Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 8

03-03-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Icht

 

een open blik was gericht
op uiterlijk gewicht
ik verloor tijdelijk zicht
op een innerlijk gedicht

werd in een droom gelicht
waar zwaartekracht om niet is gezwicht
voor pronkend schaduwlicht:
ik raakte gaandeweg ontwricht

*
de dag stuurde een bericht,
“van ijdelheid wordt u beticht,
als verblind door een nakend wicht,
hervat derhalve uw aardse plicht “

03-03-2012 om 13:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vooruitzicht

 

een bloem draagt bloesem
in het avondrood
verzacht het ademend lood
vertraagt een onbekende dood

het daglicht schijnt zich
toch wijder te verspreiden
zelfs over een grijze berg heen
die al metselend gedacht
een toekomst dicht

ergens gloort het weten
groter dan de zwaartekracht
waarvoor een droom
menselijkerwijze zwicht

het eeuwige bewegen
gaat verder dan mijn droge huid
het is in doorgaand zaad gelegen
soms gaat het zelfs bij mij te rade

ik draag nu al de buit, vooruit
het lijkt dat ik
in hoop mag baden

03-03-2012 om 13:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hemelbed

 

stormen jagen water op
tot onstuitbare krachten
tegelijk en niet alleen
in herhalende nachten
komen dromen de ziel bestuiven

vol met opspelende wenken
snellen mijn cellen voorbij
zonder te groeten, te wuiven
of aandacht aan mijn ego te schenken

alsof ze samenspannen
om dwaze geesten uit te bannen
en slechts doelgericht naar
onbevangenheid wenken

scheuten schieten door mijn lijf
als ik mijn dorre droogte zie
hoe is het zover gekomen,
door wie of wat
gaan bevroren weerstanden
plots
weer vol
met maagdelijke warmte denken

opdat nu al een te vroege lente schreeuwt
terwijl mijn winter toch geeuwt?

roept er dan een muze of
zuigt een bevrijdende leegte,
zo maagdelijk uitgespreid,
waarin oplichtende beelden vibreren

in mijn hemelbed met pauwenveren

03-03-2012 om 13:11 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Morgen

 

ik treur niet om
verleden seizoenen
als immer
zijn zij vergankelijk
ik blijf ze echter wel benoemen

hoe tel ik anders mijn dagen
op de meetlat van gedachten
die vooruitzichten dragen
en nog op onbekende
gevoelens wachten

zullen mijn herinneringen
nog verder vervagen?

“ the past will start again tomorrow”

het heden zal zeker
de spreidzit verzachten


03-03-2012 om 13:10 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stilleven

 

in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt

een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand van heden
lijken karaf en liggende loper
in de ruimte samen alleen

alwaar een desolate sfeer
over stilte schreeuwt
bedekt de strakke blauwe kroon
een einderloos korrelig tapijt
dat onverstoorbare hitte geeuwt
en bijgevolg alles nog in heelheid vrijt

03-03-2012 om 13:09 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een wijle ten gronde

 

als gevoel
mijn levenslust
naar binnen trekt
en ondraaglijk lijkt
roept de aarde
terwijl zwaarte mij toedekt

ik val dan neer,
haast stotend, ten gronde
splijt uiteen
in stervende delen
van koude rillend
aan overmacht gebonden

kijk stuurs nabije verte in
gedragen door lijfelijke steunen,
verscheurende schreeuwen
doen mijn hart kreunen

het is mogen raken aan de moeder
voorbij haar is er geen diepte meer
ik toon mijn tranen aan haar boezem
zuig haar liefde, keer op keer

*

na volle overgave
spannen mijn vingers zich aan
kracht rijst verstild op
hoor mijn adem
om evenwicht vragen

ik mag me weer,
zo voel ik,
aan opstaan wagen

03-03-2012 om 13:08 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spiegelende beelden

 

het regende
toen ik afdaalde
langs ons pad
met ingesleten treden

het was al lang geleden
dat wij hier waren
heb het lang gemeden
ik was het zelf
die deze weg
als het ware vergat

ik ruik nog de zomer van toen
met zoemende muggen
maar hoor ook de kwetsbare
stilte tussen ons beiden

je sprak in
sprankelende blikken
over jouw luchtige dromen

en ik,
ik dwaalde over mijn heide
zag edelherten gracieus
in galop voorbij komen

*

water en licht weerspiegelen
nu de dagen die mijn leven
allengs verder dragen

03-03-2012 om 13:07 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Praalgraf

 

uit de ranke glazen tombe
ontspruit een hemels bloesem

groots toont de schepping
schoonheid van stervende blaren
opdat de ziel gevoelde eeuwigheid
blijvend in ons kan bewaren.

diffuus licht
besprenkelt
dit panorama
en verspreidt de geur
van onvergankelijk goud

welke sierlijk met knoppen
lijkt verweven:
kunst is daardoor nimmer oud

sober gekroond
met strekkende sepalen
draagt dit doorschijnend glas
de ademende melancholie
van een veranderlijke aarde

zo kan het telkens weer
van tedere dromen verhalen

03-03-2012 om 13:07 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Axel Geza

