Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Afgelopen weekend werd een voetbalscheidsrechter in Antwerpen getrapt, geslagen en met een ijzeren staaf bewerkt. De wedstrijd ging tussen Reunion Merxem en Berchem city, twee clubs uit een verbond van vriendenclubs.De arme man had de kapitein van voetbalclub Berchem City net een tweede gele kaart gegeven en van het veld gestuurd. Daarop werd hij door vier agressieve spelers onder handen genomen. De Vereniging van Voetballende Vriendenclubs (VVV) heeft de vier relschoppers intussen bedacht met een levenslange schorsing. Eén van de spelers werd op vraag van de onderzoeksrechter aangehouden.
Toen één van de spelers van Berchem City een tweede gele kaart kreeg, ging heel de ploeg door het lint. Ze grepen de scheidsrechter bij de keel en werkten hem tegen de grond. Daarna sloegen en schopten ze hem meermaals. Hij kreeg ook klappen van een ijzeren staaf die naast het terrein lag. De aanvallers verweten de arbiter een racist te zijn.
Een gewoon geval van hooliganisme? Niet echt. Echt voetbalhooliganisme doet zich trouwens nog vrij zelden voor rond de voetbalvelden. Gelukkig maar. Na jarenlang aarzelen heeft de overheid eindelijk kordaat ingegrepen. Amokmakers riskeren nu een stadionverbod en zware straffen. En zo hoort het ook.
Aan de andere kant duiken wel steeds vaker berichten op over geweld óp de grasmat. Af en toe gaat het daarbij om heetgebakerde allochtone voetballertjes of hun supporters die door het mint gaan en daarbij hun tegenstanders op en naast het veld of de scheidsrechter te lijf gaan na een betwiste beslissing of een nederlaag.
Dat was ook zaterdag weer het geval bij amateurvoetbalclub Berchem City. Maar dat hebt u wellicht niet gehoord op radio of tv, noch gelezen in uw krant. Het feit dat de daders allochtonen waren, werd angstvallig weggemoffeld of compleet doodgezwegen... zoals gewoonlijk.
Vraagje: stel dat de scheidsrechter nu eens een zwarte huidskleur zou gehad hebben, en dat hij uitgescholden zou zijn of in elkaar getrapt door autochtone voetballers. Zou de pers dan evenveel moeite gedaan hebben om de toedracht van de feiten, de afkomst van de daders of hun racistische motieven toe te dekken?
Een hoop leugens, verzonnen verhaaltjes, avontuurtjes en anekdotes
De voormalige Bond-girl, het voormalige topmodel en VN-ambassadrice was begin maart drie dagen spoorloos in Brussel. Een onrustwekkende verdwijning ! Misschien zelfs ontvoerd ! Waris Dirie verwierf internationale bekendheid door haar strijd tegen de genitale verminking van vrouwen en was op officieel bezoek in Brussel. Ze vond na een nachtje stappen of doorzakken haar hotel niet meer terug. De Brusselse politie hielp haar mee zoeken naar haar hotel, maar na een uur rondrijden gaven ze het op. Wat later stapte ze in een taxi. Ze verdween even van de Brusselse aarde. Pas enkele dagen later dook Waris Dirie weer op.
Zo miste ze tot overmaat van ramp een paar belangrijke afspraken ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag met Condoleeza Rice, onder meer in het Europees Parlement en de minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten. Dat zijn normaal geen mensen waar je je kat op afstuurt. Dat zijn toch geen afspraken om links te laten liggen, alles te vergeten en gedurende drie dagen spoorloos te verdwijnen in een wereldstad als Brussel !
Vandaar wellicht dat Waris Dirie excuses en zondebokken zocht. Een kwestie van te redden wat er nog te reden valt, haar geschonden blazoen op te poetsen en haar lieve en onschuldige gezichtje toch nog een klein beetje met een onschuldig lachje te voorzien.
