Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Na een zeer korte nacht ben ik toch vrij vroeg present en begeef ik me naar Kessel, waar de Kleitrappers uit Terhagen hun Winter-Heidetocht houden. De start is in het plaatselijke schooltje Bisterveld en om iets na negen ben ik klaar voor een wandeltocht van 21km. We passeren bijna onmiddellijk het fort van Kessel. Het fort van Kessel maakte deel uit van de eerste verdedigingsgordel van de stad Antwerpen. Op de plaats waar het gebouwd werd, stond vroeger een uitgestrekte hoeve. Aan de bouw van het fort, met de vesting errond, werd gewerkt van 1908 tot 1912. Op deze plaats werden belangrijke archeologische vondsten opgedolven, zoals, tanden van haaien en andere zeevissen die zijn een duidelijk bewijs dat in vroegere tijden een deel van de zee ook tot hier kwam. Toen de bouw van het fort volledig afgerond was, werden alle woningen uit de onmiddellijke omgeving platgebrand, zodat de soldaten vanuit het fort een goed zicht hadden op de aanvallende vijand. Niemand die dacht dat het fort ooit ingenomen zou kunnen worden, met zijn dikke betonnen muren en koepels, waarvan men zei dat een kanonbal erop zou terugkaatsen als 'caoutchouc-balleken'. De realiteit was echter helemaal anders, alle onkosten en moeite hadden tot niks gediend. Er werden loopgraven gegraven en prikkeldraad aangebracht langs de velden van Kessel fort naar Lier fort. Er bleef amper een doorgang over en alle vee moest binnen de ring van de forten gebracht worden, zodat de Duisters de dieren niet zouden kunnen gebruiken om hun voedselvoorraad aan te vullen. De toren van de kerk van Kessel werd beschouwd als mikpunt voor de vijand en werd beschoten. Ondertussen naderde de dag van de vuurproef. Iedereen dacht dat vanop het fort alles omvergekegeld zou worden, maar dat was buiten de Duitse vuurkracht gerekend. Het zwaarste kanon van het Duitse leger, de Dikke Bertha, nam het fort vanop Beerzelberg, een afstand van maar liefst 8,4 km, onder vuur. Ook een Oostenrijks geschut van de Skoda fabriek wordt in de strijd betrokken. De eerste bom komt in de vroege morgen van 4 oktober 1914 terecht in de vest van het fort en doet het water als een toren omhoog spuiten. De obussen maakten een speciaal geluid en een kwartier later hoorden de soldaten op het fort een nieuwe bom naderen. Reageren kon niet, want de geschutskoepels op het fort waren lang niet sterk genoeg. Niemand van de 330 manschappen durfde nog op het fort te blijven en iedereen vluchtte in het bos 'de Aerd', achter het fort. Verdere voltreffers hebben het fort daarna helemaal uitgeschakeld. Daarna gaan we via de spoorlijn naar het Hoogbos en de Kesselse Heide. Deze heide is een provinciaal domein van 43ha groot en vormt eigenlijk een stuk Kempisch landschap zoals het vroeger was, afwisselend struikheidevlakten, naald- en loofbomen, zandvlakten en vennen. Het is hier prachtig om te wandelen en ik maak vele mooie foto's. Op het moment dat ik één van de foto's maak valt er iemand voor mij, en het toeval wil dat ik dat juist op beeld heb gezet Gelukkig heeft de man er niks aan over gehouden! Na een dik uurtje wandelen komen we aan in Nijlen, waar we in school Zevensprong controle hebben. Hier zitten Jean en Suzanne en ik zet me even bij hen om iets te drinken. Tijd voor een lus van een dikke zes km. Langs het kerkhof gaan we Nijlen uit, we passeren het waterzuiveringsstation en gaan langs landelijke rustige wegen. Onderweg passeren we nog de Scheudebroekhoeve. Het is hier zeer rustig en er zijn ook niet veel wandelaars te bespeuren, het is ondertussen wel serieus beginnen te regenen. Na een uurtje ben ik terug in het schooltje van Nijlen en eet ik een lekker kippesoepje. Het laatste deel van de dag brengt ons dan terug naar Kessel. Onderweg zie ik een kleine bok die precies de broek van een dalmatiër aan heeft, een heel gek gezicht! We trekken terug door de Heide en dankzij de bordjes leer ik nog iets over de plaatselijke flora. Om half twee ben ik terug in de zaal, best wel moe van een zeer mooie maar natte wandeling
