Toen ik kort na de middag van mijn werk thuis kwam, kon ik niet langs de achterdeur binnen...en ook niet langs de voordeur! Ik moest via de garage gaan, zeg...omdat onze 'vijver' in omvang was toegenomen. En op de koop toe...hadden onze buren dat toch wel gezien, zeker! Ze zaten in hun keuken, maar kwamen speciaal naar buiten om met mijn dilemma te lachen. Mijn buurman zei dat hij zijn jas zou gelegd hebben...moest hij een jas hebben...als een echte gentleman. Aaaallééééé, precies of hij heeft geen vest...hij's genen gentleman ja! Hij zou zijn vest niet meer gevonden hebben...en de dees zou zijn verzopen...haha! Gelukkig heeft Wim in ons zwembad een waterpomp gelegd, zodat het water op korte tijd weg was. Ook de toekomstige buurman leende onze pomp even. Wat mij wel nog meer schrik geeft dan ons waterperikel...inbraken! Jawel, in de Meulenaerstraat, die vlak achter ons ligt, achter onze tuin...met enkel een gracht tussen de bostuinen...daar hebben inbrekers een nachtelijke verkenningstocht komen houden! Niet dat er bij ons nog iets te rapen valt...maar een vreemde in je huis die je schuiven doorzoekt...zie maar dat die dan mijn zelfgehaakte strings vindt...naar een idee op het blog van MADAMMEKE (Sjoeke)...ik mag er niet aan denken! HIHI Maar alléé, rolluiken zal die mannen toch wel iets beter tegenhouden, dan dat er helemaal niks voor de ramen is, zeker hé...hoop ik toch!
Vandaag hebben we op weekenddienst gestaan. Ik en mijn collega Luc, zijn te St-Niklaas gestart, Katrien te Lokeren en Peggy te Beveren. We belden mekaar op, ik was te vroeg voor de diabetespatiënten, dus heb ik een stuk van Stekene en St-Gillis-Waas overgenomen van Katrien (onze hoofdverpleegster), die echt erg veel met ons meewerkt. Peggy hielp mij achteraf en zo hadden we alle vier rond hetzelfde uur gedaan. Na wat bureauwerk, waren we naar huis. Katrien heeft collega Tine, die de laten deed, ook wat geholpen. We zijn nu door het zwaarste stuk heen. Onze collega is nog ziek t/m 3 september, maar we hebben er vanaf woendag iemand nieuw bij. En we staan dan met genoeg volk...hopelijk blijft dat zo...duimen maar!
We hebben een rustig weekend gehad. Ten eerste: Ik moest niet gaan werken...een verademing! Ten tweede: De boys zaten bij hun papa...is ook af en toe wel eens welkom, ik geef dat gerust toe. Toch wanneer het zo druk is geweest op het werk. Ten derde: We moesten niet buiten komen, toch de zaterdag niet. Goede vrienden kwamen naar ons thuis. Eindelijk...want deze lieve mensen zijn ons bij de verhuis komen helpen. Ook al konden ze de 25ste mei niet helpen, ze waren weg tijdens dat verlengd weekend. Ze zijn de woendag ervoor na hun werk gekomen en hielpen met de verhuislift de zwaarste meubelstukken naar beneden doen. Eindelijk...want de Jowan en Anneke hadden ons in ons huurhuis een fles champagne gegeven, die we in ons nieuw huis zouden openen. En we hebben ze dan ook met veel zorg bewaard...en zaterdagavond op ons gemak uitgekeusen. Het werd dus HOOG TIJD dat we hen vroegen. En ik heb er een mooi bloemetje aan over gehouden...plezant, hé!
Lieve bezoekers van mijn blogje... Ik ga mijn wederbezoekjes voor een tijdje uitstellen...misschien tot vanavond ofwel doe ik morgen nog eens een poging... Want op deze manier is het niet plezant meer! Ofwel opent het blog met een traagheid van 0,0100 km in 't uur, ofwel zie ik een sterretje op de plaats waar ik een code zou moeten zien. En ik weet dat het ook bij mij het geval is.
Ik wens jullie allen een weekend ...zonder ineens opdoemende, ongewenste zwembaden ...zonder neerdwarrelende ijzige kogelballen ...zonder krachtige, stormachtige windstoten ...zonder niet kakelend kiekevel, maar ...mét ZON ...mét WARMTE ...en FUN ...maar vooral met VEEL LIEFDE!
