Ik keek op een dag naar mijn vrouw en zei: "Lieverd, 25 jaar geleden hadden we een goedkoop huis, een goedkope auto, sliepen we op de zetel en keken we TV op een ultra klein zwart-wit beeld. Maar ik sliep iedere nacht naast een blonde stoot van 25 jaar. Nu hebben we een mooi huis, een dure auto, een groot bed en een plasma TV, maar ik slaap nu naast een vrouw van 50 jaar! Ik denk dat je er uiterlijk niet op vooruit bent gegaan." Nu is mijn vrouw een redelijk mens. Ze zei: "Wel, dan ga je weer uit met een blonde stoot van 25 jaar...en dan zorg ik er wel voor dat je dan terug in een goedkoop huis woont, met een goedkope auto rijd en op de zetel slaapt!"
Ik ben een leesfanaat...nee echt, ik lees graag artikels en lezersbrieven in de Humo. Maar wat mij het meest interesseert zijn thrillers, liefst zo spannend mogelijk, met veel doden en een superflik die de moordenaar bij zijn kraag vat, à la James Patterson, john Sandford of Deflo. Of een verhaal waar een geraamte wordt opgegraven en de moordenaar moet ergens in het verleden te zoeken zijn, zoals in de boeken van Kathy Reichs. Maar ik moet feitelijk tegenwoordig maar een gazet kopen of naar 't nieuws luisteren op mijnen autoradio om middenin een moordverhaal terecht te komen. Eerst een schietpartij en een gijzeling in mijn geboortestad Sint-Niklaas...nu een geheimzinnige moord te Merksem op een 38-jarige moeder van 2 kindjes, die nota bene gewoon met de fiets naar haar werk reed, ter hoogte van het sportpaleis. Dan denk ik bij mezelf, maar alléé, hoe is dat nu mogelijk. Zo'n 4 maanden geleden, ergens op dezelfde plaats, werd een voorbijfietser in zijn arm geschoten, die overleefde het gelukkig. Hebben we een schutter? Een seriemoordenaar aan het sportpaleis? Wat ik ook niet begijp is dit...ze hebben pas 3 dagen later bij de autopsie ontdekt dat het om een schotwonde gaat...????? Hun UITVLUCHT: Zaterdag moesten ze het lichaam onderzoeken van de verkoolde vrouw wiens vriend in een woedebui hun huis had in brand gestoken. Zondag was het ook druk...een man die, zoals ze ontdekt hebben na de autopsie, doodgebloed is na een maagbloeding. De huid kruipt ook soms samen waar de kogel is binnengedrongen, vooral bij deze met een klein kaliber. En de rug bloedt zo niet erg zoals bijvoorbeeld een schotwond ter hoogte van de borst. En wat met een kogelgat? Trekken de kleren dan ook samen? We gaan de Amerikaanse toer op...een bestseller thriller!!!!!! Hopelijk hebben we dan ook ergens een superflik rondlopen die de zaak direct oplost en die smeerlap naar den jail stuurt. Want zeg nu zelf...da's toch niet pluis, hé!
Wim is efkes na zijn werk bij zijn ouders binnen gesprongen, hij werkt in Halle, nabij Pepingen, waar zij wonen. Zijn mama is ook jarig vandaag ik noem haar altijd MOEDERKE ze is 73 jaar geworden.
PROFICIAT met je verjaardag Marie-Louise DIKKE KNUFFEL van ons 4
Ziede wel...ik heb het gezegd, hé! Met wat stenen, visjes en kikkers derbij, is het precies nen ECHTEN vijver...haha! Daar heeft ons INGRID voor gezorgd, ga maar eens kijken in mijn gastenboek.
MERCI hé Ingridje Ge hebt dat weer héél schoon gedaan, zenne! Haha!
De aanhouding van Abdallah Ait Oud is verlengd (gelukkig). Via DNA-onderzoek heeft men niks kunnen bewijzen, maar via vezelonderzoek wél. Vezels die van Oud zijn broek zijn gevonden op de meisjes. Hij kan daarmee niet ontkennen dat er kontakt is geweest tussen hem en de meisjes. Er blijkt ook een getuige te zijn die hem heeft gezien op de plaats waar de meisjes gevonden zijn, op de dag dat ze daar terecht zouden gekomen zijn. Oud heeft ook schramen op zijn lichaam, die van braamstruiken zou kunnen zijn toegebracht, te vinden op de vindplaats van de meisjes. Hij zou ook 2 andere meisjes hebben proberen mee te lokken voordat Nathalie en Stacy verdwenen. Alles spreekt in zijn nadeel! Ik las ook een artikel in de Humo over Oud. Daarin staat geschreven dat hij iemand vertelde dat je recht in de camera moet kijken en je onschuld staande houden, dat komt overtuigender over. Hij hing aan mekaar van de leugens (door familie gezegd)en keerde er zijn hand niet voor om, om een nichtje seksueel te misbruiken. De dochter van een oudere zus die hem in huis nam. Hij gebruikte drugs en heeft een meisje met een steen willen doodslaan, na haar seksueel te hebben misbruikt. Hij heeft haar voor dood achter gelaten. Zij heeft het gelukkig overleeft en kan het navertellen...die 2 arme meisjes niet. Ik krijg er nog altijd kippevel van, als ik ervan hoor...en woede voel ik ook, tegen elke pedofiel in het algemeen!
