We zijn gisteren met zen viertjes naar de cinéma geweest, naar Pirates of the Carabean 3 gaan kijken.
We moesten tot 20u35 buiten de zaal blijven staan, terwijl de film normaal om 20u ging beginnen en we waren er al sinds 19u30...dat begon dus goed. Ik vind den 1 en den 2 ook stukken beter. Bij deze film had ik het gevoel dat ze het verhaal eindeloos willen uitrekken...en er zal zelfs nog een vierde komen, mijn gedacht...zoals die geëindigd is. En de zaal was uitverkocht.
Vandaag ben ik nog eens naar mijn pit geweest, mijne pa zijn ma. Ik was mijne fuji vergeten, maar ik zou zowiezo gene foto mogen nemen hebben. Ondanks een gezegende leeftijd van 85 jaar, wil ze er nog altijd goed uitzien. Ik had Gio meegenomen en ik zei hem dat ze er eerder 75 jaar uitziet, waarop zij reageerde "Nu ben ik niet opgemaakt, maar als ik opgemaakt ben, dan zie ik er wel nog beter uit, zen!" En ge kunt er geen speld tussen krijgen. Tis beter zo, hé!
We zijn gisteren naar het lentefeest gegaan van mijn broer zijn jongste zoontje, Tibo. Het was in de Roomanmolen te St-Pauwels, een molen van het jaar 1847 die je kunt huren voor feestjes. Het was er prachtig...en groot.
De 'zotte'Roger
Ons make met een 'sinpalske', een zwaar bier, naar 't schijnt
Tibo met zijne voetbal en dan alle 4 ons make's kleinzoons tesamen...Marnick, Giovanni,Tibo en Robbe.
Er waren nog andere familie's aanwezig, ergens achteraan in de tuin...familie Kalkoen
en familie De Pauw...schone beestjes!
Na den drank, werd het eten boven gehaald. Wij hadden ook onze BBQ meegebracht, om lekkere hamburgers en worsten te bakken.
Wim en mijn schoonzus hare pa, waren de koks van dienst.
Giovanni hield zich het meest met de kids bezig, terwijl ik en Marnick de molen vanbinnen gingen verkennen...en dat was ook wel de moeite!
Hier hebben ik en mijne jongsten ons keigoe geamuseerd...op de oude volksspelen. Ik stond op een gegeven moment met meer dan 100 punten voor op hem, maar hij haalde mij in net op de meet...Marnick won het spel.
Het was al rond 21u dat het ineens begon te regenen en ze allemaal naar binnen gingen. Tot onze grote verrassing waren Marnick en Robbe al beginnen afwassen, terwijl hun broers verder speelden. We waren laat thuis...rond 24u45...maar we hadden een supertijd. Mijn collega's zaten op een fuif...gekleed in Hawaiaanse stijl...maar ik heb mij ook neig goe gehad zenne!
Gisteren zaterdag, was het een emotionele dag voor ons...en ook voor ons duifje Sparky. We hebben haar weer vrij gelaten en we namen foto's van deze gebeurtenis. We reden met de auto naar enkele velden richting Beveren, niet ver van de Westakkers en daar lieten we Sparky los. Giovanni had haar daar ergens in de buurt gevonden, dus was het logisch om haar daar ook vrij te laten...zo zou ze de omgeving herkennen en misschien terug naar haren thuis vliegen.
Toen ik haar losliet, vloog ze in het rond en wou ze in een boom landen, maar dat lukte niet en ze kwam niet ver van ons op de grond terecht. Toen Marnick dan dichterbij kwam, vloog ze weg en zooo snel als een vuurpijl. We hebben nog nooit een duif zo hard zien vliegen, hoog boven ons eerst cirkelend, om dan uit ons zicht te verdwijnen. Ik denk dat dit duifje van nog geen jaartje jong, een echte winner is...een duif die véél waard is. Ik ben daar zeker van, een specialleke. We missen dat rondhuppelende duifje in huis...maar het gevoel van vrijheid die we haar gaven, hoe blij we voor haar zijn, dat overheerst toch, zenne! Het ga je goed, klein vrouwke...be free!
Dit is dan Clyde het mannetje van Bonny. Meestal zijn ze erg lief voor elkaar kusjes en kopjes geven. Ze kwetteren ook heel graag ,maar af en toe maken ze ruzie. Ja, zoals in een goed huwelijk ook wel eens gebeurt. . Clyde kan zich dan erg druk maken en als hij boos is danst hij heel erg driftig op en neer, Bonny daartegen is rustiger en weet van zich af te bijten, dus de baas in huis ,ja zo gaat dat! Een snoepstok lusten ze erg graag en is dan ook zo op. Ze kunnen heel veel lawaai maken s,avonds. Dan gaat de doek over de kooi en gaan ze slapen..
Dit zijn dan de Ghost-busters. Ze zouden normaal gediend hebben als voer voor slangen. Maar ze zijn gelukkig gered van een akelige dood. In het begin waren ze heel schuw. Maar nu komen ze naar je toe als je de hand in de kooi steekt. Ze kregen een nieuw huisje , vonden ze maar niets tot dat het op zijn kop stond. De ideale plaats om te slapen zo , net een wiegje Eentje is onlangs op dieet gezet, ja de welvaart , en dan krijg je een buikje. Het zijn twee hele lieve muisjes. Deze huisdieren zijn van Sandra Blogje : http://blog.seniorennet.be/sandra1968/
Héél érg bedankt, Corry...ik ben er echt héééééél blij mee! Goed gedaan, hé? Ga ook maar eens naar haar blog kijken, ik denk dat de meeste bloggers Corry wel al kennen, maar voor degenen die nog geen kennis hebben gemaakt...nu is het moment om dat zeker te gaan doen. http://blog.seniorennet.be/corrybosters/ Tis echt de moeite waard!
Jaja...deze keer ook voor mij...JOEPIE! En hopelijk met mooi weer, want het zal morgen een drukke dag worden. We zijn van zinnes om ons duifke de vrijheid te geven en mijnen bro zijn jongste zoon heeft morgen lentefeest. Misschien ook zelfs een cinémake samen met mijn 3 boys...of zondag of maandag...we zien nog wel. K' ben van plan om hen erop te trakteren met mijn verjaardagpree...dus ze weten het nog niet...sssssst! We zien wel, 't zal er in ieder geval toch binnenkort van komen.
En nu ga ik mijn idool-favoriete steunen... Esther
Het begon zaterdag...in het ochtendgloren. Om 5u15 kwam dit verpleegsterke naar beneden om eerst wakker te worden...mij klaar te maken en te gaan werken. Een raar geluid dat vanuit de richting van de berging kwam, trok mijn aandacht. Euh??? De watervallen zijn toch in Coo? We hadden overstroming in de berging..."Wiiiiim!!" Wim heeft een tijdje moeten water staan aftrekken en staan dweilen. Hij had de chauffage van Gio's kamer eraf gehaald tijdens 't verven. Een kraan die open moest staan, stond dicht...een kraan die dicht moest staan, stond open. het barr steeg ten top, de ketel kon dat water niet meer slikken en spoot het eruit...wasmachine, droogkast, priezen en de muur kletsnat...wat een pech, zeg! En een geluk...dat ik zo vroeg op moest om te gaan werken...amai! We hadden al eerder een waterval in Giovanni zijn kamer doordat onze dakleggers niet alles waterdicht hadden gemaakt, voordat de pannen erop lagen. Ook in Marnick zijn kamer, door een fout van de dakwerkers van onze gebuur. En nu door Wimmeke.
Maar ik had ook wel sjans deze week. Woensdag had ik recuup1, maar mijn overuren zijn serieus aan't zakken (vorige recupen van 47u naar 24u) Doordat de toeren zo kalm zijn, geraken we niet meer aan onze uren. Ik had wel een week van 47 uren gewerkt, op 7 dagen met het weekend en die feestdag van de 17e derbij, en we moeten een 36-urenweek hebben. De hoofdverpleegster had me 3 recupen na mekaar gegeven en ik wilde er maar 2 hebben, dus gaf ik enen aan een collega. Wat dacht je? kreeg die om 6u foon dat hij moest gaan werken, zeker! Een andere collega had 'r voet omgeslagen en hij moest invallen. Ik moest ook werken, maar ik wist het dan toch op voorhand, hé en da's geheel anders.
Daarjuist op het nieuws gezien...gorilla ontsnapt in de zoo van Rotterdam...over één of ander muurtje gekropen. Nog een beest dat uitbreekt en op wandel gaat...maar geef mij dan toch maar een rondpikkelende duif, zenne! De zoo werd ontruimd, maar een bejaarde dame werd door de zilverrug-gorilla meegesleept, als was ze één of andere pop. Je zal het maar meemaken, hé! Ze is zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht, met een hoofdwond en letsels aan de arm. Ik leef met die dame mee! Hij heeft ook het restaurant op stelten gezet. Gelukkig werd de ontsnapper na een uur in het nauw gedreven en via een verdovingsgeweer onschadelijk gemaakt. Bij ons zijn het gevangenen die ontsnappen...maar je hoort wel niet dat die na een uurtje weer in den bak zitten, hé! Je hoort er feitelijk helemaal niets meer van. Hoeveel zouden er nog vrij rondlopen?
Ik heb het al echt druk gehad deze week. Bezoek van een vriendin...een mylene-verkoop bij de overbuurvrouw, met als hoofdroddel...een driehoeksverhouding in de wijk (2 vrouwen die een lesbische relatie zijn aangegaan met mekaar en de man van de ene)...bij mijne pa mijne verjaardag gaan halen en foto's gaan bekijken van zijn reis naar Bulgarije...ik moest de feestdag werken en nu dit weekend ook, dus weer een week van 7 dagen. Ik heb ook Wim een paar uurtjes helpen verven en hij heeft de kamer verder afgewerkt. Ze hebben de nieuwe PC-tafel geïnstalleerd en de dees nam er vaneigest een fotooke van, hé!
Ik heb ook weer 4 nieuwe thrillers bij, gekocht met ons make haar préé...ik heb dus nog niet veel op de peecee geweest. Ik kom jullie dan ook een PRETTIG WEEKEND wensen, want ik geraak vandaag niet meer rond. Ik zal mijn best doen om zoveel mogelijk wederbezoekjes te doen. Tot straks en anders tot in het weekend! Knuffel!
Foto's van onze voorlopige medebewoonster of huisdier...Sparky! Ze voelt zich iedere dag beter thuis bij ons. Ik zet haar dagelijks op de venstertablet, maar nu komt ze eraf of uit de box en wandelt ze gewoon de living eens rond. Een venster trekt toch altijd haar aandacht...hunkerend naar de vrijheid die wij haar weldra zullen geven. We wachten tot ze genoeg is aangesterkt...het afbinden van de poot is ons niet gelukt...en feitelijk wel beter zo, want ze gebruikt hem nog steeds om eens te krabben en om haar evenwicht te houden. Haar vleugels spreidt ze ook soms al eens om een vluchtje te maken...en je moet al verdomd rap zijn om haar bij te houden...zo snel pikkelt ze al rond
Gisteren was het dubbel feest voor mij...en het krijgen van vele kadootjes en pree...is plezant! Het was moederkesdag, en als moederke zijnde dus ook voor mij...en ik was jarig...weer een jaartje derbij...weer wat dichter bij tram 4...nog 1 jaartje tegoed en ik moet tram 3 uit...pfffff...nen overstap is toch altijd moeilijk, hé! Ik had dat bij het overstappen op tram 3 en ik peis dat ik dat ook volgend jaar moeilijk ga hebben. Maar alléé, tis zover nog niet. Ik heb mij vandeweek een nieuwe stofzuiger besteld in de colruyt...morgen heb ik hem. Ik had tegen Wim gezegd dat het voor mijne verjaardag en moederdag was, maar mijn 3 boys konden het zich niet laten om nog een kadootje te kopen voor mij...en nog een moederdagkado ook...ik ben dus goed in de wattekes gelegd, hé! We zijn ook naar ons make geweest en ik had al pree gekregen van haar...komt zij daar toch ook niet met nog een kleinigheidje af, zeker? Ik gaf hare moederdag...zij mijne verjaardag...wat is het plezant om te verjaren op moederdag... !
Make tussen haar 2 oudste 'KLEIN"zoons... (ze heeft er 4)...ik heb het kleintje-zijn niet van een vreemde, hé!
