Wij (ik en de collega's), kregen vandaag te horen dat onze zieke collega nog 3 weken ziekenverlof heeft bijgekregen...het einde van onze drukke dagen is dus nog bijlange niet in zicht. Ik ben gister-en deze avond vrijgesteld van dienst...amai en dat was zeker welkom! Dinsdagavond ben ik nog van om 16u t/m 18u30 bezig geweest na mijne vroegen. Maandag zijn we maar met 5 en we hebben dagelijks 7 man nodig, 6 toeren in de vroegen en ene laatdienst. Dat wordt dus werken zoals in het weekend, we verdelen de vroege toeren en één collega doet de laten. We zoeken dus volk bij...liefst een superman-of vrouw die alles op zich neemt, zodat wij onze recuup kunnen opnemen, haha! Een patiënte had vorige week al aangeboden om ons te helpen, al lachend, natuurlijk. Ik zei vandeweek tegen haar "Geldt dat aanbod nog om ons te helpen? Spring maar rap op je minievelo, want we hebben je nu dringend nodig!" Ze lachtte er eens gretig om. De 16e komt er een nieuwe collega bij, die krijgt al direkt een vuurdoop. Ik kan morgen wel maar een klein stuk doen van de laten en ook een vroeg deel, want we werden uitgenodigd door buren en we moeten iets rood dragen, dat gaat wat worden, denk ik, haha! Toch weer iets om naar uit te kijken.
Andere dingen dan allerlei festiviteiten. We hadden al een gijzeling in het VDAB-kantoor, waar 2 kuisvrouwen er met de schrik vanaf kwamen. Nu hadden we een schietpartij aan één van onze dancings, ik weet niet juist aan welke. Deze morgend om ongeveer 5u, weigerde een portier de toegang aan een groepje jongeren. Toen hij een uur later naar huis wou rijden, werd zijn auto beschoten door diezelfde jongeren. Hij is zelf naar het ziekenhuis kunnen rijden, maar hoe ernstig zijn toestand is, is niet bekend. Wij vertrekken om 6 uur als wij in het weekend moeten gaan werken...wij komen voorbij enkele dancings...stel het je maar voor, hé zeg...de één of andere verloren gevlogen kogel...ik mag er niet aan denken!
We hebben een druk programma te St-Niklaas van zomerfestiviteiten. Gisteren begonnen de Sterfeesten. Normaal was Natalia te gast, maar door stemproblemen hebben ze snel iemand anders moeten vragen. Brahim, Paul Michiels en Will Tura zijn komen optreden. Ik probeer er vaak naartoe te gaan, maar dit jaar lukte mij dat niet, ik had er geen zin in, te veel moeten werken zeker. Een kleine 10 jaar geleden kon ik met een helekopter meevliegen, 500 BF voor 6 minuten, maar dat was het zeker waard. Ik had een vriendin meegelokt...zogezegt voor een tuperwareverkoop bij ons make, maar we moesten nog om gerief. De verjaardagsverrassing was dan ook groot voor haar, ze had dat helemaal niet verwacht. Dit jaar kwam ook de Sea King helekopter weer, warme luchtballons en gratis testritten op het 4 maal 4-parcour. Het spektakel was toch het vuurwerk en megalasershow rond middernacht...en daar mochten wij van meegenieten...het licht en geluid reikte tot in onze wijk. Ook deze avond...weer spektakel in de wijk, we mogen weer meegenieten. Deze keer komt het vanop de markt, Q-music greatest hits tour 2006. Wij woonden vroeger slechts 500 meter van de markt en wij hoorden nooit iets. Nu wonen wij er verder vandaan en horen wij echt duidelijk de muziek. Die komt gratis met de wind mee gewaaid.
Dit zou het ideale standje zijn voor een stierke gelijk ik ben. En dat klopt niet, toch niet voor deze stier, ik moet meer kunnen bewegen en dat lukt niet met deze houding. Ik ben bij 'vissen' gaan zien, Wim is dat van horoscoop. Is dat toch wel een gelijkaardig standje, maar nog iets gemakkelijker, zeker? Haha, en toch is dit standje niet onze favoriet. Welke wel...dat verklappen we lekker niet...hihi!
Jaja, ik heb overuren gemaakt à volonté...daar is het natuurlijk goed voor, ware het niet dat ik ze dan ook direct kan opnemen...maar dat zal niet voor oktober kunnen, dus komen er alsmaar overuren bij. Ik stond in de week van voor mijn verlof op 54 overuren. Tel nu deze (bijna) 13 dagen erbij en 2 keer dat stuk laten, dan kom ik op bijna 22 uren die ik op die 2 weken teveel heb gewerkt...dan sta ik nu op dit moment met een goeie 76 overuren.