 

hoog op de poten
elegant in zijn draf
wat hebben wij
van hem genoten

hij is niet meer
Axel Geza ging
en wel terug naar af

in zijn jeugdige jonkheid
zo soepel en ongedwongen
haast springerig van aard

lief, de onhandige staanders
van deze edele Vizsla
waarvan de schoonheid
telkens werd bezongen

na zoveel jaren is hij gegaan
wel als Heer van Stand
met een vergrijsde baard

door 's mensen hand geholpen
al slapende naar de andere kant

03-03-2012 om 13:05 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tragiek in duel

het was stil
in het lawaai
van afwezige ogen

geluiden van hun ziel
beroerden ons aller hart

toch brak het ijs
toen na klanken
van gedeelde smart

‘t licht zich af kon stemmen
op het heden

ieder werd
op zijn unieke wijze

verder vrijelijk
in eigentijdse cadans
medegezogen

opdat zo weer
de toekomst
kon worden beleden

03-03-2012 om 13:05 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In volheid gedompeld

 

ik voel het zachte
van stilgevallen blaren
waar onder een tapijt
van vergankelijke kleuren
het rusten is begonnen

en mijn ziel zich
al stervende bereidt
op een mogelijk baren

tussen het grijs van boven
en de melange van benee
voel ik me even zo heel

opgenomen
in een immense zee
alsof ik mezelf
met al het zijnde deel

03-03-2012 om 13:04 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


05-11-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Klik op de afbeelding om de link te volgen

05-11-2011 om 10:40 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nabij Zeus

 

op het dode punt
van de boulevard
nabij een ijzeren wapen
van weleer

staart hij ver weg
concerteren
schreeuwende meeuwen
in lawaai van golvend geweld
melodieën in een witblauwe sfeer

hij ziet in de verte
gedachten passeren
schepen, af en aan,
doch op wisselende afstand
in de herinnering
wel te verstaan

haren, dun door de jaren
en uitgedroogde lippen
vangen het zilte zout

zijn sigaret stoomt
in draaiende richting
en geeft een mistig panorama
van warmte naar koud

aan het einde van de aarde
verstommen dan geleidelijk
onbetrouwbare beelden
voor even
daar weet hij van
ervaart hij de naakte eeuwigheid

op deze plek
los gewaad van een
schaduwrijk achterland
vindt hij zijn gepolijste vrijheid

totdat hij weer
naar de onweerstaanbare
realiteit wordt geleid
de voeten geaard in klevend zand



http://www.youtube.com/watch?v=gYCmsn-hNI4

05-11-2011 om 10:24 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het afscheid

 

rode ogen
verkleinen
in het donker
zij sterven in de nacht

genadevolle tellen
worden door eeuwigheid verpacht
harteloos verlaat uit mij
een vloed van schuimend wellen

wat heb ik vaak
de getijden veracht
als de kleuren van jouw stem
weer mijn verwachting kwellen

05-11-2011 om 10:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gevleugelde snaren

 

je straalt voor mij
in gracieuze lijnen gekleed
en bewegend in schaduwkleuren
jouw sprankelende geuren

daarvan heb ik enkel weet,
wil dat ze in me wonen

je ingetogen charme
geeft betoverende ogen
gedragen in een tedere tred

de kaaklijn, soms met haren bedekt,
doet mij ontroeren
schept mijn beelden;
schoonheid wordt in mij opgewekt

een zachte stem
kleurt het licht van je ziel
dat vertelt van frèle voelbaarheid



jouw gezicht verwondert,
je bent naar mij geleid



05-11-2011 om 10:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Knus

 

grijs getinte heuvels tekenen zich af
op de ramen van mijn doorzonkamer
ook al is de zomer reeds lang op zijn retour
en de dag allengs meer bekort
is het stof nog kraakhelder zichtbaar
op mijn vinylen vloer en dressoir

de hoge zetels hebben, door
het oktoberlicht beschenen,
nog niets aan waardigheid verloren
het gobelin bloeit als nooit te voren

alhoewel de zitting tot het verleden behoort
kan deze weelde mij nog zo bekoren
en ik, overeenkomstig mijn aard, in stilte
van achter mijn vertrouwde begonia’s
naar een buiten vol klinkers staar

05-11-2011 om 10:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als het blad nog groen kleurt

 

Naarmate de tijd voortschrijdt
En ik nog vaker de ochtenden tel
Dan wel dagen overwin op het licht
Doorzie ik de beslagen schoonheid
Van ieder elegant vrouwelijk wicht

Ook al ziet men mij als oud vel
Dat steeds dichter de aarde nadert
Dan denk ik heimelijk doch opgelucht
Wacht maar totdat de roest ook jullie betast
En uw spannend vlees opzichtelijk adert

Men mag de bloemen echter niet
Te vroeg laten verleppen
Het moet gezegd
U ruikt nog immer naar meer;
Opwindend zijn derhalve uw stappen

Helaas kom ik adem te kort
Om de vreugd van de jeugd
Nog onbescheiden te behappen

Die wordt immers steeds meer
In vergeten dromen gelegd

05-11-2011 om 10:19 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Engelen in het oosterhout

 

Morgen zie ik engelen
In het oosterhout
Zij worden op doeken gedragen
Herken ik dan de eenvoud
Van enkel zwijgende vrouwen
Uit mijn verbeeldende lagen
Zij omarmen mij zonder te raken
Verwarmen met open ogen
In licht waarvan de dichter
Woorden wil maken

Zij spreekt
Oorspronkelijk
In galmen van gewelven
Ik luister en droom
Overbrug haar adem
Naar mijn hart
Om kleuren en klanken
Uit mijn Hemel te delven

Morgen zie ik engelen
In het oosterhout

05-11-2011 om 10:19 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op weg naar eindeloos

 

ik verpoos nimmer meer
in een diepe gedachte
dat gaat allengs aan mij voorbij
een vierend touw slingert thans
met eeuwige bewegende beelden

of draagt een haast uitgerekte veer
mij nu doorheen het verleden,
de mij toegevallen wonden en weelde,
doorzakkend naar een verlengde diepte
en traag terug langs gestapelde ramen
van verlangens en tranen van weleer

zo vergaat de dag in fasen
van even zijn en vertekende dromen
waarbij niet is gezegd
dat de dood zich hardhandig
nu al naar mij uitstrekt

wellicht is het meer ontbinden
waarin werkelijkheid wordt opgewekt
en vrijheid vanaf heden
alles vanzelf laat komen

het is vragen verstaan
zonder de weg te moeten duiden
het ademen losjes laten gaan
langs onverharde paden

en ik geen behoefte meer heb
om antwoorden in te luiden
soms enkel nog om de geest
van ballast te ontladen

ik verpoos nimmer meer
in diepe gedachten
weet enkel dat de nacht
mij ooit zal boeien

of de morgen nog komt
is slechts hoop in
mijn aards verwachten

05-11-2011 om 10:18 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de hemel daalt

 

ook al oogt de lucht zomers blauw
en het late groen nog steeds
tot verbeelding spreekt
vult mijn adem de geest al met belegen dauw;
ik word deels van de hemel losgeweekt

de voeten dragen schaduw zwaar
als het gras in zijn lengte gaat berusten
ook de ochtend die steeds meer verlaat
verkort mede het licht op gangbare lusten

neen, het zijn niet de jaren
die mij nog steeds worden gegund
maar wederkerende gebaren
van vervagende seizoenen
die het ongevraagd maar wel van nature
op mijn vliedende tijd hebben gemunt

05-11-2011 om 10:18 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm




Foto


Inhoud blog
  • Goedemorgen- twee ochtendgedichten
  • de kruisende cirkel
  • In dit moment
  • er zij schaduw
  • er zij licht
  • Woordenglans
  • Drijvende wolken
  • Onmin
  • Al tastend
  • Meierijstad
  • Paris, La realité?
  • ter plekke
  • Op een kier (2)
  • Op een kier
  • In mijn Doka (variant op gedicht " De Duivel " )
  • de duivel
  • Kantelen
  • Bloemke
  • In de namiddag
  • La vie en rose
  • Aanraken
  • Als bomen huilen (2)
  • Hartstochtelijk
  • jij, mijn kind
  • Dode wortels
  • Mij is geen woord bekend
  • uitzien
  • Lucht
  • Hemelse bruiden
  • Doorgang
  • Moeder
  • Verschieten
  • Blindelings
  • Huiswerk 1963
  • Thuis
  • In het voorjaar
  • Zijn (1) Sein (1)
  • Ronding
  • Dat
  • Gaan
  • Dat lucht op.
  • Telkens
  • Liefde
  • winter
  • verlaten
  • Anne
  • Vertoeven
  • Horizon
  • Het naakte kleden
  • Memoire
  • Het is de weg
  • Autumn blues
  • Mijn vader
  • Toen
  • Grijze zondag
  • Als het stormt
  • Naakt
  • Schijnen
  • Het is
  • Schaduwtaal
  • Geketende bevrijding
  • Rijpen
  • Stuurloos
  • Droomboek
  • Als de stilte mij zegt
  • Doordacht
  • Al even in de schemering
  • Gerucht
  • Herinnering
  • Dan de mist
  • Golfje
  • Donderslag
  • De hoogste diepte
  • Als groen grijs oogt
  • Aan banden gelegd
  • Zijn gezicht straalt
  • De weg
  • De weg
  • Lente blues
  • Liefde
  • Muze
  • Gij daar
  • Zij kust
  • Lente
  • Golvende stilte
  • Titelloos
  • Dat wat komt
  • Uma
  • Als vloeiend water
  • Als de dag van gister
  • Jij, die is
  • ik ga maar
  • De blinde weg
  • Geketend
  • Tijd van leven
  • ik dwaal soms
  • Schaduw
  • Dichter bij de mens
  • Als de schaduw bemint
  • Afscheid

  • Gedichten 1
  • Deutsche Gedichte 1
  • Activiteiten op YouTube
  • Activiteiten op Gedichten.nl

  • Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!