En wat vinden jullie van ons openluchtzwembad? Ik was jaloers op mijn ex-man die een zwembad in zijn tuin heeft en ik moest dan ook één hebben...en viola, ik heb er nu één, haha! Ja jongens, achteraan een zwembad en vooraan een vijver...we zijn dan maar via de garage naar binnen gekomen. Ik was gisteravond in Temse, nog een stuk laten aan 't doen van 2 uren en ik wilde juist het huis van die patiënte verlaten, toen het ineens keihard begon te hagelen. De balletjes bleven liggen, tot de stortregen er genoeg van had en ze begon weg te spoelen. Ik kon niet blijven schuilen, dus er vlug door, in die aangedampte auto en proberen er het beste van te maken. In de Hoogkamerstr te Temse, heb je een laag punt en dat was net een vijver, waar alle auto's doorheen moesten...op tijd van een kwartier was dat al een vloed van water, niet te doen. Ik reed over de brug vanwaar je zicht hebt op de autostrade en daar stond een héle rij auto's, tot zover je kon zien. Waarschijnlijk een wolkbreuk met een accident als gevolg. Ik heb dat ook al enkele keren meegemaakt, een wolkbreuk terwijl ik net op de E17 reed. De laatste keer dacht ik echt dat ik eraan was. De bestuurder van de auto voor mij, sloeg volledig in paniek, vertraagde, pinkte naar rechts om op de pechstrook te rijden, maar hij blééf maar op de autostade rijden. Ik kon hem niet voorbij, omdat ik langs links door de achterliggers werd ingehaald en de pechstrook was ook geen optie. Ik zette mijn 4 pinkers op, de auto's die mij inhaalden ook. Dan zag ik in de verte een vrachtwagen met nog redelijke snelheid op mij afkomen...dan nijpt ge hem wel eens efkes, zenne! Gelukkig zag ik hem ook zijn 4 pinkers opzetten, had hij het gezien, maar voor 't zelfde geld heb je dat gevaarte in je gat en wat dan, hé!
We hebben ons reuzegoed gehad op de REDparty bij de buren. We moesten een weg banen tussen de rode ballonnen die her en der verspreid lagen om tot 'the place to be' te komen, maar dat was maar een kleine moeite. Wij kenden daar geen kat...alléé ja niemand dan enkel de buren (die het feest organiseerden) die we kenden van een paar huizen verder en we zwaaiend gedag zegden. Hun oudste zoon Maxime was al enkele keren bij ons geweest om een pintje te komen drinken, een gast van 17 jaar. We zagen hun buren voor het eerst, zij wonen er nu 3 weken. En de mensen van daar naast, kenden we ook van ziens. Aan de zijkant van hun huis hebben ze ook een klein terrasje gemaakt en dat palmden de rokers (waaronder wij) direct in. Ze hadden er ook een witte tent gezet. Ik zette er een foto bij, op ons rokersplekje met onze rode kledij, ballons en drank. Zelfs de snacks waren in het rood, variatie genoeg en op het einde broodjes. Op de foto zie je Maxim met een ballon in de hand. Die was met helium gevuld en hij met enkele vrienden, ademden die helium in, met een piepstemmetje als gevolg...haha...dat was lachen, natuurlijk. Ons plekje was het luidruchtigste van alle 30 aanwezigen, lol dat we hadden. Wij, Maxim met vrienden, zijn grootouders, een tante van hem en hun naaste buren. Het regende dat het goot en het begon opdenduur toch echt fris te worden, dan zijn we naar binnen getrokken. Toen wij thuis waren, hoorden we nog enkele feestvierders die hun weg naar ons huis hadden gevonden...en toen we ontwaakten, zagen we dat onze oprit bezaaid was met rode ballons...haha...plezant, hé! 't Was een plezante avond! Na dat harde werken, was die ontspanning zeker welkom, zenne!
En morgenvroeg moet ik werken met een stalen verpleegster. nee, geen robot-toestanden, voor hen die het niet kennen, het is een tillift om bedlegerige patiënten te verplaatsen. Om maar in de 'verpleegsfeer' te blijven...haha!