Na lang wikken en wegen besluiten we om vandaag naar Schaffen te rijden waar de wandelclub Vos Schaffen haar Hezerheidetocht organiseert. Na een uurtje rijden komen Rik en mezelf aan in de Gildezaal waar de start is. We kiezen vandaag voor de 30km, normaal gezien eerst de lus van 9km en dan het parcours van de 21km, maar wij besluiten om eerst het langste parcours te doen. Na de voorbije weken van vrij extreme koude is het nu een heel ander weertje en kunnen we onze vertrouwde paraplu terug meenemen. Het eerste gedeelte, zo'n 6.5km, gaat over landelijke- en boswegen. De streek is er heuvelachtig en dankzij de dooi van deze week liggen de wegen er nogal vettig bij. We houden er een stevig tempo in en zijn al na een uurtje in de controle Kalendries te Meldert. Op deze controle maken we een lus van zo'n kleine 9km. Via Holleweg, Geenrode en Schuilenbroek komen we aan de voet van de Venusberg. De Venusberg is een Diestiaanheuvel in de gemeente Lummen. Deze getuigenheuvel bevindt zich op ongeveer 60m boven de zeespiegel en was een zandbank van de Diestiaanzee die zich 7 miljoen jaar geleden terugtrok. De 'berg' dankt zijn naam aan de vele vennen op de heuvel. Al in 1665 werd van Venderberch gesproken. De vele prehistorische vondsten in de omgeving maken duidelijk dat de Venusberg al in de prehistorie een drukbezochte plaats was. De heuvel wordt gekenmerkt door een uniek landschap met een hoge ecologische waarde. Naast de droge heide treft men ook natte heide aan. De natte biotopen op die hoogte zijn uniek en zijn ontstaan door de ondoordringbare ijzerzandsteen kwelbronnen die er ontspringen op de flanken. De top van de Venusberg biedt een weids panorama over de vallei van de Zwarte Beek. Na het afdalen van deze "berg" passeren we nog Geeneinde en Geenmeer en komen we zo terug aan de controle. De tocht zit er dan voor de helft op en we hebben al zeer mooie natuurfoto's kunnen maken. Na een korte rustpauze, er was bijna geen plaats om eventjes te zitten, gaan we nu terug naar de vertrekzaal in Schaffen. We passeren hierbij Bakel en Hees en via Barenberg komen we dan terug aan in Schaffen. Ondertussen is het middag en dus tijd voor een hapje. We zien ook enkele mensen van de wandelclub zelf die we nog kennen van lange-afstandtochten, en ze vertellen ons dat Vos Schaffen eind april een 100km tocht organiseert maar dat deze niet in de marching staat. We krijgen een reclamefolder hierover en hopelijk laat mijn planning dit toe en kan ik hieraan deelnemen Tijd voor de lus van negen kilometer die rond het militair domein en vliegveld gaat. We gaan een klein stukje door natuurreservaat De Schans, onderweg zien we een parachutist naar beneden komen en kan ik een laagvliegend sportvliegtuigje fotograferen. Ondertussen is het beginnen regenen en dat is wel minder natuurlijk. Na nog een bezoekje aan Fort Leopold gaat het via straatjes terug naar de start, waar we om iets voor 14u aankomen. We drinken er nog een Diests Gildenbier, een lekker donker bier van de streek. Tijd om naar huis te gaan want vanavond is het mijn personeelsfeest, dat ik morgen ga wandelen valt dus nog wel af te wachten
Vandaag kies ik voor een tocht kortbij huis uit het ruime aanbod, wegens het Belgisch Kampioenschap veldrijden dat zeker ik niet mag missen. Wandelclub Tornado Boortmeerbeek organiseert zijn wintertocht in Schiplaken, en das maar vijf minuutjes rijden. Wandelen in eigen streek dus, maar met de sneeuw die er nog steeds ligt is het toch ietsje speciaal. Om half negen vertrekken ik en Rik in het plaatselijke schooltje voor de twintig kilometer. We passeren bijna onmiddellijk het kasteel van Schiplaken, genaamd het kasteel Terlinden. Reeds in de 12e eeuw stond hier een gotisch kasteel. De familie Terlinden kocht het domein in 1897 en bouwde een nieuw kasteel, dat in 1914 geplunderd en in brand gestoken werd door Duitse soldaten, in 1918 werd het dan heropgebouwd. We stappen verder door het Schiplakenbos dat er met zijn wit kleedje prachtig bijligt. Wat later gaan we ook door het Vriezenbroek, waar drie zwarte Galloways staan, een groot runderras dat uit Schotland komt en een hekel aan honden heeft Via het