Mijn collega die het eerste deel van de zaterdag werkte, had bij een koppeltje serieuze tegenslag gehad en ze was wat langer bezig geweest. Ze vroeg of ik haar laatste 2 patiënten wilde overnemen. Met alle goeie wil van de wereld, maar zij woont daar in de buurt...ik zou speciaal nog eens naar daar moeten rijden...sorry, maar ik KON niet meer! Ze wist het niet dat het al mijn 13e werkdag was. Ik had zelf ook nog een aantal patiënten...zij werkt part-time en mag s'avonds een klein stukje laten doen, terwijl ik altijd het grootste en laatste deel aan mijn been heb. Na een tijdje belde ik haar toch op...ok...ik zal ze doen...2 meer, daar zal het nu wel niet meer opaan komen...weer té goed...maar ze was er al...OEF, want 't was tegen mijn goesting, zenne!
MORGEN EEN DAGJE THUIS...ik kan mijn batterijen weer opladen voor de komende week. Maandag moeten we geen stuk laten doen, dan staan we met genoeg...gelukkig! Maar voor de rest van de week zal het weer inspringen worden. Ik heb gezegd dat ik nu ook eens een klein stukje laten ga doen, dat ik dan ook eens wat vroeger thuis ben. het moet niet altijd voor dezelfde zijn, voila!
Werken is gezond, maar zoals alles met TE voor zoals TE VEEL werken is niet gezond. Ik moet buiten die 12 dagen ook daarbij nog eens dubbele shift doen, samen met mijn collega's, deze week en volgende week. De collega die vorige week ziek was, waardoor ik recuup kwijt was, is nu ziek voor 14 dagen (rug) en er zijn nog 3 collega's in verlof. Het wordt dus zwaar voor ons achterblijvers. Ook het weekend moet worden opgevangen en ik heb pas dat weekend gewerkt, dus zei ik tegen enkele patiënten "mij ga je dit weekend wel niet zien, ik ga geen 19 dagen na mekaar werken, zelfs geen zaterdag alleen, k 'ben niet zot, zenne!" Maar toen mijn hoofdverpleegster mij vroeg of ik een halve zaterdag wilde overnemen, zei ik toch weeral JA! Ik ben dus TE ZOT...alléé ja, toch voor een vierdeken, haha! Ze zei wel dat ik het late deel mocht doen, dan kan ik mij toch een beetje uitslapen, vanaf 10u en een collega vanaf 6u. Nog een collega werkt een ganse zondag. TEAMWORK! We krijgen ook een ander voordeel...ze gaat dat voor een gans weekend aanrekenen...dat krijgen we nog tegoed, waarschijnlijk in oktober. Ze schreef het in haar agenda, maar ik zal haar nog wel helpen om het niet te vergeten, haha! Jullie zullen me dus niet veel zien, ik zal mijn best doen. Vanavond had ik sjans...ik mocht thuis blijven, een collega morgen in mijn plaats...maar voor de rest zal ik zoveel mazzel meer hebben, vrees ik! Ik keek vanavond naar koppen, dat wilde ik niet missen. Een Amerikaanse vrouw zonder benen, net bevallen van haar tweede kindje, runt haar huishouden en ze neemt de zorg over haar broer op zich, die verstandelijk gehandicapt is. Zij zorgt ook voor haar vader die lijdt aan de ziekte van altzheimer en schizofrenie. Als hobby werkt ze aan auto's. Ik moet die vrouw echt bewonderen die zegt "bekijk het leven vanuit de optimistische kant en niet altijd vanuit de pessimistische!" Dit gezegd zijnde...ik ga mijn bedje in...slaapwel!
