hoe ver woont
de mens in buren
ook al voelt men
bij het passeren
elkaars huid schuren

de afstand
wordt groter
als woorden interen
en ogen slechts inblikken

raak mij niet meer
ook in mij
roept een stem
om in te schikken

28-04-2012 om 10:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

diffuus word ik belicht
deze morgen
de zon wil mij verrijken
vraagt mij
naar buiten te kijken

stof en vette vingers
hinderen het zicht

het is goed zo

om alles zuiver te zien
kan men beter naar binnen
zijn gericht

bovendien verleidt de zon;

aan de andere kant
van mijn venster
toont celcius
een ander land

28-04-2012 om 10:10 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik ga maar
roept mijn gevoel
nog langer hier
verblijven

gekluisterd aan een
onaantastbaar doel
is teren op
starre beelden,
vastgespijkerd
aan ijle lucht

ze zullen eerder,
wat komt en gaat,
aan stijfheid rijgen

hoe kwetsbaar
is mijn hiel
onder deze
verlopen zucht

28-04-2012 om 10:09 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mijn vingers
die in geuren wenken
strelen heur haren
aanvoelend als van zijde

haar borsten bewegen
in zacht zuchten
die meer dan schoonheid schenken
en niet in afstand vluchten

terwijl de huid als pril gras
schemert in een open weide

ogen als zwarte kralen
bespelen in andante
het ritme van het hart

verborgen achter voile
mij zoekend als vragende verwante
in verdreven schaduwrijke smart

28-04-2012 om 10:08 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

de handen reiken niet verder
dan het kloppen van mijn hart
de armen nog verder strekken
verlicht ook niet beklemmende smart;
ooit kon fluisteren warmte opwekken

je aangezicht verstart
verwachting vordert verwarring,
denken raakt overdadig gehard
en wordt hoop
een aftreksel van bedeling

terwijl de lente toch
blauw de aarde bedekt
vogels ons
liefdevol begroeten
en een kinderlach
zo vaak de pijn toedekt

hoe kan ik jouw gestolde tranen
morgen in de zon ontmoeten

28-04-2012 om 10:07 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

wat is toekomst
als de avond al valt
kan ik morgen nog zien
als voorstelbaar
zoals ik in mijn jeugd
naar dat wat komt
nog als onbevangen en
eeuwigheid ervaar

mijn vel
rimpelt, verdroogt
doch de ogen
zien de schoonheid
almaar meer
gedragen door wortels van
ervarend verjaren

die het heden
maar ook verleden;
mijn levensweg steeds
beter doen verklaren

minder gebonden
of misleid
door dromerig verlangen
verlost van de drang
die de voortplanting berijdt

de waarde
ligt steeds meer
in het gezicht
van het einde
dwingt zelfs
het huidig ademen
als werkelijkheid te zien

ben zo meer
op diepte,
en echtheid gericht
zelfs als ik de sterfelijkheid
in toenemende mate
met liefde bedien

28-04-2012 om 10:06 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Ph. Van Wichel (1610-1675) – vioolsonate I (viola d’amore + klav + cello)

J.S.Bach (1685-1750)

- Andante in f BWV 964 (klavecimbel, naar Andante uit 2e viool-solosonate BWV 1003)

- Andante in f uit 2e viool-solosonate BWV 1003 (vioolsolo)

- Adagio in G, BWV 968 (klavecimbel, naar Preludium uit 3e viool-solosonate BWV 1005)

*pauze

G.F. Handel (1685-1759) – vioolsonate op.1 nr. 10 (viool + klav + cello)

Corelli (1653-1713) – sonates op.5 nr.5 en op.5 nr. 8 (viool + klav + cello)

- sonate op.5 nr.12 “La Follia” (viola d’amore + klav + cello)

T.Albinoni (1671-1751) – vioolsonate VI in B (viool + klav + cello)

J.S.Bach (1685-1750) Adagio in Es, uit: Toccata BWV 916 (klavecimbel)

H.I.F. von Biber (1644-1704) – vioolsonate VI (viool + klav + cello)






5 augustus 2012


Concert te Deventer met orgel/barokviool/viola d' amore

( activiteit tijdens jaarlijkse Boekenmarkt)