Vriezenbroek komen we in Hofstade, waar we in het parochiezaaltje controle hebben. Op deze controle maken we een lus van zo'n acht kilometer. Via het Steppeke en de Ambroos gaan we naar de Leuvense vaart, plaatsen die ik ken als mijn broekzak want ik woon hier al dertig jaar in de buurt. Op de vaart zelf ligt er vrij veel ijs, lang geleden dat ik dat nog eens gezien had. Langs de achterkant van de Werfheide gaan we terug richting Hofstade, hier zitten we op de grens van de provincies Antwerpen en Vlaams-Brabant. Onderweg zien we een veld van kleine dennebomen, klaar om binnen een jaar echte kerstbomen te worden. Via het voetbalveld van FC Hofstade gaat het dan terug naar het parochiezaaltje, waar het ondertussen zeer druk is. Het laatste stuk brengt ons naar het bloso-domein in Hofstade. De twee grote vijvers zijn dichtgevroren, maar ondanks het bord "verboden op het ijs te komen" zijn er toch verschillende mensen die op het ijs plezier maken. Ik kan het zelf ook niet laten en ik wijk even af van het parcours om mee op het ijs te schuiven. Twintig jaar geleden stonden we hier ook zo, en ik kan me niet herinneren dat het daarna nog volledig dicht geweest is. Volledig dicht is het eigenlijk niet, aan het strand is er een stuk open gemaakt voor de vogels en de beestjes maken er gretig gebruik van. Na een lusje in het domein passeren we nog het Sportimonium en verlaten het domein om via de wijk Zevenbunder naar de vertrekzaal terug te keren. In de zaal eten we nog frietjes met stoofvlees en krijg ik nog een t-shirt met reclame voor de nationale VVRS wandeldag op 22 februari die georganiseerd wordt door Tornado en doorgaat in Boortmeerbeek zelf. Dan vertrekken we naar huis, waar we op tv live zien dat Bartje Wellens spijtig genoeg geen kampioen wordt
Na een lange werkweek is het eindelijk zaterdag en weer wandeltijd Vandaag kies ik voor de Lispertocht te Lier van de Dauwstappers uit Edegem. Na een zeer korte nacht (pintje drinken met de vrienden ) sta ik iets later op dan gewoonlijk. Na het afkrabben van de auto (het blijft maar vriezen) ben ik rond 8 uur aan het stadion van de aartsvijand van mijn geliefd Malinwa, de Lierse. Op de parking is er nog plaats zat, lekker dichtbij de inschrijving. Deze is in zaal de Lispelaar, waar ik toch al enkele keren in terechtgekomen ben. Bij het bestuderen van het plannetje zie ik dat de 25km opgedeeld is in het parcours van 20km plus de 5km. We beginnen met het parcours van de 20, met direct al een stuk van zo'n kleine negen kilometer. Het is weeral bitter koud (zo'n -10 graden) en de wegen liggen er bijzonder glad bij. Het parcours brengt ons direct buiten Lier, met prachtige natuurgebieden die bedekt zijn met een laagje sneeuw. We gaan achtereenvolgens door de Kloosterheide, Steenbeemden en Zomerklokje en via de kleine Nete komen aan de eerste controlepost die gelegen is in het visclublokaal de Sasvrienden. Hier tref ik Chantal en Fernand aan, en ook Rudi is naar Lier afgezakt. Na een soepje brengt de tocht ons verder door het centrum van Emblem en terug naar de landelijke wegen. De zon is ondertussen ook van de partij en dankzij de blauwe lucht en het prachtige witte landschap kan ik adembenemende foto's maken. Dankzij de fascinerende omgeving gaan de kilometers snel voorbij en voor ik het weet ben ik aan de tweede controle, die gelegen is in het kleine cafeetje "De vier gemeenten", piepklein maar dankzij het oude interieur en de kachel bijzonder speciaal. Het derde deel brengt ons terug naar Lier, langs de Emblemse heide komen we aan de ring van Lier en zijn de hoge lichten van het Lierse-stadion het teken dat het 20km-parcours er bijna op zit. Het is middag en tijd voor een lekkere hot-dog. Nu kwam er een stukje Lier-centrum dacht ik maar niets was minder waar. Ook dit parcours ging niet naar het centrum maar bleef meer in de natuur. Een uurtje later zat de tocht erop en na het eten van een lekkere pannekoek is het tijd om afscheid te nemen van Fernand en Chantal. Mede dankzij de weersomstandigheden werd dit een pracht van een tocht, de Dauwstappers hebben me een fijne zaterdag bezorgd!