Mijn zieke collega spaart badeendjes...dit zou wel een héél mooi opbeurend kadootje voor haar zijn, hé? Zo'n eendje zag ik nog nergens...jullie wel? Dit komt van een Nederlandse site. Laat me dan maar weten waar, of anders versier ik zelf wel eentje, zal toch niet moeilijk zijn, zeker! Alléé ja, dat denk ik toch...
Wij (ik en de collega's), kregen vandaag te horen dat onze zieke collega nog 3 weken ziekenverlof heeft bijgekregen...het einde van onze drukke dagen is dus nog bijlange niet in zicht. Ik ben gister-en deze avond vrijgesteld van dienst...amai en dat was zeker welkom! Dinsdagavond ben ik nog van om 16u t/m 18u30 bezig geweest na mijne vroegen. Maandag zijn we maar met 5 en we hebben dagelijks 7 man nodig, 6 toeren in de vroegen en ene laatdienst. Dat wordt dus werken zoals in het weekend, we verdelen de vroege toeren en één collega doet de laten. We zoeken dus volk bij...liefst een superman-of vrouw die alles op zich neemt, zodat wij onze recuup kunnen opnemen, haha! Een patiënte had vorige week al aangeboden om ons te helpen, al lachend, natuurlijk. Ik zei vandeweek tegen haar "Geldt dat aanbod nog om ons te helpen? Spring maar rap op je minievelo, want we hebben je nu dringend nodig!" Ze lachtte er eens gretig om. De 16e komt er een nieuwe collega bij, die krijgt al direkt een vuurdoop. Ik kan morgen wel maar een klein stuk doen van de laten en ook een vroeg deel, want we werden uitgenodigd door buren en we moeten iets rood dragen, dat gaat wat worden, denk ik, haha! Toch weer iets om naar uit te kijken.
Andere dingen dan allerlei festiviteiten. We hadden al een gijzeling in het VDAB-kantoor, waar 2 kuisvrouwen er met de schrik vanaf kwamen. Nu hadden we een schietpartij aan één van onze dancings, ik weet niet juist aan welke. Deze morgend om ongeveer 5u, weigerde een portier de toegang aan een groepje jongeren. Toen hij een uur later naar huis wou rijden, werd zijn auto beschoten door diezelfde jongeren. Hij is zelf naar het ziekenhuis kunnen rijden, maar hoe ernstig zijn toestand is, is niet bekend. Wij vertrekken om 6 uur als wij in het weekend moeten gaan werken...wij komen voorbij enkele dancings...stel het je maar voor, hé zeg...de één of andere verloren gevlogen kogel...ik mag er niet aan denken!
We hebben een druk programma te St-Niklaas van zomerfestiviteiten. Gisteren begonnen de Sterfeesten. Normaal was Natalia te gast, maar door stemproblemen hebben ze snel iemand anders moeten vragen. Brahim, Paul Michiels en Will Tura zijn komen optreden. Ik probeer er vaak naartoe te gaan, maar dit jaar lukte mij dat niet, ik had er geen zin in, te veel moeten werken zeker. Een kleine 10 jaar geleden kon ik met een helekopter meevliegen, 500 BF voor 6 minuten, maar dat was het zeker waard. Ik had een vriendin meegelokt...zogezegt voor een tuperwareverkoop bij ons make, maar we moesten nog om gerief. De verjaardagsverrassing was dan ook groot voor haar, ze had dat helemaal niet verwacht. Dit jaar kwam ook de Sea King helekopter weer, warme luchtballons en gratis testritten op het 4 maal 4-parcour. Het spektakel was toch het vuurwerk en megalasershow rond middernacht...en daar mochten wij van meegenieten...het licht en geluid reikte tot in onze wijk. Ook deze avond...weer spektakel in de wijk, we mogen weer meegenieten. Deze keer komt het vanop de markt, Q-music greatest hits tour 2006. Wij woonden vroeger slechts 500 meter van de markt en wij hoorden nooit iets. Nu wonen wij er verder vandaan en horen wij echt duidelijk de muziek. Die komt gratis met de wind mee gewaaid.
Dit zou het ideale standje zijn voor een stierke gelijk ik ben. En dat klopt niet, toch niet voor deze stier, ik moet meer kunnen bewegen en dat lukt niet met deze houding. Ik ben bij 'vissen' gaan zien, Wim is dat van horoscoop. Is dat toch wel een gelijkaardig standje, maar nog iets gemakkelijker, zeker? Haha, en toch is dit standje niet onze favoriet. Welke wel...dat verklappen we lekker niet...hihi!