De wonderlijke verrijzenis
Maar plots duikt ze weer op : arm in arm met een knappe ruitenwasser op de Grote Markt van Brussel, opgemerkt door een alerte politieman, die de vrouw meende te herkennen. Ze worden meegenomen naar het politiekantoor voor ondervraging en om te weten te komen wat er gebeurd zou kunnen zijn.
Mediashow
Ik reis voor de VN de wereld rond, schrijft ze nochtans op haar website. Daarop lanceerde ze gisteren een heuse kruistocht tegen de Belgische politie. De leugen over haar VN-titel doet haar geloofwaardigheid weinig goed.
Opmerking : Waris Dirie is al sinds 2003 geen ambassadrice meer van de Verenigde Naties ! Ze eigent zich nog wel die titel toe. Officieus worden weerkerende problemen als gevolg van alcohol ingeroepen, maar de Verenigde Naties hebben over dit probleem niet willen communiceren, want "wat telt, is de strijd tegen de gesel van de besnijdenis".
Vervolgens pakte ze uit met een erg onsamenhangend verhaal. Eerst vertelde ze dat ze verdwaald was. Daarna was ze ontvoerd en misbruikt door een taxichauffeur bij hem thuis !
Nog later was ze het slachtoffer van de racistische politie in Brussel ! De politie die haar als een prostituee zou behandeld hebben en België is een racistisch land.
De Brusselse politie doet deze derde versie af als een hoop verzinsels. En nu zwart-op-wit blijkt dat Dirie niet van haar eerste leugen is gebarsten worden er natuurlijk zeer veel vraagtekens geplaatst bij haar verhaaltjes en vooral bij haar geloofwaardigheid.
Journalisten leggen de leugens bloot
Brussel was trouwens niet de eerste stad waar het voormalige topmodel verdween. Ook in grote steden als Munchen, Los Angeles was ze al eens spoorloos, in Zuid-Afrika dook ze twee weken onder. Onderweg naar Amerika was ze plotseling verdwenen na een tussenstop in Londen.
Ook zou haar drankprobleem haar parten hebben gespeeld. Zoals in Los Angeles : ze greep zo stevig naar de fles dat ze twee dagen in een coma lag. En in Wenen liet ze zich al opnemen in een ontwenningskliniek op haar ziekenbed in Wenen zag ze er echt belabberd en doodziek uit. Het interview dat verscheen op youtube was zielig om zien. Het deed me aan een ander topmodel denken...
Terug in haar huidige thuisland Oostenrijk veranderde het hele verhaal.
De Somalische vrouwenrechtenactiviste Waris Dirie ligt na haar mysterieuze verdwijning in Brussel in een ziekenhuis in Oostenrijk. Volgens een eerste diagnose zou Waris Dirie zich aan de linkerschouder verwond hebben. Ze zou haar linkerarm niet kunnen optillen en schaafwonden hebben aan de benen. Waris Dirie zou nog twee tot drie dagen in het ziekenhuis moeten blijven voor een volledige check-up. Volgens haar advocaat.
De Brusselse politie zou hebben geweigerd haar te helpen toen ze haar hotel kwijt was en zou zelfs hebben gedreigd haar in de cel te gooien. Het voormalige topmodel zou daarop zijn ontvoerd door een taxichauffeur, die haar probeerde te verkrachten. Pas anderhalve dag later wist ze te ontsnappen.
Volgens eensluidende berichten en getuigenissen heeft de politie al het mogelijke en meer gedaan om de dolende Waris Dirie weer op het rechte pas te brengen. Uren hebben ze met haar de stad rondgereden omdat madame lambassadrice haar hotel niet meer kon terugvinden. Ondank is s werelds loon.
Wat er juist gebeurd is, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Misschien iets voor de tabloids. Maar ik heb zo het gevoel dat mevrouw Dirie niet bepaald trots is op wat ze verleden week in Brussel heeft uitgespookt. Wie de waarheid kent of weet, mag het altijd melden. Maar ik vrees het voor haar.