Voor vandaag is de keuze gevallen op de 1ste winterserietocht van Ibis Puurs. De tocht is in en rond Sint-Amands en dat is toch wel een mooie streek om eens te gaan wandelen. Vandaag is het merkelijk warmer dan gisteren, maar boven het vriespunt is het toch nog altijd niet. Na mijn inschrijving kijk ik even naar het parcours en kies voor de 22km, met tussenin drie controleposten. Het parcours leidt ons eerst richting Nijven en via de spoorweg komen we terug tot bijna bij het vertrekpunt. Deze spoorweg is een deel van het vaste parcours van den Dodentocht en pijnlijke herinneringen komen naar boven. Na een uurtje ben ik op de eerste controle maar ik besluit direct door te stappen naar het tweede, dat gelegen is in Mariekerke. Mariekerke is het decor van de reeks "Stille Waters", en elk jaar tijdens het vierde weekend van juni zijn er de beroemde vis- en folkloredagen, waar telkens duizenden mensen op afkomen. Hier is het tijd voor een broodje, tenslotte zit de tocht er al voor de helft op. Op deze controle maken we een lus die ons via de Scheldedijk naar Branst brengt. Deze dijk is ook welgekend door de dodentochters, en na het passeren van het voetbalveld zie ik het cafeetje in Zates waar de laatste scan voor Bornem is. Het is er nu een pak rustiger dan in augustus, je herkent de plaats bijna niet. Na een uurtje sta ik terug in Mariekerke en ben ik klaar voor het laatste en mooiste gedeelte van mijn zondagwandeling. Na een bezoekje langs de kerk met de vele standbeelden errond komen we terug op de dijk waar je een prachtig zicht hebt op Sint-Amands. Langs deze dijk staan er borden van Jan Hammenecker, een schrijver-dichter die geboren is in Mariekerke in de 19e eeuw. We passeren ook een "Mariekerkse Jol", een Vlaams platboomde vissersboot en genoemd naar zijn thuishaven aan de Schelde. Deze boot werd gebruikt tot in de jaren 50. Hierna komen we in het centrum van Sint-Amands met zijn prachtige dorpskern. Via een ommetje achter de sporthal door de velden komen we dan terug in zaal Plaza, waar we vanmorgen vertrokken zijn. Het was een mooi maar koud wandelweekend, ik ben eens benieuwd wat het volgende week wordt
Na enkele dagen van wandelrust en drukke feestdagen is het tijd voor de eerste tocht van 2009. Onze keuze valt op de Driekoningentocht te Poederlee van de Herentalse wandelclub. Ik heb met Rik om zeven uur afgesproken en als we rond half acht door Lille rijden staat er op zo'n groot bord -8, het vriezemannetje geeft voorlopig niet op. We kiezen vandaag voor de langste afstand, de dertig km met tussenin vier controleposten. Om iets na acht uur zijn we weg en gaan bijna ogenblikkelijk de natuur in. Alles heeft zo'n bevroren laagje en in de morgenstond geeft dit prachtige beelden. We gaan via Schrieken en Galgenberg naar de eerste controle, die gelegen is in de kantine van voetbalclub FC De Kroon. Aangezien het nog vroeg is is er nog veel plaats en drinken om ons op te warmen een lekkere warme chocomelk. Het tweede gedeelte leidt ons naar de Vorselaarse Heide. Het is hier prachtig wandelen tijdens de zonsopgang. Het ijs hangt in mijn snor en baard, zo koud is het, er staat zelfs een paard in de wei met een wit laagje op. Na een uurtje hebben we terug controle in een voetbalkantine, deze maal van VK Zegbroek. Tijdens het eten van mijn soep komt Paul Baestaens binnen, samen met iemand die mee met ons naar Denemarken is geweest enkele jaren geleden. Het is een blij weerzien en er worden natuurlijk beste wensen uitgesproken voor het nieuwe jaar. Op deze controle maken we een lusje van zes km. We blijven tussen velden en heiden en heel af en toe zien we een huis. We passeren een visvijver en ik ga met één voet eens op het ijs staan. Voorlopig zullen hier geen vissen gevangen worden denk ik We passeren nog natuurgebied de Rommelzwaan en zo gaat het terug naar de controle. Hier is het ondertussen volle bak en we vinden nog een plaatske aan den toog. Er staan ondertussen 18km op de teller en het zonnetje komt sterker en sterker opzetten, enkel warmen doet ze niet. Tijd voor het volgende stuk, onderweg zien we een bord met "Opgepast Bosduivenjacht Vallende hagel" en horen in de verte serieuze knallen. Gelukkig valt er geen hagel en ook geen bosduif op ons hoofd en via Pallaaraard en de Niemandshoek komen we aan de veertien Kapellekes en hier gaat het voor de eerste keer dit jaar mis In plaats van rechts af te slaan gaan we rechtdoor, en snijden we een stuk van zo'n dikke kilometer af. Hierdoor missen we het kasteel De Borrekes, dat zal voor een andere keer zijn. Via de Berkelhei bereiken we dan iets vroeger dan voorzien de laatste controle, waar we daarstraks voor de eerste keer ook al geweest zijn. In de kantine kan je over de koppen lopen, en na even te wachten kunnen we twee stoelen bemachtigen die tegen de muur staan. Het laatste stuk brengt ons terug naar de bewoonde wereld, waar we de kapel van Zittaart, die in 1885 gebouwd is. Rond half twee komen we dan aan in de startzaal en zit de eerste tocht van het nieuwe jaar er reeds op. Van de dertig km wandelden we er toch zo'n 28 in de natuur, en dankzij de vriestemperaturen die overal een wit laagje oplegde konden we prachtige foto's maken. Waar het morgen naartoe gaat weet ik nog niet, de keuze is namelijk zeer uitgebreid