Locatie en tijd : In planning

o.a.Organist : Axel Wenstedt uit Sint-Oedenrode

Mmv : Julius Dreyfsandt zu Schlamm, dichter

Concept muziekprogramma :

viola d’amore en orgel Ph. Van Wichel (1610-1675) – vioolsonate I

orgel C.Ph.E.Bach (1714-1788) – variaties op La Folie d’Espagne WQ 118 (1781) orgel

viola d’amore en orgel A. Corelli sonate op.5 nr.12 “La Follia”

J.S.Bach (1685-1750)

orgel - Andante in f BWV 964 (naar Andante uit 2e viool-solosonate BWV 1003)

vioolsolo - Andante in f uit 2e viool-solosonate BWV 1003

orgel - Adagio in Es, uit: Toccata BWV 916

viola d’amore en orgel - Adagio in b BWV 1019a

viool en orgel T.Albinoni (1671-1751) – vioolsonate VI in B

viool en orgel H.I.F. von Biber (1644-1704) – vioolsonate V1







30 juni 2012

1)

Concert voor Orgel, Saxefoon en Poëzie

Orgel: Smitsorgel uit 1839 Sint-Martinuskerk, Sint-Oedenrode

Aanvang: 15.30

o.a.Orgel : Axel Wenstedt uit Sint-Oedenrode
Saxefoon : Jo Hennen


Mmv : Julius Dreyfsandt zu Schlamm, dichter

Concept muziekprgramma :

Orgel solo

J.Cage (1912-1992)-Organ 2 / ASLSP "As slow as possible“ 1’27’’ 05-09-2001 tm 05-07-2012

Froberger Tombeau de Blancheroche

Rameau La Poule

Anoniem (Spanje +-1650)- “Cancion para la Corneta con el Eco”

Schubert : Gloria en Credo uit Deutsche Messe

orgel + saxofoon:

GPCima 1610 sonate voor zink en orgel 

Bach 1e gambasonate

Paule Maurice - Des Alyscamps Láme Soupire uit Tableaux de Provence (saxofoon alt en orgel)
 
Ryo Noda -Improvisation II voor Saxofoon Alt Solo

Misschien voor orgel nog : Fr.Couperin - Les Fastes de la grande et ancienne Mxnxstrxndxsx

(voor dichter en klavecimbel)

2)

Concert voor Orgel en Poëzie

Orgel : Smitsorgel uit 1838 Sint-Willibrorduskerk, Markt, Deurne (Ned)

Aanvang : 20.30 uur

Organist : Piet Groenendijk uit Son en Breugel
Mmv : Julius Dreyfsandt zu Schlamm, dichter

Muziekprogramma:
Koralen van Bach : BWV 654
BWV 655
BWV 658
BWV 663
BWV 666
BWV 667
BWV 668.

28-04-2012 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

03-03-2012 om 13:22 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

soms overvalt ons een lawine van pijn
die het uitzicht doet verdwijnen
overmacht schijnt dan heerser te zijn
het doet onze verwachting ondermijnen

niemand ontkomt aan
schaduwen van het bestaan,
hoe edel de mens ook is,
ieder wordt ooit geslagen
met een worstelend gemis

als ze niet meer worden gesproken
ademen woorden slechts in stilte
men sluit elkaar dan in de armen
en tracht te delen in de immense kilte

geen mens ontkomt aan
schaduwen van het bestaan
het nodigt ons ook uit,
elk op eigen wijze,
met de naaste verder
onderweg mee te gaan

03-03-2012 om 13:16 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mijn haar
nog immer lang,
over oren op weg
naar schouder
verdunt in allerijl,

havens komen in zicht,
op het slagveld
ruist het voorlaatste riet
het wordt er kouder

is het vizier
op mijn zwanengezang
gericht

raakt dan ook
de geest gekweld,
wordt mijn kijken
naar nog meer staren overgeheld

dicht ik almaar dichter dan verlicht
en strooi ik verder naar de einder uit
totdat er zes geschaafde vierhoeken
uit een catalogus worden besteld

ja, zo'n winteravond
deelt geen lentegebaren

enfin,

zo overdenk ik het geringste
en tracht de aanval op de uitval
van een pronkjuweel
met ledigheid te verklaren,
tokkelend langs mijn
ijdele citersnaren

dat wel!