Met onze duif gaat het goed...ondanks het gebroken pootje, dat erbij hangt als een hinderend opstakel, zoals je op de foto kunt zien. Wim was gisteren bij zijn ouders en zijn oudste broer op bezoek...en ook hij heeft een duif gevonden. Hij zoekt er companie voor en hij zou graag onze duif willen hebben. Een familielid van hen, was een duivenmelker...en Wim zijne pa ook. Hun nonkel had er één met ene poot. Die was ook gebroken geweest, maar hij bondt er een draad aan, zodat de poot geen bloedtoevoer meer kreeg en er vanzelf afviel. Met die duif heeft hij achteraf nog wedstrijden gespeeld...zij kon daarna terug vliegen en leerde met één poot te leven. En onze duif is nog zéér jong...ze is van het jaar 2007, dus zal zij haar zeker nog goed kunnen aanpassen. Ik durf dat wel niet, die poot afbinden, hoor! Patrick (Wim zen broer) die durft dat wel, dus zal ze binnenkort verhuizen. Ik denk wel dat ik hartzeer ga hebben bij het afscheid...en nu moogt ge mij uitlachen, zoveel als ge wilt...maar ik ben er al aan gehecht geraakt. We zien wel.
jij staat ons altijd bij en geeft goede raad. Je zorgt voor ons allebei hoe het ook keert of draaid. De vrouw in ons leven die zonder eigenbelang veel aan ons wil geven haar ganse leven lang.
Lieve mama,
Ook wij zien je graag voor de rest van ons leven. We stellen niets in vraag omdat jij ons antwoorden kan geven. Het leven gaat niet over rozen maar jij bereidde ons erop voor. Jij hebt voor ons bestaan gekozen en daar zijn we je eeuwig dankbaar voor!
Liefste mama,
Je zal het wel weten, maar we zeggen het elke keer weer. We zullen je nooit vergeten, en leggen je raad nooit nog naast ons neer. Jij verdient als geen ander onze liefde en een plaats in ons hart. We zorgen voor altijd voor elkander en bewaren een plaats apart...
speciaal voor jou... onze allerliefste mama... want wij houden enorm véél van jou!
Vrijdag was ik in mijn nopjes...ik mocht nog eens op mijn eigenste vaste toertje staan...dat was zeker twee maand geleden...en de patiënten waren blij dat ze me nog eens terugzagen. Sommige begrepen het niet...kunnen niet wennen aan de nieuwe verpleegster en vroegen wanneer ik terugkom. Niet dat ze niet tevreden zijn over mijn collega, maar ze waren mij toch zo gewoon. We hadden een 'springer' tekort en ik kende alle toeren al, dus was het ook niet verrassend dat ik mijn vast toertje weer moest afstaan om de collega's te vervangen bij hun afwezigheid op hun toertje, hé! Ene patiënt blijft toch één van mijn favorieten, zenne! Gerard...die ik in de douche hielp...en ondanks het zuurstoftekort dat hij steeds heeft door een longaandoening...kan er elke keer weer een grapje af als hij mij ziet. Ik zei hem dat ik zijn haar ging meewassen, omdat hij er tiptop moest uitzien om in 't weekend 't beest te gaan uithangen. "Om te gaan Rock and Rollen, hé!" Hij reageerde erop "Wa zegt ge? Sex, drugs en rockenroll...meer rollen dan wat anders en onder de rokken zitten...da deed ik in mijnen jongen tijd...haha!" en plezier dat hij had...herinneringen ophalend. "Dan was da bij jou meer 'Rok omhoog en Rollen', alléé!" zei ik...en plezier dat hij had.
Wim is na zijn werk in gang geschoten, samen met Giovanni. Het plafond in Gio's kamer heeft een eerste laag verf gekregen. Grijs en een soort appelblauwzeegroen, hij koos twee kleuren.
En ik ben met Gio een PC-tafel en bureaustoel voor hem gaan kopen...zo blij dat hij is!
We hebben wééral een duif op bezoek. Ik had recuup1 vandaag (gelukkig geen foon gekregen om te moeten gaan werken) en Giovanni stuurde mij vanliddag een sms. Op weg van school naar huis, had hij een gewonde duif gevonden, hij vroeg wat hij ermee moest doen. Ik ben ze dan maar gaan halen en nu staat ze in de living in een bak. Ze is gewond aan het rechter pootje en ze trekt die altijd in. 't Is een lieveke...als ik tegen haar spreek, valt ze in slaap ze wordt er rustig van.