En voor degenen die nog twijfelden dat wij inderdaad een vijver hebben aan onze voordeur...zie hier voor de bewijzen...EENDJES! Nu ontbreekt er wel nog het één en ander, dat geeft ik toe. Zoals goudvisjes, een kikker, stenen en nog allerlei versieringen...toch is het al een begin, niet? Haha
Wim en Giovanni zijn een fietstocht gaan maken naar het GTI te Beveren. Vermits Gio daar vanaf september naar school gaat gaan, en dat al over een goeie 14 dagen is, heeft hij nog eens geoefend...een toer van zo'n 11 km. Ze kregen onderweg wel een groot onweer op hun dak en moesten gaan schuilen. En Gio kreeg een lekke band...hopelijk wordt dit geen voorbode voor een dagelijks scenario voor hem, want ocharme...dan gaat hij nog afzien. In september gaan de weergoden ons toch beter gezind moeten zijn, want anders...niet plezant!
Toen ik kort na de middag van mijn werk thuis kwam, kon ik niet langs de achterdeur binnen...en ook niet langs de voordeur! Ik moest via de garage gaan, zeg...omdat onze 'vijver' in omvang was toegenomen. En op de koop toe...hadden onze buren dat toch wel gezien, zeker! Ze zaten in hun keuken, maar kwamen speciaal naar buiten om met mijn dilemma te lachen. Mijn buurman zei dat hij zijn jas zou gelegd hebben...moest hij een jas hebben...als een echte gentleman. Aaaallééééé, precies of hij heeft geen vest...hij's genen gentleman ja! Hij zou zijn vest niet meer gevonden hebben...en de dees zou zijn verzopen...haha! Gelukkig heeft Wim in ons zwembad een waterpomp gelegd, zodat het water op korte tijd weg was. Ook de toekomstige buurman leende onze pomp even. Wat mij wel nog meer schrik geeft dan ons waterperikel...inbraken! Jawel, in de Meulenaerstraat, die vlak achter ons ligt, achter onze tuin...met enkel een gracht tussen de bostuinen...daar hebben inbrekers een nachtelijke verkenningstocht komen houden! Niet dat er bij ons nog iets te rapen valt...maar een vreemde in je huis die je schuiven doorzoekt...zie maar dat die dan mijn zelfgehaakte strings vindt...naar een idee op het blog van MADAMMEKE (Sjoeke)...ik mag er niet aan denken! HIHI Maar alléé, rolluiken zal die mannen toch wel iets beter tegenhouden, dan dat er helemaal niks voor de ramen is, zeker hé...hoop ik toch!
Vandaag hebben we op weekenddienst gestaan. Ik en mijn collega Luc, zijn te St-Niklaas gestart, Katrien te Lokeren en Peggy te Beveren. We belden mekaar op, ik was te vroeg voor de diabetespatiënten, dus heb ik een stuk van Stekene en St-Gillis-Waas overgenomen van Katrien (onze hoofdverpleegster), die echt erg veel met ons meewerkt. Peggy hielp mij achteraf en zo hadden we alle vier rond hetzelfde uur gedaan. Na wat bureauwerk, waren we naar huis. Katrien heeft collega Tine, die de laten deed, ook wat geholpen. We zijn nu door het zwaarste stuk heen. Onze collega is nog ziek t/m 3 september, maar we hebben er vanaf woendag iemand nieuw bij. En we staan dan met genoeg volk...hopelijk blijft dat zo...duimen maar!
We hebben een rustig weekend gehad. Ten eerste: Ik moest niet gaan werken...een verademing! Ten tweede: De boys zaten bij hun papa...is ook af en toe wel eens welkom, ik geef dat gerust toe. Toch wanneer het zo druk is geweest op het werk. Ten derde: We moesten niet buiten komen, toch de zaterdag niet. Goede vrienden kwamen naar ons thuis. Eindelijk...want deze lieve mensen zijn ons bij de verhuis komen helpen. Ook al konden ze de 25ste mei niet helpen, ze waren weg tijdens dat verlengd weekend. Ze zijn de woendag ervoor na hun werk gekomen en hielpen met de verhuislift de zwaarste meubelstukken naar beneden doen. Eindelijk...want de Jowan en Anneke hadden ons in ons huurhuis een fles champagne gegeven, die we in ons nieuw huis zouden openen. En we hebben ze dan ook met veel zorg bewaard...en zaterdagavond op ons gemak uitgekeusen. Het werd dus HOOG TIJD dat we hen vroegen. En ik heb er een mooi bloemetje aan over gehouden...plezant, hé!