Nu we aan de vooravond staan van 2009 is het tijd om eens terug te blikken op het wandeljaar 2008. Het was een mooi en geslaagd wandeljaar, de doelstellingen die ik vooropgesteld had zijn allemaal met glans behaald De eerste grote afspraak was begin maart met de Kennedymars van de Zuid-Westhoek in Zevenbergen voor mijn tweede stempeltje op mijn Kennedykaart. Ondanks het 's nachts verloren lopen is deze 80km lange tocht goed verlopen. Twee weken later ben ik samen met Rik en Fons naar Sittard gereden om deel te nemen aan de grootste Kennedymars van Nederland. Samen met 3000 andere wandelaars vertrokken om 5u 's morgens en in zeer slechte weersomstandigheden binnen om 19.15u, een persoonlijk record en stempeltje nummer drie was binnen! In april was het dan "Dwars door Limburg" van Aviat St-Truiden, een jubileumtocht omdat de club 35 jaar bestond (1973-2008) en aangezien ik zelf van 1973 ben kon ik daar niet ontbreken Oorspronkelijk zou de tocht 70km zijn maar uiteindelijk bleken het er 78 te zijn, van Weert in Nederland in rechte lijn naar St-Truiden, voor mij één van de mooiste momenten dit jaar. In mei was het dan tijd voor de allereerste 100km van Kluisbergen, 50 op zaterdag en de klassieker van 50km op zondag die al jaren bestaat. Twee fantastische dagen samen met Paul Baestaens, die ik daar beter heb leren kennen en hopelijk met hem dit nog eens kan overdoen. Eind mei was het tijd voor de vierde Kennedymars, de Betuwse Nachttocht te Geldermalsen. Voor mij is dit (voorlopig) de mooiste Kennedymars waar ik al aan heb deelgenomen. Mooi parcours, schitterende dorpjes waar je langskomt en supervriendelijke vrijwilligers, spijtig dat deze tocht maar eens om de twee jaar is In juni was het alle hens aan dek tijdens de Mega-Sloebertocht van de Scheldestappers in Zingem. Deze 100km lange tocht werd voor de tweede maal georganiseerd en ik heb spijt dat ik er de eerste keer niet bij was! Prachtige tocht op een vrij zwaar parcours in het gezelschap van mijn maatje Gaston die bijna alle 100km-tochten samen met mij stapt. Een week later was er dan de vernieuwde Nacht van Vlaanderen, deze keer niet naar Middelkerke maar naar Brugge en zo terug naar Torhout. De benen waren nog vermoeid van de week ervoor, maar ook nu was ik binnen 20 uur terug! Het nieuwe parcours was zeker de moeite waard, alhoewel dat het vorige naar de zee voor mij ook zijn charmes had. Na een deugddoende vakantie in Turkije begin juli was het de 100km van Binche. Ik had al veel gehoord van deze tocht maar was er nog nooit geweest. Samen met Chantal en Fernand heb ik deze mooie maar zeer zware tocht volbracht en staat hij in 2009 terug op de kalender. In augustus viel de Dodentocht op 08-08-08, en na enkele jaren afwezigheid besloot ik om nog eens deel te nemen. Samen met Gaston bereikte ik om 15.00u de tent in Bornem en had ik 4 op 4 gehaald in mijn 100km-tochten dit jaar. In september haalde ik dan vol trots mijn titel van "Kennedywalker" tijdens de Kennedymars van Bergeijk. Deze titel krijg je als je vijf Kennedymarsen tot een goed einde brengt, samen met een bronzen medaille! De tocht zelf had niet veel om het lijf, lange rechte stukken langs lange wegen, mentaal zwaar maar geen probleem als je geoefend bent! Dit jaar heb ik niet alleen deze tochten gelopen natuurlijk, elk weekend kon je me vinden om één of andere tocht in ons mooie land. Overal zetten vrijwilligers zich in om ons, wandelaars, de mooiste delen van hun streek te laten zien en te zorgen voor een hapje en een drankje, mijn oprechte dank daarvoor
Voor volgend jaar zijn mijn doelstellingen 4 tochten van 100km en Super Kennedywalker worden in Nederland (weer 5 tochten van 80km). Als de gezondheid goed blijft zal het wel lukken