Ik had recuup 3 gisteren en ik had met ons make en mijn tante Ingrid afgesproken. Ze kwamen mij halen om eerst eens naar gordijnen te gaan zien. Dan zijn we naar 't Waasland shopping center geweest en we hebben een afslankslaatje gegeten...was een tijdje geleden en echt jammie. Rond 14u zette mijn tante mij terug thuis af en ze bracht make naar huis, terwijl ze feitelijk ook naar de macro mocht meegaan...maar ons make was ongerust...ze is haar poeske kwijt. En ikke vaneigest "Make, amai...dan heb ik sjans dat ge dat nu pas zijt tegengekomen, nadat ik er ben uit gekomen, of ik had hier nooit gezeten" Ze kon er toch om lachen en mijn tante ook. Een kat die zij eten geeft, had 4 jonkie's in haar terras komen leggen, maar vannacht is er eentje spoorloos verdwenen. De moederkat weent nu en zoekt het overal...ze denkt dat make het gepakt heeft en is met haar jonkie's verhuist naar make's stalletje. Nu is ze daar natuurlijk het hart van in, hé! Toch kon ik mij niet inhouden "Alléé jong, ons make is haar poeske kwijt!" Stout van mij, hé...nogalwel dat ze mij kent. Toen ik thuiskwam, waren ze aan de tuinen van onze buren bezig, langs weerskanten.
Vandaag was het kuisdag...moet ook soms gebeuren, hé! En we zijn de verf voor Giovanni's kamer gaan kiezen...we gaan er morgen eens werk van maken, zie. Ik kreeg ook foon van mijn ex...hij heeft wééral een nieuw lief...een schoonheidsspecialiste deze keer...die voor VTM werkt en al die BV's onder handen neemt. Ik hoop voor hem dat het deze keer eens goed afloopt...want hij wisselt van partner zoals wij van schoenen. Maar ik was zo gehaast, dat ik bijna over mijn ene broekspijp viel en van de trap donderde...ik viel met mijn elleboog tegen de muur, zeg...en nog kon die vent niet ophouden met bellen, zelfs in de auto...amai zenne! En dan spreken ze NOG van viswijven , ik heb hem 6 keer gezegd dat ik weg moest.
Buiten de school ligt een wei...en in die wei staat een koe...en die zei boe...maar ook nog iets anders! "Pssssssst...kun je mij eens efkes helpen met het pieken van deze velo, want ik moet naar de boerenmarkt...ze willen mijne schat verkopen, en ik wil dat niet...boehoe!"
Enfin...we hebben de koe laten boe-roepen, want zeg nu zelf...een koe op ne velo...dat gaat toch niet! Maar we zijn zelf een kijkje gaan nemen op die boerenmarkt. Echt mooie beestjes...en lief!
Hadden we nu een wei gehad...dan hadden we het paardje hieronder direct gekocht...dat was een echte flodder...zoooo superlief en ze was mensen gewoon, dat zag je.
Voor de laatste foto moest ik rap zijn, want een fotomodelleke is't niet. Ze draaide voortdurend met haar kont, om toch maar niet op de foto te moeten en ook al zijn mijn jongens echte dierenvrienden, zoals mij...Marnick is ribbedebie wanneer ze te veel bewegen. Giovanni trekt zich dat niet erg aan, die gaat naar elk dier, juist zoals zijn mama...ik heb dat al van toen ik kleintjes was en ik heb dat nu nog. Het was een héle plezante dag, de zondag!
We zijn gisteren naar de opendeurdag gegaan van Giovanni zijn school te Beveren. De boys zaten bij hun papa, maar Wim is ze vroeger gaan halen...ik was gaan werken. Na het werk reed ik ook naar Gio's school. Hij demonstreerde enkele oefeningen, het plaatsen van een stopkontakt. Hij had dat enkele in theorie geleerd, maar ook in de praktijk lukte hem dat goed. Die jongens hebben daar elk een kotje waar ze hun oefeningen kunnen maken.
Ik, Wim en Marnick probeerden ook den 'eletrieker' uit te hangen...maar verder dan het 'strippen' van een draad of iets opmeten, kwamen wij niet
Neenee, Giovanni is den echte eletrieker in spé...dat staat vast. Hij liet ons ook zijn ander werk zien...de lampjes die brandden waren het bewijs van zijn goede werk. Buiten de school, nam Wim nog eens een fotootje van ons drietjes...dat kleintje in't midden, dan ben ik...
Ik werd ook herkend...niet als BV door een fan, maar ik voelde mij haast zo. Gusta is een vriendin van ons Roosje, die in Beveren woont en ze is per toeval op mijn blogje geraakt. Nu komt ze eens regelmatig bij mij lezen...dus in feite is ze wel een klein beetje een fan, hé! Haar kleinzoon gaat naar dezelfde school als Giovanni, en daarom was ze ook op de opendeurdag. Je ziet het hé Gusta...'t staat erop, hé!
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
