de zee verwacht mij vandaag om mijn liefde te strelen als ik haar daar naar toe draag kunnen blonde lokken spelen
er kleeft zand aan mijn voeten kruipend omhoog, ziltig gehecht kom eb en vloed even groeten opdat het woord wordt gezegd
op de grens van mijn land beweegt even de horizon gedachten hebben het bemand maar ruikt zij, net als ik, ook even aan de eeuwige bron
die rijkdom schenkt, vaak met het licht in de ogen ook wel, vaak te gelijk, word ik door de schaduw gewenkt, het zicht naar binnen gezogen
|