Voor de laatste keer in 2008 nemen we onze wandelschoenen en trekken we daarvoor naar Oostmalle waar de plaatselijke wandelclub Groen-Wit haar Oostmals drupk tocht organiseert. Iets voor negen uur komen we aan in de startzaal De Notelaar waar het nog vrij kalm is. Buiten schommelt het tussen -5 en -6, de vrieskou laat ons voorlopig niet los! Een blik op de kaart leert ons dat het parcours bestaat uit drie lussen van 8, 7 en 5km, we gaan dus dikwijls terug in deze feestzaaal komen We beginnen met de lus van 8km, na een tijdje tussen de villa's gewandeld te hebben (hier wonen precies geen sukkelaars) gaan we naar landelijke wegen waar het heel erg rustig en koud is. Als we terug in de zaal komen is het tijd voor iets warms, een lekker jeneverdruppelke van Oostmalle. De tweede lus die we maken is die van de 7km. Nu gaan we door het 's Herenbos, een prachtig stukje bos van zo'n kleine 100ha. We passeren ook het Wolfschot, een 31ha groot domeinbos dat tussen het 's Herenbos en het domein de Renesse gelegen is. Op de controle is het weer tijd voor een drupke, iedere deelnemer kreeg een bonnetje bij zijn inschrijving en aangezien Vic dat niet drinkt kan ik twee maal proeven van dit lekkers. Het derde deel leidt ons naar het domein de Renesse. In dit domein heeft vroeger het kasteel van Oostmalle gestaan, maar werd verwoest in het jaar 1542. Een paar jaar later werd een nieuw kasteel gebouwd door Jan van Renesse, dat er nu nog steeds staat en zeker eens een bezoekje waard is. In 1920 werd de rechtervleugel verbouwd maar de linkervleugel is nog volledig intact. De burcht heeft ook zijn eigen spookverhaal, tijdens WOI zou er een Duits onderofficier een moord en zelfmoord gepleegd hebben en zijn geest blijft er ronddwalen In het domein zelf is het prachtig, gele bordjes leren ons over de fauna en flora die in dit domein aanwezig zijn. In dit mooie gebied wandelen we onze laatste kilometers van dit jaar, een schoon einde van een geslaagd wandeljaar
Vroeg opstaan vandaag want het is van hieruit toch een klein uurtje rijden naar Zottegem, waar wandelclub Egmont hun Wafelentocht organiseerden. Het is er even zoeken naar de Bevegemse Vijvers waar de startplaats is. Even voor acht uur ben ik er, en de grote parking staat al redelijk goed vol, het wordt hier straks drummen voor een plaatsje. Binnen in de zaal zie ik Annemie (Daisy Walker) en Helga, en bij het buiten gaan loop ik ook Marc tegen het lijf. Het wordt al licht, en das goed nieuws voor mijn foto's! Ik kies vandaag voor het parcours van 28km, mooi verdeeld in vier stukken van 7km. Vlak na het vertrek krijgen we al direct een stukje natuur met het domein Breivelde en gaan we langs het gehucht Grotenberge. De temperatuur zit nog steeds onder nul maar er is geen wolkje te zien, voor de vierde dag op rij prima wandelweer dus, een rariteit in ons Belgenlandje. Een beetje later zijn we in het centrum van Zottegem, en ook hier staat natuurlijk een schaatspiste waar het nu nog wel wat vroeg voor is. Door de winkelstraat gaat het naar het kasteel van Egmont, waar nu een bibliotheek gevestigd is. Een half uur ver zijn we als we getrakteerd worden op een lekkere warme Glühwein, die bij deze temperaturen heerlijk smaakt. We verdwijnen uit het centrum en gaan naar de open vlakten waar de wind vrij spel heeft. Ik trek mijn muts tot ver over mijn oren maar blijf het koud hebben. Het zijn wel mooie beelden die we te zien krijgen, de winter heeft ook zo zijn charmes. Via de Blarenhoek komen we dan aan in Velzeke-Ruddershove waar we een eerste keer controle hebben. Op deze controle maken we een lus die ons langs Bussegem, Hundelgem, St-Pieters-ten-Berge en de pedesmolen terug naar het ontmoetingscentrum van Velzeke brengt. Voor mij was dit een prachtig stuk, met plaatsjes waar ik nog nooit geweest of zelfs van gehoord had. Terug in de zaal is het een pak drukker dan een dik uur geleden, en het is zoeken naar een plekje om mijn soep te kunnen opeten. Na het versterken van de innerlijke mens is het tijd voor het derde deel van deze mooie tocht. Via landelijke wegen gaat het naar Munkzwalm, we zien onderweg nog de Sint-Antoniuskapel en komen aan in Strijpen, waar ze op de controle lekkere braadworsten verkopen. Ik neem er eentje, het is tenslotte al middag. Het laatste stuk brengt ons dan terug naar Zottegem, waar de parking overvol staat en verscheidene auto's maar blijven zoeken achter een plaatsje. Na het ophalen van mijn stempeltje is het tijd om naar Mechelen terug te keren, en als ik mijn schoenen wissel aan mijn auto staan er reeds twee wagens te wachten, waarvan er eentje teleurgesteld gaat zijn Het was mijn eerste keer dat ik bij Egmont Zottegem ging wandelen maar het zal zeker niet de laatste zijn. Het was een mooie, verzorgde en afwisselende wandeling, dus zeker voor herhaling vatbaar.