Ik ben moe nog een gevolg van zaterdag! Ik kon vroeger uitgaan, niet slapen en dan gaan werken! Nu lukt mij dat niet meer, dan weet ik daar een week van! Tja, ik ben ook geen 21 meer, hé!
s' Avonds zijn we naar de Europamarkt gegaan op de markt te Sint-Niklaas. Dat was vanaf vrijdag tot en met zondag 20u...wij waren er rond 19u, dus nog juist op tijd. We zijn de vele kraampjes afgegaan en er was veel te zien. Van elk Europees land (toch de meeste) een kraampje met enkele plaatselijke specialiteiten. Wij kochten feitelijk eetbare dingen...zoveel lekkers en we wilden dat wel eens proeven. Giovanni zag een houten poes, echt knap! Hij heeft ooit een houten poes gekocht voor mijn make en nu wilde hij haar weer één kopen. Die kocht 20, maar deze...amai! Hij viel bijna achterover toen die madam de prijs zei...250, haha...hij heeft ze dus niet gekocht. Nu zijn mijn boys voor 3 dagen bij ons make, omdat wij moeten werken en anders zitten ze te lang alleen. Vandaag was ik laat thuis, ik moest veel bureauwerk doen en Wim ging bij zijn ouders langs. Morgen heb ik een patiëntenoverleg in de stadskliniek over een patiënte die naar huis komt en nu bedlegerig gaat zijn. Donderdag ga ik na mijn toer direct naar huis, dan zijn ze niet lang alleen thuis. En vrijdag zal ik ook rap thuis zijn. Nog 4 dagen te gaan van de 12...ik tel al af! Normaal moest ik vanaf morgen de nieuwe collega opleiden en zou zij mijn toer overnemen, maar dat gaat niet door. Ze heeft haar contract niet getekend. Het probleem is nu wel dat wij iemand tekort hebben en dus onze recuup kwijt zijn. Voordeel is dat ik mijn toer niet kwijt ben. Alles heeft zijn voor-en nadelen, niet?
Ik was bij een patiënt die een splinternieuwe mountainbike in zijn garage had staan en ik kon hem kopen, een koopje. Ik dacht direct aan Giovanni, hij reed met de fiets van zijn papa, zijn mountainbike was op school gestolen...hij kon die dus goed gebruiken. Hij en Marnick waren wel niet thuis, ze zaten bij hun papa voor een ganse week. Ik had hem gebeld en kon niet zwijgen, dat we een 'klein' verrassingske voor hem hadden. En eentje voor zijn broer, een commodekast bij zijn slaapkamer. En een knuffeltje, een leeuwtje (zijn horoscoop). Wat het was, zei ik niet en ze waren natuurlijk erg crieus. Ze konden niet rap genoeg thuis zijn, vooral omdat ze zich bij hun papa nooit echt goed amuseren, hij houdt zich maar zelden of nooit met hen bezig. Toen ze vertrokken, zei hij zelfs hoeveel potten choco en flessen water ze leeggemaakt hebben...ja jongens! Wim reed zondag alleen om mijn boys naar hun papa. Ik lag plat op de zetel...doodop...als gevolg van zaterdag. Dan hebben we onze buren op bezoek gehad. Ze kwamen naar hun bouw kijken en we bleven maar babbelen. Er kwam zelfs nog een ander koppel bij. We zaten voor de garage in de tuinstoelen, tussen het steengruis dat op de oprit ligt, dat was nogal een zicht, haha! We noemen ons de 'duivels' of de 'Duvelwijk', omdat we op meetings duvel dronken. Dat hebben die mannen nu ook gedaan, de vrouwen dronken geen alcohol. Ik lag pas om 24u40 in mijn bed en ik moest de zondag al om 6 u beginnen werken. De boys moesten me bij hun thuiskomst wakker maken, haha zo moe was ik. Maar de voldoening om hun gezicht te zien bij het aanschouwen van hun verrassing...dat wilde ik voor geen slaap ter wereld missen!
Bedankt RITA (Sweetlove) voor die mooie eenhoorn! Ik heb één tattootje een eenhoorn op mijn linker schouder laten aanbrengen na mijn scheiding I was as free as a unicorn Free of all problems! My Symbol!
Ik kreeg enkele foontjes vandaag...eentje met slecht nieuws, dat kwam als eerste. En eentje met goed nieuws! Mijn collega die toer Stekene en omgeving had, had last van haar rug en het was nogal ernstig. Ze vroeg of ik 3 patiënten wilde overnemen te St-pauwels, het ging echt niet. Géén enkel probleem, ik help graag in nood, daar zijn we collega's en ondertussen ook vriendinnen voor. Ik ben maandag pas beginnen werken na mijn verlof en vrijdag zou ik recuup hebben, en dan 7 dagen werken met mijn werkend weekend bij. Ik had een dagje met ons make afgesproken, Marnick krijgt bovenop de helft van zijn nieuwe slaapkamer, ook nog eens een commode en we gingen in het waaslands shoppingcentrum een afslankslaatje eten. Je voelt mij al aankomen, zeker? Ik moet ook de vrijdag werken...dus 12 dagen na mekaar! Géén prettig vooruitzicht, niet? Ik ga evengoed naar ons make, het zal alleen nu wat later zijn. Wanneer we recuup afgeven, moeten we niet binnen komen en bureauwerk doen, maar 't vrijdags wel en zeker als je weekend hebt. Ik ga wel niet naar den bureau, ze moeten mijn weekendtoer morgen maar al doorgeven, nem!