Jaja, ik heb overuren gemaakt à volonté...daar is het natuurlijk goed voor, ware het niet dat ik ze dan ook direct kan opnemen...maar dat zal niet voor oktober kunnen, dus komen er alsmaar overuren bij. Ik stond in de week van voor mijn verlof op 54 overuren. Tel nu deze (bijna) 13 dagen erbij en 2 keer dat stuk laten, dan kom ik op bijna 22 uren die ik op die 2 weken teveel heb gewerkt...dan sta ik nu op dit moment met een goeie 76 overuren.
Mijn collega die het eerste deel van de zaterdag werkte, had bij een koppeltje serieuze tegenslag gehad en ze was wat langer bezig geweest. Ze vroeg of ik haar laatste 2 patiënten wilde overnemen. Met alle goeie wil van de wereld, maar zij woont daar in de buurt...ik zou speciaal nog eens naar daar moeten rijden...sorry, maar ik KON niet meer! Ze wist het niet dat het al mijn 13e werkdag was. Ik had zelf ook nog een aantal patiënten...zij werkt part-time en mag s'avonds een klein stukje laten doen, terwijl ik altijd het grootste en laatste deel aan mijn been heb. Na een tijdje belde ik haar toch op...ok...ik zal ze doen...2 meer, daar zal het nu wel niet meer opaan komen...weer té goed...maar ze was er al...OEF, want 't was tegen mijn goesting, zenne!
MORGEN EEN DAGJE THUIS...ik kan mijn batterijen weer opladen voor de komende week. Maandag moeten we geen stuk laten doen, dan staan we met genoeg...gelukkig! Maar voor de rest van de week zal het weer inspringen worden. Ik heb gezegd dat ik nu ook eens een klein stukje laten ga doen, dat ik dan ook eens wat vroeger thuis ben. het moet niet altijd voor dezelfde zijn, voila!
Werken is gezond, maar zoals alles met TE voor zoals TE VEEL werken is niet gezond. Ik moet buiten die 12 dagen ook daarbij nog eens dubbele shift doen, samen met mijn collega's, deze week en volgende week. De collega die vorige week ziek was, waardoor ik recuup kwijt was, is nu ziek voor 14 dagen (rug) en er zijn nog 3 collega's in verlof. Het wordt dus zwaar voor ons achterblijvers. Ook het weekend moet worden opgevangen en ik heb pas dat weekend gewerkt, dus zei ik tegen enkele patiënten "mij ga je dit weekend wel niet zien, ik ga geen 19 dagen na mekaar werken, zelfs geen zaterdag alleen, k 'ben niet zot, zenne!" Maar toen mijn hoofdverpleegster mij vroeg of ik een halve zaterdag wilde overnemen, zei ik toch weeral JA! Ik ben dus TE ZOT...alléé ja, toch voor een vierdeken, haha! Ze zei wel dat ik het late deel mocht doen, dan kan ik mij toch een beetje uitslapen, vanaf 10u en een collega vanaf 6u. Nog een collega werkt een ganse zondag. TEAMWORK! We krijgen ook een ander voordeel...ze gaat dat voor een gans weekend aanrekenen...dat krijgen we nog tegoed, waarschijnlijk in oktober. Ze schreef het in haar agenda, maar ik zal haar nog wel helpen om het niet te vergeten, haha! Jullie zullen me dus niet veel zien, ik zal mijn best doen. Vanavond had ik sjans...ik mocht thuis blijven, een collega morgen in mijn plaats...maar voor de rest zal ik zoveel mazzel meer hebben, vrees ik! Ik keek vanavond naar koppen, dat wilde ik niet missen. Een Amerikaanse vrouw zonder benen, net bevallen van haar tweede kindje, runt haar huishouden en ze neemt de zorg over haar broer op zich, die verstandelijk gehandicapt is. Zij zorgt ook voor haar vader die lijdt aan de ziekte van altzheimer en schizofrenie. Als hobby werkt ze aan auto's. Ik moet die vrouw echt bewonderen die zegt "bekijk het leven vanuit de optimistische kant en niet altijd vanuit de pessimistische!" Dit gezegd zijnde...ik ga mijn bedje in...slaapwel!
