Op het werk zijn er ook weer dingen gebeurd die niet zo plezant zijn, maar er is niks aan te doen.
Nieuwe wetten, nieuwe regels...ons beginuur begint vanaf nu niet thuis, maar bij onze eerste patiënt.
Dus hadden we een vergadering en ik heb mijn gedacht gezegd...en ik deed daar weer ne stoot met als gevolg dat de bazen en mijn collega's plat lagen van't lachen...'t moest ikke weer zijn...iets verkeerd verstaan en daar dan een antwoord op geven...:lol:
We hebben ook het gevoel dat we meer en meer moeten inleveren en da's echt niet plezant, want we doen ons best.
Het is een kleine troost dat het niet alleen bij ons in, maar in de ganse thuisverplegingsektor.
Da's zéker een dag recuup per maand die we kwijt zijn, en het is vooral nadelig voor de inspringers gelijk ikke.
Ik ga nu zo min mogelijk op Lokeren en Stekene staan voor de afstand die ik anders moet doen en den tijd die ik daarmee verlies.

Een collega van ons gaat bij 7 andere zelfstandige verpleegkundigen werken vanaf midden april.
Ze werkt pas een jaar bij ons en kwam van de concurrentie.
Ik vind het spijtig, want het is een toffe en zeer bekwame collega.

We zijn ook een patiënt kwijt...iemand die mij nauw aan het hart lag van mijn vroegere vaste collega's...Gerard!
Ik kwam gisteren bij hem thuis om de bloeddruk van zijn vrouw te nemen, want hij lag in het ziekenhuis.
Zijn suiker stond veel te laag en hij was al in coma gegaan, dus werd de 100 opgebeld en de MUG.
Die kwamen en de dokter was al weg, terwijl die feitelijk bij Gerard had moeten blijven totdat de hulpdiensten er waren.
Gerard kon niet via de trap of lift verplaatst worden, dus belden ze de brandweer op om hem via het venster in de brancard naar beneden te doen.
Probleem was dat de brandweerauto verkeerd stond en die moest gekeerd worden.
Gerard lag wel al op de brancard terwijl ze aan't overleggen waren hoe ze dat gingen doen...5 minuten lang in de wind en regen...het regende een beetje.
Ze keerden de auto terwijl Gerard op de brancard lag, volledig naar boven getoken tot boven de huizen, en dat spelletje heeft zeker een kwartier geduurd.
De politie had de straat afgespannen en alle mensen in de straat stonden naar het nooit geziene tafereel te kijken, vaneigest.
Gerard kwam erdoor in de kliniek...zijn suiker was weer op peil, maar toen zijn vrouw er de dag erna weer naartoe ging, had hij een longontsteking opgedaan...raar maar waar...alléé jongens...ge zou van minder, hé!
Vandaag kreeg ik bericht...Gerard is overleden.
Wie haalt het nu in zijn hoofd om een longpatiënt die dagelijks de hele dag zuurstof krijgt tot boven de huizen te laten hangen in dat rotweer...de hulpdiensten, nota bene!
Daar kan ik mij serieus kwaad in maken, zie...verdomme...onozelaars...klungelaars...toch die kerels in die brandweerauto te Sint-Niklaas!
Dat noemt zich dan brandweerlui in dienst van de medemens...Gerard is er vet mee, pffffffffffffffffffffffff!



Sorry voor mijn uitlatingen, maar ik ben te kwaad!