Lieve bezoekers van mijn blogje... Ik ga mijn wederbezoekjes voor een tijdje uitstellen...misschien tot vanavond ofwel doe ik morgen nog eens een poging... Want op deze manier is het niet plezant meer! Ofwel opent het blog met een traagheid van 0,0100 km in 't uur, ofwel zie ik een sterretje op de plaats waar ik een code zou moeten zien. En ik weet dat het ook bij mij het geval is.
Ik wens jullie allen een weekend ...zonder ineens opdoemende, ongewenste zwembaden ...zonder neerdwarrelende ijzige kogelballen ...zonder krachtige, stormachtige windstoten ...zonder niet kakelend kiekevel, maar ...mét ZON ...mét WARMTE ...en FUN ...maar vooral met VEEL LIEFDE!
En wat vinden jullie van ons openluchtzwembad? Ik was jaloers op mijn ex-man die een zwembad in zijn tuin heeft en ik moest dan ook één hebben...en viola, ik heb er nu één, haha! Ja jongens, achteraan een zwembad en vooraan een vijver...we zijn dan maar via de garage naar binnen gekomen. Ik was gisteravond in Temse, nog een stuk laten aan 't doen van 2 uren en ik wilde juist het huis van die patiënte verlaten, toen het ineens keihard begon te hagelen. De balletjes bleven liggen, tot de stortregen er genoeg van had en ze begon weg te spoelen. Ik kon niet blijven schuilen, dus er vlug door, in die aangedampte auto en proberen er het beste van te maken. In de Hoogkamerstr te Temse, heb je een laag punt en dat was net een vijver, waar alle auto's doorheen moesten...op tijd van een kwartier was dat al een vloed van water, niet te doen. Ik reed over de brug vanwaar je zicht hebt op de autostrade en daar stond een héle rij auto's, tot zover je kon zien. Waarschijnlijk een wolkbreuk met een accident als gevolg. Ik heb dat ook al enkele keren meegemaakt, een wolkbreuk terwijl ik net op de E17 reed. De laatste keer dacht ik echt dat ik eraan was. De bestuurder van de auto voor mij, sloeg volledig in paniek, vertraagde, pinkte naar rechts om op de pechstrook te rijden, maar hij blééf maar op de autostade rijden. Ik kon hem niet voorbij, omdat ik langs links door de achterliggers werd ingehaald en de pechstrook was ook geen optie. Ik zette mijn 4 pinkers op, de auto's die mij inhaalden ook. Dan zag ik in de verte een vrachtwagen met nog redelijke snelheid op mij afkomen...dan nijpt ge hem wel eens efkes, zenne! Gelukkig zag ik hem ook zijn 4 pinkers opzetten, had hij het gezien, maar voor 't zelfde geld heb je dat gevaarte in je gat en wat dan, hé!
We hebben ons reuzegoed gehad op de REDparty bij de buren. We moesten een weg banen tussen de rode ballonnen die her en der verspreid lagen om tot 'the place to be' te komen, maar dat was maar een kleine moeite. Wij kenden daar geen kat...alléé ja niemand dan enkel de buren (die het feest organiseerden) die we kenden van een paar huizen verder en we zwaaiend gedag zegden. Hun oudste zoon Maxime was al enkele keren bij ons geweest om een pintje te komen drinken, een gast van 17 jaar. We zagen hun buren voor het eerst, zij wonen er nu 3 weken. En de mensen van daar naast, kenden we ook van ziens. Aan de zijkant van hun huis hebben ze ook een klein terrasje gemaakt en dat palmden de rokers (waaronder wij) direct in. Ze hadden er ook een witte tent gezet. Ik zette er een foto bij, op ons rokersplekje met onze rode kledij, ballons en drank. Zelfs de snacks waren in het rood, variatie genoeg en op het einde broodjes. Op de foto zie je Maxim met een ballon in de hand. Die was met helium gevuld en hij met enkele vrienden, ademden die helium in, met een piepstemmetje als gevolg...haha...dat was lachen, natuurlijk. Ons plekje was het luidruchtigste van alle 30 aanwezigen, lol dat we hadden. Wij, Maxim met vrienden, zijn grootouders, een tante van hem en hun naaste buren. Het regende dat het goot en het begon opdenduur toch echt fris te worden, dan zijn we naar binnen getrokken. Toen wij thuis waren, hoorden we nog enkele feestvierders die hun weg naar ons huis hadden gevonden...en toen we ontwaakten, zagen we dat onze oprit bezaaid was met rode ballons...haha...plezant, hé! 't Was een plezante avond! Na dat harde werken, was die ontspanning zeker welkom, zenne!
En morgenvroeg moet ik werken met een stalen verpleegster. nee, geen robot-toestanden, voor hen die het niet kennen, het is een tillift om bedlegerige patiënten te verplaatsen. Om maar in de 'verpleegsfeer' te blijven...haha!
Mijn zieke collega spaart badeendjes...dit zou wel een héél mooi opbeurend kadootje voor haar zijn, hé? Zo'n eendje zag ik nog nergens...jullie wel? Dit komt van een Nederlandse site. Laat me dan maar weten waar, of anders versier ik zelf wel eentje, zal toch niet moeilijk zijn, zeker! Alléé ja, dat denk ik toch...
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