Ik ben moe nog een gevolg van zaterdag! Ik kon vroeger uitgaan, niet slapen en dan gaan werken! Nu lukt mij dat niet meer, dan weet ik daar een week van! Tja, ik ben ook geen 21 meer, hé!
s' Avonds zijn we naar de Europamarkt gegaan op de markt te Sint-Niklaas. Dat was vanaf vrijdag tot en met zondag 20u...wij waren er rond 19u, dus nog juist op tijd. We zijn de vele kraampjes afgegaan en er was veel te zien. Van elk Europees land (toch de meeste) een kraampje met enkele plaatselijke specialiteiten. Wij kochten feitelijk eetbare dingen...zoveel lekkers en we wilden dat wel eens proeven. Giovanni zag een houten poes, echt knap! Hij heeft ooit een houten poes gekocht voor mijn make en nu wilde hij haar weer één kopen. Die kocht 20, maar deze...amai! Hij viel bijna achterover toen die madam de prijs zei...250, haha...hij heeft ze dus niet gekocht. Nu zijn mijn boys voor 3 dagen bij ons make, omdat wij moeten werken en anders zitten ze te lang alleen. Vandaag was ik laat thuis, ik moest veel bureauwerk doen en Wim ging bij zijn ouders langs. Morgen heb ik een patiëntenoverleg in de stadskliniek over een patiënte die naar huis komt en nu bedlegerig gaat zijn. Donderdag ga ik na mijn toer direct naar huis, dan zijn ze niet lang alleen thuis. En vrijdag zal ik ook rap thuis zijn. Nog 4 dagen te gaan van de 12...ik tel al af! Normaal moest ik vanaf morgen de nieuwe collega opleiden en zou zij mijn toer overnemen, maar dat gaat niet door. Ze heeft haar contract niet getekend. Het probleem is nu wel dat wij iemand tekort hebben en dus onze recuup kwijt zijn. Voordeel is dat ik mijn toer niet kwijt ben. Alles heeft zijn voor-en nadelen, niet?
Ik was bij een patiënt die een splinternieuwe mountainbike in zijn garage had staan en ik kon hem kopen, een koopje. Ik dacht direct aan Giovanni, hij reed met de fiets van zijn papa, zijn mountainbike was op school gestolen...hij kon die dus goed gebruiken. Hij en Marnick waren wel niet thuis, ze zaten bij hun papa voor een ganse week. Ik had hem gebeld en kon niet zwijgen, dat we een 'klein' verrassingske voor hem hadden. En eentje voor zijn broer, een commodekast bij zijn slaapkamer. En een knuffeltje, een leeuwtje (zijn horoscoop). Wat het was, zei ik niet en ze waren natuurlijk erg crieus. Ze konden niet rap genoeg thuis zijn, vooral omdat ze zich bij hun papa nooit echt goed amuseren, hij houdt zich maar zelden of nooit met hen bezig. Toen ze vertrokken, zei hij zelfs hoeveel potten choco en flessen water ze leeggemaakt hebben...ja jongens! Wim reed zondag alleen om mijn boys naar hun papa. Ik lag plat op de zetel...doodop...als gevolg van zaterdag. Dan hebben we onze buren op bezoek gehad. Ze kwamen naar hun bouw kijken en we bleven maar babbelen. Er kwam zelfs nog een ander koppel bij. We zaten voor de garage in de tuinstoelen, tussen het steengruis dat op de oprit ligt, dat was nogal een zicht, haha! We noemen ons de 'duivels' of de 'Duvelwijk', omdat we op meetings duvel dronken. Dat hebben die mannen nu ook gedaan, de vrouwen dronken geen alcohol. Ik lag pas om 24u40 in mijn bed en ik moest de zondag al om 6 u beginnen werken. De boys moesten me bij hun thuiskomst wakker maken, haha zo moe was ik. Maar de voldoening om hun gezicht te zien bij het aanschouwen van hun verrassing...dat wilde ik voor geen slaap ter wereld missen!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
We hebben een druk programma te St-Niklaas van zomerfestiviteiten.
Jaja, ik heb overuren gemaakt à volonté...daar is het natuurlijk goed voor, ware het niet dat ik ze dan ook direct kan opnemen...maar dat zal niet voor oktober kunnen, dus komen er alsmaar overuren bij.
Werken is gezond, maar zoals alles met TE voor zoals TE VEEL werken is niet gezond.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