Het goede nieuws kreeg ik via een smsje van mijn hoofdverpleegster. Er zijn 2 nieuwe auto's besteld voor de sektor St-Niklaas. Voor mij en mijn collega Kathleen. Da's nu al de derde keer dat ze mij een nieuwe beloven, eerst zien en dan geloven, ik leg er mijn boontjes niet meer op te week. de vorige keer belde ik naar Sabine, één der coördinators die in Zwijnaarde zitten, om haar te zeggen dat dat erg teleurstellend is. Ik kijk al lang uit naar een nieuwe, maar nu is het menens, naar 't schijnt. Ze zullen niet meer durven na mijn telefoontje, haha! En zo'n auto heeft airconditioning en een radio. Ik heb morgen een afspraak met de garage en Kathleen ook, om uit te maken welke van de 2 'oude krakken' er het ergst aan toe is. Wat ik zeker weet, er scheelt iets aan mijn remmen, toch aan iets in de buurt van mijn remblokken, ze werken wel goed, maar mijn auto trilt wanneer ik rem. En door het roest geraak ik niet meer door de schauwing, dat is over enkele maanden al. Er staat al een witte auto op de parking voor onze ene nieuwe collega. De andere nieuwe collega zal met één van onze auto's moeten rijden. Als dat geen goed nieuws is, hé! Mijn collega Luc rijd ook nog met een ouder model en hij heeft overlaatst een vangrails meegenomen. Gelukkig dat hij niks mankeerde, hij's blijven doorwerken. Hij wacht ook op een nieuwe. De volgende keer is het dan hopelijk binnenkort ook aan zijn toer.
Vrienden, het was onze eerste werkdag vandaag, voor mij en Wim. Het vervelende is dat ik zoooo moe ben, dat ik nu overal zou kunnen in slaap vallen...zoals die poezekat. Eerst de felle uithangen en een nachtuil willen zijn, in de nacht van zaterdag op zondag, dan was het 4u30!!! Gisternacht niet kunnen slapen, Wim ook niet. Wimmeke ligt weeral als eerste in zijn bed en ikke...weeral aan't peeceetje, haha! Maar het is mooi geweest voor vandaag, de mensen waren blij om me terug te zien en ze hoorden mij uit over mijn vakantie-avonturen. Ik was wel blij om de mensen terug te zien en ik vertelde met veel geuren en kleuren wat ik gezien en gedaan had. En nu ga ik jullie laten, hopelijk vinden jullie het niet erg dat ik geen bezoekjes meer afleg en mijn bedje inkruip...effenaf kruipen zal het zijn...amai! Oogjes dicht en snaveltje toe! SLAAP LEKKER!
Gelukkig zijn, wat is dat? Dingen groot of klein, het doet je wat. Blij zijn met dingen die op je afkomen, tevreden zijn dat je nog kan dromen
Gelukkig zijn is een synoniem het hebben in je leven is subliem de wereld heeft een mooie kleur bloemen verspreiden een heerlijke geur
In de lucht pronkt een regenboog mensen gaan met je in dialoog Je hebt een doel in je leven waar je je volledig voor wil geven
Het leven kan toch fantastisch zijn verder kunnen zien dan de horizonlijn een kindermond dat zegt "ik hou van jou!" dat is één van die dingen waar ik van hou
Je bent gelukkig door de onozelste dingen kleinigheidjes die je doen zingen Gelukkig zijn is ieders wens en ik ben een zéér gelukkig mens!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
We hebben een druk programma te St-Niklaas van zomerfestiviteiten.
Jaja, ik heb overuren gemaakt à volonté...daar is het natuurlijk goed voor, ware het niet dat ik ze dan ook direct kan opnemen...maar dat zal niet voor oktober kunnen, dus komen er alsmaar overuren bij.
Werken is gezond, maar zoals alles met TE voor zoals TE VEEL werken is niet gezond.
Ik kreeg enkele foontjes vandaag...eentje met slecht nieuws, dat kwam als eerste. En eentje met goed nieuws!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