De zaak-Belliraj doet heel wat stof opwaaien. Als de berichten kloppen, is Abdelkader Belliraj een gevaarlijke moslimextremist in loondienst van de Belgische Staatsveiligheid, die vanuit de Vlaamse gemeente Evergem een islamitisch terreurnetwerk zou opgezet hebben. En die mogelijk verschillende politiek-regiligieus geïnspireerde moorden op zijn kerfstok heeft. In België zijn de feiten vaak straffer dan fictie.
Als de Marokkaanse politie gelijk heeft, is het mogelijk dat een topfiguur van een terreurorganisatie in ons land zes executies uitvoert, over en weer reist naar Marokko met zijn twee paspoorten, met zijn gezin in een villa woont zonder te werken zou hij een uitkering gekregen hebben? en nooit verontrust wordt. Dat schreef Luc Van der Kelen in zijn krant (Het Laatste Nieuws). Hallucinant is dat.
Ogen toe
De zaak-Belliraj roept vele vragen op. Niet alleen over de werking van de Staatsveiligheid, maar ook over het vreemdelingen- en integratiebeleid in dit land. Belliraj verwierf in 2000 de Belgische nationaliteit. In het kader van de beruchte snel Belg-wet van Verhofstadt, u weet wel, de man die vandaag door de VLD en bevriende journalisten wordt opgevoerd als de redder des vaderlands
Belliraj kreeg een Belgische identiteitskaart, ook al wist men dat hij uit Marokko vertrok omdat de grond daar te heet onder zijn voeten was geworden. Hij was lid van een radicaal-islamitische en pro-Iraanse groepering in Marokko. In 2001 zou Belliraj een bezoek brengen aan Afghanistan, waar de Taliban nog de plak zwaaien en van waaruit Osama bin Laden de aanslagen van 11 september op touw zet. Is het toeval dat 2 dagen voor de aanval op de Twin Towers in New York en het Pentagon de Afghaanse verzetsheld commandant Massoud wordt opgeblazen door 2 Marokkaanse nepjournalisten met een Belgisch paspoort? We weten het niet, maar het geeft wel te denken.
Kolderbrigade
De affaire Belliraj is de zoveelste blunder in het goedgevulde blunderboek van de Staatsveiligheid. Herinner u de geruchtmakende zaak Ferhiye Erdal. De kompanen van Erdal werden onlangs door het Antwerpse Hof van Beroep vrijgesproken, maar Erdal nam vorig jaar al de benen. Onder de neus van de Staatsveiligheid. Een Belgenmop. Hilariteit alom, behalve in politieke kringen en in Turkije.
Vlaamsgezinden en Vlaams-nationalisten bespioneren, dat lukt nog wel, maar terroristen, dat is natuurlijk een ander paar mouwen Herinner u de wansmakelijke affaire rond de Eurosongkandidatuur van Urban Trad. De Staatsveiligheid ontdekte in haar archiefkasten dat zangeres Soetkin Collier in haar studentenjaren gespot werd op een Vlaamse betoging, Zangfeest of IJzerbedevaart. En dat haar vader een Vlaamse kroeg uitbaatte in Antwerpen.
Reden genoeg om de hoogste alarmfase uit te roepen. België was in gevaar, haar deelname zou het land ongeziene schade toebrengen Het dossier werd gelekt aan de pers en de Vlaamse nachtegaal mocht haar ticket voor het Eurosongfestival opbergen.
De Staatsveiligheid waakt
De Staatsveiligheid heeft een probleem. Een probleem van prioriteiten. Wat brengt onze instellingen en de veiligheid van weerloze burgers het meest in gevaar? Het onafhankelijkheidsstreven van de Vlamingen? Of buitenlandse terreurnetwerken die dit land gebruiken als onderduikadres of uitvalsbasis? België heeft geen imagoprobleem. België is het probleem. De zaak-Belliraj heeft nog maar eens bewezen dat goed bestuur in dit land niet mogelijk is. Vlaanderen en Vlaamse politici hebben dus maar één keuze en dat is de stekker uittrekken, de Belgische staat definitief begraven en een onafhankelijke Vlaamse staat uitroepen.
Caroline
Pauline
Met levensgezel Martine