Tijdens deze tweede Kerstdag ga ik samen met Vic naar Oudenaarde voor de tocht van Hanske de Krijger. We besluiten om met de trein te gaan, maar in Brussel-Zuid ontdekken we waarom de NMBS zoveel tegenwind krijgt. Als we op het perron staan voor de trein richting Poperinge komt deze niet opdagen of wordt er niet afgeroepen dat deze op een ander perron komt en moeten we noodgedwongen een uurtje wachten. Nog een uurtje later zijn we dan eindelijk op onze bestemming. Als we naar de startzaal stappen is het een helderblauwe hemel, maar de temperatuur valt dik tegen. Gelukkig heb ik vanmorgen een extra trui aangetrokken, en ook mijn jeans in plaats van de gebruikelijke trainingsbroek maakt een wereld van verschil Na de inschrijving begeven we ons op pad voor het 14km-parcours, dat mooi verdeeld is in twee stukken van zeven. We steken onmiddellijk de Schelde over en gaan door de abdij van Maagdendale met zijn 13e eeuwse gotische kapel. Daarna gaat het door het natuurreservaat "Het Spei" en gaan we naar de hoogvlakte van Edelare, waar we mooie foto's kunnen maken van de omgeving. We dalen via de Tenberge, die ik nog ken van de mega-Sloebertocht, naar Leupegem waar het controle is. Na de controle begint de eigenlijke stadswandeling. We wandelen langs de jachthaven en de Schelde voorbij het neogotisch gerechtsgebouw, terug over de Schelde naar het Begijnhof. Een beetje verder komen we aan de markt, waar het prachtige stadhuis alle aandacht opeist. Op het plein staat een overdekte ijspiste, blijkbaar zijn deze tijdelijke schaatsbanen enorm populair tijdens deze periode! De parcoursmeester stuur ons ook door het Liedspark met zijn bijhorend kasteel, om daarna in de winkelstraten te belanden. Het is hier een drukte van jewelste, er moeten precies nog een heleboel mensen cadeautjes kopen Als laatste juweeltje passeren we de Sint-Walburgakerk. Deze kerk is eigenlijk nooit voltooid en bestaat uit twee delen, de toren en het schip zijn opgetrokken in zandsteen, stamt uit de 15e eeuw en is in Brabantse gotiek. Het koorgedeelte is in Doornikse kalksteen en vroeggotisch uit de 13e eeuw. Na een kort bezoekje binnenin gaat het via het centrum van de Ronde van Vlaanderen terug naar de startzaal en komt er een einde aan deze mooie tocht.
Tijdens deze Kerstdag gaan we op bezoek bij WSV Horizon Opwijk voor hun jaarlijkse kerststallentocht. In de startzaal is het al goed druk, en na de inschrijving kunnen we op pad voor 16km. In het centrum van Opwijk passeren we de Sint-Pauluskerk en het Brouwershuis, en na twintig minuutjes worden we getrakteerd op een gratis bekertje Glühwein, wat lekker smaakt bij deze koude temperaturen. Onderweg passeren we het éne kerststalletje na het andere, de mensen hier hebben hun best gedaan om de kerstsfeer naar buiten te brengen. Na twee maal controle te hebben gehad in het lokaal van de Heiveldbloemekes gaan we verder tot in Droeshout en gaan we via landelijke wegen terug naar het Hof ten Hemelrijck, waar we gestart zijn. Na een lekkere pannekoek gaat het dan terug richting Mechelen, dik tevreden dat we vandaag eens geen slijk gezien hebben!
Ook al wandel ik graag in de natuur, af en toe eens een stadswandeling vind ik zeker de moeite! De Brugsche Globetrotters organiseerden vandaag hun tocht Brugge binnenste buiten in Kerstsfeer. Om 7 uur reeds met de trein richting Gent, en om iets na half negen was ik in Brugge waar het gelukkig droog was en zo zou blijven. De start was een kleine tien minuutjes wandelen van het station en na mijn inschrijving en de traditionele koffie met een broodje kon ik vertrekken voor één van de mooiste (stads)wandelingen die ons land telt. Met mijn fototoestel in de hand stapte ik het eerste stukje langs de Dumery-klok, het Stubbekwartier, door de Ezelpoort en het plantsoen van pastoor Van Haecke tot aan de eerste controle in café De Vismijn na een kleine vijf kilometer. Dit cafeetje was eigenlijk veel te klein voor de vele wandelaars dus stapte ik onmiddelijk verder. We vervolgden onze weg langs kleine steegjes en straatjes voorbij de Sint-Jacobskerk en het Prinsenhof waar nu een vijsterrenhotel is. Het viel mij eigenlijk op dat Brugge wel zeer veel hotels heeft, maar aan het aantal toeristen te zien die ik tegenkwam zullen die wel allemaal goed gevuld zijn. Op de grote markt was het een drukte van jewelste, mede dankzij de ijspiste die er tijdens deze kerstperiode opgebouwd is. Men zou bijna het Belfort vergeten, een toren van 83m en 366 trappen, die ik wel eens op een andere keer zal beklimmen Een beetje verder kwamen we aan Burg, waar het prachtige stadhuis gelegen is. Na het passeren van het Keersken en het standbeeld van Jan Van Eyck komen we aan de Walburgakerk. Het was lang geleden dat ik nog eens in een kerk was geweest maar deze barokke kerk uit 1642 is zeker een bezoekje waard. Na de (weer veel te kleine) controle brengt het parcours ons langs het Bisschopshuis, de Onze Lieve Vrouwekerk en het standbeeld van Guido Gezelle gaan we naar het Coletynenhof en daarna richting Begijnhof. Hier herken ik stukken die we in juni bewandelt hebben tijdens de vernieuwde Nacht van Vlaanderen, die ons van Torhout tot de rand van Brugge bracht. In het Begijnhof wonen geen Begijntjes meer, maar wel nog Zusters Benedictinessen. Overal staan bordjes om zo stil mogelijk te zijn, en dat wordt wonderwel gerespecteerd door iedereen die het binnenhof passeert. Een paar minuutjes later komen we terug aan het station van Brugge, waar op het pleintje ervoor het ijssculptuurfestival is. Daar is voor mij spijtig genoeg geen tijd meer voor, ik moet me haasten om mijn trein te halen want ik moet vanavond naar het personeelsfeest van mijn echtgenote.