03-03-2012 om 13:15 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als een woord
een voor een
zijn letters verliest

blijft leegte achter

het is de stilte
die dan zonder vorm
naamloos bevriest

03-03-2012 om 13:15 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

even fijn
aan niets denken
naar buiten wenken

er wordt langzaam
licht geboren;
huizen in ochtendgloren

zo hou ik het vandaag
wil rustig mijn wereld openen

laag voor laag

03-03-2012 om 13:14 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

de dag joeg me
vroeg uit de veren

een kus zei doeg

ik hoefde niet
weder te keren

03-03-2012 om 13:14 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zeg niet
wat je al weet
pak het ook
niet in

het blijft dan
zichtbaar

het is immers
niet een schaduw
die ik bemin

03-03-2012 om 13:13 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een open blik was gericht
op uiterlijk gewicht
ik verloor tijdelijk zicht
op een innerlijk gedicht

werd in een droom gelicht
waar zwaartekracht om niet is gezwicht
voor pronkend schaduwlicht:
ik raakte gaandeweg ontwricht

*
de dag stuurde een bericht,
“van ijdelheid wordt u beticht,
als verblind door een nakend wicht,
hervat derhalve uw aardse plicht “

03-03-2012 om 13:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een bloem draagt bloesem
in het avondrood
verzacht het ademend lood
vertraagt een onbekende dood

het daglicht schijnt zich
toch wijder te verspreiden
zelfs over een grijze berg heen
die al metselend gedacht
een toekomst dicht

ergens gloort het weten
groter dan de zwaartekracht
waarvoor een droom
menselijkerwijze zwicht

het eeuwige bewegen
gaat verder dan mijn droge huid
het is in doorgaand zaad gelegen
soms gaat het zelfs bij mij te rade

ik draag nu al de buit, vooruit
het lijkt dat ik
in hoop mag baden

03-03-2012 om 13:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

stormen jagen water op
tot onstuitbare krachten
tegelijk en niet alleen
in herhalende nachten
komen dromen de ziel bestuiven

vol met opspelende wenken
snellen mijn cellen voorbij
zonder te groeten, te wuiven
of aandacht aan mijn ego te schenken

alsof ze samenspannen
om dwaze geesten uit te bannen
en slechts doelgericht naar
onbevangenheid wenken

scheuten schieten door mijn lijf
als ik mijn dorre droogte zie
hoe is het zover gekomen,
door wie of wat
gaan bevroren weerstanden
plots
weer vol
met maagdelijke warmte denken

opdat nu al een te vroege lente schreeuwt
terwijl mijn winter toch geeuwt?

roept er dan een muze of
zuigt een bevrijdende leegte,
zo maagdelijk uitgespreid,
waarin oplichtende beelden vibreren

in mijn hemelbed met pauwenveren

03-03-2012 om 13:11 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik treur niet om
verleden seizoenen
als immer
zijn zij vergankelijk
ik blijf ze echter wel benoemen

hoe tel ik anders mijn dagen
op de meetlat van gedachten
die vooruitzichten dragen
en nog op onbekende
gevoelens wachten

zullen mijn herinneringen
nog verder vervagen?

“ the past will start again tomorrow”

het heden zal zeker
de spreidzit verzachten

03-03-2012 om 13:10 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt

een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand van heden
lijken karaf en liggende loper
in de ruimte samen alleen

alwaar een desolate sfeer
over stilte schreeuwt
bedekt de strakke blauwe kroon
een einderloos korrelig tapijt
dat onverstoorbare hitte geeuwt
en bijgevolg alles nog in heelheid vrijt

03-03-2012 om 13:09 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als gevoel
mijn levenslust
naar binnen trekt
en ondraaglijk lijkt
roept de aarde
terwijl zwaarte mij toedekt

ik val dan neer,
haast stotend, ten gronde
splijt uiteen
in stervende delen
van koude rillend
aan overmacht gebonden

kijk stuurs nabije verte in
gedragen door lijfelijke steunen,
verscheurende schreeuwen
doen mijn hart kreunen

het is mogen raken aan de moeder
voorbij haar is er geen diepte meer
ik toon mijn tranen aan haar boezem
zuig haar liefde, keer op keer

*

na volle overgave
spannen mijn vingers zich aan
kracht rijst verstild op
hoor mijn adem
om evenwicht vragen

ik mag me weer,
zo voel ik,
aan opstaan wagen

03-03-2012 om 13:08 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm