkt, of ik moet het kopen. Het zegt wel dat ik fouten heb, maar het doet er niks aan. Gisteren deed mijn PC raar, toen ik een afbeelding aan't zoeken was om bij mijn laatste item te zetten, ik kon niet meer scrollen. Heb ik een virus op mijne PC? En dan nog iets...bij 'mijn favorieten' hebben zich zaken gezet die ik er niet heb ingestoken, via 'search the web', die ook elke keer onderaan google verschijnt en de startpagina 'google' wil overnemen. Het gaat over 'cool stuff', 'travel', 'shopping films', 'internet', 'computer' en 'online gaming' en ik kan ze niet verwijderen, noch vind ik ze. Een ramp, want ze bestoken mij met spam. Ik zal hem eerst eens goed opkuisen, tot later! Knuffel
In de trein zit een oud gerimpeld manneke. Komt er een bloedmooi meisje in minirok tegenover hem zitten. Het meisje kijkt naar de man en ziet plotseling al zijn rimpels wegtrekken. Ze vraagt: "Wat is er met u aan de hand?" "Tja" zegt hij "ik heb mijn vel nu wel ergens anders nodig..."
In recreatiepark 'De Ster' bij ons in Sint-Niklaas, staat een hele hoge afglijder die in een zwembad eindigt. Mijn boys gaan er ook altijd graag in als wij op 'De Ster' zijn. Gisteren is er een ongeluk gebeurd. Een jongen van 13 jaar is van 3 meter hoogte naar beneden gevallen, toen hij van de afglijder gleed. Hij heeft daarbij zijn hoofd en armen bezeerd. De afglijder of op zen sinnekloas 'ritser' is nu gesloten voor publiek.
Mijn werkweekend zit erop, OEF! Ik heb gezweet...tot een uur of 10 ging het nog, daarna was het zoeken naar een schaduwplaatsje om te parkeren. Zaterdag hadden ik en mijn collega ongeveer dezelfde tijd gedaan. Ik mocht onze oudste patiënt wassen (97 jaar) en ik zat voor hem op mijn knieën om zijn steunkousen aan te trekken, hij zat neer op een stoel. Plots viel hij opzij en ik sprong zo rap als tellen recht om hem tegen te houden. Hij had het bewustzijn verloren en reageerde eerst niet. "Abdon, weet ge waar ge zijt?" "Ja...ik ben hier!" antwoordde hij, om dan weer het bewustzijn te verliezen. Hij zag lijkbleek en had koud zweet. Ik wist niet of zijn dochter thuis was, die boven hem woont. Toen hij weer terug een klein beetje bij zijn positieven was, greep ik naar de stoel met armleuningen die in de buurt stond. Het ging niet gemakkelijk, maar ik slaagde erin om hem in de zetel te zetten, met de benen tegen de muur geschoven. Ik rende als zot de trappen op om de dochter te halen, die volledig de kluts kwijt was "wat moet ik doen, wat moet ik doen?", ze wilde zich eerst aankleden. "Mevrouw, daar is geen tijd voor. Wilt u mij helpen om uw vader wat rechter te zetten en een ambulance bellen?" Dat deed ze en ik hield hem in de gaten, zodat hij niet zou vallen. Ze vroeg om bij haar te blijven tot de ambulance er was en ik vroeg haar om zijn SIS-kaart en medicatie klaar te nemen, voorlopig al het belangrijkste. De ambulanciers waren er rap en namen het van mij over. Abdon was dan bij bewustzijn en moest naar het toilet, de verplegers hielpen hem en bedankten mij. Ze namen zijn paramaters, pols en bloeddruk. Ik was blij dat ik mijn hoofd koel heb gehouden, want het was wel efkes verschieten, zenne! Ik had vandaag vroeger gedaan en kon 3 patiënten overnemen van mijn collega. Een derde collega is momenteel nog aan het werk. Zij deed een stuk vroegen en nu de laten, jullie weten dat al stillekesaan, hé! Ik heb dat weekend al dikwijls gehad en al veel over gezaagd, haha! Nu ben ik 3 weekends thuis...joepie!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
We zijn juist terug van de cinema, de Siniscoop te Sint-Niklaas.
Ik ben een fervent WK-fan wanneer de rode duivels meespelen.
Wanneer men als gehuwd of samenwonend koppel een huis koopt of bouwt, zoals in ons geval...is er een heel groot nadeel dat wel degelijk op de loer kan liggen en als een clowntje uit een doosje tevoorschijnt kan komen.
Wat is dat nu met dat blog?
Nog rap een moppeken voor het slapengaan:
Mijn werkweekend zit erop, OEF!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