Het was een zeer mooie en goed aangeduide wandeling, met een speciale dank voor de bordjes aan de gebouwen waar zeer veel informatie opstond. Het enige minpuntje waren de veel te kleine controleposten, maar dat hebben we op de kerstmarkt kunnen goedmaken
Vandaag organiseerden de Reynaertstappers uit Belsele-Sinaai hun 24ste Kersttocht. Je kan er kiezen uit 7, 11, 17 en 23 km. Ik kies voor de langste afstand, tenslotte ben ik er zeer vroeg bij en is het nog donker als ik aan de startzaal arriveer. Na het nuttigen van een broodje (met gehakt) en een koffietje ben ik er klaar voor. We gaan eerst door het centrum van Belsele, langs het gemeentehuis en de oude dorpspomp, daarna langs de spoorlijn tot aan het station van Sinaai, waar het een beetje verder een eerste keer controle is na een kleine drie kilometer. Hier eet en drink ik terug iets want nu komt een stuk van zo'n negen kilometer. We passeren het voetbalveld van Sinaai en gaan via kleine wegen naar Puivelde. Onderweg zijn er vele kapelletjes, blijkbaar is dit een zeer gelovig gebied. Het is ondertussen licht geworden en het weer is toch niet al te koud en droog, prima wandelweer dus. In het St. Jobcentrum te Puivelde is het controle en hier gaan we een lus maken van een dikke zes kilometer. We wandelen langs oude "wegels" en door de bossen van Puivelde. Waar er zitbanken staan vind je ook palen met gedichten op van Dirk Van Bastelaere (48-jarige dichter uit St. Niklaas) en van Daan Anthuenis. Na de 2de controle in Puivelde gaat het terug naar Belsele, waar ik om twaalf uur terug ben. Na het eten van een overheerlijke pannekoek is het tijd om huiswaarts te rijden, om drie uur is het cross op TV en dat wil ik zeker niet missen! Het was een mooie wandeling langs vele bezienswaardigheden, vriendelijke medewerkers en een prima wandelweertje, meer vraagt een mens niet voor een prima wandelzondag
Op zaterdag 13 december organiseert mijn wandelclub Opsinjoorke Mechelen voor de elfde keer "Mechelen in den doenker"
Een sfeervolle wandeling door de Mechelse binnenstad met kerstverlichting, langs de heropende Melaan met controlepost in Café Melaan met standjes en tentoonstelling van olieverfschilderijen van de bekende Arthur (VTM-schuif af). Kerstverlichting en levende kerststal met animatie in Groot-Begijnhof. In het Klein-Begijnhof multiculturele kerstmarkt met eet- (oesters, bakharing, ...) en drankstandjes, randanimatie met live-muziek. Voorstelling smoelenboek van Luc Perdieus.
Afstanden: 5 - 10 km (zaklamp voorzien) Inschrijving: vanaf 14u tot 21u Startplaats: KHM Campus De Ham, Raghenoplein 21, 2800 Mechelen
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Gelukkig heeft de man er niks aan over gehouden! Na een dik uurtje wandelen komen we aan in Nijlen, waar we in school Zevensprong controle hebben. Hier zitten Jean en Suzanne en ik zet me even bij hen om iets te drinken.
passeren we nog Geeneinde en Geenmeer en komen we zo terug aan de controle. De tocht zit er dan voor de helft op en we hebben al zeer mooie natuurfoto's kunnen maken.
Via het Vriezenbroek komen we in Hofstade, waar we in het parochiezaaltje controle hebben.
In het domein zelf is het prachtig, gele bordjes leren ons over de fauna en flora die in dit domein aanwezig zijn. In dit mooie gebied wandelen we onze laatste kilometers van dit jaar, een schoon einde van een geslaagd wandeljaar
Ik ben Steven Jaspers
